2
6
Ա
Ռ
ս ^
Ե՞Րք^
ՊԻՏԻ
խՕՍԻ1,
Ս՚եք՛ Ց ե ա ԻՈ Ե Ր Ր .
ԳՐԱԿԱՆ ՎԵՐԼՈՒԾՈՒՄՆԵՐ
Աղւչա յին աբդար
Հպաբտու
թեամր
կր
• Լեղուէնք
, երբ կբ գրենք
մեբ
ձեո-ագէր–
–ներու
մասին :
Բանի
ձ՛ր տասնեակ
Հաղար
ձեռաղիբ -
նեբ
ունինք
էքմիահնի
, Երեւանի,
Վենե
տիկի
^ Վիէննայի
, Երուսաղէմի
ել այլ
վա
յբե րսւ
փ ոչե պաա գարա կնե րուն
մ էք
ենթակա
յ ղեղերու
աբչաւանքին
:
Ա՛ագաղաթեայ
անգնաՀատելի
Հարրս -
աութ իլն , ղ բ չաղ իր
Հո յակա՜ պ ղանձա -
րան,
ուր աասնրՀինգ
գաբերու
Հայ մտ -
քի եւ Հող իի չողեբն են սփռոլահ
, ի
փառս
Հայ մ՛չակոյթին
եւ Հայ
գպրոլ -
թեան :
իսկ
րազմ ա չաբ չա ր « գրիչ
»ներր , որ
մեղի կտակահ ենայգ մաոանղութիւնր
,
որքա՛ն
Համեսա ու աղնոլաՀողի
,
որքան
տքնաքան ու կոբսվէ են եղահ
1955^1., «
Հայկական
ԱԱԱ՝ Գիտու -
թ իւնների
Ակաղեմիայի
պատմ
ու
թեան
ինստիաուա՚^ր
Հ բատաբա
կեղ ներՀուն բա
նասէր
Լ. Ա • Իքաչիկեանի
«ԺԵ •
ղարի
Հայե րէն
ձեռաղ բերի
յ ի չատա կա բաննե ր »
խորաղբով
պատկառելի
Հաաոր
մ բ ; Ա յգ
« յիչա տաբա կաբ աննեբ»
ուն
մ էք , ո րքան
դառն
թո սաով անութ իէննե ր կան այգ թո–
նաբՀ
մչաէ^երոէն
կոդմէ %
— Պէս պէս վշտօք
Է
Ն չարչարանօք գը–
րեցի :
— Մին աչքւէ կռւ ցաւէր, նա խփեցի ռւ
ւքին աչովն ցրեցի :
— Միտքս ւքո լ որ , խելքս է ցնււր ;
— Նիւ֊թս պակաս, թանաքս աւեր եւ
իմ պիտոյքն ոչինչ, բույց միայն ցամաք
եաց ...
քքբ
մէկր
թուել ։
Այս նաՀատակներն
ու «անանուն վկա -
ներր–^ , ինչպէս կր կոչէ « Տուսաբեբ»
Հմ–
"""ԺՑ
խմբաղբականի
(29
Նոյեմբ
.
