Հ 6 Ա Ռ Ա Զ »
ՅԱՆՈՒՆ
ՍԵՐՈՒՆԳՒ
ՓՐԿՈՒԹԵԱՆ
Ամ Ե ^է^ ԿԱԼԱՃ
ՊհՍԹԸՆ,
2^
(ք-պրիլ
Մեր
գաղութրն
մէչ
գործոգ
չրր"
1ԼԱ1ւրէ ակե ր ԱԼՈ է.թեանց
Հ • Օ-
՜իաշեա1լցութսաՆ
, ՚^"՚յ
(յգնու. -
թեան Ա էութեան
, Հա յ Ա րԼւաասարգաց
Դա թակցութեան
եւմեր թեմէ
իշխանու -
թեան՝
Ա՛ՐԷ • կեղր
. Վարշութեան
• Սա–
խաձեոնոլթեամր
կաղմ ուած՜ մարմին
մլթ է
Ա՛մերիկաՀայ
կրթակ՛
Տ՚ոնձնա
խում
րր , որ
այս
Ղ՛՛ւ՛՛՛ե
ՂԱ
րՎ՛"
յ՛՛՛ն
այ Ասր ղաղու
–ւ
թին՝
քանի
մր խօսքով
անոր
ծ՜անօթացնե–
լու տամար
Ի^քգէյ՚քր
) իր աււաշ՚ողրոլ ֊
թիւններր եւ խնգրե
լու
անոր
աչա1չցոլ -
թիւնր
իր գործ՜ին
Համար
Աւելի քան աասնեակ
մր աարիներէ ի
վեր տրասլարակ
ղրուած՜ է
ամերիէլաէայ
նոր
սերունղի
~,այեցի
գասաիարակու
—
թեան
խնւլիրր : Իրարու
յաչորգող
Պատգմ •
ել
(յրսսէի,
ժուլովներր
այս
֊,արցի
մասէն
տուած՜ են որոշում՜ներ,
որոնք,
տարա
րախտաբար
, շեն գործագբուած՜
կամ ղոբ–
ծագբուաօ
ենաՍբաւարար
շավավ • Վ^ե–
I " ՛ յ 1 ՚ չ ^ ք " ձ ^րեք
էլաղԱ
ակերսլութեանց
Պատգմ՛. ժողովներր ել ^ք^լղ
. երեոփ. ժո֊
գովյչ անցե ու լ տարի
աւելէ
ւլօ րաւո րապէս
շեշտեց
ին ամ երիկաՀա
յ կրթական
ղործ՜ի
անՀ բաժե շտո
ւթի
ւնր եւ տուին
կարե՜ւոր
որոշում՛ներ : Օւատա կաղմ՛ուած՛ է մեր
յանձնախում՝րր
:
Ւ՞նշ է մեր նպատակր
, կամ՛ ի՛նշ
պիտի
րչլայ
մեր ղործր :
Ա՜եր րնելիքր
պիտի
ՐԱս՚յ
ի գործ
՛թել
ճիգ
մ՛ր, գերագոյն
ճիղ մր
ունենալու
Համար
իբ աղղա
յին
ղիմագծոլթիւնր
պա–
Հող
Հայագրոշմ
սե րունղ
մ ր, որ
պրար
յաչո բգէ
տ ինին :
Հ1՚՚^է1
՛որ գէն
անՀետա–
նալու
՚իլ՚այ
է ։ Աւ ամ՛էն օր աւեթ խորա -
պէս
էլր ւլգանք պարապր, որ տեաղտեա/^ կր
լայննայ
մ՜եր
շ՚՚՚֊րչր
անգարձ
մե թողեև -
բուն կորուստով
ր
;
Աւ կրղգանք
Վտանգր,
աղգա յնօբէն
կորսուելու
վտանղր
, որ ա -
մէն
օր աւելի
ծանրօրէն կր ճնշէ
մ եբ Հո–
գիներր :
Ամ՜երիկաՀայ
գաղութր , որ
լթգամէնր
կ^ս գարու
կամ՛ քիԼ ՛քր "՛ւելի
կեանք
ու–
ն՛է)
մէկն է Հայկական
Ավւիւ՚ւքէ
ամէնէն
բարգաւաճ
գաղո ւթնե ր էն : Ւր
ղոյոլթևան
աոաքին իսկ օրէն ան եղած է
ղղա
յ ո ւ ն
գէպէ
մեր
մ՜ողո վուրղի
ցաւն ու տաււա–
պանքր : ԶոՀաբերած
է անՀամ
եմ աա շա -
վեր ուխ ամոքե
լու
Համար
աղւլային
