բ–
^ ւ ա Լ ա գ ք ւ ծ
Վ^աէդսԱ ՄօւկւկոԱԿսւԱի
•՚ է2^ , որ ՚ՀյաչւԼ
էէ ՝>ա1ւՆ,արԱ ժ եծ ալւելոս
է. ՜
ուած է ^ գչւաես էէ ^ ձաեձչւսւցւււցէւԼ ^
ղաււախօսա–
կսւն
ձ–ան
ը ութ
իլն աալ Հռձսւռրակ^ան
մեր ճախ -
րանքներուե
^ էնչւղէս
գինեձօեէ
առթ^ււ՝ ա՝Ա -
Համ է րսէՍասէրակաՆ
սչրււչտում
էէառևեԷ
փրփրուՅ*
ճաոերուն
ւ / • » » /
ղ է ւ ւ ո ե մ էքէ այս
ՀանգրսասրաՀէն
մ Վ Ը
թեւած՜եււ
է) աքուն Աաևկո ւթէւեսեր
,
որոնք
նորոլթրւն
կը սչաՀանչնն
իււձմ է , թարմ
նոչասա
մը
1ք,րեգ՚–ասէ ել էձօւյչանձանի
,
Շո՚^թէ եւ 0շա -
վանի
^ Ի՝որ։^ոմ
ել. Գարեգէն
սչատրէարքեերուձւ
1լամ
Ա՚վրեանի
ԼէրեւաՆ^
ՀԿկԵ) ուսում եաս
Լւրոլ -
թեանց
ւէրայ։ Այգ ^ա՚ևկութեան^
^է. Փ""Լ"՝՜"՛^ ^
նաեւ
սկեսլւռիկ
Հարցում
այ ը թէ էԼարեէչւ՛ է
մէթէ
նոր րաե ը"եէ \ւարեկաԱէ։էէ մասէւն^
ՀրՍ յ սււոեւ,ա–
գրոլթեան
մասնագէաներէն
ետք/չ :
ի՚^նչ
մեղքս
պաՀեմ
, ես կր Հաւաառւմ
Հ՚^յ
Հանճարին
ումին
, որ դիաէ վաաարել
նոր
յեղա–
շր^ումեեր^
երեւան
բերել իւէա^ական
նոր
Հրա -
րոլխնե
ր գարե
րոլ
մ
էքէ՛^ որ անցան
,
դարերու,
մ^^էն
որ սլէտէ գան : Այնպէս որ եթէ ^(՚ձԳ ^
շասա գեգե^րկ
ո ւսո լւէնաս իրութ էւննե ր կատար —
ոլաէք^ են ^ ՚^իչգ է նաեւ թէ աակաւէն
նոյնքան
թանկագին
ո ւսո ւմնա
ս ի րո
ւթ իւննե
ր սլէաի
կա —
աարոլին
՚ՀյարԼկացիի
մասին
^
աէգաւյոլցանելու
Համար թէ ո՛ րքան
է՛" ր է ՚-Լասսլուր ականի
ա յս
Հանճարեղ
ղաւկին
մաքի
ծ " ^ Հ »
«
նոյնքան
էւորա -
սոյղ է Հայկեան
ոգալակըՀ
|) , պրսչւոում կասւա -
րե
լու
Համ ար
թուրէն
կամ՛
մ էգէն
մ թոլթեան
մէք
ներքին
յալիաենական
լոյսոՎ
:
քյլ յեաոյ , սլէաք
է ընգունիլ թէ Հանք մրն է ՚1,արեկԸ^ որ
ւգիաի
չսսլսւռի
երբեք
,
Է՜^Լ ^է՚-թ^բ
կան
աակաւէն
,
ա յգ
Հ անքէն
մէ^ , ղո րս կ^արմէ
լո յս աշէ/արՀ
բե՚~
բել ել ուււումնասէրեէէ
Օրէնակ^
կարելէ է
մոգո–֊
էէբգական
բժշ1Լութեան
նիւթեր
գանել^
ազգա -
գրական
