Ջ 9 1 ՚ Յ Շ , ԶԳՈ՛ՅՇ
օտսւՐԻն ԱՐԵԻԷն...
^ ^ ^ – » ~ €6 ԱՌԱՋ
>
ա
թէւՏւ
ւ^քե
լոփ
րախագ
մի փո րձե բ , մ
է
տւսբ քո
1լսւմքոփ կեա՚նքիէէ
Ր"Լ"
Ը օրերր
իժ ււ ւձւսւււ։ րե լ էեղփ
արցու1ւքուի.
օաար
ամուսէՆԷ՚ն
փաււ էԼաււ
֊յամբոյր–.
Նեբուն տակ
յէչէ՛
1
մ է՛
մ ոռնար
,
Ֆ՚ոուստի սաաա.
սիրտն է ծաձ՜կուահ՜ է . .
Գուն,
Հտյ օրիորգ
, յիշէ մի մոռնար
, ոբ երբ
ագուռ
րնե բուն ագոլոբ
անուշ Աարղտրիտն
ին^^ իբ
կամ՚քոփ Ա
Հ
ֆիսաոֆէ
լի
՛էի րկր
նւե աուեցալ
,
Հրե
շ֊
տակնե
րր
՛լին՛ք ետ չքաշեցին ;
Հայ
Հարուստ
՚ո՚էքիկ
, թէ Ք"՚ղտքիգ
մէք
էդր֊
տար
սր՚ոիէլ. սիրելի
> ա
յ մէկ սլաբմանի՛ ,
նս՚իսլնտ–
բէ երթալ
գիւգ , ասլրէ
Հօտաւթւեբու
Հետ
,
Ղ^՚Լ ՜
քոլկ),եբուն
սէրր
կոչնւակին
սլղինձ
բեբնոփ է օրՀ–
նուահ՜
, նաթրնւտրէ
Հայ մաճկալին
սէրր
օլ՚՚^նաձ՜
,
այգ
սիրոյ
մէք ա՚գաՀոփ
գուն կրնաս գտնել
ա
—
մո լոթութեան
քո բաիստ %
X
Ա ա յր իմ , մա
յր
իմ , ինչե ր ունիմ քեղ րսե լու
,
սիրաս
՛լ՛՛ց՛, լեղուս կարկամ՛
, բս՛յց
կ ՝ոլղեմ
խօսիլ
,
սլաամել
քեղի,
քե՛լ ուրացող
ղալակնեբոլյէ
սլատ -
մ "՚-թիւնւր
՚.
ԳաՀիճր
Հասաւ իր փեբքին՛ նսլատակին
, ան
ռաքերղ
կասլեց , ան տ չքե բ գ փւտրեց , ան
՚Լէէ
՚ՈԼգ
՚էարկալ,
ղուն կաթուաէէաՀաբ
անկենղան
մւնացիր։
Գուն անկարող
չարմելոլ,
գուն
անկարող
տեսնե
լ՛"–,
գոլն
անկարող
մտաՆելոլ
:
՚՜իուհ
ւլղացիբ որ ւէչտեբոփ
ոլռահ՜
ստինքէգ
կախ
ղաւակներգ՝
տյլ եւս յուսաՀատ
,
Հեռացան
քովէգ :
Գաւաճան
ղալա կնե բղ՝
բս լոբ՚ւփին
անՀ աւատ
,
մաՀէն
՚ թ ՚ բ ք ր
ւիե բահն"
ւԱւլի
յ՛՛յս
չունեցան
բնաւ
յ
՛Լա
՛խ
այղ անմիտներուն
, անոնք
չուղեցին
՚էիտնալ թէ մեծ ՚Լիչաերռլն
ետեւէն մեծ
յաքողու–
թիւննեբ
կր
Հասնւինւ :
՛Րե՛լի՛ մա
յր
, սաղմ ոս քաղո՚լ
ղաո ամ ծեբեր
, ՃԱ–
բիւնիղ
մկ ք մ կրտուած
եբիտասաբղ
ռաղմ իկներ ,
՚իառքիղ
չաՀակիր
քաղցած
, հինցած
անձնուէր
մը–՛
տաւո րականնե բ , օրօբոցէն
մ՛ ինչեւ
ղե րեղմ ան ի
իսաչքարը