ամէն
ցաւ,
Հասնելու
Համար
ամէն
կարիքի ;
Տուած է աղքատին,
գա ւլթա կան
ին
՚ ար -
ւած է մեր
որբերուն
, կարօտ
մաալորա -
կաններուն
. տուած է երկրի
ել արտասաՀ
մանի
կրթական
գործին
. աււատօրէն տլ^
ւած է Հայ Եկեղեցիին
ել վանքերուն
• տը–
ւած է ) մանաւանգ
Հայ Յե ղափո
խութեան
եւ մեր Աղգային
՛իատին։ Անչէ
Լսնայած
նո յնիսկ
իր արիւնր ել, ունկնգիր
երկրէն
եկած
ձայներուն
, Հաղարներով
երիաա -
սարգներ
նետած է կււուի գաշտ ;
Բայց այս գաղութր^
իր
գոյութեան
սկիղբէն
մինշեւ
այսօր , աաւլապած է ու
գեո. կր աառապի
Հիմ՚նական
թերութեամբ
մր.
ան անփոյթ է
գէ"1է՛ էէ՛ աղղա
յին
Հաւաքական
պաՀպանման
գործր,
իր
ինք–
նապաՀսլանում ր ։ Աւ արղէն
սկսած
է
ամգռւնիլ; Կր ցնցուին
անոր
ղՈյութեան
Հիմ՛երր
; //լ
եթէ արագօրէն
վտանղին
՛էէմ
միքոցներ
ձեռք
շաոնուին
, կրնայ
անխու
սափելի
գառնալ
փլուղոլմր
, մեր աղղա -
յ ի ն գիմագծի
Հիմնական
կերպաբանափւո–
ի։ ո լթիւնր :
Ունինք
սքանշելի
սերունգ
մր, առող9^,
աշխո
յմ– , գո րծօն , ապագա
յի
յո յսով
լի ,
ոբ մեր աշքերուն
առշեւ Հասակ կրնետէ :
Բայց ան արգէն
բաժնուած է , կամ գրե
թէ բաժնուած
իր ծնոթեբէն
բաժնը–
ւած
լեղոլով
, ղգա ց ո ւմն եբ ո վ , գագափա–
բա կաննե
րո վ
, պաամ՛ ութե ամբ ,
մ՝ շակո
յ .
թով,
ղիր ոլ գրականութեամբ։
ճիշգ է,
անոր
մէշ կայառողԼ,
կաղմ ակե
րսլուած
կոբիղ
մր (Հայ Եր՛ Գաշնակցութիւնր)
,
ոբ ճիգ կ՝րնէ մնալու
Հայ , շՀեռանալու
իր
ցեղային
կոճղէն
, նո յնանալոլ
իր Հա
յրե
րուն Հեա մնալով
Հանգերձ
լաւ
ամերիկա֊
ցիներ , կատաբելով
Հանգերձ ա յս Աեծ
Հայրենիքին
Հանգէպ
ամ՛էն
պարտականու
թիւն
, ապրելու
Հայութեան
ոգիով ու ե–
բաղնե րով։
Բայց այգ կորիղն ալղեռ
այն
ուժր
չէ , որ գառնայ
թթխմորյլ
վարա -
կելու՛
իբ շբ2ւսպատր. այգ կորի՚ղյր ինքն՛ա
լ
պէ՛աք
ունի
մեր աշակցոլթեան՝
գառնա -
յրւ
Հսէմաբ
՚գօիաւոբ ունեբգոբծօն
ուժ
մր,
գառնալու
ագգակ
մեր աղգային
ինք–
նապաՀպանման
փրկարար
գործին
մէշ
Առանց
մեր աչւսկցութեան
, վաղր՝ ապա
Հովաբար ,այգ կաղմ՛ակերպուած
ուժն
ալ
պիաէ
շքանայ
, տալՀւ մ՚սծ
կաթսայէն
մէչ
եւ
կո րսուի
լթգմիշա :
Ր՜նչ
զ՚ուղԼեք
մենք։
Կ՚ոլղենք որ մ՜եր
սերունգր
ՀԱՅ
մնայ.
