• 1 ^
<Տ Ա/ԻԱՋ
Հ.
8*
էնո^ Անէուկի Օդ»
Գ^-ք՝
՝^Ա^Աո–հՆ
Կշ մանենք
Մարա ամիսԱ՛. «Տառաիի
հ՛անէ*
Լ –
ցումներոլ
սիւնակին
մէք կր Յաղկին,
իրարու, ե
• ֊
աեւէ : \,որ Սերունդի
«Օրուան»
յայաարարու
~
թիւններր
;
Հ.
8՛ Գ–Նոր Սերունդի
մասնաճիւղերր
, Ֆր՜~
րանսայի
հայաբնակ
չբշաններոլ.
մէշ, կր աօնեն
իրենց
«Օրր»,
1940^5.
ի վեր, րնդհանբաոչէո
«/^
ամ սուն :
Ամբողշ աա րուան մրյարատեւ ու
մբաշան
դորՆոլեէո
ւթենէն
վերշ,
այնքան
դժուարին
պայ–
մաններու
մէշ, եբիաասարղներր
ճդնաձ– են , կա–
ք^Ժ
եղածին չտփ մտային
պաշար
ամբարել։ Հե–
տեւած են հայերէնի ել երդի դասերուն
,
Հայոց
պատմութեան
եւ դրականութեան
նուիրուած
դ
"՚՜՝
ստխօսութիւններոլ
ինչպէս ել վիճաբանական
հա–~
ւաքոյթներոլ
, եւ կ՝ուղեն
տարին անդամ
մր հբտ–
պաբակաւ
ցոյց տալ իրենց աչիւաաանքին
տբդիւե–
քր, մասնաճիլղերոլ
կենսունակոլթիւնր
եւմէկ
տարուան
յառաշդիմ
ութ իւնր
յ
^
Տեսակ
մր ինքնակամ
քննութիւն
որուն,
իբրեւ
ք՚ենիչ, կրհրաւիրուի
հայ
հ ասա րակո
լ թ իւն ր :
Եւ հասարակոլթիլնր
պարտաւոր է
հրաւէրին
պատասխանել
հոծ բաղմութեամր,
ամէն
չ Ր ^ " ՚ ն ի
մէշ՛– Պարտաւոր է քաշալերելոլ
հայ ղիտակից ե–
րիտասարդութիւնր,որպէսղի
ան աւելի մեծ կորո
վով ել թավավ
լծուի
իր ապա դա
յ
աչխատանքնե–
բուն
յ
Ափիւռքի
ժողովուրդին
յարատեւու՛թեան
էա
կան
սլա յմ անն է մեր ե ր իտասա րդութեան
հտ
յեցի
ղաստիարակութիւնր
: Ա շակութա
յին Ա իոլթիւն -
ներու եւ րոլոբ մեր կաղմ ակե րպութ
իւննե րո ւ օ -
րակարդին
առաշին
նիւթր պէտք է կաղմէ այս
խնդիրր :
՚իաշ^եակց ութ իւնր իր կարելին կր փորձէ
"– յս
ասպաբէղին
մ էշ : 1Սում բ մ ր կարող
անձնուէր
մ ր–
տաւո րականնե ր եւ ուսուցիչներ
ալ չեն զլանար
ի–
րենց
շս։նքերբ,
մչակեչու
համար մեր եբիատսար–
դութեան
միտքր
, տրթնցնելոլ
համար
անոր աղ -«• ՜
գա յին
ոդին ;
իսկ
հայ հասարակոլթի՛*ւՍր։
Անչուչտ ան ալ
կ՝ բմ բոնէ
հարցին
կտ բե ւո րութիւն
ր Հ է՝ա յց
