Ո ՒՀԵ Ր Ջ
չղարչնհրը։
Զոյգ մը կաւգս,ալոլն
ագալ՚եէներ ,
ոաքերուն
քովն
չ,
վեը երկու վիշապի
ուրուական
ներ, աՀա կ՝իմանաք
անանուն
աստուահուՀիին
առաքելութիւնը
, . .
Առաըն
Հալին ճակաաը
Հետաքրքիր կր գի -
աեմ պարող
ղոյգ մը, մէկը" սեւ, միւսը՝ մպաա–
շուրթն
սպիաակուՀի
մը, որոնք Հ<Տոմի1օ»ի
գոյն–
ղգոյն իորանարգներով
աղոլոր
մատուցում
մը
կ
՝ընեն արուեսաի
սիրաՀարներուն
՚.
Պ՛՛ոռա են ըՆգՀանարպէս
խորանարդային գպ–
րոցխւ գո յները,
ղանղո ւահ
ային
ամրողքոլթեան
մէԼ
թերեւս
անՀաճո
յ , բա յց առաքին ակնաբա -
խումին կր
յաքոբգէ
աարօրինակ
Հեաա
քրքրութիւն
մր, որ մաքիգ առքեւ նոր Հո րիղոննե
ր կը րանայ՝.
Այ՚1"(է" Կ նսաարանխն
վրտյ պպղահ սա պառաւը,^
"Բ
հէ1 նայի երիաասարգ
աղքկան պայուսակին
, ի
խնգիր
ողորմութեան։
Այղպէս է իր ղրացի աղ -
քնակր, որ թէյանօթր կր րռնէ բաժակին
վրա
յ •
"՛յղպէս է նաեւ այգ եբիտասաբղ
մայրր, ոբ հ իհ
կուաայ
իբ
երեիսայիոԼ
: Անիկա կարմիր Հագահ
է,
մայրական
խանգա ղաաանքով
մր կաթնաղբիւր -
՚^երբ մատուցահ
իր ղաւկին
, բտյց երեսր
կապոյա
մշուշին
մէք րնղելուղուահ •••
Ւսկ
ի՚^նչ կ՝րսէք սա ղնղակնւե ր ո ւն , ոբոնւք խո–
լ՚անարղա
յին պ՛ս բ ա պո լթեան
՛էբ
մ էք կը ճօճին եւ
կը
իւթանեն
ձեր Հեաաքրքրո
ւթիւնր
I
Անմ իքա
պէս կը վեբյիշէք
նկարիչ
Շիլթեանր, որ ակնա -
Հաճոյ
ղիտոլթեան
մր
վե
բահահ
է
իրականին
պատ րանքը
;
Գեռ ուրիշ շաՀեկան
նկաբներ կան, ի՛ւ.չպէս
Հ. Տօմինօ»
խաղացող
եբեք
աղքիկն.երը,
ոբոնք
թէեւ թարմատի եւ ղո^ւգգոյնւ
շրքաղէլեսաներ
Հա
ղահ,
ղանգոլահային
կո շաութիւհ
մր ունին, ոբ
ա չքի կը ղարնէ ղարմ անա լի Հակաղր ութե ա՛քբ մըէ
« Նաւաբեկեալ
ղեղուՀի^ն
, պարմանիին
ու -
սին
վբայ
Հանղչեցուցահ
Գէ՚՚՚֊թր,
աղուոր
աչքերր
կարօտն
ունին կեանքին ,
Ւ"՚յՅ
մչոլշին
մէք պաՀ -
ւլահ
յոլշկապա
ր իկնւե ր բ կր կանւ չենւ
զի
՛նքր • • •
Եւ
քանի որ հովուն։ խօսքն րրի,
իւ
՞նչռլ
Հա -
մար պաՀ մր չնայիւք սա Հսկայ, աՀաւոր կոՀակ -
ներուն
, որոնք առասպելական
վիչապի
մը պկս
գուբս կը մայթքեն
փբփրերաիս
Հոզմերուն
մէքէն։
Ա բաՀներէն
մէկուն
անկիւնր,
վենւեաիկես^ն
ք՚սնի
մր տեսարաններու
ալ Հանղիպեցայ,
մեհ
Հաճոյ
քով կանգ առի անանց գիմաց
%
^Դէէէ արք՛
Գուրեանի
աեսիլքր
իրաղոբ ֊
հուահ է Հոն
։ Պուտաան եւ ՚Բրիսաոսր քով քովի
են
, կանզնահ գետի մը ափին,
ղո յնղգո
յն հտ -
ղիկներու
հովուն
մէք։ Աեսիան
Համակ
սսլիտակ,
եբկնաչնորՀ
, իսկ Հնղկական
կրօնքին
Հիմնաղի–
բՐ
մութ
գոյն Հագահ,
բայց
ի՞նչու կբ
ՔՐՔ^այ
անգին
կանղնահ գեվնազգեստ
ղաճաճ Պուտաան . .