1958)
մր մէք, ենթակայ
Հալահանքի
ու բռնա -
գաւլթի
, կբ ղբէին
նոյնիսկ, երբ «աե -
սանէաք
ղբաէլում
ղիակունս
մաբտկտն
մեռեալս
աոաքի
մեր եւ ղնռրէր միտ իմ
իբբեւ ղվա քրենա ղն ուղ ղաղան»
։
Յաճաթ
փաիւ չե լով
թ չնամի
ին աոքեւէն
,
կիսատ
էէնաղահ
ձեռաղիբբ
կր դնէին
«թուրքի -
նր» եւ ուր ղագաբ
կ՚առնէին
,
հոլնկեբոլ
վրայ կբ չարունակէին
՚չրել :
Աւելին
նոյն իսկ :
Հա յաստանի
գիտնա կաննե ր էն Ա . Գո -
լանճեան կբ ւլբէ թէ. Երեւանի «Աատե -
նա ղ արան ի ղուղափե ղկեր ի ղ մէկում
աբր–
ուահ է բոլորովին
սելաղահ
մի աղիւսա -
նմա% առարկայ;
ժամանակին
այգ մի ձե–
"֊աղիր է եւլել , որն օտարերկրեայ
աս -
պատակոէլնեբիղ
փրկե լու
նպատակով ,
չաա
ու չատ ուբիչ
ձեոաղրերի
Հետ թաղ–
ուձ
լ է Հաղբագի
մ՛օա գտնէէւոէլ
մ՛ի քա -
րայբում եւ գարեր
էանալով ա քնա եւլ՝
քա—
բաղել է : Զեռաղբի
բոլոբ
թերթերր կր–
պահ
են իրաբ ել Հնարաւոբ չէ կարգալ ;
Այգ
՜է ին
ձեռաղրի
բովանղ ա
կութիւնբ
գիտութեան
Հ ամաբ գեռ եւս գաղտնիք է
էքնոլմ
»
Հ
Բաղաքական
ղ էպքերու
բերում՚ոէԼ որ-
քա՛ն
աւերներ
են գոբհուահ
եւ
որքա՛ն
արբաղան
մասուն^ւեր
ու լիչատակարան—
ներ
անՀ ետաղահ
՚ • ՚
Գաբձեաչ
, րսա
նո յն
Հա
յասաանեան
գիտնականի
, «չուրք տասբ Հաղար
Հայե
րէն
ամ բողքական
ձեռաղիբ
մ ատեաննե -
բէ , Երեւանի Ա աաենաղա
րանին
մէք կր
պաՀուին
չորս >ազարի մօտ
ձեռաղիբ
պատաոիկներ
եւս :
իւրաքանչիւր
բ մէ
փոքբիկ
Հատուահ , կոբսուահ
ձեռաղիբ ^
նեբիղ »•
Առաքին
.աչթաբՀայքարտի
ել Հայկա -
կան
ԱբՀաւիր
յւի օրերուն
, ա լգ « պատա–
ոիկնե բուն » կարեւոր մէկ մ ասր փրր -
կուահ է սա րսափաՀաբ
Հայ գաղթ ակա -
նութեան
ձեռ քով Վասպոլրա
կանի , կար–
նո յ , Աչա չկեր տ ի , Մ անա
ղկ ե ր ա ի ել Բա -
ոէնի , Տարօնի եւ քցնուսի վանքերէն ու ե–
կեղեղիներէն։
էչմիահինր,
1930/՚5՚.
Գհւէո
Եպիսկ
• ի ել ԲաՀ աթր եանի
ղե կավա բու -
թեամ բ մասնաւոր
առաքեչութիւն
մր ղր
կահ էր Տարօն
, ձեռագիբնեբ
ու Աստ -
ո ւահ ա չունչ
մաաեաններ
Հալսւքելոլ
եւ
փրկե լու Համար
1^
Ցարգ,
ինչ որ Հաւ1աքուահ է,
ամբող
քական
ձեռագիբնեբ
թէ պատառիկներ
,
պէտք է ենթադրել
, որ մեր
աղղային
մ շակութա
/ին Հարստութեան
էաղիլ
մէ կ
քառորգր կր ներկայաղնեն
:
կորսուա
հ ձեռագիբնեբ
՚ • •
Մեր մչակութային
պատմ-էւթեան
ամե–
նաղսէւ՚սաանք
վէբքբ–
ՊաամաՀայբ
Մով–
էՕսբենացին
, Հնաւանդ
էչարեբոլ
մաէէա -
խուղին
մէքէն,
մեղկ՚ալեաէր
թէ, « առ
մեղ գտանին
անբաւ
ղրուղաղ
մատեանքֆ
:
Ո՞ւբ
են այդ «մատեաննեբր»
,
չգիտենք։
Ո՞ւր
են մեր արքունական
ել
կաթոէչիկո–
սական
դիւանի
ցաենամակներն
ու
կոն -
դակները :
«Գիրք
թղթող» ել «նամակա -
նի»
կոչուահ
պաչաօնական
գրութիւննե–
րէն չատ քիչերն
են փ րկո ւահ : Անյա յտա–
ղահ
են , չկան նաեւ
մեր բազմանգամ
նա–
խարարութեանղ
դիւանական
թղթերր •.
Ըստ Ատ. Օրբելեանի
( ԺԳ • դար), Տ բր -
գաա
թաէչաւոբ
, նախարարական
բարձեր
կր սաՀմանէ եւ կ՝րսէ .
