•էԱՑՐէււԱՕհՐՈհ^ԵԱն ՈԴԻՆ
Ի՛ն՞չ կը նչանակէ
Հայրենասէր
ըչչալ,
էնչսլէ՛՛ս
կաըելի է սիըել
Հայրենիքը,
ի՛՛նչ րանեը
էլր սլա֊
Հանիլին
Հայըենասէր
Հայէ
մր :
Այս
Հաըցումնևըուն
սչատասխանահ՝
րչլալռւ.
Համաը չէ ըաւեը
մեը Հյառա քղէմ ական»
աղրա -
րիկներուն
սլէս աււաոլ
էչւէվոԼե
գովքը
Հիւսել
« Հայասաանի
լուսաշող
իըավանոլթեան
» , փա–
ււաըանել
էլոլըօըէն
Հոն Հասաաաոլահ
Համա յնա -
վարական
էըալակաըգը,
ոը ժիւասւմն էսկ է ա -
ղաա
Հա յասաան է աղգայէն
ղաըաւո
յւ էաէալին
յ
Այս
ձեւով
շաՀոլած–
«Հա յասաանա
ս է ը»է
սլսակը
ոեւէ աըմէք
չվ, նեըկաացնեը : Իքօսքէ Հայբենասէ -
բութէւն
է ասիկա
,
աւել1ւ
ճիշգ՝
Հաաուահական
մոլեռանգոլթեան
սնամէք
արտայայտութիւն
, •ա–
ռանց խոբ ոլ տեւական
ասլըումէ :
Հ"՚յէ՚ե^ԻքԸ.
յաւիտենական
է ,իսկ
իշիանոլ -
թիւննե բը
անցաւոր ;
Աւքէեէն
մեհ Հա յբենասէբնեբը
ամենաիէստ
ձեւով
քննաղաաահ
են իբենց
եբկբին
թերսլթիւն–
ները,
մանաւանգ
եյւբ ատոնք օտաբ
իշիանոլ -
թեան
մը տիբակալութեան
Հետեւանք
են : Լորձ -
նաշուբթն
փաո֊աբանանքբ
ոչ միայն
ասլացոյց չէ
իբական
սիբսյ–, այլ շատ անգամ
էլը հ՜առայէ
հահ՛
կե լու Հոգեկան գաաա բկո լթ իւննե բ , ղաղափա
բա
էլան սնանկութէւննեբ
կամ յետին
Հաշվլւնեբ ;
Աեւէ սէը ^ մանաւանգ
Հա յբենէքէ
սէրը, կր
չափւոլէ գորհքոփ,
ել ղո-^ա րե րութեան
բնղունա
—
կութէւննԼբով
: վճռական
փայրէլեաննեբուն
, երբ
Հայւ՚ենէքբ
ւղէտք
ունի իր ղաւաէլներոլ
նուիրու -
մին , ով կբ սլատասխանէ
անոր կոչփն , կըարա -
ւ1 աղբէ
իր Բ"Է"Ը
կա ր ո ղո լթ ի լ՛են ե րը , կը ղոՀԷ ա–
մէն
րան, ան է ճշմարիտ
Հայրենասէրբ
յ
Աօտէկ
անցեալէ
Հայոց
ւղատմութէլնը
էը է–
քերուն
մէք անքնքելէօրէն
արձանաղրահ
է անուն - •
նեբր անոնց,
որո՛եք Հա յրենասէ
բոլթէւձւը
կրօնք
ղարձուցէն
ել սչւբացան :
ԱրտասաՀմ
անէ մէք,
Հեռու
Հայրենէ
Հուլէն
եւ
անմ է քական
սլա րտաւո բութէ
ւննե բէե ,
էն չսլէ՞ ս
Հնարաւոր է Հողէներբ
վարակել
Հայրենասէրու
-
թեան
խ" բ "՚– տոէլուն
ղւլացո ւմնե բոփ :
Աիաէլ
արղէւնալոր
միքոցը
Հայոց
սլատմոլ -
