Գսւհիրէի մեր
պաշտօնակիցր՝
3 ուսա բեր ,
վերջերս լսմրսւգրսւկաս11երւււ շ(արք մը հրսւսւսւրսյ.–
կեց՛
յ
Հա յասաան
ել Հա յ էեողո վուրգը
(րստ «//՝ եծ՝
1մորՀրգա
յէն
Հան րագիտա րան–»ի)
խոր|.|յգրով :
Այս 1ւետաքբէ՚րակա)11
ուսոՆմ՚ւյսւսիրոՆթեա1ւց
ը՚Յրյյյւցքին,
շօշափսւծ ըԱւււլռվ Ըւաեւ Երեն–Ա4էՓ
Հայկռմկա-սի 15րդ համսւգռւ–մ՚արի1ւ կ ողմ է
րաց
ու ա ծ րարր արո սական պ յյյ ք ա ր ը ՝ Արեւմա աԼայե -
րէնւի, դ է մ , կոՆաանք եետեւեալ հա տ ուա ծը
1/ենք, անիրաւուած
Հա
րե ւմ աաՀ այ»եր ս , ան
Հունօրէն
երքանիկ
սչիաի րլչանինք , ԵԹԷ
երրեք
^"լլեւիղմր
սիրէր րարրառ
մր
(Մչ"յ
է
Կարնոյ,
վասսլուրականի
, Երեւանի
եւայլն) , զայն
Հ ա յ ո ց
լեզու
Հռչակէր ,
գ ուր գ ուրար
անոր վբայ
եւ
զայն
պաշտպանէր
իրեն տրամաղրուած
բոլոր
միքոց ֊
ներով։
Աակայն
իրողութիւնր
այն է, որ այս կար
գի «.սէր»երր վարգասչետօրէն
գուբս կր մնան ք1) •
յ՚շիսան ութ եանց ղգացումներու
աչխարՀէն
:
Այնւ
երկրին
մէք, ուր ճիչգ երէկ, առ
20
Յունիս
1950,
երբ
լո յս աեսա
լ
Աթալինի
անգրանիկ
յօգուածր ,
Կ^ի՚չիոէր ա յն տեսո ւթիւնր , թէ րնգՀանրասչէ
ս
մարղկային
«ԼԵԶՈՒՆ
Ւք՝ ԿԵԱՆԲՒՆ վԵՐՋՒՆ
ՄԸ՛
ՆԱ8ՈՐԳԸ Կ՚ԱՊՐՒ ԵՒ ԿԱՐԵԼԻ է ԿԱՌԱՎԱՐՈՒԻԼ
ՆԱԵՒ ԱՌԱՆՑ ԼԵԶՈՒԻ»
(առանց
մինչեւ իսկ
Աթալինեան
«ՄԻԱԿ»
լեզուի...),
աններելի
միա–
մ տութիւն է ա յգ երկրին
մէք «սէր»
որոնել
ղէսլի
ի՛նչ որ «արեւելաՀայ
լեզուն» ...
« Իրերու արմատբ
նայէ»
^ կբ խրատէր
իմ տսաո ւն կողմ ան :
ԵԼ ԿՐ խրատէր
կոզման
ճիչգ այսսլիսի սլարա–
գաներու
Համար ;
ԼԵԶՈԼ^Ի Լոնգիր չ կ ա յ , ֊ րսէ եւ կրկնէ - այլ
կայ ՚ՐԱէԱ-ՐԱԿԱՆՈՒԹԵԱՆ
խնգիր...
«ԱՐԵՒՄՏԱՀԱՅ»
լեզուի
Հարց չկայ,
այլ կայ
«ԱՐԵՒՄՏԱՀԱՅԱԱՏԱՆ»Ի
Հարց ...
ի՞նչ ձեւով սակա յ՛հ , ա յս է աՀա , որ
մ Ութ
կր մնայ :
Հեռուներէն
քիչ մր այս խնգրին
մօտենալով^
Հայկոմկռւսի
կենգկոմի
քարտուղարութեան
ան -
գամներէն
Զ ՚ Գրիզռրեան
կր յայաարարէբ .
