^ա\եմ
՛ֆը օյրաաէւսւնելդւ.
Համաբ , աէլաքին
՚ ք ա յ -
քէան՝ "1է*"ք է պաբպեչ
գառնութեան
յեաէն
կաթէ^
1/1 մեբ բամ ա կ՛լ ե բուն
մէքէն,
լեցնելռլ
Համաբ աի ՚
Սիրե՜լ
Հայ մ ո ղո վո ա.բգբ գ սիբել իբ սլաամ^լ^
^իւԱբ,
"էբէլ
իր Հեղուն,
սիբել իբ իաէալբ
ւ
Այն գբողբ. Որչի գիաեր
քիրել
իբ
մ֊ողոՎաւ^ա
ԳԲ, սասլուած է կեղծել՝,
գիմակ
կրել, իր սաոբա,
դգացո ւթեան
վէրքը
ծածկել
ասլր ելու
Համ ար
աաբ
մողովոլբգի
մը ծոցին
մէք : Անիկա գաաա–
ալաբաուած է նաեւ
ուրանալ իր
մս/նկութիւնը,
քհոնւալ
իր սլաաանեկոլթիւնը
, (միչա քօդ նեաելոէ.
Համար իր ծագման
վրայ՝) ; ք^այց փ՛"^յ այն
ղբո֊
գին, որ մա\կութիէնւ
չունի , ափսո՜ ս ա յն
քերթո՛՛
դին, որպաաանեկոլթիւն
չունի;
Վասնղի
մանկույ–
թիւնբ,
մեր կեանքին
մէք, այն սլաՀն է՝ երբ Ասա^
աւած եւ մարգկային
արարածը կբ քալեն թեւ թե
՛լի
:
ի\ւ մանկութիւնն
է որ կը լեցնէ
ասլաղայ
քեր
թողին
Հոգին
երափւեբով
, երեւակայութեան
բող–
բոքնւերով,
կարելի եւ անկարելի
յուսաղբութիձ
-
Նեբով
է
՛Լ իմ քաղցր
մանկութիւնս,
Աստուած
մ լ ^ եւէ
գոէ^ , որ շաղուեցիր
իմ կաւս
շունչով,
գոյն-ով ^
թբթիռով։
Նկարչութիւն
թափեցիր
մէքս, ել ե
քամշտութիւն
է Այմմ
ի^նչ կա
յ որ փո իւա րինէ այն
հբքանկոլթիւնը
, ղո ր ինձ տուիր
գոլն՝ մեբ գա շ -
աերուն
մէք –ուր ձիւնբ փրփուր էր , մեր
լեռներոլՆ
վբայ
որոնք Հսկա
լ սկի Հներ էին , մեր քուր ե բուն
մէք ուր յաւերժաՀարսներ
կբ լողային : *իո՛լն , ո^վ
իմ մանկութիւնս
, աղօթք
է իր եւ երաղ,
եւ այգ
•աքզօթքներուն
եւ ե րաղն եբուն
մ էք կը կաղմ աւոբ -
^ւէբ նկարագիրս
, կբ կառուցուէր
աղգութիւնօ.
^
կը
ղբ"շմուէր
առաքելութեանս
աիսլարը
-
Տակա
ւին մանուկ,
կ^ուղէի
քերթող
գառնալ,
բանաա–
1»ւք երազիս լքէյ՛ 1ււրեշտէսկւ(ւեր փօքրիկ
Հարցուէւի.ն ինծի– «կ՚ու-դե՞ս խաղայիկ»
յ
Լեգոււ
լք
՚ոՆզեցի շատ ւցերԹ րաււերւյվ , ւ,–.
