€ 6 Ա Ռ Ա Զ է՛՛,
ԱՐԴԱՐ Վ-ՐԴՈՎՈԻՍ։,
քՓՋ
ՄԸ
ՊԱՏՄՈՒԹԻՒՆ
Թուրք
եւ Առնավուռ
միասին
սկսրն
կռսւիլ
8ոյ.
ներո՛ւ
ղէմ եւ յաչողեցան
յաղթելրոլորին։
8ե.
« Յաո-աշ »ի մէչ Վո՚ՀԷ անգրագառնալով
Գա֊
լուս,ո
կիւլպ՛էնկեանի
վեր1ին
ելոյթին,
արգար \
վրգովու.մով
կր ձագկէ
ղայն :
Բացատրենք
պատճառր :
Հայ
կրեսոսլլ
Լիղպոնի
թանգարանին
նոլիրեր
յ
է ԳԷԳ ՚ ^ ռ ղեգարու-եոտական
գործեր,
ձուկէս
մի– •
լիոն
ոսկի
արմոգու-թեամլէ
:
^
Լուրր
Հագորգող
Հեռագիրր
կ՝ըոէ^ թէ «Փոր՛ \
թուգալր
միակ
երկիրն է զոր շատ կր ոիրէ
եզեր \
կիւլպէնկեան
եւ. որուն
երկրորգ
անգամ
րԱալով
^
կ՝ընէ
իր նուէրր տՀ.տ» :
|
Իյո՚րՀոզներ
լլլչան գուցէ ,թէ Հարստութեան ;
մր աէրր
իրաւունք
ունի իր գիտցած եւ
ուզած
՚––
եզանակով
գործածելու
ունեցածր
:
.1
Օրէնքն
ալ կաչկանգում
չի ճանչնար այգ առ–
՝՚,
թիլ արգէն
, կ՚ըսեն ։
|
Բայց
գոյութիւն
ունի րարոյական
անգիր
օ - ;
րէնք
մր, որ
ի րաւունք
կուաայ
բանական արա ֊ ՝;
բածին
անկա շկանգ
իւո բՀ բգածո
ւթի
ւնն եր կատա
րե լու
մ արգոց
այս կամ այն արա րքի
մ ասին :
Գալուստ
կիւլպէնկեան
տուած է Լորս ու կէս
՜
միլիոն
ոսկի
արմոզոլթեամբ
Հազուագիւտ
ւսռաբ–
Վ
կաներ,
բայց
Լւր նո ւիբատուո
ւթեամ բ չէ կրցած
:
գերազանցել
օրինակ.
Լորտ
Պայրբն
մբ, ոբէ տբ.
լալ
Տունաստանի
ազտտագրական
պա յքարին
բան ,
մը աւ ելԼւ
իր Հ ան ճտ րն ու ար ի ւնբ
;
1
Ու չկայ
աւելի
թանկագին
բան
աչյստբՀի
վբ՜–,
բա
յ քան կեանքբ , երբ արատալո
րոլած չէ անոԼ \
կո չուած է օգտակար
գառնա
լո լ մ-ոզովուրգներոլ
•
բարօրութեան
Համար
ւ
|
Ալ եթէ վարձէք
չաբել
անուններբ
ամենազգի
;
նման
մեծութիւններու
, սիւնակներ
չեն բաւեր
ւ ^
Բարեգործութեան
մէք սակայն,
էականբ
ցու՛,
ց ա կան
կ ո զմ էն
՚" ՚-ե լի նպատակն
ո ւ
թո բքն է ։
իր բարեկեցիկ
բարեկամներուն
ամէն
գիշեր
Տ
կոչունքներ
տոլոգ
քոք մբ չիւ կրնար բարեբար
,ա– ;
ձունին
արժանանալ,
որովՀետեւ
իրեն
Հեա խրախ– ,
ճանքԼէ նստոզ
Հ բաւի րեա լներ ի վիճակի
են
իրենց
սեփական
սեգանէն այգ ճաշբ
բնելու
, ու պա րպե. ՚
լու գաբձեալ
քան
Լւ մբ գաւաթ
լնաիբ
բմսլելի
է
ձ
ԱւելԼւ Համեստ
սեգաննեբոլ
առքեւ ազքատնե՛
•
բու
եւ տն^ան կնե րո
լ տրուած
ճաչեբ , բարերար
՛ա
նունբ ապաՀոփած
են անոնց օգտակտբ
գաոնալու՛;.
