Հ Ց Ա Ռ Ա Ջ *
^Տիաքպհքիդ ԺաԱգոտԽ
հա
Գաղաթհ
գաղուբ
աբ
Անցեալ շաբթ֊ււլ հլւատարակեր էինք
« ճիւմհուրիյէթ
>փ աշխաաակիցներէն
Եաշալւ
ք–էւքալի նկարագլասթիլնը՝ արեւելեան նահանգ -
ներու ես մաււնաւորապէս Տիգրս^նհսկերաի
ր-ոշ -
. ու–աււո,ւթեան մաւսին ;
՚ՈոՂսահայ թ ե ր թ ե ր է ն կը քաղենք իր երկրորդ
յօ դ ս ւ ա ծ ր «՚Րաղաք
ե ա կ ա ս ոլթիւններ ՈՆ» (7 Յււ>–"
նիս)
Մարգ
մէկէն կրխրաչի,
կարծես թէ Հիսլէա^
կան
ռումր
ինկեր է այս քագաքին
մ1,ք։ Տեղ աեղ
քարակոյտեր
, փլատակներ
, Տիարւղաղրր
մանղո.
աեր է , Հինումին
երկաթի
մր նման։
Աոաչին ակ -
ձարկով
թէեւ
այսպէս է^բտյց մարգ կր խարուի
:
Տետոյ
կամաց կամաց կրսթափի,
կր
տաքնայ
^Տիարպաղրրի
^ կբ Հասկնայ թէ այգպէս չէ :
\;. .
Ք՚"Գ՚"Քը
իր պատեանր
ունի,
որուն
տակ
ծածկուեր
մնացեր է , պէտք է գատիլ
՛ււ.
ՔՐ՚^^՚Իլ
<։.էբյ1Ւք–^է^՛ ^՚^՚"յՔԸ.
^ան^ալոլ
, ղինքր
սիրելու
Հա–
;.^^Ր՝՛ ^Է"*Ք է քտկել
իր պատեանր եւ
թափանցել
՜էր
մ տերմ
ութ իւննե րուն
Հ Գմուար
գործ է այս,
րայց
կ՝արմէ։ Եթէ կրցար
րնել. Հասկցիր
Որ
կա–
.խարգուած ես , Տիարպաղրր
քեղ դիւթած է այլ .
–)(1*՜" ՚ "
՚^ՐԿ.՚՚*^թ1"^
չունիս :
Երկու
Տիարպ՚սղրր
կայ,
մէկր
պարիսպէն
ներս
Հին քաղաքր
, մ իւսր պարիսպէն
դու րս նոր
տէ"՚Ր՚է""էԸԲ11՛
Հէ՚ե քաղաքր
իր ճարտարապետու -
.թեամբ–, տուներով,
սրճարաններով,
փուլոցներով^
պողոտաներով
, Հանղերձանքով
, վերքապէս
իր
ամէն բանով
Հին է իր պարիսպներուն
չափ ։
^
Տուներր,
սեւ, աղտ՛ոտ , մաչած
պաղալթէ
չինուած,
կամարալոր
,
վանդակալոր,
«ճաղ»
կոչ
ուած
երկաթներով
Հ իւս ուած
պատուՀ աններ ով ,
երկյարկանի
, տանիքներր
Հոդաչէն։
Այս տունե -
յ՛ուն
մէք կանչատ ծեբունինե
ր
եւ Համբաւեալներ
։
Աուրատ
Գ– երր
Տի՚՚՚րպս՚՚լրր
եկեր է, այս տունե
րէն.մէկր
մնացեր է : Հակաոակ
ասոր, այղ
տոէնր
ն^բնոր է , կարծես