Հայ՝
իր
ողէով ,
ղղացումնե
րո՛է ,
մ տածումներով
ու գա -
ղափարականով,
որսլէսղի
շմ՜արի մեր
աղղա
յին ճրագր ա յս Հեռաւոր
ավւե րուն
վրայ։
է՛սկ Հայ մնալու
Համաբ
նալս եւ
առաշ
պէաք է պաՀենք
ԱԵՐ
ԼՍԶՍՒՕ
է
այն մեծ, թանկաղին
, ոսկեղէն
Հաբստու–
թիւնր
, ղոր մեր Հայրե
բէն
ժառանգ սաա–
ցած,
պարտաւոր
ենք անեղծ ու անվթար
^
վախանցել
մեր
յեանորգնեբուն
Լեղուն
խարիսխն է մեր
գո յութեան ,
աղրիւրր՝
Հայ Ողիին : Աղգային
քաղաքա
կրթութիւն
, արուեստներ
,
ալանղութիւն–
ներ
, բարքեր ու ս ովո բութիւննե
ր , եկեղե
ցի ու լթտանիք
, վեր2ապէս
ամէն
ինչ որ
Հա յութենէն
կուգա
յ ել ա՛եոր սեփակա -
նռլթիւնն է , լթէլմ՜ի
շսւ պիտի
կորսուին ,
եթէ
կո րսուի
լեղուն :
Լեղուն
մեր պատմ՛ութիւնն
է , մեր ժո -
ղովուբգի
իղձերու,
երաղներու,
ղաբա
—
ւոր
ճիգերու
, ոգորում՚ներու,
մեբ
նիլիժա–
կան ու րաբո յական
ժառանգոլթեանց
լստացուսբ։
Աեղին
էԼայնն է ան, ոբ գարե
րու
խո բութ իւննե րէն
կուգայ ու
պիտի
անցնի գարերու
մէշէն :
Լեղուն
Հայ աղգային
Հանճարի
շքեւլ ,
՛Ամբողջական
շէնքն
է. մ՜եր
Հրաշակեբար.
