ՍէԿ ԱմԻՍ ԹՈԻՐՔԻՈ8 մ ւ ձ
ՎհբամոէՑհԱ առաչ
6.֊ ԱՓ ՄԸ ՀՈ՛Լ ՄՈԻՐԱՏԻ
ՏՈՒՆԷՆ
կեանքի
ս ամէնէն
աիւուք
էէ՛" յքկե սւննե ր լւ ասչ—
^եցայ
կովառւնի
մէի։ Մանաւանգ,
երբ,
Աիքայէ–
ձԲ
զի" առաջնո րգեց
իմ
Հ ա յ ր ենա կաՆ
տունս , որ
քար
ու քանգ
եղահ եւ անճանաէելի
գարձահ՜ էր :
Ամէն
բան աւերակ
գարձահ է կովտուեիմէջ
ւ Բ՛ա
դերը
ամայի
ել աուները
կիսաքանգ
–.Աեր տան մօ՜
աիկբ
գտնուուլ
Հսկայ
հառբ
միայն
մնացահ
էր
կանղուն
, որուն
շուքին տակ
հուլօրէն
սլառկահ
էին դաղթական
Ո՝"ւրքերբ
՝• Եւ եթէ չորցահ
ըյլ -
լար այգ հառն
ալ, գմուաբ
պիտի գանէի
այն տու
նբ,
որուն
երղիքին տակ անցուգահ
էի., մանկու -
թեանս
օրերը եւ էիա յե լահ
հնողական
գուրգուրան՛
քըս՛– Ամբողջ
պատմութիւն
մբ ամփոփուահ
էր
ա ւգ երղիքին
տակ։
Հոն հնահ
ու մեհցահ
էին ին
հի Հեա քոյրերս ու եղբայրներս
, .որոնք, աւագ ,
էկային
Հիմա։
Բանգուահ
էին ամբոգջութեամբ
մեր տան պա–
տերբ։Ո՞ւբ
էին տարուահ
սակայն
անոնգ
քաբեբբ՛,
Հեռուն
կառուցուահ
քանի
մբ խրճիթներ
կ՝երե -
ւէ ին ; Ն" րեկնե
ր ը քանէլահ
էին տունեբբ եւ անոնց
քաբերով
շինահ
իրենց
«սեփական»
աուներբ,
վախալով որ Օրին
մէկբ կբ ւիերագառնան
Հայեբբ
եւ վերստին
կը գրաւեն
իրենց
աուներբ :
Ե րկիւգահութեամբ
եւ քուղում ով առաի նետե––
ղ ի աչքերս : Աեր աան աւե րակնե բ է։ ւն
մէին
էի :
՛ւեցա
յ եւ Համբուրեցի
Հոս ուՀոն նեաուահ քա–
րերբ եւափ
մը Հոգ առի աւերակներուն
տտկէն
ու
գուրգուրանքով
ամփոփեցի
թա շկինակիս
մ էի
է
Կրկին՛ ու կրկին
Համբուրեցի
ա յգ ափ մբ
Հ ողբ ,
կաբհես թէ անոր մէջ ամփոփուա՛հ
Րէէար
աճիւնը
իմ եւլերաբաիստ
հնոգքիս,
ոբոնք կանխաՀաս
մաՀբ
ւլրկեցին,
կարօտր
իրենց
այրահ
սբաերուն
: Հայ
րենիքիս ուՀայրենական–
տանս այգ սբբաղան
մա
սունքը,
իբրեւ
թանկագին
աւանգ
բերահ
եմ Հետս
"եւ պիտի
սլւււՀեմ կուբհքիս
վրայ
մինչեւ
՚ / ^ / ՚ ք / ՛ ^ ՛
շունչս , պաՀանջելով
որ մաՀէս
վերջ, օտար եր —
էիրնեբոլ տակ
^ գերեղմանիօ
վրալ
ցանեն այգ ափ
մր
Հ.
