(Հ.
ԱԱՀԱԿ ՎՐԳ– ՏԷՐ
ՄՈՎԱԷԱԵԱՆ)՝
խԱ-ր
—
իքւյպէս դրա ծ է ին ք , ւքեր գրա գէտ
ւսշիատակիցը, Կ– Փպատ^եան, մամուլիւՏ յանձ -
Սած է նար գիրք մր , իր «Զրււյցները» կարգ մը
ծ անօթ դ է մք ե ր ո ւ հետ :
Քանի ^^ը հատուածներ
Հ՛
Սահակ ւ|րգ՛ Տ է ր
Մււվսէսեանի հեա ո ւնե ց ա ծ գ ր ո յց է ն , անոր յ ո բ ե լ
եանին աււթիւ
Հէմա որ ճշղեցինք
ՀայցԼւլէ՚ն
ծաղումլլ ,
րարի
եղէք
խօսելու.
Հայոց Պաամ ութեան
մասին
րնգՀաեուր
ձեւով ; Հետաքրքիր
եմ գիտԼալոլ
թէ
խնէ են
ձեր
սչաամա/չան
այն գործերլւ,
որոնց ակ
նարկեցէք
քէչ առաչ եւ ղորս , կլլ խորՀէէէ , սչէտի
Հրատարակէք
շուտով :
էվւտէք
որ Հա յոց
Պատմ՛ութեան
գասա -
գէրքեր
սւնէմ
;
է1ւնէմ
նաեւ անտէսչ
, ամ բողչո
վին
աւարտած՜
Հձժամ
ա
՚եակակէ ց Պատմութէւե»
՚^բ
Տ
Այժմ
<ձՐա ղմ ա վէ սչ» է մէչ Հբատարակելոլ
վրայ
եմ
սլատմական
ուսո
ւմնաս է րո ւթէւննե
ր : Այս վեր -
չէնները
, ունե ցած՝ ղասաղէ րքե րո ւս
եւ
անտէսլ
ձեռագրէս
մ է
չեւ
ղտնուած՜
սչատմ
ական
շրչան
չԼ
4
€ . ՚ ն գ
՚ 1 ր կ ե ն
: Այսպէսով
ուրեմ՛ն
ունեցած– կ ՜րչչամ
ամբողչական
Հայոց
Պատմութէլնւբ
, նաէւապատ–
մական
շրչաններկՆ
մէնչել
1930/^։
Վեբչէն
անգամ
կ ուղեւէ սբչւաւլրել,
"րոշ աեղեբ կրճատել,
ուրէշ
մ ասեբ
աւե
լէ չւնգլա
յնել
,
իԼչպէս
կէլիկեան
մ
սւ–
որ,
վերչտսլէս
վե րամ շա կո
ւած
, Լոյ"
լնծայել
ամ բողչական
Հայոց Պատմ՛ ու թէւն
մ բ , եբեք Հա -
տո րնեբով ։
Կէձէկեա)/ Լրչանէ
խօսքբ
բրէք
, կբ յուսամ
թէ կարեւոր աեղմբ պէաէ գրաւէ ան,
ձեր եռա -
Հատոր ա շվսատասէ րութեան
մ էչ :
Կ ոււլկ է
որ
ա
յգ
բաժ
էն բ
մ
ասնաւորապէս
խնամուած
ՐԷԼար,
աւե
լիւ լուրչ,
աւելի ճոխ \ կէ -
ւէէ կեան
մ շակո
յթբ
անտեսուած
է
մ է
շա
,
մ էա
յն
սակաւաթէլ
մ ասնաղէտնեբոլ
Հե աագօտո
ւթեանց
առարկա
յ ղաբձած :
Պէաք
է
սլբսլաել
ե լ
մէչաեղ
Հանել
Հոն
թաք–
նուած–
մեծ
ագւլայէն
Հա բստութ
էւննե բ
բ,
սէբցնել
եւ
