ԳՈՀԱՐՆԵՐ
ԻՐԱՆԻ
ՊԱՐՏԷԶԷՆ
Գւււ ձ1ոէք ե ս աււնռւ-մ գ ի ր ք ն իլքա.Ասաւթ–եա1& ^
Հ ա Փ ը զ ր գ|ւ1յւււ թաժա կԹ է ՕերցնոՆւք ,
Ա Տ վ ե ր ջ դի-ւքոՆէք ե11 կքօոոէսրհլութեաԹ
,
Հ ա ֆ ը ց ւ ւ խ ս ռ ա ր էևւէւդուՏւյյնւ է գնսւՆլք :
Ս՜տյւկռւթ-ե՜ան
լքէ-ջ
ապ՚րոււք ես ՜ն&շոււած
ԴաւՆ հ ա ւ ք բ ե ր ա տ ա ր ո չ խւ ա րի ւնըման ,
իԹ չ պ է ս տւմեհի ա ռ ի ւ - ծ բ բէաքւէսւած ^
Հ ա ֆ ը զ ն է ջարդոՆ՚ւք ր ո լ ո ր կապար՚սՍւ :
Գ ա ւ լ տ նի ի յ ր ո խ տ ա ն ք ռ վ , կ ե զ ծ , ր ա ր ի գտւրծհր
Տ է տ ր ա կնւ ՜րի ւէէջ գ ր ր ի
ա ռ ն ո ւ ւ ք ,
՛իսկ ա՜մէն ր՛ոպէ ՚Թռրից ն ո ր ւՐեղքեր
Հ ա ֆ ը զ ն է ստնւլերջ ի ւ ր գ լ խ ի ն
բարւլուՆլք :
Գ Ո Ն ս)սւճսւէա1նու՜ւք ես շատ
րնտրե՜Աւլների
Վ ա բ դ ա պ ե ս ււ ա կ ան ք ո ք ա բ ո զ ն է ր ո վ
—
Ա ն խ ո հ ե մ ն է ր ի ն յ ի մ ա ր բ ս ^ ն ե ր ի .
Հ տ ֆ ր զ ն է կ ա ն չ ո ՜ ւ մ մ ի շ տ ցոՆարՏա1ւք՚ռվ :
ԳււՆ սպա6ււՆ՜թեաԹ սո՛ւր ե՜ո որատրւէս՚սսաւ-մ
Անւ1եր9 պատժել՚ա. ե ե ր ձ ո ւ ա ծ ո ղ ն ե ր ի ն
-
ի աԹա ս տ ե ւլ ծ ա կ ա ն յ ա ն գ ե ր է
հ ի ւ ս ո ւ մ
Հտ՚ֆրզը յ ս տ ա կ , ւ ւ ս կ ե զ օ ծ , ա ն գ ի ն :
Գ ո ւ « ա ւ ա օ ւ Թ օ ւ մ ե ս ե ր կ ի ն ք ը է1|այծաւհ. ,
ի ն չ պ է ս թ ա ր ձ ր ա ց ո զ
ծ ո ւ ի ւ ր թաւաիյի՜Աէ
—
Լերաէնց ջ ր ե ի ի թ է ո ր մ ո ւ թ ի ւ ն ո ւ քէԱյլ
Հ ա ֆ ը զ ն է տ՜աւնում դ է պ
հեււ։^ւ ե ճ վ ի ա :
լքի իյօսքււվ կ ՚ ա ս ե մ ր ո լ ռ ր ի մսաին.
ի ն չ ո ՞ ՛ ւ է պա՜տաւծ ք ե զ դժր'ա|]ՍաոԼթիւՕ —
Որ դ ո ւ
լ ե զ ի ե ս տ ա յ ի ս ա մ է ն ք ի ն ,
ձ ա ֆ ր զ ր անւ) ե ր ջ , մ ի ա յ ն ք ա ղ ց ր ռ ւ ր - ի Ա ւ
:
թարգմ.