^ Որ յայտնեմ ձեզի իմ սէրս ան գորււվ :
,՛
Ե՛–^ այսօբ, կբ Հաւատամ թէ մանկութի՛ւնս
էբ
ար ինձ տուաւ այս լեղուն,
ղրէԻ"
Լրթ^երովը խօ »
աող ա յս բարբառը : Ցետո
յ Հա յաբարբառ
սլատա -
էւեկութի՚ւնս
էբ , որ Հոգիս կաՀաւորեց
էքղնիկնե -
բու , 1տորենացինեբու
, ^ն֊ոբՀալիներու
, Նարեկա -
թիներու,
^ուչակնեբու,
Ա՛ եծա րենցնե բու , Տէր ՜
եաններոլ,
Վ^աբումաննեբոլ
կիսանգրիներով
:
^ս/–
աանեկոլթի՚ւնս
է , ոբ Հոգիս
լուսավառեցՄիւիթա–
րի վանքին
քաՀերով
,
կ՝երաղէի^
,
1լերեւակա -
յէ^ ի , վանքին
սլա ակե
բին ամէնէն
փ՚՚քրիկ
մ անբա^
մասն ու թի ւնն իսկ կ^աշիսատէի
վե բակաղմ
ել երե -
ւակայութեանս
մէք։
Օ՛՛ ե րիտասարգնե
ր , մեր Հ
ք7–.
գիներուն
մէք վանւքեբ կան, մաղազաթեայ
ձեռա »
գիբներ եւ Հա յկական
Հնարմէք
իրեղէններ
, ա–
Հա թէ ինչո՛ւ
Հարուստ
ենք մենք^ աւելիՀայ
ել եր
բեք գմգոՀ : կարգացէք
Աբովեանի
կենսագրութիւ
նը ,
ի՛նչսլէս կր խենթենաբ
, գիշեբնեբը
չէր
քնանար երբ, սլաաանի,
իրեն իքոսաացան
տանիլ
գինք Աիյիթաբի
վանքը տ քքս նոր կուգամ
Ա՚ի՚իթարի
վանքէն, ու ձեղի
կ^բսեմ
ամենայն
անկեղծոլ -
եամբ •
Ց"՚–ղումբ,
անճառելի
եւ
անսլաամելի
յոլղումբ.
Որ սաբսեց
ղի , պաաանեկոլթիլհս
էր ոի
աուաւ
ինձ %
ԱՀաւասիկ
այն վանքը,
զոր կ՝երազէիր
ի
^ Ղ " ՚ յ
՚^՚Ւ՚՚Յ
՝ հ՝Ը."^1՛ ե՛* ինծի՝ երբ նալակբ կը մօ–
էոենաբ
\ք իւիթստրի
կղղիին
:
ի\ւ կարծես
ձիթենի -
^երը,
կանանչ վարգասլեաներ
, Հայերէն կը իւօսէ–
փն ու սագմոս կբ կարգային : ք)ւ կարծես
ալիքնե–
րը , արմ աւենիի
ճիւղե բու
նմ ան ղա րնուե լով կբղ^
ղեակին
պատերուն
, Հեկա*ր , եկա^բ , բարի^ եկաբ՝^
կլը՚քէէ^՛ Ու կարծես
Մխիթար,
Բագրաաոլնի
, Ա–
լի շան , Հիւրմիւղ
, նաւարանին
բարձր է
.կին
վրայ
կանգնած
, կբ Հարցնէին
իրարու.
ճՈ՞վ է "Բ
կուգայ՝^ : ^Ջեր արուսլ ծառա^ն եմ^ ՛Լ
Գ՛՛՛՜Ք
աիաանն երը Հայոց
գսլբոլթեանյ^կը
մրմնքէի
լացա–
կամած : Երբ ցամաք
ելայ,
ի՛նչ ում է ր՝ չեմ գի
աեր , Հաղիւ
յաքողեցա
յ ղսսլե լ ինքղինքս՝
փ ՚ ՚ ք ի "
վրա
յ չսլառկե
լու Համ ա ր գետին բ , ո րպէսղի
Համ-
բուրէի
Հողը,
որոլ
վբայ
քալեր են մեբ
լեղուին^
ալ, գսքրութեան
փառասլանծ
մշակներբ :
Առաքին անգամ
ըլլալով
, դէմառ գէմ կուդաէ–
յի Հայ մողովոլբդին
Հարստութեան
: կար մամա–
նակ մբ երբ կորստեան էր գա աա սլա բ տուած
ինչ
•ոբ ունէինք
Հայկական,
ինչ ոբ ունէինք
աղգային.