քեւլի
մայր Հաւատարիմ
մնացին;
Ա ա՛՛ յբ , մա՛՛յր , օբՀնւէ կեանւքր
ղաւակներուգ
որ քուքղանցքէգ
անբաման կր մնան փառքի
օրե–
րուգ , քուիսա չո լած մամեբուգ
յ
ՕրՀնէ
նոյնսլէս
օրերր
քեղ ուրացող
ղալակնե–
րուղ , որ օտարութեա՚հ
մէք, ալ՚ծտթին
տաք
սէրը
չՀալեցնւէ
իրենց ճակաին
քսուած
միւռոնը
Լուսա
ւոբչի
սուրբ
աւաղանին :
Ա այբ
, ներէ , Հաղաբ
անւլամ
ներէ ,
ղի
Օրը
մարղուն այգ գարձած է ղաոն՚ս
ւթ ի՛ւն , երբ ւլբօշ
ունեցողը
մերկ կը ՚է՚լտյ,
չո
ւնե ց ։ւ ՛լին փիճակը
Լ՚^նԼ
՛լ՝ւււ՛"յ ••
,
Ակրր
ՀայրենիքԼւն
ղարմանւ է ամէն
է՚"րԼ՚քէ
^
ներու
նման օտարամոլութեան
բուռն
Հ ո
սանքէնպւէ1էօտա
րո
լթ
ե ան մէք կարելի է աւղրիէ առանց
արեւին
մ ղուած
, մ ի իսե ղւլ ամ աՀ մ՛նաք
օտաբ
ամ ուսնի՛
Հակ
աԱուշ ՎաԱ
Հայ
ղաբուններ
փառ փառ
ծաղիկներ ; Հայ
էլարուններ
քնքոյչ
վ՛ա յփա յանքնե բ , Հայ
ղարոլն–
ն։եր ՚լր՚էուբ ու գւլուուլ
սիրուած
սէրեր
ւ Հայ ղա -
րուններ
իրա կանւ անուշ
երաղնե
ր , երբ անոնց ծա–
՚լիկնԼ՚րր
Հ՚սյ
աբեւուն։ աակ կր բացուին
, երբա -
նոնց
չբթւ՚ւնք
որղանկարմ
իրոփ կր կարմ
րին, երբ
այղ
երկու
ղարուն
սբաեր
իրենւց պսակի
թաղր կր
Հիւսեն
Հա յրենիքի
մարգերուն։
ճե րմ ակ
հ՛ս
՛լի կնե–
բոփ :
՚Օտարիէն Հարս
ղացող
Հայ Հարսը կ՝ուլբար •
իմ հօրն ու մօրՍ ի՞նչ ա ւ ^մ ՛
ինձ տուին օտար տզի :
X
Հայ
տ՚լքիկ թկ ^աբուսա ես , աղքատ
Հայ պա
տանի մը ղաիր,
նւչան տուր անոր,
նչան առ անկէ,
սրտոփ անոր Հետ կապուէ
, պսակի
անկողինգ Նա–
բեկին
աղօթքս փ օրՀնէ :
Հա յ պարմ անիւ թէ Հարուստ ես , աղքատ
Հա յ
աղքիւկ ղտիր,
սիբտղ
անոր սրտէն։ անբաման
րրէ
1
ու սրսկապանէն
ներս մտիր ուերղէ
անոր՛
Ա զ յ ի , ի՜նչ լաւ մագ ո ւ նի ս ,—
Սոխակի փարւազ ունիս • • •
Ան իսօսքիգ քուղապ
կուտայ
, շատ նազ չէ^եր
,
քեզ ս/աչփկ կուտայ ու տունգ գբախտ կըղարձնէ ;
X
Հայ
գարուն
սբաեր՝ թէ կըՀեռանան
Հայ ան
կո ղին
էն
, թէ պսակի։ բամակր
չի լեցուիր
