֊ * ս օ ւ Ո ՚ Ա Ջ >
Ա6ՏԱ
ԱԶՆԱԻքէԻՐԻ
ԵՐԳԱՀԱնԳԷՍԸ
ՄԱ՛Ր՛"
1 5 / ՚
Տ ՛
^ՏւVՇՏ
^սի սրաՀին
մէ9 տեղի
ունե
ցաւ– Այ՛"՛"
Ա՚/նաւոլրի
երղաՀանղէսր
:
Տ ֊ ՚ ՚ ղ ՚ ՚ ՚ է ր գ ա –
յին երդերու
սիրաՀար
Հասարակութիւն
մը լեց -
ցուցաե– էր սրաՀր :
Անցեալ
աարի Այաա
Աւինաւուր
այս
կարգի
երղաՀանղէս
մր աուած
էր Շօփէնի
սրաՀին
մէԼ
մեհ– յաջողութիւն
ղանելով։
ի՞նչ
բանի
սլիաի
վերադրէինք
ուրեմն
որ այդ
նոյ՜՛. Հասարակոլ
-
թիւնր
քիչ մր յուսախաբ
կ՝եբեւաբ
կիրակի
օր ;
^աաճառբ
"՛յն է որ Այաա
Աւչնալուբ
սխալ
բրահ՜
էր կաւէոյի
մէչ աալով
իր եբղաՀանգէսբ
:
ինք
ունի
աաք
, Հաճելի
, դիւբաՀաղորգ
թաւ
ձայն
մբ որ կբ
յո՚-ղէ
եւ կբ տսլաւորէ
, բայց
չու
նի Աալ
կաւիւ՛ յի
Համ ապատասիսան
ձա յն
մ բ , ասի
կա ոչ թէ քննագաաականյ
մէն է իւր ձա յնին Հան -
դէ"(
ք այլ պարգասլէս
բացաաբութիւն
մբ
կիրակի
օրուան
խանդա վառո։ թեան
սլա կասին
յ
ՎստաՀ
ենք
որ թէ իրենէ եւ թէ մեգի Համար
աւելի
լաւ
սլիտի
ՐԱ՛՛՛Ր
Այաան
էսել փոքր
սբաՀի
մբ
մՀ^ք ,
աեսնեչով
միչա
իլ՛ մէչ Աայաթ
՚(,ովայի
լաւա
-
դո յն աբաա ւա յաո գնե բէն
մ ին , մողով րգական
եր
դերու
Հարաղաա
եբդչուՀին
եւ ոչ թէ
ԸՅՈ1Ձէւ1շ8
մր որ
ք^ք(։ւէՁ1
կուտայ
կավոյի
մէչ :
Աքս նկատումէն
ղաա Այաա
Ագնաւոէր
բացի
Ա ա յաթ
Նովա
յէն երգեց
մոգովբ դական
երգեբ
,
Հայասաանի
նոբ երղերէն,
եւ յայտաղրէն
դուրս
«Երեւան
բաղ
եմ առելբ»
, ^կիւրճի
աղչ/ւկբ»
եւ
ՎՄաբաիկին
եր՚է»ր
է
կբ
<նո րՀաւորենք
Օր • Ա յաա
Աղնաւուբբ
որ
Հակառակ
իր երիաասարդ
աաբիքիւն
ե լ օաար
եբ–
կիբՆերու
մէչ ասլրելուն
այգքան
Հարաղաա
չեչ -
աով
կ երդէ
Հայերէն
գեղչուկ
ե՜րդեբբ
։
^ ..
- • .