թեան եւ մչակոյթէ
արմէքներուն
րաղմակողմանէ
Ն անօ թաց ո ւմն է :
Ան ո յւ բաւաէլանա չափէ լուբք
Հա յեց է
էլրթութէւն
ունէ , ան
յ,
ր իւրացուցահ
է մեր լեղուն
եւ
լեղուէն
գէղահ
գրական
ւլանձերը, անոբ կը ճանչնա
յ ^ եր
Հէնաւուրց
մողաէուբղէն
անցուցահ
սլատմական
գարաշրքանները
, սլէտի
սիրէ
Հայութէւնն
ու Հա
յաստանբ եւ էնքւլփնք ւղէտէ
ղւլա յ մէկ
անբամա -
նելէ մասնէկբ
այս ամբաչքէն
:
Ալ որվւան Հէմնաւոր է մէկուն
Հողեկան Հա -
ղորէէութէէնը
էր մողոէէուրղէ
մշակոյթէ
արմէք -
ներուն
Հեա,
այնքան
անկեղհ՝
ել բուռն է նաեւ
իր
սէբբ
Հայյւենէքէն
եւ աղղէն
Հանգէսլ
%
Հա յրենասէրութեան
Փ ան քո էն էնե բ ը
անոնք
են , որէէնց աղղային
կրթոլթէւնը
պրոսլականւոէ
Հասարակ
աեղէքներէն
եւմակերեսայէն
հանօթու^
թէւններէն
անղէն
չանցնէր :
Ափէւռքէ
նոբ սերունէէբ
ղրկոլահ է
Հայրենա–
սէրոլթէւն
ներշնչող
բնական՛
ա ղդա
էլն ե ր՛ե էն
Հ
Ա -
նոր
աչքերուն
ղէմ ոչ մեր լեռնեբն
են
կանղնահ
էբենց
փեՀաշուք եւ տպաւոբէչ
խորՀուրղոփ,
ոչ
մեր
աղբէւրներբ կբ կարկաչեն՝
իրենց
էլախարղա–
կան
էգայհաււութ
եամ բ եւ ոչ ալ մեր ղաշտերր
կը
տա րահ՜ո լէն՝
էրենց
րեր քոփ ու բաբ է քոփ %
Ե բկբ է
չո ւն չ^ւ ո լ ո ւլէ ն չե՜ե թ ա,է ան ցեր էէա -
ղութնեբու
մէք Հասակ
նետող
մեբ
երէտասարգու^
թեան
Հոէէէէն
նեբս։
Ծննէէավայրէ
սաՀմանավւակ
սէրն
անէլ ամ գո յութէւ՛ն
չունէ , ո բ ա յնւքան ան-
Հրամե շտ է ամ բո ղքա կա՛ն
Հա յչւենա
ս է
րութես/ն
կե րտո
ւմ էն Համար ։
Որ-ով, ճշմաբէտ
Հա յրենասէրութեան
ներշն -
Լում բ կաբելէ է ստանալ
Հա յկ
՚ մ շակո յթէն
, անոր
գանձերուն
էւրացւէւմ
ով
ե ւ անո ր բնաւլաւառնե -
բուն
մ էք կատա րուահ
Հո էլե կան
ոլղեւէ, բումով
։
Աէրել
ամէն բանէ աո1ս.ք կբ նշանւաէլէ ճանչ -
նալ։ Աենք
չենք կրնար
սէրել
բան մբ, ղոբ ՝
չենք
ճանչնար
։Աերձաւոբութենէն
եսերտ
շփումէն է որ
կբ հնէ սէբբ։
Հեռաւորոլթէւնբ
եւ յարարերոլ
-
թէւններու
խղո ւմ ը մեր ղւլա ցո ւմնե րբ կբ քա յքա -
յեն եւ կը սրբեն
։
ԱՀա թէ էնչոլ
Հայրենասէրութէւնբ
գարձահ–
է գաստէա բակո
լ
թեան
