ք՝սւյագես։
էշիէսւՆը շաա սէրուահ՛ է մ՜ո —
գովոլրգին
կողմէ , ^/՚շգ Հս՚կս՚ոակր
Աուէ–,
թան
1քուրսէսէին , որ աաե լի է նո
յն ա
յգ
մողուէոլրղին ;
Եւ. ի. հարկէ,
Աուլթանր
ամէն
առթիւ.
^
կ՝աշխաաի
մէ^տեղէն
։Լերցնել էր Հարա -
ղաա
եղրա
յրր , ամուր
Հ էմե
րու
՚Լ1""յ
դնելու
Համար էր ղաՀր
Սոլլթանր կր գանուէ
ռաղմաճակաաէն
ւէրայ, ելերկէրր
առմամասլէս կր կաոա–
Վարէ Ս ուլթ անուՀ
էն , որ օղ աուելով ա
յգ
Հանղ ամ անքէ ն , կր կանչէ էր նե րկա քու -
թեան
ք՝այաւլեար
, 1լառաշարկէ
անոր էր
սէրր ել
Ա
՛յդ
՚՚էր՚՚յն
Հեա մէասէն
նաեւ
1)ուլթանական
գաՀր , պայմանաւ որ Բա–
յաղեա
Հրաժարէ էր
սէրաեէնէ
Երր երէաասարդ
էչթանուՀէն
, կլւ աե
ղե կանայ այս րոլորէն, կրթելադրէ ք՛ա—
քաղեաէն
րնդոլնէլ
ԱոլլթանուՀէէն
առա–
^Ա
՚րկր եւ փրկել էր կեանքր : Լքակաքն ք՝ա–
յաղեա
, անղրդոլե՜լէ
մնալով,
չոլղեր
դաւաճանել էր անկեղէէ
սէրոյն,
մէայն
առ
երես կր Համ
աձա
յնէ Ա ուլթանուՀ
էէն
առաջարկէն
ել դաղանէ նամակով մրն
ալ , մ էւս
կողմ է , կր աեղե կաղնէ
է չխա -
նուՀիէն թէ՝ իրմէ ղաա ոչ ոք կրսէրէ եւ
թէ յալէա
Հաւաաարէմ
պէաէ
մնա
յ ա յգ
սէրոյն
։
Աակա
յն , Հ՚"ր գէպոլաձ՜ով
մ ր , ա
յ դ
նամակր Ա ուլթանուՀ
էէն
ձեոքր
1լանցնէ ,
որ ղայրացահ՜
խեղդամ
աՀ
քնե
լ կուաա
յ
ք՝այաղեար : իչթանուՀէն՝
է չսէ֊ր էր "է–
րականէն
մաՀուան,
անձնասպան
Կ՛՛ՌԷ ~
ւ՚"յ •
Ըսա պաամաղէրներու
, Ա՚ասէն էր ղոր–
հ՜էն նէլթր
Հ էւսահ է ա յն
աեղեկութէէն–
ներուն
վր՛ս յ , դորս
էրեն
Հաղորղահ
է
ա յ դ
չր^անէն
կ ոսաանդնուպո
լսո
յ
ֆրան
սական դեսպան
Սէդէէ
կոմսր :
Ղ՛է՚ղքր
I
պաամական
էրողութէւն
մր
չէ : Օսմանեան կա քսրութեան
մէ^ դո
յու–
թէւն
ունէ Ոա քագեա
ք՝ • անունով
սուլ -
թան
մր, որ թուեաւորուահ
է էր դ""– ~
կէն՝
Աելիմէ
կոդմէ
(1512)։
Ուրեմն
, րսաժամանակակէղ
քրոնէ —
կաղէրներոէ. , սէրայէն
նամէսկէ
մր սլաա–
ձաոուէ Ոայւսէլեա
էչթանր
թեւլդամաՀ
ր—
նելու աեսարսէ^ւր էր ւլորհէն մէ^ ւլեաեւլե–
լու
Համէսր , Ա՚սէսէն
ներչնչոլսէհ է ոլաա —
մէււթեան մէ^ Հանրահանօթ
ուէաէ թա–
էէուՀԷ
՚Բրէ՚ոոէնէէ