կորսնց՚եել
ղայն,
պիտի նշանակէ
զլ՚կ՚՚ւիէ
շաա
րանէ •
գրա կա՛ե ութ
ե՛ե է , պաամու–
թենէ , արռւԼստներէ
, աւանգութիւննե
բէ ,
Հայ
եկեղե
ցէւ^
, վԱրԼապ^ս
ամ՛էն
ին շէ ;
արլայէն
.լ., լ
^.,...^և գիմող
րոլոր
աղգերր նախ եւառաշ
կաշիլատի՜Լ
էրենց
թղսւին
վերագառնալ : Ատա /՚"րայէԱ՚,
որ
գարերու
մոխիրներու
ոէակէն ճիգ մ՛ր վ՝ր–
նէ վերականգնելու
իր նախաՀայբերոլ
լե
ղուն՛, կամ Իբլան՜տան ; Նոյնր
կ՚րնեն ա՛ն
գամ
Թուրքր եւ գեռ ուբի
թ եր :
Այսսլէս
կ՚լթեն
անոնք,
որովտետել
տամ
ուլուած
են , որԼեդուէ
յրչոցալ
միայն
պիտի
կրլ՚–
նան
պաՀել
աղղ
, տայրննիք եւմ՛շակս յ թ :
Եթէ սեփական տա յրենիք
ունեցող
ժս -
ղռվուրղներ
այս ճամբով կրքալեն, Հա -
պա
մե՛՛՛նք, որշատ րանով
ղրկուած
ե՛նք,
չորս տովեբուն
ցրուած
, որքան պէաք
ու
նինք
մ՛եր լե ւլո ւի՛ե , ոբ Հաղա բամեակնե
բ
պաՀեր է մեղ ելՀասեր
մ՛ինշեւ
մեր օ -
բերր :
Ամ՝ երիկաՀա
յ կրթական
Յանձնաիսոլմբր
պիտի աշխատի նախ եւ առաշ
Հա յ
ղեղե
ցիկ
լեղուի "էրր արթնցնել
մ՛եր
նորաՀաս
սե րուեղին
մէշ՝
ղա յն
մղե՜լու, ոբ սորվի
մ՛եր լեղուն
, խօսի .մե՜ր լեղուն
, անով մի -
այն
անոր մէշ կերտե՜լու ուպաՀելու
Հա–
մար
Հայ Ողին :
Ասոր Համ՜ար
Յանձնախում՛բս
կոչ
կ՚ուղ
ղէ , ոբ Ամե րիկա
յէ
րոլոր
մեծ ու փոքր
քագաքներու
մէ2, ուր Հայեր
էլապրին,
Հ իմ՚նուին տ ա յկական
գպբոցներ
՝
որքան
կարե թ է աշակերտներու
մեծ թիւով, ո -
րոնք սորվփն
մեր
լեղուն
, մ՛եր պաամ՚ու -
թիւնր,
ճանթան
մեր
Հայրենիքր
իր ցա
ւերով ու փառքերով, եւ կապուին մեբ
ժռղովրգին:
Յանձնախումբս
կոչ կուղւլէ
, ռր .ղանա՛^
ղան
ծրաղիր ու գալանանք
ունեցող
րոլոր
Հայ
կաղմ ակե րպութիէնւներն ուՀիմնար -
կութիլններր,
որոնց
Համար եւս Հայա ֊
պաՀպանումր գերագոյն
մաաՀոգութիւն
է, ուժ տան մեղի,
կանղնին
մեր
կողքին
նախ եւ առաշ
իբենց
մամ ուլով ու
րեմ՚ե–
րով :
Յանձնախումբս
կ"Լ կ՚ուղղէ
մեր
րոլոր
մտաւոբական
ուժերո՚ն
եւ կրթական
մ ր–
շաթերուն՝
սիրով ունուիրումով
թուե
լու
ՀայապաՀպանման
մեծ ու
նուիրական
գործին :
Յանձնախումբս
սրտագին կոչ
կ՚ուղղէ
մասնաւորապէս
մեր մայրերուն՝
գարձնե
լու
Համար
Հայ Տունր
ՀայապաՀպանման
Օճտխ։
Ամէն անգամ երբ աղգային
ծանբ.
տագնապի
մր առշեւ գտնուած
ենք, ամէ
նէն առաշ
Հայ Տունը՝
Հայ կնոշ եւ մօր
առաշնորգութեամբ
, կատարեր է վճռա–
կան ուճակատագրական
ղեր :
Այ"Օր ,
մասնաւորապէս
մեր գագութր
կ՚ապրի
իր
պատմութեան
ամէնէն աագնապաթ
սլա -
Հը։ Եւ Հայ Աայրը
գիտակից
աաւթասլի
լը2ութեան
, պէտք է կաաարէ
իր պաա -
մական
առաքելութիւնր
:
Ջենք ուգեր
աւելի
երկարել
մեր խօսքը է
ՂԸ.