ԱՐՍԷՆ
ԳՐԱՍԻԼՆԻԿԵԱՆ
ՀԱՖԸԶ
Հետ
հ պիաի ուրանաս
անցեալը,
որպէսղի
ղիմա
,
նայ ներկան
իբրել. չտեմարան
կաբելիութիւհնե
-
բու ։
Աղատ
եմ Զաաիկբ
ուրանալու
երբ ա՛լ
չեմ
Հաւատար
մարգոց
ոչ բա րոլթեան
, ոչ ալ
չարու
թեան
, երբ կբ Հաւատամ
մարղուն
որ, ուր ալ բք՛
լայ,
կբ տառապի
\ Մարգբ
մարգով
կբ փրկուի
միայն
թէ կարենայի
գէթ
անգտմ
մբ
փաստել,
փաստել
թէ կեանքի
Հանելո-լկբ
,
մի^աւկոլթեան
ողբերգոլթիէնր
մաբգբ
ին^ւ է ոբ ստեղհ-ահ– է
I
Այղ վայբկեանին
, այնքան
գիւրին
պիտի
Րլլ՚"Ր
Հանգուբժել
բո լոք նուասաացոսքնեբու^
^ ք"*՝1՚՚1՛
ցաւերուն
, նո յնիսկ տեսակ
մբ Հպարտանքով
: Ան
չուչտ
թէ ղիտութիէնբ
, քաղաքակրթոլթիւնբ
յ
բարո յակս^ւ
քառաքղիմ
ո թիւնբ պարապ
խօսքեր
են
ա յնքան աաեն
որ ղանոնդ
չես ուրանար
, չես Հա––
կագբեր
անոնց
ստեղհ՜ահ՜ սքատրասաակեր
ինքնտ–
գոՀ մտ՛ա յնու քմեան
ղէմ՝
ա ն հ ր ա ժ ե շ տ
կեցուահ՜քր
մաբղ
արմէքին
: Նախ
կ՚ուրանա՛ս՝
որ յետոյ
կա
րենաս
, տուն ինք1էակամ
բնտրել
տ քն
ոբ ամէ
-
նէն արղաւաղն
է իբրեւ
կեանքն
ապրելու
"^Դ ՜
ղութիւն
։
Ու առա
քին թեկնահ՛ուն
որ կբ մերմսլի
կբօն–
քբն է անկուշտ
։ Րայց
ի՛՞նչպէս
ապրիլ
որ
կարելի
ԲԱա
յ երեք
տա րրե ր ճամ բաներու
վ րա յէն , մ իեւ
նո քն մամանա
կ , ղոլգաՀեոա
րա ր քաքել
ստեղ
֊
հ՜ում, կիրք,
եւ ճանաչում
: Ո՛– կրօնքբ
կբ
մեղան
չէ իր ղիւբութեամբ
, անցեա քէն եկահ՜ իր տ քն,րան
հանբ
րամինով
:
Վ.
՛ՕՇԱԿԱՆ
Հայաւի ^Խյ^ե^
Թելով
մբ սիրտս
ձեգի կապուահ
է , ու
ամէն
անգամ
երբ խլրտիմ
կբ գողայ
ցրտաՀար
կամ
վի
բաւոր
ճնճուղի
մբ պէս , փրփռալով
• . • %
Հայբենի
լեռնեբ , սիրունւիկ
ու չար
ուլերուս
հննգավա
յրը
:
ԱՀա
ձեր ձայնբ
կը լսեմ՝
Հեռաւոր
1
Երեսունբեօթն
անգամ,
հորե^ւիներս
սւ
մ աս րեն իներ ս , լուս ուն տեբեւենիքս
ու սեր կեմի չ -
նե բս հաղկեցան
, նաբնքաղո
յն Հ՛ա գո ւե ցան
:
Երեսունբեօթն
անգամ
, բաբձր
ու հանբագը
-
լոլխ
ցորեններուս
կա րմ ի ր
ալիքնեբբ
յորձս/նք
տուին,
ու օտարները
վայլեցին
:
Եբեսունրեօթն
