ա€
6Ա
Ռ Ա Զ
%
ա ա
ոԻՆեՑՈՂ
ժՈՂՈւլՕԻՐԴԸ
Սեքւ՚եԻՐ
(ՏԵՍԱԿՑՈՒԹԻՒՆ
ՄԸ
ԼԻԲԱՆԱՆԻ
ԿՐԹԱԿԱՆ
ՆԱԽԱՐԱՐԻՆ
ՀԵՏ)
ԽՄԲ–
— Լիբանանի կրյ> ական
նախարարը ,
Տ " քթ– Ռ այիՓ Րելլամա վերջերս Եգիպտսս ա յ -
ցելա ծ րԱալով, ընէլեր Րժ– Օր–
Խաթանասեան
տ ե ս ա կ ցութիւն մը ունեց ա ծ է
3"՚–՚՚աբԼր\ւ
կողմէ՜,
իբ ր ե ւ նախկին դասընկեր :
նախարարը, պւ յյ;ւ(>ին ղտնուա ծ է Թոփրու–
ղա լ է , Տէօրւյ^եօ) , Օսմանիէ ե ւ Կիլիկիոյ հայաշատ
կեդրոնները, մի ե ւ ն ո յն ատեն ականատես եզա ծ է
հայա^ինջ սարսավւներուն ; | ՚յ օ սակ ցութ֊իւնը
կը
սկսի ա յ դ կ է տ էն
Պաղէռաաի
ճակաաում
հ՜առսւ յե լուց
յեսւո
յ
Չլուղարկուի
Գէյր
^լ Զ*>ր , ուր կ՝աոլրի
ւէեց
ամիս
աարաղէր
իւլեակւերի
Հեա։
Ակամայ
ակա՚եաաԼսր
եղեէ է Հայոց
կարալան՚եերի
սրաա1\ւէ լիկ
երթի՚ե :
Տեսել
կ ԷՐնԼսլկս ղայրաղօրէն
Հայ մայրր
րոնի
քոկել
են իր երաէսայրց
եւ բրաձ՜եձ– զաաել
են
ՃԱ–
մուսրնր
իր կնոշից : Տամուկ
աչքերով
ու կ,.րկե -
րոլն
ձա
յսոէէ
ինձ
սլաամեց
կմախք
ղաււած՜
քաղ–
ցա^ների
ու սչա սլա կա ա ա
՜ս
ք մ ա՜եո
լէլԱե
ր ի , նրրա —
՛լեղ
կրեե
ր՚լւ ու Հ րւհ ուած
ծե րուն
ինե
ր ր ա առա սչա–
Հար
չա ր չա րան
քր : «Ես որ ծնած
ու գասա
իա
րակ
ուած
եմ չեր։յ եռանդ
կրօնական
մթեոլորաի
մկք ,
քանի Հեղ մոռացել
եմ իմ Հաւաաքս
ու
միայնոլ–
իմ
եանս մկք կչտամրանքով
Հարց եմ աուել Աստր–
ծու՛
Եիմկ դու իրասլկս
րարի Լս ու կաս այս աշ
խարՀում
, ինչպկս
ես
թո
յլ տա
լիս , որ այս
անմ ե–
ղունակ
քրիստոսանման
երաէսաներր
եւ այս միա–
մ իա ու անա րաա
կո յսերր
ղմո էսքից
է լ
աՀարկու
այս
դեՀենին
մէք չարչարանքով
ու անօրինակ
մա
Հով
սլաաուՀասուեն
՚. Աիրաս
արիւն
էր արաաս
-
ւում
, մ անաւանգ
երբ խե լամ ուտ էէ։ լին ում
իմ
անղօր
ւլա յրո յթիս
ու ան կա ր ո գո
լ թե
ան ս» :
Տոքթ • Ռ
-
Բե լլամ ան
յա յանե ց , որ վեր ք իվեր–
ք^ո յ յաքողե
լ է չաաե րին
օւլնե լ , մ անալանւլ.