՛գբ
Ւնձ Հետ միասին
յոլղռլահ
էր նաեւ
Միքայէլ
եւ չէր կրնար
ղսպել
արցունքները
; Ե ր կ ՚ ՚ ՚ ֊ ք ս ալ
լոութեսն
գատասլարտուահ
էինք եւ չէ ինք
"՛՜ղեր
բամնոլիլ։
Արգէն՛ մայրա՛մուտ
էբ՛– Միքայէլ
մտաւ
թեւս եւ ղիս առաջնո րղեց գէպի
իր տունբ : Ո Լ
մէկ
խօսք կրցանքփո՚խանակել
ճամբոլ
բնթացքին՜։
Ամբոգջ
դ1՚չեբը
անցւււցի
երագներով
եւ՝ խհ՝\
կումներով
;
՚. ՚ ՚
Տաջոբգ
առաւօտ
նոբէն
սկսանք
թափառիլ ա–
լելւակնեբու
մէջ :
Առաջարկեցի
Միք՚"յէէէ^՝
՚"1ՒԼ նաեւ մեր
գիւղի
ղե րեղմ անատունբ
, որկբ կա
րհէ
ի թէ մնա–
ւլահ է անւսւլարտ : Բաւական
քալեցինք եւ թափա
ռեցանք
ղտնելու
Հ՛ամար գերեղմտնատան
^ԻչԳ
տեղբ
է
Բոքոբ
ղե րեղմ անաքա
րեյ։ բ
փոխագբոլահ
են : Փոքբ
իկ
մ ատուռբ
քանգուահ
է
1
Ե բկա բ պբբ՜
սլտ-ումներէ ետք, քիչ անգին գտանք
խռշոբ քար
մր՚.Ւսկոյն
ւիշեցի՛ թէ մեբ գիւղի
Հանգուցեալ քա
Հանա
յին
ղեր եղմ անին
վբա
յ գրուահ
իսո
շոր
քա
րն
է , որուն
վբայ
ղրուահ– էր քաՀանա
յին անունբ
եւ
վախճանմ
ան
թո լական բ : Անգութ
ձեռքեր
ջնջտհ
էին ա ւգ արձանագրութիւննեբբ
եւ քարբ տապա -
շսւհ գետին ;
Վ^երաղա՜բձանք
ղիւղ եւ հկսանք
կրկին թափա -
ռիլ
թաղերումէջ,
այս անղամ ջանալով
գա՚եել
մեր
ՂԷ՚՜ՂՒ
եկեղեցին ել ղպրողր^
որոնք
ամրակուռ
կամարներով
եւՀաստատուն
քարեբով
շինոլահ
է—
ին : Եկեղեցիին
միա
յն պատեր բ կանգուն կբ ւԲն՚ան
եւ
մ էջր
լեցուահ է կովււլ
աղբէն
պաարաստուա՚հ
քէււլէ՜ք :
Զանղակատունբ
, իսորանր
բոլորովին
քաբ
ու քանգ եգահ՜ են : Գպրոցին
աեւլն
անգամ
անգտանելի
գարձահ՜ է :
30
աարի առաջ
քանգահ
ե՜ն ղպրոցի
չէնքբ
ել քար քաբի
վբայ
չեն թողահ :
Աւերակ
ղա րձահ եննաեւ
ուրիչ ագգա
յին Հաս -
տատոլթիլննեբ
, ոբ՛ոնք կա
յին
մամ տնակին կով -
աունի
մէջ :
Մեր
գիւղին
մէջ ամ էն տուն
ունէ ր իր սեփա
կան
ջրՀորբ։
Այմմ
միայն
մէկ Հատ մնացահ է,
Ա՚ոլբաաի
ջբՀսրը,
"՚՜բկէ
ներկայիս
ջուր
կ՚առնեն
գիւղի
ն՛ո րտՀաստատ
թուրք
ղաղթականնե
րբ :
Մ իւս
ջրՀո րներբ ^աբով ու Հ ողով
լեցո ւցահ են
թուրք
լակոտներ
: Այղ
պա7ոճառով