Ա֊
Մ֊
Ըսաւ
թէ մեր ամբողչ
ւդա՚ոմութիւնբ
եբկար
ու
ան վերչ
չղթա
յ մբն է Վարգանանց
սլատե րաղմնե–՝
բու
X
Պ՛ Տ՝
Իսկէնտէբեան
երգեց
« իմ
Հեռաւոր
Հայբենիք»բ
եւ <ձԱարերդ հ՜աղկել՝»բ
,
Հայբենակաե
տաք
յոյ՛լեր
նեբ^չելով
: Պ՛ Ա– Ֆեթթէլեանւ
կռւ՚ւ
չեչտով կարդաց Վ^աբգանի ճառբ, որմէ ՛էե ւ՛չ երդ–
չախումբբ
յաչողութեամ
բ եբդեց
ՀԼռեց , ամ պե -
/ւ»Հ» ,
տեսակ
մբ խորՀուբգ
ստեղհ-ելով
սբաՀի
կի -
սամութին
մէչ,
1՝՝^՝ ՀաՏելիւ
նոբ
ութ իլն
մըե էր է նկա րնե բու
լու -
սա րձակում
ին
մ էչ՝
Ա իամ անթո
յի «Գիւտին
վւառ -
քը ՝» է Ե՛
՛լա բու
մեր կրօնական
ու
քաղաքական
գէմքեբու
նկարներէն
՚էել՚չ
լուսարձակուեցաւ
նա
եւ Ա •Աեսբոսլի
պատկել/բ։
Եւ խոբՀբգաւոբ
խա
-
լարին– մէչ, Պ– Օհանիկ
Գալէմեան
ապրումով
ար
տասանեց
Ա իամ անթո
յի անմաՀ
օրՀնեբղը
Հայ դի
րերու
մեհ֊
Հնաբիչին
:
Լուսարձակումէն
վերչ՝
՛Օր. Աօնա
Պէյլէրեան
մեհ՜ յաչողութեամբ
նուաղ եց
Ապենդիարեանի
«յՍա յթարման»
, իսկ Պ– էաի
Հ^տիսեան
յստակ
չեչտով
կարդաց
Հատուահ՜
մը ^շՈէ
ՇասՏՏՇէ^
Հա
յոց պաամ ութենէն
յ
Հանղէսը
փակուեցաւ
Վ ՆորաՀբաշֆի
եւ
ՄԱք-Ա ՊԱՐՈՆԵԱՆԻ
եՈԻՄԲԸ
ՇԱՀԵՑԱՒ
ԹՒԹՈՑՒ
ԲԱԺԱԿԸ
ՄապակաԱ կեսւեք
ԶԱԿՐԷՊ,
13
Մարա,
(Յւաւայ)
Մաքս
Պա -
բոնեան
Հոս այցելեց
իբ իսումբին
Հետ
(ք.
Օ..
6Զ–
>՚6Ո1) ,
մրցելու
Համար
քաղաքի
Հփրոֆէսիոնէլ»
խումբին
գէմ : ՜Մ բցումներբ
տեւեցին
եբեք
օ ր ։ Ա–
մէն
օր ներկայ
էին
2000
Հանդիսականներ
:
Մէկ
օբ առաչ
մեբ Հայ մար՚լէւկբ
իբ խումբի
կողմէ
գե–
՚Լ^ՅԷԿ ծաղկեպսակ
մը դրաւ
արձակազէններու
դե–
րեղմանին
փյ՚այ
:
Առաչին
մ բցում ին Պաբոնեան
ճակաաեցաւ
ա–
մէնէն
լաւ ե լ ճկուն
Եուկոսլաւ
Կրիկոփիչի
դէմ
:
Մեր
ւ1 արզիկը
բարձր
խաղ մբ ցոյց տուաւ
եւ
յաղ–
թանակբ տարաւ,
6 4, 5—7, 6
4, 2 6
եւ \ \
9ոփ։
Գերմանացի
Օթթօ
Ռայթէրբ
յաւլթեց
Միչլի–
չէ՛
6 2 4 6
եւ (>֊~4ով
: Այսպէս
Միւնխէնցինեբբ
առաչին
օրը աիբապետեցին
խաղին
: Բայց
երկ
-
րորղ
օբբ ումաթափ
է՜ին եւ այս պատճառոփ
Կրէ՜
կո՚էի չ դիւրալ
պաբաութեան
մ ատնեց
քհա
յթեբը
6 2 7
նոփ , իսկ
Աթանքաէիչն
ալ
Պարոնեանը
7
5 2 6
եւ
6
^ոփ : Այսպէս
երկու
խումբեբբ
կէտերռվ
(4 4)
Հաւասար
մնացին
:
Վեբջին
մրցումբ
ղոյգեբու
միչեւ,
Պաբոնեան
Տոքթ
• ՝Բոիսի Հետ խագաց
Եուկոս
լաւ
Կրիկո՚էիչ
-
Մ թանքովիչէւ
դէմ : Այս
մրցում
էն կա իսում
ունէր
իսում բեբու
յաւլթանակը
եւ Ր՝իթոյի
բաժակին
չա–
^ւ՚ԼՐ– Հանղիսականները
այս անղամ
3500
^"դէ
էին
եւ եկած
էին
մաբւլի1լ1
։երուն
ուժ աալոլ,
բայց
Եուկոսլաւնեբը
չղային
վիճակ
մբ ունէին
: Առա–
չյ՚ն իսաղբ չաՀեցան
Պաբոնեան
եւ ՛Բոխ։
Հայ մար
զիկը մեծ ուչաբգութեամբ
կը խաղար
եւ
Հբաչալի
յարձակումներ
կը կատա
րէր : Մ եծ
ղժուարու
-
թեամ
բ Պարոնւեան
եւ Տ ոքթ • քոիս պա
րտութեան
մատնեցին
իրենց
Եուկոսլաւ
Հակառակորդները
,
6 2 4 6 7 5
եւ
7
5ով ե լ ստացան
թ՚իթոյի
բա–
ժակբ նախարար
՚Բաբտելիայի
ձեռքով.