սլարաղալէն՝
որ էւր
աարւէւահուն Ա ոնալւլէչէւն
սսլաննե
լ տր —
լահ է , անոր սէրա քէն
տնՀալատարմու–
թէււնր Հաստւէէտալ
նամակներ
ձեռք ան —
ւլոււլահ
Րէ ք՛" ք՛է •
ինչսլէս
էւր րոլոր
մէւս
դորհերր, Ա՛ա -
սէւնէւ «.ք*ա քաւլեա»ր եւս , պարղ ու անպա—
ճոյճ
ուլ բեր
ւլ էէէ կան թէէէտե րակ
մ լն
Հ , "
րու
րնթե
րւլ մ էէէ՛էէ կամ 1ւե ր էլւէէյսէ ւլման էէլա—
Հոլն,
րնթերղողն
ու Հանղէւսատեսր եր —
րեք ալ էնքւլէնքր
չէ, ղաներ
մտնուտհտ -
պւէէւո ու էսրթէն
աեսարաններու
էլէւմտւլ •
ճէշղ
Հակառակր
էւրեն
ժ ւսմ անա կււէ կէ։ց
Վ՝ոռնէլէն,
ււր էւր րէւլէ,ր ղորհերուն մէ^
կր ւլետեղէր
քլմ ուարէւն , ք՚տրդ Ու անՀաս–
կանալէ
ե ղե
լո ւթէւ ւնն ե ր ելկր ^անւէէր էր
Հերոսներուն տալ դերմարգերու
նկարա -
%Աա
Գ Ա Ւ 1 Լ 1 ՒԷ՚ ե
ԿԱԿԾԱԼԻ ԿՈՐՈՒԱՏ ՄԸ
ԳՊՐՈՑԱԿԱՆ
ՀԱՆԳկԱ
ՊՈՐՏՕ.
(Յաււաջ)
Ֆ
րանսա՚,աք
կ •
Խ՚"չ^ր
՚լնաՀատելէ
մէտքր
յւլաղահ
էր ,
տա ր էնե ր առա^ , աօնել «Ա անոլէլներու
0—
ՐՐ»
1
ղուարճացնե
լու եւ ուրաթաղնե
լու
Համար
մեր երաէսաներր
-. Այգ սովորու -
թեան
Համաձայն
կ.
իք ա չէ մասնաճ է ւղե
րր
տմ
էն տարէ
Յունուար
ամ սուն կր տօնեն
Հ
Մանուկներու
Օր»ր •
Պորաոյէ
Յք . կ. իքաչէ
մասնաճէւղր ,
Յունուար
12էն կղերականներու
սրաՀր
տօնեղ
Հ
Աանուկներու
Օր՚^ր , նոր տար ֊
ուան առթէւ
տրուելիք
դպրողական
Հան -
դէսր
մէաղնելով այդ օրուան : Ներկայ է–
էն
հնոգքներ
, եւ Հա յրենակէցնե
ր : Հան
դէսէն
րացւււմր
կաաարեց
հէաչուՀԷ Օր •
Աարէ Տօնէկեան
,մատաղ
սերունդէ Հա–
յեցէ դաստիարակութեան
ել առող^ապա—
Հ
ութեան
անՀրաժեշտութիւնր
շեշտելռվ
%
Աշակերանեբր
երդեցին
«Ի՞նչ կր սոր -
էէինք՝» մանկական եւ էլպրռցական
թմրեր—
ղր
1
«Երգ
Հտ յաստանի» եւ
«–քաղաքավար
աղան» , ղեկավտրռւթեամր
իրենց
ոլսուց–
չոլՀիէն : Արտաստնութիւններր
եւմե —
ներգներր
ներ կանե րու
կողմ է ղնաՀաա -
ուեցան
1
Երեք
տրամախօսութիւններ
« Փոքրիկ
Հիւանւլր»,
«ԱնՀնաղանգ աղ -
շէկր^ եւ«Փտխստականր»
, ւէտրժ կեր-
պով
ներկայացուեցան
փոքր
ի1^ե
րուն
կողմէ
է
Ա՝անուէ^երուն
րաժնուեցտն
մրգեղէն ,