ա քէ լեղ, սակայն
, ապաՀովոլթեան
մէք կը գտ
նուէին
մեր էգատմոլթեան
եւ լեդուին
րանալինե -
Ր1Լ՝ Այգ հԴդե՚"հԸ. Հայաստան
մ լ ^ էր ինձ
ՀամարՀ
իլ, յուդումբ
,
40
աստիճան
բարձր
յոլդումբ
, որ կը
սարսէր
ինձ այգ պաՀուն
, պատանե կո լթ ի՛ լն ս էր
ար տուաւ
ինձ՝
լեցուած
ԲԱաԼով այգ աբմէ^ե -
I
• - • • ^ – ^ Տ « * » յ « *
բուն
ճան՜աչողոլթեամր
եւ ոէբով : Աոանց
՚՚՚յգ
սիրոյն,
առանց այգ ճանաչողութեան
^ ես այգ Հո
գին վբայ
պիաի ցատկէի՝
ինչպէս
^Հե Տք^^թ ՚ Բ^ք^
այր
Բա , Բեն • = թ» ։
Պատանեկութեանս
ընթացքին
ա^նթեվալէւծ.
սէբն էրոր ինծի
այն պատրանքը
կուաար թէ կըդ–
ղին լեցուած է յալերմական
ձա յներով։ Այգ
կղզին
էբ, էքբ , յետագային
, իմացական
իմ փեթակս կը
լեցնէր
ամէնէն
քաղցր բանովը՝ ոբ սիրելն է
ցեղին
արմէքները,
յարգելն է ցեղին
բնգունակութիլննե–
ր ը ։ Այգ կղզին էբ, "Բ ինծի սպրվեցաւց թէ մե՜ծ է
մեբ մողաԼուբգը
է
Ե՛– այսօբ,
իբբեւ
մէկր
մեր պաամութեան
խքբ–
Հուբդնեբուն
՚ւաճեներէն , իբրեւ
մէկը
մեր
իմացա–
կան
աբմէքնեբուն
վեբաքննութեանց
ճամբուն ^էք
քիչ թէ չատ յաոյսքացածնեբէն
, աարիքս ել տըք–
նութիւններս
թ ո յ լ կուտան որյայտարարեմ
երի -
աասա րդո ւթեան *
Գէորդ
Զավոլչ
ամենայն
սբաաղեղոլ -
թեամբ
կ՝ը՚՚էր թէ կ^արմէ
մեռնիլ այս
մողավուբ–
գին Համաբ , իսկ ես 1լ աւելցնեմ ու էք^ըսեմ թէ
կ*աբմ–է ապրիլ ու տքնիլ
ց՚՚յց
աալոլ
Համար
մեր
մողոէԼուրդին
աբմէ^ւերը
Հպարաօրէն է
կարելի՜ է՝ պարծենալ թէ Հայ ենք^ ատոր
Հա
մար պէտք է սիբել
ինչ որ Հայկական
է ։
Հայե՛ր,
ի
սփիւռս
աշխարՀի,
այմմ ես մէկ երգ
միայն
գիաեմ ոբ դեղեց իկ է , մէկ երգ մ իա յն գիտեմ ոբ
ճշմ աբիա է , մէկ երգ մ իա յն գիտեմ ոը
սրրաղան
պատգամ է*
՜ | ՚ 3
Հաւյ ապրինք , հզրա՚րք , մարդկաւթ-էան ւքէյը ,
Հայ կնւքեր է մեզ պատմոՆթ-եսւն ւէէջը :
Երկբ"րգ
պատգամն է քիրել
ղիրար ,
յարգել
Հայ անՀատբ
, յարգել
տարակաբծութիւնն
երը տ
Երբ
Հայոլթիւնը
կը գառնայ
նուիրական
գա
ղափար
մ բյ տրամաբանօբէն
կը Հետեւիթէ
Համե
րաշխութի՛ւնն
է որ կ՝արմեւորէ
, կը պսակէ եւ կը
յաւերժացնէ
դա
յն ։ Ընէդունիլ թէ Հարկ է զոՀել ա–
մէն բան՝ քաղցր
Հա յութեան
Համաբ, կը նշանակէ
գագափա րական
ամ էն տարբերութիւն
դնել ի
սպաս
նոյն իտէալին
I Լալ Հ ՛ » յ ը այն է ոբ կը ծա -
ռայէ
Հա յութեան
, աՀա սլաբղագոյն
աարաղը։
Արդ , ամէն
վարգասլետոլթիւն
, ամէն
կուսակցու
թիւն , նոյնիսկ սատանան, պէտք է օդաագործել
ի
շաՀ Հա յութեան
: Ու կ՝բսեմ ու կը կրկնեմ
.
