ԲԱԺԱԿ ի շ ե Ո Ի ն
ւ ա հ Ս Կ Ս Ն ՄԱՐՏԵՐ
Ըսւո եբրայական
աւանդութեան
,
մաբդակեր–
ա՚^ւթեան
տարավկ
կ՝ կալ
+
շունչ
։
Թէ ԵՀովա
ի՞նչ Համեմաաութեամբ
կալ
. , • « . ֊
շունչ
դ ո բհ-ածե ց ՚ Հա յա կե բ ա ո ւ թ ե ան էՒամ անակ
, •
չեմ
ւքիաեբ։
ք՝այց դիաեմ
թէ աոկուն
է մեբ կա
--
՜ ա.բ։ Զարմանք
կը պաաճառէ
ինձ, սակայն,
աեսնել.՛
IX արքսի աշակե րտնե ր բ
,
ո րւ/~ք
կբ
թե լադրեն .՝
բ՚սքձրացնել
կաւին
Համ
եմ աաո
լթիլն
ր մեր աղդա.
յին նկարադրին
կաղմութեան
աաբադին
մէ9, րնդ -
Հակաաւա^
,
ո ոմանթիքներր
ծաղր
ու
Հեդնանք
կբ թափեն.
. . բրուանեբու
աշիսաաութեան
վրայ
,
եաՀվկակա՚կ
շունչին
կաբօաով
;
ՀԼփս՚ո^ս
,
երկու
կողմերն
ալ կբ մոււնան
թէ
քանի՛ կ՝աճ ի կաւքճւ
Համ
եմ ա տ ո ւթի
ւն բ
,
ա
յնքան
եւս
կ*աճի
ծարաւբ՚՚է
շունչին
Համաբ,
իւմորին
Ալէս է, ո՛րքան
աճի
դանդուահ՜բ
աաչտին
մէք,
այնքան
կ^աւե^ւայ
քուրիկն սլաՀանքբ
:
Ս՚եկնելուէ
աքս
իրւ՚ւդու թենէն
, ցանկալի
է ոբ
նիւթական
դրսՀմադլոլիսբ
ել ոդեկան
դրամադլոլ–
ի՛բ Հաշա
լքI թանան
Հալ
քա դ աքակր
թո
ւթեան
պաամոլթեան
մէք։
ԱՀա
թէ
ինչո՛ւ
մե դասլա բտու–
թիւն
կր Համարիմ
չարյի
կոչել
եւ անարգել
Հայ.
կականէ աադանւդբ
, երբ երեւան
կուդայ
նիւթական
դբամագլոլիս
ստեգհ՜ելոլ
ճամբով,
ինչպէս
մե ոա.^
պարաութիմև
կբ Համարիմ
« վա քւմապեա ^՝\Տձ.^՝ԱՃ––
11^՛^
^.՚՛ Լ եւ աբՀամաբՀել
Հա ք կական
աագանգբ,
երբ երեւան
կուգա
յ ոդ եկան
դրամ ադլուխ
սաեդ–
հ՜ե լու ճամբով
% (\^վ կրնայ
ուրանալ
թէ
մ^ակոյթբ,
ար հ՜ադկեէլաւ
Ոագրաաո՚ւնւեագ
Հարսաոլթեան
շրր՜
քանին , արգ իւ^ք էր ան աե սա կան բարգաւաճ
պա
ք–
մսւննւերու,
եւ ո*՛վ կրնաք ժիւտել
ալն
իբոդութիւնր
թէ Հաք մեհ՛ եւ ոսկեէքօհ՜ վ աճաոականն
ե բու
կադ
^
մաւոբումին
մէք ւլեդին
Հանւճարն
է, դարձեալ,
որ
իւադաւլեր
է հր գեբրէ
Ուրեմն,
թոք
լ տուէք
բսել
թէ Հա ք ո՚րբքւն Հա րստանա քբ , քաճաքո , Համ ապօր է
՚Օյօէւքա
մ ր գրելուն,
վասնգի
նո՛ քն տա դանգն
է յւբ
կր դորհ՜էք
բեգայի^
նո՛ քն
