ճ Հ1 ֊11 հ։ ց
•:. ՝ . " ...
1–.՝^ \\ ^\Տ՝՜.V.', •Ալ՚՜՚ււ-
ք՚Ւ^՚՚ք
նոլւսւլ
լ լ
(ձեէոագսէ վէն ՄեծաւոուրԼան
չւնաէՀւՆիքք՛
փոխ՚սղբւոլմ
է
Աեբւսսսւիա.
։
.
Ա՝ինչէ՛–
1 ՏՕ՚ւ^ւ
1քուոՀւբւււծբ՝
քքիսւսք
յսւճաիաւմ
է՛
աեզի
Աբամեսէն
վաբյսւրւսնր
, ոբսւեղ ց"ձՅ
է աաւիս
ր,,շո,լ
ա շ ա կ ե բ ա
լինելու
նչան ՜
նԼբ։
Ն ո յ ն էոաբին
մի քանի
Հասակակից
~
նեբի
Հեա
ուղեւոբւում
կ
Ա՚աբւլուան,
«Անաաոլիա՝»
քոլէճում
սսվոբելոլ
: Մի^՜
չեւ
1901
նա սախբում
կ
(քարղուանում
լեղուի
դ ա ս ե բ ի մկ^ լինելու/
մ ի շա աոա -
շին
:
Ս՛ աթեմաաիկական
ղիաու
թիւննեբի
նկաամամբ
ոչ մի
Հեաաքբքրութիւն
•
՚հասեբից
գուբս
ղբաղլում
կ բնթեբցա
-
նութ
եամ
բ ;
•
՚էէԺւ՚°ԲՒԿ
Դ"1Բ՚՚31Լ
Մեծաբենցի
բնաւոբութեան
վբայ
ունենում
է
խոչոր
աղղեցութիւն
: Նա մանում
է
բնկեբակ՛»^
շբշ՚սն
,
մասԿւակցում
Լրեկոյթնեբին
•,
նոյնիսկ
աշակեբաական
նեբկայացումնե
-
րին
իւաղում
կ աղշկա
ք ղեբեբ
;
1902
թոլին
եբեւում
են ) բա
Հիւանգու֊
թեան
(թոքախտ)
առաշին
/ " ՚ ֊ / ՛ ^
նշան
-
նեբբ :
190ւ - 1092
թուեբին
կ. Պոլսում
Մե -
ձաբենց
յաճախում
է կեգբ
֊ վաբմաբան
,
աշակեբտելով
Հբանա
Ասաէոուրին
է
՛հեռ եւս Աեբաստիայում
եւ
Մ՚ոբղ՛"–"՛՜
նում,
Մեձաբենց
Հակումնեբ
է ցոյց
տա–
լիս
՚ւկպի
ղբա կանութ
իլն
ը ։
Անգլիական
ղ բ տ կան ո ւթ ի ւ ն ի ց
յափ շտակութ
եամ
բ
կ ա բ գ ո ւ մ է վկսլեբ
եւ
բանաստեղՆութէ։^–
նեբ , փոբձոլմ
է թաբղմանել
սիբաՆ
կր ՜
տոբնեբ,
Հետաքրքբւռւմ
կ –աայբենի
ա —
ւանղ
Ոէթիւննեբով
եւ ւլեւլ^կական
եբգե -,
բ ո վ , չէրերով
: Հաւաքոլմ
եւ սովոբում
է՛,
եբղել
ու նոլաղել
ժողովբղական
սիբեբգ–^
նեբ։
Պոլսի
կեգբ.
վաբժ.ււբանում
Աեծա
-
րենցն
աբղկն
^ոլց է աալիս
ղ բական
բն -
գունակութիւննե
ր եւ ա բ մ ան ւսն ո ւմ կ իբ
ուսուց չի՝ Հբանա
Աո՚ոտուբի
խբախոլ
-
սանքին
: Աովոբոլմ
կ ֆբտնսեբէն
, կաբ–
ղ ում եւ ծանօթանում
է ֆրանսական
ղր՜
րակէսնութեան
:
1903
Աս՛րս՛
ւՕին ,
առաշին
անղամ
ՀաԱ|1ագիտակ
Հանղէսում
լոյս է
տեսնում
Ս ե ծ ա ր են ղի
բան ա ս տ ե ւլծ ո լ թի
՛ն ր
<^<ի ուն—
շեր»
վերնսէէլրով։
ԱիաԺամանակ
Օր.