գանՀեր
գանել^
րնկերային
կեանքէ
ալաակերներ
գանել^
մեր լեղուին
ճարաարասլե -
էոոլթենէն
բեկորներ
գանել : կարելի է
Հոգեբանա
կան վե ր լո ւհ^ո ւմնե ր կատարել^
կրօնագէաական
ուսո ւմնաս
ի րո
ւթ իւննե
ր կաաարել^
աաղաչաւէա
-
կան սլրսլաումներ
կաաարեէ^ ոճաբանական
քննու–
թէւններ
կատարեէ։
ԱնՀո՚՚լն
գաշա
՚^՚ք^ է աշէյա—
աանքի՝
^արեկը
ւ
Ե՛– ոլրեմն
, ^"՚Ր^Լէ է ^էլ՛" ^"Ր /""^
քԼ
Ը՚՚^է՛
ԱյսուՀանգերձ
, <Ւոգով^րգական
Հանգէսի մը
մէ^՝
յանդգնութիւն
է բեմ բարձրանալ
ձանյք^յ–
թի
սլադ ^"՚Լ ^Ըփչելու
Համ՛ար
^ Հոգ էէ թէ նոր
բան
մր ըսելու
ցանկութեամբ^
^ՐԲ
մանաւանգ
^ւէւթը
յոգնութէւն
կը սչաՀան^է ել
ուչադրոլ
— ՚
թեան
կեգրոնացում
տ
ք^նհ՜է Համար
գժուար ՀԷ
Հէնգ
ւէայրկեանր
անգամ
մը
ձ՜ափաՀ
արութեան
յորձանք
սաեգծ-եչ
ճառի մը մէ^ եւ սրաՀի
մը մէ^^
բայց
ՀքԱւրեկացիի
ուսումը գէ՛^ է հ՜ափաՀարոլ
-
թեանց
,
ի՚ւկ նոր բան մը ըսել յաճախ կընչանա -
կէ
. . . Հերքել կամ քանգել
Հիներուն
ըսահը
, շ հ օ Շ
մ ը սաեղհ-ելաէ^ որ անՀաճո
յ է առաքին
աււթիլ. է
X
Տարօբէնա^կ
,
էնքնաաէսլ
,
Հանճարեղօրէն
ղարաուդի
էմ ա ց ա կանո
ւթ
ի ւն
մ ըե է Վասպոլրա -
կանցի այս բանասաեղհ՜
փիլիսովւան
է Լեզուակ եւ
աբուեսաոՎ
բոլորովին
անմատչելէ
էր
ժոգովէււր–
գէ՛^
է անոր Համար որ գրուահ էէ
(^աղքաաէմաց
բանէլ » , անսաՀմա^ն
մոդովյւգականոլթիւն
կը
վայելէ
սակայն այս )\ՇՃ1ոեճզ\ձՇ գրագէաշ։
Այսու -
Հանդերձ
,
"՛՛՛է Գ"՚Ր՚^՚"^Ք1
է
մողովոլրգը
ճ չգրիա
աեղեկոլթէւննե
ր ոլ^ւէ էբ կեանքին
մա
սին
^ ո՛ալ
բանասէրները
:
Այսօր կը աօնենք
իր հ՜ննգեան
Հաղարամեա
-
կըԼ^)
, որովՀետեւ
Զամչեան
գրաձ՝ է թէ
^՚րիգ"Ր
451
^5՛
կրօնական
սլաաերազմ
մը
անմաՀացու–
ԱԱ՚^ք է Վ^արգանը
, Հայոց
բանակի
ւճւլարասլեաը ;
Ա ե ր գրականոլթրւնը
ու սլատմււթիւնր
ամէն
բան
ո ւսո ււ1նասիրած՜ են՝ Վ^արգանի
մասին։
Ղ՝՛" -
բերէ ի ՛Լեր աարուէ տարի ճառեր
իէՅսոլաէէ են ու.