չաքարեղէն եւ կտրկանդակ
։ իսկ դպրոցի
աչակերտներուն՝
յաւելեալ լքէյ Ա՚էկ ի ն ք –
նաեոս
գրիչ
: Ֆ • Կ • Խո՚չի
մասնա -
ղ է՛ր ու կերպարանք
, քիասին իր րոլոր
ե ր–
կե րր կր կառուցանէ
ր վճիտ
ւււ
դիւրաւ
•> աւէկնալէւ ատաղձով
մր ։
ճէչգ
այւլպէս տլ, «Բայաղեա»ի
մէ^
Հանդիսատես
ր առանց պատէ սլատ
դտ ր—
նոլելու,
տռու^^էւն է՛՛կ
՛՛երթ
էւն
1լր ւլէւ —
տսէկէլի
նիւթին
իւորքին
, էլր տեսնէ
լսաակ
1լերէէլուի տեւլէ։
ունեցուլ
սաւլրւէէնքն
ու
գաւագրութիւՆր
;
1072
թոլակէսնէն
ի ՚իեր,
այսինքն «Բա~
յաղետ»ի
աոսէշին իսկ երեւումէն
մինչեւ
տյսօր , Մ ռլէ՚էռէւ
Տ՛՛՛ն
րեմին
վ րտ
լ
Ո՚՚սոի՜
էւէւ սէ քս է,ղրերղ ութէւէ.նր ներկսւ քւսցուահ է
երկու
Հ արէււ րէ աւելէ։
անղ ա էէն եր :
Եւ պիաի ներկա
լուցուի տակաւին
բաղ—
մ էււ թ ի լ
անէլոէէքներ , էէասն ղի
ֆրանսական
ղէէէէէէսկան թէստրռնէ։
երկու
անմաՀ
՛էտ բ —
պեանեբուն՝
Ո՚տսինի ել Բոբնէյի գոր ~
հեբր չեն էէնէէէսուէւբ ժէէէմանակէէ աւեբնե -
բէն /
ԲնդՀակաոսէկն
1լր գեէլեցկւսնան
այն —
քէէէ՛ն , որքան
Հ էւնն ւսն
յ
ԱՐՏԱՇԷՍ
ԳՄԲԷԹԵԱՆ
ԺԱՆԹԻՅԻ •
Ալժերիական
ճակատի
վրայ նոբ ղոՀ մրեւս, Պ– ԱեպուՀ Նռր -
Հատեանի
(Եբզնկացի)
որդին
Փիէր
Նռր–
Հատեան
,21
տարեկան
։
Տաբաբաթտ
երիտասաբգր
ինր
ամ իսէ
է ՛Ս՛է՛ կանչուահ էր իբ ղինուորական
հա–
ռայոլթիլնր
կատարելու ել առածին
օրէն
էսկ
ղրկուահ էր Ալժե բիտ
; 24
Գեկտեմ
—
րե րի
իրիկունր
ժ ամ ր ՂՂին ղոՀ էլերթա
յ
քէսբձակման մր առթիւ
%
Պատկան
ի չթանո
ւթ
ի ւնւ ր այս սեւ դո յժ ր
26
Գեկտեմ
բերին կրՀադոբգէ
անրաթտ
հնոէլքին
, մինչ
Փիէր իր
22
Գեէլտեմրեբ
թուակիր
նամակով , ո ւբա
թ ութեամբ կր
գրէր
հնոդքին թէ ^երկու
չարաթէն ար-
ձակուրգի
պիտի դամ» ; ինչ սեւ ճակա
աա դիր
, խեղճ
Փիէ
րի
ան չունչ
մ արմ
ինն
է որ երկու
չարաթէն
տուն կրբերեն :
Բաղաքապետութեան
Համաձայն
երի -
աասարգ
Փիէր մեր աբուաբձանին
աոյս–
շյ՚ն
ղփնէէւո րա կան
զոՀն է
Ալժերիական
ճակատի
վրտմ \
Փիէր
էսոսաոլմնալից
յ
աչվսատասէր ,
ճէլլլին
կոդմէ նոր տարուան
առթիւ ու -
ս ուց
չուՀ
իին ալնուէր մր տրուեցաւ •.
