.էՑԱ.ԳԱՋ>
Մ ղ ի ւ Ա ը
ք է ս ա է թ ի լ Ա
ա ռ ա ւ
երք> Մէլանի
սւնունլչ
ռւրուէր
էնհ՜է , եըեէ–յէւ1Լա–
յութեանս
մ՛էք կը ցտուէր
Տոքիք • ԵրուսյՆգ
Արզու.–
մ անեան
քւ : կաչւծ՜ե ս մաս
կաղմ է ր
Լոմ սչա ր ա է ո յ
մա յրաքաղաքին
սլաամ ական
յէ շաաակա րաննե
րոէն
ել. կենգաւ՚է
գործ՛էն : Ա էլահ եւ. Լերգո ւմ՛ անեան
նո յնա ցած՜ էէն մաքիս մէք, որովՀեաեւ
ա յս իմ
քաղցր եւ էժանկագէ՜ե
լ^կե
րս
միա
յև կր ճանչնա
յի
էաաչական
մեծափառ,
քաղաքէե : Անունուէ՝
կր
ճանչ,,այէ
նաեւ
Աբամայրս
Սրասչեանր :
ք՝՚եիչկ
եւ րանաստեղծ՜
, ես եմ որ , իրրել
էւր գրական
կնքաՀա
յրր ,
Մ ուսանե
րու աաճարէն
ներս աա -
րած եմ զէնք*
աարիներ
առա ք
(Ս՚յւկույււէ՛ յ,
իր
ղուլալ եւ բիւրեղ
լեղուն
լ^ծայ
տանելով
յեասչա–
աերաղմեան
Հայ Հրաչ^երու
վկայարաևին
Ան -
ձամբ կր ճանչնայի
նաեւ
ԱլէմշաՀներր,
իսկ ա
– յ
նուեով՝
քանի
մր րամանորղներ
Հսւյ - |^1ւյԺ/ւ ;
է ՚ » 4 ՜ )
ձ " 4 ՚ յ
Հ " ՚ յ " 3 աչիարՀ
,
Հրաշք - աշ -
իւարՀ
յ "^Վ գուն րացակայ՝
որ
Հաւատազոլրկնե–
րուն կր սչաաասէսանես
միշա ներկայ,
է՛՛է՛ ել ո
լ–
րաիւացիր
;
Հայկական
Աէւլանր կր նմանի
փեթակի մր ,
ուր
ե րէւաասա րգութի՛՛
ւն մր կայ, առոյգ,
Հր •
սչարտ , սչանծալի ; Զեմ գիաեր , երրեւիցէ
շուշան
քաղա՚^ծ
էգարաէզէն՝
առաւօտուն
կանուիլ ,
այգ
սչաՀուն
, շուչանր կր ցոլցչայ
արշալոյսին
ցօղերով,
քրքում
վ^ոչվլ մր րամակին
մէք–, Մէէա–
նի Հայ ե ր իտասա րւլնե րն ալ կր նմանին այգ շու -
շաններռւն,
անոնք
վւրցուած են Հայկական
Հո՜
ղէն
երեսուն
տարէւ առաքյ
րայց կր էսարուէւս ու
կ րսես
ասլաՀ ովա բար գ ե ռ երէ՛ կ
վւր ցուած
են
Հայսաանեայց
սչաչւտէղէն
,
վասնզի
Հայկական
րա րձրաւանգակին
արշալո
յսներո լե ցօւլր կա
յ ա
նոն
՚
... -
֊
՛Յ
՚Խ"՚յ–>
Հայկական
լեռնասչարերուն
գագւ
^Կ)է
^ ^ ^ " ղ արեւին
փոշ/ւն կայ անոնց
վրայ :
Մ իլանի
Հայ
երիտասարգոլթիւնր
րար ե .