«... իմամ ճա–
չուն նստե
լ բարձս
չորս
Հաբիւր
իչխա -
նաղ»։ Շատ քիչ
տւէՀձ՚ային
պաամոլ -
թիւններ
Հասահ ենմեզ Փալստոսի
, Ե -
՚ւՒւ^է
՝ Զենոր
Գլակի
, թովմա
Աբհրոլ -
նու , ԱբբաՀամ
Եպիսկ
• Մ ամ՛իկոնեանի ,
Ա ա . Օբբէլեանի
, ՇապոլՀ
Բաղ րատոլ -
նոլ , ԱՈէէսէս
կաւլանկայտոլայղիի
եւ ու–
բիժերու
ձեռքով
, որոնղ
թիւր չաա Հե -
ռու է չորս
Հաբիւր
իչխանական
աէէ լնե -
բու պատմաղ բութենէն
Հ
Մեէլի Հասահ է Ներսէս
Պարթեւի մէկ
վարքազբոլթիւնր
, Աեսրոպ
Եբէղ
Վայող
՚Լորեղիի
ձեռքով,^Հէ1ին : կաբելոբր
վար–
քաղրէէլթիւնր
չէ , ռր Փաւստոսի
ղոբհէն
քաւլուահք
մ լն է , այլ Հետեւեա
լ
նշանա–
կա չիղ նախաղ ասութ
իւնր • « Զա յս Հան -
եալ
յԱրեւեչիղ
գրէ.ղ ի Հայող
մնաղոր -
գաղն պատմոլթեանղ
» : Ասով , Հեզինա -
կր կ՝ակնաբկէ ոչ թէ մէկ, այլ երկու
աէլ–
բիւրն երու
մ ասին : Մ է կր՝
^Հայող
Անա–
ղորղաղ պատձ՛ ութ իւնք » , որմ է Ժ • ղա
բուն
թութք ա Արհ բունին ալ օգտոլահ
է
Արհ բ ունե աղ աոՀմ ի պատմ ութիւնր ԴՐ^
րեչու ատեն , իսկ
միւսբ՝
«Աբեւեչիղ
Գիրք ») ւլբսւահ Ե– ղարուն
,
ԱբբաՀամ
Եպիսկ
•
Մ ամիկոնեանի
(Խ
ռստուԼանռղ
յոբքորքուահ)
կոզմէ : կոբսուահ
են թէ
ձ՚էկի ելմիւսի
րեաղիբնեբր
;
էաստիվերաղին
ՑովՀանննէս
կոզեռն
վբգ.ին (ԺԱ՛ դար) կր վերաղրէ Բագ -
րէ4ւ*ոոէ^էԽէ^ց ւոո՜ամ ի մ էաաէ^նաաւկի սլէոէոմ ու -
թիւն
մ ր ե լ «Հ աւատս
յ Գիրք » ձ ր :
կոզեռն Վրգ –ր մեր տեսլական
գբակա
նութեան
ձ՜էք իր մասնաւոբ
տեւլն
ունի ,
Ներսէս
Պարթեւէն
եւ Ագաթոնէն
վերք :
Այս
բիւզանղասէբ
եւ ղուշակ
վա բ գ ա
պե
ար,
րնկեբաղահ
է Պետրոս
Գետագարձի
ել Վեստ
Աարղիսի
խմբակին եւ
ղաղւ
Ս՝ԻՍԱ41 ՄԵԾԱՐԵնՑ ԵՐԷԿ ԵՒ ԱքյՍՕ(՛
Տրապիղոն
, Վասիլ
Բ. կայսեր –էետ սաո -
րաւլբելոլ
«Հայող
կոբստեան
՛չիր եւնա -
մակ»ր
: կր ղառնա
յ ՏովՀաննէս
Ամրաա
թագաւորի
քաւլաքական
ղոլչակր
; 1047–
ին , կր քաչոլի
Կիչիկիոյ Աեւ Լերան վան
քերէն
մէկին
մէք ել կր գրէ
քցաչակբաղ
արչաւանքի
յաքող
ելքի
մ ասին
«պատրա–
չիղ» դէբք Բ՝•Ամէնքն ալ անյայաաղահ ՚.
