• • •
յցԱ՚Բ
Աււերիկահայ կլւթսւկան Յա(ւձ–
Օալսոււքբին կռչին աււթ֊իւ, զոր հրատա -
րակեր էինք Ոնրբաթ– օբ ,
Յուսաբեր
հե -
տյյւեալ խորհրդածու֊թ-իւննէրը կ ՚ ը ն է Մ ա ֊ ՝
յ 1^" ՜ Ի 1սւքրագբակւսնով
. . . Բառեբր վր
սվավսիՆ
մեւլի
սլա
րղե
լու
Համ աբ
աՀաւո
բութիւնր
ա յն
մաՀացու
վէոանգին
, ոբ ուձացման
ՃՈւ՚նասլաբՀուէ
կր
սսլաոնայ
մեր վաաբանգի
մողովուբ -
գին,
մասնաւոբարար
Ա՝ իացեալ
՚քյս, -
Հանգներու,
3>րունսայի
ե՛լ Հաբ
.
Ամեբի–
կայի մէշ ;
Ու Հոս է աՀա , ոբմենք եւս ,
Հեաեւո–
գութեամ
րբ
՛Նարեկացիի
, ի քտՈՐՈՑ ԱՐ ֊
ՏՐՑ
սլիաի
ուգէինք
աՀակոչել,
սակայն
ոչ
թէ
95,
ա յ լ
անթիւ
անգամներ
,
ամէն
աեգ,
ամէն
աոիթոէի
ել ամէն ժամանակ ;
-
ՀԱՅԵՐ,
ՃԵՐՄԱԿ
ՋԱՐԳԸ ԿԸ ԼԱ.
Փէ ՄԵՐ ԺՈՂՈՎՈՒՐԳԻ
ՎԵՐՋԻՆ
ՄՆ
Ա -
ՑՈՐԳՆԵՐԸ։
ԿԸ ԿՐԾԷ ՄԵՐ
ԳՈՅՈՒԹԵԱՆ
ՀԻՄԵՐԸ.
ՈՏԲԻ
ԱՄԷՆԲԳ,
ՀԱՒԱԲԱԲԱՐ
ՈՒ ԱԶԳՈՎԻՆ,
ՈՒ՝ԾԱ8ՈՒՄԻ
ԵՐԱԽԷՆ
ՄԵՐ ԶԱՒԱԿՆԵՐԸ
ՓՐԿԵԼՈՒ
ՀԱՄԱՐ •
ՈՏԲԻ
, ԲԱՆՒ ԳԵՌ ՈՒՇ Զէ, ԲԱՆԻ ԳԵՌ
ՓՐԿՈՒԹԵԱՆ
ՎԵՐՋԻՆ
ՅՈՅԱ
ՄԸ ՄՆԱ -
ՑԱԾ է ՄԵԶԻ
• • .
Իրականութիւնբ
այս րաոեբէն
աւելի
աՀաւոր է սակայն :
Մեր
թիւր
Համայն
աչՀաբՀի
մէք Հա -
գիլ կր Հասնի
3 –600 –000/։
Այս
քանակր
Հաւասարասլէս
րաժնուահ՝
է Հեաեւեալ
երեք մասեբու
ւԼրայ :
1
Խ– Հայա ս տ անի մէ ջ — 1-200-000
հո գ ի :
2
հւ • Մի ո ւթե ա ն 15 Հանրապեաու -
թ ե ա ն ց մէ ջ — 1-200 ֊000 հ ո գ ի ։
3
Սփիօւքի մէ ջ - 1.200-000 հ ո գ ի ։
Այս պաակե
րոէԼ
ուբիչ
ոեւէ ժոգուԼուրգ
,
որուն քանակի
եբկու-երրորդը
գուրս
նեա–
ուած
ՐԱար
իր Հայբենի
Հողերէն
,
չկայ
մեր
մոլորակի
ւԼրայ է
Հրեան
օբինակ չէ մեղի,
օբինակ չէ ոչ
ոքի • մեր խօսքր րնաաիպ ու
բնականոն
ժողովուրղներու
մասին է, որոնցմէ
ել ոչ
մէկբ
մեր գժբախա
ճակաաագիրբ
ունի։
Հայրենիք
ունենալու
Համաբ
մենք
կոչ
ուահ՜ ենք
Հ ա յ
պաՀելոլ
մ եբ
ժողովուրդի
ոչ
միայն
մէկ - եբբոբգր,
այն
Համեստ
քանակր, որՀասաատուած
է
Հայբենի
աչխաբՀի
մէԼ, այլ եւ այն երկու - եբ-
Ր"ՐԳՐ
) "Ր
ցիրուցանուած
է
Հայաստա -
նէն
գուբս , աչխաբՀի
մնացեա
լ