դործօն
գել։ կր կատարէ՛^ : կ՝րմ՚բռնէ՛^ թէ նոյնպէս իր օ–
ժտնղակութեան
ել խրաիսուսանքին
կր
կարօտի
հա յ ե բիտասարդր :
Այս
Հարցումին
դրական պատասխանբ ստա -
ցած
պիտի
րլլան ք , երբ մեր Հ ա յրենակիցնե
րր
ստուար
թիւով
ներկայ
րլլան
«Նոր Ա երունգի
Օր
ուանդ
Հանդէսներուն
:
6ՈՎԵԿ
ՕՏԱՋԱՆ-Բ
ՓԵՏՐՈՒԱՐ
\8Ը ՎԻԷՆԻ
ՄԷՋ
ՊԱՐՏԻԶՊԱՆԸ
, հնդիկ
բանաստեղծ
Րապին -
դրա Նաթ թակորի : Անդլերէն
թար։լման։։ւթենէն
Հայերէնի
վերածեց
Գասպար
Ւփէկեան
(1915–16յ
Թիֆլիս) : Պատկերազարգեց
նկարիչ
Լաքքա
։ Տպ՛
Հայ ճեմարանի,
Պէյրութ։
Գին
10
չիլին ,
Կ՝ԵՐԹԱՄ
(վէսչ)։
Գրեց՝
Արմիկ։ Տպ՛
Թէհ–
րան ,
1950 :
Գին
20
րիալ : Գիմել
«Ավիք^ի
խմբա
գրութեան
, Ա ՚ Տաբութիւնեան—՚Բեռիին
:
ՎԻԷՆ
Նախաձեռնութեամբ
Հ՛ 6՛ Գ֊ Նոր
Աեր ունդի եւ ^ ո վանա լոր ո ւթե ամբ
կոմ իտէ
ին ,
կե րաՀամ ակբական
իսնշո յք մր սարքուած էբ «Հ՛
Օհանշանեան»
սրահին
մէշ, ^աբաթ
դի-ւեր,
24
Փե տր ո լ ար , Փետ
ր * \Տի հ ամ ա ժ ո ղւ։ վյ։ դա
յին
րմ -
բոսաոլթեան
աարեդարձին
առթիւ,
ինչպէս
միչտ.
Ա՛յս անգամ ալ հաւատարիմներու
բազմութիւն
մր
մամանակին
հաւաքուած
էր սեւլաններու
շուբշ ,
Գործի
ւէրայ էին մեր վառվռուե
ե բիտասա
րղնե ր ր ։
Անթերի էբ սսլասարկութիւնր
I
Ընկեր
Ուզունեան
բացումր
կաաարելով,
Հը–
րաւիրեց
օրուան
բանախօսը,
րնկեբ
Հայկ
Աէբէն–
ԿԷ՚֊Լ^ան
, որ կուռ բանախօսութեամբ
մր - բտ -
ցատբեց
Փետր՛
\%ի տօնին իմաստր եւ ՛լայն
նման–
ցուց Վաբղանանց
պաւոե րազմ ին : «Հոս ալ մէկ
կոզւկ՛ կեցած
էին Վարդաններ
, միւս
կողմր Վա–
սւս1լներ։
Թէեւ
Վարդանը
պարտուեցաւ,
րայց իբ
անունր
սրբացաւ
ե ւ վերածու
եցտլ
պաշտամուն -
քի՛, որով պարաութիւնը
յտզթանակ
մր եղաւ,
րայց Վասակը
մնաց Վասակ։
Նոյնն է
Փետրուար
18/՛ է
Հոս ալդէմ դիմաց
կեցած
էին աարբեբ ա–
նուններով
Վարդաններ եւ Վասակներ։
Այո, Հո՛ւ
ալ պարտուեցտն
Վարգաններր
, բայց
բռնակալ
ները
իսրատոլեցան՝» : Ւր վերշի՛ն
խօսքե բր յտա–
