Համսւձայն
եբբայսւկւսՆ
իմ
ասէոաս
ի բու.–
թեսւն,
մսւբղկային
մսւբմինբ
ունի իբ
կբկնսւկբ,
սւյսինքն
ամէն
անձի մէ^ գո
յութիւն
ունի եբկրորգ անձ մբ։ Աբաա -
քին կերպաբանքսվը՝
Համանման
այն ան
ձին,
որու մէչ կր բնակի
՚ Հ ^ * " "
աարա -
զին
կբկնակ -
նմ անակ :
(քաբմնոյն
մէ^ կբկնակին
նեբկայու -
թիւնր կրրացաաբուի
^էառութեամբ
,
շարմ ումնե բուի
ու
մաաէէումնե
բուէ . ու
րացակայոլթիւՆր՝
երագնեբով
, մաբգա -
րէական
աեսիլքներոփ
,
յափ շաա
կոլ -
թեամր,
նուագոլմնեբուէ
ու մաՀոլամբ :
Այս
կբ1չեակն է , ոբ եբրայերէն
լեղ -
ոլով՝ կր կոշուի
ն է ֆ է ս
ել
րուահ
(աբա–
բեբէն՝
ր ո ւ հ ) ;
Հայեբէն՝
ԼՈ
՚-նչ ել ոգի
Հալելի
զօրացնելով^
Հոգի) :
Տոլնարէն
Թա֊ււ
Լսաուզարանութիլնր
կր մ՛նայ ան —
ծանօթ
, րա յց շաա կր յիշեցնէ
սեմ ական
բառր
ԹԷ
՜ՓԷ՜Ս
յ
մնաց ոբ
Աօթանասնից
թարգմ
ան ութ
իւնր
նա թչ^տ բարաբ
կր
գործածէ ոչթէ
նոՆՍ ,
այլ
փնէօլքա)
եւ
փ ս ի խ է ( * ) ։
Երբս՛յերէն
լեզոլէւ մէ^ վեց - եօթր
նբ–
շանակոլթիւն
ունի
նէ՜ֆէ՜ււ
րառր , նո յն -
քան
բազմ իմ ասա է
րւււահ
բառր :
ք^այց
թէ
ի՛նչքան կրզանազանուին
այս բաոեբր
իրաբմէ
, ի՚^նչ
երանգնեբ
ու^ւի մէկր կամ
միւսր, կր վիճին
երրայագէանեբր
ու կր
թուի թէ եգբ ակա ցութե ան
մ ր սլիաի ե բ -
րեք
չյանգին : Աբգաբեւ Տսր կր գ՛՛ր ՜՜
ծածէ
երկու
բառերն ալ մէկր
միւսին
կա—
պած
, ա յս ձեւով
(,է •
15) •
«Թա՚իես
զոգի
յանձնէ
իմ մ է , ել ի մաբմնոյ
զչունչ
իմ»։
էքսայի եւս կր գործածէ
երկու
բաոեբր
Ք՛՛՛Լ Ք՛՛՛ԼՒ (Խք՝ •
5) ,
ինչպէս յեաագա -
յին՝
Պօզոս (Ա.
Թես.
Ե.