մասեբուն
մէշ :
Այս
վերշին
երկու - եբրորղ
կկսբ, այն
մէկ
միլի"ն
ե րկու
Հարիւբ
Հագարբ
, որ
տեղաւորուած
է Խ • Մ իութեան
15
Հանբա–
պետութեանց
մ էք
, դուրս կ մ եբ Հասո
ղու
թեան
ոաՀմ աննե րէն եւ որե ւէ կերսլ են -
թակայ չէ մեգթ– Ատոյւլն
այն է, որ ամե
նա կուլ ուծացում
ր իր եբաիւին
մ էշ
առած
.,է– նաեւ այս Հայութիւնր ;
Մեգ
ենթակայ
է միայն
եւ
րացառարար
Ավ՚իւոքի
Հայութիւնր,
մեր
րնգՀանուր
քանակի
այն մէկ - երրորղր,
որ տեղա -
ւորուած է
ա
րաասաՀմ անեան
երկի
րնե
բու
մէէ •
«Թիլ–» Լսռբագրով
մեր
1953
Մ աբա
5/
Լսմրագբականին
մէշ անղրագառնա
լով
այս
Հարցին՝ կր գրէինք .
Հ
Հ ա յ
պաՀել
մեր ժողովուրգի
այս մէկ
^ՐՐ՚՚ՐԳՐ
) "՚
յո կբ նչանակէ
Հա
յ
. ղաա
փրկել
ու Հայբենիք
սլաՀել :
« իւրաքանչիւր
Հայ,
ռրԱ փիւռքի
մէշ
^ապրի ուկր աոկտյ
իբբեւ
Հ ա յ
,
ին^ւին
քաղաքական
աղիւս մլթ է, տմբօրէն
գրր–
ուած
մեր Գաաի
Հիմին
մէք ֊.
<; Հ ա յ
փ՛րկել, կր նչանակէ
քաղաքա
կան
ղործ կաաաբել » :
Այսքան մեծ է, այսքան
բաԼստակշփռ
արժէքր
ՀայասլաՀպանումի
այն ղործին ,
որուն
մ ենք
ամ էնքս կո չո ւած ենք լծուե -
լու եւ որուն
կոչուած
ենք
նուիրարերեյո՛
մեր
ճիղերոլն
եւ գոՀողռւթեանց
ա
լաղ
ոյնր :
Առէք
միտյն
Հիւ" • Ամերիկայի
մեբ
ղաղութր
, ուր մեր աղգա կիցնե
բու
թիւր
կր
բարձրանայ
չուրշ
200 000/=
Ամէն կարգի
կարողութեանց
Հողե -
կան, մաաւոր,
բարոյական
նիւթական
եւ
ֆիղիքական
անՀուն
չտեմարան
մրն է
այս
աննման
գաղութր
:
Տարիներ ուաասնամեակներ
չարուձւակ
մեբիկաՀայ
գագութր
օգնութեան
առա–
բուխ
աղբիւր
մբ եղաւ թէ
մայր
Հայ
րենիքի եւթէ մեր
միւս
գագութներու
Համար ;
Ամէն
բան–
Ամերիկայէն
գուբս
գտնր–
ւած
աղ^ակիցնեբուն
, եւ
ոչինչ—իրեն՛..
ե -
Այս
եղաւ
տմերիկաՀայութեան
նչա֊
նաիսօսքր
իր Հանրային
կեանքի
մէշ, ղա
ղութի
ձե ւաւորման
առաշին
օրերէն
մին
չեւ
այսօր • • .
Ու ^"թ վեբաբեբումր
նաել
ղուրսի
Հայութեան
կողմէ ամերիկաՀայ
ղաղութի
Հանղէպ • . .
կարծես
բոլորր
մրցումի
ելած
էին առ
նելու
մէշ, րայց
երբեք
աալոլ...