նպատա կոփ ՛ոգեւո բուած
աւ^իւ
Հ ո գինե ր ո լ
: I
Լո րտ
Պա
յ բ լ ^
կրնար
իր \ա բիւնբ
թափել փառ - \
քին
Համալ
Ալպիոնի
, որ իր Հայրենիքն էր
ու
չ
գաբձեալ
տրժտնանտլ
գնաՀատութետն
, բայց
անՀ
մեռաւ
^սեցետլոփ
մեծ ժոգուԼուրգի
մբ Համօքբ
ոբ\
կբ տրոբոլէբ
կբունկն՚երուե
ներքեւ
թուրք բաբ - •,
բա րո ոոլթեան
% իբ ա րտ բքով
եբիցս կբ
մեծնաբ1
Լւնք եւ իրեն
Հետ
իր ՀայբենԼէքր
նմանապէս : ^
Ա խբագո բծութեան
գեգեցիկ
օ ր ինա
կ մբն
՜*ւ^ .
ասիկա,
տրամաբանօրէն
գնւաՀաաելի
ու
լուսա
~;
պ ա յծա ռ Հ
Երբ
տա
ր իներ առաք
Ագա
թօն
պէ
յ
մ բ
փոբ
ձեց
Լւր սեփտկտն
մատենագա
րանբ կտակել
3)բ -.՝
րանսա
յի , օրուան
կա ռտ փար ո ւթ ի ւն բ մերժեց
բն^՛
գունիլ
ն՛ուէբբ,
ու ժառանգորգներուն
թելագբեց
,
Հ
որ
աւելի
լաւ
էլլ^էին
եթէ
\ա՚յգ գրագաբան՚բ
ՀայՀ
Հաստատութեան
մ բ յան՛ձնէ ին : Ո բուի Հետեւ
3)րան–\
սայի
Համ ար
նմ ան կտակ
մ բ չատ Համեստ
էբ
.1՝
Լ՛ոկ Հայ Հաստա՛տութիւն
մբ կրնար օգտուիլ
անկէ
է՜՛
Այս
մ եր Ժում բ խարանիչ
ու եզական գա՛ս մ
էր , բայց
չբմբռԽոլեցալ
կարծես :
Ջէինք սպասեր
տնչոլշտ
, որ
Փոբթուգալիտ
կառավարութիւնբ
մտածէբ
Ֆրանսայի
իշխանու
Հ
թեան պէո, ու Հայազզի
կբեսոսին
բոէր՝
<Հ
Ջ,եբ նուէբբ
բրէք
ձեր ազգին,
՛որ
աւելի\
պէաքեր
ունի» :
•
.
Նախ՝
որ Փորթոլզալցիք
Ֆրանստց
ինեբո
ւն\
չափ
լաւ չեն ճանչնար
մեբ պաՀանրերբ։
Երկ
֊1
րոբգ՝
չորս ու կէս միլիոն
Հն՚չոլն
ոսկի
աբժո
–՛
ղս ւթեամբ
նուէր
մբ միչտ
մե րժուե
լիք
պատառ՛
՚^Ռ ձէ •-
\
Բայց, կասկած
չունինք,
որ մեր կարիքնե
–|
բուն
անծանօթ
Փ ո ր թո ւգա լցինե րէն շատեբ
պիտի)
մտածած
բլլան
անշուշտ, թէ իրենց
երկրին
մէչ.
ասպնքականուած
այս
Աբեւելքցին
պէտք
եղածին\
պէս
չի սիրեր
իր ազդն
ու Հայրենիքբ..
Այլապէս
\
իբ նուէբբ
պիտի
բնէբ
անոնց
%
\
Անոնք այսքանբ կամ աւելի պփտի
բսէին
թե.\
րեւս, եթէ գիտնային,
որ տարիներ
ուռաք Գա
լուստ
կիւլպէնկեան
աչխարՀի
առաքին
Հայ մի .՚–
լիոնատէբբ,
Հաղար
Հնչուն
ոսկի
նուէր
բրալ)
թուրք
գեղեցկոլՀիի
մբ, բայց
այգքան
գումաբՀ
չուզաբկեց
Պէյրութի
Հիւզաւանին
Հբկիղման
առ–.\
թիլ
իրեն
դիմում կտտարող
Կիլիկիոյ
օրուան
կա–
I
թողիկոսին
%
\
Ու Փոբթոլգալցիք
պիտի
գժդԺնէին
ու
փյբգոձ
փէին դարձեալ,
եթէ կարդացած
ու տեղեակ
բլ
, յ
Լ՚"ձհ^
մամանակակից
Հերոսական
մեբ պատմոլ
–՚՛
թիւնբ։
Պատմութիւնր
աղատագբական
մեր պայ ՚՛
քաբին,
որ ցոյց պիտի տաբ իրենց,
թէ Հայ
ժողո–\
՚Լուրդին
ծոցէն
Հաղաբաւոր
անանուն
եւ
անուանի
տո,
սկսան
քարգել
Մօոայի
բոլոբ
Տոյներբ,
քա.