Երկու
խում բի
մ արղի կնե բուն
մեծ
^աչ
մը աբուեցալ
,
բա յց
Թիթօն
նեբկա
յ չէբ , Լոնտոն դացած
Րէէա -
լով : Մ արղիկներբ
Հ իւբաս
ի բուե ցան իբ փոխա
-
նորգ ին ՝Բա բտէ
լիա
յի ե լ Մ օչե Րիատայի
կողմ է %
Նեբկա
յ էր նաեւ Պելկբատի
դերմ ան
դեսպանը
:
Պ՚՚՚րոնեան
Ե՚՚ւկո՚՚լտւիայէնւ
անցած
է
իտալիա
մ ր ց ո ւմնե բ ո ւն
մ ասնա կցելու
Համ աբ : Հայ
մ արղի–
կբ Մայիս
ամսուն
իբ խլմբին
Հետ պիտի
մասնակ
ցի նաեւ
միչաղղային
թենիսի
մեծ
մրցւմներուն
,
Պ՛""՚ա՚իէչթ
եւ Պուքրէչ
ուր պիաի
իսաղան
Խ •
Մ ի ՚ ՚ ՚ թ ե ա ն
ախոյեաններբ
, Նէկբէպէթ՚՚քի՝
Լե -
նինկրատէն
, Նիկօլաս
Օղէր"վ,
է ր վ ՚ ՚ ն
Գօրպութէ
Մ՚՚սկուայէն։
Ա՚ասնագէտներ
կ՚ըսեն
թէ այս Ռու
սերը մեծ վարպետներ
են ։
ԹԴ,ԹԱԿԻ8
^ Ր՝է Հայրենեացֆի
վերծանումով՝
եբգչախում
-
բին կողմէ
I
/^՛երիները
կային
անչուչա
այս տօնակատա
րութեան
մ էչ , բա յց անվաբտնւ
կ՚"րե
էի է րսե
լ թէ
անոնք
նսեմացան
ստեղծուած
իսանդավառ
մթնո
-
լորտին
մ էչ % Մ իաձո
յլ ու խնամքով
սլաաբաս
-
տուած
յայաագբի
կանոնաւոր
դործադրո
ւթիւնը
ա ղո ւո բ պաՀեբ
ասլբե ցուց
ներկաներուն
,
որոնք
մ եկնեցան
բաբձբ տրամ ադբոլթեամ
բ :
ԱԼՖՈՐՎ^ԻԼ
ինչ տտրօրինակ
խումբ,
Ալ -
ֆոր՚էիլի
Հայ Մարդականբ
; Երբ
կր
կարծուի
պարտռւած
, նոր թափով
, վեբելք
մ բ
ցո յց
կու
աայ
:
Գեռ անցեալ
չաբաթ
կբ խօսէինք
իր խոնչէն
-
քին
մասին
Մարտ
Տին
ՐօՈէ€Ոէ1>՛
խումբին
դէմ,
լաւ
խա–
ղաոկռւթեամբ
մր, Աէֆոր՚իիլի
մեր խումբբ
ան -
գամ
մլ^ւ ալ յաղթական
գուբս
եկաւ
4
1 :
Ապ
ար–
գիւն
անցան
Հ ա կա ռա կո ր դին
բո լոր
չանքե
ր ը ,
մանաւանդ
որ դասակարգէն
իրելու
երկիւդբ
ու
նին։
Նո
յն գիրքին
մէչ կբ դտնուի
Ս. Տ. Ր^ՕV^ՈՏ
որ
ամէն կերպով
մեղի
յաղթել
չանաց Մարտ