ԶպատաՀեցաւ
երբեք, ոբ գուրսէն գա–
գութ
մր գոբծքով եւ ղոՀողութեամբ
թող թէ Համեստ եւ աննչան
օգնու -
թեան
Հասնէր
մ եր ա յս երախաա չատ
րե
կո րին
ա յն ծանր
պայքարին
մ էշ , ղոր ան
ԿՇ.մգէ իրեն սպառնացող
մաՀացու վր -
աանգին
ուծացման
եւ
Օտարացումին
գէմ։
ԶԼ ղաւ երբեք
, որ , օրինակ , քոյր դա
ղութ
մր մէկ—երկու
տարուան
Համար
Հիւս. Ամերիկա
կրթական
մչա,կ մր ճամ–
րէր , Հողար
անոբ
ծախքեբր
եւ
զայն
այդ
մ շակր
ամրողքուԼփն
արամաղրէբ
ա—
մե րիկաՀա
յութեան
պաՀպանումին
գ**ր—
ծին :
Այս
ժեսթր,
ղոր ետքէն
ամերիկաՀայ
գաղութր
պիտի փոխագարձէր
բիւրապա–
աիկ
ձեւեբով
, պիտի չրԱաբ
՚գարղ
խօսք
մր
էայլ նմանէր
այն կաթիլ
մր
իբական
արցունքին
,գոր սղակից
մր կրբեբէ սգա–
ւո րի
մ ր
սո ւգ ին :
Աւելին :
Զեղալ
գագութ
մր, որ գիմէն
ամերի–
կաՀայութեան
եւ բսէ բ անոր .
—ինչ
որ ցարգ
րբիր
մեղի Համար՝ վեբ
էր
կարողութիւններէգ
• աեւաբաբ
մեղի
Համաբ
ղոՀտրեբելով՝
ինքդ ղոՀուեցաբ
եւ
այսօբ,
ազգովին ուՀաւաքարաբ
, կեցած
ես
անգունդԼւն
եղրին. Հասած է
ժամր
ճիղ երուգ
առաւելագո յնբ
յատկացնելու
Համաբ բացառաբար
քու
զալակներուգ
վւրկութեան
գործին
, գարձեալ ոչթէ քե
ղի , այլ մեղի եւ Հա յբենիքիգ
Համ ար • ո–
րովՀետեւ եթէ դու փրկուիս՝
քեղփ
Հետ
կր
փրկուինք
նաեւ
մենք,
այլապէս
քեղի
Հետ
նաեւ
մենք մաՀացու
Հարուած
մր կր
0
Տ
II 1>
ԼՊՈՆՏՈԱԻ
ՕՐՈՒԱՆ
ԱՌԹ1 Ւ)
Անմիշապէս
ծովեղերքէն
գէպի
Գ ՚ ^ Ը
բագեղ
բլոլրներբ
քաղաք
մլթ է Օրաուն։
կլիման
մեղմ է
ա.
տա
ստանանք • • •
Եղրա յրական
ա յս խօսքր
ամ երիկաՀա
յ
գաղութր
երրեք
չլոեց
մեղմէ :
Այս
խօսքր անթ ք^Բ անգամ
այսօր
,
երբ
ուծացման
եօթնղլխանի
վիշապր
րաց
կերսլով
շէն ղաղութի
մր գերեգմանր կր
Աււթիւ
են պատճառներր
ա յն
ճչմ
ար^տ
օրՀասի
, որ ստեղծուած
է այսօր
ՀԼււս •
Ամերիկայի
մէշ։
Յուսացէք, թէ չուտ կր տԼւրանանք
մեր
աղատութեան
.
իւն քքն ա սլա
շտ սլան ո լ թ ե
ան
մասին
շխորՀեցանք
երբեք
թշմարեցինք
գաբանամուտ
թթամին,
ուծացումի ա–\
Հաւոր վտանգր, որ օր մր, անձայն ու
անաղմռւկ,
լթարելագոյն
դազոլթի մր
գերեգմանր
ոլիտԼւ փորէր :
Աակայն
ղուր են այս լալկան
խօսքերր
:
Մ ի՛ի թա բուին ք զէթ անով, որ
փրկութեան
րոլոբ
Հն ա րաւո բութ իւննե րր
տակաւին
խլուած
չեն մեզմէ ; Անգամ
այսօր , այս
քան
ուշ , եթէ ա ր թննանք
,եւ եթէ թ կո
բո վով ու Հաւատքով
ձեռնարկենք գոր —
ծի , կասկած
շունինք
,որ
մաՀր
սլիտի
վանենք
մեզմէ եւ մեծարժէք
գագութ
մր
պիաի
փրկենք
մեր Հայրենիքի
ու ժողո—
վուրգի
Համար %
Եբէկ արտագաղթով
Հայրենի,թյեր
կր
պարպուէին.