են
Հ ս Կ IIՒ Ս
« Ադ2փթ^ԸԸ
՚գէաք է ՚սյս
• է ի շ ե բ
Հսկում
լթսե
, րսալ
^ Հ ա ր մ ա ն
՚ ՜ ՚ ^ 1 ՚ ա ք ո յ բ
, ա^բ -
աուս ու վշտագրն
շեշտով
: Ա՛նոնց
անմեղ
տ ո գ ր ո ո
բուս
գո ւսա ղաս ա ղե ր ս ա ե
քը
տասեի
^րկէ՚^ք,
որու՛ե գուռեերը րաց
այս
գիշեր » :
Հաւաքուեցան
թաղին ծաղկատի
աղշիկ–
ներր։
Այն
&իւՅղուն
աշքերով^
Ա ո լ ա բ գ ե
ո ւ
ԱբՍ
ինէն , երկաբ
մաղերով Աիրանե ու
Հայղ։ււ֊,րս
,
ւէ
րւսասպրտաղ Արտւ^ս ն ո ւ
Վարղուտին
ել քաղցրաձայն
Երանր :
. ՚ . Վիճակի
գիշերն է : Երկինքէն կը
կաթի
յո յղ եւ լո յս , սէրեւխորտուբգ
կ ը
սաւաււ նի
եյւ
Ուն
,ղևր
մէշ։
^ԸԿԷԸԸ
Ղը Լ"Ա""Ը
1
^՚– ր՚՚ութէ՚ան
աղաա
ընգերքէն
կըժայթքին
րոյր ու
ըերք ,
.րգ
ժպիւ
՛ք՛րիստոս
ի
վար գապետ
ութե ան
ամ
էնէն
սխրաթ
է2ը վը րաց ուէ գար՛ե ան նկաբա -
գեղ պաստառին
վրայ ; ԽորՀուրգ
Խ՛՛րին
։
Համբարձման
գիշե^ր
է :
Այո,
անգոլլ
աղօթել այս գիշեբ, ան -
մռունշ ապաշաւել՛, /ոէկ ու
գՈտնամած
պաղատիլ,
որպէսգի
էւավւանի
ա֊,ալոր
չարիքր։
Վ^երնայ
աՀռելի
պատուՀասը
• Հօրաք՚ւյր
^արմանէ
տունէն
ներքնա - :
սենեակի
յատակր
մոխիր
փռեցին : Եւ ^
չոր
գեանին
՛էրայ
կլոր շր2անաղ
կաւլմե—ւձ
ջին
եօթը նորատի
աղ
շի
կնե րր ինշպէս
եօ—1
թը
գոյն
ծաղէւկնեբ :
|
Ալ
էւրենց
երե սներր
աղօթքս
ւմ
Հ արե
-1
ւելք)
ղարձուցած
ինշ անօրինակ
Հաւատա
|
քով , է՛նշ կսկծագին
տուայտանքով
ծլթ - ՝
րագիր՝
պաշտամունք
Բբէ՛^
Հ
՚"յՅ^Լ
"՚Լ.