\Տին :
Երթին պարաուած
էինք
3
2ով։
Տարիներէ
ի վեր
մեր
խումբը
նո յնիսկ
բա րեկամ ական
մ
բցումնեբու
մէչ
երբեք
յադթած
չէբ
Բ^ՕV^ռՏ^ :
Բայց
այս ան -
ղռ՚՚Հ– յաչողեցան
2
\ով ՝•
Ա յս կիրակի
,
22
Մ արտ
, մեբ տղաքբ
չանք
պի.։,՜ի չխնայեն
ք՚ՕՈէ31Ո61ւ163Ա^
դէմ յաղթակաՀւ
վե
րադառնալ։
Այգ
օրը, Ալֆոր՚իիէէ
Հայ Մարղա
-
կանր, իր տաբեվեբչի
պարաՀանգէսին,
իր բաբե–
կամնե ր բ պիտի գտնէ թէ գաշտ
ին վրայ
, թէ սբ -
րաՀին
մէչ :
Զ ՛ ՄռւրասԱյան.
00000 » ««00 » » «00«000000000ճ)000000000000
ԱՌԱՋԱՐԿԻ
ՄԸ ԱՌՒՒՒ
« Տառաչ
»ի աղաա
բեմէն
Պ՛ Ա՛ Պալապան
-
եանէի
թելադ
րութ իւննե բուն
պատասխանելու
միտք
չունէւնք : Մ ինչել
Հո յակապ պալատի
մը չի–
նութիւնւբ
, չենք կրնար
մեր փոքբիկ
թր^էթր
քան
դել;
կր խռստանանք
կազմակե
րսլո ւած
ո
ւժերոմ
նպաստել
Պ • Ա • Պալապանեանի
շքեղ
ծրադրին
,
անմիչապէս
որ իբ առաչադբութիւնը
իրագործե
լու Հաւաստիքներ
աայ
:
Ա պասելով
ա յգ ցանկալի
օրուան
, կբ թելա
-
գրենք
մեր զործօն
ե լ սլատուակալ
անգամներուն
ինչսլէս
եւ
մ եբ բոլոր
Համ ա կիրներուն
ցնորքնե
-
րով
էօբօբոլիլ
եւ փութալ
ինչպէս
միշտ
մեր կի
րակի
օրուան
բնգՀանուր
ժոզոփին
; – Դիւան Սե–*
քւսՅց^փու Մուրւսա
Ոն,սյււ\քնասիոսւցի
Փ՝"1րի^ի
ՎաբչոՆրեաԱ :
ՏԻւՐՈՒՆԻ—Ց՛
ՎԱԱԿԵՐՏՑԵԱՆ
•Բէյմպրիճի
(Մ– ՆաՀանղներ)
կոմիտէի
բն -
կերն երէն
Տ արո ւթիւն
Վասկերտցեան
մ եռած
է
Մ՚սրա
Յին : Ողբացեալ
լոկերը
47
տարեկան
էբ ,
Զարսանճաքցի
; Գաշնակցական
եղած
է
պատանի
տարիքին
ե լ Հալատարմօբէն
ծառայած
իր կազ
մակե րսլութեան
եւ ժողովուրդին
:
Տաղանդաւոր
նկարիչ
էր : Վերչերս
կբ պատրաստէր
Ա ՚ Աստ
-
ուածածնէւ
նկաբբ,
իբրել
նուէր
Ու՚՚թբթաունի
մէչ
նոր Հաստատ
ուե լէ՛ք եկեղեցիին՛.