Ե^ո ՏուՍտստաԱ գնքի Խ
գաքացի
թէ գեղ՚-ցէ^
^ – / ՚ - լ / ՛
" ՞ ^ ք
–^"^՚Յ
գ՚՚յ֊
I
է է
՚– ^.
, է
Ա. ^.
1
.^,սեեռեն
տու1էն
ու
աեոր :
ԽՄԲ
— (փաղոսած ականատես ՂսՆկաս վլւդ–
ինճիճեանի պտտմու-թենէն: Մաս՚աւքբ կը պահենք
իբ լեդոՆն.) է
1770
տաբւոյ
Փետրփաբի
վեբ քերբ
Մօսկովի
քանի
մբ ռաղմանաւեր
եկան
Լսարսխել
Աօռայի
նաՀ անգին
ծովեղեբքբ։
Նաւտտոբմբ կբբաղկանար
(4
նաւ
« 2
խտվւաԼս–
լբ»
(V^^տտ^^ս
ձ
ճշսճ բօոէտ, 4
նալ
Ֆըբխաւթա (քւ6–
§&է6) 5
եւ չատ մլ^ ալ փոխագրանաւեբէ
լեցոլն
ռաղմանիլթոփ
ել ղինուոբներոփ ;
Այս
նսէւաաո
րմ բ
Մ օռա
յի
Յո յներուն
տուաւ
երկու
փոքր
թնդանօթ
եւ մեծ
քանակութեամբ
ղէնք
ու ռաղմ՚անիւթ
, որպէսզի
տեղացի
Յոյներբ
ղինուին ;
Նաւատորմին
Հրամանատար
Աոլօֆ
Թէոտորոս
իչխանին
նաւուն
մէք խորՀուբգ
եղաւ , ել որոչ -
ւեցալ
որ՝ երբ ռուսական
տո րմիղբ
Մ օռա
յի
բեր–
գերբ պաշարէ , Մ անիացի ե ուրիշ տեգի
Յո
յներբ
միանալով,
Մ օռա
յԼւ նտՀանգին
քաղա^ե
բունւ
վր–
րայ
յարձակին :
Յոյնեբբ
նախ
յա րձակեցան
Մ իղիսթբա քա ֊
զա՚քին
վբայ , –ոբ է Հին Ապաբթան
եւ կտմ Լակե–
ղեմ
օն X Տ աճի կներբ
Հոն մարտկոց
ուն ենա
լով
շատ գէմ գրին
, Յո յներբ
պիտի
ն՚աՀանքէին եթէ
մ՛էքեբնին՛
իբենց
ոԼւբտ տուող
Լիուսեր
քբցային :
Տաճի կներբ
կա բծելով
՛ո ր
բո լո բ
յա րձա
կոզներբ
Լիուս էին, Մօսկովի
անունբ
ղԼ՚բենք
այնքան կբ
վախցունէբ
ո բ՝
ձգեցին
մարտկոցբ
փաիսան
, քաշ
ուեցան մօտակաք
լեռան
վբայ
փոքր բերգ
մբ X
Մ ան իա ց ի 3" յներբ
սանգուխնե
բ գրին
,
ելան
բերգի
փբայ եւ գրաւեցին
զայն;
Մ էքի
Տաճիկնեբբ
անձնատ՛ուր
րլ ւա
լ 1^ուզէին՝
բա յց
Յ՛ո յներբ
ղա -
նոնք
բոլորն
ալ քաբգեցին։
Լիուս
Հբաման՚ատաբբ
չատ
նեզտցալ
այս աբարքին,
որուԼՀետել
նախա ֊
պէս
Յո՛յներ՛ուն
պատուիրած
էբ ՛որ
անգթութիւն
ու բարբա րոսո լթիւննեբ
չբնեն՝
ինչպէս
կ՚՚բնէին
իբենց
թ^ամի
Թուրքեբբ
;
Այս
՛Դ՛ քոց
ի
Օ՚ւլօֆ
ԹէոտորՈս
իչխանբ
\
500
ռո ւս ղինո ւո բ ցամա՛ք
Հանեց