՝
աստուածա
յին
ողորմ ածութիւնը
:
կաբղացին
Գեթսեմանի
Աեծ
Խաշեց -
եալէն
էշե ր : Ա ա ղմ ո ս եբ գո
լին
Հալածանք—
ներէն ել ք^արեկէն «ի խորոց
սրաի Հատ
ուածներ
կրթեցին»
:
Եւ
մրմ՚նշե ցէ՛ն
՚լղ2"
ւմ ի ելապա շէսա
րու
թե ան րոլոր
երղերր
—- ^ԱշէսաբՀ Ամե -
նայն»
. • . . :
Թերեւս
սասանէր
արիլնծաբալ
թթա
մին ել գ՚սրմանաՀ
րա
շ
Հ րամ անով
մ՝ ր որ
^բԿէ՚^քէ^
՚գէ՚ոի
Գ՛՛՛Բ
I
վերնար
խուժղուժ
Ա պանգր եւ էսնա յուէբ
Հայկական
այս
վեբ2ին
թագամասր
... :
Երկնցեր էբ Ա այիսի կարճ ու Հեշտա -
Գե՝^
Ղ Լ ՚ Ժ Ը Ը • Ա՚՚աղերր
ղիրկ
գիրկ վար կր
թափէին գաաա
րկ
տուներու
թավւո
լր եր–
գիքներոլն
վյրայ
, ուր կր աիրէր
գե րեղմ՛ ա–
նային
լռութիւն
• • • :
Առաշին
անգամն էրոր ^լապա
շտ Հա
յր
՚լբկոլէր էր իբ գարաւոբ
սովորութենէն
ել երգի^թերու տակ էրմտեր. Վիճակի ե–
ղեււեա շունշ ա յղ. գիշե բուն
մ
էշ :
Անտառներուն
ու գաշտեբուն
, Հովիտ -
Կը կարծենք
որոշ շափով
պաբղեցէւնք ար
գէն
մեր մ՛իտքր;
Ա՛ենք կ^ուղենք
Հայ պա
Հել
մեր նոր սե րունղը ել լեցնել
անք
րպե–
աը, որ արղէն
սաե՚լծուեր
է
Հինէն եւ նո
րին,
ծնոգներու եւղալակնե՜րոլ
մէշեւ։
Հինի ել նո րէ
մ իացմ ան օղակը
պիտի
Րլ–
լայ ԱԵՐ ԼԵԶՈՒՆ : Այ սոլՀեաել,
ուրե -
մն , Հայ լեղուն պէտք
է
Հնշէ մեր տու -
ներուն
մ
՛էշ,
եկեղեցիներու
եւ ժ՚ւղովա -
րաննե
բու
կամ՛արներուն տակ,
ակում՚^ե–
րու
կամարներուն
տակ , ակում
բնե
բէն եւ
Հաւաքատեղփներէն
ներս :
Այլասերմ՛ան
սսլաոնաթքէն
ղէմ,
որուն
ծանրութէւնր
կր ղղանք
արղէն
, մեբ էնքնապաշապա -
նութեան
միակ
Հաաոլ՚գխնքը
պիտի
րԱքյ
՛յ
լսղւ ւ֊ն՛.
Լալ
ամեբիկաց
ի գառնալու
Համար
, ••՚
նաէս եւառաշ պէտք է լալ Հայ գառնա
լ :
Այսպէս կըմտածէ ուաս կր պաՀանշէ
նաեւ
ողԼամիտ
ամերիկացին : իսկ լաւ
Հայու առաշ էւն յատկանիշր
պիաի
ՐԼէայ
աիրացումր
իբ մայրենի
լեղուէն :
Պէաք է շարժինք
Հաւաքաբար
, աղգո -
վին ի գործ
ղնելով
մ եր բոլոր
մի2ոցնե -
րր՝
նիւթական
ուբարոյական ; Եւ պէաք
է ղոբծենք աբագ ութափով։
Աենք ար -
գէն
ուշ մնացած
ենք : Այս
պարաղային
ժամանակր
մեղփ Հետ չէ , այլ
մեղի գէմ :
Նոր
յապաղում
մը, անՀռգութիլն
ու ան