Ա իրանո
յշ. Պէ ր պ է ր ե ա ն ստոբաղ
րութեամբ
Ն՜աք|էւկ ՝•
անղ կսում
չ՛՛ քԱ են տեսնում
նբա
«Թբթ
ռումնեբ»
եւ «Ո՚եւլին
վտբւլեբ»
բա -
^էաստեղհ՛
ութ իւննե
բր :
Ս եծարենց
ոտանալոբնեբ
սկսեր
է
՚քրել
ղեռ եւս
1901
թուին
: Նրտ տռաշէն
բա -
նաստեղծ
ութ
իւնր
Համ ս,բւում
է
«//՚
աբմնի
՛ Ա ր ք ՝
սբտի
՚ԱբքՖր։
1902
թուին
ղբում
կ մի չ՛որք
ոտանալո
բնե բ , ոբոն
ք
մտնում
են
1903
թուին
իր ուսուցիչ
Հրանտ
Ասա -
տու
րին
յտնձնահ–
«Բաբախումնե
բ » տետ
-
րին մէշ :
1903
թուին
նա մասնակցոլմ
է
Մասիս
Հանղէսի
ղբական
մրց։էւ1ակին
եւ
շաՀոլմ
՜)բղ
մ րցանակր
: Գ բանից
յեաոյ
Ա եծա -
րենց
երբեմն
երեւում
է
Պոլսոյ
մ էէւմոլ
-
լում
, նախ Մ– կ. Մեծսւտ
ու բ ե ա ն , Շ ՚ " -
ւսէսսլ
էքիածան
եւ աւղա
Ա՝իոտք
Ա՝եծէք^ ~
րենց
ստսրտդրոէ֊^ի՚^^^րուէ
՚.
Մինշեւ
Մեծաբենցի
Հիլանղու
-
թիւնն
առանձին
սրութիւն
չ ի ցոյց
տ ա -
լ ի " է բ՛"յտ
1905
թուի
ղաբնանր
Հիւան
- ֊
գոլթիլնն
ստիսլռւմ
է
ն ր ս ՚ ն
թողնել
Կեղբ՛
՚ւ՚որժարանր
եւ , քաշուած
, քաղաքի
ե -
ոոլղեոից
, ասլրել
Պոլսոյ
մէկ
թաղում
( Թ ո փ- Գափու)
, բնոլթես՚ն
ղրկոլմ
մաքառելով
ղաժան
Հիւանղոլթեան
գէմ։
Ն՛Ա
կենգանացնում
է իբ մանկական
յ ի -
շ ա տ ա կ ն ե ր ր , վեբյիշում
Հայրենի
՚լի՚-՚լր-ւ
լ ց ՚ ֊ ո ւ մ
բնութեան
սէրով
:
1905 ֊ 1907
նրա
ղ բ ա կ ա ն
գ ո ր ծ ունկ
ութ
եան
ամ ենա
բ ե –
՛լուն
տարիներն
են եւ ղբական
Հասունտց–
ման,
ղբական
րմբռնումնեբի
մ շա
կմ
տն
չրշանր
:
Մեծաբենցն
ուսոլմնտս
ի րում
կր
իր
Հայրենիքի
(Ակն,
Բինկեան)
.սնտունինե–
ՐՐ
, ՚լեղշկական
բանաՀիւսութիւնր
ՀՄ
աս–
նաւոր
գ ա ս ե բ ո վ
սովոբում
եւ կ ա ր գ ո ւ մ է
՚ղտբսկեբէն
; խորանոլմ
գ ր ա բ ա ր ի
մէշ ,
կարղում
Հայ ղբողներին
, Նս՚րեկացուն
,
ոգեւոբւրւմ
նրանով
:
1907
թուի
ղարնանր
լո
յ ս է
տեսնում
նբա
առաշին
ղիրքր,
<<Ծիտծ^աննեբ»
, "ր
յ եծ
աղմուկ
է բարձբացնոլմ
մամուլում
,
սկսւոլմ
է պ ա յ ք ա ր նբա
չռւ֊բշր
: Ն"յ՛^
թուի
աշնանր
լ ո յ ս է տեսնում
՝
եբկրհրէլ
՚ւԻրՔՐ
է «Ն՛՛ր
տաղերէ–, , ոս է ՛ լ աւելի
է
րորբոքում