սակայն
մենք
մտած ենք
այոօր
մարգկային
պատմութեան
այն
շբշանին
մէշ, երբ ներգաղթով
Հայրենիք
ներ կր վերագբաւուին
:
•.Այս
նոյն
Հրաշքր
պիաի պաատՀի
Նաեւ
մեզի Հետ,
սլայմանով,
որ մենք
կարողա
նանք վտարանգի
Հա յոլթիւնր
Հայ
պաՀել
օտարութեան
մէշ :
Գե րեղմ անափռ
րե
րր տեզ չունին մեր
մէշ։
Գիտենք
անթիւ
են գժուաբութիւննե
-
րր
՝ օաա բութեան
մ էշ Հայ մնալու Հա -
մար
: Աակայն
ղիտենք
նաեւ
, որ
անթիւ
են Հնարաւորոլթիւններր
այգ
գժուարու
թեանց գէմ մաքառելու
Համար :
Աեբ
Մ էկ
Մ իլիոն
նաՀատակներն
ու
մեր
աւեր
Հայրենիքբ
մեզմէ կր
պաՀանքեն
զինուիլ այգ Հնա րաւո բութիւննե բով՝ ա~
մեկաՀայ
գագութր
փրկելու
Համաբ։
կեանքի
պայքարին
մէշ փրկուած է ան,
ով Հաւատք
ունի եւ իտէաթ
մր կր ծա
ռայէ :
կենգանի
գիակ
մլթ է ան, ով
պաբպուած
է ամէն Հաւատքէ եւ ղուրկ է այգ Հա -
ւատքր
կենսաւորող
իտէալէ :
ԱնմաՀ գրագէար ՝
Լեւոն
Շանթ՝ ոբ
Համակ
Հաւատք
ու իտէալ
էր, կր գրէր–
ել
Հողր աբտակարգօրէն
բարեբեր
։ Հայ
կական
թաղի
բարձունքներէն
Հոբիղոնր
կ՝ լթդլա
յնի ել անծ ա յ ր ա ծիր Աեւ
Ծովր
կր
փռուի
, երբեմն
Հանդաբտ
, կասլոյա •
-
շինշ, յաճախ
ամեՀի,
լեռնակուտակ
եւ իսկապէս սեւ :
Մինչեւ
1015/,
չաբաղէտ
թուականր ,
երշանիկ ել բարեկեցիկ
Հայ
Համայնք
մր կ՚ապրէր
այնաեղ
բոլորուած
իր ե -
կեղեցիին
եւ գպրոցին
շուրշ։
Աանա -
լանգ
Օոմ. Ա աՀմանագրութեան
խարու -
ոիկ
ազատութեան
շոշանին , երբ աղդա -
յին կեանքբ
Հղօր վերաղաբթնում
մր ու
նեցաւ
, եւ Օրտուցի
Հա
յր , ոբ
թորՀիւ
քազաքին
աշխար
Հաղ րական
ղիրքին
մ
իշա
յարաբերութեան
մէշ էբ
Ռուսաստանի
^
եւ
Եւրոսլայի
Հետ, պաՀելով
Հանղերձ
իր ^
ցեղային
առաքինո
ւթի ւննե բն ու աւան -
ղութիւներր,
անսովոր
թ՚ւիչք
մր կաաա–
Ր^Յ
Գ
^"1է
Լ"յ՚՛ ^՚– քաղաքակրթութիւն
:
Արամի
գի՚֊թող
շունշին տակ
տքնե
ցան
առնական
դրոշմ
մ ր դնել դա բեբէ ի
վեր ստրկութեան
մ էշ տուա յտող
ժողո -
վո ւրդին
Հոգիին
մէշ , Անձնուէր ել գա–
յլափարական
ո ւս ո ւց շա կան
կագմ
մր ,
ստանձնեց
Հասնող
սեբունգին
գասաիա -
բակոլթիւնր
: Խ՚"մակի
, ՇաՀրԼէկեանի
եւ
այլ
ղոբծիթերու.