երէկ
չինուած
րլլար :
\
Տանիքներուն
վր՚՚՚յ
չարք չարք իւոտեր
րուաեր
ենեւ
ղ-եղին գաչտայինւ
ծաղիկներ։
Այ" պատճա -
^րվ^
, ամրողք
քաղաքր
ծայրէ
ծայր
դալւսրաղարգ
է՝. Հակառակ
ծաոերոլ
ցանցաււութեան
։
՛Բաղաքին
գուրսր
այսքան է ։ Այնքան
չի խօ–
սփյ^։. Ամենալայն
վւողոցր
չսլ՚ս
քայլէն
աւելի
չէ ,
մարգ կրքղայնոտի
երր Հոնկէ
անւցնւի ։ Բայց
կանգ
աոէք , կրնաք
որեւէ
գուո
ղարնել
, ՛լ " ՛ ֊ " / ՛ անւմ ի -
քապէս կր րացուի
, չատ անղամ
թուիս ,
սեւաչուի
կւ՚ն մրկր
բանայ
ղոլոր։
Ն՛ոխ կրչ՚1"՚թ1՚>
եւ երբ
^^աս1^այ թէ օտարակէսն
մ լն էք , ձեղ ներս կրՀր–
րամցրնէ։
՝^ա.ղ^քր^,պյձ$(Հս
,մերկացք՚ծ.. է.իր սթտո–
եա%էն , ձեր առքեւ
փռուած է իբ ամրողք
ասւքոլ–
՚^^^^Խմֆւ՝,
՝^անկեղծոլթեամ
բ , գեղե ցկո
լ թեամբ
՛է
< ՚՛ •Տունր բակ մր ունի,
որուն
«Հտվչ»
1լբսեն։
ՀԲսւկին
մէքտեղր
փոքբիկ
ալաղան
մր կայ,
որուն
բոյո-բաէքր
դո յնզգո
յնւ վաբղեր
տն։կ՝ոլտծ
ենւ ,ե ամ
ր՛՛ ղք ր՛՛՛կր
կԳրանղալորեն, : կարելի չէ
՚մոո^քալ
^^բաճ։
* ^ ^ ^ * » * ՚ . < 1 ։ ք
լո . " "՛նկա բ երբ
վերտրտադրած
է լոււ^պնկբքրիչ
«Պե՚ոօ»
: Ո"կե -
մատեանր
ունի արծաթեայ
՝ երկու
փականքներ
ղարդանկարնեբով
, որ գործն է եւ նուէրր Պ • Զա–
Հ՛ ՕԳՆՈՒԹԵԱՆ
ԼԿ • Խաչ) Ֆրէղնոյի
(Բալի–
ֆոբնիա)
մասնաճիւղր
իբ Հիմնադրութեան
2\բգ
տարեղարձր
տօնած է մ՛եծ չուքուէ Հանղէս - ճաչա–
սեղանով
մր։ Ներկայ
ե՛լած
են աւելի
քան
Հաղար
՚^ոգի : Տէրունական
աղօթքր
րրած է օրուան
Հիւր
ԱբբաՀա
յր ՈւլուՀոճեան
վարղապետ :
Բացում
բ
կաաարած է րնկեբուՀի
Աօֆիա
Յակորեան
, պար
ղելով
ՀՕՄ
ին գլխաւոր
նպատակնե
րր : Ընկեր կո–
պեոնիկ
Թանւտբճեան
ԼՏիթբոյթէն)
վալ՛ած է
՚լե–
ղարոլեստակակ
մա՚ւր։
Այս աոթիւ
ճ՚սո
մր խօսած
է ԱբբաՀ ա յրր : Յա յտնի
առե լա րական
րնւկեր Ար -
՚ի՚սքսաւլ
Աե՚լրակեան
՚լնաՀատելով
ՀՕՄ
ր , ւղ՚սա -