Բանի մրա չակե րտուՀ
ինե բ , Հաւաքա -
բտր
, նէէւէբնեբու
բաշխռւմի
պաՀուն ի -
րենց
նուէ րր
յանձնեցին
ուսոլց
չոլՀ
էէն ,
որ խո րապէս
յուզուեցաւ
:
Օր ՚ Շաքէ
Բէնտիրեան նախշնորՀա -
կալութիւն
յայտնելոէի
տրուահ
նոլէրին
Համար եւ իր խօսքր
ոււլղելռվ
ներկանե -
բուն,
րսաւ
մեր մա1էո լէլնե բո
լ
Հայեցի
դաստիարակութեան
պաՀան^ր
այնքան
բնական եւ գերիվեր է ոբոչմէէլ
ղււՀո —
ղութեան
առ^ել
սլէտք է կանդ
առնել :
Անանց մէսնկսւնաէլ,
Հայու
աչքեբր
Մ ես—
բոսլեէսն
րարբառր
էլտղերսեն ու
մեղմէ
էլբ սսլէսսեն որիրենց
էիոէսանցենք մեր
պատմէէւթեան եւՀայրենիքին
սէբր ՚
Տե՛ւի
ունեցաւ
՚ " Ր Ղ է՛ ւնա ւոր
աւ^ուրդ
մր , ՛լոր չաՀեցալ
Տիէլէ՚ն
Մ աբիամ Վտբ–
էլէէէնեան, այս առթէ՛ւ
նուիրելուէ
՜ւտղար
ֆրանք
/քլս
:
Աճուրղ բ լալ կերպոէէ
։էէէէբե–
՛քի՛ւ՛ Պ • Մ ս՛ բղա բ Յ՚սէլոբեան
եւ^ Պետ ՚
Բէնտէրեան : Նեբէլաներբ գոՀ
ապաւորու–
թեսէէէր էէե1լեեցան :
Գյ-բա իստ արար
կաբւլ
մ ր հնողքնեբ ի -
րԼ նց
անՀ իմն պաաճառտ
բան ութեամ
բ
II էէլ բէէցէէէէլսէն
Հ ա՚1էղ է սնե բ ււ լ
կաբեւ որու —
էյ իւն չեն տար , կա
բհ ե լով թէ ՛լ սլրոցւս -
էչէսն Հանդէսր կրպատէլանի
միայն
՚ դ ք ՚ դ -
էոէէէլներուն : Պէտք է ւլիտնալ
սակայն թէ
նռլաՀասներոլ
Հա յ էլա էրսն դա
ս ւո էէ տ ր տ -
էքութ էէ ւնր
կենս աէլան
Հարց է մ եւլէւ Հա -
է1
աբ
Հ
Առ էՍ քժէէ էլր բա լա ր ա ր ռ լին ք րսելով •
Զմեռ է , չձդենք որմեր փոքրէէ էլնե բուն
էէա րէլ
չրթնե բուն
՚էրտ
յ սառի
դարաւոր
«մ
եհ ա ս քան
չ» ր :
ՋԱԼԿԱՐԱՑԻ
վայելուչ մար
՚լԻԿԻ կա՛զմուէ
երիտասարդ
մրն էր ,եւ նաթասլէս մաս կր
կ՚՚՚զմէր
ժանթիյիի
Նոր Աերունղին եւ Հայ
Աո՚Ր՜
ղական
1քիութեան։
Յառաշաղէմ
աչա -
կերանեբէն էր նաեւ
ժանթիյի
Հայկական
դպբո
ցէն :
Բոլոր
թաղեցէներր
այսօր էր ՚էարա -
գ՚ստնեբսւն
Հեա կ՝ողբտն
Փէէրէ
կորուս–
տր ելանոր մաՀուան
դո յժ ր թաւլեցէնե -
բուս
տօնէէէէլան օրերու
ռւրաթութէւենեբր
տէսրութեամր
Համակեց
:
Ծնողքին
անսաՀման
՚էիչ՚ոբ
ստէպեց
Լէյրայբր, որ ամէն
ղժուարութէւն
