մ է կ
Ս Ս Ի Ս
թ Ո Ւ Ր Ք Ի Ո Յ
Ս ե ձ
Տ
ւսրդկա
յէ՛ն տար
իքի
ււ ր սաՀմ սւններուն
՛իր՛" յ
<աչ գտնս լի մարգ
ա րարահր՝
բս՛ ր քուէ եւ բնա ղգո վ
^ՔԷԼ մր մա՛՛նուկ
կ : յԼգատեգՀք
գա
քն ՚էինքր
կա շկան՛
՛Ղ՛՛՛Լ Ր՛՛կե բա յին
լ^կա
յեա
լ
սովո բո ւթիւննե
րէն
,
տուէք
իրեն աղատո
ւթիւն
իր
ուզահ՜ ին ՛զէ"
Լ"՚Ր՜
մելու,
ել աՀա
ամենալուբի
կաքհ՜ուահ
մաբղն
ան՛
գամ
պիաի
ընէ բանեբ,
ոբ կբ կարհուի
թէ
յա
տուկ
են միա
յն եբաիւաներուն
;
8ոլսախաբոլ
-
թի՚Ֆ
, վվւշտ
, կսկիհ
, քա յքա
յուահ
առողջութիւն
,
առմամ ապէս
կ՚անթեգեն
ա յգ
զղա
զ ում բ վերա
-
ղաբթնելու
Համար պատեՀ
մամուն
:
յյ՝ սւՆկութե ան այս
զգազումի
չափանի
շբ թե —
րեւո
կր տարբերի
մուլովուրգէ
մոգովուրգ
, Հա -
մ ՚սձա
յն
ի բենց ազգա
յին
իսառնոլահքին
: ք՛ րակա–
նութիւնբ
կա
յ սակա
յն
Հայերս
, օրինակ
, շաա
վեբասլաՀ
ենք , զուսպ
,
աւելի
քան
բն կճուահ
եւ
ի բաւամ բ : Մեր
ապբ
իքն
իսկ
Հրա շքի
նմ ան բտն
մ լ ^ է է Եւ սակա
յն . . . մի՚շա
ալ
չենք լար ; կր քալենք
գարուն
ու մեբ
շրջա՛պա
տին Հետ
:
յԼնղլիոյ
մէջ ես տեսայ տաբէգ
մաբղիկ,
ոբոնք
բլուբնե
բու
վբա
յ թո սւղիկի
մրց ումնեբ
կր կաաա–
րէին
մանուկներռւն
Հետ , կամ
աւաղսւննեբոլն
չ ո ՚ ֊ բ ջ մանրանկար
նաւակներով
կբ մրցէին
•.
է՛–
ինչ
մեհ
Հաճոյքով
;
՛Նո քն բանբ
չի՛^ պատաՀ
իր այս
եբկրին
եւ
ա՛
մէն
տեզ՝ Հասարակաց
վա
յ րերուն
մ էջ , երբ
ա յ -
բեր ու կիներ
Հեհահ
ինքնազոբհ
ճիերոլ
կամ
խո
ւլերու վրալ,
կբ գառնան
ու կբ գառնան
; կամ
ալ—
քօլի ագգ.եզ ութեա՛ն
տակ
մաբգոց
կատարահ–
ա բ–
աառոց
չարմումնեբր
Լերբ ազատ
են
չրջապատի
գ իտա
կցո ւթենէն՝)
, նո
յն զգա
ցո
լմ բ
չե՚^ն
աբտա–
յայտեր
:
Մքստեգ
անշուշտ
կայ նաեւ բարոյական
կող—
մի։
Ի^ա քց ես
1լ^
ամ վ^ոփո ւիմ մանւկական
զգացու
–՛
մին
շ " ՚ ֊ ր ջ :
Այս
մ տ ահ ո ւմն ե րո վ
կ ր տարուիմ
ի լրա քան
-
չ1
"–բ աբձակուրգի
չբջանին
: քէյագազ
բնութեան
մէջ՛ ազատ՝
բնկերա՚յին
կա շկան գումներ
էն
:
X
Վա
լան
սէն
մեր
ինքնաշարմբ
ասֆալթապատ
ճամբէն
Հեզիկ
կբ սուրայ
Աբտէշիւ
լեռներն
ի վեբէ
յյ.ջ ու ձախ
թթենւիներ
ու շազանակենիներ՝
/երկ
բաբձունքներոլ
վրալ,
բեռն աւո բո՛ւահ
պտոլզնե
-՜
բով
:
Հինաւուրց
գաճաճ
հառեբ՝
աբմատնեբբ
խբահ
մա յռեբոլ
բաղմ աղա բեան
խաւերուն
մ էջ : Ջես
գի
տեր
ուբկէց
կբ ստանան
իրենւց կենսաՀ
իլթբ
: Մ եր
Ա՛
Մինասի
շազանակեն
ինե րբ բարձրաբեբձ
էին
ու գալար։
կ^ոուոգուէին
բազմաթիւ
ակե
բու
ջու
րե բով
:
Լ|լ Փուզէն :
Հին յիշատակներ
: Գաւ
ու նենգռւ
-
թ ի ւ ն ։
Երբ
յհկխւտ.