ալ ջուրի տաղ–
՚իապ կբ աիրէ
գիւղին
մէջ :
ճամ բա
յ չելահ
, Ամ եբիեայի
մ էջ , –ուխտ ահ էի
ափ
մբ Հող բերել
Հետս Աոլբաաի
տունէն
, ոբ սր
բավայր
մբ գարձահ էբ մեբ
գիւղին
մէջ : Մ իքա–
յէլ
գոՀացում
տալով
խնգրանքիս
, ղի՛ս
առաջն՚որ–^
գեց
ղէպի
Մ ուրատ
իւ տուեր , որ գիւղի
մ էկ հայ -
բամասբ կբ գտնուէր
% Այղ չրջանբ խիտ
բնակչու–
թիւն
ունէ ր : Ո՝ո ւբք գ.աղթա կաննե ր. ր ՛առաւե
լա -
բաբ Հաստատուահ
էին այղ հալրամասին
մէջ։
Զղուչութեամբ
յառաջացանք
ղէպի
տունբ
, ոբ
քանգուահ
ւիվւճակ մբ ունէր : Առանց
վա րանե
լու
մտանք
ներս եւ նսաանք
քարի
մբ վրայ։
Հագիւ–
կրցայ
գսպել
ինքղինքս : Աչքերս
սկտն ջրոաիլ
։
Գուբս
ելանք
տունէն եւ կանգ առինք
ջրՀոբին
Մէկ
երկու
ամիսէն
վերամուտ
է ։ Արգէն
սկբ֊
սահ են արձանագբութիւններբ
Ա էվոի
Մ ուրատ -
եան ել իհէնսիի Գպբոցասիբաց
վա րմա րաննե բ
Ո
լ :
ՖբանսաՀայ
ղաղոլթբ
իր խաութեամր
Փաբիզ,
Մարսէյլ եւ Լիոնի
մէջ ու շբջակայքբ
Հաստատ -
՛ուահ
բլլա
լ ով
, իւբաքան
չիւր բ ունի
առաւե լու -
թիւններ
եւ պակասներ։
Օրինակ
ամէնէն
յղփացա՛
հբ,
չփացահ՜բ կամ բախտաւորը,
Փաբիղ
օբՀնու -
թեան պէս ունի իր քթին
վերելր
այղ
զո յղ վւա -
րոսները
ել մենք
անոնցմէ
զրկուահ
զալառացի -
նհրս , նախանձով եւ կարօտով կբ սպասենք–
՚. լա–
ւտղռյն
օրերու,
օր մբ Աարսէյլն ալ
օմաուահ
տեսնելու
ղո յգ վառարաններով
կրթական
, .անոնց
Հուրովը
տաքցնելու
Համ աբ նոր սերունգը :
Մինչ այգ, աչք մը նետենք
այսօր,
վեբամոլ–
տէն
առաջ,
ճամբայ
մբ զանելու
, հնոգքնեբբ
ցբն–
ցնելու
՚ . . Ւնչպէս եւ մեբ ազգա–
Ա^Լ՛
տ ղգ
ասաա
յին
ամէն
կարգի
մ ա րմ իննե բ բ,գլուխն
ունենալով
Բաբեղորհ-ականբ
իբ գբամ
ի չգորհահոլտհ
տոպ -
բակնեբովբ :
Աչքի
ու– մաքի պտոյտ
մր բրէք Ֆրանսայի
քսւբ՛
աէ՝սին
վրսւյ, տասբ վայրկեան
, որ՝ անկիւնն ալ որ
ոտք կոխէք
օր մբ, մէկ երկու
բնտանիքէն
սկսեալ
մինչեւ
7 800
՚՛՛–
աւելի
Համ ախում բ
Համբանքնեբ
կան , առանց
գպրոցի կամ հազկոցի
Հայաշուն՛չ ,
իբբեւ
Հետեւանք
տեղական
ումե
բու
պակաս
ին