Հապա Աեհ Եէչեռնի
օրերուն
կոբսուահ
թանկարժէք
ձեռաէչիբնեբր
՚ . •
Աակայն
, ոբ մէկր
թուեչ
մ ամ ուչի
այս
սուղ
էքե բուն
մէք , երբ մեր օրերուն ան
գամ
, բանասէր Պ– Տ– Բիւրտեանի
վկա —
յութեամ
բ , մագաւչաթեա
յ ձեռագրեր կր
հախռլին
մեր պա-է եստնեբէն
,
տղիտաբաբ
եւ
լն չա ս ի բա կան
նոզկաչի ա խորմա կնե -
բու
ղո-էաղում
տալու –>ամաբ ;
Ամէն պարագայի
, այսօբ,
այնքան
բազ
մատեսակ
աղէտներէ եւ աւերներէ
վերք ,
անՀնարին
զոՀ ողութ եամ բ ու զրկանքն
ե -
րով , անխօս ու անլեզու
, անսպառ Հա -
րբստութիւն
մր ունինք մատենագարան
—
ներոլ
չորս պատերուն
մէք : Այլեւս
յո յս
չունինք
, թէ կարելի
պիտի
բչչայ
այսու -
Հետեւ
նոր ձեռաղիրնեբ
զանել
,
րաղի
քարա յրնե բու եւ
թա քսա ողնե բու մէՀ
կա բհ բաղահ ու ան չ ն թ եռն չի
յիչատա -
կարաններէ
: Ասիկա
մեր
ս բաամ
որմ
ոք
երէկն էր ,
անղեաչր։
Այժմ
տեսնենք
թէ,
ի՜նչ է կաաարուահ
եւ տակաւին
է^^է.
պէտք է կաաա բուի :
X
Զե ոաղիբնե
բու
ուսումնասիրութեան
,
վերհանութեան
եւ Հետազօտութեան
վե -
րաբերեաչ,
տքնաքան
աչխատանքով
պատկառելի
ղորհեր ենտուահ
Ալիշան ,
ԱբուանձտԼան
, ՎաՀան Վրգ–
Բաստամ–
եան , Աարղիսեան
, Հ • Տ • Տաչեան
, Միա
բան
, կար • կոստանեան
, կարապետ Եպ •
Տէբ-Մկրաչեան
, Բարղէն կաթ. կիւլէ -
սէրեան
, Գարեղին կաթ . Տովսէփեան՛
,
Մ– Աբեղեան
, Ատ– կանայեան
, 3 • Մա -
նտնղեան
, Հր • Աճառեան
, Ատ. Աալխաս–
եան
, Գր. . Վափանղեան
, Հ. Ն •
Ակինեան
եւ
ուբիչներ
; Մ ասնակի
ձեռաղ
բական
ղուղակներ
տուահ ենԱբ • Աիրաբփի Տէր
ԱՀաւասիկ
, այղ
օրերուն
պատաՀահ
անղք
մր որ զարմանալի
նմ անու թիւն
ու
նի , Մ • Մ եհաբենղի
իբրեւ
բանաստեղհ
առահ
առաքին
քա յլե
բուն
/^ք •
Հոլիգմէն
, Հակառակ
իր
տազանղին
իբբեւ
բնահ
ին բանաստեղհ
չէր
կբՅ՛"^
գրաւել
մտաւորականներու
եւ մոգովուր—
ղին զնաՀատումր
իբ չատ աբմէքաւոր ,
Խոտի տերեւները
բան
աստեզհական
Հա -
լաքահոյին
Հրատա րա կութ եամ րր :
\յ՚ահ–
կան ոլն ով
մ ր , իբրեւ
ինքնա դատ
ութե
ան
փորձ , ղրախօսահ էբ իր բանաստեղհ
ու -
թիւններռւն
վրայ
թերթի
մր մէք։ Աա -
կայն առանղ
որեւէ
օղուտի։
Բանաստեզ–
հր ել իր բարձբարմէք
գորհր
քննագատ–
ուեղան
արՀտմ աբՀանքով
լի տ ողե րով :
Միա յն , էմ բրսրն
կարողաղահ
էր րմ -
բռնել այգ Հաւաքահոյին
արժ էքր , եւ
աքս
գնաՀատոլմին
պատճառաւ
խիստ
քննագատու
թ ե ան ենթաբկուեղալ
ինքն
ալ։
էմրբսբն՝
Հուիղմէնի
ոււլզռւահ
մէկ
նամ ակին