երր
Ղ՚ա^ակիցներր
եկել ու գրաւել
են այգ
երկրամա–
որ։
Այ" մարգասէր
ու խորաղդած
բմիչկր
գրել է
ա յս
մամ անակաչր քանէւ իր յուչերր
Հա
յկ . աա
-
ռապանքի
մասին
եւ Հիւքա իր մեծագոքն
վւաւիաք -
ներից
մէկն է մ է։ օր լո յս Հանել
ամ բողքր
մ էւ
գոդտրիկ
Հատորով
;
Հ
Գո՞հ էք Լիբանանի հ ա յ քսւղաքացինե -
Պ •
Լք րան անիւ
Հա
յր ոչ
մ իա յն օրէնքին
առ
քեւ Հաւասար
իրաւատէ
ր է եւ ւիա յե լում է սլետա–
կան
բոլոր
իրաւունքներր
, ա յլեւ
իր րարքերով
,
նկարագրով
ու ա ւլատ սւ տ են չ
ձւլ տումնե րով
Համ
ա–
կերպած
է տեղացի
Լէւրանանգոլ
Հետ : կարող
եմ
ասել
, որ Հա
յն ու տեգաց
ի Արարր
ղիմ աւլիծուէ ու
կերպարանքով
ա յնքան
նմ ան են իրար , ռ ր
եթէ
չլինէր
լեղուական
աա
ր րե ր ռ ւթ իւն ր , ղմուար
պի
տի կարենա
յին մէկր
մ իւ։։ ից ղտնաղանե
լ :
Հայր
լ^ւդռ ւնակ , մ րաքան
, գիւրա։իա
րմ
ու
ո ւսումնա տենչ անՀաա
է : ՊաՀե լով
Հ անգե րձ
իր
աղղատիպ
աւան
գու
թիլններր
, նա արգէն
իւ րա -
ցրել է արարերէնր
ա յնպիսի
ապշեցուցիչ
նմ ա -
նողութեամր,
որ իսօսում
է աեղացոլ
չեչտով,
Հնչիւնով
ու առոգանութեամր
: իմ քննական
պր–
տո յտնե ր իս ներկա
յ եմ
եղե
լ Հայ գպրո
ցնե
րի մէք
արաբերէնի
գաս
ին , որ ա ւանգւո
ւմ է
պետութեան
կողմից
նչանակուած
ու վճարուած
տեղացի
ու —
սուցչի
կողւՐից,
ել Հիացումով
լ
պակուցումով
ունկնդրել
եմ Հայորղիների
արագ, սրամիտ,
մա—
քուր ու րնտիր արաբերէնով
տո լած
սլատասխան—
ներէւն, աղատ
ու Համարձակ
ս։ րտասանո
ւթե աե եւ
մանաւանգ
այն վառ
ու արթուն
Հետաքրքրռւ
-
թեան
, ռրոէի Հետեւում
են արաբերէն
լեզուի
պար–
տականոլթիւննե
րին
:
Մենք ոչ միայն
գոՀ ենք Հայերից
, այլեւ
ու–
րաիս ենք , որ այսպիսի
մ ի կենսունակ
ու ստեղ
-
ծագործ
տարր
լծուած
է Հալաաաբմօրէն
ու ան -
վե րապաՀօրէն
Լի բանան
ի
մ ո գո վ րգա վ ա ր Հայրե
-
նիքին
բարզալաճում
ին ու բարօրութեան
:
Հայի
Համար աչխատանքր
իր կեանքին
Հմայ–
քրն ու իմաստն
է ։ Աշխատանք
տուր
նրան, ինչ -
պիսի գործ
կուղէ
թող լինի,
մինչեւ
անզամ
ամէ
նից ուոռրագաս
ու անարմէք
Համարուած
աչէստ -
տանքր
, նա այնքան
Հմտօրէն
ու անխոնք վարու
-
մով
կ՝օդտազործէ
, ռբ բարիք
կր բերէ թէ
իրեն
ել թէ
շրք ապատին
: ինքն
է, իբ
ճարտարութիւնն
է , որ գործր
կ՝արմեւորէ
որակով
ու
յարգով
:
Այո
չարքաչ
ու չինարար
մողռվուրղր
օբՀնութիւն
է որեւէ երկրի
Համար
:
Հայր ոչ միայն աշէսատասէր
