ն Ո Ր
Հ^Ո8ՈԻԹԻՈՆ
Մ է
ԱԹԷ՚ՍՔԻ ԴԷՊ-քԵՐՈԻ ՄԱՍԻՆ (1 » 44)
(ՄաԽւՆան. հինգաւՈյակին աււթիւ)
ՆԱՄԱԿ ԽՄք^ԱԳՈՈԻԹԵԱՆ՛
ՃՇՏՈԻՄ
լցլյ՚ք*, - է գ ի պ տ շ ւ ս ի ււաւքկւավէսյր. պաշտ,օ11ւէււ»–
թ հ ր թ ը ,,
«Աբեւ»
,
կւպւգ մ ր ք ա ւ ւթիւնն ե բ սահհ–
ց ո ւց ա ծ ըլլալով,, իրազեկ մը կը պատասխանէ
Գրաւմ
սւն
աո.աքին
աարիՆ
, մ ասնաւո
բապէս
Գաշեա/չցական\նէրոլ.
քանքերով
Համ աղգա
յէն
մէ ՝-
ռլթ
էւն
կաղմ ուեցաւ. երեք Հոգեւորական
պեաե -
րուՍ
Հ ովանաւո
րոլ թեամր
եւ. մ ասնակցո
ւթեամթ
բոլոր
կուսակցոլթէւններուն
, Բարեգորքէականէ ,
Հ • Կ • ա՛՛՛չէ
ել աղղ ա յէն կաղմ ա կե րսլու թ էւննե
բու
ներկա յացուց է ^ ե բուն
, ո րոնց
մ էք նաեւ
Հ՛՛՛յ
Հա՛
մ ա յնավա բե եր %
Մէնչեւ
ազաաազրոլթէւն
,
1944
Հոկաեմբեր
,
՛Համ երա
շխ ութեան աաք մ թնո
լոր աէն
մէք գո բծեց
Համաղգայէնբ
ել կատարեց
նաէւաէ/ն՚ամական
գեր
։
կուսակցական
ւէէճերբ
մոռցուահ՜
էէն ;
Բոլո֊
րէն
մտաքէումբ
մէկ էբ, փրկեէ
ք " ՚ 7 . " * ՜ ^ Ք
^՚՜ 3^՜
ցումներէ
Հեռոլ
պաՀել։
կ ո ւս ա կց ո ւթ ի ւնն ե ր բ ,
Համ ա
յնավարներէն
զաա , ո րոնք կբ գո րհ՛ է էն
Հելլէն
կոմկուսէ
Հ րա՛
Հանղնեբուէ
,
կուսակցական ե քաղաքական
գոր՛
ձ՚ունէոլթեան
վերք աուահ՛, կր քանա յէն
մոգո -
վուրգէն
մէք Համերաչիութեան
եւ
եղբայրութեան
ոգէն
արհարհել,
ազղովէն
ղէմագրաւելոլ
ՀամւՕր
սպառնացող
վտանղներր
:
\
Բոլոբր
մէնչեւ
վերք Հաւաաաբէմ
մնացէն
այս
•ազգայք՚ն
ուզղոլթեան
ւ
Աքգ
աէէոլր
աա ր էն ե րո ւն , մ էաքերր
յ ո ւ զ ո ղ եւ
պղտո
ր ող ցաւալէ
ե րկոլ գէպքե ր պատաՀե ցան :
Ազզ • կեգր
՚ Վարչութեան
անգամ
ել
Համազ՛
գա
յին է Հէմնաղ
է րնե
րէն
Հնչակեան
գոբհէչ
Արամ
կէօքճեան
գաւա
՛ււ զ րաբար
գերմ
ս/ն
կեսթաբո
յէ
ճ է րաննե րուն
մէք
էն կան
Հետեւեալ
պարաղանե -
բուն տակ :
Երեք
ազղա յքններ
, Ա . Գալվէակեան
,
կեգր՛
Վարչութեան
անղամ
, ռամկավար
, Գ
•Պղտէկեան
Վարչութեան
անդ ամ ե Բա րեղ.ո րհ ականի
ղանձա–
պաՀ , ել քԼքէամ կէօքճեան
ղ երմ ան
զինուորական
ի շիւան ո լ թ ե ան ներկա քացան
վեր9ինյիս
Հ րաւէբով;
Գմ
ու ար է գիտն՚սլ
,
թէ ի՛նչ
իսօսակցութիւՆ
տեղի
ունեցաւ
ղերման
ղինուորական
քւչիւանու՛
ես/ն
ներկայացուցիչներուն
ել երկու
հանւօթ
աղդա֊
յիններուն
միքեւ։
Ա. Գալփակեան
եւ Գ. Պղտիկ."