անգամ
, պաղոլկ
աշունն
եկաւ
ու գնաց , արքենի
կաղնիներս
օտարնեբու
կացին
ներովն
արիւնլուայ
տապալեցան
:
Հ Երեսունբեօթն
անղամ
ալ ձ ^ ւ ն եկ
ալ
ու
ֆղուշ
առալ
, օտար
ա
յհերու
կճկղակներոլն
կռ -
խան
ղառնալով
: Ու գուն տակաւին
• • • ;
X
Ալո , իմ սիրատենչ
լեռներ
:
Գուն
իմ սրտիս
տեւիանբ
։ Ես տակաւին
ձեր
կարօտովր
կր տառապիմ
գ.եղեբե լով
խե լագարի
մբ պէս, օտաբ
ու անՀաբտւլտտ
ավէեբու
վբայ
;
Ու նորէն,
նորէն
ձեբ ձայնբ
կբ լսեմ անգագ–
բոլմ
:
Ե րե՛սունրեօթն
անգամ
, կենսավառ
գարու
-
նիս Հետ
նա շխուն
կուբհքով
կ աքո լրնե բս խմ րեբ–
գելով
ու շարան
շարան
իբենպ
ձաղռ ւկնե բով
գա
գաթներէն
ձո բակն
իքան
քրուելոլ
. • •
\էմէն առտու
, ոսկեվարսերով
արիւն
եկաւ
խենթ
Լեռնէն՝
ԳոՀանամէն
մեկնեցաւ
է
Զով
ու բիւր , րիւր աստեղագարգ
գիշեր
-
նեբուս
մէքէն
լուսնկան
քալեց՝
արեւմուտքէն
ա—Հ
րեւհա՚գ
:
1
Երեսունբեօիմն
անգամ
, թեւերս
քարգսւեցանք
՛ու գեւոց
տրուեցան
Օա
՛ար ա յհերու
Համարէ
Ու երեսունբեօթն
Հեղ այ , ձմեոբ
հանբ
մեր
ուսերուն
, սպասեց
երկար , մինչեւ
որ
ղարնս/ն
տաք
Հովերն
Հասան
ու ձիւներն
Հալեցան
.
. . Հ
Ով
իմ Հա՛յբենի
լեռներ
, ա^Ա
.պաՀուս ,
աՀա
կ*եբաղեմ
մեր Օ՚պււներբ
։
5յ
V
Պեբէն՝
ոչխա բներու
կթուե
քէն եաք
կաթր
տաքցաւ
խոշո ր սալկիննեբով
ու
բամնո
ւեցաւ
ղո քլերու
մէք , սերի
ու մ՛ահունի
Համար
:
հ)ը~
նոցին
ղ էմ արշալո
յսին
:
Եւ աՀա՝
լիալուսին՝
ու իսսղաղ
գ՚քւշեր
;
Զո րակ
ին մեղեդիին
տակ
անո
լշ , անոյ*
կբ
քր֊
նանան
մեբ քույնաբեկ
պերւորնեբու
ու Հովիւները
;
Ա ք^եբր , մ այւիքն
ու եր իւններբ
% Մինակ
Զոմ
առս
է արթուն
իբրեւ պաՀակ
:
Առանց
ցաւի,
ա՛ռանց վիշտի
ա քՍ ինչ
աղռլոր
դի շեր է , Հա քբենի
լեռներ
,
Ասանկ
գի շեր
մ րն
ալ
11/
իտի տեսնե՛՞մ,
պիտի
վայլե՞մ
աչուիս
յա՛ -
ւիտեան
փակելէ աոա9 ...
Ն–
ՇԻՆԱԿԱՆ
«ՑԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(48>
0 1 ք 5 I
ս
(–էէ՝Պ ՎԵՐՋԻՆ ՊԱՏԵՐԱԶՄԷՆ)
կարելի
է երեւակա
յել
թէ որքան
անՀ՛ամ բե .