ամբողչ
Հայութեան
սեփականութ
էլե
բ գար -
ձր-եէյլ
ղանոնք
Կբ սպասենք
ձեղէ նմաններուն
որ այգ աշ–
խաաանքբ
կատարեն
Հարկ
եղած՝
Հմ տութեամ
բ :
1յ րեւակա
յեցէք ոբ եբեք Հատորներէս
մէկր
ամբողչււվէն
նուէրուած
սլէաէ
բլ չա յ
Ո՚ուբէնեանց
Հարստութեան –.կ իլէ կեան
Հա յկական
թաղ
աւոբու–
թէւ-նբ մեր ամէնէն մեծ շրչանն
է ։ Ոչ միայն քա–
ղաքակտ՚քւ
, աւլէչայէն
, այլ մանաւանգ
մշակութա -
յէն տեսակէտով.։
Հսկայ
ոստում մբ բրած է մեր
ժողովուբղբ,
էր լեռնեբէն
ղէպէ ծով, ղ^ւղէ ա -
ւելի
լալն , աւելէ
Հարուստ
Հոբէղոննեբ : Պէաք է
գէտնանք թէ առանց Կէ էէկէո
յ
թ ա ղա ւո ր ո ւ թ ե ան՝
մենք ա յոօր
500
տարէ գ ե ռ ետ
մ Լաց ած պիտի
բլ
լա յինք : Ա եր նաիսնեաց
ամ բողչ
մ շակո յ թ ր
, ա -
1։ո. ց կեանքբ,
ղբա կանու թի ւնյբ մեղի Հասած են
ձեո աղ իրն եր ու
միչոցով
։ Հայ քաղաքա
կրթու -
թեան
մասին ոշ մէկ որոշ բան սլիտի
կարենայինք
ղէանալ եթէ այգ ձեռաղի
բնե բ բ չբլ լա յին : քյ՚~ ղէ՜
տէ՛"ք որոնց կ^
սլարտ1
.նք
ղանոնք
,
կէլէկեան
շրչանէ
մատենագիրներու՛։–
թէ այն
ձեոաղիբնե–
րբ
որոնք
անոնց
ստեղծա՚լործութիւններն
են ել
թէ անոնք
որռն,ք
Հ ին շրչանն եր ու կբ վե ր ա բե բ ին
եւ
չ՚նղ օրինա կուած
ենւ Կ ի՛ լի կի ո յ թագ աւո
բնե
բուն
եւ կրօնական
ի չխաննե րո՛ն
ձե ոքով կամ
անոնց
թե լաղ բու թեամ ր : Աեր ունեցած
այսօրուան
շա -
բականներբ
Հե թում
թա՚լաւո
բի
ձեռաղբէն առ -
նուած են եւ Հայր
ք> . կիլրեղեան
, ԱբբաՀա
լր Վե–
նետիկեան
Ո՚-իսաիՆ , մէկիկ
մէկիկ
ուսոււՐնասի -
րած եւ Հրատարակած
է Վենետիկի
մէչ։
Այսօբ,
Հ.ՕԱՀԱԿ Վ, ՏԷՐ ֊ՄՈՎՍլԱԵԱՆ
(ՅՈԲԵԼԵԱՆԻՆ
ԱՌԹԻՒ)
Այս
կիրո՚կի
,
22
մարտ, կբ աօ9ուէ
Հ. Աա -
Հակ
՚իյբդ՝ Տէբ Ա ովսէսեանի
յոբե լեանբ,
նաիսա -
ձեոնութետմր.
Աեւրք։
Աոլբատեան
վարժարանի
տեսչութեան
, Ա– Ռ– վ՛ս րժա բաննե
բոլ
Նախկին
Աանեբոլ Ա իութեան եւ բաբեկամնեբոլ
ստուաբ
խումբի մբ ;
Հ.