կապէս
ու՚լզելով^
նոբ սերունդին
, բանա խօս ր շեչ^
տեց
. «Գուք
պիտի։ անցնիք
Հ ինե բուն տեղը,
սեր–
տեցէք Վարդաննե
բու պատմու
թիւնը
ձեր
տկար
Հայերէնով
անզամ՛։^։
(Ե՝ավ։եր) :
Խնշոյքր
շա րո ւնա1լոլե ցաւ
մրնշեւ գի էերուան
մամ ը մէկ , ս ե ղան ա պե տ ո լ թեամ ր րնկեբ
Մ "՛՜չե ՛Լ
Մոլրատեանի
։Հիլբեբ
ունէինք
նաեւ
Լիոնէն
ւՄեծ
Հաճո յքով
լսեցինք
Տ իկի՛ն Ե • Վա ոժ տ պե տե ան ի ե–
րեք
յաշ՛՛ րւէա կան
ել՚՚լեբը ; Ներկ՚սներր
բուռն ծա–
վւե րո՚է ղնա Հ ատե ցին դի՚նքր
;
կատւս քլախառն
ե րգ
մր երղեց
րնկեր Գ.Աճէմեան
Աիոնէն)։
Ամբողշ
բազմ ութիւնր
Համ ակո ւած
է ր
խան ՛Լ ա՚իաո ու -
թեամբ։
Ներ1|այ ւքը
>
ՓԵՏՐ՛ \ՏԸ ԼԻՈՆԻ
ՄԷՋ -
ԼԻՈՆ ՚ Վ^արգանանց
պաաերաղմ
ի
1 500""^ ՜
եա
յ տօնակատա
բու թենէն
երկու
շաբաթ
վերշ ,
Հ՛ 6՛ Գ՛ Վարանգեան
կոմիտէն
կազմակեր՚՚լած
էր
ի՚նշոյք
մր Փետրուարեան
. ասլստտ՚քբու
թեան
տ՚որեւլարձին
աոթիւ։
ինչսլէս
Վարզանանցի տօ-
նին , այս խնշոյքին ալ սրահր
լեցուած
էր ; կա -^
պո յ՛ո հաչր , ԱանուՀիներն
ու Նոր
Ա երոլնգր
,
Տէսինէն
ալներկայ
էին քանի
մր րնկերներ։
Րնկեր
Ա՚սրղիսին
տրուեցաւ
սեղանապետի
պաշ՚ռօնը,
՛լոր
մինչեւ
վերշր կատարեց
զուարթ
տրամադրոլ -
թեամբ։
Տեղի
ունեցան
խմբերէլներ
ԱանուՀինե -
բու
կոզմէ,
ինչպէս
նաեւ
մեներդներ եւ արտա -
սանութ
իւննե ր : քՍօոեցան
րնկերներ
Աամուէլ Աով–
Հաննէսեան եւ Միստք
Մի՚րղէ,
ղլ՚ոլադներ պատ
մեցին
ւ^շւՓետբ
. ՝\Տէն , եւթելտղրեցին վառ պա
Հել այգ օրուան
նահատակներուն
յիշատակր
յ
Աոլզումով
արտասանեց
ոեբասան
Հալկասար
, որ
մի՛շտ անբաման է մեր ձեռնարկներէն
: քէ/նքոյքր ,
որ շատ յաշող
անցաւ
բտրո յական թէ նիւ թական
տեսկէ՚ռով
տեւեց
մ ինչեւ
գիչերուան
մաւէր
Թզթ-ակից
ՄԵՐ
ԳԻՒ՚ԼԻՆ
ԿԵԱՆ՚ԻԸ
0ԱՐԱԷ6Լ՛֊֊
Պոմ ոն Մ արսիլիո
յ ամ էնէն
բաղ–
մաՀայ ել ամփոփ
արուարձաններէն
է ։
Ազգային
կեանքը
իր դո յութիւնր կը
սլաՀԷ իր
զանազաՍ
միութիւններռէ,
կապոյտ
Իքաչի
մասնաճիւղով.