մէք , ա յգ
Հ ատոբին
առիթով ,
կր ղրէր :
« Բերթ ուահներ
ուղ
Հ բաչա
լի
չնոբՀր
չտեսնելու
չափ կռ յր շեմ : Զայն կր Հա -
մարեմ
իմաստութեան
եւ
սրամտութեան
անսովորական
սա ե դհա
ղո րհ ո ւթի
ւն մր :
Մաահումներգ
եւ արտայայտելու
քա —
քռւթիւնգ
ձեզի
Հրճուանք
պիտի
բերեն
ք
Հրճուանքս
մեհ եղաւ
ղայն
կարդալով
:
Անբաղղաաեչի
րանեբ կր զանեմ
Հոն ան—
բաղգատելիօրէ
ն լալ րսուահ
: Կր Հ աս–
տաաեմ. Հոն յա յանա բե բութ եան
քաքոլ
—
թիւն
ձ՛ր ոբ մեզ կ՝ուբախաղնէ
: Բաք
ու —
թիւն
մր որ միա
յն /ա յն
իմ աղ ողութ ենէ ն
կրնայ
ներշնչուիլ։
կ^ողքոլնեմ
ձեղ մեհ
ապաղայի
մր
ս կղբնաւո
ր ո ւթ եան առի -
թով։
Ակզբնալոբոլթիւն
մր ոբ անտաբա—
կոյս
ունեղահ է եբկար նախապատբաս
-
տութիւն,
այսպէս
վսաաՀ
աոաքին
քայ–
լե բով , յանկաբհական
,
գէպի
Համ
բաւ
մեկնեչոլ »
յ
Ա յս նամ ակր
Հրաաա րակ ուահ
է ր թե ր–
թի
մր մէք առանղ
էմըրսրնի
Հաւանու -
թիւնր
ստանալու :
Այգ
օրէն սկսեաչ
մեբկ աչքով տեսա -
Ներսէսեան
, Տ - Բիւբտեան
եւ Բօլատեան
վարդապետ ; Գիտնա կաննե բու այս Հոյ^
էբ , որ անՀուն
գոլբզոլրանքով
ելսաՀ-
մանափակ
միքողներով
, թօթափեղ
փոչի–
նե րր ձեռա
զի րնե բու մէկ մասին
վբա յէն
ել Հտյ բանասիրական
ձ՜իաքր
լարոլահ
պաՀեղ ; Ցաւալի է րսել
,՛ որ ասոնղմէ չա
տեր
, Մ ատենադաբաննե
բու եւ
վանքերու^
փակ
ղռնեբուն
աոքեւ ալ
գտնուեղան
Տ–
Մեբմուեղան
Աակայն,
անՀուն
Համրե—՚։
բութեամ
բ ու Հաւատքով
ղինուահ
, չա -
րոլնակեղին
եւ փռխանղեղին
քաՀը
իրենղ
յետնո բղնեբուն :
Մ տաՀոգիչ է Հայ ձեռաղ
իրնեբուն վե–
րապաՀուահ
ճակատագիբր
:
Հայաստանի
մէք կեգրոնաղահ
Հաղա —
րալոր
ձեռազիրներր,
կր Հաւատանք եւ
կր յուսանք թէ , ասաիճանաբաբ
լեղու
պիտի
առնեն
Հայ եբիտասաբգ
ղիանա
—
կաններու
զոՀուլութեամր
եւ
պետական
աքա
կղո ւթեամր
: Ոբակաւոբ
մ աաւորա -
կանութիւն
մր կեղբոնաղահ
է Հոն, ել
տարիներէ ի վեբ , պատմա -
բանասիրա
կան
մարզին
մէք, մեհ աչխուժոլթիւն
ու
կենգանութիւն
ղո քղ կուտայ
,
խղճամիտ
ուսումնաս
իբ ութ իւննե բով : Լ. քՍաչիկ -
եան , Ա . Գոլանճեան
, Աչոա
3 ո վՀ անն
ի ս–
եան , ԱբբաՀամ
եան , Յակոբեան
, Մ կըբ ~
եան,
Վաբիբեան եւ ուբիչներ , –էբատա —
բակահ
են աբմէքաւոր
երկասիրութիւն
-
ներ : Մ եր լա լա տ ե ս ո ւթ ի ւն բ կբ բխի ա յն
Հաստատռւմ
էն , որ Երեւան՛ի
Համա չսա -
բանին
մէք ներկայիս
կ՝աչխաաին
10
ա -
կադեմականներ
եւ թղթակիղ
անգամնե
ր ,
48
փրոֆէսէօրներ