եան
այս մասին
լռութիւն
պաՀեցին։
Բայց
վւասաբ
այն է, որ
նոյն
օրր երկոլքր
վերագարձան
իրենց
•տուները
,
Ի՛՛Կ Արամ
կէօքճեան
կեսթաբո
յին ;
յանձնոլեցաւ
;
Երկար
տեւեցին
Հ արցաքննու
թիւններր
։ Ամ էն ՝
Հոսանւքի պատկան
ող
մօտ
1 5
Հա յեր ,
որոնց Հ
մէք
նաեւ
աքս տողերբ
ղր"ղր^
սպառիչ
Հարցա
քննութեան
ենթարկա
եցան
կեսթաբո
յի
Փիրէայի
գրասեն/եակներունւ
՚քէք է
Ա • Կէօքճեան
5-6
ամիս բանա
մնաց % կուսակ՛
ցութիւէւնւե
բու
նե րկա քա ցո ւցի
չնե
րէն
ել
անկուսակ–
ց ա կանւնե րէ կաղմ ուուհ Աղգ • կեղր • Վա ր չո
լ թ ի ւն ր ,
երեք
Հոդեւոր
պետերուն
գորհակցռւթեամբ
,
ղեբք
մ ան քադաքա
կան
ե.լ ղինուորական
ի չ խ անո
լ թ ի
ւն"
ներուն
մօտ
դիմումներ
կատարեց
, անձնասլէս
եւ.
Հաւաքապէս
ե րաչիյաւո
ր եղաւ Կէօքճեան
ը ազատե՛
լու Համար : Գերմանները
իսոստացան
Արամ ր է1ւղ։ււ–
^ե
լ I
Օր
մ ր իմ ացուեցալ
,
թէ
Հա յտարիի
ճամբուն
վրայ
գիակ
մբ դտնոլահ է : Հելլէն
պաշտժնական
մարմինր
, դիակը
քննելէ ետք, Հաստատեց
թէ Ա՛
րամ
Կէօքճեանն
էր
տ
Տարաձա
յնուեցալ
Հետեւեա
լը
*
Աւերոֆի
բանտէն
Հայտարիի
զինուորական
բանտերը
փո. -
իսագրե
լու
Համ ա ր , Արամ
ել ուրիշ բանտա րկեա
լ՛
ներ
ին քնա չա րմ ի մէք կր գրուին
եւ դերմ ան պա–
Հակներու
Հսկաղոլթեան
տակ ճամբայ կր Հան–
ուին : Բաղաքին
սաՀմաններէն
բաւական
Հեռու
,
գաշտին
մէք, իբր թէ Արամ
ին^աշարմէն
վար կը
նետոլի
վւաիւչելոլ
Համար
:
Գերման
պաՀակնեբը
կը կրակեն
ու կր սպաննւեն :
Տրամաբանօբէն
, ղր"յցր
էի կլ^աբ
ճիշտ րը.
էալ, որովՀետեւ
կէօքճեան
, ինչսլէս
նաեւ
ուղեկից
րանտա րկեա լհեբը ձեռնակապ
կը կրէին : Տարա
ձա յնութիւն
բ
դերմ տնական
ազբիւբն
էր , "ճի ր ը
արդարացնելու
Համար :
Գէպքը
տակաւին
մոռցուահ
ՀԷՐ , երբ պատա–
Հեցաւ
իոբՀրգաւոր
սպանութիւն
մբ Ֆիքսի
գաղ–
թակայանի
մօտիկ
գաշտին
մէք ՚.
Կաբպիս
Գազանճեան
,
24
տարեկան
, աբՀես–
աով
կօշկակար,
Գա շնակցակս/ն
,
28
Մարտ
1944–
ին , դիշերուան
ուշ մամերուն
սպաննուեցաւ
Հայ
Համայնավարներէն
:
կաթողիկէ
Հայոց
վաբմտրանի
սրտՀին
մէք
տեղհ
ոլԴեք,ահ
երդի
փոբձէն ետք^ա
բպիս՝ խում ր
մբ
աղքիկնեբ Նէա Ջմեո^նի
առաքնորդահ
էր,
ի–
րենց
հնողներուն
յանձնելոլ
Համար՛.