՚ո^Ք
ւսոնելոէէ , ինչպէս եւնիւթաէլան
մեհ դո–
Հոդութիւննեբ
, երթայ
եղբօր
մարմինր
ե րկու չաբաթուան
լնթացքին
աս
էն րե -
րէ ••
Յուդաբկաւոբէէւթիլնւր
աեղի
ունեցաւ
14
Յունուար
, Հոհ րաղմութեան
մր ներ
կայութեան
Հնարաւոր
չրէլալով
Հայոց
եկեւլեցին
տանիլ , կրօնաէլան
արարռղռւթիւն
կա -
աաբուեցալ
իր րնաէլարանին
մէ^, երկու
քաՀանանեբոէէ եւ դպիրներով :
Նե րկէս յ է ր ժ՚աիթի
յի քա էլա քա
սլե տ ր
յ
իր փէ, խան որ ղով եւխո րՀ րդա էլաննե րով :
՚հպբոցին
ուսուցիչր եւ տնօրէնր,
ւլին - ,
քլորական
իչխանռւթեան
ներկայացուցի–
՝.
չր , տասնեակ
մր ղինուո
րնե
բո էէ ,
Հ՚"յ ՝•
Ո՛աղմիկներու
Միութեան
էիարչութիւնր ,^
էւր ֆութպէէլի
րնկերներր
եւն •
:
I
Աչքի կբ ՚լաբնէին
քաղաքապետարանի
, ;
Հայ
քհտղմ իէլնե բու
, Ֆ– Կ– Իէ ՛ս չէ , Ան~\
թօնէ է ֆութպոլի
սաներ
ու
հաղկեպր -
սաէլնեբր
, ինչպէս
բաղմաթիւ
տղգական–
ներու եւ րարեկաւէնեբու
;
Զէնուո րաէլան էէլատ ի էնե բ ո էէ
դագագր
դրռւեցաւ
մեռելակառք
եւ աբաասուա
—
ւէց
րաղմութիւն
մր կր Հետեւէր
մեռելա -
կառքին
Հտյ
էհաղմ է՛ էր^ե ր ու ւիար չութիւնր
Հայ —
էլաէլան եռաղոյնով
էլառա^էորդէբ
թա -
՚էօրր , էբենց կրՀետեւէին
իր
ֆութպոլի
րն/լերներր
, էէրենց հաղկեպսա/լնեբոէէ :
Ան/լարելէ։ է , էբիւ– պատկեբր տալ այս
յոյժ
ցաւալի
յռւ՚լարկաւոբութեան
,
որուն
մ աս՚^էսէ էլց էէէլնւ՛ ր բ օաար
թէ ա՚լ՚լակից
,
խ՛՛ր
յուղում
Ոէէ եւ ա րտաս ունւքոէէ
իրենց
յարդտնքբ
մտտուցին
տարսէրէսիստ
դոՀ
ի7է Հ
Գեբեղմէսնէսւռունր
, կրօնէս/լէսն
ւ1էրէէէբւէ —
ղքււթենէ^^։ քետոք է՚էօս,օ ։է11Աէլ քաղաքաւդե—
աի վա ի՛է ան էէլ՛ ւլր , ինչպէս, նաեւ Հտյ Ո՚տւլ–
էէիէրւերռլ
Մէ՛ութեան
նախաղաՀր,
՛Ս՛Ր
^ էէէնե լո՛է տարէսբաէսա
ե բիտէս էւա ր՛լ
Փէէրէ
նաՀ ատա
էլո է թէւնր էր պա բէուս էլան ութ
եաՆ
ւլ.լուէ։։բ էէլէսէոէէւոյ դաչտէն
՚էր՚ոյ
5
Փէ՚էրէէ ՚ոէէէրաբախտ
Հայրն
ալ Աե -
՚^չոլՀ ՆորՀաաե-ւսն
երէլար
ժ՜ ա մ ւսն
՛ս էլ
եւլահ
է էլօրւսէէ ա ր Ան դ բ ան է էլէէ ւլ ունդէ
մ է^ եւ
կատա րահ է կատարեալ