գրուատիքը
կատարած՜
Հերոսէն ու սուրբէն է
Այլեւս
է՞^չ կը մնայ
ը՚՚^լիք՛
եթէ
մամուլի
մէշ
սլիաի սկսինք սլատմութեան
գաս աալ մեր նոբ
սերունգին
^ աշգ ււլէաք է ԸԷԼ՛"Ը սլսրտականու
—
թչււնը
ուսուց է ^ ե բու եւ դաստ էա րսկնե
րո
լ
,
մ ա–
մռւլը
,
իր նեղ սէւնակնեըով
, բաւակսն չէ անբա
ւէ լին սլարունակե
լու
1
Փ" րձե՚եք
ուրոլագէձ-ը
աալ Ա՛ ամիկոնեան ա յս
քաջակորով
ղօրավարէն
,
ո՞ր Աամէկոնեանը
չէ
քամակէ։ բուէ 1 Հէմ նա կան գէհե բով
՚ւԼ րկա
յացնենք
մեր
վւառալոր
ՀաղարՀինդՀարիւրամեակք։
գի՛– ՜
քքաղեր եւ էանանք
ըմբռնելի
դարձնել
անձը ու ա–
նոր
գիրքը։
Մամիկոնեան
աոՀմը^
ինչպէս
ց՚յքք
կուտայ
մ եր պատ,՚1 ու թիւնը
,
Հա
յոց
^Հ/"՚"Ր^(ք
ղրկոլաձ– է
կարծ՜ես
նսւխաիւնամութե
ան կողմէ , ւրպէսդի պա–
՝,ապան
ՀրԼշւոակն
ԸԼԼ"՚յ
արք՚քյակա՚ւ
թագին
:
Փաւստոս Բիլզանգ
, մ եր առա^ի՝՛ սլաամիչնե–
բէն
մՀկը^ կը ներկայացնէ
Արշակու՚ւեաւլ
արքա -
նեըը ու անոնց երկաթէ
բազուկը
գաք/ձաձ–
Լքամի–
կոնեանց
տոՀմի
սխրագորհ-ութիւննեքը
: Պոյւոմի -
չը
, նեըկք
յո՚ցնելով
այս իսկապէս
ղինոլորական
տաղանդով
օմտոլահ՜
աոՀմի
քա^ադւրծ՜ութիւննե–
ր ր , կ՝ ընգւլ հէ նաեւ անոնց
հ՛ա
յըա
յեդ Հաւաաար -
մութիւնբ
դաՀին Հանգէպ; Ան ^ասյաքովելով
Ա ա–
մ իկոնԼ աննե րը կր պա խարակէ
տիրսնենգու
թիւնը
եւ իշխանտվւո
խութ եան
մ ա րմ ա^ր
Հաւ յ
նէսխա -
բարներուն : Ա՝ ամիկոնեաննե
ր բ կոէու՚սհ՜ են պաա–
մի է , չանթաՀարիէ
ուժ՜ ը դառնալու
անՀնազանգ
նախարարներու
;
6ս
կր Հաւատամ
անոնց օաար
(ձենացի)
հ՜ա–
ղոլմին
, դոր կը Հասաաաեն
Փաւստէսն եւ
Ա՛ •
քքյորենացին :
Ինչպէո կը սլաաաՀի
յաճախէ
Ա՚ամդուն
ցեղը
Հ՚Կյոց
աչխ՚"ը^Ը
Հ ( " " ՚ ֊ է Ր " ՛ ֊ ՛ " ^ է Հ ՚ " յ " 3
՚"ՐՔ՚*՚յի
Ը
Կ՚՚ղ՚>է ԼՏրգաա)է
ծ"՚"–«՚յ^–Հ՞է–
Հ՚ոմար
գաՀին :
Գիտենք որ Աչկ"^^Իք
՚ոպստամբա1է
էին Հա -
յոց թագաւորին
դէմ
=
Հեր1ինս կը կանչէ
Ա՚սմ -
գւււն
աոՀմը
,
ղ՚՚՚Ղ^Լ
կո՚-Ա՚՚ոյ
ապսաամբոլթիլԱը
,
1"նոնց սեփական
բերգը1
Ողական
,
նոլիրելով
յ"՚ղիժ ական
իշխանին
:
Այս բերգէն Ա ամ
իկոնեանք
կը աարանուին
ամբող^
^աբոնի
վրո՚յ
ԼՓ • Բիէ. -
Ղ՚^՚եդ
204) :
Կը
Հարցնէք
թերեւս
^
1՚^1"՞՛՛– Ա լ կ ՚ ՚ ՚ ֊ ^ Ր ք եւ.