ԱաՀակ վրգ ՛Տէր Մովսէոեան
գէ՛մք մբն է
որ իր ւէբայ կբ Հրաւիրէ
յատուկ
ուշաղրութիւն
իր րաղմակողմանի
ձէբքերուն
ել առաւե լութ
իւն–
նեբուն
Համաբ ; Ա իբուած ու գնաՀատուած
գէմք
մբ, որ իր իսօսքին ու գործին մէչ ցոլացուցած
է
միշտ
չեբմ
աղղ ասի
բու թեան
Հեա
անկեւչծ ,
ճշմարտասէր
, բարի
մաբգու
նկաբաղ
րէ գծեր :
Աուշէ
Աո
էնչ
գիւղէն
անցած Ա - Վաղար , ղաբ–
գացած
ա՛ք էնէն
բաբձր
ղաղափաբներով
կրօնքի ու
Հա յբենի
քի , Հաղիւ կբ նետուի
աղ՚լա
յի՛ն
կեանքէ
ասսլարէղբ
յե՚ո իր քաՀտնայական
Ա -
Օծման
1902/'Տ՛ ,
կբ յատնուին
իսկո
յն էր մ էչ բոլոբ
ղ եղե–
ցիկ
"՛ր՛ւ է՚նքնւե բ բ էբ առած
բաբձբ գասաէաբա -
կութեան : Պոլէս
կ^Րէլայ
ամէնւէնւ աոաչ իբ աղւլա–
յ քն գ ործունէու
թեան ղտշտբ,
Գա՚ոբ
Գիւղի
՚էար -
ժարանւին
մ էչ : Վարժարան
ական
անւձուկ
շրչանա–
կէն
յանկարծ կ անցնի
ի՛բբ երեսվւոխան
ղոբծե -
լու
Ա՛ւ՛լ– ժողովին մէչ, ուր իր ճարաասանէյ
յա։ո–
կութիլնբ
կ րլլայ
առարկայ
ուշաղրութեան
եւ
ծ ափերու :
Ո՚-սմ ան սիրտՀաբ
, ու մ անաւանգ
աղղա յին՛
պատմութեան
խոբաղոյն
քննութեան
նուիրուած
իր միտքբ
, եւրոպական
ւլ իտոլթեան
Հետ
ղուղելու
անՀուն
տենէոէէ,
էլանցնի
1913/՛^՛
Լուվէնի
Համա
լսարանբ
, Հետե ւե լու
Համար պաամ ական,
րնկե
բա բտնտկան
,
ղ աստիարակչական
ղ
աա^^աթ՚՚ւցքնե–
րուն : Իր մէչ կբ կատա րե լաղո րծո
ւ ի այսսլկււ
րրն–
նականւ Հայեացքբ
որով
էի ու լի
յաչ
ողո լթեաւ1 ր
մ բ
պիտի տար յետոյ իբ
՝^^|քւական
2,Ա1|Ոց
ՊաԱու՚՚ւԼ
-
թի ւ նր
երկու
Հտտորնեբու
մէչ Հտււյ . Վենետիկ ,
1922/՚յյ) ;
Այ՛լ֊
Հ բ՛՛՛ա ա բակո ւթիւնբ կան ի։ ած է ա -
ւելի Համառօտ
ձ ա յ ո ց Պատմութիւն ւՐր
\Գ\–\ին,
չ"յո տեսած
Հո՚յ վարժարաններու
Համար :
Առա
չին
մ իչտղգ ա յին պատե րաղմ ի
բնթացքին
ԱաՀակ
՛էբ՛լ - Վենետիկ է, նուիրուած
ղաս -
տիարակչականւ
ել ուսուցչական
ասպարէղին
Ա .