ծէսւալուած
բսւնավէ՜ձր
:
Նրտն
ւլնա՜էատուլ
ղ բ ա կ ա ն ա ղ է տնե բ ու բ ա ն ա ս -
տեղծնեբ
. ր ն ՚ է ՚ լ ծ ո ւ մ են ե ր ի տ ա ս ա բ ղ Մ ե ֊
ծարենցի
տաղանղի
ինքնս։ էոպ ո ւթ
իւնն
եւ
տյն
թարմռլթիւնր
, ոբ նա բերում
էբ ա–
րեւմտաՀայ
բանաստեւլծո։
թեան
: « Նոբ
տսէղե
բ՝»ի
Հ ր ա պ ա ր ա կ
գալր
նրանք
րնգու–
նոււէ են որսլէս
նոբ ու ա ւ ե լ ի
Հ
իմնալոր
ապացո
յ ց
իրենց
տ ե ս ա կ է տ ի
ճ շմ արտ
ու —
թ
I, III ՛հ բ
֊. Հ ա կ ա ռ ա կ
կողմր,
Մեծարենցի
արւէ անիքնեբից
շ ա տ ց ա ծ կանւլնած
մտր -
ղիկ
, նբան
Համարում
ե՛հ
ֆ ր ա ն ս ա կ ա ն
սէնպոլիսմի
միտյն
յոոի
աւտնղութիւն
-
նեբի
մ ունե
տիկը
եւ ա պ ա բ ղ
ի ւ ն
կ ե ր պ ո վ
ա շխատում
ուշացնել
նբան
:
Մեծաբենցին
տյղ
յսւբձա
կումնե
րից ՜
պտշտպանելոլ
Համար
Հ ր ա պ ա ր ա կ են իշ -
նում
ոչ միայն
մ ի շարք
անուանի
ղրա —
կանաղէ
տներ , տյլ եւ ինքբ՝
Մեծարենց
,
որ
մ ի քանի
յօդուածներ
է ղբում
իբ
՛լր—
ՀրակԱէն
Հ ակւնո՝՚ա՜կ՝՝որգ1տե՜րի՜՜
գ է՜մ : ԱյԳ
լօղուածներր
, եւ յ ա տ կ ա պ է ս
նբա
«Ւնք—
ն ա գ ա տ ո ւ թ ե ա ն
փորձ
մր» ^
3
"յՅ են
տալիս
որ նրա ս տ ե ղ ծ ա դ ո
րծութիւնր
ոչ
միայն
անկեղծ
, ւուղտկան
, խոր
ապբոլմ՚ների
,
աւլել
լ ր շ ՚ ՚ ր է ն
ղիտսէկցուած
մտածում
—
ների
, դ ր ա կ ա ն
՚ բ մ բոնոլմնհ
ր ի
ե լ մտքե
րի
աբղիւնք
է , մտածողութեան
եւ ղ գ ա ց ո -
ղութեան
միտսնակէսնոլթեան
արդիւնք
:
ի՛նչ
է լ
էք բէ
ի ն
Մեծարենցի
Հ ա կ՛՛՛ո ա -
կորղներբ
, նա աբղկն
թարմ
շունչ,
նոբ
խօսք
է ր բերել
ա րեւմ տ ա Հ այ բ ա ն ա
ստեղ՛֊
ծութեան
եւ իր
փայլան
տ տ ղ տ ն ղ ո վ
սլտտուաւոր
աեղ
նուաճել
առաշինների
շաբքերում
: «
ի ա ծ ա ն » ր
եղաւ
նբա ա ն դ –
րէէէնիկ
քտյլբ
ւլրա կտնռ ւթ ե ան
մ է շ ։ Ա յ գ
քւ"1լն
ինքնատիպ
էր, ՚/ստաՀ
եւ տմռլբ
:
Երկրորդ
ք ո ՚ յ լ ՚ ՚ Վ ^ «Ն"բ տ ա ղ ե ր ո վ » , նտ
^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^
I
՚^\՛՜՜^՛ • ^ "1V'՝՜'V յ՝՛^՝՛՜՛ ՚՝՝^–՛՛
I
է,֊.1՛՚^՛"^՚՝՝ \ լ՛"՝.\^^ւ1\<\–•
ՇԱԻԱՐՕ ՄԻՍԱ֊ՑԵԱ՚ՍԻ՚Ս