« ինծի կր
թոլի
, ռր սլոլսաՀայ
րարրառի
ար–
Հեստական
կերպով
Հռչա կում ր իրրել անկաԼս լե
զու ոչ միա յնէ զուրկ է գիտական
որեւէ
Հ իմ ռւնքէ ,
ա յ լ ե ւ
կը հետասյնդէ քաղաքական
վ տ անգ աւոր
նպատակ մ ը ^ այ|ն.է՝ ստեղծել երկու Հայւասաա1ն,
երկու լեգու ել ա;յս ձեւով հակադրել աբեւմաա–
հայեյւը արեւելահքաւյերւուն,
գա1նւ1նք հակադրել
եայ ժռ դ ո վ ո ւր դի ոուսական ո ւղղո ւթ ֊ ե ա ն , ոուս.
մշ ա կ ո յթ ֊ ին ,
մչակոյթ
մր , որ այնքան
մեծ֊ գեր
խաղացած է Հա յկ . մչակո
յթի ,
գրականութեան
ել լեզուի
զարգացմ ան մէք , ա յղ կր
նչանակէ
* Հայկ . մչակո յթր պ" կել իր
մողովրգական ա–
կունքներէն,
գրկել
է
^֊սյն ոուս. յատոյաջադէմ մշա
կ ո յ թ ի րարհրւար ագդեցոլթենէ1ն՛ ե ւ գ այն կապել
քաղքենի արե ւմու տ քի յե տ ա դ էմ մշ ա կ ռյթիւ Տ » ։
ԱւելԼւ ոբոչակի
գարձնելով
Լւր Լսօսքր եւ յա -
կանէ - յանուանէ
Հ^թչնամԼւն» մատնանչելով՝ Զ՛
Գրիգորեան կբ յա յտաբարէր
.
Հ Երկու անքատ
լեղո ւնե ր ո լ Հարցր
քննաբկե–
լդվ
անՀ րամե չա է նչե լ , ո ր խո բՀ րգա
յին ծաղ -
կուն
Հայկ. մչակո յթի գէմ մղած
իրենց պա յքա~
րին մէք,
հայ (Ւողովուրդի երդուեալ թշն՛ամինե
րը՛ 1>աշ0|օււկները՝ ՛ներկայիս իրր ե ւ գէնք կր դոր–
ծ ա ծ են քաղաք • ա յ դ վ տ անգ աւոր ու համաժողո՛ -
վրդակաւՅւ րմ բ ո ն ս ւ մը :
« ԱՀա թէ ինչու
բոլոր ա՚1 ոնք , որ պո լսաՀա
յ
բարբառբ
Լւբրեւ անկախ
լեզոլ
կր ճանչնան եւ մի
ռւ միացեալ
Հայ լեզուն
ա րՀ եսաականօրէն
երկու
լեղուի կր բամնեն , անո՛նք րոլորր , առարկա յա -
րար , զիաակցելով թէ ոչ , տուրք կր
վճարեն
քաղքենի
ազգայնականութեան»
:
վերի
քաղուածքներուն
մէք եղած
բոլոր
թւգ–
գծումւերր
մեղմէ ;
Գբիգորեաններբ
գիտեն
անչուչտ , թէ ^Գաչ–
նակ»նեբբ
ոչ թէ ԵՐԿՈՒ Հայասաան
կ՝ ո լզեն ստեղ
ծել, այլ կ՝ ո լզեն ստեղծել
միայն
ՄԷԿ
Հայաս -
տան • . • :
Աակայն
այս Հայաստանր
անոնք
կ՝ոլզեն տես–
նել ոչ թ է ՌՈՒԱ– ՀԱՄԱՅՆԱՎԱՐ
մականին աակ,
այլ
զայն
կ՝ոլղեն
տեսնել ԱԶԱՏ, ԱՆԿքԼԽ եւ ԱԻ -
ԱՑԵԱԼ -••
կոմ կո ւսներւ
• եւ Հայկ. - սլա յքա
րր «Գա չնա կ
»՚1.