Վլբտճեանի
սքեմին
սեւբ
կը
տա բահուէ ր շրջանինւ
Հա յութեան
վրա յ ; Երբ
լու–
ստՀողի
Հայրս
գայբոյթէն
կբ գրէր՛
« Լը Փռւղէ՜ն– վարդապեա կ՚ուզհ՚ն.–
Մեսրյալին բերած լ՚ւււրե՜բը
սլուզ
Հռգիյւվ սւ֊ սբաալ աւն1ունք միշտ կոՆզ ե1ն :
Անդին Ղլըտ՚ններ մադեբ կբ խուզեն •
Հայբ Աէւէանիա չռւնիս շսէհ յււ զէն
յ
Ամօր֊ զգացէք ձեր
նամոլս
բռզէն»
:
ինքն աշաբմր
կբ Հեւայ
միչտ գէպի
վեբ,
գարձ–
յլաբձիկ
իսճուղիին
վրայ։
Պղաիկ
անզգուշութիւն
մբ մեղ կրնայ
գլորել
անգունղն
ի վար,
ուր փո
-
խանակ Արտէ շ գետի
մ ռնչիւնին,
յատակի
ցամ
աք
մա յռակո յտերր
կբ վկա
յեն
իր եբբեմնի
գո
յութիւ–
, նբ : Երաչտբ
իր աւերբ
գոբհահ
է
ամեն՛ուրեք,
ցամքեցնելով
ել գետ
եւ բուսականութիւն
:
Այ"
յէարձունյքնեբբ
մեգ
կբ յիչեցնեն
ժ ր ն ՚ ե ւ աանոգ
խբ–
ճոլզին
:
Ֆլավիաք :
ՆաՀապետական
գիւղ
մբ։
ժ՜ամա–
նակին
ա լստեւլ եւս կ՚ապրէր
մաս
մբ
Հա
քոլթեան
բեկո բնւե բէն
: Այցելոլթիլններ
կբ կատարէին
մ
ին–
.չեւ Փռիվա
, Օպբնա :
ՓՈ-իվա :
Արտէչփ
մայբաքագաքբ
: Փ"քր
Ասի"/
ազէտէն
՚էեբջ,
երբ
Հայութիւնբ
գաբձեալ
կբ
լքէր
վէբ լ^աանեկան։
երգիքն
ու պապենական
Հոզբ,
բա՛
լական
/լաբեւոր
թիւ մբ ե/լալ Հաստա՛տուիլ
Աբ
-
՚ ո է շ ի նտՀան.գր :
1924/՚5»
բախտը
զիս ալ նետեց
այս
կողմ եբր : Տաճախ
առիթ
ունեցահ
եմ
ա յցե
լելու
իբ
• նաՀ անւղապ/;ւոա բան ր , զբաղելու
Համաբ
մեր
Հա յր ենա կիցն եբո
լ Հ՛ող երով , ոբոնք
բազմաթիւ
է–
ին
ու բազմաձեւ
: քց ո ։ւ տո վ անւիմ սա/լալն
որ , պա
շ–
աժնէոլթեան
մօտ
միշտ գտահ
եմ
պատրաստակամ
յնգո
ւնե լութ իւն :
Այ ժմ ոչ մէկ Հայ :
նւճուզիին
/.բկայնէքին
մ/^ր աչքերբ
կբ
սեւեռին
Հ սկա յա/լան
տա
բահ՚ո լթեամ բ բարձր
անււոաոնեբու
՛ք այրիներուն
, ոբոնք
/լնգո ւգնե ր գղեցահ՝
կբ խո -
կան. անշշուկ
: Ու մեր