Հայ այ–
զին՚ե լ՛ու
ղ ին իո՛ի , օտար թաղա
բնե
բու
մ էք շուտ ոփ
կը թառամ
ին ա յղ
ւլա բուն
հաւլի1լնեբր :
Պատիւ չէ քեզ Հայ ծնալք՝
օտարին
ղրկին
մէք
նետել քո ղալակ : Պատիլ չէ Հայ Հարուստ
օտար
բուրաստանի
մ էք ւինտ՚ւե
լ • ծաւլիկ քո ծազկամ ա -
նին
Հ ամար • մ ի՞թէ քո տ ՛լուն։
յա
րմ ալ։ կր ւ։լակ -
սին
մեր երկրին
մէք ա չքե րոփ չալ - չալ
Հարսնցէլ
աղքիկնե
ր
է
X
Հայ
աղքիկն՛ե
ր , իրենց
Հօր ծառին
ոսկի
սլր -
տոււլներ, չար բաիսաոփ
օտս՚բին։ նետ կր
զարնւէ
այգ սբտեբ՛
օտարին
աունր
անոնք
կ
՝ոլ
։լեն
Հարս
երթալ,
։ւլ
եթէ օտարր փող կ՝ոււլէ,
փո՚լ
կուտան
անոնք, եթէ Հող կ՛ուղէ , Հող ալ կուտան
անոնք ,
իսկ եթէ ատոփ ալ ւլ ո Հ չի մնւար օտար
պարմանին,
Հայ
"՚՚լքԼ՚կր
Հ "՛ւ ին։
՛ս է կր Հանւկ
՚իոիս կուտա
յ ա ֊ • ՝՝^
նու
Հայ
Հաբսնցոլներ
, մի րլլա ք Հողմակոծ
ալիք–
ձեռք : Եղկելի
օրինա1չնեբէն։
օրինակ
առէք եւ ա–
ռանւց տարուբերուելու
, օտս՚րին
ձեոք տալէն
եւ
իսօւ։քկապ
րնելկնւ
ղ՚լուչացէք
: Խորթ
աղ՛էէն
ծն՛ած
խա\ղակ։։՚թ
զաւակ
չի լուար Աբաքսի մեբ մաքուր
քուբը :
Հա
յ Հարուստ
ծնողք
, սնափա՚ւ
կրքէն
մ ըղ -
ուած^ ինչ՛՛ լ կ՚ոււլես
ուրանալ
ք՛՛ւ աղ՛է , չես ըն
թանար
Հօբ՚է ու սլաոլերոլղ
շ՚սլւլէն։
եւ
կ
^Ոււլես
իսո րթա
ցնե
ք ղե
ր՛լ աստանւգ , դ ոլրս Հանելոփ
ղա
յն
լո
յս
Լո
ւս ա ւո ր չի աւա՚լանէն
օրՀ%եալ %
X
Հայ
պարմ՚սնի
, Հայ օրիորդ , ինչո ւ օտարին
ձեռք կուտաք, եւ կ՝ու բանաք
ձեր ա՚լէէին
անունր
ւ
Առուակին։
կաթիլ
մր քուրին՛ սչէս
Լ՚նչո ւ ոփկԼսսնւո–
սին
մէք կ՝ոլզէք
կորսնցնել
ձեր ցեւլին
փեՀապանծ
նկա րագիրր
%
Հա յ ե րիտասա
րւլ , Հա յրենիքի
պէտք չէ ՐԼլտլ
խորթ
զաւակ.
Հայ բուրաստանէն։
քաղած
մեւլրգ
անուչ,
ինչ՚ւ՚^ւ
օս՛ար
։իեթաԼլին։
մէք կ՝ամբ"։րես
։
Պա յտե րուգ տակ
Արտ
՛սւ աղդե ան դու բե՚լաս
,
ոտքե րուգ տակ քաիսքախէ
զ ինի
ինւ բամակր օաա -
բացած
Հարսերոլն
:
X
Հայ
օբիոր՚է
, կոյս
՚լե՚լեցի՚կ.
