)
Ն .
գ ո գ ո ւ
( 1809 - 4852 )
Այս
միքոցին
քց . Աիութեան
բ"ԼՈը
Հյսնբսւսլե–
յոսւթ իւններոլ
, որոնց
կարգին
նաեւ. Հա
յաստանի
մէն
ԿԸ
. "՚օնոլի
Նիկ"լայ
Վասիլեւիչ
Գոգոլի
ձ–ննգ~.
եան
1
ՕՕամեակը
։
Հակառակ
անոր որ ռուս ա րձակա գրին գր -
րականութիւնր
մեհ՜ չափովդ կր կորսնցնէ
իր գե -
դարուեսաական
արժէքր
, երր կր
թարգմանուի
օաար լեգոլոփ
, Գոգո լր գնաՀ ա ա ո լա հ՜ է նաեւ Ա–
րեւմ՚ո ւտքի
կոգմ է : իր յորե լեանր
ն շեցին
եւրոսլա
կան
կս՚րգ
մր երկիրներու
գրական
շրքանակներԸ
ու
սլարրերաթերթերր։
՛քյ
.
Գոգոլ
հնահ է Ուքրէն
, մանր
կալուահա–
աէրի
մր ագարակին
մէք։
Աինչել
13
աարեկանր
ապրահ՜ է էրենց
գի՚֊գր
, ապա ուգարկուահ
է Նե–
մին
քաղս՚քի
1է*1է՛՛֊)
"Ր գիշերօթիկ
գպրոց
մ րն
էր է բարձրագո
յն կար գեր ոփ : Աւսման
մ էք մաս–՛
նաւոր
յառաքգիմութիւն
մ ը շի ցուցներ եւ գա սե
րէն աւելի կբ Հետաքրքբուի
թաարոնոփ ու վթպա–
պաշտ գրականութեամբ
: կբ մասնակցի
գպրոցա -
կան
ներկայացումներուն
, կատարելուի
մեհ
յաքո–
գութեամբ
կատակերգական
գերեր
։
Լիսէն
աւարտելէն
ետքը,
Գոգոլ
Լոլղեր
մնալ
էր Հօր կալուահբ։
Գաւառի
կեանքբ
չի
գոհացներ
զ ի ն ք բ ։ Անիր մէք ում կբ զգայ
մեհ գոբհեբ կա
տաբելու
: կ՛ուզէ
նուիրուի
լ Հանրային եւ պետա
կան հառա յութեան : Ատիկա
սակայն
կրնար
լ ^ ե լ
միայն
Պետերբուրգի
մէք, ռբ եւ կբ գառնայ էր
երաւլներուն
առարկան
։
\ճ29էն կըկատարուէ
Գոգոլէ
ցանկոլթէւնր։
կ՚երթայ,
վերքապէս
, Պետերրուրգ
, բայց
այստեղ
կր խորտակուէն
էր երաւ^երբ : Ապրելու
հոզր
կբ ստիպէ
ղոբհ– փնւտռել , ոչթէ փառք
ձեռք
րե–
րելու,
Ա
՛յլ ապրուստբ
շաՀելու
Համար։ Կը Հան–
ղիպի կարգ մը ան յաքոքլս ւթիւննե
բու։ կը փորձէ
ղեբասանոլթիւն
ընել,
բայց ատուէ չ ի կրնար
Հո
գալ իր ապրուստբ եւ, մատնուելոփ
հայր
յուսա–
Հատո լթեան,
կ՝ուզէ
Ամերիկա
երթալ։
•իանէ մը
ամէս
Լէւրէք եւ Համ բուրգ
թափառելէ ետք, նո
բէն կբ էիերազա՚ւնայ
Պետերրուրղ
եւ կբ
ղառնայ
պետական
պաշտօնեայ
(չէնոփնիկ)
, խէստ Հա -
մեստ
թոշակուէ
մբ։
Այս ատեններն է որ Գողս