թ ՚ ՚ ք ե ր բ
կ՚ուռին
իբենց
բոյ–
բով
:
Վ՚"յրէջք
ղՀ՚ղի Օպբնա, Լապէկիւտ
եւ վերջա
-
պէս Վալս
լէ Պէն
:
Տ արօր ինա/լ
զգացումներով
կբ
ղիմեմ
Լապէ–
կիւտի
այն սլանգոկը,
ուր ապրահ
եմ
քսանեւվեց
5.–
ՄԻԱԿ ՀԱՑԸ ԿՈՎՏՈԻՆ
ԳԻՒՎԻ
ՄԷՋ
Երեք շաբաթ
ապրեցայ
Աեբաստիա
քագաքին
մ էջ եւ հանօթանա
լէ ետք
ազզակիցնե
բուս
Ր" /ՐՐ
ց աւե բուն
եւ կա բ ի քնե ր ո ւն , ոբ" չեցի
ա յղելել
շբր–
ջա/լայ
գիլզեբբ։
Եւ առաջին
Հերթին
հննգավայբս
կովտուն
գի՚գը
:
^
Առտուն
կանոլիս
ճամբայ
ելայ
Ա եբաստիա
- |
յէն։
Առջի
օբռւբնէ
ձի մբ վարձահ
էի։
ք՚ոլոր
ղի՛–՝^
՛լերու
միջեւ
երթեւեկբ
կբ կատարուի
ջորի"՛/
կամ ՜^,
ձիով : կանոնաւոր
ճամ բանւե բ չկան :
35
տարուան
րնթացքին
այս
ուգզութեամբ
ոեւէ յառաջղիմու
-
թիւն տեգի
չէ ունեցահ
: Մէկուկէս
մամ
ճամբոբ–
դելէ
ետք,
Հասայ
կովտուն։
Ե րեճակա
յո լ թ իւնս
յուսախաբ
բբաւ
զիս է Այգ
պա յհառ
եւ չէն
ղիւզբ
անճանաչելի
զա րձահ
էր , վ երահ ոլահ
ըէլ"՛ լ " ՛է ա–
ւերակի
մբ : Բանգուահ
էին բոլոբ
տ՛ուներն
, ու
Հաստատոլթիլննւեբբ
: Զորցահ
էին
պաբտէւլնեբբ
եւ
ամ ա յութիւն
կբ տիբէ բ ՛ամ էն կողմ
:
Ա՚ւաջին
գորհս
եղաւ
գիւզի
միակ
Հայ
բնա՛
կիչբ
, իմ սլա տան եկո
ւթե Աէն ել գպբո ցական
րն —
կերս
Մ իքա յէլբ
գ տնե
լ , որ ճանչցուահ՜
է ր
Հիմ ա
Բիւրւո
\ԼՀմէա
հյնունով
: Գիւզի
մ ուտ
քին
Վր**՛ /
Բիւբտի
մբ Հանզիպեցայ։
Վայրկեան
մը
կեցոլցի
ձիս
եւ Հարցուցի
Բիւբտ
ԱՀմէտին
տունբ :
Մեհ՜
Հաճո րսկաաա
բո ւթ/էամ բ առա^ա րգե ց
զ ի " : Հա -
սանք
ղիւզին
/լեգրոնբ՛
սենւեակի
մբ գրան
առջեւ
Հաւաքուահ
էին քանի
մբ ՚Բիլրտեր
, որոնց
մէջ -
տեգբ
նայն տաբագով
կեցահ
էբ ՚Բիւբտ
ԱՀմէաբ
,
42
տարուան
երկարատեւ
մամ ան ա/լա շրջան
մ բ
բամնահ
էր
մ ե զ ։ Մ իքա
յէլ
բոլորովին
անճանաչե