Նոր Ոերոլնդով
ել եկեղեցիով։
Թտզակս՚ն
խոր -
Հրղոյ
անդամները
ազղասէր
անձեր ենորոնք ի -
րենց կարելին կ
ընեն
եկեղեցւոյ
մատակարաբոլ -
թեան
Համար։
Անոնց Հեա կըգործէ մանկապար -
աէդւ՛ ^"ղաբարձոլթիլնր,
իբրեւ
օմանդակ
ունե -
նալով
իսումբ
մը խնամակալ
տիկիններ
,
ոբոնք
ամէն
շանք ի ղործ կըդնեն Աղդ՛
մանկապարտէ–
զբ
բաց սլաՀելոլ ;
Թաղականութեան
կողքին կայ նաեւ
օգնոլ -
թեան
մարմին
մր որ ամսական
կանոնաւոր
նը -
պաստ
կրբաժնէ
թաղթն
աղքատնե
բուն ,Համ աձա
յԽ
իր ե կամ
Հ՝յոնե րուն :
Այս մաբմինը
իր ծախքեբր կր Հոգայ պատա–
Հական
նոլէրներով,
ամսական
չնչին
րաժնեվճաբ–
ներո՚է
ել եկեղեցիին
բակր դրուած
պնակով
։
էթատեր թելադրած
են լ^գՀանբացնել
փոխան
ծաւլկեպսակի
նուէրնեբր : Աակայն
մինչեւ
այսօր
կարելի չէ եղած
իրականացնել
եւ շատ
յաճախ
ուրախութեան
և տխրութեան
առթիւ կը տեսնենք
չավ՚աղանցուած
առատոլթեամբ
ծաղի1^եր՝
որոնց
՛իո իսա րժէ քով
կարելի
պիտի
րլչաբ
արցունքներ
որբել։ Երբ սրտցաւ
Հայրենակից
մր
գիտողոլ -
թիւն
բնէ , քիչերն ենոր րնթացք
կուտան
եղած
թելադրութեան
: ^ա՚էանակ է ոբ սթափուինք եւ
սլաբապ տեղր չծախսենք;
Աշ ու ձախ շատ ցաւեր
կան,
Մչակոլթային,
Բա րե՚լո բծական եւ կրօնա
կան
Հաստատութիւննեբր
սլաՀելու
Համար
նիւ -
թական
մ իշոցներ կը պաՀանշոլին
1
Աշխատինք
Ղէ"1է՛
Լ՚"՚–Շ
գործածել
մեր ադբիւբները
։
Խապրիկ
ՄԱՐԶԱԿԱՆ
ԿԵԱՆԲ
ՄԱՐՍԷ6Լ.— Հ՛ Մ՛ Ը՛ Մ՛ին
9ւշտՀի Հետ ու––.
նեցած
մրցումր
վեբշացաւ
Հաւասար
1—1.
Այս\
կէս
ձախողանքին
մէկ պատճառր ա յն է որ , չորս՛,
լաւագ՚ւ
յն
մ ա րւլի1^ե րր վիրաւո ր կամ
պատժուած
Րմլաէ^՚է
,
ւէ
մ ասնակցե ր՝ Ա ՚ խում բի՛ն
ւ
Թէեւ
յաղթութիւն
կր մաղթէինք
, բայց Հաւասար ար -
։լ իւնքն ալ իբ օ՚լուտն
ունի : Այմմ կը մնան
երկու
մ լ՛ցումներ
ախո
յենու թեան
։
Այս Կէ՚րակի
Հ ՚ Մ • Ը • Մ ՛ր իբ
մարզադաչտին
^է13յ1է1Շ/
՚Լրայ կը կատարէ
եղանակին
ամէնէն
դժուարին
մրցումը
Տէ.ԼօԱք)/՛
խումբին գէմ : Առա
շին խաղարկութիւնը
հաւասար
վեբշացաւ
, բայց
ինչ կռիւներ եւ խուժումներ
տեղի^ ունեցան
,
Տէ.