Հայ աբեւոփ ա -
բել
Հագած
, Հայ բու րաս աանին մէք
կուրծքիգ
՛լարդ
ծաւլիկ
մի՞ թէ կր պակսի , դու կ՛՚այցելես
օ–
տաբներու
պարտէւլէն։
ներս : /• ւլոլր փա՚լր դառնա
ցած
, պի՛տի ըսես ,
ափօո^ս , որքան փչոտ է օ -
աարին
՛Լա րգը :
X
Աէր, սէր, մի կա՚՚լեր
աչքերր
Հայ
տղուն
,
ղարկ
գուռր
անոր
իս՚լճինւ , Հո՚սկցուբ
ան՛որ որ սիր
տր Հայ կոյսին։
մաքուր է $րա՚զիղ՚ւնի
կրլկլ
քուրին
պկս • եւ տնւկողինն
ան՛որ
Հաւ ատս՛ րմ ութեան ս՛ -
ռաքինութիւնոփ
ում՚չին։
պաբսպուած
՚,
Ա ի՛ , մի՛ Հայ օբի՛ոբգ
զ ո լ ն քու
պապեբռլգ
ցանկապատէն
գուբս
նւետուիր • ՚ լ ա ֊ բ
"՛՛՛ԳՐ մի
փ։ն ա՛ւեր օաար
աւազանին
՛Լրա յ ք/ե՚էիգ պաբկեչ -
տութեան
ոսկի ծո բակ
ր :
Աղւէաս իրո
ւթի՛՛ ւն , գուն
առաքնո ր՛լէ
Հարս
փնտռող
, մ անչ
փնտռող
ե բ իտասա րւէԼե
րո ւն , մ ր -
աիբ
անոնց սրտէն
ներս
, • գո^ցէ
անոնց
ս՛ չրե
ր ր ոբ
չխտրուին
օտաբներուն
նենղ ու պատի՛ր
մպիս^ե–
բոփ։
Զգացուր
անոնց
Հեչտանքը
անուչ՝
Հայ ան–
կո՚լի՚նին ;
X
րուն Հայ օբիորղ
, օտարին Հետ
"՚մուսնու -
բ՛սյց
կարելի չէ ասլրի՛լ առ՜անց
ՀայրեՏւիքը
սի -
բելու ;
կ՚ս՚ւլթական
Հայ , սիրէ
Հայրենիք՛է
, ղի՛ անոր
արեւր
մ իա յն կրնւա յ Հա լեցն՛ե
լ սբա
ի՛լ փ րա
յ
եղած
օտարամոլութեան։
ցօ՚լբ ; Աի՛րէ ՛հայրենիքդ, ւլի
այգ սէրր
միայն
կբնայ
Հալեցնել
սրտի
՚էէ
՚Լրտյ սառ
կա պած
աւլ՚լ աւե բութ ի՛ւն՛դ
՚լ՚լուե
լի : Ա իրէ
Հտ յրե -
ն՚իքգ , ղի այ։է "էրր վ՚ոթորկելոփ
կր ՚Լանէ
Արտէդ
ա՚լդգ
ուրան՛ալու
անամօթ
մչուչր :
Տաբաղրեալ
Հայ,
յի՛չէ
մայրղ
մարտիրոս ,
զգո
յչ
, զգ"
յչ օտարին
արեւէն
, մ Լ։ , մի երբեք Հա
ւատար
՚ պան՚գոլիստր
ուր
որ
Րէէայ , արեւէն
՚լըբ -
կուած՝
տա՚ւասլանքի
, զրկանքի։
, ու
Հալածանքի
մէք
ս՚սՀմ անուած է ս՛ ոլր ե լու : Զեմ
ու՚լեր
նկատի
աոնել
բացաոոլթիէն
կաէլմող խարխափ
մոլորեալ^
ները
որոնք գմո ի՛քին
չուքին տակ
իրենց
ուրա -
ցում ոփ ե բքանիկն՚ե բ կր Համ
արուին
%
Աայր,
մայր քուսէրւէ
մեղի պէո
պանդուխտ
ւլաւակներուգ
Համար,
թէեւ
կապարի
նմանէ
ծան -
րանա
յ , սակա
յն քու ամ էնէն ծանբ
խաչդ
մ ենք
•
մեր
ուսին
տ՚ւած
, չատ թեթեւ կր զղանք , ղի քու
օբՀնութիւնէէ
կը թ ե թ ե ւցնէ