լ կը "կ"Լ՛ գրել՛
Տարի
մը ետքը, բախտբ կբ մպտի։ Ան կը հանօ–
թանայ
ժոլկոփսկիի
Հետ, որիբ կարգիմ
ԳԻ^ՔԸԼԿՌ
հանօթացնէ
Պուշկինի : իր երկու
նոր
բս՚րեկամ՛–
ներուն
շնորՀիւ
կը բարւոքի
նաեւ Գոգոլի
նիւթա
կան փիճակբ : ինք ալ մասնաւո
ր գասեր կը ստա
նա յ մ եհաՀտ բուստ
լւնաանիքներու
մ էք :
իր առաքին պատմ ոլա հքնեբուն
նիւթբ
կառնէ
Բւքբէնի
կեանքէն։
Մայրը, որթէեւ
\ոչ մեհ
կըր–
թութեան տէր, բայց գրական
ճաշակ
ունեցող
կին
մբն էր , կ՚ուղարկէ
Համապատասխան
նիւթեր
ուքրէն
անգիր
բանաՀ իւս ո ւթենէն ելզրոյցներէն դ
ղորս Գոգոլ
կ՚օգաագոբհէ
մեհ յաքողութեամբ
իր
ստեղհագո
րհութեանց
մէք է Այգ
պաամռւահքներր
կբ
Հրատա բակէ
մողո փահո լի մ բ մ էք , որմեհ ՚ բն–
գո ւնե լո լթ ի ւն կր գտնէ թէ լն թե ր ց ո ւլնե ր ս ւ ել թէ
գրագատներոլ
կողմէ։
Այսպէս կբ սկսի իր ղրա -
կան փերելքը,
որուն
մեհապէս
կ՚օմանգակէ
Պո՚֊չ՜
կին։ Ան է ոբ կբ մղէ Գողոլբ
մեհ գո բհ՜ե բ աբ -
տագր ելո լ եւ կուտա
յ անոր
ՎէբաքԱնիչի
(Ռեփի–
ղօր) ել
Ս՚եււած Հայիւներռէ.
նիւթբ ու կ՚օգնէ այգ
երկու
ղլուխ
գո րհո ցնե րոլ յատակաղիհր
կաղմ ե -
լու։ «Ատոլա^հ
իմ, որքանն
մռայլ է մեր
քիուսաս–
տանը՛»
,կը բացաղանչէ
Պ ո լշկին , երբ իր
եղերտ–
կան
մաՀէն առաք կբ հանօթանա
յ
Մեււած Հւ1՚<յլւ -
(1ե|1ռճ.
առաքին
զլուխնեբուն։
1836^5»
Գոգոլ
կը յաքոզի
րեմագրել
իր Վ)յ -
յՈ1ւքն(ւիչլւ :
կառափարական
շրքաններբ
գմգոՀ կը
մնան,
բայց գրական
աշխարՀր եւ
Հանրութիւնը
շատ
լալ բնգո
ւն ելո ւթ իւն կբ ցուցնեն այգ կատա–
կերգռւթեան
։ Հեղինակը,
սակայն,
ինքն եւս գմ–
գոՀ կըմնայ
ներկայացումէն
եւ Հանրութեան
փե–
ըաբերումէն
։ իրթատեբակի
նպատակը չէ
եզահ
Հակա կառա փաբ ական ՛արարք մը կատարել
էլամ
ազատական
գագափարներ
քարոզել,
կ՝ըսէ
Գոգոլ^
ինք ուղահ է միայն
րարոյապէս
գաստիա բակե է
Հանրութիւնը
:
Ազգուելոփ այս անճիշգ ելՀիւանգագին
եղ -
րակացոլթենէն
, Գոգոլ կր ձգէ Պետերրոլրգր
ել
կը մ եէլնի աբտասաՀմ
ան : կաբճ ատեն
մը ա յցե -
լելոփ
Գերմանիա ելՖբտնսա
, վերքնապէս
կը