Հա յու մր իբ
բոլոբ
սլէէէրտա
էլան ութ
իւնէնե րր :
Յ՚սբ՚լ՚սնք
քեղի տաբաբաիստ
Փիէր\ քո
յիչատւսէլր
1^ր1լաբ ատեն տնթառէսմ
պիտի
մնայ քու հանօթներռլղ
սիրտին մէ^,
Հ / ւ –
ղր թեթեւ քու երիաասարգ
մաբւքնիդ վր–
ւ՛՛՛՛յ ••
ԹԱՂԵՑԻ ՄԸ
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(100)
՚փճէ
> ^ ւ > ^
> ^ ւ
փճէ փՀյլ
>\.տ
փ^ձ
փ^ձ
էX% /XI
Լ
֊ թ Ր Գ Ո Ւ ՀԻ՚ ե ԵԻ Հ Ա Յ Ո ԻՀԻ ՚ ն
Յետո
յ ես կր էէնա լի ւսռտնց
Մ տբո
յէ
Հ
Նտ
ոչինչ
չպա ատ
ս էսանե ց եւրոպէա -
կան
լռո
ւթ
ի լն ի ց յետո
յ Հա րց րուց •
— — Հասօն
է՛նչ ասաց :
Ես ւգատաս էսանե ց ի , թէ Հասօն
Համա -
ձա յնուե ցաւ , մ եբ
ուխատդնաց
էէ ւթեան
Հ էսմ աբ , միա յն ասաց , ոբ
Իւ
աթունէն
սլէտք է մեղ Հեա տանենք : Ես ^"՚ՐՅՐէ ՚
արդեօք
ձեռքէ
՚էէրքն
արգելք
չէ՞ բ էէնէ
=
Այդ
ոչինչ , կտրէսհր շատ շէ , պա -
աասխանեց նա ւ Ո՞բաեգից
պաաաՀեց
այն
անիհահր : Դէչերր
ւէատ երազ էի տե
սել,
Հ էմ ա կատա րուե ց
Նա
դնում էբ կախարդի
մօա իր սի–
բականի
Համար
թի
լիս
մ ան գրել տալու :
-
Հոդր
նրէս էլլխին , նրա Հայրր Բ
րբ՜
դերի
մեհաւռրն է , րտյց
էնքր
սիրում է
մ ի աղքատ
որսոբդի
, նրա Համար
մ իա յն
,
էէր ա յն տղան լալ խաղ է ասում եւսի -
բուն
աչքեր
ունի ։
ի՚^նչպէս
եղաւ , ոբգոլ եկար
այսաեդ
եւ Հանզէէպեցար
նրան։
Մարօն ասաց , ինքր անՀամբե
րութեամր
սէզասում էբ , թէ ինչ լուր կր բերեմ ես
Հտսոյից
, եւայս ճանապարՀոէէ
եկաւ
էմ
աոա^ , լսելու
եղրօր
իսօսքր : Գիւլին
նրս–
աահ էր աւլբէէւբի մօա
՜էանղստանալու
Համաբ
, Հէնց որտեսաւ
իրան , դանակր
Հանեց եւ յտրձակուեցտլ
:
Բա
յց
ի՛՛՛նչու է նա քեղ Հ ետ թչնա -
մացել
, Հտբցբէ ես
է
Գա
Հէն բտն է , պատասխանեց
Մա–
րօն
, մէ տարէ
Գէ՚֊լէէ
Հօր ^եղր եկաւ
մեր
ւլէւղում
ձմերելոլ : Գիւլին մեր տան
մօտն էր կենում
։ Ամէն օր մենք
աեսնոլմ
էինք, ոբ մեր Հաւեբից
մէկր
պակասում
էբ , "՞՛/ էր տանում,
չէինք
իմանում
I
Հայրս ասաց , կարելի է , աղուէսն է դո–
ղանում : Ե" մի օբնստեցի
մարագի դր–