փութութիւն
մեղմ է լթգմիշտ
պիտի
էս
լեն
գոբծելու
ելյաշողելոլ
ամ էն
Հնա րաւո -
րութիւն
է
Յանձնախումբս
վստաՀ է , ոբ ՜ամերի -
կաՀայ
սքան
շե լի գաղութը
արձաղանգ
սլիտի աայ մեբ
կոչին ելՀայապաՀպան -
ման
գործր
գարձնէ
իր գեբագոյն
մաաՀո–՜
գութիւնը։
Ա ինչել
այսօբ
մենք
խօսեցանք
ու
ճառեցինք։
մ՛ամ անակր եկած է, որ
այլեւս
վեր2 գտնեն
խօսք ուճառ
ելխօսի
միայն
ԳՈՐԾԸ,
կենգանի
ԳՈՐԾԸ : ֊
ԱՄԵՐԻԿԱՀԱԴ
ԿՐԹ֊
8ԱՆԶՆԱԽՈՒՄԲ
«Յառա2»ի
ղիաական
րաժնի աշխաաա -
կից ընկեր
Գուրղէն
Պոյաճեանի
վելվերս
կը խօսէր
թռշուններու
մասին : է՚անի
մը
վկա յութ իւ՛ե՛ներ ալ իմ կո՚լմից
Աբմնաքաղ կամ սեբմնաղռաւ՝
իսկ ժո
ղովրգական
բառով
<ձսեւ ագռալ»
կոշուած
թռշուններր,
եբր որեւէ տեղ երամով
ի շ ֊
նում են գետին, կեր փնտռելու,
անմ է էա
պէս
մէկր
իբենցից
բարձրանում
է մօաա
կայ
ծա՛ւի
վրայ, իսկեթէբաց գաշտ է՝
թումբի կամ մի բաբձր
քարի
վրայ ել
արթուն
պաՀակի գեբ է կաաա
բո
ւմ՛ :
ճիշգ
ինշպէս
րնղունուաձ
է ղօբքի
մ էէ :
ՊաՀակ սեւ ագռաւր
մ՛ոէսրագոյն ագ
ռաւները
խմբական
կեանք
շեն վաբում՜
շարունակ
չորս
կողմը գիտելով,
Հէնց ոբ
նկատում՛ է էւրենց մաՀացոլ
թթամի որ -
ս որղին
իրենց
ուղղութեամր
մօտենա
լիս ,
անմիշապէս «կա - կա - կա»
կանշելով
Հալար է րարձբացնում
եւ ցած ր ից
սու -
րալռվ
բոլորր
միասին
թււշում
Հեււանում
են այգ վտանգաւոր
վայրէւց մէկ
" ՚ ՜ Ը է չ
աեղ , ուր կաա ար ւո ւմ է պաՀակ
կանգնե–
լու
նոյն
գո բծո
ղո ւթէւ ւնը :
իբենց ապաՀովոլթեան
Համաբ , թէ ո՞վ
է սլաՀակ
կարղում
այս անէսօս
կենգանի–
ներից մէթ ու մէկին,
մարգկային
իմ ա -
ցականոլթիւնից
վեր է Հասկանալ
, ինշ -
պէս ել անասունն
երէւ
նե րքին
աշիւարՀ
ի
շատ ուշաա գաղսւնի^՚երր
%
Կաշաղաթ
է լ վարպետ
նշանառու է :
Ընկոյղը կտցած
, կաշաղակր
օգից գիտե -
լով, վւավէոլկ
գետին է փնտոում՛՝
յաճաէս
որթատունկերի
շոլր2ր,
լթկոյղյլ
տնկելու։
Վայրն
է լ լթարոլմ է թ
րծ
ծառերի
եւ
թ՛իեր
ի էսաոլթիլնից
^ որպէսղի
օգից գի
տելու եւ ոլղիղ
նշանառութեան
Հնարա -
ւորութիւնր
ունենա
յ :
՚^՚^յՐԸ
ւթաբելուն պէս էվնում,
րեվոյղր
մէկ
կողմն է գնում եւճանկերով
փոքրրղ
փոս