մած է իբ ապաւո
բու
թ իւննւե րր իր ղէ սլի Արեւե
լք ,
Պէյրութի
ել Հալէպի
կրթս՚կանւ
Հաստատութեան՛ց
ել
ՀՕՄի
գործունէութեան
մասին :
֊ X
Լ՛^" Անճէլլոսի
Հայ
կեդրոնի
ղպրոցին
բացմ ան Հանդէսր
տեղի
ուն՛եցած է խուո
ն բաղ -
մոլթեան
մր ներկայութեան։
։ Օր–
Ալ՚աք՚ւի Պ՛ս -
պիկեանւ՝
ուսուց
չուՀին
, իր բաղմ
անւ իսօսքւ՛ վ գնա–
Հատանք
յա յտնած է Հա յ կեդրոնի
գպրոց Ր
Է.՚"Ղ ՜
մ ակե րպաթւե բու
եւ
անոր յարատեւութեան
օման–
ղակող
մ արմ ինւնւեբու , ինչսլէս եւ
ծնո ւլնւերո ւն է
ՀՕՄի
Լօս Անճէլլբսի
մասնաճիւղր
400
տո լա բ
նո
լի
բած է ։
ՎԵՆԵՏԻԿԻ
վանքին
Համար
2\ .000 տոլար խոս
տացած
են Ֆբէ՚լնյոյի
մ՛էք (Բալիֆոբնիա)
ճաչի
մր
միքոցին։
" ՏԽՐՈԻՆԻ
Նիւ Եորքի
Հ. 3– Գ–
կոմիաէի
լ՛ն՛կե րնե բէն՛ Խաչիկ
Երո յեանւ մեռած է
Մա
յիս
\էէին : Աերաստիոյ
Յաղթ
ղիլղւսցի
էր։
ԻԱ^Լ-ՆՏԷՐՈԻՆԻ
Հայոց
եկեղեցին որ
\937էն
ի վեր է՚իւլաֆի
կողմէ տրամ ադրուած է քաղաքա
յին եւ ղինսւորականւ
իչխան՛ութեանց
, ո րո չուած է
վերաղ
արձնւել
Հայ Համա
քնւքին : Հոն կր
ղտնուին
աասնեակ
մ լ՛ Հայ
լուտան
իքն՛եր
որոնք տարինե
բու –\
րն թացքին
մատակարարած
ենւ եկեղեց
ի ին Հասու - ՜
թարե
ր կա լո ւածնե
րր : Եկեղեցիին
յանձնում
է
ն
ան– >
՛Լա րգր
, ե լ րսլո ր ներկա յանալփ
տուներբ կբ Հե -
տեւին
ա յս
ս ռ վո ր ո ւ թե անւ :
Ուր որ երթաս
, վարգ կրղտնես
։
Մաբաինգա–
՚էււե
՚ ^ է ք
Մ իլլէթ Վ""ՐՔՐ
է՛՛՛յ • Գա բասաանւին
մ էք
վարդէ ղաա "՛բիչ
ծաղիկ
չես գտներ։
Աչքիգ
"՚ ~
ռածինէ չաւի,վարգ
։ Ամբողք
քաղ՚սքր
՚Լս՚ր՚Լ կր բու
րէ : Շրք՚՚ւն՛
վաճառորգն՚եր
պոռալով,
պոռալով
վարդ կր ծաիսենւ
։ Գիւղացի
մր տօնավաճառ
բացեր
է՝, փուն՛ք
մրէ
վաբդր
Հինգ
ղրուչ։
Վարգի
տՀտղին
ղրասանււլ
՛քբ ^ Հինւգ
՚լր՚՚՚-շի փ"խա
բէն : Հարցուցի
:
Գիլւղէն րերԱր
է. տյս վԽբղեբր
՛ յ \ ;՝ •\ է՛ >-
–.Հ.