Հ ո յ հ ո ՚ յ , գետը կը թրջէ ցաՅգռւն քամակն արծաթուած ,
Իր յորձքին մէջ ծեծելով անդուլ յսարակն ու |սութեր •
Հ ռ յ հ ո ՚ ՚ յ , առուն յոըդւււռատ դալարին ծոցն է նետուեր
Գաղջ տարփանքովն իր ջուրին՛ ուր աըեւը կ՚ապրի դեռ
Յակուրջի մը առկաիյած գիւղակն անդին կ՚օրօրեն
Անրջական հիւսուածքով խումր մը ժայռի րստուերներ •
Վանքին րակր կ՚աղօթեն հսկայ ծառեր տարօրէն՝
*
Որոնց տամուկ շուքին մէջ Աստուածամարն է կայներ :
Ու գիւղակին դէմ նստած, երիտասարդ ու պչրոտ ,
Պարտէցներր՝ վերէն վար վագող ջուրին կը սպա՚ւեն •
Ա՜ւ յափրացած խօլ գետին անարգաւանդ դարպասէն ,
Ու լըռութիւնը խածնող լուտանքներէն արհաւրոտ :
Գիշերային ջրտուքհ ժամն է - լոյ սին մէջ կայնած ,
Մըշակն անքուն, կը սպասէ՜, ոտքը թոպիկ, րահն ուսին
Պարտէզներուն վրայ կ՚իջնէ թեթե ւ քօղք մր միգամած .
Ու ծզրիդներ՛ լուսնւսկսվ արբշիռ՝ անվերջ կը խօսին :
Ու կ՚երկարի լուսարծաթ ժապաւէնն այդ բարբառին,
ինչպէս փախչող ասուպի կոթուններր կաթնաւէտ •
Աւազին վրայ ջուրերու կ՚իյնայ շառաչր վէտվէտ ,
հյարոյկները՛ ոսկեբաշ՝ ուրեք ուրեք կը վառին :
Հռյհո՜յ , առուն կը հասնի ցանկապատին քովերէն
Ել ւ՚րգի քու֊ղ մր կուզայ պլլըւած իր գօտիին •
Սիւք ւ1՚ը կ՚անցնի , տերեւներ ծա՛փ կը գարնեն ցնծագին
Վարէն ջուրր կր խայտայ , կր խնդայ լոյսն ալ վերէն;
Թումբերն անդուլ կը բացուին , ջուրն անդադար կ՚ոռոգէ
Վարդենիքը , թըթաստանն եւ ածուները բոլոր •
իահի երկու հարտւածով նայիս առուն կը թեքէ
Օձաճապուկ ձեւերով հեզուկ իրանն իր ոլոր :
•-• –V–՛–
Ջուրն անընդմէջ կը 1ասի , ածուները կը լենան ,
Ու, դարձուցէ՚ք , կը կանչէ ծեր մը մութին ընդմէջէն •
Խի՜ներուն ու սիկին մէջ , բահերր
խո՜ւլ կր հնչեն ,
Ու դարձուցէք, դարձուցէ՚ք, կը կոչէ ձայնն անխափան :
ւԼղջընակ մը, աըիշին տակ^ նստած , շե՜ր կր կանձէ,
Որ յոգնաբեկ մըշակին օրօրի մր պէս կուգայ -
Հողը ծրծեց ջուրերուն տարփանքն՝ որ դեռ կը հնչէ ,
Եւ հիմակ՝ թա՜ց՝ կը խոկայ իր երկունքին ապագայ :
1
ՄԻՍԱԲ
Մ Ե Ծ Ա Ր Ե Ն Ց է
տբւլէն
ճ ա ն ա չ ո ւ ա ծ , անուանի
բ ա ն ա ս -