* րոլթեամ
բ սպասեցինք
ա յգ
Եբեքշա՚բթիին
% Երե՛
կոյեան,
այն դաղտնի
ոստիկանբ
որ պաշտօն
ու ՚
նէր մտիկ
բնելու
Մ աբթի
իիօլո յի
Հեռաձա^այ^»
խօս ակց ու թիւններբ
, մեղի
Հաղորդեց
ե րգչո
լՀ
ի ին
երգելիք
ա ունին
երեք տուեերր
է
Այս տուեեբոէն
իւրաքանչիւր
տողերուն
՛ա -
ս֊աքին
տ՚առերր
քովէ
քով
չա՛ր ելով
երեւան
Հանե–
ցինք Հետեւեալ
ն շանա խօս քր
,
ՀՆՈ
րվեկիո
յ
մէք » :
—
Ի՛՛նչ
րսել
կ^ոլղեն
աբգեօք
I
Շ՝ատ
որոշ է այդ։
Ըսել
կ՚ուղենթէ
նպա
-
աակ
ունին
Ր. ճակատ
մր բանալ
Նո՛րվեկիո
յ
մէք։
Փօնթիւի
իրաւունք
ունէր : Արգարեւ
քանի
մը
օր վերք գանաղան
տարաձալնութիւններ
սկսան
շրքան
րնել
երկրին
մէք : Հադաբաւո
ր գինո ւո րնե բ
իրենց
բնսէանեկան
պաբագանեբուն
բսին
թէ
սկր՜
սահ
էին մա՚րղուիլ
լեոնային
պատերազմ
ի Համ ար
ել իրենց րաշխուահ
էին ձիւնակօշիկներ
:
Գերմ աննեբուն
քաղա քական ութ իւնր
բացո
-
բո շ էր : կ*ուզէ ին չօչ՚ոփել
կառավարութեան
տբա^
մ արդոլթիլններբ
եւ ա յս կերպով
ստիպել
որ պւռ՛
աասխանատուներ
արտա՝ քա քաոլին
պաշտէւնա պէ ս ;
Եթէ
նոյնիսկ
ձախողէ ր իրենց
այս հրագիրբ
(ինչ
ո բ պատաՀեցաւ)
, ոչինչ պիտի
կորսնցնէ
ին : Նո
Ր
յա րձտկո ւմնե ր ո
լ
հրագիրբ
քՈ յս պիտի
ա րթն ցնէ ր
ամ ենոլրեք
: Անոր պիտի
յաքո րգէ ր մոգով ո
ւրղին
յուսա՛խաբութիւնը
: Այս էր արդէն
Գերմաններուն
փափաքբ
\
Մ եր առաքին
գո րհբ պիտի
րքքու՚յ
.ճօրճը
ետ
կանչել
: Ա յլեւս
աւելորղ
է Հ ետապնգե
լ
Հօր
լօքբ , որովՀետեւ
ան գիտէ
թէ
կբ Հետեւինք
իր
շարմ ումնե բուն
եւ այլեւս
մ եհ
զգո ւչո թեամր
կբ
գորհէ
կամ
բնաւ
գոբհի
չ ի խաոնոլիբ
;
Ամէնէն
շատ
կր զարմ անամ
Փէ լբթա քնի Հեռաձա
յնի խնգ
րին ՝. Ուրեմն
երկրոբդ
անձ
մ բ կայ
ոբ
Լէյսին
կբ
փոխանորգէ
, տեսակ
մ բ Տօքթ
• ճէքիլ
եւ
Մր •
Հա քտ • • • սակայն
անոր Հակառակբ
, երկու
մար
գիկ
որոնք
մէկ մարղու
կբ վերահուին
: Ոչ,
բնաւ
գոՀ
չեմ : Փոքր
ճեղք մբ կայ
գոր
չեմ կրնար
գա
նել , եթէ գտնեմ
. . .
Յաքոբգ
առտու
Փօնթիւի
բսաւ
•
Փոփո խութեան
պէտք
ունիմ , այս
խնղ իբր
շատ
կբ քղայնացնէ
զիս , վանղակի
մէք բանտար–
կուահ
եմ կարհես
, կրնամ
չարմիլ
սակայն
չեմ
կբնաբ
ղ ուրս ել քեք :
Ուրեմն պէտր
է որ կ ենգանարանա
կ ան պ՛ար–;
տէգբ
ա քցելէք անգամ
մր , րսի ի՚նդալով
, թերեւս ՚
կեն ռան ինե բո ւն նա քե լով կր տեսնէք
թէ
բանսէար–
կուահ
քէք ել կր գնա
Հ ատէք
ձեր աղաաո ւթիւն՛ր է
Շատ
լալ,
ուրեմն
միասին
երթանք,
րսա՛լ
Փօնթիւի
։
Առաքարկեւքի
Ուիփսնէ
քտի կենդ
անարան՚ական
պաբտէզր
երթաք , որովՀետեւ
Րիճրնթ
Փարաքէ
պաբտէղին
վաքրի
կենգանիներր
Հոն
փոխտգբոլահ
էին , ո րպէսղի
օգա
լին յարձ՛ակումի
մ ր պարադաւ.