Բսւլւյ " ՛ յ ս քաղաքր
քա ղոէ^1 է նաեւ Հէւ^կճէ.)մ1ք1–Լ–
թ իւննւե բու , կտբիճնւերու
, վարդերու
,՛ սբճարան–
նե բու
ոսւռանւնւ է : Բա լլա՚ի" իսեգ
՛ս րճա րան
մ ր ։
Որքան ալ չատ
ե ն
: Մի՚՚՚յն՛
թէ անոնք
չեն
ն՛ք ւսնիր
ուրիչ
քա՚լաքնեբոլ
ս րճա բանւնե ր ո ւն Հ Անոն՛ք
ուրիչ
տեսակ
են : Շատ սիրուն
են ,ելիւրաքանւչիւրր
բակ
՜մ
ր
ոք^ւի , տուներուն պէե դալարադաբդ
բակեր ,
Ուր
վաբգեր կաննոյն՛սլէս : Եւ ւիարդեբունւ
ք՛՛վ ա–
ւաղան՛ մր, քուրին
ք՛՛՛է սեղանէ՚կնեբ, եւ ո ււ՛ կան -
ներոլ
չուաններէն
Հէ՚ւսուած
աթոռակներ
. • • Գէմ
ղէմի կր նէստէ՚ս , թ է յ կբ էսմես
։ Աբճարանն՚երն
ալ
լեփ - լեցուն
են , պատճառբ
յայտնի է,
անււլռբծու–
թիւն :
՚^Իքապէս
վերք տեղի պիտի
ունենայ
պղծեալ տա
ճարի
արարողութիւն
ել սրրաղործում
:
ՊԷՅՐՈՒԹԻ
մէք նչան ա ռու թե ան՛ Համա
լ՛ւ արա–
նական
ախոյենութեան
մրցումներր
տեղի
ունենա–
Լ"Վ^
չ՚՚՚-բք
15
Համ ա լսա րանա կննե րոլ
մ ասնակցւււ–
թեամբ,
առաքնոլթիւնր
չաՀած է Հբտչ
Թուբիկ–
եան
(ախոյեան)
94
կէտով,
երկբորղ
Հանղիստ -
ցած է Աուրէն Տէր Մե լքոնեան
(85) ,
երրորգ
հարկէն
Աասունի՝
(75)։
ԿԱՊՈՅՏ
ԽԱԶԻ
ԶԵՌՆԱՐԿՆԵՐԸ
ԻԱի.–
Ֆր. կապոյտ
Խաչի
մասնաճիւղր տա
րեկան
տօնակաաարութեան
առթիւ
սարքած
էբ
Հանգէս
. խնքոյք
մր &ունիս
՛ձին,
Խրիմեան
սրա
Հէ՛ն մէք .
Բացումր
կատարեց
րնկեր
Նշան
Գարբինեան
^
ր՚սցատրելով
կ . Խաչէ՛
անՀ րամե չտութիւնր
եւ
տօնակատարութեան
իմաստր
։ Վարչութեան
կող
մէ
Օր • Թաղու
Հի Օ՚լաաեան
կարգաց
դրաւոր տե–
ղեկադիր
մր որմէ կր Հետեւի թէ
վարչութիւնբ
ղ ւ՚աՀատե
լփ աչխա տանքնեբ կատա րած է լռիկ -
մնըկ
։
Գե ղարուեստական
մասր կր վարէր
լնկեր Ա •
ՅովՀաննէսեան
; Բոլորն ալ յաքող
էին իրենց
մե–
ն՚երղնե բով ու արտասանո
ւթիւննե
րով եւ արմա -
նացան
քերմ ծավւե րռւ : Ւբրեւ
գեաՀաաոլթիւն
կ արձանագրեմ
անուններր
Լրոլռրն ալ Հռս մեծ -
ցած)
Օր– Օր– Պէնկեան
, Ատանալեան
(երղ),
Օղ֊՚ոաեանւ
, Յովանէսեան
(աբտասանռւթիւն)
, Պ–
Փանոսեան
(Փորթ
տ՝Իթալիէն) ել
Գարակէօզեան