Հաստատուի
Հռռմ եւ ա յնտեզ կր շարունակէ
ոլ,
կ՚աւարտէ
«Մ եռահ
Հոգինե բ»ո
լ առաքփն
Հատոր՛ը
(1842)
եւ կը սկսի
գրել
երկբոբգ
Հատորր։
Առաքին
Հատորին
մէք Հեզինակր
մռայլ
գո
յ–
նեբոփ կըներկայացնէ
քիոլսաստանը ել
կուտայ
միա յն բացասական
տիպարներ : Ասիկա
Տանթէի
«Աստուահային
կատակերգութեան
»
առաքին
մասն է՝ «.Գմոխքր»։
Երկրորղ
Հատորր, բստ Գո–
ղոլի
հրաղրին
, պիտի պարունակէր
ղրական տի
պարներ
։ Անոր մէք Հեղինակը
պիտի
մատնանշէբ
լուսաւոր
եբեւո յթնեբ
,
Համ ապատասխանե
լո փ
Տանթէի
«՚իաւարււ^նին»
եւ «Արքայութեան»
։ Ամ–
բոզք
15
տարի
Գոգոլ
կ՚աշխատի
«Մեռահ
Հ"գի՜
նեբու»
փյւայ եւ կըյաքողի
գրել
միայն
առաքին
Հատորը ,ոբ գլուխ
գո րհո ց մլն է ռուս գրակա —
նա իք Լ ա՛հ մէք։
ինչ կը փերարերի
երկբոբգ
Հատո -
րին, Գոգոլ
չ ի կրնար
գրել
զ ա յ ն ։ Բազմաթիւ
փոր
ձեր
կ՝լ^է ել ամ կն անղամ
գմգոՀ
մնա լոփ ար -
գիւնքէն
, կ՚այրէ
իր ձեռագիրնեբը
։ «Մեռահ
Հո–
գինեբու»երկբորգ
Հատո րէն
մեւլի Հասահ
ենմիայն
քանի մը Հաաո ւահներ :
Այս ողբերգութեան
բացատրութիւնը
պէտք է
փն առե
լ Հ ո գե կան այն նե րքին ա պբ ո ւմնե րո լ մ էք
ք
ոբ տառապանքի
աղբիւր
Հանգի սա ցահ ենԳոգո
լի
Հ ամ ար իր կեանքի
ամ բողք
լնթացքին
;
Գոգս լբ մ անկութենէն
մ եչաղձոտո
լթեան
նո -
պաներ է ունեցեր : Այգ Հիւանգութիւնբ
գաբմա -
նելոլ եւ քիչ մբ զուարճանալու
Համար , սկսահ է
զաւեշտական
պատմ
Ո
ւթիւննե
ր եւ գէպքեր
յօրի -
նել։ Ա կզբի
շբքանին
յաքոզեբ է գրե
լ ա յս կար ՛էի
թեթեւ ել անմեղ
պա ՛ոմ ութ իւննե ր , րայց մամա -
նակին Հետ, երբ իր տաղանղը
Հասունցեր է, այգ
պատմսլահքներր
կորուսեբ ենիրենց
զուարթ ո -
ղին եւ անոնց փբա
յ իր գրո շմն է գրե ր
Գոգոլի
1ւ|ւււքււբ՚|1
յ
իր կհու
հազբը
, իբ «հիհաղը
աբցունք–
նեբու
մէքէն» ։
Այս երկու
զիհերէն զատ , Գռղոչի
սկղբնական
չրքանի պատմ ուահքներուն
մ էք
կ՝ա րտացո
լան
ուքրէն
էլեանքի
քնա րե րղական՛
կոզմ երբ ,
ինչպէս
նաեւ
կոզակներոլ
անցեալ
կեանքի
Հերո սական ղր–
ուագներր
(Տարսւս իսւլբա՛) :
Գողոլ
ներքին