գորհ եւ Հոգե կրթութէւն
։
Մեր
գւղբոցներբ,
աէլումրնեբբ,
միոլթէւննե -
րբ եւ Հաւաքս
յթներբ շատ սլատասխանատո
լ գեր
ոլնէն կատարե
լէք
այս
ուղղուէժեամբ
•
Հայկ*
մշակութայէն
արմէքներոփ
տողս րել
նոր սեբուն -
գէն
մէտքն
ու Հուլին , մեր Հէն ու նռր
։ւ րականու–
թեան
գեղեցկութէւններոփ
Հմայել
անէ,նց
սիրտբ,
մԼր ճարտաբասլետութեան
կոթողներուն
շքեղան–
քոփ
լեցնել
անոնց
ս-չքեբբ եւ մեր
երտմշտութեան
քալլցբռւթէւնբ
Հոսեցնել
անոնց
ականթերոլնմէք
։
ճանաչում
բ թող ԲԱայ ամբողքական
,
լալէն
Հետ
նաեւ
թերիներբ,
առաւելութեանց
կողքէն
նաեւ
մեր սլակասութէւններբ,
ասէկա
աւելէ կր
նէ/էրքոտէ ճ–մսւբէտ
Հ ա յր/ւնա
ս ի ր ութեան
արմատա–
ցումէն եւ հաղկումին
։կարեւորբ
այն է որ
մէկուն
ՕՐՈԻԱՆ ՇԱՐԺՈԻՄԻ՚ե ՀէւՏ
ԱՎնէիկհաԱ խաէիսխԱեէ
Բքիտանակաճ եպիԱ
փ ա ;
1948/
Յուլիսին,
Պեբլէնէ
սլա շարմ ան
չրքա
նէն,
ձեռնարկուեցաւ
ամերէկեան
խարէսխնեբու
^աստատման
անղլէւական
Հողի
՚քյ^այ
։
Առաքէն
անգամ Հաստատ
էէ
լեցաւ
Լէփւ՚փ"՚–լէ
էէ
օտակա
յ Պբբթէ^ուուտի
խաբէսխր
,
բեբանաց
է
Համաձա
յնութեամ բ մր։
Անւլլփա ցէնե ր ը
յանձն
առէն
սլաՀսլանումը
ամերէկեան
կամոլրք - օդա
նաւերուն,
որոնք
կը ւղաականէէն
օղայէն
9՝*
ղս ՜՝
րաբամնէն
։ Այն օրէն է ւէեր ամերիկեան
ղինոլյ, -
բաէլան
էսա րիս խնե րբ
բաւլմ ացահ
են
անղ լէա
կան
կղգէներուն
րոլռրտիքը
է
Ամերէկեան
օղայէն
ումէ է, ղօրաբտմէնն
է որ
Հաստատուահ
է Անղլէոյ
մէք։
ԸնղՀ.
բանակատե
ղի՛ն կբ էէտնուէ
Լոնտոնէն \^ քի՛լոմեթր
անգին ,
Ա էտլբսէքսի
Րուիսլրփ
քաղաքին
մէք։
Ամերիկա -
ցի օղանաւո
բւլնե րբ
Հ ե տե ւողո լթե ամ ր
իրենց
անէէէիտցի
ղա րմ ի կնե րո ւն , կը կոչուին
«տխոլը
ոլարկ% հաղբական
մակ՚լիբոփ
։
Մեհն
Բրիտանիոյ
ամերիկեան
ումերբ
երկու
կեգրոննեբ
ունին
% Ամերիկեան
Հինգ
էւմ՚րաձիգ
,
Հետաիսուզական
ել երկու Հատ ալ որսսրգ օգա -
նաւեր
էլր բանին
արեւելեան
Անղլիոյ
իսարիսիսն՚ե–
բուն
միքեւ։
Ի\ւրիչ
ուղեկից
որսորղներու
օգա ֊
տորմիղ
մբն ալ Հաստատոլահ
է փերքապէս
, չորս
նւ.ր օւէ՚սէլայանւնեբ
աւարտելու
փրայ