բիսումբՀ
Աւհսո^ս,
Հիմա
եր սւաեսք՚ն
Հաք
Հարուստներբ^
Հիմա Հաթաստնւեո
ււլնինք,
որոնք կաւ
են մ/ւ -
ա քնւ , մ^նչ մեր եբբեմնք։
Հարուսս^
եքր , , ( քքւշեցէք
Հնդեա Հայ քոքերբ) , շունչ
էհն, եաՀվէական
շունչ
կամ
ույ ե , բանաստեգհ՜ութեան
մբ պէս
ս^մաՀա
-
կան
արժէ,ր։
քԼ՚գու՚ր
րլքան^բ ,
մեր •ոգեկան
գ րամաւյ քու -
քսին ներկա քաէքոււքիչնեVբ եւս կաւացան
տսւկաւ
առ
տակաւ
, ^՚^^^^^Նա կան
դ բո շմ ստացան
ՀետգՀետէ
յ
քյւ ա ւոաես
հ՜նաւ Հաք գ ոոդ՚ն երոլ
ւյ ա սա կարգ
մ բ ,
գմ-գոՀութեան
տարօրինակ
թթխմ որով
մ ր աճուն
,
ոբ կբ սքոռսւ / , կ^֊սւդադակէ , կր բ՚՚դոքէ
թէ
դնաՀա–
աել չ քւ^ գք-տեքյ
Հաք մոդովոլբգր
;
Ւ՚՚նչ
իբարանցում
է ա/ս , ի^նչ է պատաՀեր
է
Մե^դր,
ս ր դապդհ՜ո
ւթ ի^ւ^է , դնա՚Հատել
չի^ դք՛՜
աեբ
Հաք մուլով
ու րգբ
է
կա՚նչեցէք,
Հարցաքննեցէք
, գատեցէք
, •ու պիտի
աեսնւէք
թէ մեբ այս գմդոՀներր
եւս
^ա՚ր^\էացաձ–
են ,
կաւր շատ,
ոգին
քիչ ՝• Անոնւք կր ստեդծա
-
գո ւէծենւ , բա յգ իրենւց ստեդծագո
րծու թիւնր
կ ր Հա՛
մարհ՚ւ ապրանք
մբ, որ, քնւչպէս ԱպաՀանի
Գ"րգԸէ
վաճառե
ք քւ է , իրեդէն՝
դրամի
վերածելի
: Գնա
-
Հատ՛ու թիւն։ պաՀանքե
լով
մեր ժոգո՚վ-ոլրդէն,
ա ֊
նոնւք 1քքւ մատնւենւ առուծաիւի
աոՀաւական
վարմոլ^
թիւնւ մբ ,
.
ւլբածս
կր ծաիէե^մ
ւ Առուտուր
;
Ա՛ին
սոխ
կբ ծախէ , միւսբ
բառ
;
ԳմգոՀնեբոլ
ա յս
բմբոսաո^լթիլնն
էր , որ
մեր
գրական
կեանւքին
մէք՝ ստեգծեց
,
չաոչի
դբոդնե–
րու դասակաբդինւ
կոգքին
, մ ու րացկան
դրռզներու
դասակարգ
մ ր եւս ,
նո ր երեւոքթ
չէ , Տակո
բ
Պա–
րո1նեան
ՀԱ՛ եծասլատիւ
Ա՛ ոլրա ցկանւներո
լ
»
Կ՚"բգբ
կր դասէ գրոգնւեբն
ու բանասաեդծներբ
: Աքդ
երե
ւոյթին
դէմ րնգվդումով
մ լ ^ էք՛՝
" / ՚
սարսռացի
^
քէդեբուս
մէք բղքսԻում
մր դպացի՝
երբ
բաբձրաս^
Սէիճան
ծեբունյադարդ
եկեղեցական
մբ ուղոլղի
-
կութեան
գպր՝ոց ստեղծեց
Հինծի
դրամ
տուէք՝
բան
պիտի տպեմ՛» բսելոՎ,
արձագանդբ
կբ
լսէք
(
արդէն
, Հիմ ա վաստակսւլո
ր
ղ րադէտի