Հ ա կաս ութ իւննե բկ ն ա ա ռա
պահ
էր մեհասլէս
։ «Յաճաիս
գրի՛չը
Կ
՝էյ^"՚Ր
ձեռքէս»
,
ինչպէս կը գբէ ։
ԵԼ
եթէ չլէնէէն
Ժո՚-կոփսկէէ ու
Պոլշկէնէ
էսբախուսանքներբ,
թերեւս
ռուս գբա -
կանոլթէւնբ
չունենար
այն
Գք՚-էո
գորհոցնեբը
ղորս
Հետա՚լայէն
տոլալ
Գողսլը ։
Տ՝ո բե լեն աէլան
յօղո լահ է մը մէք մենք
պէտէ
չէլրնանք
՚էեըլուհել
Գ՚քգոլի
ձգահ գբական
ամբո՚լք
մառանգոլթիւնը
ել ստիպուահ
ենք գոՀանալ քա
նի մբ իսօսք ըսելոփ իբ գլուիս
ղորհոցի՝
«Աեռահ
Հոգիներու»
մասին,
որու
ստեղհա՚էՈ
բհութեան
տառա պա լից երկունքին
ղոՀ գնաց ։
«Մ ե՚ւահ
Հոգինե
բու » կա ռո լցո լահ քր
Հ ս։ ա
պարղ յատակագիհ
ունի : իէաբգախ
սաաՀակ
մը՝
^1
ՂԼ՚Կ"Վ
Կ
՝՛"յցելէ
ղանաղան
էլալուահ
ատէբերոլ
ագարակներբ եւ կը ղնէ անոնցմէ
այն մեռահ
ճսր–
տէէրբ, որոնք
գեռեւս
ցուցակէն
չէ էն Հանուահ
I
Այգ մեռահ
Հողէներբ
(մարգէկբ)
, ղորս աման
կը
գնէ ,քանէ
Որ
մեռահ
էին ել տէրերու
Համար
օղ–
տաէլաբութէւն
չէի՛ն ներկայտցնեբ
,
ղրամատուն
մը պէտի գնէ էւբրեւ գրաւ,
գբամ
առնելու Հա -
մ ար :
•՝
՝.
• ՜ . 1 ՝
• 1 . • •
Այս պատմութիւնբ
առիթ կըհառայէ,
որպէս
ղէ Գողոլ
նկար է
քհո ւսա ս տանի
գաւառներ"
լ ,
այնտեղ
տիյազ ճորտատիրական
կարգերոլ
եւ
մանաւանգ
ճորտատէրոլ
այլանգակ
սլատկե րը %
Գի՚է անկա բնե բու այգ
կալըրիՏ
իսկապէս
զարՀու–
րե լի է ։ Հանգիսանա
լոփ տիպար
ներկա յացուց
ի չ -
նեչւ՛ Հիմնական
արատի
մ ր, ղլիսալո ր թ երո
լթեան
մր, այգ Մանիլոփն՚եբր,
Ա ո բա կեւի չնե ր
ը^ողգբելյ–
նւերբ,
կլիլշկիններբ
եւ կ ո րո բո չկանԼ ր բ
ունին
նաեւ
լնգՀանոլբ
ղիհեբ։
Ան՛ոնք բոլորն ալ անպէտ
անօղուտ
, ոչի՛նչ
մաբղիկ
են ,բացարձակասլէս
պա
րապ եւ աղոբհ
, ելէլամ եթէ որեւէ բան կ՝բնեն ,
տպա
էլ լնեն
անՀե թե թ ,
ան՛մ իտ ել
անօգուտ
ձեւով
մբ։ Մէեւնոյն
ատեն
հէհագելէ
են , ռրսւի–
Հետեւ
չեն նւէլատեր իրենց անպի տան"
ւթիւն բ , նա
եւ
III
յն պատճառով
որ երբ քուր կը հեհեն, ա յգ
1^լնեն խիստ
Հանգիսաւոր
կերպով
Հ
ՄաԸիլԹվըյ
որուն
կ՚այցելէ
Սէչէնէլով,
ղէ չ
մարդ
