ս
11 է Ն
Շօոտսուատհւա 6տէ.
Ց Ո Հ Հ – ԺԹ–
30
Երր
Հրաժ՜եչսէ
կ՝առԼեմ
Հանրայի՛ն
կեանքէն ,
մաւ^Լաւո
րարար
Հրապա րա կա դրո ւթենէն՛՛
ղրաղե -
չու Համար
միայ՛ն իմ բմչկական
թերթովս
եւ գիբ՜
քեբս Հրաաարակելու
Հողերով,
իրրեւ
վարքին
աուրք՝
կ՝ուղեմ՝
, արձանաղրեչ
Հեաեւեալ
ղիտո -
ղութիւնր :
Բանաստեղծ
Մ՛Ւ չէւան
,
նե րկա յաց՛նե լով
Ն •
Աղոնցր
(ՀԱՅՐԵՆԻԲ,
ամսադիր,
Ցուլի"), կէԼ
ղրէ
« ԱկՍ;արկււՆթե|օւմր մը յիշեցւււցի
Մ1յ
՚ՍՔի
տզոց իր վ րայ (րւ|ւծած՜ անտեղի յա րձա կ ո ւմնե րր ,
որսյնց պատճաճ դ արձա ծ էր Մ • *1|էշիկւ> ւււշլեա1յի
եւ, հ) • Աբովեանի բազդ|ատական զուդակշիոը դ ծ ող
իր մէկ դրոՆածքր : Ադո1նց թ ե թ ե ւ մը պռստեց
յօն.
քերը եւ անտս-րբեր
շեշտով
ւ^ատասլսաայց •
« *2հասկացան
իւլւձ եւ չըմբո։նեցին թ է ի՛նչ էի ու–
ղում ասել» : Զդ ա ցի որ առ1յաքԱԱյրակ վ երէն կը
է)այէր «տաքարիւն տզո^» բարձրա ցուց ա ծ ազմսւ–
կին վ ր այ եւ ոիյ չ է ր պաեած » :
ւԼռաքին անդամ չէ որ առիթ
կ՝ռլնենամ
Հաս
տատելու
թէ իմ սե
րոԼևղս
չունեցաւ
երրեք Հսե -
րունղի
ոդի՛»։ Երբ յանուն
սերու՛նղի
մբ եւ իր գա
րաչբքանի տեսա կէս/;.
երուն
պա յքար
մ բ կբ րաց
ուի
, պա յքարր տկարացնող
սւմ էն թերագնաՀ ա -
տութիւն
կր մատնէ սերունդի
ոգիի պակաս
ս՝ - Իչիան
չի գիտեր
Աղոն.ցի գէմ կատար -
ուած
«
յարձակումն
երուն » պատմ ութիւնր
, ա յն
պէս որ բոլորովին
սթալ է իր ղնաՀատու
թիլնր
^ԲԲ
Վէ^ււ կ՝"՛՝^^ ուո՛՛՛– է «աղմուկ» կամ ^անտեղի» :
1930
Նոյեմրեր
\4ին,
ՕՀ՚^ն կարօ,
նախկթն
ՀՏարղղո ղական»
մ ր , գասախօսու
թիլն
մ ր տուաւ
Մկրտիչ
Պէչիկթաչլեանի
մասին,
«
ՀՀ՚Ծ՚երոց գրա
կան ակումբին»
ձ՚Հք,
^Տաբգգողակա՛։
ներբ »
ա յգ անունբ կուաա
յին ա յն
Հ ալաքո յթին
,
որուն
•նախաղաՀն էր Փրոֆ– Ագ՛–՛՛– ց : Նոյ– 2\ին ((.Յառա–
2»ի
մէք Հրատարակուեցաւ
դասախօսութեան
ամ
փոփում
ր իրբեւ
տեւլե կատ
ուո
ւթ