կամ տնաւեր
անՀոգ ութեան :
Կ Ր թ ո ւթի
ւն ր պարտաւորիչ
ՐԱա
լով
մեր գա -
ւակներբ կբ յաճա՚իսեն տեգական
գպրռցնե՜բ : Ւ բնէ
յառաջադէմ
, յաճաիս
առ՛աջին՛
գիհեբոԼ
՚Լր՛"/
կանգնահ :
Տունբ
Հարիւրին
քանի՛էն
Հայերէն կբ
խօսին :
Չնչին
մասբ : Երբ ՚քանչն
սւ աղջիկբ
12—13
ատ -
րեկան
կ*րլլան
տարիք
մբ որ
կարելի
է
տղան
ղիշերօթիկ
գնել
՚— տզուն կամ աղջկան
ճակա -
տաղիրբ
, Հայեբէնուէ կամ ո՚-րիչ
էեգուով
Դրեէ"՛–
պաՀբ եկահ է : կամ պիաի
ձղուի
ղառիվար տա -
նոլլ սովորական
ճտմբան, կամ ճիգ մբ,
ղոՀողոլ—
թիւն
մ լւ նիւթական թէ բարոյական
գտնելու Հա -
մար վւբակաբա՚ր
ուղին։
Մ եր Փ ա բիզի
զո
յլլ Հասաատու
թիւններբ
, Մ
" լ -
րտտեանն
ու Գպբոցասէրբ
, պէտք
է ր ա լնքան
խր^
ձողուահ
բլլա
յին աշակեբտներով
, որ տեղ
չմնար
բոլոր
պաՀանջներուն
գոՀացում
տա՛լու
։Մ իմ
իայն
Փ՚սրի՚լբ
, գրալահ
պէաք էբ բլլաբ
բոլոբ գա՛սա -
րաններն ալ , մինչեւ
գպրոցնեբուն
գռներբ։
Այն
ատեն
հնոզքներբ, աեղմբ գտնելու
Համաբ
Համտբ–
իրարու Հետ մ բցո՛
մ ի պիտի
ե լ լէ ին , իբրեւ
սինէ -
մային կամ թատրոնին
գռներուն
առջեւ :
ԵԼ
այն ատեն
իրաւունք
պիտի
ունենա
լինք
ա -
՚֊ելի
ումով
պո ռա
լո
լ բաբձբաձա
լն • »Ազզին
մ եհե–
րբ,
արթնցէք
, երեսուն
տարի է կր քնանաք,
մինչ
մեր
մանչերն ու
ագջի1
^երն
աբթուն՝
յորձանքն
ի
վար
կ՚երթան
, Հա շո ւե յա րղա
ր ի աետբակբ
անոլ -՚
թին
զա րկահ կամ տեղացիին
աղջիկն ու մ անչր» :
Բայց ս\րգա^բ է ամէն
մեգք
վւաթթել
հնողքին
ՎԻոռ =
Գաւաոէն կամ Ա իջե րկր՛" կան
ի այս ափերէն Փա
բիզ
միջին
Հաշուով
Հաղար
քիլմ •
Հեռաւոբու -
թեամբ
10
1 2 14
մամուան
ճամբայ
է, Նի" ,
թ՛"ւլ՛՛ն
, Մարսէյլ
եւն– : Եւ հնոզք
մբ իր մէկ
զաւ–
կին
Համ ար
միա
յն պէտք է հաիսսէ երկու
Հաբիւբ
Հազա՛ր ֆրանք
,(գվւշերօթիկ
Մոլրատեան
կամ Գպ–
րոցասէբի)
գպրոցի
հախքեր , Հագուստ
կա —
պուստ
, ճամ
բու
հախս
եւն՛ :
Այս
գումարին
կաբեւոբ մէկ մասբ,
30-000
ֆրանքէն
աւելի կամ սլակաս , րստ
Հեռալորոլ
—
թե՛ռն , ճամ
բու
հախքն է : Պա լմ անաւ ոբ աշակեբ––