ե ր ո լ այս Հա յասաանին գէմէ աՀա
որ , րսա բո լչեւիկնե բու , Հակակրանք
ո ւն Լ։
գէսլի
«ռուսական»
ո ւղղո ւթ իւն ր եւ Համ ակրանք
գէպի
«աբեւմտեսւն»ր ...
Աբեւմ տաՀա յութե անւ մէք Հակո ւմ տեսնե լով
ղէպի Հ<,Գաէնակ»ներու
այս Հա յ
ա
ս տ ան ր՝
կոմ -
կուսնեբբ կր ծառանան
((.ա րեւմ տաՀ այե րէն ին »
գէմ
..- :
Անոնք <: աբեւմտաՀայերէնի
» մէք
քազաք՛
Հլվտանզաւոր
զէնք» կր տեսնեն։ Ա
.իչվսանութեանց
ղէմ ... :
Ն"րէն
կր կրկնենք ֊ ԼԵԶՈՒԻ խնգիբ
չկայ
1920^՜Տ՛
ասգին , երբ րո լչե
լ ի
կն երր
տիրացան
է չխանո ւթե ան Հա յաստանի
մէք , ա յղ
թուականէն
Տիվրիկի հէ խ գիլղԽոէ
Մչակոէթ. ըԱկեոքււթիՆԱԱևդ
Հնութեան աեակէտով
Հայ
Ա չակութա
յին
Ընկերոլթիւններոլ
մէք կր թուի թէ Տիվբիկ ա -
ււա էութիւնր
կր չաՀԼւ
^ուԼ
ենա լով նաՀա պեա
լն կե
րութիւն
մր, որ \^1\ին
180 տարեկան
կբ գնա ֊
Հատուէ ր :
1 ,
Աբղարեւ Ե երաստիոյ
նաՀանգին կապ -
ուած
Տ իւրի կ է
կամ
.Տիվրիկ
քաղաքի
մչակութա
յին րնկե րութիւննե
բու
մ՛ ասին
Հետեւեալ
տեղե -
կութիւնր կբզտնենք
Պոլսոյ
«Հթս յրենիք»
թեր -
թին մէք
(1871
թ–
53),
որ սա խորագրին տակ
« Գւևփամանեան ԸԹկերռւթիւն ի կ. Պոլիս
վասւԶ։
Տիվլյիկի ա գ գ ային վ1ար(Ւարանաց, աղքատաց ե ւ
կալւեւոր պիտ ոյ ից»
կր ղբէ–
«Այս
րա բեն պատակ
րնկերութիւնր
180
տարիներէ
Հետէ
(1Ց71 180
1691 )
Հասաաաուած եւ բաւական
գում ա ր մր
գո յացուցած է , մանաւանգ
ա յս \
00
տարւո
յ մի -
քո ցԼւ ս • Գա փամ աճեան
մեծ . 3 արո ւթԼււն
աղա
յի
ել իւր փոիսանորղ
^աբտիղպանեան
մեծ • կարա -
պեա
էֆ՚Լ՛
եւ րո լո ր սլատոլաբման
Գափաձ՚աճի
ար՚էեստաւոր
աղղա յնաց
քա՚ւԼււք բաւական
յառա–
քացած է : Գափամաճեանւ բարենպատակ
լնկե բու -
թԼ՚ւ^– Ր կբ վւավւաքի
յիչեալ
՛լ ուի րական
գո ւձ՛ա ր բ
աղբիւրի
մր չինութի^նր
Հոգացեր եւ
կամուրքին
նորոգոլթիւնր
գլուխ
Հաներ էր,
որուն
վրայ
« Հայրենիք » (անգ՝ թ–
53)
կ՝աւելցնէ.
«Այսպիսի
Հաստատ, արգիւնաչատ
րազմ ամամ անա կե այ բն .
կերլթեան
մեծ. սլաչապանաց
Հբապաբակալ
շր .