կարմիր
Զ՚աաիկ,
կա՛րմ՛րուկ
Հաւկիթ
I
Օրեր էին շէն եւ յււ^ախ՛. Զուարթ
էին մեհ
ոէ
պզաիկ
Հայ Զատիկը
ուրիչ
բան
էր ՚Օ^օ
՜Օ՜
Հօ՜ , սուրփ
եւ անուշ
է
Հաւատացեալ
կամ անՀաւատ
: Ա^
մեր
աունեբն
էբ
շէնցնռւմ:
Մամիկ
- պապիկ
: Հօբաբ
- քեռի։
Խնամիներ
բաղմաղգական
, գային
մեզի
^որՀաւոբի
:
Մ եր
Արտերը
կարմ իր արեւ
Հ
Մ եր
ւս չքեր^
Փայլուն
աստղեր
. . .
՚Րրիստոս
յարե՛ալ,
քրիստոս
յաբեաւ
կր Հաւատաս
X Ջե՚^ս Հաւատար
: Ան գուն գիտ
ցիր , ես անգէտ
եմ ։
Զատիկ,
Զատիկ
Հայոց
Զատիկ։
Ան մերն
էր^
մեր
բոլորին։
Մեհ
ու պզտիկ
խտիր չկար,
Հա ~
ւատք
մալաաք
մտքէ
չանցնիր
:
Ուրախ
էինք զուարթ
ու չէն՝
մեր
սեզս*ն՝ի%
չուր^
բոլոբուահ։
ՇնորՀաւռր,
շնոբՀաւոր
: Շ ատ
տարիներ
շէն ու պայհառ
է
^^բիստոս
յարեալ
՛ի մեռելոց
: Աւետիս
ձեզ ,
մեր ամէնուս
; ճոխ
սեղաններ
էին պատրաստ
մե.
րին բոլոբ բարհկամաց
՚,
՝՝՝Րրիստոս
յարեալ
, ՚Րրիստոս
յարեալ
։
Մամա
ինչ է
սա
Զաթի՚քը
,էթ–դ1ա1նժէ^
բս^
չէ". Զատիկ
...
— Զագոլկս,
ինչո՛՛ւ
էթրանժէ
րլլայ
Զաաիկը
Հաք՝ է ։
Փաքւ»
է օտար։
Րաբուն
լսէ կր
վշտանայէ
Գիտե՛՞ ս Հա յուն
Զատ
իկբ շատ
աղուո ր
ֆէր–
է է
Րոլոր
մեհեբն
ու պւլտիկները
կ՝եբղեն
, կ՚ուտեն
ու
կբ խմեն : Հօրաբ
, մօլ^ար ,
թ ա 1նթի — գ ո ւ զ է ն
ի–
բարոլ
մ օտ :
Զե^ս
ուզեբ
գուն
այս աղուո րիկ Ա .
Զասէիկը
տօնե
լ մեբ
մ օտ , իմ անուշիկ
՛ա՛զուոր տղաս Հ
Մամա , ես չեմ դիտեմ
Զաթիքը
ինչ է
ւ
իմ՝
քօրէննեզ
գիո
կբ սպասեն
, մենք
պիսէի
լ^ենք
սիւդբրիզ
բազթ-ի :
Տ՛անբ,
էտմօնն
Հոն կբ սպա
սեն : Լա , մ՛ամա քան : Ես պիտ
եգթամ
անոնց
մօ–
ա բ
ֆա ք
բնե լու :
ԷՀ
ման չուկս
, ես ինչ բսեմ՝
փափան
երբ
դաւյ իիիկունւր
եւ իր մանչուկր
չգտ%է Հոս։
կը
վշտանա յ ել կր ցաւի
, ալ դո՛ւն ինչպէս փափա քէն
րան պիտի
ուգես , Հէ ք իմ ձագուկ
է
Փափււ^
ւք ա.