2 3 ) ։
Եթէ
Յռբի
օրինակր գրական
ձեւ մրն է,
Երրայեցւոց
չաա
"էրելէւ,
զո յգ
ու
զոլգաՀեռական
պարրերութէււն
չինելու
, Պօզոս
չվւռթոլ -
թ ի լ ն կր սաեգծէ իր վկա յութիւննե
բով :
Ուրիչնեբ
ւլաչթաաին
գան ա գան
ո
ւթ
ի ւհ մր
գնել,– րսա Տիւ֊սոյի՝
երկու
Հողիներր
կր աարրերին
իրարմէ
անով ոբ
րւ1ՆահՀ^
ամփոփուած
է սբաին
մէ^՝
իբրեւ
ագբիւր
իմացականութեան
, ի՛՛կ
11է՜Փէ՚1Հ^՛
լնգեր–
քին
մէշ , իբրեւ
բուսական ոգի ։ Տ ի ՚ ֊ ր բ ,
բաոարմ աաի
քննո ւթէւ ւն
մ ր կաաարե
լով
մինչեւ ակկագեան
բարբառ, ում կուտայ
Տիւսսյի
տեսակէտին :
Ընթերցումներէս
զատելով
^ կր աեսնեմ
որ Աստուած
Հոգի
բաչթելոլ
իր քմայք -
ներն
ունի ,
ոմ անց չատ կուտա
յ , ա
յն–
(*)ք|օւլոս ո բ լաւ յունաբէԹ
կը խօսէր
եւ կը գ րէր (տուն կուտ աբ
գրելիքը) ,
Կ՚ընդունի երկու հո գ ի, բ ա յ ց
փնէօմաճ
կը
գ երադասէ փսիխէՀ^Տ*
(Ա. կոր. ԺԵ ՚
45),
— շատ կարեւոր է այս տեսակէտը :
քան ոբմամանակ
մր ետքր մէկ
րամին
ետ
կ՛՚առնէ իր տուածէն
(ԹոԼ • ԺԱ • 25) ւ
ոմանց ալ կրկնապատիկ
կուտայ
(*
Թագ– - 9 ) ։
՚Բիչ կամ չատ,
բոլորովին
անկախ է կր կնա կր , ուստի
ե ր բեմն կր լքէ
իր նմանակր ու կ՛՚ելլէ
կ՚երթայ
, " ր ՚ ՚ վ ՜
Հեաեւ կր ձանձրանա՞
յ որ
զբօսապտոյտի
էլելլա
յ , ատիկա
երբեք
չկրցա
յ
Հասկնալ
րտբբունիներէն
: Օրինակ
,
եբաւ^երու
պաՀուն՝
Հոզին կր ճամրորգէ եւ
մաբմի–
նր ցոլացմ ան օրէնքոՎ
մ իա յն կր տեսնէ
ինչ որ կր գիտէ
Հոգին։
Տտփչաակու -
թեան
մ էշ եւ սարսափի
ագգեցութետն
տակ եւս կր1լնակր կր Հեռանայ
առմամա—
բաբ,
" ՛ յ "
^ ին
րմ բռնում ով է որ մց —
զովոլբգր
կ՝րսէ տակաւին • «քօեչքբ
՚չ/է՚՚էն
գնաց» : Եկուր տես որ ճիչգ տյս
ձեւով
թարգմանութիւն
մր կայ
աչխաբՀաբար
Հին կտակարանին
մէշ (Գ .
Թագ– Ժ– 5),
ուր
զ րարար
ր կր գնէ
«յիմ արե ցաւ» ,
մինչ
Եօթանասնիցր
էքսթա սիս :
Վ^երշին այս բացատրութիւնր
չատ կա -
բեւոբ է յեաագա
յ պա րգա
բանութետնց
Համա
ր :
Հ,արկ է աւելցնել
նաեւ որ ,
նէՓէս
կոչ
ուի թէ
րուահ,
մեր կրէլնակր
երբեմն
էլ ե բթա
յ էլամ վափուի
լեարգին
մ էշ
,
(
ա–
սով կր բտցաարոլի
Հինեբուն
լեբգտՀմա–
յութիւնբ
էփաթ֊ոսքոփի) ,
այս^աե -
ս ութ
իւնր կր ծազ ի ապաՀովարար
անկէ
ոբ լեա րգր գե բագանցօրէն
արիւնոտ
գո բ–
ծաբտն
մ լ ^ է ել, ինչպէս
Հնզամատեանր
էլ րսէ , «չունչ
ամենայն
մաբմնոյ
արիւն
ՒԲ Է» (Ղհսո.
ժ է – 11)։
Այլեւս չեմ գի
տեր թէ մոգական
բմչէլ ութի՛՛
ւնն էբ, որ
ծածուկ
իմասաասիբոլթեան
տուաւ րմ -
րռնումբ,
շնչերակ
(արթ֊էո.)