Դ^աղարոս մայրավանքինւ
եւ Մ– Ռ՝
՚էարժարանին
մէչ : Պաաեբաղմէն
վերչ կբ չարոլնակէ
սլաշտօ -
նավուրել
ղարձեալ Ա • Ռ - վարժտրաոնին
՚ ^ է ^
մք,նչել
1928։
Յետոյ կր գտնենք
ղ հն քբ
նորա
բաց
Ա ուրատեան
վարժարանւր՝
իբրեւ
աեսուչ ել ու -
"ու
ցիւ չ աղղա քին սլա տմ ու քՅ եա՛ն :
Նոր չրչտնւ մբն է որ կբ բացուի
Հոս իբ առ -
չեւ։
Րնկեբա
յին
յատկո՚-թ
իւննե րբ ,
աւ^ուակտն
^էրրերր
ել եր Հռետորէ
ճարտար
խօսքբ
վ։՚ու թով
իր
շ՚՚՚րչր կբ ոաեղծեն^այն
Համակրանք ու սէրէ
Գժուարէն
օրեր էէն , էբ աեսչութեան
սկղչ^աւո–
բութետն
աար ինեբբ
,բայց
էլւ
Համբերատար ,
ժրաչան ու իսանգավառող
Հոգին
յաչողեցալ
Ա
ոլ–
բատեանբ
գարձնել
վառարան
Հայ պաաանէնե
՛ա
բու,
որոնցմէ
շատեր կապուած
ե բա
խտագէաու՝՛–
թեամբ
մէն
չել
այսօր կբ յէչեն
ղինքբ
իբրել է -
րենց
Հա յրր
, խնամ տկալբ ու գաստէաբակբ
-.
Փարիզի Հայ գաղութբ
, ֆրանսական
բարձր
քա ղա քա կբ
թ
ո ւթեան այս
չողշոգուն
ոստանին
՚^Կէ-ւ ձ"""
Բ"՛^ ^Բ
պարտի
յարգելէ
յոբելեարէն
,
ոբ աղգա
յիՆ
Համ ախմ բումնեբու
բոլոբ
առէ
թնե -
բուն մէչ լոելփ բրած է էբ ձայնբ
մերթ
յորղոբա–
կան , մերթ սաստողական
, բայց
մ
է
շա չեբմ
Հայ
րենաս
ի րութեամ
բ եւ ճշմաբաասիբութեամ
բ լե -
ցուԿւ իր Հողիէն
սփռելով
ճառաղայթներ
,
ներշչձւ–
չումներ
, նպատակ
ունենալով
մի մ
իա
յն
ամ
ուր
Հիմեբոլ
՚էբայ
ղնել
ազգային
պաՀպանումի
Հաբ-
ցբ եւ աղգային
վերելքր :
Այս
բաղմ ավաստակ
գաստիա
րակին
կեան
քին
^
մէչ նկատելէք
կարեւոբ
կէ՛ո մբ, էր անխոնչ
նոլէ–
րույքն է ղրակւսե
–վաստա1
^երու\
Ան իր բաղմա -
զբաղ
ազգ՚ռյին
գո րծո
ւնէ ո ւթե ա^ մէչ երբեք
գբի–
չբ ձեռքէ
թողած
չէ :
Ն՛" իոա սլ՚ստե բազմ եան եւ յետ - պատերազմ -
եան
շբչանին իր բրած
ղրական
ար՚յյագբոլթիլն
-
նւեբուն մէչ թուենք ղեռ, բացի
արգէն իսկ յ է .