են Օքսֆոր -
տի
շբքանին
մէք ։
Այս
իսա րիսխներբ
ձրիաբաբ
ղբուահ
է.ն Այքե––
բիկացիներոլ
տրամագբութեանէ
տաէլ։
Օ՚լային
Հբ–
րամ անա ս՛ա բութ իւնբ
ւէիս, յն
էոա
րեկ՚սն
30
ս թեբ–
լփնի փճաբում
մբ կ՚՚բնէ
իւրաքանչիւր
անձիՀտմար
իբբեւ
քէւէւուցման եւ լռւսալոբման
հախք ;
՚Օէէանաւաէլայաննեբոլ
բնղլէսյնման
հ՚սիսքերր
կէս առ կէս էլր Հողան
ան,ղլա1լան
ել
ամերիկեան
կաէւավտրութիլններբ։
Ամերիէլացի
Օգանաւոբգ
-
նեբբ
կրնան
ա՚լատօ
րէն
օղտաղո
րհե
լ մարւլաղտշ -
տեբբ։
Հբանիլթր
կբ ղնեն Անգլիաց
ինեբէն։
իսկ
գալով
էիարմռւթիւններոլ
Համար
հաիսսոլահ
ււաղ–
մանիւթին
, Ամերիէլացիներր
էլ՚օղտալլորհեն
նա -
իսորգ սլտտերաւլմին,
մնացորգներր
։
Ամերիկացինեբը
25
Հ ա ՛լա ր
ղինալո բ
ունին
անէէԱէաէլան
Հռլին
էիբայ,
որոնց Հաղարբ
Հակօղա–
նալային
Հրեէոանիին
վյւայ
են ։ Օգանաւերու
թիւբ
՝"բոշ չէ ^ Ամերիացիներր
իսիստ էլաղտնասլաՀ
ենւ
Կ՝ըսուի թէ
200
Հաա ունին
։
Օգան,ալո րգնե
բու
մնայռւե
խմբակ
մբ կայ, բտյց
մ՛եհ մասուի
երեք
ամիսն անգամ
մր էլբ փոխոլին
, Համաձայն
Օ՚էա ֊
յէնէ Հրամանատա
բութեան
ղփնուոբական
^բա ֊
զրին
։
Ամերիկացիերը
բազմատեսակ
ռմբաձիէէ , Հե
տա իսո ւղա կան , որս որգ ել Հրանէւթ
է սլա բենա -
ւորման
օղանաւեր
է
,ւնէն , էնչպէս
ք 84, Ր 86,
1(
6—29, 6 29
եւ
Ք—
50
զեբամրոցնեբր
։ վերքերս
,
ւքալղպբիէէ
մօտեբբ
պատաՀահ
թեթեւ
արկահ՝
մր
երեւան կբ Հանւէ թէ ամերիկեան
տասբ
շարմանի–
ւով
Հիւլէական
ղեբամբոցնեբը
յաճախակի
կը
ճախրեն
Անզլիոյ
երէլնքին
փբայ
։
Այս
թռիչքներուն
ն պատա
էլն է
լիա
րմե
ցնե լ օ–
գան,ալոր,էներ
ը , ո րուիՀետեւ
փերքին պաաե
րաւլմբ
ցո յց տուաւ թէ անոնք
, ի՛նչպէս
նաեւ
հոփային
ղինուո րները
ինչքան
լաւ
մ ա րէլ,ււին
իրենց խա -
րի՚սիսներուն
՛ել բնութեան
ա
բՀաւի ր քնե բուն
, այ ն–
քան
յաքող կըկատտրեն
իրենց պա շտօնր : Ամ ե -
ր Լ՛կ՛ոցի
օղանաւո
րէլներբ ոչ միտ
յն անէլ լիական ,
այլ
էլբ թառինէ նաեւ
Ալ"՚սքայի
, Անիմիլեան եւ
Խաէլաղականի
կղզիներուն
էիբայ ։
Ասէլէ զատ, օղանաւո
րղնեբբ կբ փարմուին
օ–