կր էլոչուին
,
մինչեւ
այսօր
, աբեան
անօթնե
ր ր
յ
Վ^երշապէս , կբէ^ակր
, որ ոչ
մսւբմին
ունի,
ոշ ալ ոսկոր
(Վուկ - - 39),
ան–
մ աՀ է ել Հզօր՝
նիւթական
բոլոբ
էլաբե–
լիութ իւնւնե րէն գեր ի վեր ։Վասնզի
, միշտ
րստ
Եբրտյեցլոց
, Հոգին
այն շունչն է ,
Լ՛՛ Բ Լ՚՚՚^էէԼ
՝ Ղ"/՛ Աոաուած
^փչեաց
յե բե–
սրս» Ագամի
(Ծննդ– Բ– 7),
աչխաբ -
Հտբաբ
թարգմանոլթեան
որ
նայինք՝
Աստուած
փչեց
ուզզաէլի
«քիթին
ծակե–
բուն
մէշ»։ Ատոր է որ կ՝ակնաբկէ Յսր,
երբ իր «ասաուածեզէն
Հոգին» կր գնէ
«յռոլնղս»
(Իէ.
3) :
Ասկէ այն
տեսութիւ—
նր թէ Աստուծոյ
չնչառութիւնն
է Հովր ,
այն
Հոգին, ոբ «չբշէր ի վերտյ
շուբց »
(Ծննդ. Ա. 2) :
Արգ , Աստուծոյ
Հոգին
, ոբ կր բնակի
մեր
մէշ իբրեւ կբկնակ՝
այլ նմանակ մե–
զի , սկզրնաբաբ Հով է կամ փչիլն ,
աւելի
^քր
ձեռք
(Եգ– Ը– 1 - 4 ,
Հմմւ
Գ–
խութեանց
բացաաբոլթիլնր
, բա յց
Հարէլ
է ոստնուլ :
Աօտենանք
քրիսաոնէութ
եան գագավւա–
րին :
Հէն կտակարանէւն
մէշ, զարմանալի
մ ի ֊
շամտութիւններ
կր էլաաաբէ
Աստուծոյ
Հոգին՝ երր «ձեոք» է գեռ ու
կ՝ի9նէ
մաբզոց
վրայ։ Աեբ զրտբարր
զեզեցիկ
ասացուածքով
մր 1լրսէ
«խազաց
Հոզի
Տեառն»
,
բացատրութիւն
մ ր՝
որու
մ աս էւն կարելի է զ բել առանձ
էւն
յօգուած
մր։ Ե
Լ
սաէլայն պէաք է խոսաովանիլ թէ
Հա լեբէն
թարզմանութիլնր
րանաստեզ ֊-
ծաէլ՚սն է աւելի քանաստուածա
բանա -
կան։
Եբրայական
տարազին
իմասան
այն
է թէ Աստուծոյ
Հոզին երբ կ՝իշնէ յան -
Մ Ի Ջ Ա Զ Դ Ա Օ Ի ՚ ե
Տ Ա Ր Ի Ն
էլա րծա էլան խո յանքով
մր ,
մ ա րգէլլ
մ արմինր կր կրէ յափ չաա
կութեան
սաստ
•յի՛"
մբ
ԻԿ
Տնցոլյի
ասլա ւոբ
ութ
իւնր եւ
զգա յութիւնբ
, ա յնպէս
ինչպէս երբ աբ–
ծէււր էլր Հանգչի
ճիւզի
մ ր վրա
յ , որ կր
սարսի
սլաՀ մր եւ էլբ տատանի րնգ տյեր՝
թռչունին
մագիլնեբուն
մէշ րոնուած
,
ուրեմն
գրկուած
իր ազաաոլթենէն
ու
կամքէն
, ա յլեւս
ուրիչ
ումի
մ ր
Հ պա -
աակ ։
Եւ
աՀա թէ ի՛նչ կր պատա
Հ ի
Մարգկային
Հոգին, որ կր պ
Աստուծոյ
( ժ ո ղ • ժք^ - 7)
իբրեւ
մր Աստուծո
յ չռլնչէն՝
րւ
Ա. Գրո.