սւեղծ
էր : Ի ր երկու
՚քրքերից
յետոյ
Մե
ծարենց
ծ բ ա գ ր ո ւ մ է երրոբդ
Հատոբր
:
Մատբերում
է մեէ^ել
֊էսյ
քրենի
ղ ի լ ղ , իր
ակոլնքի
մէշ ուսումնասիրելու
մուլո —
։/ րւլական
երդն
/ յ
բանա՛՛Հիւսութիւնր
,
ղեղշկական
կեանքը
, ապրելու
ձ ա ր ա զ ա տ
բնութեան
մէշ եւ
ստե ղ ծ ա դ ո բծե
լու %
Ղ՛մ բ ա խտա
ր ա ր ա յ դ չվվւճակուեց
բ ա ն ա ս -
տեղծին;
^
1907
թուի
ա ^ ա ն ր ս ա ս ա կ ա ն ում է նբա
Հ իլանղ
ո ւթ
ի ւ ն ր , եւ բնութեան
աղղեցու
—
թիւնն
ու
բմ
շկութիւնն
ան ղօբ են գառ -
նում
կասեցնելու
քայքա
քումբ
, որ
աւելի
է ս ա ս տ կան ո ւմ \
908
թուի
ղ աբնանր
:
Ն ո յ ն
թուի
Յուլիսի
չ ՚ ւ ր ս ի ն
րէւղմ
իշտ
դ ա դ ա ր ո ւ մ է նրա սիբտր
, որ
այնքան
շերմութեամբ
բաբախում
է իբ
սաեղծա—
դործութիւննեբի
մէշ ։
Ա Լ Ա Զ Ա Ն ԵՒ
ՆՈՐԵՆՑ
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(202.)
I
Կ Ա 8 1^ Ե Ր
I
Բ– Հ Ա Տ Ո Ր
ԺԱ.
ԿՏՈԻՑ Ա՚ՕԱՊԱՏ
՚ հ բ ՚ ս ն ց
թ լու՛է կլ՛ ե լ վ ՚ յ ւ ն ա ֊ , սւ քբր , "րբ
խ ի ս ա
Հ տւլիւ
անղամ
էր յայան լում
միա–
բանութեան
մէշ, եէ. "րի մասին
ւլաԿււսէլան
Հրաշքներ
էին պատմ
ում :
Իսկ ՛այն օր
մեր
պատճառով
ւյած էր իշել իր ք ա ր ա ք -
բիս
..
՝• "Լ՛՛՛ւ
"՛յ՛ե
ա ն ա պ տ ս է ր , ես
բոլոբովին
ուրիշ
բան էի սպասում
տեսնել,
ւլեղեցիկ
էէաքուբ
խուցեր
լ ի օղ ուէ ե լ
լոյսով
ծէւվաՀայեաց
սբաէակներ
ղովաբեբ
պտ–
տըշ՚լտմբնեբով
էսուցերէ
մէշ՝
ամէն
յար.՛՛,
մտրութէւններ
գրելու
եւ կտբղալու
Հա -
մտր,
ւղէսՀաբաննեբր
լէ սբբաղան
ղբքե
-
րո՛էէ
պա՚ոեբր
ղաբղաբած
սուրբ
Հարց
սլատկերներով
, որոնք
ղործել
են
եկեղե–
ղու
եւ
Հ ՚ " յ ր ե ն ի ք ի
Համար,
մէ խօսքո՚է
»
ես
սւղտսում
կէ էոեսնել
խաւլադ
ե լ վ ա յ ե
լուչ
կեանքր
կրօնաւորէ
, որ
Հ ե ռ ա ց ա ծ
աչէսարՀէ
աղմուկէց
, էբ լոէն
առանձնու
թեան
մէշ եւս, էրան
շբշապատում
է
այկւ
առաբկաներո՚է
, որ ւլաբթեցնում
են նբա
մէշ
սուրբ,
Հողե լոր ղգացմ
ունքնե
ր , որ
ղա
րղա
ցնում
են նրտ
մէտքր
երկնայ
էն
վսեմ
դա ղ ա փ ա
րնե
բուէ որ
աւլն ո լա
ցն
ււ ւմ
են նբա