մ բ
բեբնին
մէք
Հ Ծ ե բուն
ինե
րնւ ալ
ե րա խանե
ր ո լ
պէս
են , ղիրար
կր կապկեն
: Ո՛֊ ^ թերեւս
, ծե բու թիլքւ բ
արդաբացման
պար.ադաք ն։կատոլքւ <ոմանց
Համար,
բա քց ես կր մատնանշեմ
իրողոլթիւնւր
միայն։
; ԼԱ–
ռանձ
՛ւն։ ո ւս ո ւմնւա ս ի րո
լ թեա՛ն
ն իէ թ է այս Հարցբ
,
մեր
մոդովոլրդ
ին տկարութիւնւր
եկեղեցական
ներու
Հանգէոք , մեր ուղու դիկ եկեղեցական
ե րոլհ
սնւաէիառութիւն։
ր իրենդ
^թշոլառ
ղղայութեանց
»
Հրաաարակոլթեան
մէք , մքւնչ կարելի
էր մողո
-
վոլրդԼ^
ակաէէու թիւնր
ել ե կե ղե ցա կանւնե բուն
ու^
զուղիկոլթիլնբ
միացնել՝
Հիմնեչռո
Համար
Հրա -
աարակ չական
մեծ ել Հ ամադգա
յ ին ձեռնարկ
մ ր ,
որ պիտի չծա-ռա քէր
մք֊այն ծերա^տծ
եւ
յոգնած
միտքերու
վաստակբ
տսլագբեքու,
այլ եւ
պիտի
քս^քաքե^էբ
եբիաասարդ
եւ յանգոււ^
մաասորա
-
կաննւերբ՝) ;
Այստեղ
անէմիքապէս
կ՝րւգեմ
աւելցնել
թէ ,
Հպա^ րա , ես չեմ պատկան
իր
գրոդնեբ^ոլ
" ՚ / ք
Եթէ
չՀաշոլենք
Աայաթ
. Նովայի
աաղերբ,
աբոնք գրուած
էին Թիֆլի՚ւի՛
մողովյրգ՛
բարբառով,
\151լ՚ն.
եթէ
չՀաշուենք
Աթովեանէն
առաք
Մ՛"* ՜
կոլայի
մէք տպուած
վիճաբանական
վասուլիս՜»
մր,
աւելի
մաքուբ
աշխարՀիկ
բարբառով,
քան
Ա–
բովեանի
ՀՎԷՐՔ՚^Բ,
ապա
ուրեմն պէտք
է բնդոլ
^
նիւ , որ արեւելաՀայ
գրական
լեղոլով
առաքին
գիրքը,
Աադմոս
մբ
,ըոյս աեսալ
Հարիւբ
տասը
աարի առաք,
]Տ43ին , Զ՛^ի՚֊՚՚^^ի՛՛
յ ՚^էքէ
բողոքական
միսիոնարներոլ
ձեռքով
յ
ԱՀա
նմոյչ
մը աշխարՀաբար
այգ
Աաղմոսէն
•
1 Թող Աստուած
վեբկենայ՝
նորա
թ
քա
միներն
ցբվին
, եւ ն՛որա երեսիցն
փախչին
ն<որանք
ոբ աաում
են նորան :
« ինչպէս
որ ծուխն
փչանում
է , փչացրոլ
նը–
րանց
> ի՚՚-չ՚ղէ՛՛
"Ր մոմն
Հալւում
է կրակի
առաքին
,
թող
անսլա բ ի չտնե րն կ" րչին
Ասաւո՚ւծոյ
երեսիցն
՛ֆ
ԼԿԷ–,
1 ֊ 2 > ։
1846
յունուար
\2ին։
լոյս աեսալ
արեւելաՀայ
առաքին
թերթը
« կովկաս ՝» : Լեդուձ գրաբար
էր ,
բովանդակութիւնը՝
^Հաւաքումն
» տեղական
լո ւ -
րեբւււտ « կ՛ովկաս»
փակռւեցաւ