աա կան
ի
մ ասնիկ
բոց
ծննդաբանութեան
,
Կ՝՚"յէ՚"յէԻ
, Կբ խո֊ո -
վաՀարի
, կր կե բպա բանավւո խուի ,
այն
քան որկր սէլսի
«մա բգա
ր է անա
լ» , ինչ
պէս
Աաւոլզ
(Ա.Թագ– Ժ– 10)։
Ուրեմն,
Հնւլամատեանին
վկայութենէն
ետքր՝ երբ
Աստուծոյ
Հոգին Հով մրն է միայն որ կր
յուզէ
ծովին
ալիքներբ,
Տոբի
վկայութե
նէն ետքր՝ երբ Աստուծոյ
Հոգին
ռնգային
չունչ
մրն է միա
յն ոբ կենդանութիւն
կու
աա յ , վեբշապէս
Աստուծո
յ Հոգին
,
որ ,
րստ
եբրայական
Հին մատենագրութեան
,
քԿէ1 յայանոլի
Հովին
մէշ, կրակին
մէշ ,
ծառերոլն
սօսափիւնին
մ՛էշ, եբկրաչար
—
մին մէշ, փոթորիկին
մէշ, (զանց
կ՚՚առ -
նեմ
վկայոլթետն
տեգերբ՝)
, աՀա մաբ —
դտբէաէլան
մատենագրութեան
մէշ կր
դաոնայ
աւելի եւս գոբծօն ումմր , որ
արաակարգ եւ դե ր րնա կան ա յլա
յլումներ
կր կատարէ
Հ
Պօգոս աՀա տյգ վկտյութեանց
ներչրն—
չոլմին աա՛կ է ոբ կր գործէ, ելիր Հիմ—
նած
քր իստոնէ ութեան մէշ կր
յայտնուի
ոչ թէ օծման կամ
մեսիա
յա
կանութետն
կապուած գեր մր, այլ բոլոբովյւն տար —
բեր
ստուդտ
բանութ
իւն մր ել վարդա -
պետութիւն
մր,
ա՛յդ է ոբ պիաի
Հաս–
տտտեմ
յաշորգով ւ
Շ
ՆԱՐԳՈԻՆԻ
Թագ– ԺԸ– 46),
իսկ երբ գուբս
կ՝ելլենք
Հին կտակարանէն՝
ագաւնի
:
Շաա
Հ եաաքրքրա
էլան է այս ձելափո
—
ՍՏԱՑԱՆԲ
ՊԱՏԻ ՕՐԱՑՈՅՑ–
Հ"՚ւէպի
Բաբէն
Եփփէ
ճեմ արանի
տասնամ եակին
նուի ր~–
ույէւծ : կոզքր
Հա յաստանի
քարտէսր
տ
(Ր*– եւ վ ե րյին մաս)
ՊԵՐՄՈԻՏԻ
ՏԵԱԱԿՑՈԻԹԻՒՆԸ
իտրնի
յաշորգբ
փութաց
Պերմուտ աե—
ստէլցե լու Համար ՆախագաՀ
ին Հետ ելա–
պաՀ ո վե լո
լ
անզ լեւամ երիկեան
գործակ
—
ցութիւնր : քց որՀ րգ . Ա իութիւնր
Հոն կր
տեսնէր
«յաբձակոգական
ուղգութ
իւն
մ
ր»
(մէկ
Ապրիւ) : վար չասլեա
Բուլգ
անին
էլառաշարկէր
գազ րեցնել
Հիւլէական
փորձերր : ւԼոաշարկներր
պիաի
կրկնուին
մէկ
էլոգմէն եւ միւս
կոզմէն ել պագ պա
տե բազմ ր պիտի
չարունակուի
:
ՆախագաՀ
ԱյզբնՀաուրր
կր
վւափաքէր
Ժսւկով
— Ուիչսլն
Հանդիպում
մր : Աա —
ռեշալր
օրուան
գէմքն էր,
Բուլգանին
ստուերի տակ կրմնար ,
կ՝ենթադբուէբ
թէ
զինուորական
վարչութիւն
մր պիտի
Հաստատուէր
ԷՍ որՀ
րդ . Ա էութեան
մէշ :
Հանդիպում
ր լապադեցաւ
, թէեւ ապաբ -
զիլն
պիտի ՐԱար եւ