Խ՚՚ւմբին
Հետքերուն,
վրայ
նշմարուահ է Համա քնավար Ա–
սատո,ր
Պ ախա րեան,
որ բսահ է, թէ այդ
դիչեբ
Նէա
Զմիռնի
պիտի
մնա
յ է
Ակագեմիկոս Ա . Մալխասեան
իր
եբկաբամեայ
րեդուն
գորհ-ուն էութեամ
բ բացառիկ
ծ՜առա
յու
թիւննեբ
մաաուցած է Հայագիտութեան։
Մօա
70
տարի ստեղծագոբծած
է , տալով
գրական-բանա–
սիրական,
թարգմանական
եւ
մանկավաբմական
բաղմաթիւ
մեծարժէք
ուսումնասիրոլթիւնւնեբ
է
Մ ալխասեան
հնահ է
1857 ,
Նո
յ ՚ 1ին , Ախալ–
ցխայի
մէք։ Ուսանած է տեդւո
յն ծխական
գպրոցը
ու
յետոյ
ալ գաւառական
գպրո
ցին
մէք։
1874/^
ընդունռւած
է Գէո բգեան
ճեմ արան , բլլալով ա–
ռաքին
սաներէն
մէկը։
1878/"5յ
աւարտելով
ճեմա
րանը , գացած է Պետեբբուրդ
,
Համալսարանական
կրթութիւն
ստան՞ա լու
։ ի ր կամքէն
անկա խ պատ–
ճաոնեբով
ատեն
մբ ընգՀատած է ուսում
ը,
1887/Տ՛
շարունակելով
աւարտած է Համալսարանր
1889/7(
գիտութեան
թեկնածուի
աստիճանռվ
։
^ական
թուականներէն
ի վեբ կբ ղբագի գրա
կան բանասիրական
տ շխատանքով
, սակա
յն տնսե–
սական
ծանր
պայմաններր
կարե լիութիւն
չեն
տբ–
ւած
լայնօրէն
նուիրոլելոլ
իր սիրահ
բնագաւա
ռին \Ատիպուած
եղած է
30
տարի
ղբաղիլ
ուսոլց–
չութեամբ
,
20
տարի պաշտօնավարած
է
Թիֆէի–
սի Ներսիսեան
դպրոցին
մէք, միշտ
շարունակելով
գրական
բանասի րական
ա շխատանքնե
րը
։ Իր ա քդ
շրքանի
դո բծերբ
կապուած
են
ղերաղանցապէս
մս/ւ կավարժականւ
աշվսատանքի
Հետ
։ Այգ տարի
ներու իբ երկասիրու
թի
ւնն եր էն
ուշադրալ
էն
վԳրաբարի
Հոլովումբ,
խոնաբՀումբ
եւ նախա -
գիրներբ»,
«Գրաբարի
Համաձայնութիւնը»
եւն,՛,
որո՛նցմով
տասնեակ
Հադաբաւոբ
երիտասարդներ
սովրած
են ։
Աքդ
տարիներէն
ի վեբ Մա՜լխասես/ն
կր
լոլդէ
Հայ
Հ քւն
մ ատենւաղ րութե ան լաւագո
յն
նմ ո
քշներոլ
գիտական
Հ րատա րակո
լ թեան ել
ա^խարՀաբար
թաբգմանութեան
Հարցբ
։ Եր
նախաձեռնութեամբ
ել գո րհօն
մ ասնակցո ւթեամ բ կբ
Հ իմնա
դրուի
«Պ՚"տմ
ագի
բք . Հա քոց»
Հ րատաբակչոլ
թիւն բ , ոբ
լո քս բնծա
յած է Ադա
թան
գե գոսի , Ղ,աղաբ Փար–
պեցիի դիտական
Հ րատա րակո
ւթ իւննւեբ ր ։ Եր ա շ–
իոատակցոլթեամ
բ լո քս տեսած
են Ղ,եւոնդ
Երէցի,
Սեբէոսի
սլաամ
ու թիմններբ
։
Այս
շրքանին է որ
Մ ա լ խասեան
միեւնւո
յն ատեն
կը դբաղի
Համ ա շխարՀա
քքն դ րականո
է թեանւ քաւա–
գո
քն նմո քշներոլ
Հա քերէն
թաբղմանո
ւթեամ բ : կբ
թարղմանւէ
Հ^էքսպիբի
«Լիր
Արքա՛ն՛^ ու «Մակ–
բէթ»բ
եւ ուրիշ
Հ եղիՖա կնւերո
ւ գործեր
։
I 922Հ՜Տ՛
ԿԸ ձեռնարկէ
«Հա
յե րէն բացատ րական .