Կր թողու
այրին
Տիկին
ՀայկուՀի
, եբեք ղաւակնեբով
%
«ՅԱՌԱՋ»Ւ
ԹԵՐԹՕՆԸ
(35)
ԱԻԵՐԱԿՆԵՈ1Ւ Մէ^
Ւր աբցոանւ,Փ*եբր
ու Հեկեկան
քնե
բբ
մ եղի
տա
ժանելի
եհ , իբ տժգո
յն դէմքին
անւ շարժ ո ւթ
իւնն
ու աչքերուն
տենդբ
սաբսավւ
1լ
աղգեն
,
1լ
ուղենք
ղինքբ
իբ ցաւաղինւ
յի չատակէ։ ե րէն
Հեռացնել
, կր
խօսինք
իրեն իր ողչ մնացած
գաւակներուն
վյրայ,
կբ չանանք
յոյս
ներ շնչել
ու ապրելու
եռանգ՝
իբ
վշտացած
սրտին... Բայց անյիկա
՚ԷԷՈւխբ կբ չաբ–
ժէ , կբ մեբժէ
մեբ մէսիթարտնքբ
ոլ իբբ
ա մ բ ՚ ՚ ղ չ
պատասխան
անղամ
մբն ալ նայելով
էւրեն տբր–
ուած
Հագուստներու
գէղին , չորցած
չբթոէնքեե
-
բովը
կբ կրկնէ .
Աեւ թող ղրկեն
մեղի,
գրեցէք
Աթամսլօլ։
Առաւօտուն
կանուխէն
, գբեթէ
արշալոյսի՛ն
ամրոէսը
լեցուած
էբ եկեղեցիին
բակբ. ու
մենք
երբ
աչքեբնիս
բացինք,
կբ լսէինք
իրենց
խուլ
աղ–
մ ուկը
, անսաՀմ անե
լի
աղմ
ուկ , նմ ան
փո թո ր -
կուած
ծովոլ
Հեռաւոր
չչուկին
. . • : Հիմ ա
նո
յն
ամբոխբ
մեղ կբ չրչապատէր
, երբեմն
սպառնա
-
գին
կբ բա ր ձ բ անա բ
մ ինչեւ
Առաչնոբգարանի
սանղուղնեբէն
՛էե ր , երբեմն
կբ գոռար
ու
երբեմն
կը Հեծեծէր
: ՛Օրերէ , ամ իսնե րէ ի ւքե բ
այնքան
զրկուած
աււլրեբ էին , պաՀանչքբ
ա յնէքան
ստիպո
ղական
եւ մեծ եգած
էր որ՝ իբենց
փո ւթկո ա ո ւ -
թեան
մէչ աենղագէն
չուաբում
մը կար,
երբեմն
առաչ
անցնելու
տենչանքով
զիրար
կբ կոէսոաէին
,
տղաքբ
կբ ճչէին
ու սբաաղին
աղաղա1լներ
մեզ կր
ցնցէին
ցաւադինօբէն
\
ԿաբղապաՀութիւն
սլտՀել
անկարելի
էր ,
մենք
յուսա Հատած
էինք
•
ամբոիսին
մէկ աասնե -
բորդն
իսկ դոՀացնելու
իբեղէն
չունէինք
ու ստիպ
ուած
էինք մնացածին
թիւեր
ու
Հ^ՃՆտԼՆ\\ռներ
տալ , որպէսղի
յառաչիկայ
անդամներուն
եբբ
խոստացուած
ու յուսացուած
զղե ս տ ե ղէննե ր ր ղա–
յին,
իրենց
բաժինբ
ստանային
: Բայց
թէ
ինչպէո
բնա րել
անոնք՝
որ այսօբ
պիտի
առնէին
զ՚էեստ–
ներբ . . . ի՛՛նչ
Հիմ ան վբայ
բնդունիլ
մէկր եւ
մեր–
մել
միւսբ,
կամ
ոլարղասլէս
յետաձղել
իրենց
դի
մում
բ ։ ՏուսաՀատած
ու չուտրած
էինք ու
քանի
ամբոխը
իր էէլաՀանչքբ
կբ յայ՚ոնէր՝
այդ սարսա
՛փելի ե լ խուլ աղմուկով,
մենք տժղոլնտծ
ու խո
րապէս
յուղուած
, իրարու
երես կբ նայէինք
:
Պէտք է ամէնէն
գժբախտնեբր,
ամէնէն
չատ
վշտացածներդ,
պէաք
է ծերեբր,
կո
յրերբ,
Հիւէոնգներբ
բնտրել.