Եղէք Ղ՚աշնակցական
, Հնչակեան
, Համայնավար
,
Ոքէսմկաւիաբ , բայց
մի՛ մոռնաք թէ բոլոբ այգ բա–
ժանումներբ
պէտք է օգտադործոլին
միայն ու մի
այն
Հա յո ւթեան
պանծաց
ում ին Համ ար Հ Վատ է
ալն
*իաշնակ ցա կան բ , որ կբ ծառայէ
օտարին ,
վատ է աքն Համայնավաբբ
, ոբ կը ծառայէ օտա -
րին։
Մ ենք . ճա կա տա բաց կըյայտարարենք
այս
պատղամբ,
թող միւսն-եբն ալ ըսեն։
Երգը
նոբ չէ ,
մեր իմաստուն
ժողովուրդն
է որ Հիւսեր է սա եբ–
գբ ,—
Հի՜ն երդ գոր պէտք է եբգեն
Հայերը,
ի
սփիւռս
աշխարՀի
, այսօր ալ, ինչսլէս
երէկ .
Մենք ՀնչակեաՕ, եղրա՚րք, դոՆք Դտշնակցսւկւտ^Տ.,
Մենք ամէնքս կ՚ւպբանք ցաւր հայկակաւնւ,
Արիք, եղբա՚րք , միանս^ճք ,
Զեււք ձեււքի տանք ւււ գ՚նւանք,
Ի սէր Քնշու֊աւծ Հայոլթեան՝
Գործ դնենք մեր ճիգ ու ջսւնք:
ԱՀալասիկ
երկու պատգամ
, երկու
իմասաաւա
թիւն։
Ու֊ չկայ
աւելի մեծ պատգամ
^ քան այս եբ^
կոլ
խօսքերբ
.՚
1.
Աք՚րել
հայ ժողովուրգը
ել
Հպաբտանաէ
իբ արժէքնեբավ
:
2.
Օիրել
Հայը
իբրել
անՀաա , ձեռք
ձեռքի
քալելու
Համ ար գէպի
Հա յութեան
պատմական
ի–
աէալը ;
Գիաեմ , ներկայ, քաոսային
կացութեան
մէք՝
ժ-ոդովուրդը
պիտի
Հարցնէ թէ ի՛նչ կարելի է ընել,
սակայն
, Հայ մնալու
Համաբ
Հ
Պարղեմ
միտքս պատմուածքով
՚ ^ Ը ^ Ծանօթ է
ձեղի Ալֆոնս
Տօտէի մէկ պատմուածքը,
Սրկէ–
նի այծ ր ,
ամէն դպրոցական գոց գիաէ գա յն ;
Աըկէ-ն շատ կըսիրէր
այծերը
։ Այծ կը րոլ -
ծանէր, այծ կը խնամէր, այծ կր պաՀէր , բայց
իր բոլոր
այծերը կըէիախչէին
գէպի լեռ, դէպի ա–
ւլատ սարերը,
ուր գայլը կբ Հասնէբ ու կը յ**շոաէբ
գանւոնք։
Աբկէն
խոբՀեցաւ,
այս անդամ ,
մարագին
մէք բանտարկել
իր վերքին
այծը,
որպէսդի
չլիախ–
չի , լեռչբարձրանա
յ , դյս յլերուն կեր չդառնա
յ ;
ԱնխոՀեմ
այծը,
սակայն
, ամէն
միքոց կը փնտռէր
դուրս
նետուելու
Համար
մարագէն։
Ի դուր
Աըկէն
խրատ կըկարդար , խոբՀոլրգ
կոլտար
չփախ
չիչ,
գուբս
չելլել
մարագէն
, ^յբովՀետել
լերան
գլո՚-խր
դայլբ կը սպասէ .