բառարան»ի
պտտրաստմա՛ն
, դուդաՀեռ
շարունա
կելով
ղբաղիլ
բտնասիրա
թեամբ
:
Ա տեւի ան
Մ ալխասեան
ի ստեղհադո
րհտկան, ա–
մենաբեղուն
շրքանր
վերքին տասնամեակն
4–։|939–
ին
լոյս
1լ րն,ծայէ Սեբէոսի
«Հա քոց
պատմութիւն»
նոբ
ուսո ւմնասիրութեամբ։
1940/1^
լո քս կ՛՛բնծա քէ
Մ"վսէս
Խորենացիի
«Հայոց
Պատմութիւն»
գի -
տա կան
Հ րատա րակո
ւ թ իւնբ՝
Մ ա լխտսեան
ի թա
րգ–
մանութե՜ամբ,
լ^ւդարձակ
յառաքա բանդով եւ Հը–
մուա
ծանօթաւլբութիւձնւերով
:
Նո
յն ա յգ
թուա
կանին
Մալխասեան
բազմաթիւ
ձեռադիբներու
բաղդատու
թեամ բ լո քս կ՚բն/հա քէ Ամ քւր գով լաթ Ա–
մասացիի
^Օգուտ
Բժշկութեան»
ա շխատո
ւթեան
առաքին
Հ րատա րակո
լ թ ի՛լն բ , Հմտալէց
յտռաքա–
րանով
ել ծան օթտգրութիւններով
:
\աին
լ " յ ս տեսաւ
Մալխասեանի
«Իտոբենացիի
աոեդհոլածի
չուրք»
աբժէքաւո
ր
ուսումնասիրուէ
թիւնբ։
V •
Ատեփս/ն
Մալխասեանէ
դիտական
ա շխատոլ–
թիւններոլ
պսակբ կբ կաղմ է
իր քառա
Հատոր
«Հա
քերէն Բացատբական
Բաոարանր»
որ Հա քազ.ի–
տու թեան
բնագաւառին
մէք Հսկա
ք կոթող
մ բն է
ել լաւագոյն
յուշաբձանր
Հեղինակին
Համար
Հ
Աւելէ
քան
Հինգ Հարիւբ տպագրական
մամոլյ–
լէ բաղկացած ա /դ
Հ ո քակապ բառարան
ը կբ պա
րունակէ
Հայեբէն
լեղոլով
գրուած
ու
էւօսուտծ
բո
լոր բառե րբ , մեր
մ ա տենրա դբո ւթեան
սկիղբէն
մէնչե. նոր
թո լա կանն։ ե ր բ I Հոն բերուա
ծենդոաբա–
րի , միքին
Հայերէնի
, ռամկերէնի
, աբգէ գրա
կան
լեւյուի
ել գաւառական
բարբառներու
ամբոդք
բառամթեր^բ,
Հ են եւ նոբ ոճաբանո,
թկւնբ
, միշտ
բնո
րո շ օր ինա կն եր ո վ՝ դրական
լեզոլէն
ու
բա ր–
Աղքիկներբ
յանձնելէ ետք, կարպիս
կը վերա
դառնա
յ ել գադթաէւայան
չՀասահ
անծանօթներու
կողմէ
կը սպաննուի
։
Ոճիրէն
անմիքապէս եաք, Ասաաուր
Պախար–
եան
,որ բսած
էր , թէ ՆէաԶմիոՁքի պիտի
ղէշե–
րէ , կը գտնուէ
Ֆիքսի
՚քէէ^
Ջեմ
կրնար
պնգել, թէ ոճրագործը
ինքն
էր։
Փաստ
ու վկայ
չկայ,
բտյց
Հանրային
կարհիքր,
չեմ
գիտեր
ինչու,
ռճրին
մեղքը
բեռցոլց
անոբ
վյրայ։
(Շաթ՛)
ԻՐԱԶԵԿ
«Յ.ա.ւաք>ի
7
յս՚֊նաւար
թուի
մէք պ՛ ԱրմԱհաէ^
Հայկաղունի
մի յագուած
ունի «Կաբսի
անկալմ^
վեոնագբով
յ
Յօգ^ւ^Նագիրը
ի մէք
այլոց
գբում
է. -
֊
«Ինչ
վերաբերում է մեղ Հայեբիս
,
խոստովս/նեն^
Ն յ
ղինուո
րր
ընկճուած էբ ել
յուսաՀա^ ,
Ջկային
ուժեղ
Հոգիներ
եւ "ւժեղ
ձեռքեբ
որ
լատք
ներ^նչէին : Ու՚^եգ
կամքի տէր
մարզիկդ
մամանակից
առաք դերեդման
իքահ
էին , ադատա–
որման
դատին
Համ ա բ .Բեռիներ
ի , Խէէօների,
Գա–
լի ՚Լադարների
, գնդ՛ Աամաբեանների
(Աամար–
ցեաք».
