սւՌ ՑԱՒՍ Իմ
ս Ղ ս ա ե ւ ;
Լ Է Ջ ՄԸ
ՅՈՒաՏԵՏՐԷԱ)
Զօն.՛ թանկագիէւ ուսուցիչիս
Գ եզա գ որ ծ ԱնԴ֊1՚Ա՚նԻԿ ՉԱԼԸ՚ՐԵԱ՚Սի,
ԱնհուԼւ սիրով :
Մանկոլթենէս
կը յիշեմ խաղ մ ը , ո ր օրերս
կը
լեցնէր
սւնՀէէսն Հրճուանքովդ :
Բառսոլն ֊ Ա՚սւնուկի
ձո րն ի վար՝ աեղ մր
կայ,
ուր Հողր ծուռ
սլատի մր սլէս կր րարձրա -
նայ եւ կռնակ
կուտայ
վանքին
այգիներուն
:
-
րին
խ"րլԼ
րարաիներ
, որոնք նեա կր նետեն եր -
կնքին , եւ ուռիներ՝
որո՚ևք չալակոլոր
կնիկներու
սլէս կր տքան ու կր կքին։
Այնտե՛ղ,
ուր
ձորին
խաշր
կարմիր
Հող մրն է՝ խմորր
ումով,
մեր խա–
ղՐ կր րացուի,
սովորարար
կիրակի
, այն սլա -
Հուն
երր Աստուած
« Հ օ ՜ յ
Նտզանրմ»
կ՝երղէ
մեր
այգիներուն
մէք, ձեռքերր
եաին կասլած,
եղան
աչքերով
խաղողի
ողկո յղներուն ի տես , Համ ա յ -
նասլաակերէն
գինով :
իսկ
մենք,
մեր խաղէն
գինով, կր կանչենք
, կր
կանչուրռտենք
, ու ձորր կր լեցուի ծափով ու ծի
ծաղով :
Պարղ է խաղյր,
\ախ մագլցիլ
ծուռ
սլատն ի
վեր, որ րարձր է աւելի
քան աասր
մեթր;
Գիւրին
չէ , սակայն
, բարձրանալ
կուղ - Ա ամային
կռնա–
կր,
՚^՚՚՚Ալ
փխբուն է, ու կր սաՀիս
, կր գլորիս ,
կր թաւա
լիս , կ՚երթաս
մինչեւ
ձորին
յատակր
կռնակգ
քե րելու
ուռիներուն
վ րայ ;
՚Հյորէն
կր
ձ՚ագլւյիս,
եղունգներգ
կր մխրճես
Հողին
մէք, ոտ–
քիգ մատնե բով կր փռրես
Հողր , օգնո ւթ ի ւն կր
Հայցես
կա՛նանչ խոտերէն, կր կառչիս
ակռայի
սլէս ցցուած
քարի
մր, րտյց յանկարծ
տեղի կու
աա յ Հողր , կր շարմի
քտրր , կր սաՀի ոտքղ ու
թաւա
լգլո
ր կ՚իյնաս վար , գլո լխգ կր մտնէ մա—
ցառին
մէք կաձ՛ գրլ - ԳՐք ԳԲք ~ ԳՐ1 խնգացող
քո
ճ -
րր : ՅուսաՀատիլ
չկա^յ , կր վերսկսիս
,
երրեմն
կր
յա քողիս բարձրանալ
աւելի վեր , գրկելով պա
տր , ղրեթէ
Համ բուրելով
, Հողին
Համր
բերնիգ
մէք եւ Հոար քթիգ
մէք, Հեւալով,
գողալով,
չուն–
չրգ բռնելով,
-—• արի՛՛ւն կբ կաթի գաստակէղ
ոբ
"կրթուած
է, պաղ բոց մր կր ցայտէ ոտքէգ ղոր
փուշն է խայթած
, պէտք է Հանգուրմե՛՛
լ, տոկա լ^
ու բարձրանա՛՛լ
, ֊ - կղակովգ կր փորես
^"ԳԸ
է
կղակղ կր իսօթես
վւոսին
մէք, կր կախոլիս կղա ֊
կէգ,
արմոլկգ կբ բարձրացնես
ւէեր,
արմուկովգ
կր փռրես
