« 6 Ա Ռ Ա Ջ »
ՄԵՐ >յԼւՀՍւՏՍ.ԿՆե1՚Ը
Բոլոբ
ժոգովյււբգնեբբ
, մեհ՛ թէ փոքբ
ւ
ունիՆ
եբկու.
Հ
,չիբք»եբ
, մէկբ՝
« գ իր ք Սա
ււ
ատսւկու–թեօւն» ,
միւսբ՝
« գ իրք արու -
թ-եան » ւ
^ 1 ^
Առանց
ա յս
Հգիբք»եբէն
մէկուն
կամ
մ իւսին
, թեբի
սլիաի
ր
/ԼՈ
՚բ
մ
աբգկոլթեան
սլաամ
ութիւնբ
:
Ջկայ
մողովուբգ
մբ , ոբ
նաՀաաակնեբ
չունենա
յ
,
ինշպէս
չ/չա
յ մողո ւիո ւրգ մբ
յ
ոբ
Հեբոսնեբ
չունենայ
:
Ս՛
իա
յն
նահատակներ
ունենալ
, այս չ ի
նշանակեբ
միայն
պաբտութիւննեբ
կրել։
ւքիայն
հերոսներ
ունենալ,
այս չ ի
նչա~
նակեբ
միայն
յաղթանակնեբ
չ ո ՚ Հ ի լ :
Մեբ
մոգովուբգն
ալ, ուբիչնեբոլ
պէո ,
ունէ իբ նաՀաաա1^եբբ
եւ
Հերոսնեբբ
,
՚էւէ
-սաի նաեւ՝
պաբաութիւենեբ
ու
յադթա—
նաէնե
բ
է
Պահ. մբ կբ թուի
, թէ Ասլրիլ
24.ր պաբ–
աութ
ի ւ ն
մ ըե է , քանի ոբ
առաւելաբաբ
նաՀաաա1^եբ
թէեց
մեդմէ
;
Լք՝ենք
ա յս
կարծիքէն
չենք
:
՛Նախ՝
ոբովՀետեւ
Ապրի՛լ
՚Հ-Լր իր
ար -
գ իւն է ո վ
պարաութիւն
մ՛բ չէ մ՜եւլի
՝,ամ ա ր :
Երկրորգ՝
ոբովՀեաեւ
սլասաւի
ղգա -
ցում բ մեռահ
չէբ մեր
մ՚ւղսվո
ւրգին
մ
՛էչ
յ
՛էքաաե
բաղմ ի մ՜էչ կր յաղթուին
ա յն մո–
ղովոլբդնեբբ
միայն,
որոնց
թԼեամին
կը
հասՍի
իր նպա
տ ա կին
: է՛սկ կբ
յաղթեն
այն
ժողովուբղեե
բ բ,
ոբոնց
թ^ամին
չր
հասնիր
իր նպատակին
:
ս եբ թչեամին
իբ նպատակին
չՀասաւ
,
Հետեւաբար
չյԱԱլթեց
մեղի։
յ՛ր նպատակն
էբ ոչ միա
յն տէբբ
բլլալ
Հայկ
.
