2
Ց Ա Ռ Ա Ջ
Անցած–
Մարաին
,
« Ն ա յ ի ր ի » ^
խմբաւլ1ւ–
բը
է
Ա • Ծառու
-էչԼան
,
քՍ
.
Հայաււաան
ւչնաց
կ ա ռ ա վ ա ր ո ւ թ ե ա ն
ր ա ց ա ո ի կ
արաօնու
-
թ ե ա մ ր :
Ոչ—՚հաշնա
կց ա կան
թձրթձ
րէն
իմացանք
թէ այս արաօնութիլնը
ա ր ո ւ ա ծ է ԱժԼ —
նայն
Հայոց
կ ա թ
ուքիկոսի
մի9^։որւչու
—
թեամբ
: Տ ե ղ ե կ ա ց ա ն ք
նաեւ
թէ Ա. Եա–
ոռւկեան
իք
•
Հայասաանի
մէ^
« հ ի ւ ր » ^
ւղիաի
րլլար
Վաղղէն
Ա
. կաթողիկոսին
:
Ան կ ա թ
" ՛ յ "
բ ա ց աար
ութ
իւննե
-
րէն,
պ է ՞ ա ք է ենթաղրել
թէ
ԼիբանաՀայ
բ ա ն ա ս ա եղծի
մ բ ա ր ո ւ ա ծ այս
բացաո
իկ
«շնորՀք^ր
, րարե
կամ
ա կ ա ն
պարղ
վե
ր ա –
բերմունքէ
մը
աւելի
, ա ա ր ր ե ր
նշանակոլ—
թ ի լ ն եւ՝ իմասա
մր եւս կրնար
ունենալ։
Ա՛
ենք
փ ո ր ձ ո ւկ
ի ն ք
Հ ա ւ ա ն ա ր ա ր
ա
յ ս
Հարցումին
սլաաասթանը
ւլանել,
եթէ Ա՛
Ծ ա ռ ո ւ կ ե ա ն է ն
առա9,
ուրիչներ
եւս
միեւ
ն ո յ ն
ր ա ց ա ա ր ո ւ թ
իւԱնե
րով
եւ
կարղով
վայելած
Է Ր Է Լ " ՚ յ 1 ՚ ն
է^միածնի
կաթողիկո–
սարանի
եւ իք • Հ ա յ ա ս ա ա ն ի այլ
Հասաա–
աութ
իւննե
րուն
"իր"՛
էէր
՚՛ ՚– եղրա
յրա
կան
ՀՀրաւէրՖբ
:
Ալ
ճիշղ
ա
յ ս ս լ ա ա ճ ա ռ ո վ ալ , անՀ
ր ա –
մեշա
չ ն կա ա ե ց
ինք
բ ա ց ա ռ ի կ
կ ա ր ե
ւռ
բու–
թ ի լ ն ա ա լ մեբ Հ ա կ ա ռ ա կ ո ր ղ
մամուլին
կողմէ
ա լս
առթիւ
ա ր ո ւ ա ծ
մեկնոլթիլն–
ներուն։
Աենք
մոռցած
էինք
նաեւ Ա. ՛քք սւ–
ոուկեանի
ղո
յութ
իւնը
իբրեւ
Հանրա
յ ի ն
գործիչ:
Մեր
Հ ա կ ա ռ ա կ ո ր ղ
թեբթեբբ
սակայն
,
կբ
ւիոբձեն
աա
բ րե բ վեբագբումնեբ
բնեէ
մեղի։
Մեր
ներքին
մաածումներն
ու
դաղանիքներր
մ եղմ
է ա ւ ե
լէ
չուա ե ա ւ ե
լ ի
ճիչգ
իմանալու
ա ր տ ա կ ա ր ղ
կաբուլութիւե
ոէնեցռղ
ԳաՀիրէի
Ա ՚ ՚ " մ կավար
օբգան
4։ՍԼր1ււտ>/՛
ծամծմուած
արտայայտութիւն–
նե բէն կբ Հասկցուի
թէ՝ Գ ա ^ ա կ ց ռ ւ
թ
իւ
նբ
իրական
տ ա գ ն ա պ ի
մ ա տ ն ո ւ ա ծ է Ա՛
քք
առու
կեանի
իք . Հա յաստան
կաաարած
ճամբռբղութեան
պատճառով
:
կբ
սլա
բղուի
ուրեմն
թէ Գ ա ^ ա կ ց ո լ ֊
թիւնբ
ւլօբակոչի
ենթարէլած
է իր
կաղմա—
^^րէ
^ութիւՆՆերքք
՝
էտլասշառսԼաճէ^ոլեէա»լ
Հ ա–
մար այս նոր սլատռւՀասէն
:
Պ ա չ ա պ ա ն ո ղ ա կ ա ն
առածին
քալլբ
պիտի
ՐԷԷ՚"Ր
՛քէէ՛"
Համաձայն
« Ա ր ե ւ » ^
թռ
յլ
չտա
լ Ծ առուկեանին
, որ ք)ք . Հա րսս–
.