Հողր, արմուկգ կբ էսօթես
փոսին
մէք,
ամրողք
ծան
րո լթ է։ ւնգ կր փոէսագրես
արմ
ուկիղ
վրա
յ ,
կր րա րձբացնես
ծունկգ
, ծունկովգ կր
փորես
Հողր,
ծունկգ կր էսօթես
փոսէն
մէք,
աչքեբգ կր րարձրացնես
վեբ , գէպի պատին ար -
տեւանունքր,
գէսլի
եղերքն ի վար կախուած խո -
աերր,
քրտինքր կր Հոսի, քրտէնքր կբ
թրքէ
մ արմ ինգ , Հ աղուս տնե
րղ , ղրկած
Հողղ , ցեխ կբ
չինէ
Հողր ու կբ ծեփէ գէմքգ,
աչքեբգ կր պղաո -
րին
քրտինքէն
• պաՀ ձ՛ր չունչ
կ՚առնես՝
մողէղփ
մ բ նմ՛ան պատին փակած կամ իրրեւ
խա
չեցեալ
քառաթեւ,
յետոյ
նորէն
փոբել, փոս
չէ՚եել,
վւոսին կառչիլ,
կր խածնես
կանանչ
տունկի
մր
արմատէն
, ակռանեբովղ
կր կաիսոլիս
անգունղն
ի վար, փորովգ
կ՝աշփւատիս
րռնել
Հողր՝
որպէսղի
չսաՀիս
, չգլորիս
, տա^սր
մեթր
րարձր է պատր,
իսկ
վարր
անգունգ
, փուշ ու քուր
1
Գարձեալ կբ
էսօթես
եղունգներգ
Հողին
մ՛էք,
Հողր կր մտնէ ե–
ղունգներոլգ
ել միսին արանւքր, կր խածնես
Հո -
գր, կաւիճ կբ ծաձ՚ես կարծես
, մատներգ
Հողին
մէք կբ գտնեն
քարի կտոր մբ, կր կառչիս
քարին,
յանկարծ կր պատռի պատր , կր չարմի
քարր ,
կր սաՀի
Հողր որ փչուր
փշուր կ^ՐԱայ, ~— ել աՀա
Հեղե՛՛ղ
մր քարի
կտորներու,
խոտի
փունքերոլ ,
^ողի
գուղձերու
, որոնց
մէք կորսուած՝
թաւալ -
Գլոր
կ՛՚իյնաս
անղունգն։ ի վար , մինչել
քուրր :
Եւ սակայն
քանիցս
յաքողած
եմ
րարձբտնալ
պատին
ղլուէսր , ուր օրուան
յաղթականր
կռնակի
ՎՍ"*Տ էր պառկէր
անոլչաՀոտ
անանուխներուն
՚^՚էքէ
է՚՚՚֊զ ՛քր խաղող կր կախէր
րերնին գէմ եւ
ակռաներովր
կր փրցնէր
Հատիկ առ Հատիկ, ա -
կանքր Աստուծոյ
երգին,
«Հօ՜յ
Նաղան
րմ , Նաղա–
նրմ»։
ԱյնուՀետեւ
կր սկսէր
էսաղէն
ե րկրորղ
պայ՛
մանր
կռնակի
վրայ եւ գլուխր վեր , կամ փորի
վրայ եւ գլուխր
վ ար պէտք է սաՀիլ
նոյն
ծուռ
սլատն ի վար, սողալ
մինչել
ձորին յատակր, ցած
աւելի քան տասր
մեթր : ի՜նչ
փո յթ թէ
վարաիքգ
է մաշեր ու պաառեր,
ոչի՜նչ
կ՝արգիլէր
մեղ խա
զին
այղ Հաճո
յ ք ր
ղնել,
երեկոյին,
մայրական ա–
ման տփոցով
մ ր՝ ծակած
վարտիքին
Համար;
Հիմակ, երբկր մտածեմ
մանկական, այգ խա
ղին
մասին, կր Հասկնամ թէ կեանքին
ամբռ՛՛ղք
պատմոլթիլնւն
ենք խաղացեր՝
տակաւին
մանուկ՛.