՚Բեղ կր յօչոտէ
, խենթո՛ւկ
այծիկւ
- •
Աղա տոլ թեան
սիրաՀաբ
, ա քծ ր մ աիկ
Կ^ընէ* ՝
՚^Ւթէ • Օր մըն ալ կըյաքո դի փախչիլ
,
բարձրանալ
լեռ։ Օ՜խ, ադատ օգ, ղո՚իաշունչ
Հով,
կէսնանշ
մաքւդադետին
, կարկաչուն
առուակ,
գրա՜ խտ է
Աքծքկբ կր նայի
լեռն ի վար, գաշտթն
մէք, ուր
կարմիր կէա մը դարձեր է Աըկէնի անակը
իր կար..
միր
կզյթարնեբ>^վ>
»^ ԺԲ–^ "–^ք^՝
» * « ^
բեւին, քր կբ
՚ ՚ Ւ է ՚ է
Վե՚^ագ^ձն^Հ
Կ4^՛^
<^^–Բ^՚^Կհ։0,հղ^
մօա1նս.յ.
եբկ.^
աչքերո՚-ն
1"^"^Վ^1քլ–..^.
՚%բ,Գայլըկբ
^եաով
յաււաք։
Այծը կը ղս.բնէ
քիւրնեբով։
Գայլը
այծին,
այծը գո
բ ի ՜ լ ն
կ ը ց ՚ - յ ՚ ^ է ^
եղքի՚֊րբ
՚^-^Ւ/Ր
եոՈւ^Ւն
դէմ։
Կ՚-Ւ՜–. անողորմ եւ .
ՔՐ-–
Գ՚-յլ/^ Կդ
.....
^ ^ յ ^ ^ . ^ ^ ^ ^ ^ ^
Գէ՛^.
^"նիքտ
ղքիւրին
գ
ռի՛՛
բա ս ՚ « ի " Վ
^ ^թե.
1ւկէս.գիԺբ–
՛՛ււ –յ^՛^
ք
^–^՚լթական,
ալէ^՛
մր՝ ււաքքր.Այ^Ր
կ՚աշխատի,
իր ցեղին
յաաաւկ
՛Ը
գայլը–
Այ^Ը . ֊
Հաաոտութեէսմբ,
բարձբ
պաՀել իր պաաիլբ
™ I »
՚ . ,«
. ...
ռւ...%. յ
--V
>նէա
Եթէ
նոյն՜իսկ
չյաքողիմ
պարաութեէ
գայլը,
կ՝ըսէ, ո՜վ Ար՚"բՒէ^ Գ^Բ տոկամ ու գիմա..
նամ
մինչեւ
լուսաբաց,
այնքան
ժամանակ՝ աբքաէ%
գիմացան
գժբախտ
եդբայբներս
։
Ջգենք
պատմուածքը։
Այս պաամուածքին
մէք՝
ամէնէն
թելագբիչյք^
ամէնէն
վսեմը,
ամէնէն
յռւ^զիչը
այծին սա խօա^
է
Տոկա՜մ :
Աղատութեան
եւ արեւի
սիրահար,
մեր
մէւ,^
վուրգը
այժմ կր գտնուի գէշ պահոլ մբ մէք, կա–
րըստեան
գայլն է որ կբ յարձակի
իր վրայ։
Մութ
ո լ ՚ ՚ մ ո ա յ լ
չււրս
գին։
Մինակ ել
ս/նպաշապան՝
վտանգին
գիմաց ։ (իոզովո՚ւբդ
Հայոց , զա՛րկ ե^
քիք-րներովդ
, պաշտպանէ՛
Ի^Քղհ^ՔԳ
1
կռուէ՛ ,
պայքարէ՛
, տոկա՛ ,
յաղթութիւնը
կը չաՀի
այն
որ կը տոկայ
մինչեւ
առալօա ;
ԱՀա
ճշմարտութիւնր
ղոր սորված
եմ ։ ԱՀա
ինչ ո ր կ^բսենէ ինձ պրպտոււԲներս ելլ^ւթե բցսւմ -
ներս , ւիերաքննութիւններս
եւ
ուսումնասիրս% -
թիւններս։
Մէկ բառ միայն, մէկ սլա աղամ ^ ՚^էհ
ճշմարտութիւն
,
Տոկա՜լ
X
Ջկայ
աւելի մեծ ճշմարտութիւն
, սիրելի
երթ–
աասարդներ^ ո՜վ իմ սիրելի
Հայրենակիցներս,չկայ
աւելի մեծ խօսք կամ սկդբունք
.
