է « 0 * 8 « ,
ՆԱՄԱԿՆԵՐ
ԳԵՐՄԱՆԻԱՑԷՆ
ԳԵՐմՍՆԻՈՅ
ՎԱՐԴԱՆ մԱմԻԿ Ուէ ԱՆ
(ՃԱԿՍ.ՏԱՄԱՐՏԻ
\500ԱՄԵԱԿԻն
ԱՌԹԻԻ
(Ր. ե ւ վերջին մաււ)
Անցնելով
վարղանսւնց
պայքարին
, պատմա
կան աեսավէտից
, կր տեսնենք
, որ այգ
պայքարր
Ս՚ամիկսէւեան տււեԱի
պայքարն
է ուրիշ
ոչինչ
։ Այգ
պէսյՔ՚"1
՚Ը.
՚^՚Ժլ
կ տոհմր
Հարգանից
աււաք
եւ
ԼԱՅՏԼՎՊԼ՚ՐԿ,
26
Յունուար,
(Յաււաջ). -
Հսւրգանից
յետ առանց
փոփոխելու
իւր
քաղաքա–
Գերմանիոյ
ւ^ւգգիմագիր
Հրնկե րվա րակա՚ե)
կոլ -
սակցուիժեան
պետլլ
, Տօքթ •
՚Բուրթ
Շումախրր
կանութիւնր
երկար
գարերի
րնթացքռւմ
:
Արտաւաղգ
ու Վաչէ , նռրից մի ուրիչ
Ար
լրագրական
ասուլիսի
մր մէք պարղեց
իր տեսոլ–
^^զգ
, կամ Վասակ,
Աուչեգ,
Ա անոլէլ^
Համա–
թիլննԼրր
ներքին
եւ արտաքին
քաղաքկանոլթեան
,լ^սսլ
, Վարգան, ՎաՀան, Վարգ, մի ուրիչ Վար–
մասին, պատասխանելով
ղանաղան
Հարցոլլէնե
-
^^^–լ
^ կամ մի ուրիչ
Աոլչեղ,
Գրիգոր
եւայլն
,
րու
:
եւայլն,
բոլորը մի ե ւ ն ռ յն գ սր ծն եԱ մղել
Հ ա յ ո ց
Փլ ե վ էնի ծրագրին
առթիւ,
յայտնեց
թէ , Հին–
աշ1սարհի վւրկուշ>եան համար,
րոլորն
էլ
վեՀանձն
ցած
եւ «փոշոտած»
է , քանի որ
ԱյղրնՀաոլրրի
կերպով
եւ
ԱՈԼրը ձեոք իՇ
կռուել
են
թշնամւոյն
ձամրորգութեան
նպատակր
ոչ թէ եւրոպական
, ^^է^ Լլ երքանիկ
եղել,
երր լ^կել
են
պաաերաղմի
այլ
Ատլանտեան
րանակի
մր
կաղմութիւնն
է։
^^^աին
վրայ֊.
ՏոՀմի
անունից
է խօոում
մեծ
Զարմանք
յայանեց,
ռր ֆրանսական
կառավարու–
Ա Ա,միկոն ե անր
, ասելով
-
«Արի
երկիւղր
տնծա
-
թիւնր
գեռ
կր շարունակէ
այգ
ծրագրին
Հետա
-
^^թ է մեր տոՀմին»
;
պրնգումր։
Կ՚երման
կառավարութեան
մէկ
մեծ
ոխալն
է պատճառր
որ Յէրանսան
գ ե ռ բաներ
մբ
« ԵԼ
մեգնից ե ւ ոչ մէ կ ը ե ւ ոչ մի
ժամանակ
լ–,
/ ո/ ^՝
ռ
Ք ՚ " շ " ՚ – ^ ւ "ւ՛ի •ք՚"<ԻՅ–– Եւ թէ ինչպէս
աւելի
րա–
կր
յուսայ
այգ ծրագրէն
։ Աթէ
ձօքթ. Ատէնաուրր
րնկերի
մասին
ենք Հոգացել
քան մեր անձին
,
Փլեվէնի
ծրագիրր
իրրեւ
Հիմ ք^գունած
չրԱար,
րոլորին
յայտնի
է»..