(երդ) ։ Փորթ
տ՝Իթալիի
Նոբ Աերունգէն
չորս Հո
գի
ներկայացուցին
ղաւեչտ
մր «Աչքգ
բաց»։
յ՛ամր
\9ին սկսալ
խնճոյքր։
Աեղանապետն
էր
րնկեր
Եղօն : Առատ
էէ՛ն ուտելիքն ու
է"՛^ելիքԸ
,
բոլորն ալնուէր
խումր
մր ԽաչոլՀինեբոլ
կողմէ ։
Աեզանյապետր
բամակաճառով
մր քե րմ ա պէ
սգովեց
կանաց
ի ա յս
կա՚լմ ա կե բ պո ւթե ան Տ իկէննե բուն եւ
Օրիոբգներոլն
կր1^ակի
զոՀողութ
իւննե ր ր ։ Ընկ •
Ե • Աերոբեան. պարղեց
Հայ մայրերու
կրած
յ՛՛Գ ՜
նււլթիւննէերր
կապոյտ
Խաչինւ Համար , իբենց ամե
նօրեայ
Հոգերէն
՛էեբք։
Վաբչոլթեան
կատարած
ա չիւատանքնե
րէն
խորապէս
աղգո
ւե լո վ , լնկեր
Ն • Շիբվանեան
խան
ղավառ
բանա խօսո ւթեամ բ
մ ր գովեց
բ" լ" ր ան -
դամուՀինեբր
եւ առաքարկեց որ
ուրիչներ ալ
մասնա կց ինւ , դառնալով
տիպար
ԽաչուՀիներ :
Խնքոյքր
տեւեց
մինչեւ կէս գիչեր
,
ազգային
ե րգե բով , պարերուէ , ճառերով
ել նուաղով
Տ
Սիրելի
«Յառաք»,
կ՝րսեն թէ քիչբ
Համով
՚կ^Բլլ՚սյ–
Կ՚երեւի այգ է պատճառր որ
Հանդէսր
յա քող. անցաւ : կապուտ
Խաչի
Հրաքէ րին ՚ պատաս–
էնանէած– ՜էփն-մ-էոօյն պարա էեճ սէն աչ՝
՝ Հկւյյրենակից -
նեբ \ կէ ՜րտվակայէ
ին րնգՀ՚անրւսպէս՛
•անոնք
հբ՚ձչ
միայն
էւրենց խծրծանքներով
քուր ԷԸ ծեծեն,
այլ
եւ աւելորդ կր սեպեն
այսպիսի
Ա է՛ութիւն
մր ,
իսկ
երր Ամ երիկան եւ կամ տեղականէ
ծրա
րն՛եբոլ
(քօլիւ)
ձայն
լսեն, տնմիքապէս
կ. Խաչին կր վա–
րս կ ի՛՛նչ
ձւնձւն տանք՝ անոնց՛ ՛որ
ս՜րաՀ ին
տակի սրճարանր
եւ քէ՛չ մր անգին
օբր
իրիկուն
կ՛՛րնեն
թղթա խ՛աղի սեղաննե
բու
առքել
, ՚
մ
ինչեւ
կէս
դիչեր
՝• Գ՚մբաէսաարար
բողոքական՛ներն
ոլ
կաթոլիկնւերն
ալ չեն մօտենար
Հայկական
ձեռ -
նաբկն՚երոլ ; Ակ՛՛՛ն
քր խօսի
Պետուչին :
Հալքաղաււպ
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(76)
կ. ՊՈԼՍՈՑ ԳՐԱԻՈՒՍԸ
Ե՛
Թուրքերր
ւլ ա Հ ավէ՚մօբէ
ն իրենց խարսխատե -
՛լին վերադարձան
, Աէ՚ւն՚երուն։
մօտ,
Տօլմա ՊաՀ -
էէ–
« Այգ
**ԲՐ
"՛՜բէչ
բ՚"ն մր չպատաՀեցաւ,
կ՝րսէ
Վ^ենետիկցի
պատմի
չր , մ իա յն թէ
ք^նղ անօթա -