տանէն
եւ է^միածնէն
ստացած
իր ապա–
յ
ւորու
թիւններբ
Հաղորղ
է
Հանրութեան
|
լա
յ ն
իւաւեբուն
: Ալս ուղղռլթեամբ
առա—^ք
էին
ձեռնա
րկբ
կաաա
բ ո ւ ա ծ է
եղեր
Փա–՚\
բէ՛ժ
՛քէւ
\
« Վ ե ր ա դ ա ր ձ ի
ՔամրոՆն վրայ՛
Ծ ա – յ
ո ա կ ե ա ն ո ւ գ ե ց Փ ա ր ի գ է ն ա ն ց նի լ : Օ՚աշ -
նակ
գ ո ր ծ ա կ ա լ ն ե ր ը շ ա ր ժ մ ՚ ա ն ա ն ց ա ն ե ւ
ա֊գեցին ա ն ո ր Ֆ ր ա ն ս ա մ ո ւ տ ք ը ա ր գ ի լ ե լ
տ ա լ ։ Ա ս ո ր մէջ եթէ
չ յ ա ջ ս ղ ե ց ա ն , կ ր ց ա ն
Պ ա տ ո ւիր ա կ
Մ ա ն ո լ կ ե ա ն
Ս ր ր ա գ ա նին
պ ա ր տ ա դ ր ե լ ի ր ե ն ց կ ա մ ք ը ՛ ս պ ա ո ն ա լ ի -
քով,
ո ւ թ ո յ լ չ տ ո ւ ի ն որ Ծ ա ւ ւ ո ւ կ ե ա ն
րա–
ն ա խ օ ս է Փ ա ր ի գ ի մ է ջ »;
(Հ< Ա ր ե ւ », 22
Յ ո ւ լ ի ս 1058) :
Յայանի
կ՝րէլայ
ուրեմն
թէ մենք,
Ֆբ՜
րանսարնակ
՚իաչնա
կ ց ա կաննե
րս
[
Ա ր են^
բացատ
բութ
ե ա մբ
«ղաչնակ
ղո բ ծ ա
կալ–
ներֆ
I
ձեռնաբկնեբ
կատարած
ենք
Ծ՚"՜
ռռլկեան
ի
«Ֆէ՚անսա
մ ուաքբ
՚"Բ՚1 է էե է
տալու
՚^ամ
ա ր՜» :
ԵրԿր
՚՚ՐԴ
յ ՛ " յ ա ն ռ լ թ ի լ ն :
Ա
յ ս
ձեռնա
բ կին
մ է^
չյաջողած
, Գ ա չ
նակցա
էլաննե
բ ը
կրցան
սակայն,
«Պատ
—
ռլիրակ
(որո՞ւն։
Ս –Տ ՛Թ • )
Ա ա ն ո ւ կ ե ա ն
Ա րբաղանին
պ ա ր տ ա դ ր ե լ ի ր ե ն ց կ ա մ ՛ քը ՝
ս պ ս ո ւ ն ա լ ի ք ո վ
կ,նղղծումր
մերն է Ա. Տ–
Թ •) ու թ ո յ լ
չտուին
որ \քառռւկետն
բա–
նախօսէ
Փարիղի
մէի,։
Ասկէ
կբ Հետեւի
թէ
չյաիղելռվ
Հ
(Ֆբ~
ր ա ն ս ա
մ ուտքբ
արգիլել
ա ա լ »
,
յ ա ի ղ ա ծ
ենք
եւլեր
թանւլարել
ոբ
ՀԾ
առուկեան
բա—
նախօսէ՛
Փարիղի
մ է ի : է լ ա ս
ի էլա
մ ե ղ–
ս ա կց ութ եամբ
Ա անուկեսւն
Ա ր բաղանին
,
որուն
յաջողած
ենք
եղեր
պարաւսղ
րել
մեր
կամքբ՝
« ս պ ա ո ն ա լ ի ք ով» :
Ըստ
ամ ենա
լ ն ի
ոբոչ
ե լ յստակ
ենմեր
ղէմ
մանուած
մ ե ղաղ
բանքնե
բ բ :
ք ՝ ՚ " յ Յ
որեւէ
մ եղաղ
բանք
կարեւորութիւն
կբ
ստանա
լ ոչ թէ իր ձեւա կե րպռւմով
,
՚ "
յէ
ե լ բ ա ց ա ռ ա ր ա ր ՝
փ ա ս տ ա կ ան ե ւ ա ո ա ր - ;
կ ա յ ա կ ա ն տ օ ւ ե ա լ ն ե ր ո վ :
տ
Ծ ա ն օ թ
«Արեւ»ի
ե լ իր բարեկամներու
)
բարքերուն
եւ բարո
յական
րմբռն
ումնե
-