արգէն
վերքացած
պիտի
րլլար
թնգիրբ
:
Զաարի շրջանին
մասին
խօսելով,
խստօրէն
Վարգան
ղօրավարի
բարոյական
մեծռւթիւնր
աղղում
էր նոյնրսկ
իր թչնամ
իներ
ի
վյւայ։
Վար–
քննագատեց
ֆրանսական
կառավարութեան
բրռ–
,չանբ (սպանուելոլց
վերքն
անգամ)
աւելի
մեծ
նած
գիրքր,
որ կր ձգտի տնտեսապէս
(անոլգգա–
^,է^ էր բռնում
3 աղկեր տի աչքում,
քան թէ
իրան
կի՝
քաղաքականօրէն)
կապել
Զաարի
ձՐ^"՚^(1
(Աար)
Յէրանսայի
; «Այս^ անքատումր
անբնգունելի
կուսակից
Ա իւնեաց
Վա սա
կր
, ուստի
կո րցնե
լով
Վարգանի
նման մեծ մարգռւն
, 3ազկերտր
իւր ո–
է Գերմանիոյ
Համար։
Զաարր
Գերմանիոյ
մաս կր
Վասակի
.չոայ ղարձրռւց
եւ ոչնչացուց
ղայն :
կաղմէ
եւ ոչ մէկ գաշնագիր
կամ
Համաձայնու–
(քի ուրի^\էպք։
Զդուած
Ա իւ%եաց
Վասակի
թիւն
կայ
ղայն անքատելռւ
Համար : %շանակոլ
-
նորա
կողմնակիցների
գալաճանական
քաղա
֊
թիւն
չունի
թէ անքատռւած
Հոգամ ասր մեծ է թէ ^տկանռ ւթենէն
, Աամ իկոնէից
տէրբ վճռեց
՜ իւր
փոքբ,
նշանակութիւն
ունի սակայն
այն որ
կր
եղբարց
Հետ
միասին
թողնել
Հայոց
աշխաբՀր
ել
փո րձոլի
ան ք
ատե
լ
ղե
րմ
անական
Հողամաս
մ ր :
Գերմ
անիո
յ
Համ
ար
ան
լ^գո
ւնե
լի է որեւէ
փո
ր ձ
՚ * * յ դ
ուգղո
ւթեամ
բ
,
մ
ենք
չենք
կրնար
լ^գունիլ
,
ՈրովՀետեւ
կբ կորսնցնենք
մեր բարոյական
ումր՝
կամ աւո րասլէս
անցնիլ
Հռովմ ա յեցւոց
կողմ
բ :
Աիւնեաց Վասակ
մարղպանբ
«ղաբՀուրեց»
,
՛Լազաբ
Փարսլեցլհ
յ ասե լուէ եւ գեսպաննե
ր ու -
ւլարկեց ՎարգանԼւ
մօտ,
որ Համողեն
կէս ճանա —
Օաէր
- Նայսր
գետերէն
գէպէ
արեւելք
գտնուող
պարՀից
վերագաոնալ։
Փարպեցին
վկա
յում
է որ
Հոզամասերր
ետ
սլաՀանքելու։
Աոցիալ
Գեմոկ
֊ ^^առանց Մամիկոնեան
ազգի
առախռրգութեան
բատ
կուսակցութիւնր
պիտի
աչխումացնէ
Ջաարի
անկարելի
էր Հայոց
աշխարՀում
ղլսւիո
րերել
որ
խնգրին
արծարծումր,
զոր Ատրնտոլրրի
կառա
-
լ.^ ի^է
գործ»։
վարութիւնր
կ՝անտեսէ
»:
^
Պ ատզամաւո
բնե
բ բ այսպէս
խօսեցին
Վարգան
Տօքթ.
Շումախրր
« Հիւանգութեան»
պատ
~ քսպաբապէաի
Հեա .