^ղ՛ութիւնր
չարունակուեղաւ
քանի մր մանր
մոլնբ
կռիւներով, եւ անդս՚դար
սալ՚ս՚սւէւնւ ու անձկոլ -
թէ՛ւնր ՝. Հետ՚լՀետէ
աւելի
տար
ած ՛՛ւե ՛լան քաղա
քին
՛իբա յ ։ Ամէնքս ալ վայրկեանէ
վայրկեանւ
անձկոլ–
թեա՚քբ կր սպասէ ինք
Թո ւրքե րունւ
ձեռքբ
գե
րի
իյնալու^
:
Եւ սակայն
ԱէՀմէտ Բ՛ ետ կեցած
չէր
բնւալ
իր նաւատորմին/
երկու
Հտտռւածնւերունւ
մէք Հա -
գո րգակց
ութ
է՛ւն Հաստաաե
լու
մ աաղ
րոլթենէնւ :
Բանի որ չէր ուղեր րացէ է՛ րաց
ձենովացի
ներուն Հետ թչն՚ամէւ
րլլալ,
՚քէկ
միքոց
մէ՛այն
կը
մնար
էւբենւ , պէաք էբ Շզթայէ՚նւ
ետեւ
սւսլաստա–
նած
քրիստանեայ
նաւատռլ՚մէ՚ն
ղործր
լ՚^Յ^՚՚էբ
:
Ուստի
Աայիս
2\ինւ , նւաէսոբգ
անւյաքույ
յարձա -
կոլմնեբէն
Հինգ օր ետքր , Սիւներուն
թրքական
նաւատորմր
ն՝որ եւ աւելէ՛ սաստիկ
յարձակում
մբ
վ՚ոբձեց այդ կէտին
՛Լլ՛ա յ : Այգ յարձակում
ր Պար
պարօ սլատմ ած է մեզի,
որ է՛նք անձամբ
՚քասնակ–
ցեցաւ այգ կռիւին :
« Աայիս
2\է՛ն
, քլ լ՛սէ ան, լուսնալէն
երկու
մամ աոաք, Աիւներուն
առքեւ էսարսխած
թրքա -
կանւ ն՚աւաաորմր
յանւկարծ
տեղէն
չարմեցալ, եւ
եկաւ
ումդնօրէն
մեր վ բ՛ս
յ
յարձակեցաւ
,մեզ
վաէսցնւելոլ
Համաբ
աՀարկու
աւլմուկ
յարռւցս/նե -
լս՛է իր թմբուկներով
եւ «ԱլլաՀ ,ԱլլաՀ»
աղաղակ–
նեբոէէ։ Երբ Ոսկեղքէ՚ւրէէ
մուտքէ՛ն
աոքեւ,
Շ ՚ լ թ " ՛ -
յէ՛ն
ղէմ
ր Հասաւ , յանկարծ
կեցաւ
; Ա ենք , քաքա
րար եւ լալ զինուած
, կբ սպա
սէինք
յարձա կոլ -
մի՛ն :
Մեր ղիրքբ պատուական
էր, մանալանւղ. մեր
աասր
նաւերուն
գէ՚ՐՔԲ որոնք
Շ՚լթ՚սյէ՚նւ
ետին չար
ուած
էէ՛ն՛ սլա չտ սլանն ե ր՛։ ՛Լ լե՚է՛
լեցուն։ : Թ՛"
րքել՚լ՛
՛Լա բանե ցան
մեր ՛էբա
յ
յու րձա կե լու : Այ՛լ
՛էա յբ -
կետն ինւ ՝ խո բՀ ե լուէ որ մ է։ ՛լ ոլցէ ծուէ է՛ կռւլմ էն ա
յղ
լարձակէքանւ
րնւկերանւայ
նւաեւ սրորէ՚՚ւոլէն
ւէրայ
ա—
մ էնւ կուլմէ
լ՚նւդՀ • յա րձակում
մր, քաղաքէ՛ն
ամէնւ
կողմ էն
զանւլ ակնե լ՛ր սկսան
Հնչել
որոլէսղէւ
ամ
էն
մարղ. պատնէշէ՛ն
՚Լբ՚"յ
է՛լ՛ է"է"–ի տեղր
վազէ;
Թ՛"֊
բքել՚ր ատէ՛կտ աե սնե լով