նորՀակալութիւն
կր յայանեմք , ոբ իւր ստակովն
180
տաոեէ Հետէ ան բնղՀատ
ոբգւոց
յորգի
կյլ
իր
ւղղա շէ
<Հ ն
ու ա ւո ա
կին ծէ
1յեց
Լ
ել. բայց ափ
սոս որ ե Լ՚վբ իկց ի ազւլա յի՛նք իրենց եղած ա յս ձրի
^որՀր
չճան չե լով , անոբ յարգ ու
կարեւորութիւն
չէին տուած
մինչեւ ցարգ » :
ինչէղէս կր տեսնուի՝
ՏԼ՚՚ԼրԼ՚կցիք
մԼւնչեւ\Տ7\
չէին ճանչցած
«իրենց եղած
ա յս ^րի չնորՀր » :
Անծանօ՛՛ թ ԷԼ՛ն արզեօք
գոյո ւթե անր իրե՜նց
Համաբ
Հ իմ՛ն ուած այգ բարե ն պատակ
թ։կե րութեան
: Ո՛՛ վ
էին այն անձերր, որոնք Տի՚վրԼ՚կի
Համար
այգպիսի
լնկե բուիմ իւն մր Հիմ՛նած է Լ՛ն : «Հա յրենիք» Հոգ
րա ց ա
էո
ր
ո
ւթ իւն չԼւ ասւբ , րէսյց տարինե ր
վե րք
Տօքթ–
կ. 3– վւտչա յեան
՚լէպԼ՛
^Ի՚ԼրԻհ
րրած
ճամ րո րւլութեանւ
մ՛ր առթիւ
կր
՚ւլ՚է գարձեալ
նոյն
իմե րթին
մ էք . «Գա էԼւամաճեան
լնկե րոլթիլ՛ն
, ոբ
Տիվ րիկ ցոց ւււ՚աիւահարց շնորհիւ կ ազմու ա ծ է
ի
11սլիս
եւ ու՜նի րէսզում՝ ան չա րմ
կալոլածնեբ
. - •
Ա ո յնէ ր՛ն կե ր
ո
ւթ ի ւնւր (լրաղ իր
րն թերցողաց Տիվ ՜
րիկո յ կա լո ւած
ո
ց իսնղիր խո բագրո
յն նե ր ք ե ւ ծա
նօթ է ) կտակի
ձեւի տակ կազմ ուած է եւ
ունէ
«Մ իւթէէէիլլիոլիմիւն»
, Պ ա տ բիա րքա րան ր առանց
ի նկատԼւ աււնելու
սոյն կէտեր,
սկէէաւ
րն.ւլՀանուբ
ազգ - կալուած
նկատել
ել
Լ՛ւլ՛
իրաւասու
թեան
ներքեւ
•աււնուլ. . • սոբա Համար
արւլէն
Տի՚ԼրԼ՚կցիք
րռլոքած
են
» ( Հ ա յր ե նի ք ,
կ.
^.՚1888
թ–
3306)։
Տարիներ
ետքր՝
1905/^1»՝
«Բիւղան գիոն»ի
մէք
(կ. Պոլիս,
1905
իմ.