"՚֊րիշ
նախարար՚^կ՚ոն
տոՀմեր
յաճախ
դլուխ կը
բ՚սրձրացԼէին
արքո՚յո՚կո՚ե
իշխանութեան
ղէմ :
Պարղ է ։ Հայաս՚ոանի
նախարարներր
երկրին գա–
րաւոր
բնիկներն
էին ^ ^"՚ԼԸ " Ր Գ ՚ ՚ ց "ԸԳէ ՚ք՜՚՚՚Ո-ք՚ե -
՚լահ
^ անոնք
էի՚ե
՚"էբը^
է՚Ր^^Ց
գաւաւձւերուե
X
&–ագաւորներն
է ի՚ե յաճախ
ՀՀգրսեցի» ,
գոլրսէն
պարտագրուահ–
, ա շիււա րՀակա
լէ մր^ ԸԼԼ՚*՚յ
Հռովմ
^
ԸԱայ
յ՚րան^
կարգուահ՝
^ Հայոց
աշիարՀի
գլոլ–
իչխաններու
կամ նախարարներու
խորՀոլրգՆ
էր որ կ՝ընգունէը
թագաւորը
^ կամ կր մերժէր :
եթէ
երկրին բ^էկ ՚"էը^ՐԸ
չընդունէին
պարտագ–
րոլահ՜ արքան
, '/^/'^'/'^/'
Օրերը Համրուա1է
էի^ •
՛քանիներ
մ աղապոլրհ՝
խո յս աոլաձ– են Հա
յոց աշ–
խարհէն
թագն ու գաՀր
թողլով
իրենց
եաին :
Ա՛ ամ իկոնեաննե
րու
դերր
մ իա յն
արքա
յա -
պաշտպանութիւնը
չեգաւ
։ Գիտենք որ քրիսաո -
նէութեան
մուտքով
Աշտիշաաը
գարձալ,
Հայաս -
տանի
լուսաւորութեան
կեդրոն %
Գիտենք որ Ս • ԱաՀակ եւ Ա • Աեսրոպ
գորհ-ե–
ցին այս գաւառի
մէ^։ Վաչէ Աամիկոնեան
գո բ -
ծ ակցեցաւ
Վրթանէս
Հայրապետի
,
Ա՛ուշեղ՝
Ա՛եհ՜ն
Նե րսէսի Հետ
,
եւ Համաղասպ
Ա՝ամիկոնեանին
,
^"՚յրը
Վարգսւն
մեհի՝ Ա • ԱաՀակի Հետ ;
Երբ ՚Օազկերա
/ •
֊ի կրօնափոխութեան
հ՜րա -
ղիբը
յայանուեցաւ
^
տ ե ս ա կ մ ը
բնռՆթ֊եան
օ ր է Ը -
ք ա | նայսասահմսւ
(աՆած է ր
Ա՚ամիկոՆին
տիրո9
տեղն ու գերր
Տ
Հայերը
կորսնցոլցահ՝
էէ^ թագաւորութիւՖը
,
Արշարունեաց
վւաաձ՜ կաղնին տապալած՜
էր ՚. Ն՛" -
խարարներր կը կաբհ՜էին թէ իրենք են Հայոց թա
ղը ներկայացնողները^
առանց թագաւորի
մի^նոր–
ղոլթեան :
(1
) ՚ | յ ա ր ե կ ա ց ի ի ձեո.ազ|ւր(ւերէն ե կ ա ծ բ ա ռ
մը
(1
է
ա սիկ ա , ռ րկ ը նշ ա ն ա կ է
լոՆղորդ
կ ա մ ս ո ւ զ ա կ :
Մեր լհզռւայւանները
ա յ ս բ ա ռ ը
|սնամռ1–լ>
եան կ ը
տանին
ողողել
բ ա ւ ւ ին հ ե տ ։ ՚ լ յ ա ր ե կ լ ո Ն ծ ի ե ն ա գ ո յ ն
փ ո ր ձ
մըն ալ կ ո ւ տ ա յ հ ե տ ե ւ ե ա լ
Զշանակութիւնը,
« Հ ե ղ ե ղ ա տ փ ո ս ի ւ կ տ ր ե ա լ , յ ո ր մ ա ր դ
աքւ1ւանի ի
մ թ ա գ ի ն ժ ա մ ա ն ա կ ե »
: իմ
կ ա ր ծ ի ք ո վ ս ՝ « ւ լ օղ ա կ »
րաււն է , ո ր
բքօէհտտտ
( գ ե ր մ ա ն ե ր է ն ՝