իւն , Լ այդ գասա
խօսութիւնր
երեք տարի առաք տրուած
էբ«Տ՚"բգ–
գող»ի
մէք, ուրեմն
ծանօթ էր մեղի
իբրեւ
«րա -
րեխառն տեսակէտ»)
։ Բայց տեղեկատուն
արձա
ղանգ կուտար նաե կ՚"րգ
մր Հբակէ ղ^քննադ ատու–
թիւննե բու»
, ոբոնք կա տ ա ր ո ւած
է ին յետ գասա -
իսօսութեանր—այսպէս՝
օր • , Փրոֆ • Աւլռնւցի տե
սակէտներուն : Ընւղ վղե ց ո ւց ի չ էին ա յգ տեսա կէտ–
նեբր : Բանւի մր օր անցաւ , ոչ սրբագրութիւն
, ոչ
լուսաբանութիւ՛ն
% քքքայթոց մր տուի եւ աՀա
Փրոֆ. Ագռնւց
րՈՇԱաՁէւզԱՏ
•նամակով
մր
պաս^ս–
խանեց թէ ^ան։Հ ե
թ
ե թո
լթ
իւննւե ր »
վերաղրուած
էին
իրեն, ու կր սրրագրէբ,
միամամանակ
Հյւա -
սլսւրակսւգբականւ
. . . գաս
մրն ալ
կուտար
ինծի՝ ՆՈՐ ԳԱՐի
աւանգոլթիւններէն
մինչեւ ՑԱ֊
Ո՚ԱՋի աւանգութիւններր,
Տէ^ր
ողո
բմ եա
, մօտ
յիսուն
տարիներու
գէղի
մ ր ետեւէն
: ք*ր «սրբա -
գրու թիլններր»
եւս կր մնա
յին տակաւին
թւն ա -
ղատե լի , ա յսուՀա՝/. ղերձ պատասխանր
Հրատա -
րտկեցի (ՑԱՌԱՋի
խմբաղրասչետր
Ցունւաստան կբ
դտնուէր այգ օրերուն) , յետոյ
գիտել
տուի
իրեն,
որ կր փորձէ
բ խա
յթե
լ ղիս , թէ
կատարուած
« սրբադբոլթիւնն
» անգամ
պտուղն էր խայթո -
ցիս :
Զմտբսեց
,
ոիս
սլաՀեց :
ժամա
՛ն
ակ մր ետքր ,
ՀԱ8ՐԵՆԵԲ
ամ սաղ
րին
մ էք չավւաղանց անւարգա -
կան բառեր
գլորեց
Հասցէիս
,
(՚
Լ
Է" կ՛՛անա լան է բ
€ղիմ» եւ
^Հռղմավար
գլուխ»),
ու
Մ կր ի չ Պէ -
չիկթաչլեանի
ղաղաթէն
ցատկելով
մինչեւ
Կ ի էի -
կիա,
ղլեւանտացի»
(լրվ|ս;|(ւ՚թէ(| )
կ՝անուանւկւ
Կի–
լէկիոյ
Հայերր
եւ, այսպէս
, կ՝աղարտէբ պատմա՝.
գէտի
իր անունր(*) : ՑԱՌԱՋի
մէք պատասխանե–
ցի երկար
յօգո ւածա չա րքո վ
մ ր , որ ա յսօր դար -
ձ ա ծ է Հրատարակութեան
Համ աբ պատրաստ
ստ
ուար
Հատոր մբ %
Զմարսեց , ոխ պաՀեց։
ժամանակ
մր ետքր ,
ՎԷՄ պարբերաթերթին
մէք աւելի ագեղ
րառեր
գլորեց
Հասցէիս
(՛լիս կ՝անուանէբ
Հլօթի»
ել
...