Հ ողե բուն
, այլ եւ
պատմութեան
բեմէն
դուրս
նետել
ա յղ
֊,ողեբուն
իբա -
ւաաէբր
:
Հայկ
. Հողեբուն
ճակաաաղիբր
ղեռ
վՇէ–
ռոլած չէ , իսկ անոնց
իրալատէբր
կե՚եդա–
նի
է
, ամբօբէն
կառչած
իր ՚Ւատին
,
ղոբ
աբիւեով
ոռողե
ց ե բկար
ղաբեբու
լ ն թաց
քին եւ ոբմէ
՚.բամաբաՇ– չէ
բ՛եալ
Ւք՚չնամին
էսոցոտեց
մեբ
Աարմլւնր
, սա
կտյն
անւլօր
մնաց սեր
հսէգի^)>
առչեւ։
1'ոկ
մո՛լո
վուբղնե
բ ը կը մեռնին
այն^ատեն^
^ՐՐ
ՀՈԳԻՆ
կբ մեռնխ
իրենց
մ է չ ։
Ալ՛՛է
է
քանի որ այս բաներէն
ոչ
մէկր
պաաա֊էեցալ,
ոչ միւսր,
ապա
ուրեմն
մենք
պարտուած
չենք
տ Եթէ
յաղթած
չենք
, պարտուած
ալ չենք :
ճիչղ
է
I
ոբ մենք
չմեծցանք
քանակուի
կւսմ տա բածութեամ՛բ
, բա
յց
թ^ամ
ի ն ալ
չմեծցաւ։
Ոչ
էէ
իայն
չմեծցաւ,
այլ եւ^
պղտիկցալ
: կծկուած
իբ սաՀմ՛աններուն
Հ
մէչ,
յ՜իչտ
այն վախը
ունի, թէ այղ
սաՀ–։
մաններբ
օր մբ կրնան
աւելի եւս
նեղնալ–
ու
սեւլմուիլ
: ինք աէր մը չէ Հոն , այլ
մի––
ա յ ն
գարձակալ
մ՛ր։
Ա"11՚Իե
՚-^՚^Ը.
՚ղաբտռլթիւն
մը չեւլաւ
մեւԱւ
Համար
նաեւ
այն սլատճաււէէվ,
ոբ , ինչ -
պէո
րոինք,
պատուի
ղղացում ը մեռած
չէր
մեր
մ ս ղո
է է ո
ւ ր ւ լ ի ն մէչ :
Ա՛եբ Մէկ Միլիոնին
էէաՀիճներբ
մնացին
I
անպատիժ
: Գատի
չքաշւէւեցան
: Ոչ ալ
Հաչիւ
պաՀանչուեցաւ
իբենցմ
է :
Ասիկա
լուռ
մեղսակցութիւն
մ՛լն
էր
Մեծ
րա^ակիցնեբուն
կողմէ՝
փ"քբ Գաշ–
նակիցին
Հանղէպ։
Ըմբոստացաւ
«վւռքրիկ
Հօտ»բ
աՀաւոր
այս անէէւ ր դ ա բութեան
գէմ
եւ
ոբոչեց
ինք գատախաղ
կանդնիլ
,
ինք
մաքրել
իբ Հաչիլբ
դաՀիճնեբուն
Հետ :
Եթէ
մեռած
էր Խի՚լճբ
մարղկութեա՚ե
մէչ,
մեռած
չէբ ՊԱՏՈՒԻ
ղղացում
բ
Հայ
ժողո
վուրդին
մէչ :
ինչ ոբ պատաՀեցալ
այնուՀետեւ,
վբ -
րէմ
էսն
ղրո
ւթի
էն մբ չէր , այլ
քաւու
թիւն
ս ր ։ Ծթէ վբէժխեղրութիւն
՚՛ բ բէ -
լար
, ոլէտք էբ Միլիոնը
փոխարինել
Մի–
լփռնով
:
Այսպէս
չեղաւ
սակտյն։
Պատժուեցան
Ոճփբբ
յղացողներն
ու կաղմ ակե
րպողնե
ր բ.
անպտտէէժ
մնացին
ղայն
ղործաղբույնեբբ։
Հա յութեան
պատոլ^ասող
բաղուկբ
շ՚՚՚֊Րչ
տասնեակ
մը ղիակնե
ր փռեց աչ -
էսաբՀի
ղանաղան
մասերուն
մ է չ ։ Այս ձե–
ւով գէթ վե րաՀաստատուեցալ
Հա յ ո ւ -
թեան
սլատիւբ։
(լղեռնագոբծներր
ղդացին
, ոբ
ամէե
մեղք
ի վերչոյ
պէտք է ունենայ
իբ քա–
լութիւնբ
:
Երկու
թուականներ
կան , ղորս
չեն. տօ
ներ
թ՚ուրքէէոյ
եւ ւիուսիոյ
Հայերբ.