Երկար կս^։գ առի, վեբքապէս
, խոչոր
նկարի
մը առքեւ, որ թէեւ քիչ մր կր յիչեց^՚էբ
Փուի տր
Շաւանի
գորհերր,
բայց ինքնատիպ
ըլլալէ չկր
գագրեբՀ
Կիսամերկ
աղքիկ մր, գետի ՛քր
ափի՛ն,
երկա բահ
, պտղամանէն
փեր ցուց ահ
խնձորի
մ ը\
վրայ
հս^ւր խոկումի
մր անձնատուր
եղահ է։ Ւր\
չուրք՝ պար կր գառնան
մաՀուան
մանտատեսիլ^
Հոլրիները :
\
Ատահեցի ես ալայգ գիմերուն,
ամրարիչտ
ներուն և Աագուռնա կաննե րուն ՛Լրայ, որոնք
//ա–|
ԻքԱԲ
—- ՀեսւեՆէալ գ եղե ցիկ գ ր ո ւ թի ւ նը , Հ –
ս • Դ՝ • ՚եււր ՍերուՐւդի կեդը • վաթչութեսւյն կռ|զւ1է,
«Դտւշնակցսւթեատն Օր»ուան ն|ուիւաւած, ՈՆշացաւն.ք
երաաաբակել կաւքքէ անկախ պաա6ւսւՅււներււվ :
ք1)օսքե ր կան
ո
րոնք ,ճա
կաաա
գրա կան
կե
րպով
մ
ը
ակա ր կր մնան քովն ի վեր ա
յն
նե
րքին
մ ղու–
մին
որու արտա յա յտութիւնր կր յտւակնին
ըլլալ՝.
Երիտասարգութիւնր
երբ
կը կա
յն
ի
ք՛՛՛Լն ի վեր
•այն
մզումին՝
որու առ
Հասարակ
«Աւլէլային
Լ\գի»
անունւր կուտանք
, որքան
տմդո
յնւ
կը
դտնէ իր
բառերն
ու
շարմումնե
ր ր : Այս պաՀուս
, մեր Հո
գեկան կեց ուահքր
նմ սն ւէիճակոփ
մ ը
կր պա
յմա–
նաւորոլի
:
Նոր Ա եբունգն ու երիտասարգութիւնր
կարե
լի է տակաւին
չեն զգար թէ ինչքան մեհ է Գաչ -
նակցութեա՛ն
գերր՝
իրենց Հոգեկան
կա
յունոլ -
թեան
ու
նե րղա
շնա կութեան
մէք։ Գա շնակց ո
ւթիւ–
՝1 Ր մենք պատրաստ
, չինուահ գտանք երբ
բացինք
մեբ
գիտակցութեսն
•աչքերր : Ա
եղ
կր մնար
ղա
յն
որդեգրել
ու շարունակել։
Աակայն
ղայն
"կ"է՞լը,
.ո չԼւ>Լ չէն ստեղհե՞
լր : ՊաՀ մր կր
մ
տահե՞նք
,
մ
ենք
նորերս, թէ ինչ ում
ու
կամք կր Հոսէին այն
Օրե
րուն երբ
Հա
յ
մ-ողոփուբգը
իր ապրելու կամ
մ
եռ–
նելոլ
պայքարին
Համար
ախոյեան
րնտրահ էբ
Գա ^ակցութիւնր :
Այս
Հեոանկարր,
նեաուահ
61
տար
ինե
բու
կեււնքի մր վբայ, անւչուչտ չի կրնար
զանազանել
է՛՛՛ է. հ.Ը դդա
ր
ե
ր իտաս ա՛րգ" լթ իւնւլ^ երբ
ա
յգ
սկղլնական տա րենեբուն