ւոր
ո չ Ե^նունգին , ոչ
ալ
Զատ
կին տռ ւն երթա
յ ,
հախքե
րր նուազեցնելով
, բայց
միւս կոգմէ
րարձ–
րացնելուի
մօբբ կարօտին
ջեբմաչափբ
:
Ուրեմն
Հոգեկան ճիգ մ լ ^
ալ
մայբիկէն
,
նիւ
թական
բեռբ նետե լուէ Հայբիկին
ուսին :
Ւսկ
ի՛՛՛նչ բնեն այն հնոգք^ւեբբ
ււր ունին
2 3 4
կամ
աւելի
զաւակներ : Տո՚֊նով
տեզով
Փաբի՛՛զ
փո
խազբուին
։
ՓարիզաՀայ
հնոզքնեբուն
կ ՚ ի յ ն ա յ
ուբեմն
լա
յ–
նօբէն
օգտուիլ
ա յս
պատեՀութենէն
,
մ անաւանգ
Որ
ա
/ս տարի պիտի
բնգո^ոլին
ցերեկօթիկ
աչա՛
կեբտներ ալ ԼՄուբատեան) :
^
քով : Մո՚-րատ
վերջին
անգամ
փոբել
աոլահ
էր
՚ " յ Գ
ւ/՚^՞Րճք՛
"Ր Գ1"–ԴԻ ամէնէն
մեհ ջբՀոբն էր :
Գագթական
գիւղացիներ
Հ(Մ ուրատ փաշա» կբ
կոչեն այգ ջրՀորր։
ԱռՀասարակ
մեհ
յարգանքով
կ՚՚արտայայտուին
գիւղի
Բիրտեբն ու
Թուբքերբ
Մուրաաի
մասին։
Պզ՚ոիկէն
մինչեւ
մեհ՜բ
րոլորի
բեբանն է Մուոտտի
անունբ, ելբոլորն ալ կբ
խոստովանին
թէ աննման
ք " ՚ ջ մբ ելեզական
Հե
րոս մբն էբ Մ ուրատ :
կատարեցի
ուխտս : Ափ մբ Հող առի
Մոլրատի
տունէն,
զոբ պաՀահ
եմ մեհ գուրզուրանքով
ել
Որ Հետս պիաի
տանիմ
Այքեբիկա :
Երեք
օր մնւալէ ետք հննգավայբիս՝
կովտունի
մէջ,
անցա
Լ շրջակա
ք դիէ֊ղերբ :
(Մնւս0եաւլը
յաջո.լւդււվ)
ՊԵՏՐՈԱ^
ԳԾԻԿԵԱն
Շատ
անզամ
ր՛սն մբ ուէւեցոզբ
յաբգբ
չի ղէ^
տեր :
Մեր գաւառի
բանուոր
գասակարղբ
չի կրնար
այգ հախքր
բնել,
չի կրնար
մաահել
իսկ այգ մա
սին,
բայց եթէ ինք1լ ալ ունենար
Փարիգի
Հայուն
պէս
առալելութիւններ
անչուշտ
բա խա
ին
պիտի
չձզէբ ոչ իր մանչբ, ոչ ալ իր աղԸկբ
,
այնպէս
ինչսլէս
իր պարտէզին
սոխն ու սխաոբը;
Ւսկ արՀեստաւոր
կամ մանբ
առեւտրականը
Հազիւ թէ մէկ զաւակը
կրնայ
ղրկել
Փաբիլլ։
Մինչ
բարեկեցիկ
Հայր
նայելով
իր իսառնուահքին կամ
կրթութեան,
եթէ ուղէ
կրնայ
իր բոլոբ
փափաք,
ներն ալ գորհագրել,
կը բաւէ որ սրտին
մէջ
մնա
ցահ
բչլ՚ոյ Ա • Աեսոպի
թթխմոբբ :
Վենետիկի
Մուբատեան
վարմսւբանբ
իբ աշ .
խարՀազրական
ղիրքով թէ գրամական
տեսակէ .
տով
աւելի նպաստաւո
բ եւ ձեռնտու է Նիսէն ֊–.