գբ բարձրանալ
հանր բեռոփ
մբ եւ
պաբենաւորեք
Հեււաւոր
Հորիզոններ
գացող
ռմբաձիղներբ
։ Այս
մեթոտին
Հեէլինաէլն է ան՚լլիացի
աԼսոյեան
Արբ
կլրն
ՓուիՀբմ
, որ նէոյնիսէլ ասկէ առաք
ցոյցեր կա
տարեց Շան ղԴլիգէի
մէք, երկու
Վէնչէսթբր
»
օզանաւերոփ
: Ամերիկացիներբ
կատա րե լագո
բհե–
ցին
այս մեթոտը։
6 50
օգանաւ
մը
այս
ձեւով
աշիսարՀի
չբքանը կատարեց
։
Զբրչիլ
վաղուց
իսօսքն
ըբահ
է
«Հիւլէական
խարիսիէ»ներուն։
Հարցը կբ էէերաբերէր
Օքսֆոր
տի չորս
կայաններուն
, որոնք աւարտելու
վյբայ
են
աբղէն։
Լ՛, օղանաւա
յին ղօրաբամինբ
շատ յա–
ռաքացահ է, պատրաստ
,
ԷՈ
րհաղրելուօգային
Հբ–
բամէսնաւոաբութեան
Հրտմաննեբբ։
6 29, 6 50
ել
Ը 36
օզանաւեբբ
պա՚որաստ
են ղիմա՚լրաւե -
լու
արեւելքէն
եկահ
ամէն
յարձակում
։ Հաւանա–
կան է որ յատկապէս
նշանակուահ
խարիսխներէ
մեէլնին
առաքին
Հիւլէռկան
ռումբերբ,
պատե -
Հողին
թսէթխուահ
բլլ"՚յ
իբ մողոփուրղի
անցեա
լին, իսորունկ
քուրերոէն
մէք։
Այն ատեն Հարաղա -
տութեան,
ղղացոլմր
, բնական
մկրտոլթեամբ
մր
փ՚ոխանցուահ
, անկքելի
ղր"չմ կբ ձւլէ
մ արգու
մր
Հոէէէէնէ
էիբայ եւ էլե՚ոնքի
էէե ր իէէա յ րո ւմնե ր բ այլ
եւս չեն կրնար
քնքել
զայն ։
(ԽմբագււսւկաՕ՛ ԱԶԴԱԿի)
1943
Օգ"՛""^՛՛
էբէկուան
մամբ
9/1,,
Գերման
րնգՀ.
Հոկիչի^
մէկ
սուլոցէն
էէրայ
բ^լ,,^
գերէներս կշ էէութայէնք
ալա.լուտ
լայն
գաշռի
մ լ. փբայ
Հաւաքուէլ,
եւ սոփորական
կար.լսփ
կաղմ ու պատրաստ
կենալ
։ Աեր փի՛՛լերէն
էլախ ^
ուահ
էէն էէեբութեան
երկաթէ
իսոշոբ
թէ՚-երը.
ԸնղՀանուբ
Հսկիէլլ ԿԲ Հ՛ամրէր
բոլորս
աաղաւռր,
նեբու կարղոփ եւյաքոբգ
օրուան
թելագրոլթի,ձ՛^
ներ
տալոփ։
Կրկէն
սուլոց
մը եւ անմէքապէս ^,
մէն ոքէբ բնակահ
էոաղաւարբ
կԴրթար ել գոլո^
ներբ
էլը ՚լոցէէն
մեր փբայ
մէնչեւ
մէւս առալօա
։
Եւ այսսլէս
շարունակ :
Րայց այգ օրբ շատ տխուբ բան մը պատա -
Հեցաւ,
ինչ որ էնձ Համար
անմոռանալէ
պիտէ
մնայ
յաւէտեան։
Հաւլէւ թէ բեգՀ ՚ Հոկէէբ
Համ -
րանքր
էէերքացուցսէհ
էր ել վաւլոլան
թելագրոլ -
թէւններ
պէտի տար, յանէլարհ
ճէշգ
Հսկէչէն
սոլ.