Գաչն ակց
ո լթեան
Օբր կը
տօն՛էր :
կ բ ղգա՛՛՛բ աբգեօք
այ՛ն՝ որ այս պաՀուս ապ–
րումԿւ է նոր սերնւդականի
մր թէ ինչքան ագ
քատ
պիտի
րլլար իր ներքին կեանքր,
.որքան էսակ
ու խւլճա լի պիտի րԱա
բ իր մ էք լնկե րա յին կար -
գա պա
Հ ո
լ
թե ՛ս՛նւ ղգա յա րանւքր , թէ ինչքան
տկար
պիտի ղարնէր իր երկրորգ
բաղկերակր
՛աղ՛էտ -
յին րազկերակը
ե
^է դո յութիւն
չունենար Գաշ -
նա կցութեսոն
դա ղափա րա բանո ւթ ի մեն ու կազմ
ա -
կերսլութիւնր :
Ա յս
աաղնասքԼ
երր նոր են
Հայ կեան
քիմ էք
է
Կր
Հ՛
ւրցնենք
ն , Հին
,
փա րձո
ւահ
ին
չպատասիսանահ
կը զգա ր
Գ՛ա՛շնակցականր; Ալ տակաւ
յայանի է թէ այս ապբումնեբր
օտար են իրփալե–
րական
Հայու , Հ՛ա
յ Հ ողի
, Հայոլ
զգա
րս
/Աքնե
բուն :
կ ր Հասկնանք
ու կ ր ղգանք թէ կբ
լա
յննտյ
մ եր
Հա՛մ ակրանքր
՛ան.որ Հանւգէ պ : Կը Հասկնանք
,
կբ գառնանք
Գաչնակցութեան
խռրՀրգսնչանին
ու
կ՚ըսենք :
՚
Տեւէ ու պաքքարէ
այնքան ատենւ որ կր մը–
նայ Ա վւիւռքի
մ էք գեռ ՚քէկ Հայ երիտասարգ՝
ո—
րոլ
ազգա՛քին
ոգին արտա յա յտութեան/ կերպ
մ ր
կը փնտռէ
, որու
րնկերային
զգայարս/նքը
կ՛ուղէ
տարեալ
սաոնւաս րտո ւթեամ
բ ձեռք
կ՚առնեն վրր ՜
ձինր, կր ճաշակեն
պտուղր
Զ՛արին, իրենւք
ղիրենք
ի վե րքո
յ
Հ արա - ՛Բիբի
լնե
լո լ
Հ ամա
ր : Զեն խղ–
ճաՀարիր որ մեղքր կր մտնեն արուեստին, ի–
րենց ա բմանա
լո րո լթ ես/1ւ եւ բովանգակ
մարդկոլ–
թեան :
ԱՐԱՄ ՊԵՏՐԼ։ԱԵԱՆ
ձղտ
իլ
մ ո գո փո լր գի օգտին , բա յց կաղապար
կը
փնտռէ :
Տեւէ ու պայքարէ՝
որքան ատեն որ ափ մը
Հք. ղ
Հա յրենի
, Հայոլ
արիւն
ունեցող
որեւէ եզ -
րա յր , ուր որ րլլա յ աբեւուն տակ՝ քու
իտէալիգ
ու բսղուկիդ
կը կարօտի :
Տեւէ՝ ոբ տեւե՛նք;
Հ • 3 • Դ • ՛Նոր Աեթունդի կհդը • Վո-րչ •
ՄԱՐԶԱԿԱՆ ԿԵԱՆԲ
ՀԱՅՐԱՊԵՏԵԱՆ ՖՐԱՆԱԱՅԻ ԱԽՈՅԵԱ՛՛Ն
Մ ենք
մ եղ
Հ պարտ կր զգանյք
երբ կը Հետե–
՚-ինք
Հտ յրապետեանի
յաղթանակի
ճամ
բուն : Բա
ցառութիւն էր երկու
՚սրկահները.