ամէն
ծանրաբեռն
ծան՛րութիւն • մենք օտարութեան՛
մէք քու բեռնե–
բոլդ
բեոնակիբ
, քու ի։աչերուդ
խաչակիր
ւքնալոփ
կրցած
ենք Հայ աէղբիլ :
Լսեցէք :
Արաբական
գրա խտին
Հ աւե բուն փետոլբնե
բը
ոչ մէկ ատեն
՚՚լիտի։
՚լոցեն
ճաւլատ
՚լլուխր այն
կրե սոս
Հա յե բուն՝
ո բ օտա
ր ին
սէ
՚ւքեւ Հա լ կո Հ -
"լիւր
էրենց Համար Համարած
են նախաաին՚ք :
Գ"ւք ձեր մայրր
ուրացող
գաւաճան
օտաբա -
մ ւ։լ Հայեր,
ո րքան գ լիս ա պտո
յա կր պատճառէ
ք ,
երբ դուք
՚Լսեմաչուք
քաղաքակրթութեան
Հ՚՚փեբ
՚սււած , բարել չէք տար այն։ մարղուն
,
Որ
բսէիսաոփ
կրցած է Հա յ ծնի՛լ ու Հա յ մ1։ալ նաեւ
խաչին
փր^
րայ,
կրակի
՚՛ ու
ս ո լ
բեբու
մէք :
Ես
մւեղ կբ Հտբցնէեմ , Հայունէ աւետարանր
ոլ–
րացո՚լներ
, Հայուն
լե՚լունւ
ծազրողն։եբ
,
Հայոսն
արմանէիքնէերբ
ան՛ա րղււ ւլն։եր , մ ի" թէ
Հողին
տակ
ն՛ոյն
որ՚էեբր
չեն որ աղճաա
Հայուն
ուզեւլր կրր -
ծելէն
՚Լերքր,
ձեր սրտի՛
ճաբ՚զեբուն
՚Լլ՚այ
պիտԼւ
իսո լմեն։ ա՛ւանց խտիր
գնե լու
՝.
Հայրենիք,
գուն
որո՞ւն Հետ կր խօսիս, ես ո–
բս՞ւն Հետ կր խօսիմ : Բեւլ ուբացութւե
ր ր իմ
լե՚լուս
չեն
Հասկնա
ր զի ես քու լեզուէէ կր խօսիմ ;
՚Րեզ ուրացող
ղաւակներգ
իմ երւէս չենէսեբ ^
զի ես քու ողբերգ
կ^եբ՚էեմ
, զի ես քու բողոքնե -
բուդ
արձաղտնղը
կ՝ րլլտմ
է
իյԱԲ.–^
ճի՚–մ<ուրիյէթ\.
աշխատակիցը^ էւ,^
աո ք^է^՚Ա՚Ա ՏիԳԲ՚^1՚"կեՐ"^էն Վան ան<յած ըլլա -
լռվ,
ԿԸ
գրէ վերի խ"Ր՝^Գ1^ին "՚ւ^Կ (8 Յ ս ՚ ֊ ն ի ս )
ըսեր է "է՛ ՛Լ՛"՛" Ք՚"Գ՚"Ք
՚ ^ Ժ է ••
Ան՛ունը
այգպէ"
ելեր է. Ր ՚ " յ Ց
^ ^ ՚ ք Ք / ^ . ՚ ՞ ^ " « Ք ;
ք"^
ՅԸԲ ֊
ուահ,
վիթխ՚"Րէ
՚էէ՚^՚Լ
՚ ^ Ժ է՛՝ •Ր"՚"^֊~երեսուն
ա ֊
րեւելեան
՚լի՚-՚ժր
մկկ՚ոեղ
բերէք, ել
կ՝ոլնենաք
վսէնր։
Շ՛ոտ աչխաաեցայ
որինքզի՛նքս
Հ՚սմոզեմ ,
.կո՛լայ սակայն
քա՛լաք նկաաել
Հանր;
Անկաբեչփ
է որ մ՚՚սրգ
ինքգթՔԷԼ
Լոս՚րէ –ի-եչ փսյԼ՚ք^թող
՛լիւղ
մր
ՐԱ՚"յ––
՚ ^ " ՛ ^ արմանի է գիւղական
՚լեզեցկոլ ,
թեան; Շատ մրտեղեր պատեցայ,
բայց
ամէնէն
աւելի Վանը սիրեցԼ՛
= Տաքութիւն
մը ունի
,
մար՚լս կր Հս՚մակէ
, կը ՚էրկէ •
Հ ՞ ^ ք ,
քարերը տաք ,
մարգիկր աաք , բնակիչնեբր
ե,լրայբ
. . . Նստէ սրր.