ճառուի չէր տեսակցած
ԱյզրնՀաոլրրի
Հետ,
այք
I
^
Դ յ յ լ ահաւասիկ ե ե ո անում
եւ1 հանդերձ
զրկած
էր իր փոխանորղբ
ՕլլրնՀաուէր
, որ
20 ^ ընտաՈեօք, իսկ մենք բ ոլոր է ք ե անց կորուստի ենք
վ՛այրկեան
տեսակցած
էր զօրավարին
Հետ։
«Այգ
՚ ենթ արկուած , վասնղի անհնար է մ ե ղ , ոչ էլ
դա–
կարճ մամանակ^^միքոցին
ՕլլրնՀաուէր
ա
մ են ա յն
^ ^–^լլկ^^ք^
մեր փրկուել առանց ձ ե ղ ։ Մի թ ո ղ ո ւ ք որ
պարզութեամբ
յայտնած
է մեր
կուսակցութեան
կոր
չին
ք
, մանաւանդ Որ մեգանից շատերը ձեր ցե–
նախասլայմաններր
Գերմանիոյ
կոզմէ
տրուելիք
ղւսկից եւ արիւնակից ենք » յ
զինուռբական
աքակցութեան
մր .Առանց քաղաքա–
Ար,
^ ^ է յ ,
խօսեցաւ
Ա
եծ
Աամիկոնեան
ղա
կան Հաւասարութեան
կտրելփ
չէ Հաւասար
ղոՀա–
է»////–
սիրտր
եւ նա ճանասլարՀիցբ
յետ գարձաւ
ու
բերութիւն
սլաՀանքել»
: ԱյղրնՀաոլբր
իրաւունք^^,,,լչ^լ^
մամանակ
անց զոՀ գնաց Աւարայրի
գաչ–
տուած
է ՕլլրնՀաոլէրի
տեսակէտներուն
: «Ապա–
տում
ազզի
Համար։
յակոյտի
մարգիկր
լալ գիտեն
ումերր
գումարելու
Այ,^ ^ յ ՚ է ք ^ .
^ ^ ^ յ ,
Վարգանի
զոր չէ մո -
եւ
Հանելու
թուաբանական
Հաչիւր,
որ
սակայն
,,.ացել շեշտել
Գամ առ֊Բ ա թ իսլա
(Լիտֆաէլ Պաա–
շ
III1/1 մր արեւմտեան
քաղաքագէտներ
չեն
կրնար»։
Հայտ^լպէրկԼւ
Հին զղեակԼւն
մեծ սրաՀԼւն
մէք,
ուր
աւելի
քան երեք Հազալւ
ո
լն կնզի
րն ե ր
Հաւաք–
ուած
ԷԼն նոյն օրր, Շումախբր
խօսեցաւ
մէկու
-
կէս մամ տեւող
ճառ
մ ր եւ խստօրէն
քննագատեց
կառավարու
թեան
բռնած
լՐւթացքր
թէ
ներքԼւն
եւ
թէ
արտաքԼւն
քաղաքականութեան
մ էք
:
կանե ան) երղ ելով
.
« Պատմէ շատերին Վ արդանի մահը ,
Թէ ինչւցէս կորաւ հայ ագգի գահը ,
Թ է
ինչ վ է հ սիրով ս իր ո ւմ է ր »Լարդան
Մա յր ե նի հողր աշխարհ Հայաս տ ան »:
Մի
անգամ Վարգան
իչխան
ր
,
վրգովոլած
Յաղկերտի
խստութենէն
, ասաց
Արքայից
Արքա
• ֊
Անգրւսղառնալով
ածուխի
չգոյութեան
, գնե–
յի երեսԼւն
քանի
մր մարղարէական
Լսօսքեր
, ո -
բու
բարձրացման
եւ երկու
միլիոնի
Հասնող
ան–
րոնց
միտքր
Պարսիկներբ
չՀասկացան
եւ
ոխալ
զռրծներոլ
թիլին,
ցոյց տուաւ
օրինակներով
թէ
մեկնեզին
:
« Գուք լալ գԼւտէք»
ասաց նա Յաղկերտին
ա յսօրուան
կաո ավա
բութ Լււնր
զրամ ատ
իրո
լ թե ան
եւ ծանր
ճա րտա րա րռւեստի
(ածռւԼս
եւ
պողպատ)
շաՀե րր
մ Լւա
յն կր պաշտպանէ
, անտեսելով
բան -
՚քւ^աա^^^^^^աաւաէ^^ւ^^^^^^^^^^^^^^^^^ւ^՜՚^^^^^աա^^
ոլորական
եւ աղքատ գասա կարգ
Լւ շաՀերր
: «Մ -
տրնաուրրԼւ
կառավարութեան
բռնած
տնտեսական
մ ողովրղավար
մ իացեալ
Գերմանիայի
մր
կազ ֊
քաղաքականու
թ իւնր մէկուկէս
տարուան
մէք
մ՚ււթիւնբ
, այլ կբ ձգտի
իրեն ենթակայ
Գերմանիա
քաոս մր ստեղծեց
, ուր Հարռւստր
աւելի
Հարրս -