ուրիչ կինտոյակա՚ն
որակումնեբ) : Պատասիսանեցի
ԵՐԿՈՒՆ՚Րի
մէք բուռն եւ վւբփրաղայբ
: Բայց
այս
անգամ
, ինձմէ առաք
, Հրապարակ
նեաուեցաւ
Վաղգէն
Շ ուչանեան
: Ա ԵՆԲր նա ր է բ կաղմ ուած :
կողքին
վբա
յ , յան ուն խմ
րաղ բու թեան ,
Վաղգէն
ծանբ եւ անողորմ յարձակում
մբ կատարեց
Աւլոն–
ցի դէմ
, ում տալու Համաբ
ինծի՝
ցո/ղ տալով
սե–
բռլ՚ւ գի ոգիին վւսւստր , ոբ չաա սովորական
չէր
իրենէ : Ռաֆալէլ
Զ՛"րգարեան
վբղովուեցալ
եւ
Հեռացաւ
խում բէ՛ն :
Ես չաբունակեցի
պայքարր՝
յօղուածտչաբ -
՛քով
մր, որ կէս մն՚ւց ԵՐԿՈՒՆԲի
գագաբումով։
ԱՀա
վէճին արտաքին
պսոռմոլթիլն.ր
Ըստ
բովանղ ակո լթեան
, աւ ե լո բգ կր գտնեմ
՝ ներկա յաց",. ել Ագոն ցի տեսակէ տնւեր ր , որոնք բոր
բոս կր Հոտին՝
իրբեւ
պատմութիւն
(Կէլէկէ"յ
(•) Տեղ|3 է րսելու թ է Փրոֆ– Ադռնց ւզատմ|–Ա–
գ էտի ի ր ա՚Տւունր բարձ,ր կը պահէր՝ ե թ է պատմա–
կաւն վաւ եր| ւ կ ա նո ւթիւն չփ՚Օտռէր • • • « Երղ՚ճ Հա–
յասսՀււնի» անարժէք ֆիլմի1Տ ւքէջ :
Հայկական
արմէքր) եւ
իբրեւ
գրականութիւն
ՀՄ
կրաիչ
Պէշ^՚կթա
չ չ ե ա Լ ի
րաղղա տութ իւնր Ա -
րովեանբ եւ ՛քյ ա ւբա
ւղե անց ի Հետ) է
Ր՛նծ ի
– է ա մ ա ր
կարեւոր
չեն ատոնք։
Ա՚էոնցէ
ղրական
Հասկացողութեան
ձ՛ա
սի՛ն
Ա - ի շիս ան
ինքն
ալ վեբապաՀ կբ թուի
, երր կբ ղրէ թէ
փբոֆէսէօ–
ՐԲ
չփ՛՛ Հաւնիր
վարոլմանին
: (/՜ ,
ղարձ՚անալու
բան
չկայ
ա յստեղ
,
կովկասի
մէք երբեք
յարգի
չէր
վաբումանբ,
այնքան
որ Շիրվանղաղէ
(չւղռռ–
նկագիր » որակեց
Բրգնիքի
ՀաԱ՚ն
քնքուշ
, աղ .
նուական
ու նուրբ այս ծաղիկր ; Վարումանի
բ ա
նա ստե
ւլծ ա կաև կերպասր
գնաՀ ատ ելո
լ
, Վարու, -
ման
Հասկնալու
Համար
, պէտք եղաւ որ Ս տՀա–
բիներր
եւ Ալաղաւներր
ծնին,
Ագոնցէ՜ն
քանի"
տարի ետք՝ գուք Հաշուեցէք
։Ագռնց , որ <ձԱ
կրաիչ
Պէշիկթաշլեանր
յետ է Արո էիե անից»
կ ՛բսէ ր , քա
՛նի" տարի եա կր ձնայ Է
"ՔՐ\
գրական –էասկացռ -
ղութ եան տեսակէաով
, թող րսէ Ս .