ս է լ՛՛որ
մ արղտսի
բ ա կ ա ն
բարձր
առա
քէն ո ւթ է ւ ն ն ե բ ո վ :
Գրանց
փ ո խ ա -
բէն
է՛՞նչ է է տեսնում
• մերկ,
մռայլ
խր -
ցէկնեբ,
՚լ՚՚՚^րկ
"՚ւԻ՚յ
ե լ լոյսէց,
ողորմելէ
օթեւաննեբ
,
Բ
"լ"Ր՚"ԼԷ՛^
Գ ՚ - ՚ ֊ ր կ
կ՛՛՛րէսսի
-
ներից
։ Երեւոււք
էր , որ թուղթր
, գրիչը
,
ղէբքր
երբեք
ա\քգ
կայաբաններում
մուտք
չկին
ղործել
է
Մեղ
Համար
պատրաստուած
խուցէ
մկշ՛,
պատոլՀանում
ղրած
էր
մէայն
մէ
ց ե ց ա կ ե ր , փոշեթաղ
սաղմոէ՛
,
փ ա յ տ ե ա յ
կաղմո՚ք
, որ պատած
կր սել կտշէով։
Ո՛՞վ
դէաէ
, որ
մամ
տնակէ
տպաւլր
ութեան
ղոբծ
էբ այդ ղէբքր՝–
՛հ՛" էբ մէակ
աոաբ–
կտն , որ էբ
՚էրայ
"ւշաղբոլթէւն
էր
դաբձնում
: Ոչ ՛քէ պտՀտլ.ան
չկար,
երե
ւէ, նրտ Համար,
որ
սեվւականոլթէլնէց
ւլուրկ
տրեղանե
բբ
չմ
ոլորուէին
սատա
-
նայէց
, էրանց
Համար
պտՀեստէ
տեւլեր
ունենա
լով
:
- Այն տեստկ
կրօնաւորներ
ասաց
Ասլանր,
որ ա ն ա պ ա տ ն ե ր է
առանձնու
թեան
մէշ ղբտղուէին
մտտւոբ
կ ե ա ն ք ո վ ,
ուսումնասիրէէ՚էւ
կրօնի
ւէաբղապետոլ
-
թէւնր,
պաբւսսչէէն
գ ր ա ւ ո ր
ա շ խ ա տ ո լ -
թէլններով
, - այդ տեսակ
կրօնաւորներ
,
մեր
պէստմ
ութեան
ամբուչ^
լնթացքում
,
մ է շէո
բ ա ց ա ռ ո
ւթ է ւննե
բ են կաղմել
: Ե ՚–
ցտւալէն
այն է , որ դրանք
ր ս սւ մեծէ մա—
սէն
•>ալածուել
են էրանց
՛լասակէցներէց
,
Համ ա բ ո լե
լո վ
էրանց
ուէսէոին
անՀ ա ր ա -
ղ ա տ
անղամնեբ
Ա՝։ա
որպէս
է
բուլոքւմ
Հէնւլեբոբդ
ղէսբոլ
ամենալաւ
տ ր ե ղ ա ն ե —
բէէք
մէկր,
Ե՚չնէկր,
էբ ժ՚յտմանակէ
կբօ —
նակէսն
ուղւլոլթեան
դէմ
. «Մեր
րերան
—
ներր
՝էՈտել
են ւղաս
պա՚աելուց,
ե լ մեր
լեղունե
բր րթացել
են սաղմ
ոսնեբ
ե
բղե՛՛
լուց
, էոկ այն , որ պաՀէսնշոլմ
է
մեղա–
նէց
Ա ս տ ո ւ ա ծ – սէր եւ խոնա
բՀ-ոլ
թ
էւն ,
այն
մենք
չունենք
. էքէէս քն մեր չրբ—
թունքներոէէ
ենք սէրոլ
մ Աստծուն
,
եւ
ա ք դ
է"շխատէսնքր
է ՛լուր
է » :
«Ա.ն՚ս ՜"
սուննե րէ
մ էս շեն ուա ում ( ա բե ղան ե բ ր ) ,
բայց
էրանց
Հ ոգէն
ան
յ տ ՚ լ
կ ե ր պ ս էէ կ ե դ ե –
քուէք
են . ամուսնացածներէն
ատում
են,
բ ա