լոցէ
նման
ձայն
մբ լսեցինք։
Րոլորն
՛սլ
էլռրհելով
թէ ամէն
բան վեբքացահ է , էրենց տալլաւսէ բնե բ ը
վաէլեցին։
Հաւլիլ
ներս մտահ
էի՛նք, եբբ էլերմ,,,^
նաց է սլաՀակ
ղինուո րնեբ
խում ելով
«ււա ուս,ո» *
կոխեցի՚ն։
Ուրեմն
էլրկին
մեր Հաւաքուահ
գաշտը
պիտի
Հաւաքուէինք
։
Երբ
Հոն Հասանք տասնեակ
մը ղեբման
զին -
ոլորներ
արա՚լաՀարոլահնէերո՚է
շբ քա էէլա տ ե ց ին
մեղ։
Բոլորս ալ անակնէլալի
եկահ,
լուռ
ու
մոլնք
կբ սսլասէթհք
Հետէտւանքին : Շատ չանւցահ
, բնղՀ •
Հսկիչը
է՚էլաւ առւսք
^էո
բղութեամ
բ ընղՀ.
Հրամա
նատարին,։
Մ ՛որակը
ձեռքը,
ճիշգ գաշտին
մէք -
տե
՛ւ
կեցաւ։
կսւնչեց
թարղմանիչբ,
սլէւլմիտցի
մը։
Այստեղ
քիչ մը առաք
սոլլոլլ
մր եւլահ է, այս
•աբէէէրքբ
ներքին
յե ւլա վ՛ո Լսո ւթեան
Հաւասայւ
էւ
Ուրեմն
է
՚փ որ է տասը
ւէա յրկեան
մ իքոց
էլուտամ
թո
՛ւ
մէքտեղ
ելլէ , Հւսէլառաէլ
պարաւլա
յին
ձեւլմէ
ոեւէ
մէէլբ պիտի զատեմ ու ՚Է՚՚՚ԳԲ
^ԻչԳ "՛յ՛՛ գա շ–
տին՛ փրայ
ձե՜ր բոլորին
աչքին
առքեւ
պիտի
ւլբն–
գաէլաՀաբեն
։ Տաւալի է , եթէ անմ ե՛լ ՛քը րլլայ
են
թական » :
Ամ էնքս ալ շն չա ս պա
,ւ կըսպասէ
ինք
էւ
ր
սու–
լո՚լբ
մ էք՚ոեգ
ե լլէ : Րերնէ բերան
իմ՛ ացանք թէ ււփ
էր ենթէսէլան
, ել որոփՀետել
ղինուորական
կեան
քի
մէք մատնել
չէլայ,, ոչ մէէլը
էլրցալ մատնա– -
նշել։
«Լալ
քա նի ոբ սո ՛֊ լուլը քաքս
ւ թի
ւն՚ը
չո
լ -
նեցաւ
մէքտեղ
ելլելու,
սլէտք է որ ես ձեզմէ
մէկր
անմիֆասլէս
զատեմ » ;
^ Եւ իսէլոյն
՚էհբհի
սկսաւ : Մտբակբ
ձեռքր*բռլօր^^
գերիներուն
ա՚էքեւէնէ
սկսալ
քալել
երեսներր
նա–
յելուի։ Երբ մեր կար՚լբ
եէլաւ,
մօս՚եցալ
ընկ–
վաՀրամ
Եաղըճեանի
(Մարսէյլ)
քոլէէն
անցալ
առս՚նց
եբեսս
ն՛այելու
, Հեռուէն
մտրակը
ուսիս
Վր***յ գրաւ եւ «անմի քա սլէս ասոր
թիւը
առէք »
ը ս ս ՚ ւ ։ Եւ– մնացեալը
ցրուելու
Հրաման
տուաւ։
Ուրեմն,
լլոՀ մը պէտք
էր եւ ես
պիտի,
ԲւԼ՚՚՚յԻ
"՛յգ
ղ՚՚Հշ–
Թէեւ
ուզեցի
քաքսւթիւնս պա
Հել,
բայց
երբ փարձեցի