իչիսանբ ,
որ քիչ ձ՛ր չաա կր –հիանայ տիտղոսներու
վ րա յ ;
Այսքա՜նր գր՛" կան ճաչակի եւ գրակա՛ն ծանօ -
իմոլթիւնեերոլ
մասին է
կոււլայ
օր մ՛բ , երբ ցոյց կր արուի
նաեւ
թէ
պատմ ութիւն
գրե լբ , եթէ վւիլփսոփա յական
դ^ւ -
սէրաացլւա
խմ րաւլրե լու պէս
բ ա ն
ձբ չէ , կր գաոյ–
նայ
անայւմէք րան ձ՛ր –^.տաքարիւն աղոց»
Համար,
որո՛նք
§ 6 0 բ Տ ) ՚ Ը հ 6
կարւլացեի
են ,
§60բօ1ւէպԱՇ
ոլսա–
ներ
են , խնչ փոյթ թէ ոմանց աչքերր
կր
շլմորին
երբ
երկար
Հաշփլներ կատարուին
, ճչղելոլ Հա -
մար թէ Արգիշտի
՚լրե"ւն է ճիչգր թէ Աբգիչտինի
,
կաձ՜ Ուրարտու
ա՛նունր
ծանօ՛՝թ էբ Թակլաթ-փա–
լասաբիհ թէ ծանօթ
չէր :
կարեւորր
այս ալ չէ :
Գանք մարգուն -, Ա . իշխան չ ա տ փոքր էր ու
չի
յիչեր Հաբկաւ
թէ օր մբ. Հէքեաթի
օբերուն
պէս օր մր , Ագոնց յան կա րծ
Փարիղ Հասաւ Ա ո -
վետական
ԱշվսաբՀէև , եւ , ինչսլէս շատ ու չաա
Հմայեր, որոնք իրենւց կեանքին
արմէքր
ղիտեն
,
ուղե
ց
աոլրիլ արտասաՀմ
ա ն
ե ւ
վբտրո յական
գես
պան
ի»
գիբք ձ՛ր գրաւել
յանուն
Հա
յասաանի
սո
վետ
կաււ ավա
րութե ան ,
ի՛՜նչ խօսք ռր
Հա
յաս -
տանի կառավարութիւնր
չի սիրեր այս է^րաբո
յա
կան գեսպաններր»
, ուրի՛՛չ գործ կր սպասէ ա -
նո՛նցմ
է ել ուբթ
չ
անուն կուտա
յ
գիւրամ ատո
յց
թեկնածուներուն
;
Ար՛է , Ա՛լո նց
չյա
քո ղեցաւ
Հոն
՝ ուր
ձախողած
էին
իրմէ աւելի,
խորամանկ՛ներ
: Րայց իր
ակտ^
սլատմռւթեան
անցաւ,
ամէն մարգ կբ մոռնայ
,
ես չեմ մոռնար :
Աւետիս ԱՀարոնեան
յօգուած
մ բ ունէր
Հա -
յաստանի
օրուան վարիչներուն
մ ա ս թ ն ՝
ՑՈԻԱԱ -
ԲԵՐի մէք , րոււէ1ն ու ղառն
, րայց
այյւած
սիրտով
գրուած
: Պարսաւանք
մ՛ր
իսմ րաղրո
ւ ե ց ա ւ
, անմ ի–
քապէս , կարմ՛իր Տան մէք, այնպէս
ինչպէս
Հոգին
Աուրր կբ ներշնշէ
Հձրաբո
յական
գե
ս
սլանն
ե ր ո
ւ ն »
^
աս անկ սլարա ւլան երու
մ էք ; Ցետոյ
Հաւաքոււքն
ս ա
ռ
ր ա է լ բ
ո ւթ
ե ա ն
ց
:
Ու տեսանւք որ ՚ • • Անո՛՛նցն ա՛լ
Հոն է , մարդադեէոնին
մէք : Այգ
պարսաւաղիրր
Հրատարակուեցաւ
թերթի
մբ մէք, որուն
Գ"յնը
իսաթարուած
՛լոյն
ձ՛ր
ոմնէր
, ի՛նչ
գոյն
ե ւ
ին չո
լ
չյսեմ
աւելի լաւ է
Վրգովում՝
մ՛ե ր կողմ ր : Պա րսաւաղի՛՛
ր՝ ԱՀա -
բոնեանի
ղէմ , մ՚եծանուձւ
, տիտղո՛սակիր
, մօրու -
սալոր
մ՛արղոց
կողձ՛է -. Աղոնց
լուր
ղրկեց թէ չէ
ստո րաւլրած
, րա յց ... չՀերքեց
Հրապարակաւ
I