կոնւակ
ղ արձու -
ցէ՛ն ղաղէն
էւբԼն.ց էսա րս էսատե ւլին : լիամ ր երկու -
քէ՛ն՛ ամէն
բան
լմնց՚սծ
էբ՜ Հանղա րտ ո ւթ է՚ւնւ ր նո -
բէն տիրապետեց : Այդ օրր ծ՛ովէ՛
՚Լբայ ոեւէ պատե
րաղմ տեղի
չունեցաւ ;
« Գմուար է որո չել , կ՜՛բսէ Պ • Փիբս թէ Թուր
քերբ իրաւցնէ կրյուսայէՐն
Շ՚լթան
կոտրել թէ չէ
իրենց
եբեք
յարձակումներուն
միակ նպւ
Կռ
պաչարեալներր
վաիսցնել եւ Հսկայ
ումեր
ցոլցնւե -
լով՝
զան՛ոնք
Հոզեւին
ճնւչել էր։ Ամէն
սլարագայի
մէք կր թուի թէ Յոյն եւ Վենետիկցի
նաւաղներր
կացէոլթետն
Համապատասխան
գիբք
մր կր գրտ -
լէ ին չարունակ
։ ինչ ոբ ապաՀով է, սա է թէ 2\ի
վեբքին
յարձակում
էն եաքր
, թբքականւ
նւաւատոր–
մր ալ իր անօղուտ
փորձերր
չկր1լն.եց
Ոսկեղքփլրի
մուտքր
րռնարարելոլ
Համար»։
Բէ՛չ մր ետ դառնալու է սլարիսպին պաչտպա–
նութեանւ
երկրոբղական
միքադէպեբր
պատմե
լու
Համաբ : Աայիս
16/5՛,
Պարպարո
յէ։
պատմածին
նւա յելով,
ցամաքի
կողմէն։
Հետեւեալ
գ է ՚ ՚ լ ք բ պա
տաՀեցաւ
: Թ՚՚ւբքերր
պարիսպին
տակէն
գաղա -
նաբար
գետնուղի
մը վ՚որեր
էին , արու
միքոցաւ
պիտէ։ կրնա
յ է։նւ քաղաքին
մ է ք մ տնե
լ։ Այգօբր, այգ
ւլործր
մէքտեւլ
ելաւ։ Այգ գետնուղին
սլարիսպէն
կէս
մւլոն Հեոալ տեղէ մր կր սկսէր,
այնււ։լէս ոբ
պաչարեալներր
բնաւ
տեղեկութիւն։
մր իսկ
չէէն
կրղած
ռւնւենալ
ա յս ա չիսաաո
ւթ էւ ւնյնե բ ո ւն
վրա
յ
I
Զականօս
փաչա
իր ական
փորող
դռրծաւյո
րներբ
րնտրեր էրՆօւէօ - Պբօառյի
սերպ գո րծաւո
րնե
րռւն
՛քէ քէն եւ անոնց վստաՀե
ր էրթրքական
յարձակ -
մ ան ա յ՛լ֊ ա յնքան
վտանղաււո
ր եւ ապերաէստ աչ -
խատո
լ թիւնւր : ԱնՀ րամե չտ էրնախ փոսին
տ՛ակ
ղետնռււլէւ
վարել,
յետ։։յ
պտնէչէւն աակ ։
«Բայց
մենք,
կ՝րսէ Պաբպարօ
, քաղաքին
մէք,
ղիչերնեբր
կ՛՛իմ անա
յ է՛նք
իրենց
աչխատութեան
տղմուկր
որովՀեաեւ
արդէն
իսկ պարիսպին
Հիմե–
րէն ասգէ՛ն անւցած
էէ՛ն։ Այգ ստորերկրեայ
աշխա–
տութիւնր
լսելէ
անմ իքասլէս
վերք մեծ գուքս
Նօ
թաբաս
ր այգ րանր
իմացռւց
կայսեր ;
(Շար.)
Fonds A.R.A.M