. . կաւՐ բազմաթիւ
տղաք
ու–
նեցողնեբբ
րսալ
մեղմ մէկբ
. . .
Բայց
ամէնւքն
ալ նոյն ասաիճանոէէ
գժբախա
ու
կ՚սրօա
էին ու որքան
ռր Հաւատացած
էինք
այդ
բնտբութեան
ձեւին
ան բաւա կանո ւթե ան
վրայ՝
մտանք
ամբոխին
մէչ նախ
կոյ բերր
փնտռելու
:
Ա՚լտեղոլթեան
ու քրտինքի
բարկ
Հոտ
մբ մթնո
-
լոր՚ոբ
ան^էչելի
կբ դարձնէր
բաղմութիւնբ
այն -
քան
Հոծ էր որ ղրեթէ
իրարու
Հպած
էին ու
մենք
քանիցս
կորսուեցանք
իրենց
խիտ
շէսրքեբուն
մէչ՛.
Երբ ձեռքս
կբ դնէի
իրենց
մաբմնին,
ճամբայ
բա
նալու
Համար,
կասկածելի
խոնւաւութիւն
մը ղիռ
կը կասեցնէր
. բա յց
անմ իչասլէս
Լուբչի
աՀաւոր
թշուառութիւնբ
քաչո
ւթիւն
ու սիրտ կուտա
ր մե
ղի ու
մ ենք
աւե
լի էսո ր կր թափանցէ
ինք
ամ բո -
խին
մէչ :
Պէ աք է բ լ^աբել
կո յրերբ , անոնք
ոբ
անաէր
ու նոյնիսկ
ղեկուած
գաւաղանէ
կը գեգեւէին
ի -
րենց անՀա ստա տ սրունքներուն
՚էբա
յ ո ւ
աաբ
-
I։ ւած
ամ բո խի
չա բժ ո ւմնե ր էն
մէկ
մ բ ասգին
կը
նեաուէին
, մ էկ
մ բ անգին • • • : Բաղմ ութիւնբ
կաղ–
մ ուէէ/ծ էբ մեծ մասամբ
կէնեբէ
, ա յրե բու բացա
-
կայութիէնբ
աչքի
կբ ղաբնէր , բայց
կոյբերու
մէչ
կա
յին
նաեւ
ծե բունի
ա յրեբ
ու էւրենց
երեւո
յթը
աՀաւոր
է բ ;
Մէկիկ
մէկիկ
ձեռքերէն
բռնէած
՝
առաչնոր–
ւլեցինք
զիրենք,
ճամբուն
փյւա յ ամբոխբ
զայրոյ
թէն
կբ
մ ռնչէբ
. ոմ անք կբ Հա յՀո
յեն ,
ուրիչներ
կր սսլանային
• իւրաքանչիւր
ոք տարուած
իբ ան
Հատական
գժբա խտութեան
մ եծ ութենէն
կր
փա
փաքէ բ որ
մ իմ իա յն
իբմ ով
ղբաէլէինք
, կին
մ ը
մեր
աչքերուն
առաչքը
յուսա Հատ ութենէն
իր ցն–
ցոաիներբ
կը սլաառէբ
, մաւլեբբ
կբ վքետտէր
ու.
իր բոլոբ ցաւբ էլագաղակէբ
այնսլիսի
ձայնով
մբ
որուն պատռտող
շեչտէն
կբ ցնցուէիւն
տմէնքբ
, ու
ոլաՀ մը լռած
ամբոխին
վրա
յէն
սարսուռ
մ ը
Կ՚անցնէր
:
Ուրի*)–եբ
էլբ կառչէին
մեղի,
բռնի
կբ կեցնէին
,
կ աղե՜րսէին
, իբենց
արցունքով
կբ թրչէէն
մեր
ձեռքերբ
, Հակառակ
մ եբ
բա ցատ
բութ իւննե
բուն՝
չէինէ Հէսմոզուեբ
, չէին
ուղեր
սւզտսել
ու մեբ
ան
կարողութիւնը
կը աանչէբ
մեզ ւ
^
Fonds A.R.A.M
