ԵՐԲ ԼԵ11-Ն ԷԻՆՔ...
(ՌՈԻյ^էՆԻ ՅԻՇԱՏԱԿԷՆ)
-
«1907^,
Աոլլոլխւ՛
կոիվն
Լւ. Գէորղի նա–
ՀաէոավութենէՆ
վերք, իէէ՝ պաՀանքիւ
վրւււյ , ք՛իւ.–
ըօն , կո րիւնր վերագարձուց
երկիր , Հրա յրէ
էլամ
Գէորդի
աեղր
րռնելու֊ւ
կորիւնի
դ՛"լր
բարի
էբ՛
այս երկրի
որգն էբ ան», կբ գրէ Ռուբէն
:
Մ եծ՜ վիճաբանութիւն
կար
(իոլբէնի ել կո–
րի՚-նի
միքեւ
*իասբմ
բէկբ
սլաաժելոլ
եղանակի
մասին
է
Հրուտով
կա րՆ ի ,^ե ր բ միացան
:
Սակայն
Մշոյ կեգր. կոմիաէն կբ
Հակառակի
եր1լուքի
զրահ՛ բանաձեւին՜:
Անոնք
կ՝ուղեն
վառել
Գասրմ
բէ՜կի
քէօշք^,
կնիկ ել ճժով,
ինքն ալ
մէք։
կեզր. կոմիաէն կբ Հաէլառակի
Համ աաա րահ՜ քաբգ
նախաաեսելով
։Արկար
թղթակցութենէ
վերք , էլ^ո–
բոշեն
անձամ բ
աեսնոլի
լ
եղբ ակա ցութեան
մ բ
յանղելու
Համար :
՚Լեբքին
նամակով,
Գաբմէն
ոլ Գեզամ կբ
գրեն–
Եկէք
Մշոյ
մօահրբ
իրաբ տեսնենք
, հա—
նօթ
խնղրոյ
մասին
եզրա1լացութեան
մբ
յանգինքէ
Այս
Հիման
՛իրա յ , ֆե տա յիներբ
ձիեբբ
ցրուե–
ցին
՚ ւ ի
՚ ֊ գ ե ր բ , եւ խումբբ
բարձրացաւ
լեռներբէ
ճկորիւնի Հեա մէկ շաբաթ
վերք,
^եզ կբ գբա–
նենք Բրիկամայ
ցից
ք՚"լ՚ի
սլոլբաէլին
մէք»
։Լքիու–
բէն) :
քՏում բէն
բաժնուելով
քիուբէն ել կորիւն կբ
մ տնեն
Փե թա բ ՛լիւղ , եւ լուր կբ ւլյւկեն
Մ շո յ բն
կե րնե բուն , կ՝ ոբո շեն
զիլզի
լերան
լան ք եբուն
՛Լը՜
բայ,
աւե րակ
Հնձանի
մ էք իրաբ
զանել ;
Մութբ
Հասնելուն
,
կորիւն ել քիուբէն ժա–
մազրսյվայբ
էլբ Հասնին , բայց
Ի՚^նէ տեսնեն՝.
ուզիղ
Հնձանի
շէժքին
վբ՚ոյ,
տնկուահ
ցի^ ՚ ^ Բ է
հայքէն
անցուցահ
վւալաս մբ (կասլերա) : Այս կբ
նշանտէլէր
իժէ աեզբ
մ ա տնուահ է
:
Պէաք էբ Հե
ռանալ
, թաէլաբգի
՚ ^ է ք էվ՚յն՚ոլու
Համաբ :
Լուր •
աուահ
էին :
Հետիո/հն
, եւ Հեւ ի Հեւ կբ Հասնին Փեթարա
է
գաբու
՚իբայ
, է"՚-նէ ժբ էլ՝առնեն
, խոբՀելով
ոբ ա–
ւ
սլաՀով վա յր մբ Հասահ
էին %Ղ՚ժրաիստաբաբ
քու–
բէն
ելահ, թան քուրի մէք ինկահ
էին։ կբ լսեն
ձիերու
վրնքիւն
, աղքամոլղքի
մէքէն կբ
նշմաբեն
գաւլաթներոլ
վբա
յով
անցնող
գօրքբ որկ աււաքա—
նաբ
ղ է ՛՛լի Փե թս՛ ր ՚ւի՚֊գբ ՝• Այէեւս
շա րժելու ճար
ձկաբ : Կբ մնար
վայրենի
Հաւքեբոլ
նման
կ^կո՚-իէ
աեբեւնեբու
եւ բոյսեբու
աակբ
յ
կամ
Հոաոաող
շունե բու
նմ ան սլիաի
բռե ուին ու աա բուին
էլախ–
ուելու կամ 1լ անցնին ու էլազաաին
:
Իրենց
ղլիսուն
վերեւ
աղմուկներ
էլան : Աօրքեբ