է եւ իր նպատա
կր
տնգռլլ
յարատեւութեամբ
Հետապնգող,
աղեւ
կեանքի
մէք լիալհր լաւատես
է , ձախոդանյւհց
վբ՜
Հատող
չէ , որաքՀետեւ
ա*խատան,ռն
ու քարոզու
-
թ ՚ - ւ ն ր
զա
զ
րնթազ մի մ
իու
թ
իւն
է նրա Հոդոլ
մէք։
Գա է այն պատճառր,
որ արգեքք
է լինամ
Հալ
ւք ատարք՚ասւորտ
4
ւյո-քՈւթեան : ի գէպ , Հա ք մոդռ–
•՛ու րղ-ք– Հանրա
է
՚–5*
եարծ
՚Հոր
ա
յնպես
ք՛ անոզորմ
ու
խստառատ
սւբՀամաբՀանք
է; տածում
մուբացեա
-
ԳաքեգխԱ ևպ. ՍաԼաևձտհաԱց
Հայ գրագէտ
եկեղեցականութեան
մէք ինք -
նա յատուկ
տեւլ մր կը գրաւեն
Գարեգին ե 1զ • ՍրՐ~
ուանձտեանց
եւ
Տրդատ եպ • Պալեան։
Առաքինը
տուած
է ւէ եզի անգին
գանձե ր Հա
յ
աղգագբոլթե–
նէն եւ Լա յաստանի
բնիկ
գիւղի
ու քաղաքի
կեան
քէն , իոկ երկրորղր
յաւերժացուցած
է
յիչատակը
ե րբեմն
է։ կենսունակ
, իսկ ա յմմ աւե րակ Հայ վան–
քե բու : Տ րգատ
եպ • Պալե անի գործի
մ ասին
ուրիչ
աեղ
իսօսած
բլլալով
Հռս թ ո յ լ տրուի
մեզի
Հա -
կէ։րճ տեսութրւն
ճ/
Հ/
իարեգրն
եպ՛
Ա բուանձտ
—
եանց էւ կեանքէւ ու գործի
մաս ին :
Յովհաննէս ՍաԱդենց —
այս է օբօրոցի
ա -
նունր
Գ • եպ՛
Աբոլանձտեանցի
ծնած
է
վանի
Այգեստան
թագր
1840
Գե կտեմբերէւն
: Հայրր
կր
կո չուէր Աւետէ։ս
Ա անգենց : Նաէսնական
ուսում
ր
Յտնկուսնե
բու եկեղեցւո
յ վարժարանր
ստանալէ
վերք՝
անցած
է վար ագա
յ վանքր
, ուր նորա րաց
(իառանղալորաց
վաբժարանի
առաքին աչակերտ
—
ներէն
մին կ՝բլլայ։
Հաւանօրէն
Հռս տեղի
ունե
ցած է իր անուտն
վւովւոխութէւլնր
, ստանալով
Գա—
րեգին
անունբ
վ։ո էսած է նաեւ
մ ական ունր : Իր
ա՚հոլ անակ
հցն է
«Գարե գ ին
յազգէն
Սբու անձտ այ»
(Ղաղար Փարպեցի,
Պատմութիւնն
Հայոց,
Տըփ–
ղիս
1904 ,
էք
72),
որ Մամիկոնեան
վարգանի
՚Լ՚զակակիցն
ու նաՀաաակակիցն
էր :
1861/՚5՛
ը1։կերա՚յւա լուէ վանաՀօր՝
մեկնած
է
Թ ֆլ՛ ս եւ չրքած
քանի
մ ր քազաքներ
,
ուսկից
նկարաղբութլււններ
յղած
է Թէ՚ֆլիսի
«Մեզու»ին
:
Ոա"
րգ աարին
կրկին
ալցելած
է նոյն լէալրերր
եւ
Հիւրաս
իրո ւած
Հյուչէ։՝
Համ
բարձում
Հախում
-
եանէ :
վարա/լայ
վանքէ։
մէք Հրատարակուած
«Ար—
ծուէ։ վասսլուրականֆին
աչխատակցած
է թէ՛ իր
անունով
եւ թէ՛ անւէտորագէ։ր։
Աիրուն
են մանա—
ւանգ «Շինական
կեանք»
ել «Ա - ԱաՀակ
Պարթեւ»
յօղուածնեբր
: Ատեն մր տնօրէն
եղած է նո լն թեր—
թին
եւ ուսռւզ
է։չ Վաբագա
յ վա
րմ ա ր ան
ին
մ էք :
1862/՚5<
վերքերր
անցած
է
Մ չո յ Ա՛ կարտպե–