Մարսէյլ
Հասաատուահ
զազութին
Համաբ ,
բայց
հ՛նոզք մբ իր
15 16
տարեկանէն
վար
զաւակին
Համա ր գմուաբաւ
յանձն
պիտի
առնէր
անցնիլ
սաՀմ ան բ :
Մէկ խօսքով
մեբ եկեւլեցինեբր
շատ, իսկ գպ
րոցն երբ բնաւ
բսիւական
չեն
մ եհամ ասնո
լ թ ի լ ն
կազմ ոգ մեր խոնարՀ
դասակարգբ
զոՀացնելոլ
Համար :
,
Ուրեմն
հնողքնեբուն
կ ՚ ի յ ն ա յ նետել
առաջին
քարբ։ Ւսկ «Տառաջ»ին
բանալ
սիւնակներբ
ե՞րբ
զոց
եղահ
են ո բ—ա բձան ագրե
լո
լ Համար
արթոլն
մնւացւ՜էհ
հնոգքնւերոլ
թքււբ •• - իրենց
զալակնե
.
րովբ :
Հա յրենակցական
եւ այլ միութիւննեբ
(միայն
Հանգէսնելւ
սաբքել
գիտեն՝)
կրնան
ստանձնել
մա–
նուկնւերու ա րձանազրո
ւթեանց
Հոզբ ,
ցսւն՚կեբը
յանձն, ելով «Տառաջ»ի
: Ե՛– այն ատեն
«Տառաջ՛»
վւաստաթոլգթեբբ
ձեռքին
կրնայ կարգի
Հրաւիրել
կամ աւո բ կո յր երբ :
Մարսէ
յլբ
իբրեւ
Հարաւային
Ֆ բ ՚ ՚ ՚ ն ս ա յ ի
կեգ֊
րոն պէտք
ունւի Մուրատեան
եւ\
Գսլրոցասիրաց
վաբմաբանւնւեբու
տիպարով
ղո յւլՀ վարմտրաննե ֊
բու : ԱՀա իբական
գորհ
մր որուն
Համար
կ՚արմէ
ասպաբէզ
նետոլիլ
, խօսքով
, ղրիէո՚ի
, թէ նիւթա
կան եւ բաբո քական
բոլոր
միջոցներով :
կաբելիւ է ամէն տոլ^ւէ նեբս կամ իրրեւ ական՛–
ջ ի
օգ կախել
Հ ՚ ԱաՀակի ագգա բաբս ւթիւն բ ՚
« Զկս՚րհէք թէ հսւզկո ցնւե րով եւ Հ ինգշա՚բ՛–
թի
օ րոլան
կէ սօրեա
յ գա սա խօս ո ւթիւննե
բուի , ո–
րոնց լՐւթացքին
Հայ փոքբիկբ կէս ֆրանսերէն կէ"
Հայերէն
Հն չում ով,
տ յ բու
բէն
սո րվելու եւ քանի
մ բ ուոանաւորնւեր
արտասանելով
, Հս\ լուիմեան։ գի–
մագիհբ կր վւրկուի : Հա քր գիտւսկցաբաբ
Հալ պա–
Հ ելու
Համ ար , անՀ բամ՜եչտ է բա րձբագո
յն
Հա՛յ »
կական
Հտստաաութիւն
մր , որ Հաւատք եւ
քյ՛*
նւեբշնչէ
ել ստեզհէ
այնպիսի
միմնւոլորտ
մբ,
որուն
չո՚-նչով ոչ մ իա յն Հտ / մ անւուկբ
փրկուի
, ա լլ բո–
լոր
այն Հայեբբ ոբ այգ մթնոլորտին
մէջ կո մտ
նեն »:
Պա րգ է որ այս ոգիով
թ բհո
ւահ
մատզա
շ Հո ~՜
գինեբբ,
աւզազային։
պիտի
նաիւլ^ւտրենւ
աէ։.աւելա–
պէս
անւխառնւ ամ ռւսնո լթեամ բ
կազմ ե լ
իբենց՝
բոյնբ :
Մեր կիրս՛ րկահ
բոլոբ
միջոցնեբնւ ալ պիտի
հա
ռա յեն
երկարաձզելու
Համաբ մեր
պանղռլխտի
այս
կեանքբ,
սպառելով
, գիմագրելով,բայց
՚Բիշա
յուսալով եւ սպասելով
լտւազոյն
օրերուն :
Երանի թէ այգ օրբ շտտ չուշանար
, ել մեր
աչ–
քեբբ
սեւեռուն եւ արիւն բ Հայկեան՝
չսաո էին ձբ–
մեռնաշռւնչ
սպասումի
երկար
տաբինւերոլ.