են որ բռնահ են ամբողք
լեբան
ղաղաթլչ։
Փեթար
գիւղի
կողմերէն կբ լսեն
քանի մբ Հրացանի
ձայ
ներ , յետո
յ Համաղա
րէլբ , աւզա
Գ՚^րքերբ
^է^ուղ^
գոլին
գէպի
քաղաք :
Երբ
արեւբ
մաբբ
էլբ մտնէ,
ճամբայ կ
իյնան
ել կորեկն
Ադբիւբի քով կբ մի՛անան
բնկերներոլն :
Առաուն
նո յն ճամ բով
\
2
թուրք
զինուորներ
կու
գան
Լիրենք
16
Հոգի
են) : Որսբ
ինկահ է մեբ
ձեռքբ,
բոնէենք
զարնենք,
էլբսեն
աւլաքբ։
Եկող—
նե րոլ ետեւէն
էլբ պոռան
•
— Լօ լօ , հ՛ուն քինէ՛ մը ււըվըն, ըզէ վուան պը
կուԺըմ;
(Ո՞՛վ էք, մի փախչիք,
ձեզ պիտի
սպան
նենք),
Զինուո րնեբբ աՀաբեկ՝
մեհ մասով կբ կենան,
երկու
Հոզի կբ փախչին։
կորիւն,
՛Լազար ել Աօ–
սօն իրենց գէմ եԱելով կբ բռնեն։
Զայն մբ ղխն–
ուորներէն
ՀԵզբայբ
ենք, եկէք
ազատութիւն
է» , կբ գոռան : Տգաքբ
- - Հրացաննեբբ վար
յ
Զէն–
քերբ կբ թափին եւ անփախ կբ մօաենան
սաղռց ու
1
Լ
բսեն .
~
Եզբայր ենք,
ճ ի ւ ր ի է թ ՛
էէ Աասուն
էրմէ–
նիստան
կ՝ րլ ւա յ :
Բան
մ լ ^ ալ չենք Հասէլնաբ այս խօսքերէն
:
Մանուկ, Ախօ եւ Մօսօ
սուիննեբբ
գրահ
զէնքե
րու
հայբբ, կբ սպասէ ին ղինուորներէն
երկուքին
փորբ
ճեղքելու։
Արհիւի
նման մէք կ ՚ ի յ ն ա յ կո
րիւն , կբ սաստէ
բնկերներբ
•
^գեցէք
,
Հասկբ–
նանք ինչ կ՚բսեն։
Եւ– գինուորներբ
կբ պատմեն.
^Ատանպոլի
մէք ֆեաայինեբ
Աուլթան
Հա
միտի
^\)յ^ա^ԼգաՀ)տապալեցին
, ազատութիւն
է,
Հիւբիէթ է : ԱՀա
նամաէլներբ
միլթէսարիֆին
(կաււափարիչ)
եւ զօրքի
Հրամ անա տար
ԱալիՀ
փաչա յէն, կբ տանինք
Աասուն ի Հրամանտտաբին
,
ոբ պարպեն
Աասունբ եւ գառնան
Աուշ։
՚էյամաէլնեբբ
թուրքերէն
էին ել տղոց մէք
թուրքէ
րէն կար գտցող
չկար • Ւ րենց՝՛
կա րգա ց ո զ–
ներուն ալ կարեւորութիւն
չեն տար։ թան մբ կտ յ ,
բայց
չենք գիտեր։ Եա կուտանք
զէնքեր բ եւ ճամ–
բու կբ գնենք
ղինուոբներբ
:
Վար
կԴքնեն
իսում բով
բնակելի
վա
յրերր,
այս
Հանելուկբ
ՀասէԱալու
Համաբ : Բան մբ չենք
Հասէլնաբ ոչ Հաւատորիկի
լերան
Հովիւներէն
, եւ
ոէ տլ գիւղացիներէն։
Կ՛ անցնինք
Բերգակ
գիւղՀ
եւ կոմիտէի
անգամ
Ներսօն
քաղաք կբ
գրկենք։
Մ ինչեւ
անոր վերագա
րձբ քաղա քէն
եկողնե բ կբ
պատմեն թէ «ՀիւրիէթՖ
է եղեր, թէ բոլոբ
բան
տա րէլեա լնե ր բ պիաի
արձակուին
, եւլն • , եւԱ • ;
Մ ին չ ՚" յգ , Ներսօն
երեկո յեան կբ վե բագառ–
նայ
մ իասին
բե րե լով
Ղ՛արմ էնի եւ Ղ՛ե գամ ի նա
մաէլներբ ուր կբ գրէին.