2699)
Կ– Գ– Աուքիասեան ,
ՏԼ՚վբիկէն
բրած
թղթակցութեան
մր առթիւ,
Գա–
փամաճեան
թկելաւթեան
Հ Լւմնագրռւթ
իւե բ \
« չուրք
150
տարի առաք» կբ ղնէ
(1905
150 =^ |
1755)։
Աա կր ղրէ– «Մեր
նաիէնիք.––
150
տարի \
աււաք
Ս ո վ ի պ ա տ ն ա ո ա ւ
ի կ. Պոլիս գաղթած
ե ւ \
շաբաթակաւն մ է յ մ է կ վււարա վնարելո վ
այս կալ -
ուածներր
գնած
են , բո լո րն ալ պաբզ արՀեսաա–
ւոբնեբ
են
(Գափամաճի
մեծաւ
մասամբ)
որ կոչ
ուած է Գ՛ո փամ աճե անւ Ըն կե ր
ո ւ
թ իւն» :
Գաւիամաճեան
րնկե բութ իւնւր
1871^'յ
ՏԼ՚վբԼ՛՜
կի գպրո ց Լն
ուսոէ
ցիչներու
աւք
ս ա
կտն ր վճա բեր , Հ
80
տա
րիէ Հետէ ա1րեղ–
չարունակէ
• • •» :
2., 1872^1՛
առաք
Տի՚Ա՚Իև
ունեցած
^ Անձնո լ է ր
ԸնկերոԼթեաւՅ
ճիւղ մր, որ կ՝ րսռւի թէ
տեղւոյն
Տ– Մ - ԳրԼ"է"րԻ
ձեռօք կնքուած է (տես «ֆող» ,
կ. Պոլիս,
1872
թ–
59) :
3.— « 0 , 7 ^ »
(անղ)
Աղքատասիր|օյւց Ը՚նկերոլ .
թ ի ւ ֊ ն
մր կբ յիչէ՝
«
ՆորաՀաստաէՈ»
կոչելով
զայն։
Յայտնի
չէ թէ ինչ ծրագիր
-
կանոնաղիր
ունէր;
4.–
Պոլսոյ
«Լոյս»
թերթր
(1878
թ–
76)
Հայ
րնկեբ.–։լթիւններու
կարգին կր յիչատակէ
նաեւ
Տի՚Լբիկի
«Հայբ ենա ոիրւ ս ց » ^ ,
ոքռւն մասին,
ղրմ.
բաիստաբար , ծանօթութեան
մբ
չենք
Հանգիպած
ւ
հյուռՕւավիլ Գիւղ —
Յայտնի է որ
Տի՚էրիկի
հյուռնավիլ
գիւ
՚լր
^Լ՛ն գազութ
մր ոլւեցած է
Պոլ
սոյ մէք,
ուր
նոյն
Լ
՚սկ
թաղ ձ՛ր Լւրենց
անունով
Գռնա վ ոլլա
կոչուած է (Հմմտ–
«Հայ
կին», կ .<կ .
1932
թ.
1)։
Պո
լսե բնակ
ի/ռնավուլցիք
\879ին Բերայի
մէք
Հիէքնած են
էու
ւ7|ս
;լորչեան
ր01յե|րւււթիւնը ,
որունւ
նպատակն էբ ՀայրենւԼ, զԼ՚էզԼ"՛
Դ"1Ր՚՚ցԼ՛
նիւթական
մատակարարոէ.թիւնր
աէւլաՀովել
է \
881
ին
լնկե -
րութեան
զործագիբ
մուլովի ատե1 ապետբ Յա -
րութիւն
Խ՛ոմ պարեան եւ ատենէագպիրբ՝
Յարոլ^
թԼււն Նաղիկեսէ՚և նս.մակ մր զրելո՚ի
Պոլսոյ
«Հայ–
րենիք»ին՝
կ՝ իմ՛ա ցնեն։ ոբ իրենւց
« եր կ ամե այ
Լռւ.