լի գաբձահ–
էր , մաղ
մօրուքբ
ճեբմկցահ՝
եւ
բաղմ անւղամ
բնտանիքի
Հա յբ գաբձահ
:
Ուշաղբու–
թեամբ
գիտեցի
իբ աչքերբ
ել ղէմքբ
: Բանի
մբ
վայրկեսւն
հահ/լեցի
ինքնութիւնս
: Զուգեցի
ներ
կայ
բազւքութիւնբ
ականատես
գարձնել
ուլբեբղու—
թեան։
: «Պոլսէն՛
ե/լահ– Հայ մբն եմ» , բսէ՛ նեբկա–
ներուն
որոնք
զիւբաւ
չՀաւատացին
խօսքիս
: «Ե*–~
բոպացիի
կբ նմանիս»
բսաւ
Բիւբտ
մբ եւ աւել —
ցուց
՚ «Պոլսո
յ թուրքերէնին
չի նմանիր
խօսահ՜գ,
ղուն Եւրոպացի
մ բն ես » :
Մ իքա
յէլ
չփոթս՚հ
վիճակ
մբ ունէր
եւ կբ զգա՛
յի թէ խոր տառապանքի
մէջ էբ : Ալ Հաւք բերու
-
թի
ւնւ ս
Հ աա՛ա լ եւ գ առնա լուի Հարցուցի
՚
«Զի"՛
ճանւչցա"՛ր»
: Վա
քբ/լ/ւան
մբ եր/լու կաբօտաղ/,–գ
աչ
քեր իբաբ յաոահ՜
մնացին
: Տետոյ,
յանկարհ
մագ–
ն։իսա կան
ում
մ բ իրար
միացոլց
մ եգ :
Աբցո
ւնւքի
ատք
կաթիլներ
սկսան
այրել
մեր այտերբ։
Ողջա–
ւրուրումբ
տեւեց
եր/լար։
՚քյեր/լաներբ
մնացինք շփո–
թահ
ե՜լ կամ աց /լամաց ցրուեցանէ
; Անա ցքէնք ա ֊
ռանւձին : Ոչ մէկ խօսք
կրնայինք
փոխանւակել
,
Հեկե/լանքի
ձա քնւ եւ Հառաչ
միա
յնւ կը
լսուէր
Պ՚՚՚Հ
մը ՚իեբջ
ինքզինքս
գտայ
եւ
պատմեցի
Մ իք՛" յէ լին աւՐէն։ բանւ եւ հանւօթացայ
իր եգերա–
ււլսւտմութեանւ
:
Մ իքա
յէլ ճա/լատագբի
գիպուահով
մբ
կբցահ՜
էբ ազատիլ
Հայ մոգռվուբգի
Գոգգոթայէն
եւ
զարՀուրելի
տառապանքներէ
վերջ
ամուսնացահ
եւ բնաանիք
կազմահ։
Զոբս զաւակ
ունի։
37
աարի
առանց
Հայու
երես
աե՚՚նելու
ապրահ
է ՛Բիւրտե
-
բու
եւ թուրքերու–
Հետ
եւ չնորՀիւ
իր
ռլշիմոլ
.
թեան
ու պատրաստութեան
կրցահ
է
գառնալ
գիւղի
ամենագիանական
մաբգբ,
միակ
նամակ
գրողր,
խելք
աուողբ,
վերջապէս
տեսակ
մբ
մսւ.10թաբք՛։
Տարիներ
ա՚զբահ
է կովտունի
մէջ ղ/^^
ՐԻԻ ՚^Ո ՝՝<–ման, զուրկ
ամէն
իրաւունքէ
ել ագատռլ–.