«Աստոլհոյ
լոյսբ
բացուելու
է ,
այսօր
մ ոլթասէբիֆբ
ա յցե լեց
Առա
քն ո րգին եւ բս՛ալ .
Պոլսոյ մէքյեղափոխութիւ^
է եղեր, եւ
Աուլթան
Համիտբ
սաՀմտնագբութիւն
է ԱորՀեբ՛
բոԼոբ՝
բանտա րկետ Աե ր բ ազատ
պիտի
ձգուին :
Ղ՚րեցէք
Օ՚ուբէն
փաչա
յին , թոզ Հանգիստ
մնա յ : Անոր ալ
նեբման
Հրամանբ
չուտով
պիտի
գայ։
Աա կա
յն , իսումբին
մ էք , Հաղաբ
ենթագբ
ու
թի ւնն եր հնան : Ամ անք
կ՝ բսեն թէ Ա ուլթան Հա–
միտ մեռած՝ է, աղան անոբ
յաքոբգահ
է, ել նե
րում
չնո բՀահ է : Կ՛ուզէ
ո բ նոր
զո ւլո ւմներ
չբր՜
լան։ ԱւրիԱեր
կ՚բսեն թէ Աուլթան
Համիտ
սպան–
նուահ է մերոնց
ձեռքով : «էն ազքիկ
Ռուբինան
Ա տամ
պոլն է , յտքողահ է Ա ուլթան
բ սսլանե
լ : Ինչ
որ ալ բլլայ
անոր
բրահն է» : Եւ այսպէս
անՀա–
չիւ
կաբհիքներ
։
Մինչ այս, մինչ
այն,
Աոլլուխ
գիլյլէն
երկու
ձիաւո րնե բ կբ Հասնին
յա յտնե լով թէ ՚հէրբկ
գի՚~~
ղի մէք, Մօկունքցի
\աղաբ
Հինգ
բնէլերներով
կռուի
բռն ո լահ է
50^՜
աւե
լի ոստիկաննե
բու Հետ :
Ապաննուահ
են թօփալենց
Բլիասի
քրոք
աղան,
2
ոստիկան
, ՚է՚էկ
չավուչ ել
3
ձի : Անացահնե
ր բ
կռիւր
ձգե լով կբ փտիս չին :
&ւ
ՂՀաղար իր
Հինգ
լնկերներոփ
կբ քաչուի
Աչտիչատի
փանքի աւե—
բաէլներբ : Զարմանալին
այն է ոբ , Աւրան
ղիւղի
մէք եզահ
զինուորներ
ոբոնք մօտ են
Աչտիչատին,
օգն ո ւթ ե ան չեն գաբ
ոստիկաններուն
:
Մ իայն
զինուոբ մբ կր ղրկեն
մեբոնց
ԼՐ՚-Բ աալոլ. թող
Հեռանան,
մինչև որ իրենց նեբման
ֆէբմանբ գ^յ^
Այս լուրբ իրար խառնեց
ամէն
բան. ա՛լ
հիլ.
բե էթ միւրիէթ
երազ եղան եւ աղաքբ
բարձրացան
լեռբ։ Այգ միքոցին մեր Մ շ" յ բնկերներբ
ել թէ
կաո-ավաբական
շրքանակնեբբ
մտաՀոգութետն
կբ
մատնուին,
կարհելով ոբ նորէն
հռութիւն
մբ սլի^
աի
բնենք։ Եւ իրօք, աղոց
միտքբ
Գասբմ
բէկի
գորհբ
վեբքացնելն
էր։ Աակայն,
նամակ
նամակի
ետեւէն
կուգար. - Ի "էբ Ասաոլհոյ
հռոլթիլ^
չբնէք,
ԱաՀմանագրութիւն
է,
Ազատութիւն
է.