ի ր նաւերէն
ել Բօ–
բօնի բեբգբ
սլա շարեց
ցամաքէն
եւ ծովէն՛; Այս
բեբգբ չա՛տ տոկու^ւ
էր , որքան ալ ականներ փո ֊
բեցին
անո ր տակբ
եւ շուրքբ
եւ
կրակ
տ՛ուին,
բեբգբ
գիմ ացա՛լ , գրաւել
կա՛րելի
չեղաւ
%
Մ իւս
կոզմէ
Մ անիացի
Յ՛" յներբ
յաբձակեցտն
Մօռայի
ղլիւ՚ալոր
քագաքբ
եգող
ԹրԼ՚պՕլիայի
փբ^
բայ;
Երբ մօտեցան
այս քազաքԼւ՚ն,
Յոյներուն
ղօ՝
բապետբ
Ա^՚տբօմաքի՝
մաբգ
ղրկեց
իրենց
եւ ա -
ռաքաբկեց ոբ անձնատուր
բլլան : Բայց
թուրք
կտռափարիչբ
փոխանակ
անձնատ՛ուր
բլյալոք^
քանի
մբ Հարիւբ
Առնա՚վուտ
ժոզւիեց
գլուխբ ,
գուբս
ելաւ
քազքէն
ե^ յարձակում
գործեց
Ցոյ .
ներուն
վր՛ա՛յ
Հ
ԵԼ Ո
բպէսղԼւ Առնավուտ
պա չբպօղուխնե
բ բ եւ
իր մարգիկբ
սիրտ
առնեն,
բանաին
մէք
գտնուող
բո լո ր
Յո յներբ
սպաննել
տուաւ
, անոնց
արիւնբ
իր զինուոբնեբոլն
եբեսբ
ել. ձեռ քեբբ
քսել տուաւ
,
նաեւ
անոնց
ձիերուն
՚լլուխբ
, ել այսպէս կատա.
զոլթեամբ
կռուի
լ սկսաւ
Մ անիացի
Յո
յներուն
Հետ : Եբկար
կռուելէ
վերք
Յոյնեբբ
փախուստ
տուին , ռաղմագա՚շտին
փրայ
մնա՛ցին
մի՛աքն
իրենց
Հեա
եզոզ
քի չո ւո բ Լիուսերբ
, ոբոնք
եւս քա բգո ւե
ցան
, ի փերքոյ
մնացին
միտյն
ելկոլ
ռուս Հազա .
բապետ եւ մէկ Հարիլրտպետ
ոբ ռուս
գբօչակբ
տաճկԼւն
ձեռքբ
չի յնա
լու
Համ ար
մէքքբ
փաթթեց
եւ ա յնպէս
մեռաւ
յ
Մօա
նաՀանգին
Թուրքեբբ
իրենց
օգնութեան
կան չեց
ին իսլամ
Առնափուտնեբբ
թիւոփ
4000
X
Հերոսներ
, գաղափա բական
գոբծի^եբ
ու մտաւո-
րականներ
գուբս եկան, ու ոչ թէ իբենց
Հարստու
թիւնբ
, տ
յլ աբ Լււնբ տ՛ուին
իրենց
մո ղովո
ւրգին
փրկութեան
դո րծին : Ու այգ մոգովուրգբ
այսօր
Հողմացբիւ կբ տառապի
աշխաբՀի
չորս
ծտդերու^
վրայ, տեգ տեզ թոքաԼստբ
եւ թ չո ւառո ւթիւն
բ կբ
կրծ՜է
ան՚-որ երիտասա
րդութեան
սիբտբ
, ա
յլուր՝
անտարբեր
Հոգիներու
պատճառով
ձուլման
եւ
կոր՛ուստի
ճամբան
բոնտծ կբ Հիւծի
՛այգ երիտա–
սաբդութեան
մէկ
ուրիշ մասբ X
Ու դազափա
բնեբու
զուգո բգո լթեամ բ մ բ, ա .