Ես չեմ ցաւիր թէ Ադ ուն ց սաո րաւլ րած է սլա բսա -
ւանքր
:
Ի՛ա յց կր ցաւիմ
որ սաս րադրեց
( ՛է ւլքո՜յն ,
Երեւան ,
կէսմ՝
յիչեա
մեղ, Տէր) , ու մեէլի
բ ս ա ւ
թէ չստորաղբեց
, ("՛լք"՛՛յն
, Գաչնակունիք)
։
Մ
՚ Ի շխանւէ կր խնդրե
ձ՛ ոբ ս. րձան ագբէ ա յս
ական ալ Ագռն ցի նուիրած
իր ներբողագրին
մ էք :
կարեւո
րբ
ա յս ալչէ :
Անչուչտ
Ագոնց
, իրրեւ քաղաքագէտ
, իբա՛ -
ւունք
ունի կարծիք
յա յտնե
լու
, կողմ
բռնե լու ,
քննաղաէոելու
, ճիչղ. ինչպէս պարւլած է իբ տեսա
կ է տ ն ե ր ր
մամանակակից
մեր աղգային
կեանքին
մ ասին : Օրինակ , Հայ յեղավւո խութեան
մս. սին՝ որ
օտա
բ կ՛՛չ. ա կնե բու
Հրաւէրո՛՛ վ կատա րուած է ,
Հայ -
իմ
աիժա րէսկան կռիւնե
բ ո ւ
մ
ասին
որւ.%1
ց
մ
էք
մեղք
չունի՛՛ Տարր
,
ա յսքան
իմ տ ս տ ո
լթ
ի ւն Հա
ղար տարին մէկ անղաս
կուտա
յ Աստուած %
Բէ^ն
ր ն ե ն ք ՝
եթէ Ագոնցի
կուտայ
, մեղի չփ
Մեք
ւեււԱԽու խոք1ւուդը
ւա
քւԼ
լո
բր այս էսլ չէ ։
կարեւորր
ա՛յն է , "իրելի
բանաստեղծ
Իչ -
խան,
"իբելի
երիտառարւլ
իշիսան
, որ մեբ ծե -
բուկն երր պարսաւանք
ստո րագրե
լո
լ
մամ՝ անակ
կր
գա էակցին
, ՜ներող ՚֊ւ գիբ
իսմ րաղ րե լու
մամ անակ
կբ Համերաշխին
, բայց մեր նորերր
չենւ ղիաեր
թէ
ինչ
բան է սերռւււգի
ոգին,
չե՛՛ն ղիտեր, տակա
ւինէ , Հ ա ւա քա բ
-յ.
ր ստո րաղրե
լ կամ իրար
բոնել
:
ԸնղՀակառակն
, յառաքապաՀ
եր իտա սա
րգներու
կաաաբէսծ
նոլաճումր կր քանղե՛ն ռւ կրխոբտա
-
կեն; Ով որ էլուղէ՝
թող ղ"վէ
Ագ՚՚նցր,
բայց
երբ
երիտասարղ
մրն է ոո կր ղովէ
, եւ քար մբն ալ կր
ԳԼ"ՐԷ
ՄԵՆԲի կամ ՑԱՐԳԳՈՎի
«աղոց»
,
արի՜ւն
կլ՛ կաթի սրտէս; Ա՛խ, սա «տղաքբ»,
այո՛,
մենք
ի՛՛նչ ենք, անոնք փրոֆէսէօբ
, իսկ
մենք՝
« տղա
Ք՛Տ/ :
Ես չէ^րցա՜ յ Հասկցնե
լ , սակայն
, այս «տր -
ղոց» թէ սերունգի
ոգին կբ պաՀանքէ
Համ երա
չխ
Ա–
Մեր
մողովուրղր
քալեց իր պատմութեան
ար
չալո յսէն առաք ել յետո
յ : Բալեց անթեդՀաա
, ան
խոնք եւ յամառ : Բալեց ոլ փնտռեց
իր
նիլթակսւն
Հայրենիքր,
Հայրենիք
մր որ իր քիմքբ Հրապռլ
.
րէր
, լիացնէր
իր
ե
բեւակայութիւ1Լ
ր եւ գինով .
ցնէր
ղի^քբ՝
էրրեւ Հրաշափառ
տեսիլք
ու պատ -
կեր;
Օբ մր, ղարեր վերք, գտաւ վայր մր, խոր -
Հրգաւոր
ու պատկառաղգոլ
իր րարձր
լեռներովբ^
կախարգական՝
իր ծաղիկ^նեբռվն
ու
բուսականոլ^
թեամբր,
Հաճելի՝ պտղ ու կապոյա
^"՚֊րեբովբ^
պայծառ
երկինքռվյր
- . .