ս թա
լինեաննեբու
արտաքսում
էն յետո
յ խաւարե ցաւ
նաեւ
յագթական
զօրավարր,
ղոՀ իր մ իամ
ր -
աութեան
, Հալանաբար
անծանօթ
կու —
ս ակց աէլան ստգրանքներու
: Հա կառա կոր–
գր ճա րպիկօբէն
օզ աս ւեցաւ
իրմ է եւ
ճամբեց
դինք երբ այլեւս պէտք
չունէր
իր օմանդակութեան
:
ՊԵՐԼԻՆԻ
ՈՐՈՇՈՒՄԸ
Տարւոյն
էլտբեւոր
գէսլ^^ է չորս մեծ
պե տ ո ւթ ի ւնն ե բու
Համ տձա
յնութիւնր
Գե բմւսնէոյ
վե րամիացմ
ան մասին
։Պեբլի–
նի մէշ դեսպաններ ել Արտ . նախտրար
Պրենթտնօ , Հանդիսալո
ր
արարոգոլ
—
թեամր
ստո բագ բե ցինւիա լե բագ
ի բմ ր ,Հաս—
տաաելով թէ Գերմանիոյ
բամանումր աե–,
լ ական
ագբիւր
մլ^ւ է րա բգութ
իւննե բու
,
աբեւմ տեան
Գե րմ անիա
միա
յն
իրաւունք
ունի
զերման
մոզովոլրգին
իրաւուն^երր
պաչապանելու,
որովՀետեւ
աբաա
յ ա յ -
աոլթիւնն է ագտա
րնտ րութեամ
բ մոզո ֊
Վարդային
կամքին։
Մ իո՚֊թենէն
ետք Գեբ
մանիա ազատ
պիտի
րլլայ իբ ճակաաա—
դիրր
ոբոչելու
, եբեք պետո ւթիւննե
ր ր որ
ել է առախելութիւն
պիտի չսպասեն
գին—
ոլորական
տեսակէտով
միացած
Գեբմա—
նիա
յէն
, ա յսինքն
արեւելեան
Գերմ
անիան
պիտի
չրլլտյ
Աալանտեան
զինակցոլթեան
աոաշացած
մասր : «ԱսլաՀ ով ութեան դա —
չէ՛նքր տն բաման ե լիո րէն
միացած է դեր -
ման
վե բամիութեան » (յօդ.
12);
Արտաքին
Նտխարար
Պրենթանօ
աւել -
ցուց. «հէոբՀրգ.
Միութիւնր
չկարծէ որ
Գերմ անիա եբկար ատեն պէտէ
Հանդուր–
մէ այս բամանում էն » :
ՄԵՐԶ– ԱՐԵՒԵԼԲԻ
ՏԱԳՆԱՊԸ
Ս ուրէո
յ սպառտգէնոլմն
ու տնտեսա -
կան
փո խատուութիւնր
Խ ոբՀրգ . Միու ~
թեան
կոգմ է մաաՀ ոզութիւն
պատճառե
—
ցէն
Աբեւմուտքին
: Արտաքին
նախարար
Տրլրս
Արեւելք
փոլթացուց
իր Լոոր -
ՕՏԱՐ
ԷՋԵՐ
ԿՈՎ-ԿԱՍԻ ԿԱԼԱՆԱՒՈՐԸ
Ըոէ՛
իրեն , ոբ պէտք է մեզ լաւ կե
րակրէ , մաքուր
Հադուստներ
աայ
մեզի
ինչպէս
նաեւ նոր կօչէ՚կ, եւ ման
ասա
լաւ
մեզ պէտք է միասին
թոգու
, ատիէլա ա -
ւ֊ելի ուրա իսա լի գրութիւն
մր պիտի րս -
տեգծէ
մեզի
Համար
յ
Եւ ամենակարեւո
-
րր
սլէտք է որմեր ոտքէն
վերցնէ կոճ -
զեայ
կտսլտնքր ;
Երբ
թարլլմանր
տյս բոլոբր
րացատրեց
երկու բանտա րէլեալ^ւե բուն
տիրոշ , ա յս
՚Լ^ՐնԻ՚^էԼ
՚էէԼ""՚Լ
Հաւանութեան
նչան մր
րրաւ եւ յետոյ
, աւելցուց
.