Հետեւանք
մէկը հանրակշիռ
վէրքի
մը,միլսը
սննդառութեան
անփո րձութեան :՝
Ասոնցմէ
փերքն էբ որ , րստ Հասարակաց
կար֊
^իքԼն
, յաղթական
էր : «Գերմանական
յոփաղին՝»
14սշհ/
զէմ : Հակառակ
ղատաւոբթձ
գա
յթա
կղե -
ցուցիչ
կողմնա կալո լթե
ամբ
ա Յ է օ ե Ոս1
յայտարա
րութեան
:
Տաղթահ է նաեւ Աթան
պու
լի երկու
լնտիր
մ բցակիցնէերուն
X.
Հ^.ոփ։ ինչպէս
փերքին անգամ,
ֆրանւսական
նախկի՛ն
աիսոյեսնին
Շօ1611էհ1ո/
որ
ստիպուեցաւ
լքել բեմր
9րդ էՕԱոճին :
Կ՝արմէ
յիչել որ
14
լնտրեալ
Ֆրանսացիներէն
մ իա յն Հա լբապետեան
եւլահ է որ իր զին
Ո
լո
րա -
կսն
հառա յոլթեան
լ^ւ թացքին
շաՀահ է եւրոպա
կան միքաղղային ախո
յեն
ո ւթիւնր , եւ
Որուն
ի
պատիլ
միայն
Հնչահ է
^ Յ ք Տ Շ ա 3 1 Տ 6 ք
Տ
Ամ երիկեան
մարղական
պաչտօնաթեբթը
է^ա^
Հայրապետեսոնւ
ր եր րո րդր
կը նկատէ եւրոպա
կս/ն
կէս - հանրութեան
դասուն :
Հա յրապետեւսն
լոկ կռփամարտ
իկ մը չէ , ան
կր լրացնւէ
մ ա րգկա
յ ին փնտռուահ
յատկութիւն -
նեբ եւ ղարգաց
ում : Իր Հայերէնը
խօսիլ ու ղր~
րել •— անՀրամեչտոլթիւն
մլն է իրեն
Համար,
պէտք է օրինակ հառա
յէ մեր եբիտասաբդներուն
:
Ան
ինքնւ ափս տաՀ վճռա կանութեամբ
մ ր բեմ
պիտի գա
յ կիրակի օր :
Ա– ՚Աերսէւփ^աւԹ
ՄԵՐ ՆՈՐԵՐՈՒ ՅԱՋՈՀՈՒԹՒՒՆՆԵՐԸ
6Ո
^^0V
^Ո
^6/'
մեր Հայրենակիցներէն
Պ՛
Պ օգո սեան ի ղաւակր
, Օրիորգ
Իրմ ա
Պօղոսեան ,
18
տարեկան , ղաչնակի
առաքին
մրցան՛ակին
կ՚՚տրմա՚նանա
յ ա յս տարի
, առատութիւն
բ շաՀե -
լով
տեղւո
յն
^0ՈՏ^^V3^0^^6/
25
աշակերտներուն
մ էք : ժամ
աէն ակին Ա արսէ յլի
մ էք ՛ալ ֆրանս ա կան
թերթերր
Համ ակբանքով
խօսահ էին արգէն իր
լնդունակութիլննեբուն
մասին։
Այս տարի
6ո Բ
^0V
^ո
^6/
ւ՞հշտէա
^ԱՈ101թ&1/
մ էք
լնտ րեա
լ բաղմ ո ւթեան
մր
ներկա յութեան
,
Օր՛
Իբմա նուադահ է
ՏօՈ
&է6
6Ո Տ1 տ1Ո6Ա1
(Յշ Շհօ–
րա " ՚ –
այս առթիւ
քերմ
չնորՀաւորութիւններ
ստացահ է տեղւո
յն իչխանութեանց
նեբկա
յացուց
ցիչներէն:
«ՅԱՌԱՋէ>Ը
ԿԱՐԳԱՑԷԲ ԵՒ
ՏԱՐԱԵԵՏԷ՚Բ