Այսօր,
101
աարի բանտարկութեան
գատապաբտ–
ուած
ֆեաայիները
բանտէն
ազատ
աբձակոլեցան^
կառնենու
Մկր՚ոիչ,
Աւբնայ
Հայկն ու Աբամ ^
իյասգիւզի Տէր Բերոբ,
Ցրօնաց
Մուրատ,
Առչա է
Աօբիկը, եւ
շատերբ։
Այս
լուրին
վրայ,
( " " ՚ ֊ մ բ ը կը
բարձրանա,
Մառնկայ սար, քիուբէն ու կորիւն կբ մեկնին Աօ–
կունք , քաղաքի մօտ, տեղեկութիւն
մը
առնելուէ
Հնձանի
մը մէք կբ Հանգիպին
կաթոլիկ
Նեբսէս
եպիսկոպոս
Ջնաոյեանին
, Աօկունքցի
Գալօին ել\
0օզունաց
Մխիթարին։
Ծերունի
եպիսէլոպոսբ
ուրաիսոլթէէնէն
երի– :
տասաբգացահ
, էլը Համբուրէ
քիոլբէնբ ե
Կորիւնը
բսելով
•
Ազատութիւն
է ,
իրա1լանացած–
են բո
լո րիս երաղներր
, աղաք : Աւ ց" յց կուտա
յ Պոլսո
լ
իժեբթերէն
Ր՚իւզանդիո՚ն^ ,
ուր մեհ տառերով
գըր–
ոլտհ է Տեղա վւո իսո
լ
թեան եւ ԱաՀմ անտգո
ութեան
մ աոին , պաիսաբա/լելով
Հին վարչաձեւբ
;
՚^Զա–
ւաէլնե րս ,՝ էլ՚աւե լցնէ
ե սլիսէլո սլոս ը , Վսեմա
շուք .
ԱտլիՀ վւաչան եւ մոէթասաբրֆբ
ձեղ
բաբեւնեբ
կ՚բնեն, կբ սլաՀանքեն որ իքնէք քաղաք եւ անձնա–
տուր
բլլաք
։ թագաւոբա/լան
բնգունելութեան
սլի
տի տրժտնտնաք
. պիտի եղբայրանաք,
ու ԱաՀմա–
նաղրոլ
թիւնը պտշապանէք»
:
~
Գեբապտյհառ
Հայր ,
մենք
անձնատուր
չենք
րլլաբ։
Գէ
^Ո.
մինչեւ
երէկ, մեր ղլոլիսնեբր
էլբ
փնտո էին . մ ենք
ի՛՛նչս/էս
Հաւատանք ա յգ
անօ–
բէննեբուն
, անոնց
էլեղհ
իւօսքեբոլն
։ Մինչեւ ոբ
ԱաՀմանազբո
ւթիւն
Հաստատոդնե
բոլ
Հեռագիբբ
չստանանք,
ԱալիՀ փաշայի
խօսքո՜վ
ֆեաային չի
յտնձնուիր
;
(ՄԹացհալը յւււջււբդււվ)
ՄԱՐԳԱՐ
ԲԱՐհէԵԱՆ
ԼՐԱՏՈԻ ԱՐՈԻԵՍՏԻ
ՐԵՄԱԳՐԻԶ
կԼԻԱ ԳԱԶԱՆ
ԼԵզիա
Գ՚՚՚՚լան–
ճեան)
Հո լիվուտ ի էլարեւոբ
բեմագրիչներէն
մէկն
է ։ Ծնահ է Պոլիս
ա9ին։
\9\3ին
մեէչնած
բնտա–
նիքով
Ամերիկա
, ուրստտցահ է իբ
Համալսարա–
նա էլան էլբթութ իւնբ :
Ն ի ւ թա կան
նե գութ
իւններ
կրե լէ եւ զանազան
ա շխա տան,Աեր
էլատա բե լէ
վէ՛ բք^ կը յո՚քողի
մ անել թատեբախումբի
մ բ մ էք ,
ուր էլբ յա քտնաբերէ
գերասանի
յատկութիւն
: Եւ
մեհ
քաքողութիւ՜՜ւնե՜
բ կ՚արձանաղրէ
;
Շ ա րժ ան կա
րի Հտմար է/բ բեմագրէՀՊումբբանկ»բ
,«Պքուքլինի
Շուշտնբ»,
ՀձՓինքի»,
Հ<հ)ուճապ փողոցին