« Ցո" երթաս»
, կանգ առ, րէււական է թա.
փառումգ, աՀա քոլ ցանկացած
Հայրենիքր։
Հայ
ոգին էր որ կր խօսէր
Հայութեան
, կբ
Հրաւիրէր
ղայն՝
՚էերք
ղնել իր թափառական
կեանքին
, վար
դնել իր րեռբ
, նստիլ
Հողին՛, վբա
յ սեփա կանա -
ցնելու
Համ աբ ղա յն , անոր մէն մի Հողա յին
փբչ–
րանքին ու աւաղին մէք,
ծիլին
ու տերեւին , ծա–
ղիկին մէք Հոսեցնելով
իբ երազին
Հիւթբ,
իր գա–
ղավւարթն
յո յզբ :
Այսպէ ս էր աՀա
, որ մողովուրգ
Հա յոց
ր
դը–>
աալ
իր սեփական
Հայրե՝. իքր, աւանգափառ ու
աես
լս. պաշտ Արմէն
իան
:. Ամ ։.՚լր փարեցաւ
անոր
կուրծքին
, ինչպէս
մ անուկ մր
իրմ
Օբր
ստինքին ^
ի
I.
չւղէս
եր իտա սարդ
մ ր
իր սիբուՀ
էին
,
սիրո յ
անզուսպ կարօտով
մբ
որուն
մէկ
վայբկեանի
ա սլբ ում ր աւելի կր կչռէ Հարիլր տարուան
կեան -
քէն : Ու ան՝
Հ
.ււմ՛
րե րութեամ՛ ր , ինքնա յօմար
ղո -
Հ ո ղո լթեամ
ր , աամանքիհ
ծանրութիւնբ ^րեց^
րանե լու Համաբ
իր ե ս ին
ք ե բ թ Ո ւ ա ծ Հ »
այգ
ե ո ղ ի ն
ւ յ բ ա յ ,
իբ
Հո՛գիին
խ ո ո վ ք ^
Հոսեց՛նելու
Համար այգ
հողին մ է ջ ,
բլլ՚լլու
Համար արարիչր
իբ
հայրենի,
քին,
ել ստեղծադործր
անոր վաղուան
հաւատ -
քին
:
Ժողովուբղ
մր ւբքտն քրաինք
թափեց իր
,կեց
աղկեցուց
, էէ չա մ>
Հայրենիքին
վրայ,
չինեց
ու
զեզեցկացուց
, այնւքաձ ալ
սիրեց
ղայն;
Որքան
չաւո
ապրեցաւ
անոր վրայ
ա յնքանւ
ա լ
չմտերմա
ցաւ» անւոր : Որքան ^էւլաչտպան եց»
զայն ու «կբա–
ուեցաւ»
ան ո բ Համար՝
ա յ ՚ քան ալ «աստուածա -
ցուց » ղա յ՛ն :
Ժո
ղո վո
ւ
րզ
ւՐ
ր
որ չ՚ւ
՚էի
չխռբՀոլրգֆ
ոլ
^իմաստ»
Հաւլցուց
Հա յբ ենւ իքի
մէք
գտնուած
լելւան ու վիՀին
, լիճին ու ղետին
, գաչտին
ու.