կաղմ , էսանղավառ
եւ րաբաէսուն :
ԱՀաւասիկ
,
կ՚րսես
, ածու
մր փ"քրէ՚կէ
Ա՛Հաւասէւկ
ովասիս
մր
կաեանշ
ուր
Երիաասա րղո ւթեան
մեծագոյն
մ ասր
բ՚եիշկ
է ։ Օ՛ր անունր որ կր
արուի
ինծի,
Տ"քթէօրի
աիաղոսն
ալ-Հետն է ,
Տոքթէօ՚չւ
, Տոքթէօ՚ր
,
Տոքթէ^^^
Ափիւռքի
երեսուն
տարիներն են տուեր
մեղէւ այթ տոքթէօրնե
րր։ Այս կէտր
կոլզեմ
որ
արճանագրուի
մանւաւանգ
Հա
յոց
«Յովնան
մ ար -
գարէեերուն»
մաքին
մէք, ամէն անգամ որ րար -
րառին
Ափիւռքէն սեւ օրերուն
մասին : Ի՛՛նչ
պիտի
րլլս՛ յէ՛ ես, կր էսորՀիմ
անձնապէս
, եթէ
գէ՚ւզփս
մէք
մնա
յ թ շարունակելով
արագիլ
Հալածել կա–
չերուն տակր,
թռշուններուն
Հաւկիթներր
գո՚լնալ
իրեեց
րո յնե րէն , լողալու
մ րցում կատարել րա -
գերուն Հետ քաղացքին
աւագանին
մէք :
ին շո
ք 9
միականի
են մեր էսելացիներր,
կր գիտեն մէկ աչ
քով
միայն, կամ ձաէս , կամ աք։ Ա փիւռքր գրմ –՛
րաէսաութէւն
մ չ^ է, ոչ մէկ թօսք,
րայց
ունի իր
րարեբաէսա
կողմերն ալ։ թ՝իւ պիտի
կորսնցնենք՝
^Իչղ է> բայց որակ պիտի
շաՀիևք,
ա՛՛յ ղուք
վայ–
՚էայներ;
իսկ ղալով
ապաղայինւ
, կր
էսնղրե՚՚մ
|
լոեցէք : Ջեր ղասագի
րքե րուն
•հեղինակներր
րա -
ռերուն
սաՀմ անում ր կատարած
են ոչ թէ
րառլէ
ստեղծուե
լէ առաք, այլ
ե՛տքր,
ե՛տքր։
Աղգ >
Հայրենիք,
լեղու՝
րառեր
են^ որոնց
սաՀմանումքԼ
տրուած է, երբ պատմութեան
սչաբէւկր
մեկնած է
իր
նուէ րնե
ր ր ձգե լէ եաքր : Վաղուան
մասին
մր–
տածելր
ուրէւշ րան է , վաղուան
թե լաց
ութէււնր
ծաիւելն
ուրիշ
բան։
Հրէական
վաէսճանա րանո
լ -
թենէն
(6ՏշհՁէօ1օ§16)
թելաղրուած՝
շարունակ
Հայկական
աչէսարՀին
կործանում
ր
ղո ւշա
կող ա յս
մ արղոց կարե լէ։՛^ է յի շե ցնե
լ թէ շա՛ տ գիսաւո
ր -
ներ անցած են երկինքէն
, ու գ ե ռ շատ
ոլրէւշնեբ
ալ պէւտէ։ անցնէւն , շատ է պատաՀած
արեւի թա -
ւարումր ու գ ե ռ սլիտի պատաՀի շատ
անղամ
տ
/"ա
յց
աչէսատէւնք , ա՛յ տնաշէններ
, եւ ատոր
Համար
նաէս սլէտք է Հաւատք
ունենալ,
երկ -
Ր"ԲԳ
խաԼգավառութիւն
, երրսրգ՝
աղէտներէն
իսկ
օգտուելու
իմաստութիւն
:
Բժշկական
իմ
վարգասլետուէԺիւես
, որ յաճա էս զա յթակզութ
իւև
կր պատճառէ
ծանօթներուս
, ճէւշգ է այստեղ
եւս,
ուստի կր կր1լեեմ
Ցաւր
բարիք է յաճախ
եւ
անՀրաժեշտութէւն
: Պէ՞աք է գարմանել
քերմու
թիւնր
ոշ ամէն
անւլամ։
է լ էւ լքումն
ամենայ -
նի՝
անՀ րաժեչտո
ւթիւն է Հ ի ւանգո
ւթ ի ւն ր : Ով
ի՛նչ կբ Հասկնայ