բուն
,
Գ՛՛՛՜Բ եւ անիմաստ
ւիորձ
պիաի
բ լ —
լայ
սլաՀանչել
իրենցմէ
Հիմնաւորել
եւ
~,ասաատե
լ եղած
մե ղաղ
բանքներբ
:
Լրբութեան
Հասնոգ
յանգգնութեամր
,
անոնք
, մաքերռլ
մէ^ չվաթ
ստեղծելռւ
եւ
• ^ ա կ ա ռ ա կ ո բ գ ի
բարոյականի
՛էէ""
յ
ստուեր
ձգելռւ
միակ
նախանձախնղրու
թ ե ա մ ր , կբ ձ ղ աին
մ իչա
րնղՀանոլ
ր
մ
ե–
ղագբանքներ
նեաել
մեբ կւււսա կց
ութեան
Հասցէին,
իրենք
ղիրենք
ա ղ ա տ
նկատելով
Հ իմնա
լորե
լու
ամ
ենա
աար
բ ա կ ա ն
պ ա ր -
տական
ութ
ենէ :
Այս
Հ ամռղռւմով
ալ , իրենցմէ
չէ որ
կ՝ակնկա
լենք
Հետեւեալ
անՀ րաժե չտ
ԷԲ"՛՜
ց ՚ ՚ ՚ ֊ ղ է է
տեղեկութիւններր
.
ա)
Որո՛՛՛նք
են այն «ղաշնակ
ղոբծակաչ–
ներր»
ոբ աչխաաած
են
Ծ
ա ռ ո ւ կ ե
անի
« • Ֆ ր ա ն ս ա
մ ուտքր
՚"Ր
՚էիէեէ
տալ»։
բ )
Ընգռւնե
լուէ որ
նման
խնղրի
՛քՐ
կարւլաղ
բութ
իւնբ
կրնան
է ^ ՚ ե լ միաքն
երկ
րի
իշխանութեան
Համ ասլատաս
խան
սլա
չ—
տ օ ն ա ա ռ ւ ն ե բ ր ,
ճչղել
ուրեմն
ո՞ր
սլա
չ–
ա օ ն ա տ ա ն
ե լ կամ
սլաչտօնատաբի
մօտ
ղիմում
կ ա տ ա ր ո ւ ա ծ է :
գ)
Ե՞րբ
եւ
ո՞ւր
Ա ե ր ո վ բ է
Ա ր բ ա
ղանին
ոլաբտաղբուած
է
Գ ա ^ ւ ա կ ց ո ւ թ ե տ ն
«կամքբ
ս պ ա ո ն ա լ ի ք ո վ »
յ
Դ )
Ո՞ ՛է է ծբաւլ
բ ա ծ
Ծ
առու
կեանի
բա
նա էսօս
ո ւթ
ի ւ ն ր ե
Լ
որոինք
են որ թ"յէ
(Ր . ե ւ վ ե ր ջ ի ն
մ ա ս )
Ա ոմիկի
կենսաղրութ
եան
մասին
քիՀ
տուեւսէնեբ
կան : Յ՛"յանէւ
չէ թէ ուր ու–
ո ա ն ա ծ է ան ե լ ծաղում
ով Ա եծ
Հայքէ՜ն
է թէ
^ է է է հ է ՚ ^ յ է ն ։
Անոր
անունբ
առածին
.անգամ
Ր է լ ՚ " է " ՚ է
կ՝եէ։եւէւ
«Հաւաքաղռյք»
( Հաւաքածոյ
^ ձեռաղ
ր էւն մէ^ , ՛լ՛՛է՛
Գէա–
ձորի մէչ, Ներսէս
Ա չեցէէ
վանա
֊էՕբ
պատ
ուէրով
ղրած
է Ա ա տ թ է ո ս
Կ է էէկեց
ի , եւ
՛լոր
ն կ ա բ ա ղ ա բ գ ա ծ
է Ա "միկ
՚Լարգւսսլե—
տ բ ՝
ձ
28–>–1284։
տար
էնե
բուն ;
Աեռաւլ
բի
մէկ
էսո րան
ի ն աաէլ
էլր ղանենք
անոէւ
ստո—
րաղրոլթիլնբ
«Ա ոմէւկ
,
նկարիչ
էսոբտ–
նիս» : Այս ձեռաղ
էւրբ կբ ղան
ո ւ է,
^Լէւեն -
նայի
Աէսիթարեանց
լլրաղարանին
մ է ^ ։
Ս՛ոմիկի
միւս
ղոբծերբ
, որռնք
կր
գբտ–
նուէւն
Երեւանի
Ա՛ատե
նաղարանէւն
ւ) կչ ,
Հետեւեալներն
են .