մր ստեղծե լ, որ ռուսական
նաՀանգ
մր րԱայ գե
բ–
տացաւ
եւ ազքաար
աւելի
աղքատցաւ։
Ասոր յան–
մանաիսօս
բնակչութեամ
բ» : «Ա թալին
ր
Լ՚նքր
իր
ցանքր
կ՝իյնայ
սակայն
այն բազմամ
իլիոն
րնտ -
բերնով
յայտնած
է Րոզվէ
լթի
Հետ ունեցած
տե
֊
րողներուն
վրայ
որոնք
աոաքին
ԼսռրՀրղարանա
-
ւտակցռւթեանց
րհթացքին
թկ՝
Կ՛ե րմ անիո
յ քաԼս -
կան րնտրու թեան
առթիլ
իրենց
ձայնր
տուԼւն այն
քախում
էն վերք, երբ Հարց
տրուի
ԳերմանԼւան
կուսակցու
թԼււններուն
, որոնք
զ րամ ա տ
Լւ րո ւթեան
մ իացնելու
, ինք բացա րձակօրէն
պիտի Հակառա
-
պաչտպաններն
են եւ չեն մտատանքուիբ
րնկերա
-
կԼւ » ;
իմ
Մամիկոնէից
նախնեացո
Վ–"––իքձ^1Ւնէ
՜
թեանց
գործերր^
= Հանղէպ
այգ իմ մեծ
նախնեաց
ես ,ասՒնուաղ
եմ > • • Բ՚"յ9
^՚֊
՚ " / * " ^ ^ ՛ ՛
՚ Ղ Է ՚ " Ք
է
քանամ
Ասսւուծոյ
օզնութեամբ
այնպիսի
մի գործ
կատարե,
որ անոր
Համբաւր
մնայ
յաւիտեան
անմոռաԼլի»–֊
(Ղ՚ւ^Փ^Ր Փարպեցի) :
Այգ մարզարէական
խոստում
բ
կատարեց
Մեծն Վարդանր
Տզմուտ
գետի
ափին : Գա իր վեր
քին
մենամարան
էր, ոբ չէ մոռացուած
15
գարերի
րնթացքոլմ
ե կր մնայ յաւիտեանսյաւիտենից
ան
մոռանալի,
որովՀետեւ
գիւցափական
մի
զոբծ
կր, իսկ վարգան
ղօրավարբ
իսկական
գիւզազն
,
նման
Հայոց
Հին ՎաՀաղնին,
Հնգիկների
ինտրա–
յին,
Ավեստայի
Վե րե թ րագնա
յին
կամ Լէոնիդա
-
"ին,
որ Ապարտայի
թազաւորն
էր ել
թերմոպիլէի
Հերոսբ
(480
նախ
քրիո–)
Վարգան
իշխանր
օգնութիւն
էր իսնգբել
Բիլ–
զանզիռնի
կայորից^ , րայց չստացաւ
:
Հռչակաւոր
անգլիացի
պբօֆ • ճորճ
Րոլինսընի
կարծիքով
(տես
«1հշ Տ6V6Ոէհ ՇքտՅէ 0ո6ՈէՁ1 1՝է1օո31շհյ՚, Լօոշ1օո, 1876)
կայսրր
կշ վախենար
, որ «զարՀուրելի
Հոներր
Աատիլայի
ղեկավա րութեամ
բ կարող
էին քանի մր
ամիսների
րնթացքռւմ
քարուքանգ
անել
կայսրու
թեան
արեւմտեան
մասր
ել յարձակիլ
արեւելեան
մասին
վրայ
: ^
Այնուամենայնիւ
Վարգան
ղօրավարր
կարող
էր
յաղթել
Աւարայրի
ճակաաամ
ա րտո
ւմ
Յաղկեր
տին, եթէ Ա իւնեաց Վասակր
չանցներ
գաւաճանօ–
րէն
Պարսից
կ"ղ՚^Ր
եւ չթուլացնէր
Հայոց
ումր՝
տանելով
իրան Հետ
զօրքի
կէսր
:
Այս
Հանզամանքբ
Հաստատում
է նոյն
Րոլին–
սրնր
ասելով՛
« Բայց
նոյնիսկ
այգ
պարագային
Հաւանական
է որ Հայաստան
յաքողութիւն
ունե
նար ել նոյնիսկ
կարենար
պաՀսլանե
լ իր
քբիսաո–
նէոլթիլնր,
եթէ իր մռղովոլրգբ
միաբան
էինէբ
էԺղէր
ազգային
ծրագրից»։
Պարսիկներր
իրենց
ամ՛էնէն
րնտիր
զօրքն
էին
ուղարկել
Վարգանի
ղէմ ռաղմավւիզեր
եւ «ան -
մւսՀների
զօրաբամինր»։
Այգ
Հ անղամ անքր ինք -
նին
ցոյց է տալ
Լւս , որ Լ^սյերին
յ ՚ " զ թ ե լ ր
Հեչտ
բան
շէր հւ Պարսից
պետոլթիւնր
բու գիտէր
, թէ
ում
Հետ ղործ
ռւնի :
^
« Մեծն Վարգանբ»
ասում է ֆրանսացի պաա–.