յո
«Յառաք»ի
ՎաՀէին չափ պիտի վրգովէբ ա -
նոնց
ՀոգԼւն :
ԸնգոլնԼէնք
որ օաարնեբ
այս մարգին
վյրայ
չտտ
քիչ կբ ճանչնան
մեբ արիւնոտ
ու
զա՚բՀուրե–
լի պատմոլթիաձւբ
է
ԵԼ
պէաք է գրուի
՛ան ՛ու մատուցուի
անոնց ,
որպէսզի
իրենց ադգին
տառապանքբ
ուբացոզ
կրեսոսներու
տրգիլ՚ււի
աչխաբՀի •
խզճմտանքԼՈ
առքեւ փառք
մուրալ,
անգամ
մեծագին
ելոյթնե
-
Բ"Վ •-
ԱՐՄԵՆԻԱ
ղաքա
^
քբ եւ աւերեցին
ու կրակեցին
տունն
ու
՚^եղբ ,
ԱՀռելի
խմգժո
լթիւննեբ
գոբծեցին
, Յոյն մեռեա
բ
նեբբ
թաղող
չգտնուելուԸ
բոլոբին
դիակներ բ այ.
բեցին
մոխիր
ղաբձուցին :
Բաթրասի
Յոյնեբբ,
նկաաելոփ
ո բ իրենց
քս,~
ղաքին
Տաճկբնեբբ
քիչւոր
են եւ կրնան
զանոնք
յէեն
սօտ
գտնուող
բոբգբ
եկան պաչարեցին
բեբգբ
եւ գրաւեցին
ղայն;
բԼքց
Աոնափուտ
«պաչրպօղուխ»ներբ
՚Լրայ Հա
սան մեծ
թիւո՚Լ,
Ր-թրաս
քադաքբ
մտան , բնակ,
.ութիւնբ
թուրէ
անցուցին
եւ քս՚գաքբ
կրակի
աբ,
Ն.Ն, Կրակէն
ու քարդէն
ազաաիլ
կբՅՈդներբ ծռ
վեղերքբ
ապաստանեցան,
նոյնսլէս
բրիս
նաեւ
օ–
1ար
Հիւպաաոսներբ
եւ եւրոպացի
վաճառական
.
^^^%պանացի
խուժանբ
յեաոյ
ցրուելով
ամբոզք
Մօռայի
նաՀանգին
մէք, կբ թալլէԼ՚ն, կբ քաբ -
գէին,
կ՚աւերէին,
չէին
խնայեր
նոյն իսկ Թուր .
քերուն
X Ա,ն աստիճան
որ՝
թուրք
ժողովուբգբ
ձայն
բարձրացուց,
դանգատեցաւ
Պասլ Աչփին,
եւ
Պոլսէն
Հրաման
եկաւ
որ Առնավուտներշ
իրենց
երկիրբ
վերադառնան,
բայց
ասոնք
կողռպուաին
Համր առած
բլլալով՝ այգ
Հրամանին
տկանք
*կաԼսեց ին :
ՏււպչինԱւՅի
իսլամ
Առնավուաներն
ալ փո -
խանակ
Ո-ուսերուն գէմ ծեծկուելու,
ծոփեզբի
քրիստոնէ
ից քազաքներբ
եւ դիւղեբբ կբ
թ^՚ԼԼէԻ՛^^
կրակի։ կուտա
յին :
Երբ
այս կռիւներբ
ու քաբգեբբ
կ՚ըլլային ,
Լիուսեբբ
չկոցին
Բօռօն
բեբգբ
անել
եւ
փերուցթԱ
պաչաբումբ։
Ատկէ օգաուելոփ
Տաճկբնեբբ
եւ
Առ–
նավուտներբ
յարձակեցան
Յոյներուն
՚Լրայ
թե՛ւ
լեցին
, կոզոպտեցին
, քաբգեցին
բՈէ"Ր
չրքանի
բնակ չութիւնբ
է
1770
Յունիսին
երբ մենք
Հոն գացինք,
Ռու -
սերբ
նոր Հեռացած
էին Բօռօնէն։
X Բերդէն
գուբս
մէկ
՛ամբողք
օրուան
ճտմբաներուն
վրայ, չԲԲ"
կողմբ.
Յոյն
դեղացինեբու
մեռեինեբով
լեցո՛ւած
էր , անթաղ
մնացած
ԷԼ՚ն
է
Ա՛ակայն
ռուս
ղօրա պետ
Տօլկոբուսքի
գիշե .
բտնց գրաւեց
՚\քձճ^01^ի
բերգբ
, ղոբ ամրացոլց
եւ
ապաստան
բրալ
իր զօրաց
՝.