Հազար
ճիգերով,
ցաւերով ու տառապանքով^ կր
բարձրանանք
պատն
ի վեր ; Պատին
գլուէսր
Հասած
չՀասած՝
կեանքի
խաղր կր պաՀանքէ որ
սաՀինք,
վար
իքնենք գարձեալ,
ղէսլի
անղունղր,
ղէպի
փռսբ ;
Պատն իվեր մաղլցեցայ
արՀամարՀելռվ
երի.
տասարղական
ամէն
վայելք,
ղոՀեցի
ումս , կո -
րովս՝
Հասնելու
Համար պատին
ղլուխր։
Ոչինչ
ա^աա,^^^^ է 6 Ա Ռ Ա Զ ւ
^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^
կրցաւ
ղրաւել
Հոգիս, որլեցուած էր սլատն ի վեր
մագլցելու
Հաճոյքով,
բարձռւնքներր
Հասցնող
տառապանքին
երանութեամբ
: Գաղափար իսկ չու
նէի թէ կր սաՀէր
մամանակր,
մինչ
խենթի պէս
կ՝ամրարէի՜
, կ՝ամբարէի՚՛
, կ՝ամրարէի՚՛
,
նիւթեր՝
բաբձունքՍերոլ
տեսիլքէն
Համար ; Երր այլեւս կբ
խորՀէի
ամբարս
բանալ
վայելելոլ
իրաւունք
ու
նեցողի
մր Հսլարտութեամր
, ղգացի թէ կր սաՀիմ
պատն
ի վար , անգունղն
ի վար ;
Հայ
քերթող
մր, .որ կր ստորագրէ
Ակիւլինէ ,
կեանքի
նոյն խազր կր պատմէ , աՀա, ճչգրտօրէն
,
թէեւ տաղա չափութիւնբ
տկար՛
կեանքը ինձ աուիր իրրեւ էջ մր թուզր–՝
ճերմսւկ , փ ա յլ ո ւն ո ւ ողորկ ,
ԵԼ
ղրիչ մ ը , գ ր ե լ ո ւ ՝
ճա կ ա տ աղիրս անծ անօթ :
Ես սկսայ ղրել մաաներով անփորձ
Եւ հողիո վ միամի տ ,
Երրեմն ո ւ ղիղ , ր ա յց յաճաիւ
Սլսալնեբով
իյ
&ողուած :
Դժ գ ո ճ ղրա ծ է ս , սաստիկ ղ ա յ ր ո յ թ ռ վ
Սեւ գ իծ մր հասա քաշեցի ,
Մաճա վհիո մը , կարծես ,
Դատակնիք անողոք :
*Սուրէն փ որձե ցի շիտակ ղր ե լ ո ւ :
Ի ղո ւ ր , կրկին այ|11 ձա|սող
Սիյալներր շարունակ
Դրչիս ծ ա յր է ն սսւհեցան ;
Սխալներ վերստին, ս ր բ ա ղր ո ւթի ւ ն ր ի ւ ր ա ւ ո ր ։
Հաղիւ դ արձա ծ փորձա ոու յ
ԵԼ
վ ա րժ՝ ո ւղիղ գրելու ,
Ծ ա յր է ն նորէն սկսայ , —
Մաքուր, յստակ, ղեղեցիկ ,
Եւ– այս անղամ՛ անսխալ :
Ր ա յց , ահա, Տ է ՛ր, չար րախտէս ,
Թ ո ւ ղթի ս վերջին ե մ հասեր :