1848/5՛ տ
Երկու
տա
րի ետք ,
1850/5ւ ,
սկսաւ
Հրատարակուիլ
արեւե
-
լաՀայ
առաքին
աշիսարՀաբաբ
թերթը՝
՚աԱրաբատ»՝
Թիֆչիղի
մէք։
Հիմնադիրը,
Գաբրիէլ
քՀՍ. յ . Պատ–
կան ե ան , այս ձեւով
կը դառն՛ա
ր արեւելաՀա
յ ա չ–
խարՀ իկ գրականէո ւթեան։
առաքին
մ շակներէ՚ն
մ է–
կը,
եթէ ոչ առաքինը։
Տարի
մը ետք,
1^51/5՛ ,
փակուեցալ
նաեւ
այս թերթը
:
Եօթբ տարի
աւելի
ուշ , \ Տ^Տին ,
Ատեփաննոս
Ղ,աղա րեան։ Ա՛ ոսկուա
յի
մ էք սկսաւ
Հ րատա
րակել
€Հիւսիսավւայլ»բ։
Անոր Հետեւեցալ
<(^ճո.ա՚քաղք>բ
Ա՚՚ո-սկուայի
, Հ^յքեղու
Հայաստանի»ն
Թիֆլիղի
մէք,
պայքարելոլ
Համար
՚կաղարեանի
յառաքգի
-
մ ական։ , ա յն ատեն ուան
րմ բռն
ում ով
յա ռաքդիմ ՚ " -
կան
ւլա։լա։իքս, րներ՛ուն
դՀմ : Այգ
օրեբուն
է,
որ
Հբապաբսւկ
կ՝ իքն էին
մ տաւո բա կան
առաքաւո
ր
գէմքեբ
, ի^չպէս
%ա
լ բանգետն
, Րաֆֆի
, Պատ
-
կանեան
, ^աՀաղիղ
եւն՛։
Նաղարեա՚նի
շրքանին
, աշխարՀսւբարը
վերք -
ւլէս բաժնուեցաւ
գրաբարէն
, եւ
արեւելեան
բբառբ
արեւմ տեանէն
:
Գրաբարի
եւ աշէսարՀաբաբի
պայքարբ
մեքէ
կարծածէնւ
շատ
աւելի
Հին. է՛ թերեւս
կբ
սկսի
նոյնւիսկ
Հի&էլերորգ
գարաւ
նւ , աւելի
որոշ կեր -
"/՞՛Հ՝
Միքին։ դարերուն
, կկիկեան
շրքանւին։
Աքս–
՚լէս՝ կիրակոս
Գանձակեցի,
խօսելով
Ներսէս
նաս,
Բ
ՇնորՀալիի
մասիքե , որ կ՝ոլղէ.
՛շի
ա
՚քոաւ
ւբար
ի
*ե։լ դրա բաբ
ր
ւրո րծածե
/ իբրեւ, իւօսա կքյական։ լե -
դու
կը ղրէ
«
Զ ի աքն սլէս էին կամք
սրբոքն։ ,
ղի Հնւար իցէ
՚ո-չ ոք խօսեսցի
ի (սՕսս
ա շխա բՀս,
,
կանո , բ՚՚՚ց
ի գ ք ՚ ՚ ց , ոչ ի գինարբուս
եւ
ոչ քա քլ
ուրախու
թիււնս : Վ^ասն ա քն։ո րիկ
արա
ր նւա երդս
եւ
•ուս՚ո
յւլ ա քնոցիկ
, որ պաՀԷ ին
ղբերդն
» :
Անշուշտ
ա ւս Հերէլ՝»երո–լ
շարքին
կբ պատկանի
•
սքանչելի
ՀԱոաւօտ
լուսոյ»ն
;
ո րՀալիէն
ասդին
, մ ինչեւ
ԺԹ
•
Գ՛՛՛Ր ^ ա քլ -
եւս
խօսք
չկայ
լեդոլակտն
ա քՍ պայքարի
մասին,
որուն
ակունքբ
, ինչպէս
րսինք
, Հաւանաբար
էլ^եր–
՝կաբք– մէ՚նչել
Հինւդ երո րգ դար •
1848/.