մը չէ ։ Այլանդակ բան մբ չկայ էր մէք
է
ԸնգՀակառակն
ղգա յուն է, քաղաքավար
եւ երա–
զոլն : Բայց ել այնսլէս , զաւեշտական
տէպար
մ լն
է^ որՀամակրանք չէ ներշնչեր
, որովՀետեւ
գա -
տարկ ել ոչէնչ մարգ մբն է մէւսնել՚ոլ
նման
։ իր
եբա՚լն է ունենալ
այնպէսէ
բարձր աշտարակ
մը,
որու
վրայ նստէ եւ ղէտէ
Հեռաւոր
Մոսկոլ,ան
։
է / Ո զղ ր ե ւ ը
կամքէ ելեռանդէ տէր մէկն
էէ
Բայց էր եռանգբ կբ սպառէ անէմաստ
դոբհոլ -
նէ ռ լթեան
,
այլանգաէլ
ձեռնաբկնե
բու եւ
անմէսէ
«սքանդաթներոլ
մէք
։ Ան եւս հէհաղելէ է էր
աղմկայոյզ
ել սնամէք է րա բ անցո ւմնե րո վ
։
Սռթակեւիչը
ղոբհնական
մաբգ
մբ)ւ է, որ շաՀ
կը փնտռէ
ամէն բանէ /էք։ Բայց նէւթական
մէ
քոցներ կբ գէզէ ոչթէ սեւ օրուան կամ
գորհը
լայնացնելու
Համար ,այլ տաբուահ
մէայնսովորա.
մռլոլթենէ
, առանց
բանաւոր
նպատակէ։
Այսպէո
ել մէւս
տիպարներբ։
ԱՀա
այսքան
մռայլ է իհուսասաանի
պաակե–
ԲԸ ,զոր զհեր է Գոգոլ
«Մեոահ
Հոոգիներոլ–» ա~
ռաքին
Հատորին
մէք ։
Այս
մռայլ պատկերբ կր սարսափւեցնէ ոչ մէ–
այն Պոլշկինբ,
այլեւ
ղայն
ղհոզ
աբուեստադէս,
Հեղինակբ՝
Գոդոչբ։ Ապա, անարիներու Հետ իր
մէք աւելի
աւելէ՛ կբ զաբդտնայ
կրօնական
զգա
ցումը։
Իբրել
Հետեւանք,
նախկին
մեհամոլոլ
-
թէւնբ
տեղի
կուտայ
քբէստոնէական
Հեզութեան
յ
Գոգոլ
մաբգիկբ եւիրերբ կբ ղէաէ
ուրիշ
աչքով;
Եւ կուգայ
նաեւ այն Համողման թէ
իիուսաստանը
^ղբպաբտուահ
է» իր կողմէ
ե՜ւ պէտք է «արդա–
բացնել»։ Եւ , էնչպէս
ըսէնք, կբ սկսէ այգ նպա–
ն,Մբ ^
«Հտյրենիք ՈւիքւԻ»ի աշիատաւկից
1ւ՝ամվա^նք հիմնական մաթերը, գանց աււՕէլւլվ
հաւբց311–ւ1աերը
֊
Ներկայէս կը գրեմ
շարունակութիւնը
վ
ՏՏՍ
յ՚ՕՍ 1^^*165 Տռճ Տ6Ոէ16ա6Ո»
գբքէո : Այս Հատորը
Ամեբէկայէ
ուսանողական
կե՛անքէն
պատկերը
պէտէ
ըլլա
յ
« 98.6 »
գէրք"
անո՛նցմէ չէ որ Հաճելէ
կ՚ըլլան
ամէնուն։
Շատեր
կը նաէսընտրեն
առաքէն
գէրքս ^
էսկ ես կր նկատեմ
յառաքդէմութէւն
մր էմ >աոա֊
քին գրքէս
–էբայ, եւփստաՀ եմթէ է փեբքոյ
պի^
տի
ղնաՀ՛
տուի։ Աբգէ
ՎԷՊԻ
՛^ մէք
րումարանէ
առնուահ
առաքին
լուբք վէպն է, ուր