Համաձայն
եմ, մէւայն թէ էլապանքր
վերցնելու
իրենց
խնզրանքբ չեմ
էլրնաբ
րնգունիլ։
կրնայ
րԱալ որ
փաէսուստ
աան։ Կր յօմարիմ
միայն
դէշե րներր
վե բ–
ցլՐւել այգ էլապանքր :
Ժէ՚լին
գրեց նամակր,
սակայն
սխալ
Հասցէ մր գրաւ
անոր
վրայ :
ինքնիրեն
խորՀեցաւ•
«Զեմ
ուգեր այս սարսափելի
զոՀոգու -
թիւնր
սլաբաագրել
իմ թեգճ
մօրս » :
Այս
վիճակին
մէշ ամիս մր եւս մնացին
երկու
բանտարկեալնեբր
:
Օրին մէկր,
Ժիլին
որոշեց
փախու^ա
տալ եւ այգ մասին խօսեցաւ
Բսսթելէնի,
որ երկար մտածելէ եաք որոշում
տուաւ •
Աեկնինք, այո, այգպէս
թող
բլլ"՚յ
•
Իրենց րանա ին պատ
ին ւէրա յ ե ր կո ւ Հ ո–
՛լիի
անցքին
բաւելու չափ ծաէլ մր բա -
ց՚սւ
Ժէլին : Ու ղէչեր
մր , բաւական
" * ֊ չ
ատեն
սպասելէ ետք որ ամէն
աղմուկ
զազրէ
իբենց
չուրշր , երէլու բարեէլամ -
նե րբ խոր շե րմ եռանդ
ութ եամր մր խա
չակնքելէ
յետոյ
սողոսկեցան
բացուած
—
քէն
ղուրս եւ ճամ րա յ ելան
, Հասաաա
Համ ոզուած
՝ որոչմէկ կասէլած
արթն -
ցուցած էէն :
Զոբս
կ՛՛՛է մ ր
մ չռւչապատ էր եւ **ԳՐ
ցուրտ : Ժէ՚էէ՚ն
Հանեց էր մոյկերր եւ մէէլ
կողմ նետեց
I
Բոսթելէն
, որուն ոտքե րր
արիւնլուայ
էէն
արղէն
, Հ եծ էլլաանքնե բով կր յառա–
շանար :
Բաղմ աթիւ
անղամնե բ էսնզ բեց
Ժիէի ~
նէն որ լքէր
ղինքր,
բայց ան միչտ տլ
մեբմեց, եւ վերշ ի ՚ է ե ր շ ո յ
ստիպուեցաւ
Բոսթելէէնր իբ կոնակր առած
տանիլ ,
մ ինչե
լ
ա յն ատեն երբ Հասան
սլզտ իէլ ա–
էլի մբ մօա, որուն
շ՚՚ւրր
գուբս կրմա
յ թ –
քէբ
մայոէ
մր կողէն ։
ժէլէն
կ անգ առաւ եւէբ րեոր
դրաւ
գետէն
:
հ/մէ՛ , րսաւ
ժէլէն էր րՆկերոշ, եւ
թոյլ
տուր որպաՀ մր
Հանդսաանամ
Հաղէլ
երկնցած էբ գետնէն
վբայ, Ժէ
լէն էր ետեւէն
ոտքի
ձայներ
լսե^
յ
Երկուքր մէկ դէպէ ձախ կոգմր
գան
ր —
լած
թաւուտներուն
մէշ նեաուեցան
եւ
Հոն
կծկուեցան
Զտյներ կր լսուէէն
Հիմա, եւ այգ ձայ—
ներր թաթտբերէն
կրխօսէին :
Ոտնաձայներր
երթալուէ կր
մօտենային
այմմ . չունե
բու
Հաշոցնե
բ :
Յանկարծ
քանի մբ չունե ր,
կատդած
զտզաններ
ո
Լ