շատակուած
Հա յՈց
ղո յգ
պատմ ութիւններէն
,
Հ
<.Պատմութիւն
Հռոմի»
(ա
՛զ– Վենետիկ,
1917) ,
^Պատմութիւն
արեւելեան
Հին տղգերու
»
(Վենւե–
տիկ,
1927) ,
^կենստգրոլթիւն
ՅովՀ
. փաշա Աա -
զբղլեանի»
(Վենետիկ,
1908),
«Մուրատ - Ռափա
յէլեան
էէյս
րժա րան՛նե ր 11Լ բա բե բ ա րնե րն ու
էրենց
կտակնեբբՖ
(Վենեւոէկ,
1937) ,
«Աւ՚սբայրէ
Գէլ -
ցաւ^երր»
, աղգային
ողբերգութիւն
(Վենետիկ ,
1952)=
Ունի թաբգ՚ք
անո
լ թ
իւնւնւեր ալ ին չպէս
(լՓառ -
քի
զաւտ1լնեբ»՝
Ատո
քֆռ
յ
Փատովանի
ի
(
Վ.^ենե
աիկ,
1920),
«Հտպիտներ»
ո ղբե ր գութ իւն բ (Վե -
նեաիկ,
1916)։
Ա
օա
ժամ տնակէն
ան շուշտ
Լոյս
՚գէ՚^է աես -
նեն
նաեւ իր Հետեւեալ
անտիպ
եբկերբ–
Հ ա յ ո ց
Ժամանակակից Պատմութիւնը 1830էն մ||ւ|3ւչեւ ւՐեբ
օրերը, Պ ա տմութիւն Մ | «իթա ր այ ե ւ Մխիթար
եան Միարանոլթե ան, Պատքքութիւն Սամ– Մու -
րատեան եւ Մ • Ռ • Վաբժարաններաւ ել անոնց
նը–
շա՚Յաւոր ւսշակերտներու,
եւամէնէն
վեբչին
գոբ–
ծ^ր՝
Արշակ
Բ– ողբերդութիլնբ
:
^
3 ո բե լեն ա կան տօնա խմ բութիւնբ
պէտէ
տսրյ–
նոր
տռէթ մբ Հ • ԱաՀակ վբղ - Տէր
Ա՝ռվսէսեանէ
•4%/
յբենասէ
ր սրտէնւ
նո ր կա յծեր
աոնեւու : ՎստաՀ
ենք
ոք՛
Հա
յ գաղութբ
պէտ
ի
ւիոլթա
յ այգ ^ՐԸ
պաաուել
յարղելի
յոբելեաբբ
, ել ողչունե-լ
անոր
ալեղարգ
Հասակին մէչ տակաւին
եբիտասէսրգ
սիրտ մբ, ռր կրբաբաիսէ
Հայրենիքի
, կրօնքէ ան–
շէչ
Հրակայլակումներով
:
Հ– Մ– ՃԱՆԱԾԵԱՆ
յուսա խա բութեանց
, աՀաւո ր չա րգե բուն
մ էկ գա
րու
պատմութէւնբ
;
Ոգէ, առաչաւլբութ
իւն , կ՛սմ ասոր
նման
բաււեբ
սլատմոլթեան
շեն երթար։
Պ՚սամ
ութիւնբ
զիաութիւն
մ
րԿւ
է : Ան"բ նսլ՚ս
։ոտ1լն
է
գէպքերուն
մէչէն,
որոնք յաճաիս իրար խառնուած
են , ղիրաբ
կր Հակասեն
, գտնել
ճ շմ ա բտ ութիւն
բ : իրական եւ
ճշղ րիա տղբիւբն
երուն
գիմ
ել , ճշգել
պատճառնւե–
րբ
Հոնւ կատարուող
շտրժումներոլն
, այգ պատ –՜
ճառնեբէն
Հասնիլ
տրգիւեքին
:
•—- Ուրիշ Հարցում մբ Հիմա , ի՛՞նչ է չ^գՀա -
նուբ ապաւո բութիւնբ
մէկու
մ ր որ իր աչքին ա -
ոտչ
ունի
Հա յոց պատմ ութիւնբ : Գուք
ո բ
զա
յն
կ աւանղէք
Հայ տղոց , իՆչ կբ զգան
անոնք, կբ
խանգա վառուի՛լն
, կբ յուղուի՞ն
, կբ տխրի՞ն :
Հրա չա լիօրէն գտաք ա յգ
երեք
բա
յե բ բ %
Անոնք, եւ մենք, մեծ թէ պղտիկ,
Հայոց
պատմու–
թեամ բ կբ իսանգավառո
լինք, կբ յուզուիւնք եւ կբ
"՚-րէէ
՚իարղապետ
մբ, Հայր
Լեւոնղ
Րայեան,
^խրի1ք, կր խանգավառոլինք