1283/՛/՛՝
՝Բերաննէ
թ ա –
ղուՀին
Համաբ
ն կ ա ր ա ղ ա բ գ ո ւ ա ծ
Աստ
—
ուտծաչունչբ
,
121)2/՛
Աս ա
ո լած
ա
շ ո
ւն
շ բ
ե լ
1302/՛
Աս ա ո լած
ա շ ո ւն չբ
:
Անոր
ւլո
ր–
ծոլնէ
ո ւթ
էււն ր կբ տ ե ւ է
մօաալոբասլէս
40
աարէւ
(1283—1321),
Գլաձոբի
\ ռ ր ա վ ա ն -
քի
, Աբվ""յի
եւ ՚Լայոց—Զորի
ուրիշ
վ ա ն
քե
բու
մէչ : Ան միա
յ ն
մ անբան
կա
ր ի չ չէ
ե ղ ա ծ , այլ նաեւ
ք ա ն ղ ա կ տ գ ո բ ծ
,
է՛նչպէս
կ՚ապացուցանէ
1321^^
անոր
ս տ ո
ր ա ղ բ ա ծ
մէկ
քանղակր
, որ կբ ղտնուի
Արփւսղիւ–
ւլի
եկեւլեցիի
մոլտքին
՚ է ր ՚ " յ եւ կբ
նեբ
կա
յացնէ
Ա ս ա ո լ ա ծ ա մ ա յ ր բ ՝
ե ր ա խ ա ն
թե—
ւերուն
մ է չ ։
Աիրաբւիի
Տ է բ—Նե
բսէ
սեան
,
Աոմիկի
մանրանկար
չ ա կ ա ն
արէււեսաին
չաուին
ղա
յ ն բանախօսելու
Փարիղի
մ էչ
:
կ՝ենթաղրենք
թէ
«Արեւ»
կրնար
եւ
պ ա ր տ ա ւ ո ր էր Փարիղէն
ստացած
աեղե—
կութ եան
Հեա
ղուղբՏւթաց
՝. րաաա
-
րակել
մեր մ ա ա ն ա ն չ ա ծ
մանբամասնռլ
-
թէււններբ
:
է՚ացաարեցէւնք
այս ղ ի տ ա կ ց ա կ ա ն
թե —
բազումին
ս/ա տ ււառնե
ր լչ :
Այս
Բ"է"բէն
ետք,
մենք
թ ո յ լ
չենք
տար
մեղի
՝։ե րքե
լու
մեբգէմ
եւլած
ւէե րաւլ
րում—
ներբ
չեղած
ղկ"1քէ
՛ք Բ կապաէլցոլթեամ
բ :
Եւ
իրաւունք
կ ո ւ տ ա ն ք
մեղի
«Արեւ»ի
եւ
էւր
բարեկամներու
երեսին
չսլրաել
Ողոր—
մ ե լ ի գ ր պ ա ր տ ի չ ն ե ր ե ւ ա նպ ա ա կ ա ռ ստա–
խօսներռՀ.