^ ^կբ
Ապրիլ
՚Հ4։ը,
միւսը՝
Աայիս
շ ^ ը ։ Այս վեբ
չին
ը չ ի տօներ
նաեւ
Ափիւռքի
Հայութեան
որ ոչ մէկ
մ՛ասբ
Հասկնալի
է , թէ ինչոէ. շի տօնուիլւ
Ասլ
ր ի լ ՚շ^րԹուրքիո
յ Հայոց
մ է չ ։
Բայց
Հաս
կնալէ չէ , թէ ինչու
չփ՛ տօնուիր
Ո՚ուսէոյ
մէչ :
ինչու այս յուչատօնր
չէ մտած
է^՜
մէածնի
օրացոյցէն
ոչ աւլդային
, ոչ ալ
եկեղեցական
աօնեբուհ
ւ1 էչ :
Աբգարեւ,
Համաէէւէային
այս
սղատօնբ
վերցուած
է Մայր
Աթոռի
տօ՚եացոյց^ե
;
՚^կեբցուած
4՜
ոչ լժ^
ՈրպէՍգբ
չտօեուր
, այլ
վերցուած
է ,
պւուլհեսւէԼ
չ ի տօնոլրբ
:
ԱՀա մեբ առչեւն
է Ա՛այր
Աթոռէ
ներ
կայ
տարուան
օբացոյցր
: վծ մեք եկեղե -
ցազաեք»
բաժնէւ՜ե մէչ, օրացոյցէն
ոկէղ -
բբ, կբ կ ա բ գ ա ե ք . ֊
«12Ա Փեսւրուարի - Սրրռց Վարգանանց
։Հօրագարացււ: Ս.գգայի11 մե ծ
սգաաօն :
Ցրշատէսկ րիւրաւււյւ ԱսւհաասււլսւցԱ. ւքերոց
հասաշլսարհային առաջին պաաերագմի :
էյիշատակ ԱեռԵլոց» ;
Աակայն
բուն
օրացոյցէն
մէչ, Փետբ.
12/,
դիմաց ոչ ^աղղա
յին
սգաաօն»
նչա -
նակուած
է, ոչ ալ «յիչաաակ
բիւրաւոբ
նաՀատակացն
մերսց»,
այլմիայն
«Ա
բք֊
բոց
՚^Հարդանանցե
ւլօրավաբաց՚և
» :
Բաբեմէա
բնթեբցողբ
պէաի
Հարցնէ
անչուչա
է՜նչ կապ կայ Արբոց Վար -
գանանց
եւ ՀամաչէւաբՀային
պաաերաղմի
նաՀաաակնեբուն
միչեւ։
Օւ է ե չ ո ՚ ՚ ւ
վաւբ–
գայէն
սղաաօն»ը
նչանակուած
է յատկա -
պէո
այղ
օրը, էբետրուար
1՝Հէն ,
ել
ոչ էժէ
բոՀն
օրէն
, Ապրիլ
շ ^ ի ն : ինչո
լ
այս «մո -
լլացումր»
. որո՞ւ
Հաճելէ
ըԱտլու
Համար։
Մենք ոչ մէկ տռնչութէւն
կը
տեսնենք
« Վաբղանանց
ղօբավաբաց»
աղղայէն
սր–
ղատօնէն
,
Հ ամ ա շիռս բՀա
յ էն
առաչխն
կամ
եբկրոբղ
պաաեբաղմ
է նաՀատակներռւն
ե ւ
Փետբուտբ
12Է
մէչեւ։
Օրացոյցբ
էնքն
էքլլ
որեւէ
բացատրոլթէւն
չփ տար այս
մ՛ասէն։
ք^՚^ՅՅ
Կ."՚յ
"՚մ^Իլ
սլարագա
յ մը եւս :
Նախլ^թաց
տարէնեբուն
Աայր
Աթոււէ
օրացոյցը
կը գրէր
Ապրէլ
4^
կամ 12Է դէ–
մտց
•
« Ագգային մ ե ծ սգ ա տօն; Յիշատակ
րիւրաւ-որ նահատակաց մե րո ց
յընթ ա ց ս
ՀԱՄԱօԽԱՐՀԱՅի-կ Պ Ա Տ ՇՐ ԱԶՄԱ Ց։ Հ ա -
Աօրէն եկյեղեցիս Հայա ս տ անե այց կատա -
րել եո գ եհանգիսա շ>յ
1953/՛
օրացոյցէն
մէչ աարբեբ
ձեւոփ
յէչատակոլած
է այս «սգատօն»ր։
Ապրէլ
12/
գէմաց բառ
առ
բառ գրուած
է.