\^6րտշհ13տ)
կոչ
ո ւ ա ծ ք ե ր ա կ ա ն ա կ ա ն օ ր է ն ք ո վ դ ա ր ձ ա ծ է « ո զ ո -
զ ա կ » , — ըն դ հ ա կ ա ւ ւ ա կ ն
տբհձ՚ՇՅՇ
կ ո չ ո ւ ա ծ
ք ե ր ա -
կ ա ն ա կ ա ն օ ր է ն ք մ ը ն ալ « ո ղ ո ղ ա կ » ր ա ո է ն
կ ր ն ա յ
շինել « ղ ո ղ ա կ
, տ ա ղ ա չ ա փ ա կ ա ն պա -
հ ա ն ջ ն ե ր ո ւ հ ա մ ա ձ ա յ ն , ո տ ք շ ա հ ե լ ո ւ կ ա մ
կ ո ր -
ս ը ն ց ն ե լ ո ւ հ ա մ ա ր , ՚ Ս ա ր ե կ ին կաւք մ ե ր շ ա ր ա կ ա ն -
ն ե ր ո ւ ն մ է ջ ա յ ն ք ա ն յ ա ճ ա ի ւ ա դ է պ ։
Այս
ա ռ ր ֊ ի ւ , ը ն թ ե ր ց ո ղ ի ն ո ւ շ ա դ ր ո ւ ր
- ի ւ
նը կ ր
հ ր ա ւ ի ր ե մ ա յ ն բ ա ռ ե ր ո ւ ն վ ր ա յ , ց ո բ ս կ րշ ի ն է
լիւն
տ ա ռ ը ՝ փ^իկ
մր աւլքւելռվ
վ ր ա ն :
(2)
Իմ
ճ ա ռ ի ս մ է ջ ց ա ն ց ա ռ ե ր ՚ ^ ի
Նարեկացիի
կ ե ն ս ա գ ր ո ւ թ ի ւ ն ր , ո ւ ր ի շ ի ն թ֊ող
|1)վ
կ ր կ ն ե լ
ինչ
ո ր
գ ի տ ե ն ք
սխաւ կա\ք շիտակ : Ի ա յ ց
ե ր բ ա յ ս օ ր
հ ը –
ր ա տ ա ր ա կ ո ւ | > ե ան կուտալք ճ ա ռ ս , ա մ բ ո ղ օ ա կ ա -
ն ո ւ ր ^ ի ւ ն մ ր ը ն ծ ա յ ե լ ո ւ հ ա մ ա ր ՝ կ ՚ ա ւ ե լ ց ն ե մ պ ը ր –
պ ը տ ո ւ մ ն ե ր ս , հ ա մ ա ո օ տ ա կ ի :
Նարեկացի
ձ^նած՜ է
951
ին
է
ել Զամչեսնի
" ՛ յ ս ր~
ձանագրութիւ^ւը
կրկնուածէ է գիրքեբռւ
մէ^, ճա
ռերու
մէ^
,
գպրոցներոլ
մէ^
,
նոյ^ի՚՚կ
պատերուձւ
վրայ– (^օրացոյց
ք : Վասնղի
սովորութքււՆ
է \,ւ^րե.Հ^
կացիի
մասին
խօսիլ
առանց
Նս՚բեկսցի
• • • կար
դալու
(3)
I
Ւ՚՚^չ
Գ1"՚Ր1՛^
Է բանգէա
երեւեալ
6Ո
Լ
)6ՇգԱ66 ,
Նամ
ուք
հ՜ամ ե լով^
մ տա.որականի
• • •
կրհ՜կալը
վի՚լէ^ կախ
։ ՛Հերթերս , ֆրա՚յսացի
գբ*" ~
կան քննագատ
մը գիաել կուաար թէ Օ՚ապըլէ
այն
գրագէան
է ՚ԼՈր չավւաղանց շաա կը
յիչաաակեն
բայց երբեք • • • չեն կարդար
:
քյ՚~ Գրէք Հիմա
քհ՛"՜
՚ Դ Ը Լ Է ի ^ "՛եղ Ն՚՚՚րեկացին
,
ճչմարտ՚ւթիւն
է ըո~–
ուած՜ը է
ԱՀա թէ ինչո՛ւ
նոր բան մը չըսււեցալ^
ել
Հինն ալ ի վերջոյ
դարձաւ
անՀամ : \քոյնիսկ
հ՜ի֊
հ՜աղելի ; Օրինակ
^ Հ . Գաբեգին
^սրբՀանալեան
4
^ատմութի։^
Հ ՛ " ձ Հէ^ Գպրոլթեան
» իր
դորհ՜ին
մ՚էչ
(Ա. Հաաոր, ապ
. Վենետիկ
1
932.