կոչոլմր։
Ա–
Տ Է Ր - Թ Ո Վ Մ Ա Ս Ե Ա Ն
3– Գ–
Մենք
չենք
սիրեր
այս
կարղի
վէճեբոլ
մէչ մէսբճել
մեր
բարձբասաիճան
ե կե էլե ց ա կաննե
ր բ :
Նկատի
ունենալով
, սակա
էն , «Աբ ե լ»
ի
անպաակառ
ու թիւնբ
, Ա եբուէբէ
Ա րբաղա
-
նին կբ
մնէսյ
էսրտայայտուիլ
իրեն
եղած
էէեբաղրռլմնեբու
չուրչ
:
մկչ կբ Հաստատէ
նմանութիւնբ
կիլիկեավ
արուեստին
֊.ետ :
|
թռրռս
Տարօնացի
մանրանկարի
շ ի «/–|
նոլնբ
կր"ղ էոռսվին
ձեռտղիրբ
1307/՛ ՚ " ՜ – \
ւետաբանէսէլիրքն
է,
՛լոր
նկա
րս՚՚էէս
րղ
աՎ
է
Ե ս ՚ " յ ի
Նչեցին։
Այս ձե՚ւաղիբբ
այժմ՛
կբ
ղտնուի
Վենետիկի
մէչ ( թ ի լ
1017)
՛֊
Այս
ձեոազրին
մէչ կբ ղանենք
նէսեւ
՛ո
ր–
ոլեսաաղէտին
մէկ ինքնէոնկաբբ
:
Նկ՚սրէ՛֊
չին
միւս
գռրծերն
են ,
ր ս տ Ա. Տ է ր –
Ներսէսեանի,
՛ ո յ ն
եբքլու
Ա ս տ ո ւ ա ծ է ս –
չոլնչեբբ,
որոնք
անցեալի
մէչ կբ ղ րէ"֊
նուէ
էէն
էչմ
իածին
եւ ա յնաեղ
ա ր ձ տ ն ա -
ղրուած
\ ի ն
181/։^53
եւ
182/200
թ ի ւ ե ֊
րով
,
՚ է ե բ չ յ ՚ ն բ
ն քէ՛ս ր ա ՛ է ա րւլո լած
է՛ էէ՛" է" վ
\՚ձ1Տին
Եսս՚յի
Նչեցիի
Համար։
Գարեէլին
3աէսկ
փ ե ա ն այս ձեոէսղիրր
կշ
ն կ ա ա է
ւլե էլե ց էլա
ղո
յ ն բ
Գլաձոբի
մէչ
նէլարաւլաբ֊
ղոլած
ձեռաւլրեբէն
,
մտնրանէլարներքլւ
ճոէսութեան
, չ ա ա ՚էեւէեցի1է
ճաէլէռտա–
պասէէլե
րնե
բուն
ե լ ղ եւլաղարղուած
սէլղբ֊
նատառերուն
^ ա մ ա ր ••
1321/՛՛՛
Թռբոս
Տ " ՛ ՜
րօնացի
կբ ն էլա րաւլ բէ երկու
ա լետ՛ս
ր ա –
նաղիր^եբ
եւ
1323/՚1՛
" ՚ ֊ Ր Է Լ
՚ ^ Բ է "՚-է՛ Կը
ղանենք
Ներսէս
Մչեցէւէւ
մէկ ղէւման/լարբ
է
1320/՛^՛
՚ " ն կբ նէլարաւլար։լէ
ա լ ե տ է ս բ ա ն ա –
՚ / է բ ք ՛քբ, " ՚ ^ բ է
յ " ՚ յ " ՛
կ " ՚ – ՚ է " ՚ յ
էլիլիկեան
մ անբանկա
բ չութեան
ա ղ ղ ե ց ո ւթ
ի ւ ն ր :
Գր—
լաձորի
մ էչ
անոր
ն էչա բ ա ղ ա ր ղած
՛էե
է՛չէ՛ն
ձեռա՚լիբբ,
ինչպէս
ծանօթ
է,
1332^
Աստուածաշունչն
է , որ կբ գտնուէ՛ Վ^ե—
նեաէ՚կէէ
մ էչ : է ՝ ա
յ ց Հ ա ւ ա ն ա բ ա ր
մ իչա ա—
նոր
սլէէռք է էէեբա՚լբել
14/"ք
գ ա ր ո ւ
ս կ ի գ –
Բէ՛
Գլաձոբի
մ էչ նէլա ր ա ղ ա
ր գ ո ւ ա ծ ա ւ ե —
տա
բ ա ն ա գ ի
բք
մ բ , որ ա
յ ժ մ
կբ ղ
անուի
Ամ երիկա
յ ի
Աէ՛" 3 ՚ Ն ՚ " Հ ՚ " ն գ ն ե
րու
Հարթ—
ֆերթ
քաղաքէ՛
՚Բենչերէւ
Աքռլլ
ա ֆ Աի -