ճարան
մը, քեղ ճանչնան թէ ոչ, անպատճառ բա–
րեւ կուտան, կըմօտենան
ք ե ՚ լ ի , իբր թէ
քառսուն
տարուան
բարեկամներ
ըԱային : Ասպնքականոլ
.
իմեան մէք ալ Վան աննման է : Շատ անուշ է ՎԱ,–
նր։
Գիւգ րսի եւ միտքս
ինկաւ :
Առանց
«մինարէ»ի
քտղաք
կ՝րԱա"յ
֊.
Վանայ
մէք մէկ Հատիկ
Հմինարէ–» չես դտներ։
Ա՚էկիթնեբը
անգամ
Հողաչէն
ծտծքեր
ունին :
Առտուն
կանուխ
կ՚արթննաս
կովերու,
եզնե -
բու
բառաչիւնով։
Հո՚ԼԼ"– մր առքեւէն
կ՚երթայ
ամ
բողք կենգանական
կարաւան
մը, անցնելով Վ,Ա ^
նայ
ամենամեծ
պողոտայէն
, Շէրէֆիյէէն
; Աստը–
հուն օրր այսպէս է :
կովեր
որոնք բեռեեր
կր
տանին, կառքերր կր
քաչեն,
սլագար
կԳրթան,
ծա՛ւի
կոճղեր
ծախելու;
Այստեղ
ատաղձը
այնքան
սուղ է որ մարդ
չի ղաբ–
է
(անար , երբ ^ոլ՚Հքով
տուն
մ՛ը չի տեսներ ;
կանուխէն
ելէք Վանը պտտելոլ
Համարէ Եթէ
քազաք
մը սերտել,
ճանչնալ
կ՝ոլղէք, պէտք է առ–
տոլն ընտրէք ; Ա ասնւալո րա սլէս առտուն : Այդ մա
մ՛ուն քաղաքը
Հանուած է, մերկ
էէ
Ամէն՛
տուն՛ի
առքեւ կըտեսնէք
կին մրոր կ^աւլէ փոէլոցը կամ
ոլողոտան : Ամէն
տունի
առքեւը
աւլուած է , քրր–
ուած , մ աս
մ աքուր է Հապա եթէ ա յ՚լպէս
չը -
նէին եւ ամէն
ղործ քաղաքապետութեան
ձ՚էէին
,
իե չ սլիտի
րլլա
ր ; Անկա րե լի։ պիտի
բլլաբ
անցն՛իլ
Վանայ
վւո ւլո ցնե
րէն , ւիոշիԼն , Հողերէն։
Ըսեմ որ
Վանայ
մէք երկիրն ալ, երկինքն ալ Հո՛լ է, ամէն
ի՛նչ Հ"գ։ Տուները
Հ ո՛լա շէն՛ , պարտէ՚լեե
բու
, բա -
ցաստոէնէներոլ
պատերը
Հող, մի փնտւ՚եբ
քաբու -
Կւ՛ւ՛ սլաաեր , ցանկասչատ
, թել վանգ՚սկորմ
։, Հոդ
իլ
մ
՚իքսյն
Հալ,
ւիողոցնեբն ալ, պողոտաներն
ալ
X
Տուներուն
մեծագոյն
մասը
միայարկ է ել
ցածլիկ : Տտնիքներուն
բարձրութիւնը
մէկ
մեթր
է երկու քովերր, կր տեսնես
զառնոլկնեչ
,
Ուլիկ
ներ որ կը խաւլան
տանիքէւեբունէ
՚Լբայ :
Այս
Լողային։
աչփ՚աբՀր
իւրայատ՚՚էյլ
ճարտա
րապետութիւն
մրն ալ ունի։
ինչ՛,"լ
չունենայ, եւ
չաւո աղուոր
Հողէ տուներ
գտայ Հոս :