ֆ
բաւն ս , քեգաւիոխութենէն.–
ետք
, աէքա–
տական
գ աղ ափա
րնւե ^<ով սնած
Հալ,
ո լ ս ան-ոդն ե բ ,
Փարիղէն
Պոլ՚Ւս վերադառնալով,
գիրք
բո^.՚եցին։ ի
\նպ աստ
աշխարՀ արարի
: Ա քգ ուսանողներէն
մէ ^
կր , ՆաՀապետ
Ո՚ուսհնեան
,
1853/5՛
Հրատ^րկեց
իր
՚^ՈւղղախօսոլթիւնրՖ
, որ փորձ
մրնւ էր
վերք
դնւելոլ
գրաբարի
տիրասլետութեան
, միաժա,էա
-
նակ
փ^րձ ՚քէ^ -
^ ՚ ^ Ի ՛ " ^ ՚ ի - բ ձ մ ը սակայն
^.
գած
լեԼւն
կոչե,
արւքէնհրէն,
իսկգրաբաբը
ենան եսե կր խոս՚»ավ՚՚^նի
իր
<ւՈւ.ղ՚լախօսոլթեա\^
^մէք1մերլեզ՚՚Վ^
՚քէէ
՚ - Ա ՚ ՚ ՚ ւ Գ–^^^^––^)^^.
պարէքու-թհԹ, տրաւքաբաէեււթ^իւԹ :
Գիաումը
^ լ
է Ր, իրագործում
բ՝
յոո֊ի։
ԽԽարՀաբարի
ել դբաբարի
պայքարը
գրեթէ
միաժամանակ
կր
՚^ղ՚՚-Կս
թէ
" ֊ " ^ ՚ ^ ՚ - Կ ^
ա՛նգին,
իժէ սահմանէն
ասղի^
•• ԱրեւելաՀայ
մտաւորակա
^
նութիւնը
չու-տ֊ով
ճշդեց իր դիրքր
յօգուտ
աշխար–
Հաբարի։
ԱրեւմաաՀայ
մտաւորականոլթիլնբ
րունակեց
պայքարը
ր՚-րէ
ևէ"
Գ՚"Ր
.
^է՚՚^չեւ
՚-բտ Աբփիբեանի,
ԶօՀրասլի,
Հրանգ
Ասաաոլբի
^
Բաշալեանի
օրով եւ անոնց քանքերով
,
վերքնապկս
յաղթանակեց
աշխարՀաբաբբ
իբրեւ գրակռտն
^ .
զու
:
Բայց
մեղի Համաբ
՚ալեւի
հիմնական,
գրեթէ
ճակատագրական
գեր
մը կաաարելոլ
կոչուած
էք
երկու
բարբառներու
, արեւելեան։
ել
արեւմտեան
բարբառներու
բաժանումը,
որ ինչւղէս
գիտել
ս,ք.
լինք,
տեղի
ունեցաւ
Նաղարեանի
օրով
ել
^
զարեանի
գլխաւորութեամբ
ու աշխատանքով
։
Գրօւքբաբր միացուցած
էր մեզ,
աշխարՀաբաբբ
բաժնեց
մեղ իրարմէ .ԱշխարՀիկ
բարբառր
յագթկյյ
իբրեւ
լեղու,
սակայն
պարտուեցալ
իբրեւ
միոլ .