^ Յ ի
շատակ րիւրաւոր նսւհաասւկացն
մերոյ
ՀԱՅՐԵաԿԱՆ ՊԱՏԵՐԱԶՄԻ։
կատարել
հււէգեհանգիստ յ ա մ ե ն ա յն եկեղեցիս Հ ա -
յա ս տ անե այց » յ
ինչպէս
կը տեսնուէ
, Ա այբ
Աթոռը
իր
Հ ի ն օբացո
յցով կը բաՀ անգէ ր
֊էՈգե
֊,ան–
ղիսա
կաաարել
~, ամ ա չբւաբ՝։
ա յիե
լգասա—
րագսաց
նաՀատաէ^եբուն
Համար
,
րայց
ոչ
Ապրիլևան
Աղեււնի
: է՚ոբ
օբացո
յ ց ր ,
րՆդՀակառակն
, ն ո յ ն
ՀբաՀանգը
կուտայ
սայլււնԱակաԱ
պաաեբաղմ
ի նա-^ատակ^եե -
բուե
Համար
կր
յարղենք
յիշատակը
մ՛եր
ր"
ԼՈր
նա -
Հատա1^երուն
, ուր որ ալ, երբ որ ալ էն
կած
ԲԱան
ան՚էնք :
Բա
յց
մ եր փնտռած
ը,
ներկայ
պա բագայիե
, Ա,պրէ լեա՚ե
Լքղեււնէ
նաՀատաէ^եբն
են :
Արդ,
այս նաՀաաակնեբը
ՋԿԱՆ
Մ՛այր
Աթոռէ
օրացոյցէն
ոչ աղղային
, ոչ ալ և–
կեղեցական
աօնա ցան կին մէչ :
ւ
՛ն չո՜
լ
չկա՚ե
. այս ~,աբցումի՚ե
ււլա —
էհասխանը
չտար
Աայր
Աթոռէ
օբացոյ
-
՚յււ–
Ալ կը Հարցնենք
կրկէն.–
ի ՛ ՜ ն չ կապ
կայ
Ապրիլ
12/՛)
«Հայրենական
պատե -
բաղմ է » նաՀատա1լեե
բոէ2ե եւ Ա էկ
մ իլիո
—
նէն
մէչեւ :
Տբամաբանական
սլէտէ
րք1ար
թէւլակա
ն ի այս տեղափո
էսում՛ ը
,ե թէ Ապրէ՛
լ
12Ր
կամ
ոկէղբը
ե լ
կամ վաէսճտնը
ցո
յց աար
Համ ա շփսարՀա
յ է ն ա յն պատերաղմնե
բուն ,
ոբոնց
լձէթացքի՜ե
իեկտն
աղղին
«բիւբաւէւր
նաՀատա1^ե
րբ» :
Այս
չքմ՚եէլան^
Ի"Կ
չունի Ա այր
Աթոէւը։
"Գարձեալ
ն ո յ ն
Հարցում
ը կը
չ^՚ՐչբԿԷ
մ ե ր
մէաքը.