րնւթաց–
քի՝^––
ԳԷՈՐԳ
ԶՄՒՒՌՆԻԱՑՒ
ԼԻԲԱՆԱՆՒ
առաջնոբգը
հոբէն
եպիսկոպոս ա յ՛
ցելահ է Արմանթիհի
գեսպանին եւ ներկա յացոլ -
ցահ
Լիբանանի
Հայ
մ ո ղո վո լբ ղին։ խոր ցաւակց։։
լ–
թիւնր
Աբմանթինի
ն,ախա։լաՀին
կնռք
ԵւաՓեռոն՚ի
մաՀուան
առթիւ –.Գեսպանբ խորապէս
զգահուահ
^
քա
յսւնահ է իբ
չնո
բՀա
կա
լո լթիլն
ր եւ գնա Հ
Աւա
ան–
ք"վ
աբաայայւոուտհ
Աբմանթինի
Հայութեան
մա
սին , իբրեւ
ա
շխատունակ
, Հաւատարիմ
եւ պար՛
կե շտ
ք՛՛։ զաքա
ցին եր : Գեսպանբ
խոստացահ է Հա
յոց
ւէշտակցութե
՛սն թաբզմ՚ան
ը Հանգիսանա
լ իբ
կառավա
բութեան
մ օա :
ՄԱՐՍՒԼՒՈՅ
շբջականե
րուն
Հա յութեան
թիլին
մասին
՚էիճա՚կազ
րութիւն։
մբ
ցՈ քց
կուտա
յ ոբ
300
Հայ
բնւտանւ
իքնեբ
կ.սն Պոմոնի
մէջ։
Աէնթ
Ան-
թուսւնի
մէջ
300,
Աէն Լուի ել Պ ո ւլվահՕ ա՚ռօ՝
200,։
Աէն Լու՝
120,
Աէնթ
Մարկրիթ՝
60,
Աէն
ժէո^"մ՝
150–
Ալլոյ՝
30–
Փլան տբ Բիլի՝
30–
Գ՚սմուէն՝
15,
էսթաք՝
10,
Լա Ո՚օզ՝ ա, Լէ ղՊլիվ ֊ ^"՚«–
թիք
200,
Թռուա
Լիլք
10
Մ՚՚դառկ
Աէնթ
Ա
^Հ
երեսու՚հ.
Մալփասէ՝
յիսուն ,
Ա՚՚նթօլի^
10–
Աէն ժիւլ/՚էն՝
20,
Վալպտռէլ - Աէն
Մա""էլ
80–
Աէն Պաոնտպէ՝
10,
Ֆօն՚ոաքչբ՝
60, ^ ՚ " ^ *
Կոմպէո
30,
Բանէ՝
30,
Պուոտոնիէ՝
20 ,
Բոու՛^
Ռում՝
10–
Աէն մ-իւսթ՝
25.
Բաբլկթ
15 :
ԱԵԲԱԱՏԻԱ ա յցե
լահ է •Օղոստոս
\Օին
եբկր"ՐԳ
անգամ
րլլալով
ԱաՀակ
\յ՚ . Վրգ–
Փ""ի""լե"՚ն
որ
ամիս մբ տռսվ
Հոնւ երթալէ
վեբի մեկնաէէ էք Մ՛»–
Fonds A.R.A.M