չբնս
ղպրոցին
մէչ :
Աիւնիքի
մէչ (այսօբ՝
Զ՚"նղեւլուբ)
ւլո–
յռւթէ՛ւն
ունեցած
ման
բ էսն կա
բ չ ա կան
մէ՛ւս
՚ ւ
՚ Դ Ր
՚ ՚ Յ է Լ
Տ ա թ ե ւ ,
ծա՚լկած
է
մ ա ն ա –
լ ա Ն գ իրր
բ.^րձրա.լ,.յՆ
վ ա ր ժ ա ր ա ն ՝
1345–
1415
աաբիներու
րնթացքին։
Տաթեւէա
ւէանքբ
կբ թուի
բ լ լ ՚ ս լ
Հա յաստանի
ա մ ե ֊
նա֊.ին
ւէանքբ
, քանի
ռր կբ
Հ ա ւ ա ս տ ո ւ ի
թէ
Տ ա թ ե ւ
անունբ
Հեթանոսական
էոնռւն
մրն
է եւ ա յ գ
ե / լ ե ՚ լ ե ց է ՚ ն
էլառռլցոլած
է
^եթանոսա/լան
Հ ի ն սրրաւէայբի
մբ
տե՚լրէ
Ատե՚իան
Օրբելեան
սլատմ
ա՚լիբբ
, իր Ա
ի–
սաէլանի
պատմաղբքին
մէչ խօսելով
Տ՚ս–
թեւի
մասին,
էլբսէ
թէ
իւրաքանչիւր
վանէսՀայբ
իր նէղաստբ
բ ե ր ա ւ
՚էանքի
ւլարղացման
գործին,
ոբ օղաուեցալ
նաեւ
Պոոչեէսն
ւլե բղասւասնէ՛
ա ռ ա ա ա ձ ե ո ն ո լ -
թէ.նէն։
ՎանաՀայրերէն
մին, Յ՚՚՚ԷՀ՚՚՚ն
-
նէս
ե պ ի ս կ ո պ ո ս բ
,
այստեւլ
էլառուցանելք
մայր
եէլեղեցի
մբ , որու
չինռլթիլնբ
սկր֊
սալ
805^5՛
ե լ ա ւ ա ր տ ե ց ա լ
906^1՛ :
Տ ա թ ե –
Հ Ա Յ Ա Ա Տ Ա Ն Ե Ա Ն
ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ.
Վ Շ Տ Ա ԳԻՆ
ա%ա
էֆրօն
լուռ
լսում
էր , ն ո յ ն խ ի ս ա
աբաա—
յայառւթիլնբ
ղէմքին
: Կ"ղքից
գիտալէւն
կարող
էբ թուալ
թէ
մենք
մ ի
ղժտուած
ղո
յգ
ենյէ
յ
Աւ երբ ես էւ
՚ է ե բ ի յ ,
պաաչա–
ճռւթեան
՛էե բչին
սահմանն
է լ
էսաէստելով
Հայռ
, ամենամտերիմ
յա
բ ա բե բութ
իէննե—
բի
մ էչ
ա ն գ ա մ
պաա
չ՚սճութեան
մ ի ՛էե
է՛՜
չին
սաՀման
էլա
յ) , ակնարկեցի
օտաբու—
թեան
այն ղ՚լացոլմբ
, որ էֆրօն
ունէր իր
Հօր
Հէսնղէպ
, եւ որի
մ ՚ ս ս է ՚ ն
ինքն
էր
յա
յտնել
ի ն ձ , յանէլաբծ
էֆրօն
քլտրուկ
ասաց
•
Ր ա ւ ա կ ա ն է ,
Զ ՚ " ՚ – է ն , տէսնչռւմ
ես
ի ն ձ : է՝աւա՛էչան
է :
Մի
փ " ք ր
ք֊ելուց
յետոյ,
նա չարունա
-
կեց
ալք.լէլ
մ ե ՚ լ մ
ձայնաէ,
Ր ՚ " յ Յ
^"7^
խստութետմբ
.
–
Նոյնիսկ
ա Հ ա ճ է էսե
լ քո ա
յ ղ
էսօս–
քերբ...
ՏՀա՚^ճ
: Ե ս տՀաճռլթի՞ւն
եմ պաա–
ճառռւմ
քեղ
. . • Լռում
եմ , եթէ
ճշմար–
առլթիւնլ՛
տ Հ ա ճ է քեղ Համաբ :
Շարունակեցինք
քայլել
՚լէպի
ալն քա–
բբ : Ե ս
՛էի բաւոբ
ուած
աե սք
բ ն ՚ լ ՚ււնեցէւ
,
բայց
իմ Հռղռլ
խորքում
շփոթուել
էի :
է*ր»ք
անմէ՛տ,
անՀեթեթ
բան էի
արել.