թող Հասկնայ
րժ չկա կան իմ այս
վարղաոչետութենէս
, Հողս չէ թէ պիտի
րսեն ոբ
Հիւանգնեբբ
թաղելու
եղանակ
մբն է ատիկա, եւ
"է ^է ՛՛աքի
Հանելու,
իմ ղիտցածս
այն է թէ
պէաք է միայն
արթնցնել
ղիմաղրական
թաքուն
ուժո . ս,,,.հ,,,,.1
Օէ ր
"
՚ -
՚ղոլ -
կ, ցաւերովդ
քերմոլթեամր
,
Հիձն
ռւ ք
,1 լ
՚ ՚
՚ ֊՚րւասգոլ
-
թեամր։
Հեբագառնալռվ
մեբ նիլթի-ն , կ՛" լ,^^
–ւ–րեւ՚.ր է թէ
^^^.^ ^
լ
թիւո՚է։
Առաւել եւս կարեւոր է ո ր ա ՛ կ ՛ ե ր ձ ֊
զռ վ ո ւ ր դ ը դիմա ցեր է ոչ թ է իր թ ի ա Հ , այլ իյւ տ–
ԼԱԻԱՆԳԱՎԷՊ)
կտուց
կղղին՝
մոգպետի
մր տարազին պեր -
ճութիւնր
ունէր ել անոր
նայուածքին՝
տիրապե
տող պատկառանքր։
մ՚պաուն ու Հաճելի էր կըղ–
ղին , ըն^^մած
Վանայ
չքնաղ ծովակի
Հրապուրիչ
հոցին
մէք, կր Համրոլրռւէր
կրօնական
ծանրա -
ծանր
առասպելներուն
Հեա :
Կղզիէ՛ ժայռերէն
կը Հռոէբ
էսունկի
բուրում ,
ել խոնաւ
խուցերու
էսորերէն՝
մաղաղա
թնե
բու
բորբոսին
կծուն
,
ու թոնիրներու
ծոլխր
կը
բարձրանար
օգին
մէք , աղօթքէ՛ պէս արգար , ա–
պա՝ կր վւ՚շբոլէչւ
տանիքներու
՛էէ՛ա յ եւ
բակերու
մէք :
Գեգեցիկ էբ Կ՚ոոլց
կղզին ;
Անոչ։
սիրաՀարուեր
էբ քշրէրնայ
սաբր • • •
Տ
կտ։։ ւց կղզին՝
ծովաՀարսէ։
մը չխամ
ըոզ
քք^՜
ք չ ՚ ՚ ւ թ ի ւ ն ր
ունէր եւ տեսէլքի
մր անօրինակ
փար
իմ ։։։մ ութ
իւե
ր ;
\յւ պարծենկոտ
էբ կղզին,
իր
Հաբսանեկա%^^ւ–
ռագասաի
ետեւբ
է՚նքղինքր
գո։էող
Հարս մր կար
ծես թէ րլլաբ , ւէասնղի՝
անոր
ւ։ւսեբուն
՛էբա յ կր
բա ր ձ բ ան ա բ
Լո ւս ։ս լո բ շա շէն եօթ
եկեղեցիներու
ցուցագրած
Հ պ։ո բաութ իւն ր . ասկէ՝ թեւ կ առնէր
իբ
Հ ր ա շա ։լո բծ
ո լթ ե ան տարածուն
Համբ՚սւր
, ու
իրեն կը քաշէր
րագմ
։ս Հաղար
ուխ աաւո
բնեբ
ք^իմաբէն
, Վանէն,
Բերկրիէն
, Տարօն - Տուբոլ -
բերանէն
, Ա՚շաոլնէւքէն
եւ Խ լաթէն
, որոնք
կուզա–
յին
՝ ղա րնւ ո ւած
խա
շին Հաւատալիքէն
եւ Աւետա
րանի էսոբՀուբգէնէ
, թողութիւն
խնգբելու
իրենց
մեղքերուն
Համ ար ;
Ալէստէւ այգ օրերուն՝ կ ոգեւորուէր
կտուց
կր՛ր՛
։լէ։ն , ան։։ր
ծէ։լերէն կր բխէր
կեանքի
գուարթու
-
թիւնր
, ծագիւ^ե
բուն
մ է քէն
կ՝ ե էլէին
թարմ
աաի
ու
շէնշւ։գ
ոգիներ, կր րանէէւն
գեղեցկութէււն
եւ
կաէ։ւաբղանք : Հ"՚ԷՐ կ աբւլա սաւորո
ւէ բ , ու
Հոգին
վբայ կր ՛լծուէր
Հ րա շաւլո բծութեան
մր յոյսը՛ • է
Անմեղ էը կտուց
կղղին %
կրէ րնա յ սարը անո ր կր ղրկէր
իր սիրո
յ ոս -
կին
... .