միչ
1^61)6 ՇւՕՍՏՏՇէ
իր Հայոց
պատմութեան
մէք՛,
յւսրձակեցալ
«ԱնմաՀներԼւ»
զօրաբամնի
վրայ
եւ
կոտորեց
14՚0՛
Հոգի
, յետո
յ րնգՀարեցաւ
ռազմա
-
կան
վ՚իզերի
: Բայց չվարանեցալ
ղարնել
այս
կենղանի
ամրոցր
ել Հերոսական
մաՀ մր գտայկ^,^
IIIյս յուսաՀատական
յա րձակմ
ան
մ էք :»
Վարգւսն
լ ինե
լով
վւո
րձո ւած
սսլա բապետ
, կա
-
("՛ւ
•Ա՛
հ ^"՚րկէ
էրնդունիլ
Տզմ
ուաի ճակատա
—
մարտր
եւ արագօրէն
նաՀանքել
, երբ տեսաւ որ,.
Վ^ասակբ տարաւ
իւր զօրքին
կէսր
ել
գրանով
յազթոլթիւնր
անկարելի
ղարձուց
Հայերի
Հա -
մ ար : ՆաՀանքել
ր
ղ մուար
չէր
, քանի
որ
Պարսից
զօրքր
գեռ
ղետի
միւս
ւսվւին էր զտնւում
:
%ա կարող
էր, նաՀանքելռվ,
նոր ումեր
մո–
գովել
եւ պատերազմ
ր մղել մի ուրիշ
վտյրում
եւ
Հայերի
Համար
աւելի
լաւ ռազմական
պա
յմաննե–
րի
մէք։
Մամիկոնէից
մեծ զօրավարր
չատ
լաւ
զիաէր
այգ
բոլորր,
բայց
Հա
յութիւնր
փրկելու
Հարցր չէր լուծուիլ
այգ կերպով
եւ մի նոր
կռիւ,
մի
ուրիշ գաշտում
կր լինէր,
մի նոր գբոլէսգ
Հա
րիւրաւոր
ուրիշ
էսլիղօգների
շարքում
:
Մեծ
Մամիկոնեանր
վճռեց
մի
Հա
րռ
լածով
րնղ միշտ
փրկել
Հայ մռզովրղի
ֆիզիքական
գո -
յութիւնր
եւ թ ո յ լ չտալ որ այգ ազգր
լուծուի
,
անՀեսւանայ
գրացի
ռւմեղ
ազգերի
մէք։
Գրա
Հա
մար
միմիայն
մի ճանապտրՀ
էր բաց իր առքել
,
յին
Հարցերով։
Բուէ
տալր ոտնաղնգակի
գրաւի
Գերմանական ղինուորական ո ւժ ե ր ո ւ
մաս–
խտրութիւն
չէ , այլ կատաբեալ
Համոզում
ել զի– նակցութեան
խնգիրր,
որ մեծապէս
կր յուղէ
աչ–
տակցոլթիւն
կր պաՀանքէ
:»
իսար-Հ բ
, ինքնին
չաա
սլարզ է , րսաւ
Շում ախրր
,
՛մ՛՛ը
« ինչ կր վերաբերի
Կրօթրվռլի
նամակին,
ո–
՝« Աեբ
պտՀանքն
է՝
հաւասար գ ոհա բ ե ր ո ւթիւ ս ,
բուն
մէք արեւելեան
Գերմանիոյ
Հանրապետու–՛
հաւասար վ ա անգ ում ,• հաւասար «շանս» ;
Պարզա–
թեան վարչասլետր
երկու
կ՛ե րմ
ան իանե
րո
լ միաց–
պէ"
խաղալիք
է եւ ւթւաստկար
եթէ
չնչին.