փորում՝ : Յեաոյ
լթկոյղր
կտցուէ ,
բարձրանում
է մի քանի
Հարիւբ
քայլ վեբ
ել պարուրաձեւ
ճաէսրում է իր
փւորած
փոսի
վերեւր,
յաճաէս
գլոլէոը
գէսլի վար
ծռելով
նշանառութեան
Համար, ^ԷԼԳ
ոլղղաՀայեաց
կէաը գտնելու նպատակով
:
^՚–
չՐ1
՚"գԼ՚^Ը
՚ " ՚ – ե թ փոքբացնելով
ու շա
րունակելով
նշանառութեան
գործողու
–՚՚,\
թիւնը,
ոլղղաՀայեաց–
կէար
գանելուն
ներուն ու ձոբերուն
մ
էշ
, ցաւի
խուլ ու
վա յրէ՛ գալարում՛ներ
կր լսուէին
:
Յօշոտ–
ո ւած
մա բմ՝ ինն երոլ
օրՀաս ական
Հ ռլթ -
գիւնները կըլլկէին
Մայիսի
ծաղկաՀոտ
գիժւ՚ը •
Մերթ
էսօսուն , մերթ
լ՚ւին
աղօթեց
ին՝
ղեռատի
պաբմանոլՀ
իները
անձանձիր ու
անձկաղէւն
:
Անոնց
Հսկում
ը սրտայո
յղ
պատարագ՛՝
մլթ
էր , վեր2ին
Հաղոբգոլթիլն
սարսը
–՛
ռուն ել սբբենի : Ող2ակիղում
Եգեոնի
սե–՛
գանին
վ րա յ
. . • :
Արշալոյսը կրմօտենար
, Լուսնկան ծա
գեր էրմտերմօրէն՝
մթէւն
նեբքնասենեակ––՝
ներէն
ներո :
Եւ գաբնանա
յին
մեղմ
սէ՚ւքր
կ՝օբօրէր
աանէւքնեբու
քիւերուն
եղերքներր
բարձ -
բացած
բոյսերն ու ծղօանե՜բր :
Մօտակայ
պարաէթերէն
կր
լս՛ուէին
թռշուններու
եբղն ու գայլայլյլ :
Հօրաքո
յբ Զարման
գուբս
.ելաւ իբ խր^
ցէւկէն : իր աղկաղձ ու եբեբուն
ղո յացու -
թիւնը
քայքայուած
, ծռեբ էր :
Ամբող2
ղիշերր
ինքն ալ Հսկում էր ը–
րեր չորքարե բուն
վ բայ
ծունկի
գալո՛վ :
Ծեծեր էբ նիՀար
կուրծքր
աշվսաբՀիմ՝ե
ղ,թ
ու խաշր
ոլսերուն
՛էրայ առած : Ո րպէսզի
վե ր2անաբ
ոե ւաւոբ կոտո րած ր ել ազատ–
ուէր
ժողովուրգը
;
Յանկարծ
շարաղուշակ
ու գիւային
քբ–
քիշ
մ՛ը ճեղքեց
մթնշաղի
Հանղաբտոլ -
թիւնր :
Զարման
Հօրաքոյր
գալկոա ու ^ւատ
աչքերր վեբ վեբցոլց
ւ
ԱՀ ուսարսափր
րոլոր
քստմնելի տան -
շանքներուն
պողպատի
ծանբութեամբ
,էսո–
ցեցին
իր տկար
սիրար ;
՜Արած՚այր
«փափւախ»ներ
,
փաթթոցաւոր
գլուխներ
շր2ապաաեր
էին թաղը
յ
Հնչեր
էբ Վեր2ին
ժամը
քաղաքի
վեբ2էն
թաղա -
մաս
ին
. • • ;
Հօրաքոյր
Զարման
փլեր էբ
ա՚նշունչ
ղ ետնա յարկի
սեմ ին
վյ^այ
. . . ;
Նեբսր տակաւին
կ՝աղօթէին
ե^թբ
թար–
մատի
աղ2իկնե բ ինչպէս
եօթը
ղո
յն ծա -
ղփւթեբ , շուշաններ
Շաւարշանայ
...
ՏԻԳՐԱՆՈՒՀԻ
Fonds A.R.A.M