աի վանքր
եւ վարած
տնօրէ՚էւի
եւ ուսուց
չ ի
սլա
չ —
տօն։
ա63//5<
կբ իսմ բազրէ
«Արծուիկ
Տարօնոյ
»,
թղթակցելով
միեւնոյն
ատեն
«Մ տնզումէի
էֆ —
քեար»ի
եւ «Մասիս»ի
:
\Տե7ին
կը Հրաւէէրուի
կարին,
իբրեւ
վարիչ
աղգ՛ վարմարանի,
ուր առա^ւոբգ
Յարութիւն
արք՛ վեՀասլետեանէ
վարգապետ
կր ձեռնագրռւի
:
ա9ին
Մուշհ
Ա՛ Կ
արապետ
վանքի փոխա —
նորգ կարգռւելութ
կ^ոլնենա
լ բեղուն
զււրծունէռւ—
թիւն
մեծապէս
նսլաստելով
չինութիւնւնեբու
եւ
բարեկէսրգութիւննե
բու
:
1872
եի չրքանին
Պոլիս կր գտնենք
զինքր
իբր
քարողիչ
նախ
Գո ւզկռ ւնճո լքի , յետո
յ Գաաը–
գիլզ/ւ,
էքարելո։ի
ուսուցչական
սլաչտօններ
եւս։
\Տ76ին
կր մեկնի
իզմ
իր ՎեՀապեաեանի
Հետ՝
կարզագրելոլ
Համար Եգեսեան
եպիսկ՚է։
խնգիր
-
ներր :
Գ • Ա րուտնձտեանց
ի կա րեւո րագո
լն
սլա
շտօնբ
Կ՝ բլլա
յ սակայն
Հա րոս տանի
ղալառներան
տր
-
ւած իր ա քցե քութէււնբ : Պաշտօն
մր, ղոր
օրուան
Պաւռրէւարքր՝
Ներսէս
արք.
1878/
ւլարնան
իրեն
կբ
յանձնէ
«՚ ՚ ՚յուսով
բարօրութեան
եւ բարեկար
—
գութեան
Հա յաստան
աչխարՀի»
(տես
Թորոս Աղ–
բար. Կ.՚5. 1879,
է ք է Ը ) – ^՚եծ
յաքողոլթե^^^
ղլուխ
կը Հանէ Սրուանձտեանց
այգ
գործը՝
ւաքելով
վիճակաւլրական
կարեւոր
աեղեկոլթլ,^^^
ներ
Հայ ժսզովուրգի
թ չուառ
կացութեան
կենցաղի
մասին,
յե։ոոյ
մասամբ
տպագբռւած
իը
«
Թորոս
Աղբար
»ի մէք :
\Տ79ին
կ՝ընարուի
առաքնորգ
Ակնայ
֊. Փառա
ւոր
կ՝րլլայ
իբ րնզունելութիւնը
, բայց
կր ոաիպ^
"՚^Ի քիչ յ ^ ՚ " " յ
՚^*՛/*՛/՛/
(՛Բ ^՚ննդավայրր՝
վան ^
մոքելռւ
Համար սովաՀար
մոզռէուրղի
տառա
-
աանքր
:
1 1 1 1
\
Այս
միջոցին
ՏփղՒ
Կը փափաքի
ունենայ
ղինքր առախրգ,
Աուչ՝
վանաՀայր
,
Բազէչ՝
ռաԾնորգ
-
տեղապաՀ
, էակ
Ա1ւնցիներբ
կր սպասեն
իրենց
«սիրելի
Հովուի»
վերաղաբձին
:
\%%4ին
կր Հրամարի
Ակնայ
առաքնռրգոլթե
,
նէն
եւ
կր ղառնայ
Պոլիս :
\ՏՏ5ին
կ՝րնտրռւի
Տբապիզոնի
աուսքնորգ
ել
1886/5/
եպիսկոպոս
կր ձեռնագրուի
Աակաբ
կա^
թոզիկոսէն
(Արեւելք,
թ՛
4634)։
1888/1>
Պատրիարքէն
Պոլիս կր Հրաւիրռլի
ու
կ՝ր,լայ
քարողիչ
Ս՛ Երրորղութիւն
եկեղեցիին
,
փոիս –ատենապետ
կրօնական
ժոզովի,
անղամ
ու
րիշ կարեւոբ
մոզովքնեբու
եւ խնամակալ
Աբմաշի
Գպրեվանքէւն
է
1892
Նոյեմբեր
\7ին կր կնքէ իր արղիւնա
-
չատ
կեանքբ
Ազդ– Հիւանւլանո
ց ին մէք :
Գաբեղին
եպ՛ Ա րուտնձտեանց
եղած
է բնոլ
-
թեամբ
բարեՀամբոյր
ու Հեզ, յարմարող
ամէ ™