€8ԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(14)
Դ Ա Ր Զ Ը
Ե*
^
Հսկայ ու թղուկ
մայռերոլ
ամբոզք
ամրոիս
մրն էբ շուբքր
որւնք իրենց դիրքեր
ուն մէք ան -
չարմ
իրարու ուսէ համահուռ
ղէմքերով վար կր
^՚"յէի^
լուռ. Հոն ձորին
մէքփւ ալիքներուն
գզուը–
տուքր գիտելու, ոբ ոչ փերք ունէր, ոչ գադրում
:
Եւ ա յ գ խռնոլահ
Հոհ րաղմ ութեան
մ էքէն
"աքի
նեղ .արաՀետր դմոլարոփ
իրեն ճամբա՛յ կր
բանար՝ շարունակ
հռուելոփ,
կտրուելով,
կ"Ր
տալով
ինքն իր վրայ :
Այլեւս
զոյգ երթալ
Հնւաբ չէր։ Յաբմար
ելքը
է^կեբռլՀիին
թողահ՝
տղան մէյ մը ետ կր մնար ,
՛՛էյ մր քովի քարերուն
ւէրայէն կր ցատկէր :
4 Ակիղլներր գեո կր խօսէին՛ տաք տաք,
րայց
՚է^Ր^լքի
պատճառահ
ն *առո
լթե
ան
գմուաբու -
թիւնր
շուտով կտրեց
ամէն խօսակցութեան.
Հա
զիւ մէքէ մէք շնչատ բառ մր կր վւոխան^ակէին ի~՚
րարոլ Հետ, անկապ ու փրթահ կտոր մր
իրենց
մաահո ւմներուն
ւ
Այս
եբբորգ
օրն էր , որ միասին
պտոյտի
^ելնէին։
Առաքին անգամ ամբովք
ձորի երկայն -
Ք"Վ չրքան մրն էին րրահ փա^ւքի տակէն։
Նա ֊
Ի՚որգ
Օրն
ալ եղահ
է Լ՛ն ՏԼ՚կ"ր
գէ՚֊ԴՐ*
"՛՜Ր օբիոբ.
Գը ս/եօթեցեբ
էր , աղան տունէ մր ճարեր էր լա
ւաշ
սլ սլանիբ ու պա րտէղի պէս տեղմբ
հառի
մ ը տտկ նստեր կերեր էին միասին
, վե րքր
չրքեր
էին գիւգր, աւերակ
եկեղեցին եւ ուշ ատեն վե -
րաղարձեր
տուն՝ Հետե րնին
ղի՛ւ ղա
ցին
եր էն
ւլնահ
բաւական
Հաւկիթ
ու երկու
Հ ալ բերելով
լնտա -
նիքին
Համ ար :
Այս Ր"է" ՐԸ սկսահ էբ տեսակ մը ընտանեկւմն
կապ
առաքա^նել
ագու ու Բանւես/ւներռլ
միքեւ :
իրիկուններր
արգէն
մ ի՛չտ անոնց էր թէ
յի , ՛Լեր -
քԼն օրն ՛ալ ՀրաւԼւրեր էին ճաչի
մ իասին
բերահ
Հաւբ միասին
ուտելու պատրուակով :
Ա կ Լ՛՛ւբՐ տղան աեսակ մր քաշ.1ւեր էբ ու վա —
րաներ
, երբ աղքկան Հետ առանձին՛ մտեր
է ին ձո
րր
, անորոշ վաիս մր ան յարմ ար կամ անպատչաճ
բան
մր ը՛նելու • ինքզինքր
ի՞՛հ չպէս պաՀԷ եւ ի՞նչ
իսօսի : Բա յց
Շ "՚– չի՚կի պարզ
, կտրուկ եւ անՀ ոգ
վա
րմ ունքր չուտոէի փոխանցուեր էրեւ իրեն
, քի՛չ