Հովիտին,
ակին ոլ աղբիւրին
, ծաղիկին
ու
կանա–
չին,
այն չավւով ալ
Հ^մեծցոլց»
,
պատկառելի
գարձուց
ղ՛"յն
իբբեւ
նիւթ ու որակ; Որչափ մչա–
կւ՚ւթա
յին
ու
ճ ա րտ ար ա ր Ո ւե ս տ ա կան քանգակնե Հ
բ ո վ Հտրստացուց
, այն չափ ալ
ա՜ԼմաՀացոլք
ւլա յնւ • , . :
•
Հայրենիքր
միայն
«Հող»
չէ , այլ միտ^ ու
ղազաէիար
, եբկռլնւք ու թուխս
, սիրտ ո՛ւ Հողի
, ե–
բււղ եւ Հաւատք
, ներկայ
ու ապազա^
, ես ու Հբ՜
պարտութիւն
, քրտինք
ո
աչխատանք
;
Հայբե՚նիքբ
ամրոզքական
կանչն է մէ.ղովուրգի
մր
չօչափելի
եւ անչոշավէ
, նիւթական
ու Հողեկան , ապրումին
^
եւ ղեռ՝
Հնոցր անոր ստեղծադո բծական
ո
՛ւմին •
Ծո յլերր
, մակաբռ յծնեբր
, Հռղեթափներր եւ գա^
ղափարազո ւրկնե րր չեն կորնար Հայրենիք
ստեղ -
ծել։
Մաբղաղետին
մ ր՝ Հոն արածող
էչերոլ
կտմ
քորիներոլ
Հայրենիքբ
չէ , այլ՝ արօտատեղի;
Հա–
լաէէտանր
, Հ.ազար տարի վեբք ալ թուրքիա չի
կրնար կչո
լի
լ , մեր երկիրր՝
^այ
մողովուրղի
Հաւատքին
աստո ւս,էէ ատաճարն է , թուրքր
զա
յն
չի կր ՚ ար սլա րպե
լ իր խորՀուրղէն
, ո՛ւ
մանալանգ
իր
Հրեզէն
տեսիլքէն
... ասոր
Համ ար՝
Հայոց
աչ^
^
մ՛ն՛ալ իր ուղեկիցին
, Համ ամ տութեան եւ տարա *
կաբծոլթեան։
խնղիր չՀանե
լ երրեք։
Գետնին տակ/է
անցն
ի
Համ ամ՝ տ
ո լ
թ ի ւնն ալ , ո ր
ո
չխա րներուն
յա»
տւ. ւկ է , աա րակա րծո ւթիւնն
ալ , որ
ցի կաննե •
բուն յատուկ է ; Գաբբ
ւլ՛ ՛րծակցո լթեան
ղար է եւ ք
մ ա։ աւանգ
, ՚սերռւնղ. կր նչանա կէ գռ բծ ա կց Ո լթ ի ւՏւ՝
սրտի
նոյն թաք - թաքր,
Հողեկան
թ"–իչքի
նոյե
թափ - թա՚իր -. ի՛՛նչ կ՝տրմէ Համամտութիւնր
, -.
Աստուած
անզամ ամբոզքակա՜Լ
Համամտութիւն
ցոյց չի տ ա ր Եբբ^բղութեա։.
գործերուն
մէք; կաԻ֊
րեւո՚բր
քալելն է ձեռք ձեռքի,
կողք կողքի
I
Ցարգեցէք
Հին սերունգր,
րայց մնալով
միչա
իբբեւ տանւուտէր
, ել ոչ իբբեւ յաւիտենական– ա–
չակերտ
տ
ի
ագռ սա ւո րնե
ր
ո
լ՝
որոնք «լիերէն կբ նաք
յին»
ձե ր վբայ
, կամ անոնց՝
որ իրե՜– ց
Համ բաւԱ
կր մ՛շակեն ծաղիկ
մշակելու
ձեւով,
ինչպէս գի -
տել կո.լտար Վաղգէն
Շուչանեան։ Ու մանաււմնգ
մի Հաւատաք
թէ մենք չենք Հասկնար
ծերոլկնե -
րր ՝ Ի՚–չ"ւէ՚՛
^Ր
"է ՛էեն,
֊ – սեպաձեւ
ա բ ձ ա ն ա ղ բ ո Լ ։ ՛
թի՞լն
են ,
ի
՞նչ են : Բայց Հաւատ՛ացէք որ չե՛ն
Հասկնար
մեզ
ի
բենւք ;
ԱյսուՀանդերձ
, Հրապարակր
ձեթն է, Ըբէք*^
ինչպէս
որ կ՝ռւզէք,
րսէք
ին,չ որ կր խոբՀիք
1
Ես չկամ այսուՀետեւ։ կր մտնեմ
րոմոմիէ
մէք;
Ասիկա
վեբքին
յօգուահ
ս է; Ամէն ։
Ն • ՆԱՐԳՈՒՆԻ
Fonds A.R.A.M