^ւան։
Բիչեր արտայայտած
են իրեն չափ
Հայրե–
՚՚ւասիրոլթիւն
: Առաքին
ազգաղիրն
է մեր մէք :
կտակո։է թողած
է Հազար
ոսկի
իբրեւ
Հիմնա–
ւլրամ վանի
մէք բացռւելիք
Համեստ
Հիւանգանո֊
ցի մր եւ
30 - 40
ոսկի՝
Եղիչէ սլատմաղրի
շիբ ^
մ աքարին
Համ աբ ւ
Իբ զրական վաստակբ
կբ կազմեն
բազմա
թ ի լ
յօղուածներ
ու առանձին
Հրատարակռլած
երկեր։
Թիֆլիսի
«Մեղու»ին
մէք ստորաղրած
^Վարդ
զ ր^
րական
անունով,
«Մասիս»ի
մէք՝
Հ ա յ ե ր է ց ,
«Ա–
րեւելք»ի
մէք՝
Աշակերտ;
Աշխատակցած
է
նաեւ
«Ար
եւե լեան
Մ ամ ուլ
»ին
ել «Ե րկր աղուն տ»
էւն :
Իր տսլւսղրած
ղո րծե
րն
են , «Գրոց Բրոց»
(Կ •
Պ–
1874),
«Հնոց
Հորոց»
(անգ՝
1874), «
Շուշան
Շաւարշանայ»
(անգ՝
1875),
«Նոբ
Ընթերցարան»,
Ա՛ տետր
(1875) ,
«Մանանայ»
(1876) ,
«Թորոս
Ազբար
(1879
89) ,
՛Բրիստոնէական
ուսումն
Հայաստանեալց
Ա. Եկեղեցւոյ
(1879),
«Համով
Հոտով»
(1884) ,
ասոլ նցի Գաւիթ
կամ
ԱՀեբի
գէւ^ո»
(1910) ,
որոնցմէ
ոմանք քանի
մ ր
տպա
-
զրա
թիւն
ունեցած
են
(իր
մասին
տես
Փունջ ,
Կ՛
Պ՛
1878
թ–
1249, 1387.֊ Հ ա յ ր ե նի ք ,
կ. Պ–
1892
թ՛
299, 306—7.–֊ Արեւելք,
կ՛ Պ–
1885
թ՛
314 ,
1892 ^ . 2 6 4 7 – 5 5 – Մասիս,
կ. Պ՛
1885
Ցուն–
ուաբ
12,
եւայլն)։
Հ– ԵՓՐԵՄ
ՊՕղՈԱԵԱՆ
ՄՈՒՐԻՈՅ
խորՀրգարանր
վաւեբացուց
Օրէնք
մր որով պետական
սեփականութիւն
կր
գառնան
ելեկտրականռլթիլնր,
Հանբակառքերբ
եւ
քուբի
բաշխումր։
Առաքին
երկուքր
սեփականութիւնն
են
ֆրանքեւպելմիական
բնկերութեան
մր, իսկ
Գա~
մասկոսի
քուբի
բաշխումր
կբ կատարէ
սուրիա
-
կան
րնկեբոլթիլն
մբ :
նութեան
գէմ
, ո բ
Լէ։ բան
ան
ում մէկ Հատիկ
Հայ
մակաբոյծ
չկայ։
Անօրինակ
տառապանքի
ել ան -
Հաւոնում
զրկանքի
տակ
արո րուած
մ է։
ժռղովռւր–
գի Հաւքար եզական
մի բւսրեմասնոլթէ/ւն
եւ կենա–
բաբ
ա։ւաքէ։նութէււն
է սա :
Աշխատանքէէ
նուիրումն
է նաեւ
բուն
սլատճա–
ռր,
ոբ Հայր
ոճրազործ
չէ
եւ
դարշանք
Ունի
ոճի—
րին գէմ : Գործունեայ
, բարեպաշտ
ու լ^տանե —
սէր
մարղռւ
լատկանիշ
է սա։
Նկատելի
է, սակայն,
որ
քաղաքական վ էնե րի
մէջ
Հ ա յը յ ա խ ո ւ ռ ն է ու դիւրագրգիււ : ի մ անկ եղծ
բարեկամական բաղձանքն է, որ Հ ա յ ե րը
իրենց
քաղաքական սւայքարներր մււէին
պաղարիւնով,
լ այն ամ տ ո ւթե ամբ ո ւ հանդուրժողութ֊եաւքբ , մա
նաւանդ, որ ձեր քաղաքական դ է մք ե րը պայծ առա–
տես, ուղղա դ ա տ եւ փորձաոու մարդիկ են ե ւ սեւ