ձայնր, խանգավառու
-
թեան
կոՀակնեբ
բարձրացուց
:
կոմիաասի
երգր
ներս մտաւ
տուներէն։
Արելեանի
,
Արմ
են եանի
իսում բե
ր բ , ԱՀարոնեանի եւ
Շիբվանղատէի
խազերուն Հետ Արքա
յ Լիր
Հ րամ
ցուց
ին սրաՀ
Լսոլժոզ
ժողովուրդին
:
ԳաՀիճր դիտեց
ել ղգաց ոբ ինք շաաեա
պիտի
մնայ
ա յս արշաւին
մ էշ : Ու ^ՐԲ
առիթր
ներկայացաւ,
ւիորձեց ի սպառ
չորցնել
այս
յոբղող
կեանքր :
Խարուած
տեղաՀան
ժողովոլրգր
ցրուեց
իր
անթաղ
ոսկորնեբր
քադտքԼ,
մերձակայ
կԼւբճեբէն
մինշեւ
Հեռաւոր
Աուսուլի
անապատներր
:
ՊաՀ
մ ր կարծուեցաւ
որ այլեւս
գոյու
թիւն
ունենալէ գագրած է Հայութիւնր
: ^
Եկաւ
18/
աչունր : Ագէտէ
վեբասլրածՀ
բեկորներ
, ցնցոտիասլատ
, Հազար
թուքձ
ոԼ ամօթ կԱած, սկսան
վերագաոնալ
/-^
իենց
հննգավս^յրբ։
Շատեր
շգտան
իրենցՀ
աունր՛
Հայկական
թագին
կէսր քիչ
աո*^
քիչ վառելով, սպառած
էին, այնտեղ ա -֊ >
պաստան
գանող
թուրք
գաղթականնեբր
: ՚
Աղքատութեան
յետին
աստիճանին
Հա
սած
Հայր,
օրուան
ապրուստի
Հողէն
րր–
նալ
չբաժնեց
Հոգեկան
սնունգի
պաՀան -
քր։ Ու տնղամ
մր եւս պատաՀեցալ
ցե -
ղին յատուկ
Հ րաշքր •
Շնոր
Հիւ
անձնուրացութեան
ւնա
ւլոՀարե
ր ութիւննե
րո
լ , ախոռի
վերած
—
ուած
եկեզեցին
նորողոլեցալ
եւ լեռ
բա րձրտցած
գիւղացի
քաՀանան
, մէկ
կոզմ
ղնելով
Հրացանր
, պաաա բագ
մատոյց :
Բացուեցաւ
որբանոց
մր ուրկէ
շուրշ
1500
որբեբ եւայրիներ
անցան :
1919/
աարե -
մ ուտ
ին , Պ՚՚լոէն
եէկած
ուսուցիթե
րով
վե րա րացո ւեցաւ
դպր՚՚ցր
իր
Գ^Գ^Ցէքէ
չէ^քի՚ե
մէշ, որ դարձեալ
արգասիքն
էբ
նախորդ
սերունգԼւ
Հայ կիներու
ղոՀաբե–
բւ. ւթեան
; Որբանոցի եւ քաղաքի
աղաքր
փտ
յլուն
գսլրո ցական
տաբի
մ բ
բո լորե -
ցին : Փլած աան մր գեբաններով
րեմ ր. վե–
րաՀաստատուեցտւ
եւ ներկա յացումնե
—
րթ
ու Հանգէսներր
իրարու
յաշո
բ դե ց ին : •
Բաղաքին
մ
էք րնակոդ
Հա յերէն
մ էկ
Հո
գի
իսկ շբ՚սցակա
թցաւ ումիշտ
լէ՛"
—
րուռն
մ ասնա կցեց ալ կատարուող
Հան՝^*^
գանա կութ իէննե րուն :
կեանքր
սկսած էբ մ անել իր
բնականոն
ճամրուն
մ էշ
, երր նաՀանգր
ինկաւ
քէ–
Ս Ա Մ Ս Ո Ն Ց Ի Ն Ե Ր Ո Ի
Ա Ք Ս Ո Ր Է Ն
•
| ^ լ յ . ր « | ւ ւ ն ս ա ս ց ի ն ե ր ո ւ օրուան աււ–
թիլ պատկեր մը Ս ա մ ս ո նի տեւլահանոս–
թ ե ն է ն ։ Հեղինակը ականատես մըն է,
Մկր՛տիչ էսմէրեան, որ անցեալ տարի
հրաաարակեց ստուար հաաոր մ ը , «Աք -
,;սքփ եւ պաաօրազմի կրակներու մ է ջ է ն » ,