նմ ան խո յացան
գէպի թա -
ւուտնեբր : Անոնց կր Հետեւէին
Թաթար–
ներր :
կանգ առէն
անոնք
թաւուանեբուն
առ
շեւ , մեբկացուցէն
էրենց
թուրեբր
, րզ -
ղ
Ո
ւչա
ԼՈ
ր քա
յ լեր ո՛է յառաշանա
լով
մէկզէ
բրէն մացառուտնե
ր ր ու անոնց եաեւ դր—
տան
թաքնոլած
երկու վւաթսաականներր
:
քէէոյացւսն
անոնց
էէրայ,
էլապեցէէն ու
կապէլէէլեցէն
անոնց
ձեռքե
րն ու ոտքե ր ր ,
դրէն
էրենց
ձէեբուն
քամակին եւ մեէլնե—
ցան :
Ա յնուՀ ետեւ
իրենց
դբութէւնբ
աՀռելէ
ղարձաւ :
Երկուքր մէկ զետեղեց
էն էսոր փոսէ մր
մէշ, եւ Հէմա
այլեւս
երբեք
չէէ՛ն
Հաներ
անոնց
ոտքէն
կապանքր ;
իբրեւ
ուտելէք
, էլուտա յէն մէտ
յն սեւ
ու չոր Հտցէ էլտոբնեբ
, էէեբէն
դէսլէ փո–
սր նետե լոէէ , էնչպէս
կ^րնէէն
չունե բուն :
Ատեն ատեն ալ փարշով
^ " է / ՛
կԴէ^Յ^ԷԷ^
փոսէն
մէշ %
իսէլ փոսր
, դաբչաՀոտ
էր^ աղաեղոլ
—
թեամր
լեցուն
, ուր կր վիւտայէն
Հազա–
րաւոր
զեռուններ
...
Օր մր, երբ Ժէլէ՛ն
փոսէն
մէշ ծուա -
րած, կր խոբՀէր էրագատ
օրերուն
վրայ
եւ էր սէրտբ խոր թախէծով
մ լ ^ էր պա—
աած
, յանկա
րծ
զգաց որիր
ծունկերուն
վրայ բան մր ինկաւ։
Նայեցաւ
իր առշե–
ւր եւ տեսաւ որիսնձոբով
չինուած կտր -
կանգակի
սլատառիկ
մլւն էբ :
Առաշին
պատառին
յաշորգեց
եբկրորգ
մր,
յետոյ
երրորգ մբ, Հուսէլ ապա
ւիեբէն վար թա–
փեցան
բուռ ֊ բուռ կեռտսնեբ :
Վ^եր նայեցաւ ել տեսաւ
ՏինաՀր ;
Ազշնակր մպտաց եւ իսկոյն փտթաւ
։
Եւ
Ժիլին
խորՀ եցաւ ՚
ՏինաՀբ
տբզեօք
չօդնե"ր
ինծի .
Փոսին մէկ անէլիւնր կար քիչմր 1լաւ%
Ժիւէն
մաքրեց ալդ տնկէլնր
, մոզէէեց կա–
ւերր–, զանոնք արոբեց ել յետոյ տյգ կա—
լէն սկսաւ պատրաստել
փոքբէկ
արձա -
նիկնեբ՝
ոբոնյւ կր ներկա յացնէ
ին
պուպ–
բէկներ :
^քք^ ՏէնաՀ
վերստէն գայ, ասոնք
ի–
րեն կր նեաեմ
, խորՀեցաւ
ժիլէ՚ն :
Գմբախտաբար
, յաշորգ
օբր ՏինաՀ
չե—
րեւցալ
:
ԸնգՀտկառակն
, լսուեցաւ
ձ էէե բու
ս բմ -
րա կնե բուն գ ոէիիւննեբր :
ք^՚աթա
րներր
Հաւաքուած
էին մզկիթին
մէշ եւ կր վի -
ճէին
իբենց
մ ասին :
ԼԷՈՆ
ԹՈԼԱԹՈՅ
(5 Շար.)