թենէ : Միք՚"յէ/Ի
՚ոնգրանիկ
զաւակբ
այսօբ
աբ .
գէն
21
տ՛տբեկան
է եւ ամուսնացահ
է Հայ տգ .
ջկան
մր Հետ : Հակա՚ւակ
տիրող
այնքան
հանր
ձէ.
^գմնգակ
պայմաններուն
, Մ իքա
յէլ,
Հինէն
մնա
-
ցահ
քանի
մբ Հայերէն
գասազրքերով,
գիշ/.րկ,է,
րը, աոանց
նշմարուելու
գիւ՚լի
քի՚֊րա
ել
թոլր^
րնակիչներէն
, զազ՚ոնօրէն
եւ կանոնաւոր
կերպով
Հայերէնի
եւ Հայոց
պատմութեան
գաս
տոլահ
է
ի^ զալակնեբուն
, որոնք
կրցահ
են պաՀել
իրենց
ագգային
զգացումներբ
եւ Հայերէն
գրել
կ արգա
լ
սորվահ
են։ Այմմ,
երբ
օբու՛սն
իշխանութիւնը
•ամէն ագատութիւն՛
եւ
թո
յ լտ ո ւո ւթ իւն
ւռոլահ
է
Հայերուն,
ցիր "՚^ ց՛"^՛ մեր Հայրենակիցներբ
կբ^
նան
Համարձակ
խօ"իլ
ու ""րվիլ
իրենց
մայբենի
լեգունւ
:
Միք՛^՛քէլի
ամենամեհ–
մխիթարութիւնն
ալ
այս
պարագան
է : Ո՚րաիս
է որ իր զտւակնեբը
Հայ մբ–
նւացահ
են եւ կրղաե^ ենւ Հայերէն
՚լբել
կարգալ
սորվիք։
Տան
մէջ
Հայր,
մայր
ու ղալակնւեր
Հա -
• երէն
կր խօսին
իրարու
Հետ
եւ առտու
իրիկուն
/լանոնաււոբ կերպով
կ՝ագօթեն
:
Միքո՚քէլ
իր ՚՚լասչենական
ւոունին
ու
Հողերուն
տէր
ղւսբձահ
է եւ Հողի մշակոլթեամբ
կբ
՚լբաղի
։
իր ապրուստը
կը ճարէ
:
կովւոուն
զուտ Հայաբնակ
ղի՚֊ղ
մըն էբ՝
350
^^ք–
տանիքով։
Այմմ
90
քի՚-րա
եւ թուրք
գագթական՛
ներ
ւոեգալորուահ
/.ն , բոլորն
ալ կաբսի
ել էր -
գբումի
շրջաններէն
, թշուառ
՚իիճակի
մէջ։
Ա
ի՛
այն
մէ/լ լ^տանւիք
Հայ կայ։
Ինւչպէս
ր"ի , Միքա––
քէլի
՛լիւ՛լին
աղանւ է այսօր՛
նար թուրքերէնը
իր
մէ զատ
մաբղ
չի գիաեբ։
Միքայէլ,
չէարՀիւ
իր՛
ֆրսւնւսերէն
ի հանօթ ութե՜անւ , գ իւրալ
կբ
գ րէ
ու
կբ կաբգա
յ նոր թոլրքերէնր
, նւամականեբ
/լբ գ բէ
եւ
թ/ւբթեր
/լբ /լարգայ։
Ամէն
/ւրեկոյ
գիւղացի–
նւերր /լբ Հաւա
քու
ինւ իբ տանւ առջեւ
նամա/լ
ղ բե լ
տալու
/լամ լո՛՜ր առնելու
Համսւբ։
Ե րեք
օր մնւաց ի հննգավա
քրս կովտուն
գ
իւգի
մէջ
ել Հիւրասիրուեցտյ
Ա իքա յէլի
կոզմէ։
Հաս
-
նելուս յաջորգ
օրնւ ի՛՛կ
Միքայէլ
զ ի "
առաջնւորղեց
կո էէտ ունւի թագեբնւ
ու չրջա կա
ք ւլիւզեբբ
:
ՊԵՏՐՈԱ
ԳՇԻԿԵԱՆ
ԾԻաղ
ՄԱ6ՐԸ—
Ար՛՛՛մ,
ի՛՛նչ
կը վիճիս
քոյրէ՚կիղ
Հեա։
ԱՐԱՄ—
Մայրիկ,
Զ"՚պհմ՛՝^
^^՚"
Ղք""–
բինք.