եւ 200Է աւելի
գի տոլ -
թեան
թեկնահոլնեբ
եւ
դոցենտ^ճՀւ
զա
նազան
մաբզերու
մէք։
Գժբախտաբար
, այլ է պատկերբ ար -
տասա Հմանի
մէք :
Մեր
ձեռաղ բական
պաՀ ե ս տն ե բ ր Վենե
տիկ , Վիէննա եւ Ե բուսազէմ
չունին
իրենղ
վազեմի
թռ իչքնեբր
: Թող ներ ուի
մեզի
րսելու,
իրենղ լուսապսակ
նախոբգ–
ներու
գորհեբր
մնաղահ
են թերի ռւ ան
կատար : Մխիթարեան
բազմաբգիւն
Հայ–
բերր, վստաՀ
են^,
կրկին պէտք է մ խր -
նելի
փայլուն
աստզ մր սկսալ
քթթել
մեհ
բանաստեղհնե
բու
երէ^ային
՜ւամասաե
—
ղոլթեանղ
մէքէն :
Գոլէճական
պա
յմ աննե բու եւ մ թնոչոր–
աին
մ էք Մ եհաբենղի
միտքն ու ինքնու
—
թի՚^Ր
կան ան չաղ ան
հաղկեւլան
Ալմա
Մարէր
քամ բահ
Հունաե
րէն եւ պաբար—
տաղնող
Հողին
շնորՀիւ։
իր
կարճատեւ
կեանքի
բնթաղքին
ան աւելի
խորաղալ
էմըրսը՚նի , ՚Րաըլայլի , Հուիդմէնի
եւ ու–
րիչներոլ
լււլսաղհահ
ճամբանեբուն
է^
ել տուաւ
իր աղատ
թեւերուն
դկպի
բաբ–
ձրոլթիւններբ
սաւառնելու
բո/ոբ
֊.արկ
եղահ
փոբձառոլթիւններբ
Հ
ԱՀ աւասիկ
Հոս է ղ աղտն իքր թէ ինչու.
Միսաք Ա եհարենղ չէբ կրնար
ազղոլիլ եւ
չէ ազգուահ
Նարեկաղիէն
: Բանղի Նա —
ր եկա
ղին
իբրեւ
բանա ստե
զհ
վե ր թ ե ւե
լու
ոչ
անյողդողգ
կամքր
ունէր եւ ոչ ալ
անգբդ ուե չի ինքնո
լթ իւնր : Իբրեւ
կրօնա
ւոր ոչ իսկ Հաւատքի
կչռալոբ
հանրու
—
թիւնր եւ մ իստ իքա կանութ
իւնր :
Գժ ոլա բ չէ անոր չւանա ս տե ղհա կան
աս—
տիճանր
խա չագրե
լ : Իբրեւ
րանասաեզհ՜
ան իր նձանբ մարգ էակբ նուասաաղոլ
-
ղահ է , խողահ է անոբ
աբմանապատուու—
թ իլնր
իր ին^^
ութ եան առքեւ :
կարեկաղիին
ներա չխարՀին
մէք
կր
պակսի
այն
շնա շխաբՀիկ
հաղիկր
ււբ կր
կոչուի
վերաղոլմ
: իբրեւ
մարգ ել մաս–
նալորապէս
իրրեւ բանաստեղհ. կր պակ —
սին իրեն՝
բարոյական
եւ
մտաւորական
աարրերր
, ումերր։
Փոխանակ
ճակաար
խբոքստաբար
վեր բոնե/ու
ե ւ
կեանքին
րոլոբ
գժ բախտ
րոպէներու
ե՛լ
կաղոլ -
թիւններու
ղէմ ինքնաբաւօբէն
,՚էպարաօ–
րէն
պայքարելու
, իրենր
եզահ է սար -
կութիւն
մր , ղլխիկոր ու հնրագիր
ա. -
ղօթքին
՛ապաւինելու
։
Անոր ենթաղիտակղռւթեան
մէք րաղա—
կա
յ է ա յն վեՀ ութիւնր ոբ ղօբավ իգ կր
կանղնի տառապանքր
անղոսնելու,
վւոբ -
ձութ իւննե ր չւ
մէկգի
շպրտե/ոլ
եւ ֊.ա -
գորղակիղ
մնալու
մ աբգկա
լին բոլոր
ապ—
բոլմնեբոլն,
վերե/քնեբուն
եւ սա յթա -
քռւմներուն։
Զգտելոլ
իր ղեղին եւ մարզ—
կութեան
Համաբ
յարատեւ եւ անփոփոխ
ճին
իրենղ տբամագբոլթեան
աակ գտնբ -.