Ա՛ Թ՛)
ել կոտոչ
Արամների եւշատ չա–
տերի
տեղբ եկան
գրաւեցին
գնգ.
Փիր"ւմովներլ^
ել զօր–Փ^յա^մհաայւՀւ»(Ընգծումը
իմն է– Ա՛Թ)
իսկ
քիչ վերք նկարագրելով
կարսի
յտնձն.^–
մը , յօդուածագիրը
չաբունակում
է ՚ ֊
«Այդաեգ
Հրապարակի
վբայ
գտայ
զօր • ՓիթՈ՚ւմեանը ,
շր–
քապատուած
մի խումբ
սպաներով։
Գէմքբ
գու
նատ
էր,
ներւքակ պատի պէս, պատրաոա յա1ն)ձ–
նաւելու– Գարապէքիր փաշային :
Տանձնուողների
մէք
դտայ
մեբ
Միշա
Արղոլմս/ւ
եան բ ել Աշոա
ՊաՀլաւունին։
Այս երկու
բնկերներիս
երկաբ
յ ո ր ֊
դոբ
քչարգացի
, որ նաՀանքեն,
բայց
անօգուտ
։
Ակսայ սպաոնալ,
թէ կրակ
սլիտի բանամ։
Գ՚սրձ
-
եալ անօգուտ»
, եւայքն :
Այգ պատմական
օրերին
կային
I,՛ւ ուժեղ կամ
քի աէր մարգիկ
ե՛լ Հոգիներ,
ինչպէս
ողբացեալ
բնկ. Ռուբէնր։
կային
ել ուժեղ
ձեռքեբ,
ինչպֆո
Հերոս
ԱեպուՀր։
Բայց
եբկուսն
էլ սչք՚նչ
կարողացան
անեչ,
այն
պարղ սլաաճառով,
որ րանակբ
քայքայուած֊
էր
բոլշեւիկեան
քա բողո ւթեամ բ :
ԲոլշեւիկնեբՐ
ամենուրեք
կոչեր
էին ցրել,
ըսելով
թէ
Թուրքերդ
Հայ
մողովոլբդի
թշնամիներբ
չեն,այլ
բաբեկամ–
ներբ
եւ ՌՈԻՍԵՐԻ
գաշնակիցներր։
Գար՛ս
են «ա–
զատեքու
Հայաստանը
Գաշնւակ1եբի
լուծից»։
Հայ
բանսքկր
յուսաՀատեցալ
ոչթէ տնւոր Համար
սր
«ումեզ»
կամքի տէր մարգիկ չկտ քին , աքլ ոբով
Հետեւ
իր աոքեւբ
տեսաւ
ՌՈԻԱ-ԹՐԲԱԿԱՆ
ղի ՚
նակցոլթիւնբ
, որ կոտրեց
իր դիմադրական։
կո
րովը
։
Օօդուածագիրը
իրաւունք
չունէր
յոդնէս^ի
\
գործածել
«զօր • Փիրոււքեաքւ6եր» ,
որովՀետեա.