—՚-՜ինչո՚՚ւ
այս անարգաբ
ան -
տեսումը,
ինչո՜ւ
այս ուրացում՜ը
Ապրիլ
եան
Եղեռնէն
է Որո՛՛ւ
Հաճելէ
ըԱալու Հա
մար :
Պ է ա ք էր , որ «յընթացս
պաաե
բաղ -
մաց»
մ՚աՀացած՚եե
բ ը
չվ՚ո թէէնք
րէւբ
աւոր
ղոՀեբոէ^ե
Հեա այն Աեծ
Եղեււնէն
որուե
նմանբ
գոյէէւթէւն
չունէ
մեր
բոէէանւլակ
սլատմոլթեան
մէչ :
ինչո՞
լ
յարգանքի
ա յս պակաս
բ
ա
յն
սուրբերուն
Հանգէպ
, որոնք
իրենց սլա -
տանքը
դրօչ
գաբձուցին
ե ւ
էնկան ոչ թէ
մե ռն ե լ ո ւ ,
տյլ
աւղրելՈ՚Լ
Համար :
Այոպէ՚՚ս
պ է ա ք է, ոբ յաբդէէնք
մեր
քաչ
նաՀատակներբ
. . •
(1օմււաւյււա1ւսւն ՅՈԻՍԱքԵՐէւ)
ՀԱէէԿԵԱ՚Օ Ա ՚ Շ Ա - Կ ք ա ԹԻՆ
Պատմութէւնբ
կ՝ը"է թ^ Գ՚^րեբէն
կոլ
գայ
մեր մչակո
յ թ ր :
Հայոց
անսասան
Հաւատքը
կԳբաշիա
-
լորէ թէ Աբմենական
Մչակո
յ թ բ կ
երթայ
ղաբերոէն
, Հակառակ
ւսմօթալփ
յոււեաե -
սութեան
,ոբ սկսեր է կրծել
մեղկ
Հոդէ -
ները ;
Հայկա,լեետնց
ղէմադբական
ուժբ կը
Հաւաստէ
թէ ղաբեբուն
պէտէ
տոկայ
Հայկեան
Մչտկոյթը,
է Հեճուկս
նաՀան -
չականութեան
, ոբ ճամբայ
ելեր է մեբ
պանծալէ
կոբոփյլ
խորտակելու
մաաղրոլ–
թեամբ
:
Ու
ղաբմ՚անաՀբաչ
մեր
աղգայէն
կամքը
կբ պնդէ թէ յաւ իտենական
է
Աա֊,ակ -
քք եսբոպեան
մչակո
յ թ ր , ինչպէս
իր տէրը
,
ժռլոփուբգ
Հայոց,
րնէլղէմ
անէէայել
վՀատութեան
, որ կը փորձէ
վաբակել
, ա~
Հա , ատենէ մբ ի վեբ, Ափէւռքէն
պար -
աութեան
տ ր ա մ ա գ է բ եւ դասալէք
Հայ ա–
րա րածնեբ
ը :
Տարակոյսբ
Հեռոլ
մեղմէ ւ
Յաւէաենական
է Հայկեան
Մչակւէ
յ թ բ ^
էէասնղէ
, ճչմաբէա
ա ռ ա ք ե ա ^ ե բ , էսկա -
կան
նուէւբեա
ւնե ր կր ղոՀաբեբուէն
, մ՛ա
տաղ
կ՛՝բլլան
, /
վէառս
եւ է սէր անոբ
, էբ
սուրբ
սեղանին
առչեւ,
բովանղէսկ
կեանքի
մը
տուլնչենական
եւ գէչերայէն
Իրենց
տքնութեամ
բբ ;
Եւ աՀալասէկ,
տէրական
նեբկայացոլ
-
ցէչ
մը անոնցմէ
,
Շաւարչ
Նարղունէւ
•
Առնուաւլն
ծանրկեկ
Հատորով
մբ
մէայն
կարելի
պէտէ
բլ/ար
խօսէլ էբ մասէն։ Հա
տոր
մը ուր մասնաւոր
ե լ
բնգաբձակ
գը–
լոլէսներ
լբչո
ւթեամբ
պէտէւ
ո
լսումն
ասէ–
բէէն էբ ոսկեէլփնիկ
լեզուն եւ չինչ
ոճը։
Աէէ
.անձնա
շեռ լքէեալ
աբձակադէբն
ու
Հէքեաթ
ասաց
բանա
սաե
ւլծ ը :
Ինքեաաէսլ
Հբապաբակաղիբը
եւ ՛չրա -
վէ^ի
անւ1՚րցելէ
ախոյեանը
:
եէւթէն
ընդեբքն
էէ վար
սոլղող
բա -
նասէբն
ու էսստապաՀանչ
քննադատը,
այլ
սակայն,
այնքան
ուչաղէր
ե լ
ղօրավփղ՝
յուսաաոլ
ամէն
նորափթէթ
՚չրէչփ :
Հայն ու մարգը էր մէչ : Եւ էբ
գրական
Հանգանակն
ու քաղաքական
աչխաբՀայ
-
եացքբ մեբ էբականութեան
Համ՜ար
Եւ տարօրէնակ
երեւոյթ,
յէսոլնէ
սեմէն
ասէէէն
մ՛անաւանէէ.