՚Իարեր
եկան ու անցան
Հա
յոց ա յս
Կ
ԳՂ
ԷԷ^
վյւա յէն
էւրրեւ վ.՝ոշի ու մրեղ։
Եկան երամ առ ե"
րամ , բերին
։Տեբթ աւեր ու սուղ,
մաՀ ու ողբ ,
մ երթ ալ ուբաէս՛։
ւթէւհ
ե ւ կենսատու,
արել %
կտուց
ր ա Լ սւսւ քարգ ու Հբկէւզում
, մեբքա -
՚լաքներոլ
ել գիւգերոլ
ա՛ք ա յացում
ր, րայց՛՝
մնաց
միշտ
կան։լուն
, իբբեւ
նորօրինակ
Հբաշապատ -
կեր
մեր ժողովոէ
բղէւն
. ե կե ղե ց ինե բուն
մէք նո -
րէն
թնւլաց
ինւ մեր ա րեւսււիառ
շ։ս բականնե
րն ու
յուսատ։։ւ
։ք եզե
։լէ1։ե ր ր ,
կրօնքին
սբրութիլնը
չա ր ո ւնա կե ց էսոըՀ րղաւո րութե ամ ր ծե։իե լ սեղա -
նրն ու ոկիՀր,
էցաչն ՛ււ Աւետարանը,
քշոցն ու
բու բւէառր,
մկրտութեան
աւաւլանն ու չուր քառ -
^երը
:
՚
Տառապանքի
եւ սուզէ։
պաՀուն
, ուրախու -
թետն ու Հ բճուանւքի
ժամ
ե բուն՝
Կղդ1՛^
եղաւ
սլատգա։էատոլ
ել քաքալեր
, վա։։նղի
Հբաչալի էր
անոր
ժո։լո։էուր։չի
յամ ա ։։ ո ւ թ ի ւն ր . Հողէն ու քա–
րերէն , տաճաբնյերէն
ու ։լ ե րեղմ աննե րէն կր րարձ–
րան։։ւր
ասլրելոլ եւ տեսնելու
ճէւչր ;
կրէ րնա յ Աարր
Կղղի է՛ն մէք կր թաւիէբ
իբ
ԱԷ,^
րոյ
մարգրիաները,
կր գօաեպնգէԲ
^ " յ \ ^ ԿէԼ մ
ղէր
մարաի եւ յաղթանակի
: ^ ՚ ե չ ^ է ,
կեանքի
մէք՝ խրախոյո
մը ունենալ, Հ"գ չէ
թ լ.
անչուչտ լեռ մը րյլաը ան, կէ՚սաւեր
տաճար
նոյնիսկ
ցամքած
աղբիւր
մը, բայց
բերէր
եւ պայքարի
գիաակցութիւնը
յամառելու
ել
րելու
կ՚՚ր՚՚վը
•
կիրակի օրմր :
կտուց
կ՚լղէէ
պատմութեան
մէք
չաեսնոլ,, ^
կիրակի օր մր ։
Ամառ էր։ Ծաղկեր ու տերեւ
բացեր
^ . յ ,
կղզիին
բոլոր
ծառերր։
Ծերունի
նչենի
մը՝ կչ,^
թնած էր վանքի ցանկապատին
, կը տքար , կաբ
ծես թէ կուլար :
եամր
ՎեՀարան
տանող
ճամրուն
վրայ
թավւած
րեւլոյսր
աժղսյն
էր , եւ էրէրնայ
Աարր
ղարՀ
.,լ^
րած
՚,
ժամկոչր
, այգ Կիրակի
օրր, թէել
մեղմ
Հ\.,
չեցուցած
էր վանքէն
ղանղակներր,
րայց աԱրնյ.,
մէ մէկր՝
լե՚լուակին
Հարուածէն
ճաթած էր,
ինչո՚^ւ
Կիրակի
օրով ճաթէր
զանգակը ;
Աւարտեր էր պատաբաղր։
Պարտասած
Վա - •
նաՀայրր
էսոբանէն
ՎեՀարան
առաքնոբգուելոլ
\
սլաՀուն,
սանգուէսի
մաանեբուն
վրայ՝
ռտքը կր
ղառնայ ու գետին
կ՝իյնայ,
կողը ցաւած ել քի «
թէն
արիւն
Հոսած էր :
Արիւնի
Հոսումր լաւ նշան չէր
յ
կիբակի
օր , սրբաղան պատաբաւէ եւ Վանս։ -
Հայրէ։ն
անկում : Զ՚ոեսնուած
բան
է
էրէրնայ
սարին
՛էբա յ
ա՛ք պերը իրարու
էէդ -
տեցսւն , մէք մէքի մտան եւ անօրինակ
գաղանի
մը
սլատկե
բր
շինեցին
՝.