կարւՎւ ղժբաիւտ
Հրամտնատաբ
ղօր՛
Փիրումեան^.,
Ա սւդս, բա՚սլատ
ի դաշաի
Հ րամանս11էէեէ բ ՚ե*Լ՝ .Հերէէէթ
գնդապետ
Փք՚բ"ւմեանն
էր :
Անշուշտ
երեսր
«գունատ
էր , ճեբմակ»
, որ"փ՛
Հետեւ
Ս արդար ապատի
յաղթոդր
սւպրում
է բ թե՛–
րեւս
իր կեանւ քիւ ամ էն էն
ե ղեբականւ
սլաՀը : Իս(^
եթէ
յանձնլում
էր Բարաբէքիրին
ել չէբ
նաՀս^
քում, գրանով նա քամում էբ մինչեւ
վերք
իրեն
վ իճակուած
դառնու թեան
բաժ
աքլ բ : Տօդու
ահա -
Գրին՛ յայտնէ
պհտի
լինի,
թէ ամէնուրեք
բն։գու%՛
ուած
ղինուորական
ա ւանւդո
ւ թկ ա մ բ , բերդի
Հրա–
մտնւատարբ ԵՕԲԵԲ
չի նաՀանքում
, ա Ա պաբտոէ–
թեան
պարաղա
յին
մնում է բերդի
մէք եւ ղերթ
բնկում
: Այդպէս
է լ վարուել է եւ ղօր՛
Փիրում -
եանւբ։
Միշա Արդումանեանբ
ել Պ՚սՀլաւունւիւն
իր
րեւ
ղօբավարի
ղինակից - րնկերնԿր
,
նմանապէ»
Հրամարուել
են մինակր
ձղել
իրենց
դօրավարինէ։
Գալով
Հերոս
Մաղմա՚է եանի
ինքնասպանու
թեան
, գնդապեաը
վերք տուեց
իր կեանբին
,
« յ
թէ անոր Համար
որ «իր գնդից
մնացել
էին
17
<՛^
դի»,
այլ •որովՀետեւ
դոլնդբ
չկատտրեքով
իք
Հրամանբ,
մերժել էբ յարձակիլ
յառաքացադ
Թուրքերու
վբայ է
Ա. ԹՈՐՈՍԵԱՆ
•ՕՕՕՕՕՕՕՕՕՕՕՕՕՕՕՕՕՕՕՕՕՕՕՕՕՕՕՕՕՕՕՕՕՕՕՕՕ*
բառնեբէն։ կբ
արուին
քերականական
եւ րաւն»^
սիրական
ցուցումներ
է
Այս
բառարանի
ամէնէն
նշանակալից
կողմ/լ
ա/ն է, տրուած է բառին
ն շս)ն ա կո ւ թեան կբ"՛^
փոփոխռլթիլնը
Հնագոյն
մամանակնեբէն
մինչեա.
մեր
օրերը,
ել Հնարաւորութիւն,
կուտա
յ
ծանօ
թանալու
տուեալ
բառի
այս կամ այն
նշս/եակ»^
թեան
Հեա,
ուսումնասիրելու
բտռի ասաիճանա -
կան ղարդացման
րնթացքը.
Ամէն
մէկ
նշաՂակ՚՚ա^
թիւն
կը Հաստատուի
քանի
մը
օրինակներովդ
որոնք յաճախ
կ՝բլլան
առահներ,
ասացուած^եք
կամ Հանրտգիտական
տեղեկութիւն
տուող
նա֊
խաղասոլթիլններ։
Մալխասեան
պարղ ե ւաարուա^–
է Լենինի
շքանշանով։
«Հայերէն Բ
ացատրակսմե
Բառարան»ի
Համար
Մալխտսեանին
տբուեցաՈ.
Աաալինեան
առաքին
մբցանակի
պսակաւորի
կք՛
չում
։
,
Հ ՚ " Կ ՚ " ՚ " » կ
իր խոր
ծերութեան,
Մալխասեան
կ աշխատէր
երիտասարդական
աւէնով
ու եռան
դով
: Իր գործբ կբշաբունակեն
իր ա
•.ակերտներր,
ոովետաՀայ
երիտասարդ
Հա յկտբաննե
րր,
որս%՚ք
կաբոզութք,լնր
բարձբ կբ գնաՀատէր
Հանդուցես^$
գիանակա,նբ. Ատեփան
Մա,խասեան
մեռյսլ
1947"
ին։
(՝|^աղււաւծ «Առվ. Հայաոտուաւ»էն) =
Fonds A.R.A.M