Կեանքս ամրողջ սեւաղյա.ւթիւ)ն՛,
ԵԼ
ռ ւ ր ո ւ ա ղի ծ , մո ւ ր , րի ծ , կեղտ :
ճ երմա կ , մա ք ո ւր , նոր է ՜ ջ մ՛ըն ալ ,
Ի՞նչ կար,
ին ծ ի թ է տ րուէր ,
Մէկ մա քո ւրը քաշելու
իմ սեւա գիր փորձ կեանքէս :
Նմ ան եմ քերթողին
, որ ղրական
արուեստի
ղաղտնիքներռւն։
տիրացած
, ա յլեւս վարպետ՝ որ
իր հրաչքր
պիտի պատմէ , յանկարծ կբ տեսնէ թէ
կբ փակռւի
կեանքի
էքր։
Այո՛, Հասե՛՛ր է վայրէքքի
մամր։
Մանուկ,
երրեք չսոսկացէւ՝ երբփորի ՛իբա յ եւ
Գէէ՚՚էվայր
կր սաՀ էի ծուռ պատնւ էւ վար , կուզ -
Ա ամ ա յին կռնակն ի վար՝
ղ էպի
ւսնգռւնգր
; Հբր՜
ճուա՚՚նքէր
.սաՀիլ լողքարի պէո, փյէչիներոլ
մէք,
Հողի փչրանքներուն
Հետ, երզելով,
կանչելով՛
:
Այսօր,
տխո՛՛ւր
եմ,
սակայն։
կր սաՀիմ , կբ կառչիմ
, կղակովս պատր
կբ
խածնեմ
, ձեռքերովս
Հողր կր ղրկեմ
։ Հարուստ ,
մախաղս
լեցուն,
ամէնէն
ղօրաւոր
իմ այս օրե -
բուս
տրտմութիւն
մբ կբ թափի
վբաս։
Տէ՜ր
իմ
Տէր,
ինչե՜ր
պէւտի երգէի ես , էւն չե՜ ր պիտի տայի
^
եթէ պաՀ մր մնայի պաաին
գլոլէսր,
բարձունքին
վբայ,
Համայնասլատկերէն
գիմաց՝ ռր րլլար ե -
րազուած
Համ ա յնապատկե
ր ր , կա էսա րգո
ղ եւ գի -
նով^նոզ
Համ ա յնապատկե
րբ
,
ա յնտեղէն
, աչ -
քերր
՚" յղիներուն
մ էք պարող
յաւե
րմ աՀա րսե րունւ
յառած,
նա յուածքր
Հորիզոններու
կապոյտ նա ֊
փորտին
մէք կորսոլած,
Աստուած « Հօ՜յ
նազա -
նրմ%
կեբգէր
այնաեղէն
, ձեռքերր
ետին կապած
,
՚քէքքէ
կարմիր
գօտին կէս մր քակուած
,
կասլոյտ
լօգէ՚կին
թեղանիքր
Հովր խածած
։
կուղ - Ա ամ ա՜ • • ՚
Հողր կ՚երերայ, կր սարսռայ, կբ գողգղայ
,
մա՜մն է սաՀանքին :
Աչիատա՜նք,
երկո՜ւնք,
ստեղծագործութի՜ւն
,
ունայնութի՜ւն
։ 0՜ ի -
մաստութիւն
որ, Երրայեցւոց
լեզուին
մէք,
նո՜յն
բառով կբ մ ատնան
շես
ո ւնա
յնութիւնբ
ել տառա -
պանքր :
... Երքանի՜կ
եմ , սակայն։ Ա ինչեւ
այս տա -