Լօսթ^
մաբզիկներր եւ Հանդիսականները
երբ կը
տեսնեն որ իրենց
խումբր
պիտի պարտուի
, անմի
շապէս
կռիւներ կր ստեղծեն եւ մեր մարղիկնե -
բուն կամքր կր շլատեն
: Այս անղամ
ամէն
միշոց
ձեււք առնուած է : Տասը ոստիկաններ
պիւտի
Հրս–
կեն մարզադաչտին
վյւայ
է
Աբտադին կր
իսնդբենք
րոլոբ
Հանդիսականներէն
որ ինչ որ ալ պատաՀի
բնաւ
չկորսնցնեն
իրենց
սլաղարիլնր
I
Հ՛Մ՛ Ը՛
Մ –ր այս անդամ կր ներկայանայ
իր լաւաղո
յն
կազմ ով եւ վստաՀ
ենք ոբ գեգեցիկ
յաղթանտկո՚է
մր, մեր մարզիկներուն
առշեւ
պիաի
բացուին
Բ^օաօէ^օո ԼՃՇ6116ՈՇ6/՛
դռները
է
Վահան ՇամլհաՏ
«8ԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
ԼՐՏեՍ ԿԻԿ էյՐ Ոն Ա ւ ա Ա ՑԻ Սեձ
(Գրհց՝ ցերման ւյ-եսպանաաան կ ցռրդ Մ Ր Յ ԶԻ Շ )
ԱՐԿԱԾԱԽՆԳՐՈՒԹԵԱՆ
ՎԱԽՃԱՆԸ
Եթէ
սաւառնակ
նստիք
Պերլին
երթալու
Համաբ,
առանց դատավարութեան
պիտի
մաքրեն
ձեզ՚այնտեղ։
ԽոբՀեցէք : Եթէ մեղի գալու
Որոշում
չտաք, շատ ուշ պիտի
ըԱայ
յետոյ
յ
Գոցեր էի արղէն
հեռաձայնր։
Բայց
ելայ, ա–
ռի
զմելիս եւ կտրեցի
հեռաձայնին
թելը,
որով -
Հետեւ կրսկսէի վախնալ ես
ինձմէ։
Գիշեբուան
ժամր
երկուքին
, պանդոկի
Հեռա–
ձայնով
կի՛նս կանչեցի
Անգարա
ւ Ըսի իրեն, որ
վայրկեան
մրիսկ *"չքը
չհեռացնէ
տղոց
վրայէն
եւ տան դուռը
կղպուած
պաՀԷ
մինչեւ
իմ վեբա -
դարձս։
Խոստացայ
ամէն բան բացատրել
իրեն
տուն ղառնալէ
վեբք։ Աասաիկ կր՚իախնտյի որ
կ՝առեւանղեն
ղաւակնե րս ,
ո րովՀետեւ
լաւ դի-
տէին թէ պիտի
երթայի
անոնց
ետեւէն
ըլլային
։
Տտ9որգ
առաւօտ
, թղթատար
օդանալ
բ ա -
ռանց
ինծի
զնաց
Պերլին։
Առաւօտուն
կայարան
գացի
իրիկուան
շոգեկառքի
տոմսակս
առնելու
համար : Տեղ չկաբ , արս անգամ
Հնղաւղատիկը
վճա^եԼով
կրյէ տոմսակ
մը ճարել ել այղ
գիշեբն
(82)
իսկ դառնալ
Անգարա,
դժո խա
յին գիչերուան
մը
յիչատակը
տանելով
Հետս
իսթանպուլէն :
Մեկնեէէս իվեր քաբտուզարոլՀիիս
փախուս–
տբ տարաձայնուեր
էր Անգաբայի
մէշ։ Ոչ ոք կըր–
ցալ որոշապէս
րսել
էժէ ուբ կը գտնուէր ան,
պէտք
եղաւ որ կիկերոն
իմացնէ
ղայն
ինծի :
իսթանպուլէն
դարձիս,
երկու
Օր
վերշ կան-
Հ՛՛յ
գ/"՛ ՝• Ժամադրութիւն
մը կ՝ուղէր
անպատճառ՛՛
Գիշեբուան
մամը
\Օին բարեկամի
մը տանմէշ
Հանդիպեցանք
իրարու։
Աայտնի էր ոբ չափա -
զանց շղադբգիռ էր :
Գիտնալ
կ՝ուղէք թէ ուր է ձեր
քարտուղա–
րոլՀին,
ըսաւ
Կիկերոն
առանց
բարեւելու։ Անգ -
լիտցինեբուն
քովն է, Հասլա
ուր սլիտի
բԱԱ՚յ :
Եւ
բս՚սլ
ինծի
վ՚ո՚լոցը եւ թիւր
այն տունին ,
ուր կը դտնուէր
Գորնէլի ըստ
իրեն։
իմ մասիս բան մը դիտէ" ։
Իր՚սկանին
մէշ, ես ալ չէիղիտեր
, անՀաճո
յ
ենթադրոլթիլննեբ
միայն
կրնայի
ընել ել պա -
ա՚սսխանեցի
.