հ ա ս ո յթը նուիրելով նոր սերունդին
. :
Մինշեւ
լոյս արձանագրե՛ցին
մօտ
Հինգ
Հաբիլլէ
Հոգիի
անուններբ։
Առաւօտ
նոր
լուրի կր սպասենք
երբ
(Յունիս
19,
1915) ,
ոստիկանէս կան
տեսուչր
ներս
մտաւ
իսկոյն,
քանի
մր ոստիկան -
զին–
ուորներով։
Ծանր
լռութիւն
մր աիրեց ել
բոլորիս
գոյ^Բ
փոԼսւ
ւեցաւ։
Տեսուչր
քանի մր վայրկեան
տեսնուե -
լով
արձանագրող
ոստիկաններուն
Հեա ,
կաաւլած
ղարձալ
մեղի։
իսկոյն
Հասկր -
ցանք իսլամացոթերու
թիւշ շատ քիչ էբ :
Անմիշասլէս
գործի
անցնելով
Հրամայեց
ոստիկաններուն
որ գոյգ
Գ՚՚յԳ
գուբս
Հանէին
մեզ ել կարգի
շարէին
: Տեսա .
բանր
գաբՀուրելի էբ կարծէք
գայլեր
մր–
. աեր էին ոշխաբի
Հօտերուն
մէշ։
Գուրսր.
կարգի
կեցած
էի՛նք մօտ
170
Հոգի։
Աոլի^
նաւոր
ղինուո
բնե
ր
շրշապաէոելով
մեզ
քշե՛ցին
ղէպի
Յունա
ց
թադր։
Աեր
նցքի
սլաՀուն
, Յոյներր
Հաւաք
ուած
իբենց
գուոներուն
աւլշել , կր
գիտէին
մեր առաշին
կարաւանր
, անոԿ
մէ շատերր
արցունքով կր Հետեւէ ին մե–
ղԼէ ել իրարու կր փսւիսային թէ մեզ կբ
տանէին
սպանելոլ
։ Աենք ալ նոյն կար ֊
ծիքն
ունէԼւնք եւ իրարու Հետ կր խօսէսկ–
Յէէ՚^Ք^
Կ
՚Ճ
՚՚ԷԻ
^Ք
թէ՝ եթէ մեզ էթճ
գէ՛՜՛լը, աանին
ու Հոն չսպաննեն,
դիացէք
որ ալ բան
չկայ։ Երբ Հոն Հասանք
, աե ֊
սէսնք որ բարձունքին
՚Լրայ
ձիու
կառքեր
պատրաստած
էին։
Ապասեցինք
մօա եր
կու
ժամ
, յետո
յ եկաւ
ոսաիկանական
տեսուչր,
ձիէն
իքաւ ել մարակր
ձեռքր,
իր քով կանչեց
ոսաիկաններր,
որոնց
Լսիստ
Հրամէսններ
տուաւ
մեր
ներկայու
թեան : Զոյգ
զոյգ կբ նստէինք
կաոքեբր
որոնք
մեզ– պիաի տանէին
ՋաԼստլր
Լսա -
ներր
,ուր պիտի
սպասէինք
նոբ Հրա -
Հանղներու:
՝^ Յունիս
18ին, ժամր 11ին ճամրէսյ
կ՚ել
լենք գէպի
Ջախալր
խան : Շատերու
րն -
տանիքներր կամ մայբերբ
Աամոոնէն
Հա
սած
էին էլիճ
գիւղբ,
իրենց
սիրելինե -
բուն
Հանդիպելու
Համար :
Ըն.լՀանուբ
լացուկոծ կբ սկսէր , Հակառակ
ռր կր շա
նա յինք
մխիթարել
կիներր, ի
վեբշոյ
մենք ալ չենք դիմանար, եւ
լթգՀանուր
վայնասուն
մ լթ է կր էի բթի :
Յանդուգն
կին
մր, իր երեք զաւակներով
Հասած
էր
էլիճ
,լիլղ
ել Հոն գտած էբ իր ամուսի -
նր,
արՀեստով
դերձակ
Ա աքսռւտ
էսնու–
մ ա լական
իշԼոանութեան
աակ :
Շն թ
լր
ղժուարացաւ։
Որբանոցն ու Համա
յքին
կէսէն
աւելին
փոխադրուեցան
Պոլիս
Թօփալ
Ասմանր
թագաւոր
էբ :
Անացոզ
Հայերր
սաոյէլ
մաՀԷ ւիրկուեցան
թոբՀիւ
Պաթումցի
Վբացինեբու
պաշտպանու -
թեան
-.