ամէնէն
մեհ սուտբ
խօսոզր
դրաւր
՚զիաի
շաՀի :
ՄԱ8ՐԸ
-
Ամօթ
ձեզի . ես ձեր ՚ռարիքբ
ե,լահ
ատենւս՝
սուտէէնւ
ի՛նչ
րլլալր
չէի գիաեր :
ԱՐԱՄ
Առ,
մայրիկ,
ուրեմն
զբաւբ
գուն
կը
շսւՀիս • • . :
տարի առաջ։
Ո՚֊բախ
եմ անոր Համար
, որ Հին հ՜ա–
նօ թ՛նե բու
պիաի
Հանղիպիմ
: Հող չէ թէ
ֆրանսա–
ց է՛ , որոնւց Հետ աշիսատեբ
եմ տաբինեբ՛ով։
Բամ —
ներ
ենք մեբ ուբա խութ իւննե րն ու ցաւեր բ : Տ բ ՜
խուր՝
վասն
գի աւելի
քան քառս բ գ գար
է
անցեր
ու մեբ մաղերբ
վերահեր
աղ-պզպեզի
:
Այմմ
ա յնտեղ
չէ սլանգոկապեաուՀիս
: Տա
րիէ–։
նեբու
բեռբ
զինքբ սաիպեր
է քա
շո ւե լ եւ
հ՜ախել
ուրիշին
: կր բնակի
քանի
մբ քայլ
Հեռու,
իր ա -
մուսնացահ
ազջ/լան
զ.եգանէ։ Աէււզանէւն
մօտ : Կ*ո–
բոշեմ,
սակայն
, գաբձեալ
մնալ
նոյն
յարկին
տակ
ել զէթ քանի
մբ օբ ապրիլ
ու վերյէչել
անցեալբ...
Կր կանզնիմ
վազեմ
ի հանօթի
մ բ՝
Աատամ
Փլանշէէ դրան առջեւ
ու իր անունբ կուտամ
: Հը -
բաշք , ,ո չ
մ իա յն կբ ճանչնա
յ դիս , ա յլեւ
՚/ի" կը
կոչէ
իմ պղտիկ
անունւովս
: Եթէ
Հայ մը ըլլար
,
այսքան
չզարմ անա
յի թերեւս
:
ԱՀա
եւ չիչի
ւլոբհաբանր
(\^6քՐ€11€)
"ր էիակ
է,
էի ու ռեր ուն նարոէլ էէ ւթե անէ սլատճառով
;
յԼտենօք
ա յս փուռերուն
\
800
աստիճան
ջեբմ ութեան
առ
-
ջեւ
է որ Հայ ե բ էւտա սա րգնե ր բ իբենւց
քրտնաթոր
ճտ/լաէոնէեբով
/լ՛ապաՀ ովէին
իրենց
ապրուստբ
;
Աշխատաւո
բութեան
աւելի
քան
քառ րգբ
կբ կազ
մէին
անոնք,
սիբուահ
է^մէնքէն
շնորՀիւ
իրենց
ա ,իոատասի քւՈւթեան
: Այս ւոոգեբուն
Հեզէէնտկբ
^
տնւօբինւու0եան
ՀբաՀանգով,
քանէի մբ անզամ
զա–
ցեբ է շրջակայ
՜ղի՚-ղերր,
Հայ բանուոր
ւինտոելոլ
գոբհուի
: Տխ՚*ւ՚բ
ղէ՚ղքեբ
ալ պակաս
չէին
դմբախ–
էոաբաբ
:
Տակաւին
կրնայի,
յ ի չ ե լ ,
Հայութեան
աքդ
նեբխումում
էւ օրերուն
, երբ Վալսի
, Լա պ է /լ ի ււո էւ ,
Օ՚՚լրնայի
ել Փօնի
պաբզոլկ