թեա^
ոհծ X
Ռէյմ՛՛^^ Փուանգարէ
,իբ մէկ
գործին
^է%՝
«.Հայրենիքի
դա,լս։։իարր»
, կը
զ րէ •
« Օ՞վչի
Ղ/""^Ր * "Ր ՚լաւառաբարբառնե
-
բուն– ք՜ւ.քոլմր եւ Հիւսիսային
բաբբա։ւին
յազթա
-
նակր նւպաստեց ֆրանս՛
գա՚ղավ^սւրի
ամրապնւգոլ
-
մին։Հ Յէրանսացիք,
խօսելով
ւքիելնոյնւ
լեդուձ,
վարժ
II լեց ան միաաե սակ
մ տածեքոլ
ել
մ իատեսակ
զգաքու
՚. Լեզուակւսն
այս
մ իո ւթեան
^ո
բՀ ք։լ էր ^
որ Ֆրանսա
ասաիճանաբար
Հրաշակերաեց
զ րա -
կա^տլ թիւն
մ ր , ղ ե րազ
անւ ցա ոքէս մտալո րական
եւ
բնկերային–
, որ իր հողիին
Հարսււլտտ
աբ։ոացոլալ–
մրնւ է ։ Լեզուի
մի։։՝.ւթեան
շնորՀհլ
ճոխա^տծ
այս֊
գ բականաւթիւննւ
ալ իբ
կարդ ին։
պաՀպանեց
,
պաշտպանեց
•ո-լ գաբղացուց
լեղուն
» :
Մեբ մէք աքսպէս , շեգալ
սակայն
. հիւսիսի
ել
հ՚այ-ալի
բարբաոնեբր
ոչ թէ միացան
, ալլ բաժ -
նուեցսւն։
ԵԼ ւսւ։կէ տուժեց
մեբ ժողուիոլրգր
, տու
մեր
ժողո։իոլրդփն
միսւսն։ականոլթիւնբ
;
Մենք ,
փոխանակ
միատեսակ
ղգա -
լո՛– ^
ւեզոլի
միոէթեանւ
շնէՈրհիլ
,
բնգՀա
-
կս։ո՝ակն,.՝ սկսանւք ։ւ։յւատեսակ
մ։ոածել
ել աքքաաե–
սակ
ղդալ,
« /, Հետեւանս»
լեղոլի
միոլթեան
պա
կաս
1ւն. :
Ասկէ դա,։ մբ աոաք, երբ
Հիմր կը գրուէր
եր
կու
բարբառն
երո^ ՜բաժանում
ին, , մեր
առաքաւոբ
մտաւորականներր
չտեսան վտա\գր։
ԶզդացԻն,
.որ
միութիւնր
ռչ միս։,ն
արիւնին
մէք է, ա,, եւ՝ լե - \
ղուհն
: Եթէ
բԱ՚՚՚ւին
քիչ մր աւեքի Հեռատես
֊ու.
ՀեոաՀա,եացք,
մենք այսօբ պիտի
ուՂենա ,ին^ մի–
ա.ն մէկ քեղու, Հեաեւաբար
նաեւ
դդսդոլ
ել մաա–
ծե,ոլ
մ1ա/լ. մէկ ձեւ :
՝
յ1Խա,եոալ
՝^,ազա^եան
իրեն Հեա
սխաքեցան
ել Նաւրանգեան,
Րաֆֆի,
Ո՚ոլսք,նեան,
Օտեան
եւ
այդ
^ո9անի
բարձր մտալրակա՚Նո,
թ՛ լն ր :
Հիմա,
այս
սխ՚Աքան,թին
հետեւանրո./
,
ծակ
մր բախուած
է մեր ագգայ1ն
միութեան
՚ գրաՀի^
մէ9։ ա^րպետ
մբ բացուած՛է
երկու
«րեւեո»Նե–
րո.ն
միքեւ,
ինչ ՚որ^ փոխանակ
նսրասաե^ո^լ
Հա, -
կական գաղափարն
։սմրապնգմ.ոն,
բնգՀակառակՆ
նպաստած
է ա .գ գագափարին
թոլ,տոման
,
Բաքւ, եոածր
եղած
է արգէն. զա,ե,ր
սերու%դ–
^՚երուն
կր մ^.ռ,, ձեւ մր գտնեք վերք տաքու ա ,ո բա
ժանումին.
Հիւսիսի
Հարռլլի
բարբաոներոլ
ա ,Ո
խում բին։ : Գիտե՛՛մ , դժգոՀ
ղրողնե
բու
պատմոլ
-
թիէ^՜^ը կը յիշատակէ
, երբեմն
, մեծարժէք
անուն
ներ , ինչպէս
Նորայր
Բիլղանգա^ին
՝. Այդ
շարքին
մէք պէտք է դնել թերեւս Ատեփան
Ոոկանի
ել այլ
գրողն՛երու
դաէ^ոլթեան
պատմ՛ութիւնը
եւս,
մեր
Հին մատենադի
բներէն
մեղք։
կը Հասնին,
նո
յնպէս
գաէ^աւթեան
ուրիշ աղաղակներ
։Բայց
թ ո յ լ
տալէք
որ
Մուքսէս
իյոոենացիի
տրտոլնքներն
օգտագոբ
^
ծեմ
ի նպասա
իմ տեսակէտիս
։
Ըստ
իս , ճշմարիտ
ղրողբ
կը նմանի
ցայգա
-
թիթեռին
, որ կը վազէ
լոյս ին, կը դաո&այ
լոյ
Հ
սին։ շուրք,
կր պարէ
լոյսին
բոլորտիքր,
•իր այդ
պարր պա՛րն
է մաՀուան
, վասնգի
, պարելով
լոյ
սին
շուրք ,ինքդքւնք պիտի
այրէ
լուսաբս,ղձութեան
խելաքեգ
խո քանքի մբ մէք՛.