րիքո՝ Աստուած
սլապանւ րա՜ն
չզլացաւ
ինձ : Մէկ
Հատիկ
ակռայ պակաս
չունիմ
տակաւին
,
է՚^նչ
փ"յէ^ ^է բերանս
սկսաւ գաւաճանե
լ : կատուի ա է–
քեր
ունէի,
երր պաՀոլրտուք
կր
էս աղա
յինք
Գէ՚՚-՚ԼՒ^
մութ
մարագներուն
մէք,
լոյսի պէտք
չու
՛նէի
՚ –
Ի՚^՚^է փ"յթ թէ Լ ՛ ՛ ՜ յ "
կ ՝ – ՚ ֊ զ ե մ Հիմա , իւղ
կր Հայցեմ
երկու
լամրարներուս
Համար :
Բարր
մարսող
ստամոքս
մբ ունէի,
պտուղ
չէի
ձգեր
ծաո ե բուն
՚էբայ
, կ՛՚ուտէի
րոլորովին
խակ , «ծա–
ԴէԿԸ. Քթէ^
Հ / " " / * »
եգիպտացորենր
կբ
էսորովէի՝
կ՚ուտէի
, խե չեփառր կր խաչէ
ի՝ եգիպտացռ
րենէն
րնկեբ կր զրկէի
, յետոյ
գլխիվայր
քուրր կբ ցատ
կէ է ՚ Կռ ւ՛՛գ՛"յէ՛
ւ
ք1՚չ ետքր
նոյն
ճաչր
։
Ի՚^նչ
փ՚՚յթ թէ , Հիմակ, երբ կէս խնձոր
կ՚ուտեմ՝
Հի -
ւանգ եմ :
Աքսորի
ճամբանեբուն
վբայ՝
ոքիլի արչալ կբ
կազմակերպէի
, ոքիլ կր վազցնէի,
երկու
մատով
քանի՛
ոքիլ կրնայի
բոնել
մրցում կր կատարէի
.
Ամ առ
ձմեռ բոպիկ կբ պարտէի։
Ատամոքսիս
տրռ–
տբռր մտիկ րրած
չունէի
,
առռ՛՛ղք
էի սակայն
։
Առողքութի՜ւն
, օ՜ գոՀար
իմ աստուածլնծայ
,
ո՛րքան
աման ծախեր
եմ քեզ։
՚ ՚ ՛ թայց
ո՛չ, ար -
ՀամարՀեր
եմ քեզ եւ ղարձեալ
1լ՚արՀամարՀեմ ,
յիմIII ր , յիմա ր առողքութիւն
է
Ո ՚ ^ վ ես գուն , ա -
ՊեՏՐՈՍ ԴՈհՐեԱն
ԾՆՆԳԵԱՆ
ՀԱՐԻԻՐԱՄԵԱԿԻՆ
ԱՌԹԻՒ
(1851 Մայիս 20 - 1951 Մայիս 20)
Բ–
Աեր նախորգ
յօդուածին
գլուխն
էինք ղետե -
ղած
Գուրեանի
ամէնէն
^ – " " ՚ յ ք - ՚ ^ ք ^ է ք V V
ւարածուած
տոզերբ՛֊–
«ի ս կ աննշան ե ր է
մնայ
Եոնււհ մէկ խորշԹ ւաղակոյան իմ - Ու յիշ ա -
տակս՛ ալ թա ^ ամի ֊ Ա ՜հ, ա յն սյտեն ես կր մ ե ո ֊
՛նիմ»–
Մաասեւեռում
մրն էր է՛ր մէք այս « ապրե
լու», « տեւելու»,
չկոչ՚ոուելու
րաղձանքր
։
|871
Գեկտեմբեր
ՀՕին Լռւսինեանի
ղրած
իր մէկ նամա
կին
մէք, որ իր ամէնէ^
վյ^^Ո՝–
՚ ՞ 7 8 7 7 ^ , " ՛ ՛
թուին,
քանի որ Գուրեան