մ ի" թէ
Հ ա ր կա
ւո ր էբ ա
յգ
տոնով
խօսե
լ
Կ ֆ ր ՚ ՚ յ է առաչ,
երբ մեղ
տանչում
էբ
ն ո յ ն
՚էէ՚չաբ
:
ԵԼ
ես նոր անւլրաղա
րձա
յ ոբ
ա յղպէս
խօսե
լ ի էէ իմ դ իմ ա ց
տեսն
ում էի
Րբուստրէէն,
բայց
նաեւ
՚էիաակցեցի
որ
Հէնց
ա յ գ
բոլոբի
մ ա ս
էէն
պ է ա ք չէ
ասեմ
է^բռւստրին
, երբ իրօք
առիթ
էինի
էսօսել
նրա Հետ : «իսէլ
ես նրան
պէտք
է
ասեմ
ամէն
ինչ, ամէն
ինչ»,
մտածեցի
Գ ՚ " յ ~
բոյթո՚է
:
Լուռ
քայլում
էինք։
Ա ե ր ոաքեբի
տաէլ
խչրտում
էին խ ճ ա ք ա ր ե ր բ : Հասանք
այն
քաբին
եւ էլանգ
ա ո ա ն ք :
Արգէն
ղբեթէ
մութ
էր : էֆրօն
էւնձ
նայեց
ն ո յ ն
խ ս տ ո ւ –
թեամբ,
րայց
յանկարծ
արցունք
ե ր ե ւ ա ց
նրա
աչքերին
:
Նեէ՚իբ
,
Զ ՚ " ՚ – է ն ,
ասաց
նա
ձեռքս
բռնելոէէ.
մ ի էէայբէլեան
աղաչանքոէէ
նա—
յեց
աչքեբիս
մէչ, յեաոյ
ղլուխբ
ի՛ո -
նաբՀեց
:
Ե ս
նրան
թեթեւ
ղրկեցի
եւ փ ս փ ս ա ց ի
ականչին
•
ի ն ձ
նոյնէէլէս
նեբէէր • • •
/ւ՛չ
,
՚լւէւ
նե ր էէ ՛լութ
ի ւ ն
մ էւ
թնղրիր
,
ասաց
էֆրօն
ղ է"՛–է՛՛բ
բարձրացնելով
եւ
" ՚ ֊ գ ի ՚ է
նա
յ ե լուէ
աչքեբիս
մէչ :
Ե ս
չեմ
ուղում
ոբ դու ներոէլութէ՛ւն
էսն՚լրես
:
Թ ո յ լ չեմ տալիս
: Ե"
մ ե ՚ լ ՚ ս ւ ո բ եմ քո ա–
ռ ա չ
, ես . . . ես
Հօրս
խ ո ս ա ա ց ե
լ եմ
մ էէ
ա՛
յ ն է^կեբ
էինել
քեղ Համէէէր
. . .
քՍոստացե՞լ
ես,
Հ՚"ԲՅրեցի
բնէլած
չ ե չ տ ո վ :
էֆրօն
նորից
ղլուխբ
էսոնւսբՀեց
:
Հոծ
էէն
- իսկ Հայրգ
Հաւանո՛՛ւմ
է
գրան։
-
Զղիաեմ.
. .
՚քյսաեցէէնք
քէէէրի
ւէրայ : Լուռ
,
ա ռ ա ն ց
գ բ կ ա խ ա ո ն ո ւ ե
լու
%
Բամին
գ ա գ ա ր ե լ էբ՛
Մ էէւթ էբ , օ գ ր ՝
էսոնէսլ
,
ճնշիչ
,
չապէ՚էլն
աբ՚լէն
ս կս ո ւմ էր
ծանրանալ
ուսեբի
Աստղերբ
կ ա բ ծ ե ս
մ ր մ ն չ ՚ ՚ ւ մ էին
բա՚լմ
ութեամ
բ
.
•» եռլոլմ
սլսպ
ւլում
քա՛լաքի
լոյսերր.
օգակայւսնի
՚էբայ
փա—
րոսբ
կարմիր
էսչքն
էր թալ՚թում
:
Աէէ՛ք՜
ներբ
մեւլ
Հառաչում
էին : իմ
մտքում
ան բնդՀէստ
էլր էլն ւում էբ սէէնաթի
էլլխա
-
լոր
թեմ
ան
:
Ո՜՛՛է ես ղ ո լ , Զ""–էն
, -
չչնչաց
յան
կարծ
էֆրօն :
Մի
Հ ՚ " յ ՚ " ՚ է ՚ " յ 1 կօչկաէլարէէ
ղալաէլ
,
չ ո ւ թ ա կ ա Հ ա ր
, -
1էլատէէէէէէսանէ։ցէւ
դ ա ռ ն
ժէէլիաո՚է :
Եւ
է՛նձ
ամ ենտ՝էաբէսւլէստ
մս
ամրալչ
այս անՀուն
էոիեւլեբքում
• • •
որքանն
ւլաբմանալէ՛
է ։
Լոնտէւնից
այստեւլ
եւ յանկարծ
էլտնել
քեէլ–..