սաւորչեան
լնկե բոլթեան
ւլպրոցի՜ն» Ա ե լքոն Գաս
պարեան փանիանց (Աոսկուա)
24
կտոր, իսկ
Տքթ–
Փեչաիմալճեան
(կ . Պ -)
12
կտոր
զիրք նուիրած է
( Հ ա յր ե նի ք , 1881
թ–
909)։
Հ– ԵՓՐԵՄ
ՊՕՎՈԱԵԱՆ
Ամլ
(քԽղ ԹքքաԱիԱ
Պոլսէն է, Մարոքէն
կոէւչայ կր
վերա,լառնայ
Պոլիս, իր տասներկու
տարեկա
՜Լ
մանչ
ղէուակին
Հեա :
Ամուսնացեր է ֆբանստցի
սպայի մբ Հետ,
ո–
րուն վաղաՀաս
մաՀովն , կր լքէ Աարոքբ
ու բեոյ–
ներբ կապած, կ՝եբթայ
Հս.սաասէոլիլ իր ծննգս
^Հ^
վայրր
I
.:-,(
Մինչել
Հոս ոչինչ
կայ
ամչնա՛լիք
ու
ամչցէնէ >
Բայց
, իր ճռմրու՚ն
վր՚"յ
, Հայկական
շրքանա.՛
կի մր մէք Հանգիպում
մբ
ա մ չ ց ՚ 1 1 1 1 ղ
պատկեր մբ
կր չրքանա կէ , քանի մր մամ ավւ
Լ։ րերան
թոզլո-վ^
նե րկէսնե րր :
Այս տասՂերկոլ տա րեկան տզեկր , քուրի պէ"
իլ րացա ցեր է ֆրան սերէն ր , արա րե րէնր եւ
թոլր–
քեբէնբ։ ԵԼ սակայն
Լէր խօսած
լեզուն , մանաւանգ
մօրր Հեա,
միշա թուրքերէն է, մ՛աքուր , վճիտ
ա–
ււոզա ն ո ւ թե ււմ ր ;
— Անէ՜նիյիմ– • •
այս է իր յանկերգբ, առաք ու
ետք :
Զարմանալին
այն է որ մայրր
թուրքերէն
կար
գալ
ւլբելն իսկ չիէլիտեր ; Անչուչտ
Հովուերղոլ -
առ Աարտ
1951,
մինչեւ
Հայկոմկռւսի
\նբղ Հա -
մ ալլէէւմ արբ ,
աԼ
ոնք ե րբեք չյօմարեցան
ա բ ե ւե լա
Հա յերէնր
Հալասարարմէք
լեղոլ
մր նկատել ա -
բեէ-մ տաՀա յերէնին
:
Աբեւմ տաՀա յերէնր
անոնց
աչքին
միշտ
մնաց
ղերազա
Լ
ց , միշտ
աւելի բարձր , աւելի
մշակուած
ու ճոխ :
1926^^ ,
ասկէ քառորգ գար առաք , արեւմր–
ԱէաՀայերէնր
մաՀացուէքԼւ
էէււլին բոնած
յետամր -
նաց
(ձ
՛ւ իա լե կտ»
մ ր չէ բ ^
"՚ յԼ>
Վ^՛"
ձ՛՛ ՚ ՜ ^ ^ աձ՛
բբ
«Մ • էտ - Հանրաղիտարան»ի
,
«Արեւմսւ1.սհայ գբսյ–
կ անո ւթիւԼը թ է ՛ իր արձակի ո ւ թ է մա
^1աւա1սգ
չ ա փ ա ծ ոյ գրու1֊։։ծքներու
դե
ղարուեստական մշա -
կ ո ւմո վ ՛ գգալաաէս բայրձր է ր ա բ ե ւ ե լ ահայ գբա -
կ անո ւթենէն » :
1 946/՛
ԽորՀ րգ՚ւ Հայ Գրաղ էանե բու
երկբռրգ
Համ աւչո ւմ՛
ա
րի Հեզթնակալոր
վէլա յութեամ
բ , ա -
րեւմ տաՀա յե բէ՜– բ ո չ թէ
ա
յլաղան
փո խաււութ
իւն–
ներով աղաբտոլած եւ ան՝,ետացումի
ղատասլաբ–
տուած
«ղիալեկտ»
մրն էր , այլ
« հ ա յ
լ ե գ ո ւ ի
ն31–
իյս
֊ցմա՞ւ չափագանց կ արեւոբ ա դ բիւր մ ը » ,
«մե
ծահարուստ գանձ1 սրա՚ււ լքը», «ձեւաւււյրուած ա -
րեւմաա - եւյաս^ական լեդոււ1յերու ռ^ակաէյ ո ւ ժ ե զ
ա դ դ եցութե ան աակ», շատ | ւ
; ւ ե լ ի
«մա ք ո ւր » ո ւ
«անաղարտ», քանա բ ե ւ ել ահայ լեգուն :
Աւզամ
1950/.յ. ,
Հայկոմկուոի
\5բղ
Համա.