մեռաւ
18/2
Յունուար
1\ինլկլ
կղ,^Ա
մօտ եմ
իքնելռւ
այն սեւյատակ
անգռւնգին
մէք՝
որոյ ա -
նունր
գերեղման
կ՝րսեն։
Արղեօք
ի՛նչ պիտի
րսեն
ինձ
գերեղմանէն
անգին
. աՀա թչուառ
երիտա -
սարգ
մբ, որ աչիարՀ
եկաւ, եւ միայն
իր մեռ -
նելն զգաց ումեռաւ : Ա էկ
ք՛՛՛՛նի պատառ
թղթե -
րու
վրայ
արցունքով
տողեր
ղրեր
եմ ,
անչուչտ
բարեկամքս
զանոնք պիտի պատուեն եւ անոնց ա–
րեւ
տեսցնեն » ;
կարծէք
Գուրեան կբ նաէսզդար թէ ինք Հան–
ճարեգ
աղայ
մլԽ է եւ իր այդ գրած
«մէկ
քանի
պատառ
թուղթե
րռւ
վրայ
արցունքով
տողեր»ր
փառքր
պիտի
կազմէին
մեր քնարերգակ
բանաս -
տեղծութեան
, եւ ամէն
միքոցի կբ դիմէր
որպէսզի
աննչան
անկիւն
մր չմնային
ատոնք : Նաէսապէս
,
ուրեմն
մաՀոլբնէն
տարի
մր առաք,
1871
Յոան -
ուար
22
թուակիր
նամակով
մ ր կր դիմէր
Նար
Պէյին , միակ
խնդրանքով
մբ , տպագբռւած
տես -
նել իր տողերբ։
Գուրեան այգ նամակին
մէք ալ
կ՝բսէ.
« Ա՛լ բաւ Հողէ կանթեղի
մբ Հեա Հսկեցի ա–
ռանձին,
ա՛լ րաւ սրաիս կայծերովն
աստղեբռւն
Հետ
րնւգՀարեցայ
անձայն՛ ա՛լ բաւ քրաանց ճակ
տիս
՚էբայ
սառիլր
զ՚լացի՛ կր նետեմ ռտքս
աՀա
դուրս
այն նսեմ
սեմէն եւ նաէս ձեղ
սիրոյ պաչ -
տօնէ իգ կբ դիմեմ»
։
կր ղիմէբ՝
անւմաՀանալու
տենչանքով,
եւ ոչ
թէ
՚լիթէ՛ ճամբով
մոլրացկանւութեան
իքնւելու
Հա
մար : Կէս գար աււաք բանաստեւլծնեբ
էւբե՜հց յու -
ղումր
տեւականււսցնելու
մասին կբ մտածէի՚ն
, կէս ՚
գաբ
վերք բանաստեւլծներ
իբենց «ապրան/քր»
չ՛"– ՜
կայ
իքեցնե
լու
մասէւն կր մ տածեն
յ
ԱՀա Հոս է .
- փար
իղե ան
մ ւ՛ւ յթե բուն
.ռղբե րդՈ ւթի ւԼհբ-է– • •Ատոր
Համար
վերստի՛ն
, մ՛էւ չտ եւ միչտ
մեր աննւման մո
գովուրգին
պէտք է
մօտենալ։
^արաթ
մր աոաք երբ«Համաղգային»ի
մէք
Գռւրեանւէւ
մ ասէն
կ՝ ա րտա
յա յտոլէի
, ամ է ՛ււ անգամ
որ պէտք կ՝րլլաբ
իբ քերթոէ ածներէն
մին կամ միւ
սբ կարդալ.