մէք»,
«Անտ է,– սան ելի սլատբ»
։ \ 947 ին էլ՚աբժ-անանա
յ Աս՜
քարի
մբցանակին
, իսկ
1951 ^ւք<
«Ցանկութիւն
կոչ
ուող
Հտնրա կառքբ»ին
Համար
՚Լէւնետիկի մեհ
մրցանակը։
\944ին
Հոլիվոլտի
մէք
արժանացաւ
երէլու
առանձնաԱորՀնեբու
. մէկը
իրաւունք
կու
տա ր իբ յա բմաբ նկատահ
ժապալէնբ
ցուցագբել
յ
իսկ
մ իւսբ
տարին մէկ ժապաւէն
գաբ
ձնել :
ՊԱՏԿԵՐՆԵՐ ՕՐՈԻԱՆ ԿԵԱՆՔԷՆ
ՍնՏ եՐ մ Ե ն ե Լ Ը
Ա ինա յի
Հ ան գանա կութ
իւնն
է լ սլէտք
եզահ՝
գումարէն
աւելի էբ : Մտահեցին
Համեստ
հազկե–
պսակ
մբն ալ գնել վրան. Հանգուցեալը
հագիկ–
ներբ շատ էբ սիրում
. սանբ, թագաբնեբով
ծ-աղիկ
էր պաՀ ում :
ԳոՀ էին Տիկին
Վարզն ու Բնաբը, գոՀ էին
նո
լի
բատունե
ր բ :
Առանց
մ աՀազգի
տմբողք
գիււԱ
իմացալ
յ ո ւ –
գա րկաւո րո լթեան
Օրն ուժամ ը : Հակառակ
գորհի
աաք շրքան
լինելուն՝
գուռ—գրացի
,
Հեռոլ—մօտիկ
որոչահ
էին յուզարկաւոր
լինել ;
•
Ի՜նչ օգուտ
գի՚ոկը
բերել տալբ,
եկեղեցի գբ՜
նելը, եթէ յուղարկաւոր
չունենար
յ
Համայնքի
մեռեԱ էր , պիտի կատարէին
վերքին
պարտակա–
նութիւնը
:
Ցուգարկալո
րութիւնբ
յեա միքօրէի
մամը
4ին
է ր ՝• Մ եհ
մ ասով տարէց
սեւազգեստ
կիներ ,
գորհէ ազատ տարէց
այրեր
Հաւտքուել
էին եկե–
ղեցու
գուռբ
: Գիակառքբ
Հասաւ
ճիչտ
ժ՝ամանա–
կին։
Եկեղեցին
կիսով
լեցուեց
. վտռեցին
կանթեղ
ու քաՀ , վառեցթհ
մոմեբ : կամաւոբ
տիրացուներ
ռւ գպիրնե ր եկան կատարե
լու
իրենց
պա բտքբ :
Տանտէրն ու տանտիրուՀին,
տաբինեբի
գբկիցնե–
րր զ.բաւեռին
սզաւոբնեբի
աո^աքին
աթոռները։
Անհանօթ
մէկը
երբեք
պիտի
չՀասկանաբ
, թէ
ննքեցեալը
անտէր
մեռել է : Լուռ ու
Հանգիսաւոբ
կատարուեց
արարողութիւնը
: «ի վերին Ե րուսա–
զէմ^ը
արցունք
քամեց
չատերի
աչքերէն : Զէ որ
չաաերի
Հա րաղատնե բ բ լեոնե րում , ձորեբում
, ա–
նապատնե
րում
՝ան թա գ , անգեբեզմ
ան էին մնա–
ցահ • թող այս տ բար ողո ւթիւնբ
, խռւնկ ու մ ոմ բ
լինէր
նաեւ
նրանց
Հողիների
Համար։
Վե րքա ցաւ
աբա
րոզութիւնբ
. զօզանքեցին
Հը՜
րաժե շտ ի վերքին
գանգերը : Յուղարկաւոր
թա–
փորը յամրաքայլ
ճամբայ
բնկալ։
Վերի
թագեց
ինե բբ
ճանասլաբՀին
միացան
թափորին.