քքք է բանք
էրանց
պէւլծ
խ ո բՀ ո ւ բ դնե բ ո վ
մէչտ
էղոռնկոլթէւն
են
ւլոբծոլմ
. Հա
դուստնե
բէ վ ա տ ն են Հա
ւլն ում , բայց
ա -
ղաՀ
ութ
է է նէց ա քրլում
են • էս քղ պ է ս
էնե
-
ՐՒՅ
՛՛ւէ՛"
Ք Է
փ ա խ
չել եւ ոչ թէ
նրանց
Հեէո
Հտղորղ
էսկցութէլն
ունենալ
» • • •
Ղ՚բանք
,
ա ռ ա շ տ ա ր ա ւ
Ասլանր
՝, ՚
որոնց
նկարաղբոլմ
է Ե՚լնէկր
, է
Հար
կէ է "ւէ՚"Ք
է նրա մամանակէէ
կեղծաւոբ
-
ներր
եւ փաբէսեցէնեբբ
Համարել,
որււնք
բ ա ր ե սլա շ ա ա կան
ղիմակի
ներքոք
էւնոլ
-
ցանու՛է
էին ա մ ե ն ա ա ն բ ա ր ո
քական
կբքեր,
թէեւ
Ա՛յդ
կեղծաւռբնեբր
ամէն
մ ա մ ա ն ա կ
մ ե ծ ա մ ասնոլթ
ի լ ն
են
ներկա
յացբե
լ է
Բայց
ամ ենաւթւասակտ
բ ր
միշտ
ա
յ ն է ե–
՛լե
լ , երբ ա յ գ աբեղէսները
անկեղծու
-
թեամբ
են վերաբերուել
իրանց
ուխտին
:
Որուէ-էետեւ,
սպաննել,
ամէն
ղօբոլթիլ
-
նից
՚լրկե
լ մ արմինր
մ շտւււկան
սլաՀով
,
ծ
ոմ ուէ
ե լ խիստ
ճղն ո լ թ է ւննե
բ ո էէ , ոբ նտ
անրնդոլնակ
լէնէ
ոբ ե լ է՚ցէ
ցտնկոլ
-
թեան
,
գ ա ոչ այլ էնչ է, եթէ
ոչ ,
մէ
ա ե ս ա կ
Հ ո գ ե լոր
րալ. բաբոսութ
էւն
:
Ամէն
օր, ամէն
<քամ,
ա ն ղ ա գ ա ր
մէեւնոյն
ա՚լօթքներէ
կբկնոլթեամբ
բթացնել
մէտ—
քբ , ե լ ղղայուն
, մատծող
էակից
գաբձը–
նել մէ տեսակ
անւչփտական
մեքենայ,
-
գ ա կ ա տ ա ր ե ա լ
Հուլեսպանութէւն
է : Ա յ գ
բոլոբ
ր
մ է չտ կատա
րուե
լ է մեր
ա ն ա -
սլատնեբում
, նոյնր
կր տեսնենք
եւ
այս
տեզ
: Այդ բոլոբը
կ ա տ ա ր ո ւ ե լ է մարմնի
՝,
Հոգոլ
եւ սբտի
վատ
ցտնկոլթիլննեբր
բս–
պաննե
լու նպատակոէէ
: Բայց
^ՐԲ
մա
բմ
ի–
նր , Հողին
եւ սիբտր
բռնի
միշոցնեբով
անբնգոլնակ
են զաբձնում
ւէատ
ցտնկոլ
-
թէլննեբէ
, չատ
բնէսկան
կ , ոլւ նրանք
,
է1՚էեւևո
քն մտմանէսկ
, կր կորցնեն
ե լլաւ
ցան կո ւթ է ւննե
ր ի
բնքլունտ
կութ
էւնր
:
Մ ա ր դ ր ա յ գ դէպքոլմ
կր դ ա ռ ն ա
յ
մարմ
նուէ
կենղանէ
ղէէսկ
, էսկ
Հողով
ա -
՚ ղ ո ւ շ , եթէ շասենք
էսելաղար
;
Աս
լան
է գ ա տ ո ղ ո ւ թ
էւններր
շ ա տ էլեզե
-
ցէկ
էէն, բայց
ես քէսղց
է է
զ զ ո ւ մ ։
(օար.)
ՐԱՖՖԻ
Fonds A.R.A.M