քի չ սկսեր էբ սիրտ
աոձԼ
ել,
մինչեւ
որ
ՀետղՀետէ
բո լորովին ստացեր
է ր իբ շա բմ ո ւմնե ր ո ւն ու լե -
զուին բնական աւլա՛տ ո ւթի
էն ր :
ոԱլ
կհիկր բացուահ
էր, ան՛ցեալ,
ներկ՛ս
յ,
տպաւո լ՛ութ իւննե ր , ղրականութիւն
,
ղիտութիւնւ
Հ ակո ւմնե ր , բոլո բ խաոն ուեր է քն իրարու
ա յ գ
երկու
օբուան
մէք։ Մէկ խօսքով
Հիմա
ղարձեր
էին արդէն
«լալ բա ր ե կամ՛ն եր»
, Լնչպէս
աւլքիկր
կ՝րսէր :
ուչիկ
ելքէն՛ ^չասսլաո. վեբքապէս
նստեցաւ
քարի մր ՛Լրա լ ;
Տղան
մ օտե ցաւ եւ կեցաւ
ղ իմացր
:
Տոգնեցա՛ք
, ես ձեղի
չը"Լ՛՛՛ :
Օրիորգր
խոր
շունչ
առալ
մպԼ՚տի
չբթուձքին
եւ
ձեռքը գրաւ
կուրհքին
չնչառոլթիմնը
կանոնա
ւորելու
Համ-աբ է
Լեցուն
ել թուխ
գէմքը
Հաճելի
կարմիր մլն
էր առեր ու պարղ
յա բդի
գլթա րկին տակէն ցո —
I
III
՛հ
, սեփ - սեւ ա չքե ր ր ինկեր
է Լմն եր ի տ՛ա ս ա
րգի
նիՀար
դէմքէն :
Խհկոնքի
օգը ձեղի .աղէկ եկաւ, պարէէն Աի–
բաքեան
, նկատեց աղքփկը յանկարհ
է
-
իւնչպէս :
Գէմ
քերն ի՛է սկսեր է արիւն
շրքան
աոնել
եւ կաբհես
լեցուիլ :
ՄԼ՚^Է՛^
կմկմաց տղան ու իր դէմ քէն քիչ
մր
աւելի
ումով սկսաւ
«արիւնր
չրքան առնել :
կր
Հաւնի՞ք
ձռրերռւս
՚ Հարցուց
տղան եւ
գեէւ պաաասխան
չառահ
աւելցուց
. Եթէ գիտ
նաք , Օրիորգ
Մ ելինեա՛ն , թէ ի՞նչսլէս կը սիրեմ
այս
րնութիւնր։
Լեռնեբր,
ձոբերր,
այս
չեչոտ
մայոերր,
այս ազմկոտ խելագաբ գետակր,
վեբր,
գա շտե րո ւն
Հա
րթո
լթիլն
ը
, արտերուն
հահանուտ
հովր : Եւ իմ մխիթա բութ իւնս ու Հ աճո յքս
բնոլ–
թ ինն է արդէն
, երբ կոտրահ է սիրտս,
կ՚երթամ
անտառ
, ու հառերուն
չչուկԼն տակ
թափառուն՝
կր մոռնամ, կր Հս/նգստանամ
կաբհես
, շաա կը
սիրեմ
րնութիւնր :
Ոայց
, դիտէ՞ք
, ատիկա քիչ մր վաանգա
ւոր
նշան է փա րգապե տցո ւի մը Հ՛ամար է
Բնութիւնը
ոիրե՛՛լր :
Այ"
^ բնութիւնը
սիրելը
կրկնեց
աղքիկր
մ-պտուն . Զգիտեմ
ուր լսահ եմ–, ոբ
բնութեան
*"յԳ
բո՚-ոն
սէրերուն
կնոք փոթոբկոտ
սէրեբր
կը
յա^որդեն
: Զդուչ
եղէք այգ նախերգէն :
Լ. ՇԱՆԹ
(Շար.)
Fonds A.R.A.M