բմչէլոլթիլ^
նը միացահ է բանաստեղհութեան
։
Տարօրէնակ
գէրք է^ նոյնէսկ
էնհէ Համար, եւ բմշկական տե
սակէտոփ
առո՚լք։
Ապառումը քէչ եղալ
յ
« կըՀարցնեմ
ձեզի,
տէկէններ եւ պաբոն -
ն՛եր», գէրքբ
թարղմանուահ
է չուէտերէնէ
, է^
սէալերէնէ եւ կարհեմ
չեիսերէնի,
որոփՀետեւ
ի ,
րաւունքս
հախուեցաւ
ել փճա բումբ
եղաւ
ճիշդ
նախքան
Համա յնափա րութեան
Հաստատում
բ այդ
երկրէն
մէք։
Հրտսէաբակուեցաւ
նաեւ
Բանատայէ
ել Մեհն
Բրէտանէոյ
մէք։ Մէկ ղլուխ
թարգման
ուեցաւ
դերմաներէնէ
եւ տպուեցաւ
պարբեբա -
թերի^ի
մը մէք։
Նմանապէս
ղլուէս մը թա ր՛իմ ան–֊
Ուեցաւ
եւ տպուեցաւ
յունական
պարբերաթերթի
մբ
մէք։
Զանտղան
ղլուիսներ
թարղման՛ուահ
են
Հայերէնի եւ երկու
երեք
զլսւիսներ
քց՛ Հայաս -
տանի։ արդի
արեւմտեան
Հւա յերէնի
հազկաքաղի
մբ
մէք։
(քցՄԲ
Ամբովք
գլու-խ մը թտրղման -
ուեցաւ
«Տաո.աք»ի
մէք) :
Ամ եր իկեան
ղրականութիւնբ
թել։ եւս ա՛մ էնէն
Հարուստ եւ ամ էնէն
առոզք
զրականո
ւթի ւնն է
այսօր,
թէել ոչմէկ Ամեբիկացի
՚Լի՚սլադիր
կբնայ
չափոլի
լ Լէօն
թո լս թո յի
Հսէլա յ զո րհ ին Հետ է
Բանաստեղհութեան։
մ էք Ամ երի կաց իներբ
միշտ
տկար
եղահ
են : էտկառ Փօ տակաւին
լաւագո
յն
բանւաստե՚լհն
է : Շատ աբՀեստագիտական
հանօ -
թութիլն
եւ կատարելութիւն
՚ կայ
ամերիկեան
գբուահքնե
բուն
մ էք , որոփՀետել
Ամ երիկան մե -
քենաէլան
մտա յնութեամ
ր
երկիր
մըն է :
Կը Ի՚ոբշիմ
ամեբիկեան
պա ր բե բւս թե բ թե րու
հեքհեքուն
նո բափէպե
րէն ։ Ժամ անակբ
միա
յն
պիտի
կրնայ
բսել թէ մին<չեւ երբ պիտի
տեւէ
գրելու
ամերիկե՛ան այս գպբոցը։ Կայ
կենսունա–
կութիւն եւէլոպտութիւն
, լալը խաոձևուահ
ւէատին
ե դրէյթէ
բոլորբ
էլատարեալ եւ շողշողուն
, ար - ,
Հեստադիտականէ
տեսաէլէտով–
Ամերիկա կբ ղե
րաղանցէ
գբական
ձեւապաշտութեան
մէք %
Ամերիկեան
արղի
զբաէլանութեան
ամէնէն
տիրական
ձզտումներն
են ոլմգնութիւն
ել անլնգ
Հատ
փն
նելու
Համար
ամերիկեան
կեանքի
արդի
չփոթ
պատկերբ։
Ոճի տեսակէտոփ
ձգտումբ
գէպի
կարճ
ել Հատու
գրուահքն է ելոչթէ քնարական
ձեւր՝.