լահ
ձեռա գիրնե րուե
մ էք , ձ՛եր անղեա
լի
ղաղան իքնեբբ
լո յսին
բերե/ու
: Պարոլ
—
նակիչր
կա
յ իրենղ
աչքին
աոքեւ , կր
մնայ
պարունակեալը
պբպտել
ու
մեկնել։
Մեր պատմ ութեան եւ
մ շա կո յթի
ա
յգ
անմ ռունք վկաներ ր , ամ էնքն ալ ազօ -
թ աղի
բք , աւետարան
, Մ աշտող , Տաղա—
րան ու Երազագիրք
չեն , թէպէտ
անոնք
աչ կր ներփակեն
Հայ
մ ան չլան կա ր չա
կան
արուեսաի
փայլուն
ղրռւազներր
Հ
Հալա–֊
նօրէն , պատմական
, բանաստեղհական
«
տաղաչափական,
իրալաղիտական
, բմ շ—
կական, երաժշտական,
նկարչական եւ.
ա լլ յի չատա կա րաննե ր կան , կարօտ ու -
սումնասիրութեան
: Բաւական չէ արգիա
կան ապաբաններ
ունենա/ ել
մամուլին
յանձնե
լ ամէն
ինչ : Մ եքենա կան ա յս գա
րուն
, բազմաթիւ
ղ ի լբութիւնննեբ
կան
Հանրամատչելի
ղարձնելոլ
մեբ ձեռա -
ղբական
Հա րստութիւննե բ ր ; ինչո՚^լ ա -
նոնք գատապարտոլահ
պիտի
մնան,
Հա—
յաստանի թէ աբտասաՀմանի
մէք, զեգ -
նահ
աչքեբով
մեզ գիտեչու
իրենց
ապակէ
զ ա րա կն՛ե բուն
մէքէն։
ինչու
յալիտենա—
պէս
պիտի
ննքեն
իրենղ
ղղեղակեր ղա -
գայթերուն
մէք։
Միթէ^
Կ՚"Բ^Լ(՛ լէ ՝ նախ
լի ա կ ա տ ա ր
կերպով
ղուղակաղբել
եւ
լ ո ւ
ս ա ն կ ա ր ե լ •
ապա , բստ
կարեւորութեան
եւ
նիւթի
, մա՜սնաւոր
Հ ող ահութեամբ
ե ը –
ը ա տ ա ր ա կ ո ւ թ ե ա ն
աա) : Պիաի
րսուի
մեղուի աչխաաանք
: Աակայն
, զոՀ՜ողոլ -
թիւններ չատ են եզահ , կ՝րլչան եւ պէտք
է "Բ ԲԱ."՛^ ամէն
օր։ Հայբենազոլբկ
ել
Հոզմաղրիւ
մողովոլրգ
մրգարձահ
ենք
բախտի
անողոք
՛բերումո՛վ։
Կ՝ապրինք ,
կբ տեւենք ու կր նչենք
մ՛եր
մ չա կութա
—
յին լոյսերով
ինչո՞ւ
լքահ
ենք մեր
ազգային
մշակութային
ղանձա -
րանր
փոշեպատ
ղ արա1լներոլ
; Ե—
թէ օր մր լեղու
աոնեն
, ինշպիսի անա —
կնկա
լ ղիլտերու
առքեւ
պիաի
ղ տնոլին
ք
ել
ինշպիսի
լուսաւոր
էքեբ պիտի տես —
նենք։
Ցարդ,
ակին
ղլուխր
կանղնահ «
հարաւ
մնաղահ
ենք
ՎԱՀԱՆ
ՀԱՄԲԱՐՋՈԻՄԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