Հայկական
բեմերէէԼ
անակնկա
է Հռետէւրը
:
Ու
վեբչասլէս
, անյաղուբդ
սալւգԹան
միտ±ըյ
որ րնդմէչտ
բտց սլատուՀան
մրն
է ցեղփն
, մարդկութեան
, բնութեան
ե լ
Համայն
տէեւլերքէ
բոլոբ
Հետաքրքբու
-
թեանց
յանդէման
:
Այո,
Հարկ
սլէաէ
բյյար
էսօսէլ,
ուրեմն,
Հաստկեկ
երկով
մը :
ԵԼ
սակա
յն , էսնդբո
յ աււարկա
յ չէ աա -
կաւէն
Շաւարչ
Նաբղունէէ
եբեսնամեայ
գրական
ղո րծունէ
ութեան
յոբե
լենա
կան
Հանգէսակատաբութէւնը։
կը թուէ
թէ
պիտի
սպասենք
այգ
գործունէութեան
յէսնամ
եայ
բռլոր
էէ
ւմէն ;
Ուստէ,
Հարկ է գոՀանալ,
առ
այժմ՜.
4Ս.ՐՆՈՅ 1/էՋ
Մ էնչ
աբգէն^
1840"՛^"՛^
թուականներուն
կարէն կբ սլաբծենար
էր մանչերու
՚էաբ -
մաբաններով
(ԼՀմմ՚տ
.
՚Նռյեան Աղաւնի ,
Կ •
Պ– 1ճօձ թ–
է)7)
»
ւ^աէն
ավէկանց
Համար
լնտե
լա բան մը անգամ
չունէր
աակաւին
(«Մասէս»,
կ. Պ–
18(յ6 թ – 767)։
Աղ^էկը
է՛՛նչ պէտք
ունէ
ուսմ ան ; Այո
Հոգեբա՚եու—
թէւնը
կը տէբէբ ոչ մէայն
կաբնոյ
,
այլեւ
Հայասատնէէ
շատ մ՛ը քաղա
քեե բու
մէչ ,
ԱաՀմ՜անագբռւթենէն
վերչն
ալ։
կաբնոյ
մէչ աէլչկանց
վաբժաբանէ
մը
բացռւմէէն
Համ՛ար
կարեւոր
գեբ
կատարած
է մեծաՀաբուսա
գե րղա ստանն
երէն
Փաս–
տբմաճեան
աունբ,
որուն
ներկայացոլ
-
ցէչը՝
հյա չատ
ուբ
Փաստբմաճեան
աււաչին
նուէբատուն
եղած է առաչին
աղշ1լանց
ւէարժարանին
: Այս մասէն
կաբեւո
ր տեղե—
կութէէններ
կուաայ
Պոլսոյ
«Օրագէւր^
թերթը
, որ Մկրաէչ
արք . հյրէմեանէ
Պոլ
սո յ Պատրէաբք
լնտբուել^
՛է)՛
անոր ի
սլատէւ
կաբնոյ
մէչ արուած
խնչոյքէ
մը
առթէւ
կը գբէ •
<: էրղբում
էն եկած
նամ աէ^ե
բէն կը
էսեղեկանանք
որ Ամեն. Ա.