Աիբահ
Հեղինակներս
են Լէոն
թոլսթօն, Ա -
րիստոտէլբ,
Պ՚լատոնբ, Բից, Թօրօ ,
ֆրանսացի
բանաստեզհներէն
Պօտլէռ,
Վէռլէն , Լրքօնթ տը
Լիլ։ Շատ կբ սիրեմ
Ուիլեբմ Ա արո յեանի պատ -
մոլահքնեըը
իր
՝Բալիֆոբնիոյ
պատանութեան
կեանքէն ելբարձբ կր գնաՀատեմ
իր ոճր։ Կը սի
րեմ Մաքսիմ
Կորքին
իր
ինքՆակենսադբսւթեան
մէք, թօմաս
Ուոլլֆը^
Հակ առակ
իր սխալներուն
,
ճէյմս
ճոյսր,
«Տրպլինցիները
եւ
Արուեստագէտի
մը գիմանկարբ
իբրել եբիտասարգ
մբ»
ղիրքբ .
Մոնթէնեբ,
թոմաս տբ Բոսինսին
որոնք մեհ աղ–
աակոփ
գրել
«Մեռահ
Հոգիներու»
Բ.Հատո -
բը, սակայն
չ ի յաքոդիբ այգ գորհին
մէք։
1845^^
Կ՝այրէ
իր գրահբ
ել նոբէն կըսկսի ու նորէն գմ
դոՀ կը մնայ , բայց
ինչո՛՛ւ։
ինչո՛՛ւ
չի կրնար
գրել
այգ
Հատորը։
Իը դրական
անյաքոդոլթիլնը
Գո -
Գ"ե
ԿԸ
.բացատրէ
«անձնական
րաբո յական թե -
բո ւթիւննե բոփ» , իր Հոգիէ մեդապարտութեամբ
է
Կ՚աղօթէ
Աստուհոյ
, ոբպէսզէ
օգնէ
իրեն
ե լ , իր
րեւ փերքին
միքոց,
կ՚ոբոշէ
երթալ
Երսւսազէմ եւ
երկրադել
Բրիստոսի
դեբեղմանին
ե լ
այդպէս
ձեռք
բերել
անՀրամեշտ
ստեղհաղո
րհա էլան
ումրէ
1848^1»
Կ՚երթայ
Պազեսաին
ել այնտեղէն կբ փե -
րադառնայ
Ո՛ ո ւ ս ւս ս սւան ու կը Հաստատուի Աոս ֊
կուա
։ Վերքին
տարինեբբ
շարունակական
փորձեր
կ*ընէ աւարտելու
«Մեռահ
Հոգիներ»ը,
րայց
միշտ
անյաքող։
ԱնՀունօրէն
կը տառապի : կը
սկսի
էլասկահիլ
իր բոլոր
դրահներուն
օգտակա -
րոլթեան
փրայ եւ.
Օր
մը, մատնուահ
հայր յու -
սաՀատոլթեան
ել անձկութեան,
փառաբանբ կր
նետէ «Մեռահ
Հոդինեբոլ՛^
երկրոբդ
Հատորին
ձե–
ռաղիբը
: Մ տաւոր
ումե բու սպառումին
կը
յաքոր–
դէ նաեւ ֆիղիքական
ոլմեբոլ
սպառումը եւ
Ա
՛յգ
եղեբաէլան
ղէպքէն
քիչ փերք Գոգոլ
՚ կր
մեռնի
1 852
Փետրուար
1\ին։
Ա–
ԽՈՆԳԿԱՐԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