Մի պ ա Հ ամէն
ինչ
եբաւլ
թ ո ւ ա ց , ա ր ՜
ց ւ ՚ ւ ն ք
Հոսեց
կբ^քէ՚ս
մ է չ ։
հֆր**
, է ՜ ^ ՚ է է էինելու
մեբ
վերչբ։
Զղիտեմ,
Զ""–էն
։ Վախենում
եմ
ա յ գ
^ " ՚ Ր Ց Է Յ
՝•
Միթէ՛^՛՛՛
կորցնելու
ենք
իրար։
Ե" քեղ երբեք
չեմ էլաբող
մոռանալ։^
-
Օ
Հ , դ ա ո ն
խօսյք է ղա • • •
Ծի՛
սկսիր
վերլուծեէ
նորից,
Զ"՛–
լ է ն ։ Ե ս չղիտեմ
,
չղիտեմ,
չղիաեմ–.՛
Գուցէ
էէճռական
լինեմ
, դուցէ
եւ • • •
Ջ ՚ ք ի –
ես
րդբ՝
Ր " ՚ յ Յ
.լալ
էոեմ
, Զ,""–էն
, չւլիտեմ
. . . Գնանք
,
՚էեբ
կ ա ց ա ւ նա յանկէսրծ
,
՚ լ ն ա ՚ ն ք • . .
0՝՝ «
որքա՛՛ն
ծանր
է . . .
«Վելւչացաւ»
,
մտածեցի
ես ղան ֊
դա
ւլօ
բէն
՛էե ր
էլենա
լով :
Աււլեց
ի
բուռն
գրէլել
էֆբռյին
, բայց
էէէն մ իչա
պ է ս
Հաս
կացա
յ թէ
ինչու,
եւ մ ի
անյոյս,
դորԼ
դդացում
մարեց
ցանկութիւնբ
:
Արդէն
կորցրել
էի
էֆբռյին
:
Բայլում
էինք
միասէւն,
էսչրւոում
էին
խ ճ ա ք ա ր ե ր բ ,
բայց
ես
արդէն
Հ եռուից
էի
մ ատծ
ում
է ֆ բ "
յ ի
մասէէն
, կ ա ր ծ ե ս ՝
յ ի չ ո լ մ
նրան...
Յեաոյ
, ամբողչ
մ է՛ չ ա բ ա թ
, ամ
էն օր
երեկււյեան
՛էէմ
պ ա ր ա պ ո ւ մ
էէնք
Գիա
—
մանտիսի
տ ա ն բ , ապա
դ ա ն դ ա դ
քայլե
—
րո՛է,
ե րէլա
ր ա
ցնե
լոէէ
ճ ա ն ա պ ա ր Հ ր ,
լ լ ն ւ ւ ւ մ
է ինք
մէէն
չեւ
նրանց
վ՚ոդոցի
ան կէ՛ ւնբ եւ
բաժանւում
: հքօսում
էինք
այլ նիւթե
բի
մ ասին
, յաճախ
իմ ա ս աա
ս է՛ ր ո ւմ
էինք
,
դ առն փ ո բ ձ ո ւթ
է՛ ւ ն ն ե բ աէ լէ՛ կեանք
անց–
քլացրած
մարդկանց
նման
, երբեմն
կ ա ն գ
էէ՛նք
առնում
եւ դիտում
իմ էլամ
նրա
ուչաղրութիւնբ
գ ր ա ւ ա ծ
որեւէ
եբեւոյթ
:
/ ուռ
Հ ամ ա ձ ա
յնութեամբ
խ ռ ւս ա փ ո ւմ
է էէնք
մ ե դ տ ա ն չ ո գ
Հարցին
դ իպչելուց
.
սակայն
նրանց
տ ա ն բ
մօտենալիս՝
ք՛"
յ —
լե րն
աւելէ՛
դ ա ն դ ա ղ ո ւ մ
, եւ Հառաչէւ
Հետ
սկսւում
էր ն ո յ ն
անյոյս
խօսակցութիւնր
,
որ
յանդռլմ
էր ն ո յ ն
անելէ՛ն
, կամ,
աւելի
ճիշդ
ոչ մ ի բէսնի
չէր
յանդոլմ
, այլ
բնդՀատւում
էր կաէսման
կ է ա ե ր ա է
. . ,
Կ՛
Ա Ո Ւ Ր Է Ն Ե Ա Ն
(Շար.
17)
Fonds A.R.A.M