Ս՝Ո՚Լթ–111–ն
կոչուած
բեբղն
ալ պաշարելոլ
ձեռնա՛րկեցին
Մօսկովնեբբ
,
բա քց ՏաճկԼէ բա շան
՚Լյ՚ա
յ Հասնե լով
ցբուեց եւ
փա
Լսո լց զս/նոնք , ել շուրքի
բոլոբ
յո
յն
ղիլգերբ
ւսւեբեց , կրակի
տոլալ,
մէքիւննեբբ
քարգեց
: Այս
քաբգէն
՛ազատի
լ կբ^ոզներբ
մաս
մբ լեռներբ ա–
պաստանեցան
, մաս
մ բն ալ ծուԼեդեբքնե
բ բ ց բուե
ց՛ան ^ուր Զանթաց
իներբ նաւե րոփ կուգա
յին զա ֊
նոնք փա խաղ րելու
, բա րձր
գԼւներ պաՀանքելով
յ
Անոնք
որ գրամ կուտա
յԼւն՝
կ՚առնէին
կբ աա -
նէԼ/ն, գրամ
չունեցողնեբբ
Հոն կբ մնային, Տա -
ճիկնեբբ
եւ Առնավուտնեբբ
կոլգայինկոքարգէին,
Լւրենց
ոզբէ։ ու կոծբ
անօ։լուտ
ԲՈ^ր ՚
Այսպէս
Մօ ռայի
ամբողք
երկիրբ
գԼւակներով
լեցուեցաւ,
տուն, տեգ, արտ կո խոտուեցան
աւե
րակ
եղա՛ւ,
բոլոբ
ժողովուբգբ
քաբգուեցաւ
, ամ -
Բ՚՚ղք գալառբ անապատ
դարձաւ :
Յ՛ոյներուն
փճացումէն
փեբք,
թուրք
բա՛չա -
նեբբ տեսնե լո,Լ որ իրենց
օգնութեան
կտն
չուած
4000
Առնավուտնեբբ
չեն քաշոլիբ,
չէն
Հեռանար
երկրէն, կբ չաբունակեն
իրենց
աւեբբ.
Հալածել
սկսան
այս տնգամ
Առնավուտնեբբ
: Երկու
կող .
մերուն
մէք չարունակ
կռիւներ
եղան,
մինչեւ
ոբ
Առնավուտներն
ալքտբգոլելով,
փշրուելով,
քբչ.
ուեցան
Մօռայէն
գուբս։
Այս
եգե լութիւններ
բ շատ
քննադատուեցա՛ն
Եւրոպայի
քրիստոնեայ
տէբոլթետնց
կողմէ՝ ս–
րոնք կբ մեզագբէին
Մօսքոֆի
մեծ իշխան
ել նա–
խաբտբասլեա
Ալէքսիս
Օոլօֆր
, որ պատճ՚առ ե-
զած
էր իբ միքամտոլթեամբ
Աօռայի
քրիստոնեայ
մողովուբգին
բնաքՆքման
֊. Ալէքսիս
Օոլօֆ
իշխանն
՛ալ խստիւ
յանդիմանեց
իբ եզբայրբ
թէոտոբոս
Օսլօֆբ
.որ իրեն
յանձնուած
ա՛լս գործբ
այգքան
գէչ
ու անյաքոզ
կերպով վարած
էր :
Աակտյն
րսողներ
եղան
որ Ռուսբ
ա րսզէս
խռռԼոլթիւն
ձգած
էր Աօռայի
մէք
որպէսզի
թուրք
նաւատորմիդբ
գուբս
ելլայ
եւ ծեծկուի
ի–
բենց Հետ ծովու
վբտյ.Թէ
որ Աօռան
ալսպէս
յե–
զափոխութիւն
չբԱտր՝
տաճկի
նաւերբ
գոլրս պխ
տի
չելլային
է
- «
Յաքորդոփ կբ պատմենք
Մօսկովի եւ Տ՛ոճկի
նաւերուն
կռիւբ ;
Ընգօր.
Հ. տ– Ն–
ԱՏԱՑԱՆ՚Բ
%ոէեշտշ
ճ6
ոօսV6^սx
յ6ՈVշտ
հ>՚րոօեցս6տ
ճ6Տ
/^օ1ճ«
Օիւբիխ։
(Ւեղադոբծ
վկա յուած
ԹէՀրանէն)։
Fonds A.R.A.M