ճշմարիտ
ղ բոգ
բ ամէնէն
ագնուական
ներկա
յացուցիչն
է իր Ժոգոէ1ուբգքքե
,
անդնահատելի
,
անւէիաճա ո ե քի , անփո խա
բ 1՚նե լ ի : Անիկա
առաքեալ
մբն։ է, Տ՚ւսուո
մբ, ա ր աշխարհ
կուգայ
աստուաԼ,,
ծա
յին բխում ով
մ ր եւ ճակատագր՛ուած
՜է որ
տա
ռապի , տազնապի
, տուայտի
՚.
Ո՛՛ր քիէքարն է որ կր խօսի
վարձատրութեան
մասին։։
իմաստուն
Հայ ժոդուիոլբդն
է որ կ՝բսէ ^
(խօսք մր որ սխալ Հասկցուած
ել սխալ
բացատէ–
ույսծ
է մինչեւ
Հիմա).
•
՚ ՜
Գնա մ1ւււ|ւր , եկոՆր սիրհ՜ւք :
Այո՛,
մա՚Հն
է միայն
որ կբ. դեղեց կացնէ , ոէ–
բելի
կբ դարձ՚ւէ,
ճշմարիտ
դրողի
բարձրութեան
կբ Հասցնէ։
ԱաՀը, այստեղ, պէտք
է ըմբռնել
իբ
րել
ւլեբագ-ոյն
ել Հուսկ
գո Հո գութի
ւն : Ֆէաայէն
,
յանաւն աղատութեան
լեռ բարձրացող
երիաասարգ
մարտիկը,
ա՛յն ատեն
միայն
կ՝աբժանւանւայ
սիրե՛՛
լութեան,
երբ կր գոհէ իր անձը՛. Հօ" , կ*ու^զէք՚Ք
"ք
սիրերոլթեա՚՚մբ
պատուէինք
այն որ
մեռնիլ
գիտեր։
ԵԼ յետոյ
չա.րչիւ«^^սյ>,
ի՛նչ
աւ անգութի՛^
՚
է , որ օբավսւրձ
կր պահանւքէ՝
երբ չէ
աակւ"՚–ք^
Վ^Րէ՚"Ց՛"^
օրը »
Այժմ դաաեցէք
այն գժգոՀ
գրագէտները,
- ՜
բոնք մեր դեղքոլկ
ֆէաայիներոլն
ոչ սիրաը
4 «
կրեն,
ոչ ալ
Հողին
։
Արգ,
երբ
ինծի ծանօթ
են ա քն պա քման՚հերբ
>
•որոնք ճշմարիտ
գրող կբ շինեն ,՝ ինչո՛՛ւ
գժդոՀիմ
I
Ե"գրակ.ռնոլթիլն,
կ՚բՂկմ՝
այրելով
ինքզինքս
է
պէս
ցայգաթիթեռբ
: Գրականութիւն
պիտի
/»5՚*^՛
եթէ
նոյնսկ
կռլրանամ։
Աիւրւքէ
քսելու
համաք
չստեզծռւեցան
իմ աչքերս
, ել յետոյ
փարայի
՚*ք–
կ^րր չէ որ պք,սյի կաոավտբէ
զիս . իս կր սպ՚ս^ ՜
նեմ
ինքզինքս՝
ղատա,զար,ո֊ուիմ
զ րական^
-
թիւն
չբնելոլ
ընգմիշտ
: Ուբեմ^ք
ինչո՛՛ւ
ՈՐ* ՜
զսՀիմ ,
շ– ^
ՆԱՐԳՈԻէ՚Ի
Fonds A.R.A.M