Անոնք ոբ Վան չեն եկած, եւ կամ պակաս տե–
՚լեկութիւն
ունին
իր մասին , կը կարծեն թէ քա -
՚լաքը
Վանայ
ծովուն
եզերքն է։ Աս ալ
այգպէս
կը կարծէի; Ա ինչգեռ ան Վանայ
ծովէն
ճիչգ
եօթ–
նոլկէս
քիլոմեթր
Հեռու
է. Վանայ եւ լճին
միքեւ,
կայ
Վանայ
բերդը, որ կը կենայ կքած
ուզտի
մը
•ւմ՚էէն , ինչ.։լէս կը էէլէստկերացնէ
Լվլ֊իյա
ԶէլէպԼ՚ն :
Այդ
րերղր
^.սմիրամ
թագուՀիին
ամբոէյն է։ Ան
է որչիներ է այգ րերգը,
ա՚ւասպել
մըն ալ Հիւսե
լով
ան։ոբ ՚Լրայ :
Հին Վանը այս բեբգին
ստորոտն էէ
Բաղ՚սքին
այգ մասր
մինչել
առաքին
աշվսաբՀամաբտը
բնա
կիչներով
լեցուն էբ; Վ՚սնեցիք երբ գազթէն ետք
՚չեր՚սէէարձեր
են , էէաեբ ենայգ տեգեբը
աւերակ
,
Հրկի՚լուած
ել քէ" ր ո ւ ք,սն
լլ , ան՚լամ
մլձ, ալ Հոն չեն
բնակեր,
ելք.ս
^ ^ ^ լ ^ լ,^ վեբ ,այմմու
տեղբ։
Ս.^ա Հին Վ՚սնր,
կը
կլ-նտյ
ղէմ
ս իր կիսակոբ–
Բեզ
ոլբացո՚լներր՝
ե՚լէէլէ
սրինգը չեն սիրեր
^
անոնք ախոռէն
ելած , սլա լա
,,,ն ե բ ո ւ մէք
մեծցածդ
նաչխ,.ւն
ե՚լունգ
մ՚ս։ոնեբով
այլ եւս
չենգարձնեբ
Նարեկի
է քերր, ան..կ Հտյ գա։ւնուկներն
են որ կԸ.
խորչի՚ն, կր նե՚ոոլին
օտար
էէայլեբու
՚էիրկը–
Այս
ի՛մ դրածներս,
մայր
իմ, պիտի
մանե՞ն
արղեօք
քե՛լ
ոլրացռլներոլ
.էլալաաներէն
նեբս է
քանի որ էսնէէնք "՚նկրթոէթիլն
կր Հս՚մ՚սրին
<՚",է
թերթի
մր ղրուիլ
ր։.էմ"էնորղ
, քէսնի որ անոնց
<Ա"
մար նաիսաաինք մեծ է ձեոք
,էէ
,.նել
Հայերէն
մէկ
Ո""՚ւհ.
կ՚սմմէկ
ղիր^
քքայր,
մա՛յր
^ Հտյ Հայրենիքի
մեր
՚»յՐ1՛
մայր,
մի, մի շատ ցաւիր,
րեղ ո, րաղ ՚, ՛լնե րր ար
մանի
չեն անունգ
կբելո, , ...ն՛ոնց ուրա՚ր՚ւմը
Ք"՛֊
տնտարբերսլթլանղ
իսոբ փոսին
մէք թ՚"՛էկ
՚
^"1
ոբ անոնք
իրենց պէստիլի,. ...էԼլի սափորը
կսարեն
ա՚լնուապեաակէսն
անառաԼչէէէնոէյնեբու
մարմար
յա
տակին
վր.սյ •
^ " ՚ ՜ յ Բ ,
մ ս ՚ ՜ յ ր ,
օբՀնէ
ղուն
՚սյն
զաւ՚սկնեբգ
որ
արիւն
քրտինք կր թո։,իեն
ամկն
՚լն՚՚վ
" ՚ –
Կ՛"^՜
զեն
մշակել
Հայ բաբբաոդ
ոսկի եւ Հալ
նկ՚սր՛»–՜
գիրգ ագամանգ
յ
ԱՏՐՈԻՇԱՆ
Fonds A.R.A.M