ումեր
ման
Հարցր կ՝արծարծէ
, պարզապէս
իյորՀրգայԼւն
վերակաղմ՚ռւին
Գերմանիոյ
մէք։
Եթէ
կ՝ոլզեն
զօ–
Մ իութեան
մէկ անճարակ
Լսազն է, որով
ՄՈԱ -
րացնել
այս ճակատր պէտք
է Հսկայական
ումեր
կուա գրուած
ել արեւելեան
Պերլինի
Փ ա նք ոյի
մէք
Հաւաքել
Գերմանիոյ
մէք։
Ուրիչ
լուծում
չկայ,
ստորաղրուած
այս նամակով
կ՝ուղոլի
զէնք
մր Հակառակ
պարագային
մ՛եր երկիրր
պիտԼւ ղառնայ
^
^
տալ
ռուս քաղաքաաղէտնե
բուն
ձեռքր,
որսլէսղի
,,լաաե բաղւք Լ։ գա չտ : թող արեւմտեն
պետութիւն–
տէր անոնց Հե
նաի
՚
-
՚
՝
•
. . .
-
. . . . . . . .
ուածաՀար
եգաձ
են ւ Իր գբազրուՀիին
օգնու
-
թեամբ
մԼւայն
կրնայ
քալել։
Աք բազոլկր
դրած
անոր
ուս
Լւն
, կր
մ օտենա
յ Լւր սեղանին
ել
դմուա–
րութեամբ
կր նստի
աթոռին
/քայ։
Մանաւանգ
Լւր երկնակտսլոյտ
աչքերր,
որոնք մեծ
աղամանգ–
ներու
նման կբ փայլին
ել յաճաԼս երկար
վայր–
կեաննե
ր
ան չա
րմ
կր սեւեռ
Լւն ծովածաւալ
բաղ -
մ
ո լթ ե ան վրա
յ ,
ցո
յց կուտան
անո
ր
Համ
ակ
ու -
մականութ
իւնր
:
իր ճառր
,
զո
ր ա րտա
ս անե
ց առանց
որեւէ
ձե–
ոագրի
, Բ"Լ"Ր"՚Լին
ազատ, եղբայրական
տեսակ
-
ցոլիյեան
չեչտով
էր,
բ"՚յ՚յ
երբեմն
իր
պողսլաա–
կերպով
կր խումէր
գանկերէն
ներս։
Իր տրամաբանական
ձեւաւո
րումնե
ր ր
ան–
Լսնայ էին իր Հակառակո
րգնե բուն Հանգէպ
եւ Հա
մոզական
զանգուածներուն
Համար։
Հռս ու
Հոն
նեւոուած
սրւսմիտ
դիտողռլիմ
իլննե
բ կր
գրաւէին
ռլնկնդիրներոլ
սիրտր
իբ ճառր Հասարակ
տեղիք
չունէր
եւ կր մօտենար
Հարցերուն
ել կո ճակա
-
՚աւււոԼ
1111 ւա ծ Ջորսերու
մողովԼւն
մէք
իբրեւ
ներր
ցոյց աան թէ իսակպէս
մոդռվրդավար
են եւ
փաստաթուզթ
ներկա\ացուի
: «Ամէն
անոամոր
իսկական
եւրոպական
միութեան
մրկր
ձղտին
:»
Լրսերու
մողռվ
տեղի
ունենայ,
նոյն այս փորձր
X
Տօքթ՛
Նումախրր
վաթսունի
մօտ անձ մրն
ուրի/բառերով
կր կատարուի։
Մոսկուայի,
է, բարձրաՀասակ
եւ լայն
լանքքով,
որուն
վրայ
բիզիեւ
ՀոԼռոնի
նման
մռղովներռւ
օրերուն
նոյն
աչքի
կր զարնէ անՀամեմատ
մեծ
ղլուխր,
ղեզին
փորձր կատարուեցաւ,
«Ոչ, գոռաց
Շումախբր
մազերով
եւ լայն ճակատով։
Շատ տառապած
է
մողովին
մէք ՚ոչ,՚10.
Միութիւնր
չուզեր
ազաԼեւ
նաց իական
չրքանին
ել մէկ ոտքր ել ձեռքբ
կաթ–
Վ^երքԼւն ամիսներուն
մէք տեղի ունեցած
ընտ–
րութիւններր
ցոյց
առլին
թէ րնկերվարական
կու–
սակցս՛ թիւնր
մեծամասնութ իւն
չաՀելռւ
ճամրոէն
մէք
կր դտնոլԼ։ : իր պաՀան
քն է նոր րնտրութիւն
:
Օսւ քողութեան
պարազ այԼ,ն Տօքթ՛
Բուրթ
Շումա–
խրրր պիաի դառնտյ
Գերմանիոյ
նոր վարիչր
:
ՏՕԲԹ՛
տ–
ՖՐՈԻՆՃԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