Թուբքերր
գպրոցր
գրաւեցին
ել եկե -
զեցին
քանւլեցին :
Աւլղային
կեանքր
կանգ առաւ քագա -
քին
մէշ, րայց
շմեռալ
երբեք,
անոր
սրբազան
ոգին եւ յիշատ՜ակր
էիո
Լսագրուկ–
ղալ
մ՜եզի Հետ Երեւան,
Աոխում
,
Փարիզ,
Ամերիկա կամ այլուր
եւ պիտի ապրի
յա
ւէա եթէ մենք
Հաւատարիմ
մնանք
մեր
անցեալին եւ Հաւատանք ոբ օր մր կրկԼւն
Համ աիսմրուելով
պիտի
շարունակենք
գործր,
որ մեբ Հայրերր
սկսած
էին։
Ե՛ Ա՛
սնռն.
^– * ինչ րախտաւոբ
են
րոլոբ
որ Հաւատք
մբ ունին : Հաւյստք՝ ապագա—
յԼ՚ն , Հաւատք՝
մարգկութեան
,
Հաւատք
բոլոբ
աթիւ
բանե բու
,
Հ աւատք՝
իր դե
րին
, իր գործին
, Հաւատք
իտէաթ
մ ր» :
Այս
Հաւատքն է , պայքարի
այս
Հզօրա–
գոյն
գէ՛նքր,
զոր ոլէտք չէ աանք մեբ
ձեււքէն՝
առմԼւշտ
զինաթավւ
շմնալոլ
Հա—
մար
մեղի սպաոնացոզ
վտանգներուն
գէմ :
Զինուինք
Հաւատքով
ղէպի
մեր ժոգո––^
վուրգի ապագան
, դէպի
մեր
Հա
յրենիքի^
՜յարութեան
վաո
ու շքեղ երաղր
,
Հալաա–^
քով
թուինք
ղործի, եւ այն ատեն օտա—,1
բացում
է փրկած
կ՝ րւ լանք
Հա յրենիքի
Հա^.
մար
Համայն
Ափիէո
֊Ք
^ր^
Ը֊՚՚^Լ
է՝ փւ1է՚.՜\
կած կ բլլանք
բուն
իոկ Հայրենիքր
;
Այլապէս
, եթէ թե բանանք
այս մեծ ու
պատմակթռ
ւլոբծին
մէշ, յետնորգ սե -
րունգներր
պիտի
արձանագրեն
մեր ա ՚ ^
նունին.
~՜ Երկու
մեծ եգեոն
գործուեցաւ Հա
յ ո ւ ն
անունր
աշխարՀի
եբեսէն
ս րրե
լու
Համար՛
ասոնցմէ
մէկր
գործուեցաւ
թ՛ուրքին
ձեռքով,
որ
1915
Ապրիլ
24/5՛
Մէկ
Միլիոն
Հայ Արածեց,
իսկ
միւսը
գործուեցաւ
բուն
՜էսկ
Հայուն
ձեռքուք
, որ
օաարութեան
մէշ ճերմակ
շարգին
Մէկ
Միւիո
՝ե զոՀ տուաւ.
. .
Լի Հաւատքով
ոլ կորովով
լծուինք
պայ–
, քարի՝
այս ծանր
մաՀավճիռր
մեբ ճակ
տին
չիք^ելու
Համար :
Աիբելի
Յանձնախումբ,
Համակ
խռովք
եւ
ուշադրութիւն
գարձած,
պիտի
Հեաե–
լինք քու սրբազան
պայքարին՛.
Յաշոգութիւն
քեղի :
« ՑՈԻԱԱԻԵՐ »
Fonds A.R.A.M