դիլզացիներբ
որոնք
առաջին
անւգամ /լր լսէին
ՀայուԴւ
անունբ
, սենեէսկ
աբամ աղբելու
Հււմաբ
կ^ապալէնէին
իմ բա րեխօ
-
սութեանս
կամ ստորադրութեանս
:
Հայ
բառն
ու երւլր կ՝աբձսէւլանգէինէ
թ՚ուռէթի
,
ԱբչաւՐպոյի
, Լառ
ժ՚սնթիէէւի
եւ Տ՚ուայեօզի
մա -
նաբանէներունւ
մէջ աշխատուլ
ա զջէ՛
1լն
ե ր ո ւն
ու
մանչերուն
բեր անն։ երէն
:
,
Այս
բնդՀանուբ
ողեւո րութենէն
տարուահ՝ Աար–
գաբ
Բարէսեանի,
Պօտուռեանն
ե բուն
եւ ուրի^՚ե
—
բուն
Հետ
Հիմբ
կբ զնւէինւք «Երիաասաբղաց
Մի"՛–՜
թեան»
: Անղամներուն
թի՚֊ր
կ՛՚աճէր
տասնւեակնե–
ր"վ։
Բիլոմեթրներոէէ
ճամբայ
կբ կտրէինք
Հե -
տիոան,
օրուան
աչիւաաանքէն։
վերջ , մողովի
կ՛"^
եբւլէէ փո րձե
բու
երթա
լու Հաւք՛ար : Օպրնւտյի
ո՚սաի–
կա՜Լապետբ, պատուականէ
մարգ
մբ,
ղմկամակու՜
թեամբ
տբամագրեց
քտղաքապետէււթեան
սր՚սՀր
է/
եր անղբանիկ
Հանղէս
ինէ Համար ; Տետո
յ
սակայն
առաջին
հաւէւաՀա
բո
էլը ինք եղաւ
:
Այգ
օբեոուն
էր ոբ մեղ կբ Հտսնէր
եռօրեայ
«Տ առաջ»բ,
էւր բոցավառ
տառերով
,ոլմեղ
կբ ն/՛ր
չնչէր
նոր
եոանւգ։
Մեր
մե/լնելէն
վեբջ
գոբհբ
կբ
շաբունակեն
մնացոգնեբր
: կբ
լլկսի կուսակցակտն
/լեանք ,Ա՛ք՛է ՚
Մէ՚ութէյւն
, եբկպառտկութիւն
եւ ասլա
քայքա
-
յում
, երբ շատեբ
Հեռացահ
էին արդէն
:
Այմմ Փռիվա
. Վալս - Օպբնա
շրջանին
մէջ
կՐ
մնան
40 ֊
45՜ Հայ
բնտանիքնեբ,
^ու/,^ 200
անձ ^
Համաձայն
տիկին
Զէքիմեանի
եւ իբ քբոջ՝
ՏիկԻ^
ՕՀանեանի
Հաշիւներուն
: Երկու
ս բտցա
լ բնւտա -
նիք
, որոնք
իրենց
ա ռա ւե լա ւլո յն բ բբահ
են Յէ՛ Կ՛
հաչին
Հետ,
մանուկներուն
Հայեցի
կրթութեան
Համւսր
: Գորհբ
լքուահ
է, իբրեւ
Հետեւանք
Հա ֊
\ յութե՜ան
ց րուահ
վիճակին
եւ
հնո գնե բուն
ան •
աարրե բութեան
:
Նա իս/լ էւն չէն դա գութ
էէն յիչատակն
ան դամ
չէ
մնացահ^
։յԼփսո՜ս։
Ա.
ՀԱԲԷԼԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