քալել,
զգՍ՚ցի որ հուն–
կերս յառաք
չեն երթար։
Ընկեր ՎաՀրամ
թեւս
մէՈաւ,
քանի
մբ ց՚սլտկից
րնկերնեբ ալ
օգնեցին
եւ տազաւաբ
բերին։
Անմիքապէս
անկոզնիս
ւէբայ
երէլնւցայ սեւճակատաւլիրս
ողբալու։
թուղթ
եւ
ղրիչս առի ու իմ ՚Լերքին
նամաէլս
ղբեցի
։ ՎաՀ -
բամբ չափազանց
յուղուահ
էր,
պիտի
կսրսնցնէբ
բաիւտաէլից
բնէլեբ մը, որուն Հետ ապրահ
էր
երեք
աաբի,
բամնելոէէ
անոր էէառնո լթ ի լկ,նե ր եւ ուրա^
խութիւններբ։
Շատ մբ յոյսեր
նեբշնչեց՛
էնհի։
Րոլոր
լալ բկերներս
եկան
Հաւաքուեցան
շոէ֊բքս։
Մինչեւ
առաւօտ
չկրցանք
քնանալ։
Երբ առտու
եղալ
ղորհի
ղացող
բնկեբներս
ե՛
կան եւ ողքա՚լոլրուեցանք։
Ի փեբքոյ
մնացինք
ես
եւ ՎաՀրամբ։
Աենք ալ որոշեցինք
մեր
էէոբհին
երթալ,
մինչեւ
որ ,լիս կան չեն եւ
գնգակաՀարեն։
ժամբ
եուքլէսին,
մեր տազաւարին
պետբ
յիսնա -
պետ
Մարսոն
եկաւ
մեր քով եւ բսալ.֊^
«Բնաւ
մի ՚Լտխնաբ,
սուլողը
յանձն
եցինք»։
կարհես թէ ումս վե ր .լ, էլեն .լանաց ա լ
սւրաիսու–
թեամբ
ելայ
ել Աաբսոն
Համբուրեցի։
Ադատուահ
ԷԻ ••
ԱՈՐՏԱՐՑԻ
ՅԱՐԷԹ
րազմի
պարաղա
յին
է
քհազմ աւլ իտական
ռմ բաէլոհում բ ամ եր իկեան
ղէնք մբն է : Անգլիաէլան
խաբիսխներբ
աւելի ա -
մ եր իկեան
օւլ ային
Հրամ անատա րութէւան
կասլ -
ուահ
են քան Ատլանտեան
խմբակցութեան։
Անգ՜
լիա կր վախնայ ոբ առանց
իր
Հաճութեան,պ՛որ՜՜
ղապէս
Ա
՛յգ էէտանզաւոր
ռոււՐբերուն
զո
յութեան
պաէոճաււաւ
, ստ ի,,լ"ւ ահ
բլլ՛"
յ մտնե լ սլատե լ՛ա՛լ՜
մի մէք եւ փախ ֊– վբէմի
առաքին
նշանակէտը
գ"՛"՜
նայ
։
Մեհն Րրիտանիսէ
անշուշտ կբ
նախբնարէ
իր սեփւաէլան
խաբիսիսնեբէն
մեկնինիրենց
Հ ի ՚ ֊ լ է " "
կան
ոումբերբ
, Ան՚լւիոյ
փարիչն,երուն
ՀաւՍ
՚ն՚ս՛– ՜
թեամբ։
Վ^եբքերս
մ՚լոլմ
տրուահ է երկու
պե՚ոու–
թեանւց
միքեւ
աեզեկութիլններոլ
վ,ոխանակու -
թեանց, ումօտ
օրէն
Աւսւոբալիոյ
մէք
Հի՚֊լէ՚"Կ"՚Հ
ռումբի
փորձբ
ցոյց
էլուաա , թէ գորհբ
յ՚սո՚Վ
գ-Յ՚^^^է^
.
. . . . .
^ յ հ ։ է ւ
Fonds A.R.A.M