Հազիւ առաքին
բառերր արտասանած
,
կր տեսնէի թէ ունկնւդիրներս
ինւձմէ աոաք եւ ինձ–
ռողքութթւն
, - եո իԴչ րնէի
քեզմով։ Աեւ մաղե -
բո՛՛վս
պարծենայի։
Աչքերուս
լոյսռ՞վր
սոնքայի
։
Աարգաբաաչար
ակռանեբո՚^վս
Հպարտանտյի
I
Հա" , խա՞ղ
կան չէի՝
չամ փուրի
վյւայ
ճենճերուն
լորամաբղին
ծամելով եւ արեւաշոանչ
գինին
րմ -
պելով։
Ըսէ՛ , իԴչ
րնէի։
Ես քեղ ծաէսեցի
լա՜լ բանի մբ վւռխարէն : Աա–
բեցի՜ , խտրեցի՜
, առողքութիւն
ս տուի
ւեստուծոյ
ունեցածէն
բան մր գնեցի;
Օ՜, խաբեցի՜
֊.
Ր՚"յՕ
ինչու
կ՝րսեն
ինծի
« էցնայէ՛ աչքե -
բուդ, չատ մթ յոգնեցներ
նորէն»։ Ես ի՛՛նչ
լնեմ
աչքերս,
օ՜ , չուեն ալ ոլնի ւ ^– –.֊^գճ^^^լ. /
Ո՞վ կբ Հասկնայ
արգեօք
իմ ցաւս \ իմ ան -
Հո՛՛ւն ցաւս : Եո գեռ Նո՜ր Հասկցայ թէ -
Օ ՜
ման
կութիւն
իմ ֊
անգունղն ի վար նետուիլր
ա՛յն
քան
ղեղեցիկ է՝ Որքան բաբձրանալբ
մինչեւ Հա -
մայնասլաակեբն
երաղին ; Եւ քե՛ղ
յիչեցի
, այս
պաՀուս,
Միքէլ
Անճէլօ,
Հանճարեղներով,
մէք
Հանճարեղյր
\
.–..–^
• • Միքէլ
Անճէլօ
սքանչելի
արձան
մբ կանգ -
նած է Ֆիոբէնցալի
ղերեղմանատան
մատրան
մէք,
- կր ներկայացնէ
Դիշ ե րր ;
Աարգ
մբն է որ կբ
քնանայ; Աեծ արձանագռբծին
Հիացողներէն
մին,
բանաստեղծ,
այս արձանէն
ներչնչուած
,
Դիշեր/.*»
կր նուիրէ
Հետեւեալ
քառեակր
.
Դիշերը, ղոր դ ո ւն կր տեսնես՛ այս գ իրքին մէ ջ
փսւնդակոլած է Հրեշտակի մը ձեոքոմ :
- >
Կենդանի է քարին մ է ջ , ղի կ^ քնա1111ս՜յ մ ի ա յն V ՝
Չե ս հաւա տ ար, ֊ , ա ր թն ց ո ՚ ւ ր ե ւ ան պիտի խօսի
ք ե ղի ։
Միքէլ
Անճէլօ,
որքան
արձանագործ՝
նոյն -
քան բանաստեղծ,
ղրիչր կ՝առնէ ելքառեակով
մբ
կր պատասխանէ
յանուն
ԴիշերիՕ -
•ւ^սւ՜ղցր է ինձ քնանալ, աւելի քաղցր՝ ք ա ՚ ր մնալ,
Այնքան ատեն ո ր կը տեւեն դժբ ա խս ^1լթիւնն ու ա–
Չաեսնե՜լ, չղ գ ա ՜ լ ՝ մ ե ծ ա գ ոյն ե ր ջ ա ն կ ո ւ թի ւ Տ ^Է
ո 1
Րւ /
Ւ^^ համար,
11ւսաի, մի ա րթնցն ե ր ցխ , , կ ՚ ա ղ ա չ ե ՜ մ ՚ ց ա ծ խ օ ս է ։
&.
ՆԱՐԳՈՒՆԻ
Fonds A.R.A.M