, ոբովՀետեւ
կ
եւրոսլական՛
խաղեր ու կբ վե բածէ եւ չուտ ով պի
տի
Հ րատա րակէ
( հք Մ Բ -—• Ա.րգէն տպուած
է ) ;
Ա քսսլէ՚՚ով
մե ր աննւմ անւ եկե ւ/ ե ց ա կ սւն ե րղե ր բ սե -
վքակս՚՚ք
ութ էււն բ պիտի գաոնան
ամ բո^չ
քտղտքա–
կիբ^
քրիսաոն-եայ
աշիաբՀին : Այս պղտիկ օրի -
նակ
՛կ՛ն է մ՛ այն : հ)նգիրբ շատ պարղ է : Եթէ կի–
լիկես՚ն՛
շրչանէն
այղ ձեոտղ իրներր
մեղի
չՀաս -
նւէ քն , Հս՛ ք վերածնո։
նղի ոտՀվիրանւերբ
,
օրինակ
Ա խիթար
Արրան
, Հայոց
պատմութեան
տեզ մի
տքն աւերակներ
պիաի գտնէին
իբենց առչեւ :
Ա՜խ. եթէ կտրենտքենք
մնալ
Կիք ՛կիոյ մէչ,
ա քսօբ Ա՝իչե րկրական եան ամէնէն
ծաղկեալ
ազգբ
պիտի
բւքոյինք :
Աւո, էքստաՀաբար : Ոոքան ոբ աք
սբտիս
մօտ Լ ա քՍ նիւթր,
անւՀամրեր եմ Հասնւելու ձեր
Հաւ
ժամանաեաեհց
Պատմա
թեանւ : Ի՞նչ
ողիով եւ
ե՞ն* աո սւ^՚՚՚Ո
րու թ ի ՚ ն ն հ քւռվ մօտեցած էո տպ փո–
թււոե""^
••ր^՚սնեն որկր աարածուի
1830(1«
մ՛ն -
չեւ
1930/՛,
՛քեր
յո յսերուն
, ազատաղ
րութեան։ Հա
մար մեբ Հերոսական
խոյտնւքնեբուն
, յետոյ մեր
ԿԸ
աե "նենք ժոգովուրգ
մ բ ղ աղավւա րապա շտ , աղա -
աաաեն
շ , անՀունօրէնւ
րարի , որ մ իշտ կր պա քք՛"՜
րի
քանոլն աբղաբութեան
: ՄԻշտ
ղայն կը ղտնւենք
մ եծաղո
յն իտէ
ալն երուն Հեա , աղնիւ
գ ատեբոլ
պաշտպան
, բա
յց ոչ միշտ
յաղթողներուն
մ էչ :
Աշխատասէ
ր , էնքղէ՜՚՚Ք
նա րող ե լո ւ , պա ր տ ո ւթ
ի ւն -
ներէնւ
վ ե բա կանդնւե լու
ղարմ անալի
կենսունւակու–
թեամբ։
Փ "ՔՐ
1
սքանչե
լի ժողովուբգ
մ ր •-
Անոր
մեծաւլոյն
ղժբաէսաոլթիլք.բ
իր չար րաէւտն է, իր
աշէւարՀաղ րական
անւնպաստ
գիրքբ։ Կր
տխրինք
քաճախ թէ էւնշու ա քղ ժողովուբղբ չէ ապրած ա -
՚-ե լէ էւաղազ ա շխա րՀտմ ասի
մ ր
մ էչ , լաւ՛ս՛/ ո յն
գրաւ/ինե րէ շբչասքատուած
: Անոր մեծա՚ք ո քնւ թե -
բութիւնբ
իր անմիաբանւոլթիլնն
է : Անոր
Աքիլչէ՜
սի
ե բ՛՛՛նկ բ : կր տխրինք
, երբկբ տեսն ենք այգ. -
քան րաքո։
թիււնւ , ա քգ,րտնւ
ղոՀոզուքԺիւ^ւ
որ կբ
է1երչանա
յ յաճաիս
կռիւով ու ն երքին
վէճե րով :
Մեբ
մեծաղան
անեումներո,ն
րուն
սլատա՚ւքււա -
նատուներր
մենք
ենք։ Տեսէք. Արշակունեաց
թու–
ղ աւո րութիւն
բ
էնկ ալ , կո րծ անե
ց ա Լ Հ՛ո ք նսւիսա -
րաբներու
անմ իաբանութետմբ
, Հակառակ Ա– Աա–
Հտկէ
յոբգորներոլն
, թէ աւելի
լ՛ու է մեբ
Հիւանղ
ոչիսաբբ քան օտաբին
տռող^
գայլը
-
Բագբւէէտուն–
եաց
Հա բստ
ութ
իւնբ վերչացաւ
մեբ ձեռքեր "վ
է–.