ու ախուր օրեր ասդւած ե ն :
Լաւ դիտեմ, որ ձեր
ներքին
անգո
ր բու
թ իւն ր ու գործակցական
միաս—
նութի՛ւնր
խանդա րողնե
ր ր Համայնաւէար
խռովա
-
րարներն
են : Բա/ց
աքս բա ղատ
րո
ւ թ
իւն ր չի կա -
բոզ իմ բաղձանքԿն
քՅաւիբ կասեցնել
:
Հ
Հսւմայնաւ1ար շարժումը ո՞րքան յաջո -
ղ ո ւ թ ի ւ ն ունի Լիբանանի հանրաաետութեան՛ մէ ջ :
Պ •
Հա՚քա յնավա րութ Լււնր օրէնքով
արզԼւլ
-
ուած է Լիբանանի
մէք։
Աեր երկրե րնծա
յած
սլա
յ–
մաններ1յ
մէ9 նա աճեքու
Հող չունէ։ : Թշոէ առու
–~
քմհւնն
ու
րնկե բա
քին դմ^ ոՀա թիւնր
,
ո
րոնք ոլա -
տրրուաքւ
են ծաոա
ւում Համա քնավար
քարոզու
-
թեան
Համար
, տեղ
չունեն
՛քեր Հա ւրենեյ՚ու
մ : Յե–
ւո
՚ 5՛
մ հտ •> սնո լ ցանող խառնա1ւ
ք՛ չնե
ր ու իսուժա
-
՚էքավա րնե
ր ա՚ք։սքա1էսւս են ամ Լնու ր : Մ եր արթնա
-
միա
կառավաբութիւնբ
խստիւ
Հսկում
է, ոբ օ ֊
տար
գաւագիր
մատեր
երկրի
Հանգիստը
չխռո
-
վեն
:
Մենք
Համոզուած
ենք, որ Համայնավարու
-
թիւնր
ոչ միայն
բարիք
ու երանութիւն
չի կարող
բերել
որեւէ
երկրի , ա յլ նաեւ
իբ
ղարՀուբելի
բոնութեամբ
, Հակակրօն
զաւանանքով
ու Հակա -
ժոզո։էրղավար
սկզբունքներով
դէպի
աղէտ
կ՝ա
-
ոաքնորդէ։
Ջեմ կարծում
, որ Հայաստանի
քա -
նասէր
մռղռւԼոլբգը
երքանիկ
է իր սեւիական
Հայ–
րենիքին
մէք, ուր տուայտում
է աՀաւոր
բռնակա–
լոլթեան
ճիրանների
մէք; Մինչ
Լիբանանի
աղաա,
մողովբղավար
ու եղբայրական
մթնոլորտին
մէք
ղոՀ է ու երքանիկ
;
Հ —
«Յուսաբեր
»ը
մու տ ք ունի
աշխարհիս
չորս ծ ա գ երր , ուր հ ա յ ո ւ թ ֊ ի ւ ն կ այ - կը բարեհա–
քւի՞ք ձեր պատգամր հաղորդել հայ ժողո վ ո ւր դ ին,
որին այնքան գնահատուլք է ք :
Պ
Զեմ կարող
երեւակայել,
որ պատմու
-
թեան
մէք ոեւէ
մողովոլրդ
այնքան
տմարդի
ան–
ղթռւթեամբ
ու
վայրենոլթեամբ
Հալածուած
,
ւոնարզուած
ու կոաորոլած
լինի
, որքան
Հայու
-
թիւնր։
1915/
քարղն ու աւերր
այնքան
զարՀուբե֊
լի էին, որ անէԼարան
կարծում
էի, 0Է ամեՀի
կ"՜
բուստը
այլեւս
անվե րական,լնե
լի է ։
Հայր խաչուեց,
բայց
յարութիւն
առաւ։
Այ"
մ..,,ո,Լոլրգր
լիովին
արմւսնի
է տպրելու,
եւ
ապ
րելու՝ աղատ ու անկախ
Հայրենիքում
:
^՚".;Բ կբ Լոաչոլի^
բայց չի մեռնի,
որովՀետեւ
ոչ
միայն
ապրելու
կամք
ռւնի,
այլեւ
Հաւտաք
իր աոաքհլո,
թեան
Հանղէ,զ
յ
Հաւատք
ունեցող
մոզովոէ րգր չի մեռնի
է
Բժ–
ԵՐ–
ԽԱԹԱՆԱՍԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