Ղ՚է շ պատա
Հա բէէ մ բ նախան շաննեբն
էին ա -
սոնք : Հաւա քէէ լեց ան բոլո ր կրօնա կւսննեբր ել կ՚Լ–
՛լիէ՛ ՛քէք էսշէսատող
պաււաւները
, Հսկում
Ըրէ՛^ »
լացին
«Տէր
՚՚՚լոբմեա»
երղեցին
եւ
Աստուծմէ
գթութիւն
Հա
յցե
ցին որ շա ր ր փարատէ ել ւլի
րենք վ՚բկէ պէս պէ"
էէա
րձութիւննեբէ
:
էբէրնէսյ
սարը կը Հոսի
աբեւին
մէք
ել. աբե
ւուն Հետ, կարծես թէ առասսլե լական
աստուած՝
՚էիչապն է, սչ։ կը ղալաբուի
ու կր սողայ կեր -
թայ
ղ էպի Հայկական
գի՚֊ղեըր,
նորաՀաս
Հա
յ
աղքվ՚կներուն
երքանէւկ բախտի
մը լուրր
տանւելռ
աճա սլա րան
քո
էէ
ել րե րկրո ւթեամ
բ
ւ
Թիմարի այս լեռր, գարնան ու ամրան
եւլա -
նակնեբոլն
, ամէն մէկ օր՝ Հրապոլբիշ
րան
ւէ .֊
ունի ; Հովիւնէեբր
անոր վրա
յ իրենց
ո
շխաբնելը
կ արածեն
, երազելոէէ եւ իրենց
սիրած
աղքէէկնե - •
բու
յուշասլատկերր
Համբուրելով։
Հաբսեբն
Ր
լ
աղքիկներր
Հոն կ՚երթան
խոլմբ
խումր,
ծաղիՀ–
վէնքելու
ել բանքարքաէլի
Համաբ։
Ծերերը՝
ծսւղէկ
շոլքին
մէք կը նստին, իշէսանական
ՀսլարտՈէ -
թեամբ կը գիտեն
Հայրենիքի
Հրաշապաակերը
^
տպա կ իյնան
Հայրենաո
ի րութեան
քաղցր սլատ ֊
րանքէն մէք Հ
էրէրնայ
սարէն
անցնող
Հովերը երգ ու բոյր
կր բերեն, կըթափեն
կղզիի
մէք, անոնց կր յսէ -
քորղէ
Մարմետի
ղետին
Հեռաւոր
մրմունքր,
Ժե
շա բականնե րո ւն պէս ղբաւիշ ել Աւետարանի
րՆ -
թերցումէն
սլէս Հաճելի •,
Բաբէ , քէսնի մը ամիսներէ ի վեր , քիւրա տ -
ւաղակախումբի
մրղործտծ
ոճիրներր
սմքեց՛աւ -
ցեր
էին բոլոբ
հայ .լիլղերռլ
րնակիշներր։
էրէք֊
յետոյ, ես պիաի
ամչնա–
րակով յ
խմորով։
Եէ
^
. «.
յի Հայ բէլալէս՝ եթէ
քիթա պսըց Աո-նավոՆտին
"էէս
Բէէ՛՛՛է՛ Ւմ ազղս : Թող կոբսոլի
Հայ ժողո -
վո՚^րզր
եթէ չունի տաղանգ եւ շի կբնաբ ստեղ -
ծել
քաղաքակրթութիւն
: Ես չեմսիրեր
լսել ան -
տաղանգ
մարգոց
էացբ,
աղաղէսկր։
Վերքին րառ
մբն ալ անէէնց՝ որ կր էսօսին գասա՚լիրք
է։
ձեռին՛
Հո։չ,
լեզու,
կրօնք անթացոլպեր
են միայն
ել
Հրեան
քալեց
պատմութեան
մէքէն՝
նոյնիսկ
նետելով
էն է,
ան գաս տանն ե բուն
՛յգ
անթացուպեբր
;
րԵւորր
\անճա՛րն
է , —՝ Հանճարեղ
ժողովոլրգ
է մեր ժողովոլբղը
,մի ցամքեցնէք
իր
Հանճարին
ակո
ւ՛ե քր՝
ձեր յոռեաեսութէււններով
եւ
րբածոյ
գագափա
րնե բուէ։ Վերքապէս
մի՛ րաբբառիք մի
այն ու միայն