Պաարէաբքը
կբղբումէ
մէչ Բ՛ Իոմայէլ
փաչայէն
Հետ
Հացկերոյթ
ըրած
ատեն՝
էրղրոլմի
մէչ
՚–"1^կանց
վաբմարանէ
մը պէտքէն
էսօսքը
կբ բացուէ
, սեղանակէց
աղգայէննեբէն
Մեծ
• Փաստ
րմա ճեան
Խաչատուր
էֆէն -
տէն
ասանկ
ւէաբժաբանէ
մը չէնքէն է նը -
սլաստ
1500
ե լ Ա եծ.
Պալչաբեան
էֆէնտէ
7էյ0
ոսկէէ
նսւէրել
կը էսոստանան
,
որոնց
ւէերաշվսալսրէ
/• . իսմա
յէ՛է ւէաշան
: Այ"
լուրը
, որ աբժանա
֊,ալտտ
ա՚էբէւրէ
մ՜բ է–
մ՛ա ցած
ենք՝ թէ մ՛ե ր Խ րէմ
եան
սր բաւլա -
նէն եւ թէ վերո
յէ՚շեալ
աղղա
յնոց
արգէն
ունեցած
արժան
է քբ աէ ալե
լէւ կբ բարձ -
րացնեն
: Հայոց մէչ մեր
այսօրուան
վ է -
1
\ակէն
նայելով
այն
մարղն է մեծբ
որ
ա՚լ^կանց
վարժարան
մբ Հէմնե
լռ
լ
ե լ կա—
ռավաբելռւ
կր նուէբէ
ղէնքը»
է Օրագիր
յ
կ– Պ՛
1869
թ–
50) :
Կ՝ երեւա
յ թէ շուտով
սկսած է
շէնքէն
չինռւթէւնը
որ
1811/
"ԿԻգՐՐ
արգէն
ա -
ւարտած
բւ լալով՝
1871
Ապրէլ
25/1՛
բա
ցում ը կր կատարուէ։
«Ա՝ • Խ •»
1871
Ապ
րէլ
շ՚ծէն կը ղրէ Կաբէնէն
«Կաբէն՝
ոբ
քանէ մբ աաբէէ է վեբ աղջկան
ց
ղպրոցէ
մը
շինութեան
ձեռնարկած
- • • էբ , ամ -
սոյս
2օէն
Հանղէսէւ
բացաւ
ե ւ ձ ՚ յ է ն քա -
ղաքէս
Հա յոլՀէնեբր
գաստէա
բակելուՀ
ձեռնարկեց»
(«Մասէս»,
կ. Պ–
1871
թ–,
1087) :
կաբնո
յ այս առաչին
աղշ1լանց
վարժա–
բանը
կռ չուած, է Հռիփսէմեանց
վարժա -
բան
(«Օրագիր»,
1872
թ–
739)։
Այս
աււթէւ
քանէ
մ ը
հանօթռւթէւններ
Խաչատուր
Փաստբմ
աճեանէ
մ աս էւն՝
ժ ա -
մ ա ն
ակա կէց թեբթեբէ
;
«0 ր ա գ է բ » Խաչատուր
Փաստբմաճեանէ
Սէղաննոլթէւնը
գուժելու
առթէւ
կը
գրէ •
—- ճ Ոչ այնչավէ
նչանաւոր
գեբդասաա–
նէէ
մբ,
այլ մսագործ
Մ • ՅովՀաննէսէ
որ–
գէ էբ սա ե լ մէեւնոյն
արՀեստ
էն մէչ մ
էն
չեւ է
1855
կը չաբունակէբ
, յոբմէ
ե ւ
տյսր
ՀետղՀետէ
թէ ա է րութե
ան եւ թէ
վ ա ճ ա –
էւականութեան
գործերէւվ
ւլբաղեալ
, էր
եբկնաաուբ
Հանճա
րՈէէյը
էր Համ՛բաւն ու
Հ ա
րստաււթիւն
բ Հասարակաց
նա
էսանձե
լի
էէիճակին
Հասցոլց
. . . ի՝ի
Հողն
նչանաբան
եւ նպատակբ