էչ
538)
կր
գրէ թէ Գրիգոր
Ն՚որեկացի
հ՜նահ՝ է
^՚5
1
թուակա
նին , իսկ մէկ էշ առաչ
Լէշ
537)
կը Հրատարակէ
յի շաւոակարան
մը ^ ուր Գրիգո
ր Ն՛" (ե 1լաց
ի կր
խօսի իր Հօրը
գորհ՚ին
մասին
^
9Յ0
թուականով\
Այս
ի՚^նչ
Հր՚ոշք
որ Գրիգ՚՚րի
թ^՚յլ
կուտայ
յի–
շաաակարան
ղրել
իր • • • հ՜նունղէն սռա^
յ
ԼԱյ"
յիչատա կարանին
մ աս ին
ըսե
լյւքեե
ր ուեիմ տակա
ւին
^ բայց իր
կարգին)։
Այս
ամէնէն
եաքր^ զարմանալի
չւ; եթէ փրոֆ՛
Ս՚անուկ
Աբեղեան կը յայաարարէ
թէ մեհ՜ բան մը
չենք դիտեր
Հյարեկացիի
կեանքին
մ սա ին
^
/՚"4
է՛^^
որ գիտենք՝
սխալ է
,
իր ուսումն"
ս ի րռւթ
իւ֊^ը
երեւցաւ
191
1ի^ (^Ազգագրական
ՀանղէսինՖ
մէԼ X
Պաաերազմի
շրջանին
էր ,
ուրեմն
արձագանգ
չգտաւ;
Տեաոյ
նոյն
ուսումնասիրութիւնը
երեւ -
ցաւ
իր ^Հայոց
Հին Գրականութեսն
Պ"՚ւռմու -
թեան մէ1 (ապ. Երեւան,
1 9 4 4 ) , ֊
կ՚ոըմիր գի–
հ՜էն նևբս , ատոր
Համար
դարձեալ
ս^արձազ անգ %
Հայր ՝^իպարեան
իր
« Հ " ՛ ^
Գրականութեան
՚կաէՈ -
մութԼան՜ծ մէ^ (^տպ • Վենետիկ,
1941),
Գարեգին
պ՛ատրիարք
Նարեկի
թարգմանութեա՚ւ
իր
երկրորգ
ապաղրոլթեան
մէչ ԼՊուէնոս - Այրէո,
1948) ,
ա՚ւլին
առածին
արձագանգը
, Նարեկոցիի
հ^նընգ–
եան թոլ ականը տանելով
աւելիւ առս^ , եւ "՚յս ՜~
քան
։
Արգարո՜լթեան
Համար , այսսւեղ պէտք է ար–
ձանաղ
րե
լ թէ Աբեղեանի
դիտ
ո ղո ւ թ 1ււն ը իրր ԼԷ
I
Աբեզեան
ատիկա չէ խոսաովանսհ^
, սակօ՛յե :
Լ • Գ՚"բրիէլ
Աւեաիքեան
, ՚քէկը Երեք
Վարգսւպե–
III աց բա ո ա ր ան
ին
անմ աՀ
Հ եղինակնկւէն
, իր Ն՛"–
(3)
Տարբեր բան է
՚Նարհ1ւ
1լարդս,բ , աաքբեբ
բան է էւարհկ ք ա ղ ե լը ,— մայր ս ալ ^օւրեկ կը քա
ղէ ամէՏ օր , Փարատելու համար • .. գ լ ի օ լ ցա
ւերս եւ ա նքնո ւթիւնս :
րեկլունին
մէ1 (Ա. ապ.