մ տն
մ ին՚ա՚^կ
մնան , տխուբ
բլլան
եւ ցա^
լ
զղան
ւ
Ջէ , մանչոլկս
լալ մաահէ:
Եթէ փափան վշտա
-
ցբնես
այլեւս
քեզ չ ի ւէիբեր
:
Անուշիկ
մ՛ամ աս , րսել
է ոչ
ֆա^է
^ՐԱաք
գուն
եւ փափան։
էՀ , այգ
Զ"՚՝թիքբ
շա՛՞ա
մեհ
բան
է
Այո տզաս,
Հայուն
Համար
, շատ
մեհ բա՛ե
է մեր Զաաիկբ
:
իմ
քոքբէննեղ
զիս կբ սպասեն։
Երբ
փափսւ՚ն՚\
դայ
ֆէդւքի
ուզեմ
ռւ Համբուրեմ
անոզ
ձեզքր
յ1
Ըսեմ
իգէն՝
I
Քդիսթոս յադեաւ, Քդիսթ-աս ւաւղեաո. ...
1
՚ Կ– ՊԵՏՈԻՇ
I
ՇԱՐ ԺԱԿԱՆ
սակացո
յցի
Օբինագհին
յեաա
ձգումբ
մեհ
յուղում
պատճառեո
ս էն տ ի,^ւ^ե
րուն
մէք
:
՚
յին չկարենան
դուրս
եԱել
իրենց վանգակներէն
է
^
Լաւ
որ Հոս եկանք,
բսաւ
Փօնթիւի։
Գոնէ
քիչ
մբ մաքուր
օգ կր չնչենք
:
Արեւբ
կբ փայլէր
եւ քանի
մբ
հոյլ
ամպեր
զանղաղօրէն
կ՚անցնէին
: Փօնթիւի
մտաՀոզ
զա
նոնք կբ դիաէր,
որովՀետեւ
երբեք
չէր
ախռրմեբ
թրքելէ
••
Արդեօք
պիտի
անձրեւէ՛՞
, Հարցուց
Փօնթի
-
լի պաՀապանին
:
-
Ոչ,
գայլերը
լուռ
են , պատասխանեց
մար
գբ ։
-
Լա՛՛ւ օգի նչտն
է ատիկա
:
Աքո , անձրեւէն
առաք սարսա՛փելի
աղմուկ
կր
Հ անեն:
Ուրեմն
կենդ՚ան/ւներբ
դոլշաէլներ
են :
Աքո , պարոն
, ես նախապէս
կ^աշխատէի
Րիճբնթ
Փաբքի
կենգան աբանական
պարտէզը
^
աքն ատեն
բնաւ
չէի Հետաքրքրուեր
ձայնասփիլ
^
ռէն
Հաղորղուահ
օդե րեւո
լթա
բանա կան
լուբե
-
րով , որովՀետեւ
ես լաւ գիտէի
թէ ինչ օդ պքււոի
ո լնենանք
. կենզ անիներս
ինհի
կ ՝բսէ ին ա րգէն
է
Օրինակ՝
բադ
մբ կբնայ
Հասկնաք
թէ
փոթորիկ
պիտի
պայթի
, որովՀետեւ
չափազանց
բաբակ
՜զանկ
մր ունի եւ շատ
զզ.այուն
է :
«
Շատ
Հե՝տայ>րքրա՝կանէ
է այս
րոլոբբ
յ
Այո, պաբոն,
կենգանիները
ուսում^ւասի
-
րելով
կարելի
է չաա
բան
սո՛րվիլ
:
ԵԹԷ ՏԱԿԱՒԻՆ
ԿԱՏԱՐԱն՝
ՋԵՄ
ՊԱՐՏ՚ՐԳ
ԿԱՐՕՏ
ԱՁԳԱԿԻՈՆԵՐՈՒԳ
ՀԱՆԳԷՊ,
ՇՏԱՊԷ
ԲԱ–
յ^ՒՆԳ ԲԵՐԵԼ ԾՈՄԱՊԱՀՈՒԹԵԱՆ
ՕՐՈՒԱՆ։
Fonds A.R.A.M