ղում արէն
բն գամ
է՝1>
ր ք՛՛՛նի
մր ամ իս առաք ,
լԼկա–
յոլթեամբբ
նոր «Մեծ
Խ–
Հան րագիտա րան^»ի ,
ս։ բեւմւոէէձՀա յերէնր
ոչինչՈէ^
՛Լար էբ արեւելաՀա
֊
յերէնէն , այլ, րնգՀակաոակն
, ամէն
րանւի մէք
Հաւասար
ու Համ արմէք էր անոր , կո չուած էր
անար Հետ միասին
ապրելու ե ւ յա ր ա տ ե ւ ելո ւ ՛ ա–
նոր Հետ միասին
հայ
լ ե գ Ո ւն
ներկայացնելով
յ
Բացառէէւթիւն
բլլալով
մի ա յն
այս անգամ
1950^5,,
Խ– Հայաստանի
մէք
ա րե ւե աՀա յե բէնր
հաւասար
կբնկատէին
ա րեւմտաՀա
յերէնին
• ան
կէ
վեր,
րնական է, չէին գասեր, սակայն
չէԻ^
գասեր
նաեւ անկէ
վար :
Այսքան
բարձր
էր Գ՛նաՀատա՛նքր
Խ . Հայաս -
տանի մէք
ա ր ե ւ մ տ ա հ ա ւ յ ե ր է նի ՛
նկատմամբ–.
Մեր յիչատակած
փասէոերր
միթէ՞
բաւական
չե՛ն Համոզուելու
Համար , թէ
իյ . Հայաստանի
մէք
ծաւալած
նոր պայքարին
մէք
լ ե դ ո ւի
խնղիր
չկայ
է
թէ
լեզոլ՛ն
ա յս էղայքա լի՛ն մէք
քՈղ
է ու
պատր^
ոաւկ,
րայց երրեք
պատհաո. ...
Բոլչեւիկներբ
լիրր են , ստախօս
են,
զեղծ–*՛
րար են , բարոյապէս
արաէոաւոբ
են , սակտյն
եբ–*՝
բեք յիմարեր
չեն ;
Անո՛նք մ՛եզմէ քաք գիէոեն ,
Որ
տարիներ ոէ.
ա՚սսնշւմ եակներ
չսէրւ. լ ՛Հ ակ իրենւց իսկ կոզմ է ա ՚
մ էն ղնաՀաաակա՚ւնե
բու ու
վւառա
բանաններու
արմա–.ացած ա րե ւմ տաՀա յե րէն ր չէբ կրնար
քանի
մբ ամսուան
մէք
մահացսւմի
ու
անհետացման.
ճամբան
բռ՚Լած ,
ի ե ղ ճ
ու
յետամն|Ս;ց ,
աղճատ–
է
^ւած ու Լսաթտրուած
, «բարրաո»
մր գառնալ •••
Եթէ
Սփիւոքի
Հայութիւնր
ձեւ մր գանէբ
Մոսկուայի
իչխանաւորներր
Համոզելու
Համար %
Լ^է Լ՛՛Ք «ռուսական
ոլղզոէթեան» եւ «ռուս.
Հա–
յասաա՚.»ի Հետ է Արեւմուտքի
ղէմ,
Աոսկոլան
Երեւանւի բեբնավ «արեէ մտա Հա յե րէն
»ր
աչԼսարՀի
ամէնէն
ղեզեցիկ
լեզուներէն
մէկր կր Հռչակէր
՚ • ՚
Այսօր ոչ միէսյն տյս Համոզումր
չկայ,
այլ ,
րստ
երեւոյթին
, ինչ որ կասկածնւեր կան
Մոս
կուայի
մէք, որոնք աբեէ-մ տաՀա յոլ թեան
Հանգէպ
կր նաԼսապաշարեն,
Բոլշեւիղմբ
եւ զայն կբ
զինեն
նաեւ արեւմտաՀայերէնւի
ղէմ ...
^^.^–։\–
Fonds A.R.A.M