1801 , 9՛–
• 1858)
ար–
դէե
ցոյց կուտար
թուականի
այգ սխալները :
Աբեղեան
, տեսնելով որ անբաւական
են մա -
սւենագւ՚ակւա/ս
ւԼկա յո ւթ իւննե
ր ը եւ
յիշատակարան–
ները Նարեկացիի
կենսագրութեան
մ՛ասին^
յետոյ
կր
խորՀի
վկայոլթիւններ
գանել
բուն
էւսկ
՝)յարե–
կի ՚^է^է ուրեմն
խոսաովանոլթիւն
մը
^.՚՚Բգել
Գբ1"է"Ր
Նարեկացիի
բերնէն : Զէ՞՛ որ ղրուահ՛ է •
<ձԱոյն գիր իմովս
ձայնիլ
իբր ղի" Ը^գ է՛^ աղա -
ղակեսցէ»
(ք^ան
Զ Ը - ) ։
է^ԻչԳ է թէ
Հեղինակները
իրենց
կեանքէն եւ ն կարագը
էն
խոստովանութիւն
մը կը գնեն
իրենց
գորհ՜ին
մէ^, բայց
չավւաղանց
ան Հաւատար
իմ
մ ե թոա մ է ատիկա
գո րհ՜ադրե
լ
առանց
բացառութեան
, ամէն
Հեղինակի
վրայ ^
մ անաւանդ
Նա ր ե կա
ց ի ի
նմ ան
գրողի
մ ը վրա
յ , որ
1լ աշխաաի
աչ^աբՀի
բ"լ"ր ՛ճեղքերը
ամբարել
իր
մէշ. ՀԵՍ միայն եմեւ այլ ոչ ոք, ես ամենայնն եւ
յիս
ամենեցունն»
ԼՀԲ •) : ԱՀա թէ ինչո՛ւ կր սխա
լին
ք^որգոմ պատրիարք
, Փրոֆ • Աճառեան
եւ
Հալր
՚ք^իպաբԼան, երբ, քալելով
նոյն
ճամբուն
վրա
յ , նո յն
մ ե թոաով
, 1Լ ըսեն թէ կանուխէն
մ
օր–
մէ որբ մնաց Նարեկացի
, Նարեկի
51/՛ք
ողբին
մ էկ
Հատուահ՜ին
թե լաղբութեամ
բ : Հ Առ
մ ա
յր^ւ
իմ՝ որ երկնեաց
, եթէ կասեցան
գթութիւնքն
Ը^Գ
նաՀան^ե
լ կենգանո
ւթեանն՜ծ : Անկախ ա յս Հվկա -
յոլթենէն՝^
, գիաենք թէ մ ա յրը
մ եռահ՜ էր է քանի
որ
Հա
յրը եպիսկոպոսացալ
ետքէն : Այժմ չեմ ու–
ղեր կանգ առնել
Նարեկի
այս ամբողշ
Հատուահ՛ին
՚էրայ, որ ձեռագրական
տա ր բե
րո
ւթ իւննե
ր եւ քե
րականական
խո բ թութ
իւննե
ր ցոյց
կուաայ
,
բայց
երբ
Հետեւինք
Աբեղեանի
, Հարկ կը գառնայ
ըն -
ղունիլ թէ Հայրը
էտակաւին
կենգանի
կայը
Հի
նաւուրց
հ՜եբութեամբ
պսակեալ^
, երբ կ ըսէ ող–
րեբգուն
• ^Առ Հա յրն իմ երկրաւոր
, եթէ պա -
կասեալ են խնամ ականքե
քչ՚՚դ աւուրց
նուազոլ
—•
թեանն–^ : Աինչգեռ
սաոյգ է թէ Նարեկը
գրոլահ՜
է իր կեանքի
վեր1ին
շրշանին
(1000
թուականէն
ետքը) , երբ Հայրը
մ եռահ՛. էր արգէն
(1000
թուա
կանէն .չատ առա^ռ
ինչպէս կը աեսնուի
, այսմեթոտն ալ Հալա -
աարիմ չէ %
Եւ. կը Հաստատուի
մեր ս;յն խօսքը թէ , շասէ
անգամ
, նոր բան ըսելու
Համս։ր
. . . Հարկ
կ^րլլայ
քանգ.եչ
Հինն ալ :
Այ՚՚պէ"
<—
Ե՞րբ
ծ-նահ^ է Նարեկացի,–֊^
Ժ^Ք գէ՚ոեր
։
Ո՞ւր
ծ5/ած
է ,
^ենք գիտեր
•
Ե՛՛րբ մեռսւհ՜ է,
էենք գէտեբ
է
Աաիկա է որ պիտի էանանք ապացուցանել
մեր
պրպաումներով
, մանելով ու էւրելով
Նարեկեան
խաւ.արին մէ^ իխնդիր Նարեկացիէ
ճրագին
լո յ -
սին ;
Շ-ՆԱՐԳՈՒՆԻ
Fonds A.R.A.M