Պետրոս Գեաագաբձ
կաթողիկոս
,
կաչառոլած
Յոյներէն
, Վեստ
Մարգիս
նոյնպէս
, Հայոց
թա՛»
՚լաւոր
գառնալու
մաբմաչով
, բնգգէմ
իրենց թա
գաւորին՝
Գաղիկին՝
գացին ել Անիի
բան^լինե–
ՐԲ
Բիւղտնգիոնի
կայսբին
յտնձնեցին
:
վախեցին
Անին : Ռո ւբինէե ան ց շյ՚չանբ
՛վերչ գտաւ
ն ո յնգղէ՚ս
ներքին
անՀամ աձա յնութեամբ
; Նախարօւբնէրվ։
ի–
րենք
յանձնւեցին
իբենց թագաւոբբ,
Լեւէւն , Ե ՛ը
Ե՛րի պաո սի Ա ուլթան
ին : .
^
ԱՀաւոր է , տաժանելի է էսել այղ ր^1ք՚ՐՐ՛
Ամէնէն
աՀտւոբը
կայ։
Մեծն
Տէգր^Ն,
՛քեր մեծագո
յն թագաւո
բ ը պարտ ուե ցաւ իբ Հս*^՛՛ ՝
բազատ
զաւկին
ղաւտճանուքԺեամբ
: Այս վերչինր
՝
բացաւ
Հա յաստանի
գուռները
՛կոմ սլէոսէ առչեւ է
Երբ մեծ Հռովմ ա յեց
ԷՆ ընկճեց
Հա յաս տանը , ա -
ռաչին
գործբ
եղաւ ղաւաճան
ղաւակբ
տանիլ
Հբ–
ռոմ եւ կապիտոյի
առչեւ
գլխատել
տալ։Հռովմա–
յեցի
մ եծ
Պոմ սլէոսն անգամ
չկրցաւ
մ եգ
թե
լքի
բերել :
Գեռ
ուրի
շ օբինակնեբ կան նո բագո
յն պաա -
մ ութեան
մէչ, զանց
ղ՝ բնեմ :
-
Հարցում
մլն աՀ, Հայր ԱաՀակ : ի՛՛՛նչ կբ
ի՚՚՚Բ՚-՚էք
՛քեր գրականութեան
մասէն–
է՛՞նչ պէտք է
բլլա
ք ան : Մեր գրագէտնեբբ
այս պաՀուՍ կբ
՚էի–
ճարտնին՛ շատ Հետաքրքր՚սկտն
Հարցէ մբ մասին.
վստաՀ եմ որ կր Հետելէք
ժոզովբղայէն
եւ
րարձր
գրտկանոլթիւն
, աղգային եւ
միչազգային
գրականութիւն։
Ի՞նչ է ձեր կարծիքբ
այս մա -
սին :
֊
Անկեղծօրէն
արտայայտել
իրենց
Հողին,
պատմել
էրենց
ապրումները։
Ասկէ ղաա է՞նչ կր
նաք ր//ալ դբտկանութիւնբ։
Ամէն
ինչ
տաղանգէն
կաէաւմ
ունի,
ինչ առաչաղրութիլնւնեբով
ալ մօ
տենան,
ինչ նիւթ ալ բնտբեն
, կաբելոբը
տաղան–
ԳԸ
.ն հ ;
Կ՛
ՓՈԼԱՏԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