գնալոփ
բազմութիլնբ
ստուարացաւ։
Գնում
էին լուռ , անխօս • ասելիք
,
քննագատելխք
բան
չունէին,
որի՞ Հասցէին
խօսէին,
որի՞ն
քննա–
զատէին,
մէկբ
չունէր
Հարազատ : Համայնքի մե
ռեԱ էբ , ու Համայնքբ
արել էբ իր
լաւագոյնբ։
Որ քան
է լ նոր անձեր
աւելցան
թափորին՝
Արբոլ/լ
մաման
մնաց
վեբ քընթեր
ը : Եւ գա առա
քին անգամը
չէր՛
միչտ
վերքին
շարքէն
եօթն—ութ
քա
յլ Հեռու: Գրա պատճառն
, անչուչտ
, իբ կռա–
ցահ
մէքքը
ամուբ
պաՀելու
Համար
,
գալազանի
օղնութեամբ
քայլելն էր, թէ չէ պիտի
ուզենար
առաքին
չարքեբում
լինել,
մօտիկբ,
մօտիկը նն
քեցեա
լին :
Աբբուկ
մամ՛ան
անկոչ
յուղարկաւորն
էբ բո
լոր մեռելների
, հեր լինէր թէ մանուկ,
ա-յբ
լինէր
թէ
կին, մեռնողբ
Հաբուսա
լինէբ թէ աղքատ,
իրեն
Հեռուէն—մօտիկ
հանօթ
, կամ բոլո բովին ան
հանօթ
:
Մ եհ , սրտի
խորքէն
՛արցունք
թափող
սգա
ւորն էր , մանաւանգ
, երբ թաղուելիքը
երիաա–
սարզ էր ՀՏ.քաՀել–քիւան , նարօտ չկապահ
հաղիկ»
է
Նա
մ աՀաղգ
ստանա
լու , կանչոլե
լու
պէտք
չունէ ր : Իր ս ր րազան
պարտականութիւնն
էբՀա
մարում «/• փերին Ե րուսա ղէմ» ի ուխտաւորին
Հե
տեւե
լ մինչեւ
փերքին
Հանգրուան
: Վեբքինն էր,
նաեւ , գերեղմ
աննոցէն
գարձուԱերի
։
Պ ա սղա Հահ
էր որ, առանց
ինքն
իրեն
Հաշիւ տալու,
Հետեւէր
նաեւ , յանկա
բ հ , փողոցբ
Հանղիպահ
օտար
ո չ–
Հա յ
յ ուղա րկաւո բնե րի , մ անաւանգ երբ
յուզար–
կալոբների
թիւր
քիչ լինէր , երբեմն
5—6
անձ , որ
յաճախ էբ պատաՀում : ճՏէ՜բ
Աստուահ
,
Կ՝բ"էր
ինքնիրեն
,
մա՞՚րգ է թազածնին
թէ • ՚ •» :
Ամէն անգամ որ գերեզմաննոց
գնար ,
չարք–
շարք կբ կենար
բո լոր Հա յ գերեղմ
անների
առքեւ,
հա ղի կնե ր ի չորցահ
Հոզե րին քուր կուտար
, թօ չ–
նահ
հազի կներբ , ղեղնահ աե րեւնեբը
կը Հ աւա
քէր , Հոփէն
չուռ եկահ
թազարները
կբ չտկէր,
քա բեբբ կբ մաքրէր,
այնպէս
ինչսլէս
ամէն
մէկն
եթէ իր Հարազի
գեբեգմանբ
լինէլք։
՚Բանի—քանի
անգամներ
«Հայր
մեր»
էլ՚ասէր , եբեսբ
էլբ իստչա–
կնքէր
,ողորմիս կուտար
, ու այգ բոլոբով
է լ չգո–
Հացահ՝
փերքին
մ ի ցնցուղ
քուր , անձրեւի
պէ՛*
կնքէր,
ոզորմիլ
կուտար
,ու այգ բոլոբով
է լ չգո–.
մեբ» ասելով կբ խաչակնքէր
ամբողք
գեբեզմանա–^^
տունբ
արեւելքէն
արեւմ ուտք , Հա բաւէն
Հիւսիս
յ
Աբբուկ
մաման ոչ միամիտ
մէկն էր
ցոյցի
Համար էբ անում այգ բոլորբ Գա իր տա–
ռապտհ
Հոգու
պաՀանքն էր , ու իր կամքէն վեր
մի բան։
ինքը
գիւզի
գերեզմանատանը
մեռել
չու
նէր,
գերեզման
չունէր,
արգէն
ո՞ւր
ունէր գե– ^
եռման :
բեգ
(4)
ԷԼկՆ
ԲԻՒԶԱՆԳ
Fonds A.R.A.M