ւլժբ՚սէոտութիւն
պատմելու
Համաբ,
մէ՛
ւլաււնաք
յուղարկաւոր
էոիրտցոլ
Հհազգր կո -
րա՜ւ»
երգելուէ
ամէն
օր։ Յորն անղամ
չկորսնցուց
իր Հաւատքր եւ իբ ղժբաէսաոլթէլւննեբուն
մէք
կամքի
ծիլեր
էէւնտռեց : Պիտի
գիմ անա՛՛ յ ,
պիտի
ապրէ՛" մեր ժողովոլրգր
րայց
նոր
գիմագիծով,
նոր
իրականւէւթեամր
, նոր սաՀմանոլմնեբուէ
, ու
վաղր սլէստմութեան
ու զէտոլթեան
մաբգիկը
սրր–
բաւլրութիւն
մր ւգիտի կատարեն
էւրենց
տեսու -
թեանց
մէք։ Եթէ մեծ է վաանզր, այգ վտանգր կր
սպաէւնայ
մեզի թէ մեր
Հողին
էէրայ ելթէ օաաբ
Հողի վբայ,
ես կր տեսնեմ այդ կրկնակ վտան -
գր, որովՀետեւ
երկու աչք ունիմ։
Բայց
որովՀե–
։ոեւ երկու աչք ունիմ կր տեսնեմ
նաեւ որ միքոց
նւե՜ր կան ապրելու
իրրեւ
Հայ՝
նոյնիսկ
օաարոլ
թեան
մէք։ ԱՀա թէ ի ն չ - ՚ ւ վստաՀութիւն
ունիմ \
մեր
ա։ւլա։լային
վբայ։
ԱնմաՀ է Հայ
Հանճարը ;
եւ ամէն
՚լեւլեցիկ
ւսնա կն կալներու
յարմար,
ղշ>^
՚
բաէստաբ։սբ
մեր Աոէէսէսն է ապիկար :
••• Կբ նեբես , սիրելփ
է^թերցող.
Հեռացան
Միլանէն։
Հեռացանք՝
ո ր ռւէՀետե
լ
Հա յկւսկան
Ա՝ է՛
լանր
։լիս այնքան
ի՚անգաէէառեց
, որ ուղեցի
* • •
թ ՚ ^ չ ի լ , ճեէլքել
մութ
ամւղեբր,
բարձրանալ
մինշ
^է–
՚ – ՚ " ձ
" 3
արեւ, ել րսել
ողքո՛՛յն եւ փառք
քեզէ
Փա՜ռք
քեւչ, ոբոէէՀետեւ
Հակաոակ
ժամանա
կին
թշնամոլթեանց՝
աՀւս
/չաւգրինք։
Կ՚ապրի^Բ
" ՛ ֊ կը Գ՚՚չենք թէ մենք անոնք
ենք, որ շմեսա՚<՛
Բարելռնի
պարիսպներուն
.ոակ։ Թէեւ մեծ էբ
՚ ք ^ , ՛
ւլոՀերուն
թիւր,
բայց աՀա երիտասարդութիւն
մը
նոբարսղրռք
, Համակ
ծիլ ու ծաղիկ :
Ըսի թէ բժիշկ է Աիլտնի
եբիտասարգութեան
մեծէողոյն
մասր
(18 20
բժիշկ
մէայն
Միք՜"
քաղաքին
մէք). կան
5
քիմ իսւգէ անե ր ,
3
ճաբաա
՚
բաէլէտնեբ,
չուտոէէ
էլաղո.ք
ր կ՝ ունենա
յ երկու ի
րաւաբան : Առեւտրական
գասբ
անշուշա
աւելէ
մեծ
թիլ մը կբ կազմէ : Փոքր թիլ մբ կր նեբկա ֊
յացնեն
օտէորաՀպ...տակներբ (Լիրանանի,
Իրանի,
^"ւբքիոյ,
Եղիպտոսի
Հպատակութիւն)
, մնաց -
եալը
ղրեթէ
ամբողքռւթեսէմբ
իտալական
քաղ՛" –;
վ/ացիոլթիլն
ստացած ;
Յաքորգով^
7^"//՛
՚Լենետիկ
ճամրորգութի^ք՛"
նկարա.լրելէ առաք, պիտի ներկայացնեմ
քանի մ,՛
գէմքեբ,
իրրեւ
թանկ
ագին
յիչսւտակներ
, որոսվ1
զարդտբեն
իմ կեանքիս
ալպոմը :
Ո՛
ՆԱՈՈԻՆԻ
Fonds A.R.A.M