րլլալով
յանդգնոլթեամ՛բ
յառաչդէմութէւն
, լնալ
ա ն ձ ն ա կ ա ն
՝>ան–
ղստոլթէւն
ծանօթ
չէր • էր կգմէնաբէ
,
ապուէսէոէէ եւ օճառի
ղո րծա
բ ա ն ն ե
րէ։ ւն
մէչ
1լաչխատէր
այն գէ շե
բնե
ր ը , ղո բս
կրնար
ղողեա
լ
լ ն տ ա ն ե կ ա ն
եւ
բարեկամ
ա կ ա ն
տե սակցոլթէլննեբէ
. . . վերչերս
մա սնա–
ւոր Հոգ ունեցած
ե լ սէր ձգած էբ
Հողեր
եւ ադարաէ^եր
դնելու,
ղանոնք
չէնցնելու
եւ
անոնց մէչ ղաւառնեբէ
եկող
անօգնա -
կան
ե լ խեէէճ
եբկրազոբծնեբ
գնեէոլ
ելՎ
զանոնք
երչանէկ
լնելու
. նո յնպէս
ե ւ
ղե–՛^
ղեցէկ ու Հոյակապ
չէնքեբ
չէնելոլ
առան
—Հ
ձէն
մտագրութէւն
ունէր
ա յ ս
վեբչէէն
2–~՝ձ\
տաբէնեբս
եւ այսու
նսլաաակալ
՚էեղեցէկ^
բաղանէք
մ ը ,
երկու Հաա բնգաբձակ
էչե^–
ւան
, Հէնգ Հատ խոչոր
վէոլռն եւ
երկու
Հարէլրէ
մօտ սէրուն
մթերանոցներ
ե լ կր
պակներ
չէնել
տուաւ
ե լ այս ամէնը տէ -
բութեան
ե լ Հասարակաց
բոլոբովէն
ան —
պէտան
գեաէններոլ
վրայ,
էւբռնցմէ
մ ի -
այն
եբեք
չորս
Հաբէւբ
լէբա
յ կա
ԷՈ
ւածա–
կան
Հասոյթ
կը մ՛տնէր
Արքռլնէ
դանձբ • •
Կրնա՛՛՛նք
մ՛ոռնալ
Աղդայէ՛ն
սնտուկէն
Հէւլ
^մար
բրած
Հանտպաղօբեա
յ նուէ րներբ
.
եկեղեցւոյ
մեծ ղանղակատունը
, էւբ թա
՛լին մէչ ղտնուած
գպրո
ցնե
բու
Համ
ար
ունեցած
չանքը ու Հողը»...
(«Օբագէր»
,
1872
թ–
79օ)։
1872
Օդոստոս
շԳէն
Թուրքերբ
կրակի
կուաան Խ • Փաստբմաճեանէ
նոբաչէն
էսա–
նը, որ մոիսէր կբ գառնայ
թուրք
էլին ֊
ոլորներու
աչքին
առչեւ
(«Օրագիր»
,
1827
թ
–792)
X
16
օր ետք, ճամբորդէ
կերպարանքով
ծպտուած
ձէաւոր
մբ , ատրճանակով
,
Փաստբմաճեանը
կը սպաննէ էբ խանու -
թէ՛ն
առչեւ
( տես
մ
անրամ
ասնոլթէւնբ
«Հայբենէք»,
կ. Պ–
1872 թ – 120) =
«Օրտ–
ւլէր»
(անդ՝
էմ.
Հ՚ձ^,)
կ՝ալելցնէ
թէ
«Հաե–
ղոլցեալն
կր թողու
երկու
եղբայր
Ա •
Աահփան
աղայ
ե լ Մ• Ատրգէս
էֆ •
քնոյն–
՛ղէս եւ չորս
մանչ
ե լ եբեք
աղչիկ
ղալակ»
:
Անգր ան իկբ
3 ՛որ ութ է
էն՝
քսան
տարե -
.յլէ
^)*էրա2Ր՛
,
Հ՚ԵՊՕՀՈՍԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