Տոկա՜
լ Հ
ԱՀալասիկ
մեր միակ
վաբդապետոլթիւնը
,
միակ
ղիաելիքը,
միակ
իմասաոլթիւնը,
աղօթքԱ^
4"յ՛՛ր
\
տոկա՜լ
յ
Այ"՛ պէ՚"Ք է տոկալ քաղաքական
կեանքի մէ^
տոկալ
դրականութեան
մէք, տոկալ
կրօնքին մէի
տոկալ
լեղուին
մէք, տոկա՜լ,
տոկա՜լ,
տոկա՜ր
Պէտք է տոկալ
մեբ բնաանիքնեբուն
մէք, դպրոց -
ներուն
մէք,
բոլո՜բ
աշխատանքներուն
մԱ : Տո -
կա՜ւ, տոկա՜լ,
տոկա՜լ,
ուրիշ ելք չկայ։
Տոկայի
ուրիշ ճար չկայ, տոկա՜լ , ուրիշ մտածում
չկայ
է
^֊1.՜
Հայոլթե
՚ ՚ ֊
՚
Տոկա՛
լ. Հմայութեան
Համալ,
տոկա՜լ
Հայ մ շւ
կոյթին
Համար,
տոկա՜լ , մեր
նախաՀայբերուն
յիշատակին
Համար։ ՊաՀ մը բնգռլն^եցէք թէ ՚քեր
լեղուն
^ոլնի միայն մէկբառ,
տոկա՜լ։ Թէ ՚ ^ ե բ
պատմութիւնը
ժառանգ
թողած է միայն
^է%
պատգամ,
տոկա՜լ։
Գեբաղանցութես/ն
խ^Գ^Ր
չկայ
այլեւս,
մրցակցութեան
Հարց
էկ՛"
յ
երբեք^
պայքարը մէկ է ամէնոլս
Համար եւ Հաւասար
,՛—
տոկա՜լ։
Աւելորդ են կուսակցական
դերաղահու -
թեան
վէճերր,
մէ՛կ է մերմտաՀոդութիէնր
, -
տոկա՜լ։
Աւելորդ է աաղանգալորութեէսն
եւ ինք՛
նատոլթեան
քգամիգ
.ինտռել,
Օրուան
պէսագ՛^
մբն է տոկալ։ Մէկ կարգախօս
ունինք,
տոկա՜ր
ԱՀալասիկ
դա
յլբ՝ մեր առքելբ
։ Պէաք է
պայքարիդ
եւ տոկա՜լ, տոկա՜ք, տ՛ոկալ կատադօրէ՜ն
, տոկէոէ
շունչո՜վ,
տոկալ
քիղերո՜վ,
տոկա՜լ
մինչեւ
լու. -
սաբաց, տոկա՜լ
մինչեւ ործագի աբեգաեն
արդ՛ա
րութեան
:
յ ; .
աՐԳՕԻ^^
ՄՏԱԾՈԻՄՆԵՐ
Փնտռելով
լաւագէէյնը^
յաճախ
կորցնաւմ
լաւը
է —
էւէՅքսփիբ
X
Ցաղթականին
կը վքէյլէ
լինել
մեծաՀա -
դի
1— Աուվոբով
X
եելօք
մարգիկ
երբեք
չեն լալիս
իրենց
բուստի
մասին, այլ աշիաաում
են թչուառութի^
–՜
նը ուղղել
աչալոլրք.^
Շէյքսփիր
X
Ազատ
մարղբ
մտածում է աւելէ
կեանքֆ
քան
մաՀի
մասին
յ
Ապի,6ւռզա
X
Միք՚ն
ճանապարՀը
ամէնից
անվտանգ
ղին
է ։
— Ովիդիոո
X
Բ՚"խաը
վերացական
մի դաղաւիար է ,
մոլյսծ՝
մի քանի
հաճելյ. ղդացումներից
։
Վոլտ՚եք
Ւբգմ. Ա.
ԳՐԱԱԻԼՆԻԿԵԱ^
Fonds A.R.A.M