ԱպաՀո՚էաբար
դիտէ
ձեր ծածկանունը :
Ողբագին
ձայնով
մը ըսաւ .
Վ՚ւտա՚^Հ էք , որ ձեր
քարտոլղաբուՀին
փ՚սստաթոլղթերու
ոչմէկ լուսանկար
տարած է
իրեն Հետ :
ճակատաբաց
կրցայ
ասլաՀուէ ո ւթ ի՚նւ տալ ի -
րեն այդ մասին,
որո։ԷՀետել
վ,աստա թու զթե ր ր
թուադրուած
եւ լալ պաՀուած
էին
դր՚սմաբկղիս
մէշ–. Կիկեր..ն^,չ
մր Հանդսաաց՚սծ
թուեցաւ : Ի–
մասաութեա^աէշ(ք,ն
իսրատ մը տուի
իրեն :
Ամէւ^^^^ասդայի
մէշ, անյայտացէք
կարե
լի եղածին չա^դսլաավ
%
Ոչ այո ըսաւ, ոչ ալ ոչւ Նստած էր
բազմոցին
վրայ,
նայուածքը
սեւեռած՝
կէտի մըէ 8ետո
յ
ոտքի
ելաւ ,
Այժմ պէտք է որ մեկնիմ
։
կեցած էր ղիմացս
, մտաՀոդ, ճակատը
ակօս–՛
ուած
խորշոմներով։
Ուր էր այն մաբդը, որ ղեռ
քանի
մը շաբաթ
առաշ փաստաթուղթեր
կուտար
իւնծ ի ա յս նո յն սենեակին
մ էշ ել իր
վտանգաւոր
աչխաաութեան
մասին կը խօսէր,
ինչպէա
աղայ
մը սր էրմէկ խաղը կըպատմէ :
Հսկայական
գում աբներ
տուեր
էին երբ ին^էէԽ
ալ երբեմն
փորձեր էր խաբել
դիս։
Հիմա
շիգեթք/ա
ցանց
մ լձւ էբ ա յս մարգր
միա
յն , եւ
կորսնցուցած
էր գէմադբաւելոլ
կորովր : «Ցտեսութիւն
, պա ^
բոն՜ծ րսաւ
Կիկերոն
ֆրանսերէն : ԱՀաւոր սար -
սափ
մը կ*արաայայտէին
իր սեւ աչքերը
ւ
Առաշին եւ վերշին
անդտմ
րլլալով
ձեռքս եր
կարեցի
իրեն։
կարծեմ
նոյն մտածումը
ունեցանք
երկուքս ալ : Յետո ք արադ
քա յլեբով
Հեոացա.
տունէն
, որ թաղուած էր իսաւարին
մէշ ;
Այգ
վերքին
քսնզտւԻւ էր որ կիկերոնր
տեսայ։
Այժմ , յստակ էր գոնէ խնգիրր : Առաշին
գոր–
ծրս
եղաւ գբասենեակ
չՀանգիպիլ։
Արգէն
լուր
ղրկած էի Պերլին թէՀիւանգ էի եւ
անկարող
ճամրոբղելու։
Գեսսլանին ալ իմտց տուի թէ Հի -
ւանդ
եմ , բայց չծածկեցի
իրմէ,
ինչ ոբ պաՀ -
ուած էր այդ Հիւանդութեան
տակ՛
Հասկցայ
վիճակս :
Լալ
կ՝րլլայ որ քիչ մը Հանգիստ
ընէք ը ֊
սաւ,
սաբսավւելի
գէմք
մք ունի^
է
Fonds A.R.A.M