րանր , Հ սէլում էէ, որաղուէսր գայ , եւ
նրան րռնեմ
, Հալերէ
ւիրէժն առնեմ
: Տես–
նում եմ Գի՚֊ւին
գեւէ պէս յայանուեցաւ
:
Նա կուզէ - կուղ
մօտեցւսլ
,
մարադէ
ւլուռր րաց աբաւ
ւ Ես թաւլնուահ
էի ,
նա ինձ չտեսաւ : Զա յն չՀանեցի
, մ ինչեւ
մտաւ
մարւսդրւ
Հաւեբից
եբկոլսր
բռնեց,
Հէնց որ ղուրս էբ դալիս , րռնեցի
համե–
Րէօււ՝
՚ 1 9 ^
Ց
Է ՚չետէն,
թեղզսլմ
էի, բայց
այդ
միջոցին
ՄրՀէն
վբայ
Հասաւ, չթո -
՛լեց : Հիմա տյն օրից ինձ Հեա թչնամու—
թէւն
ունի ։
- Գուայս օրէլնբան կր թեղդէէբ
^
եթէ ես վրայ
չՀասնէէ : Բտ
յց
^է՚֊չէէ
պատւէութիւնր
մէ անդամ
է լ քեդանից
լր՜՛ |
սահ եմ
է
Բա
յց դու ոչոքէն
չասես ա յսօրուա
յ
անցքր , ՖարՀատ :
—
Իսէչ քո ձեոքի
վէ՚՞բքր •
Ես կ^տսեմ՝
ինքս
վիրաւորեցի
, երբ
դանակով սոխ էի կոաորում :
— Լալ
յ
—
՛է՛է
1
գնանք
I
ԼԱ–
Ո Ի Խ Տ Ա Ի Ո Ր ՚ Ն Ե Ր
Մ աբոյի
ձեռքի
վէրքն
այնքան
թեթեւ
չէր
I
որքան նա կամ ենոլմ էր ցո
յց տալ ՚
ղ անակր
կտրել էրբթամաաի
պադուցր
կէս
եզունգի
Հետ։
Բայց նա դրտ
վրայ
ուշադրութիւն
չէր գարձնում եւուլ^
՚՚ՐէԼ
զբազուտհ էր ութտաղնացութեան
պաա–
րաստոլթիւններով։
Ես տեսնում էի, թէ
որպէս նա մի ձեռքով
Հունցում էր խմորր
նաղուքներ եւէ՚-քով
Հացեր
թխելու Հա -
մար,
ոբպէս
եռանգոէէ
պաարասաում էր
մե
էլբ ալի
Հալվաներր :
Պառաւ
Իէաթունր
նո յնպէս ոչ
սակաւ
ղբա
զմ անց մէ^ էր՛ նա ինքր վազեց
խունկ
ու մոմ
ղնելոլ
դէ՚-՚էփ
մ ան րաւէաճաո
էւց իր
սեփական
աբհաթով, որյետ էբ ՂՅ^Լ
այսպիսի
ՀոդեչաՀ
բաների
Համար : Նա
ա չխատում էբ վերջացնել
էր
դորՆահ
դոլլբանեբէ
երկրորդ
^ոլխար, ոբ պաա
բասաել էբ վանաՀօրն
րնհայելոլ
, որպէս
ղէ նա էէրան
յէչէ էբ աւլօթքեե
բի
մ է^ :
Ա յ դ բոլորբ կաաար
ւում էբ խիսա
^երմ
ել բարեպաշտական
ոգեւո րութեամ
ր :
Տխուր էր միտ
յն
Մ աբդարիտր
, ^–
ա լգպէս էր Հասո
յի է^ո^ անունր , նա
քէբ
կաբոգանում
Համբերել, որ
Ատրօն
է.լ իյաթունր
ուխտ էէն լճույք
,
էոկ էնքր
էէնում էբ: ինչո՛՛ւ
չէէն
թալնում
նրան ,
միթէ՞ նա Հողէ
չունէր,
մէթէ" նա չէ՛՛ր
ուղէ
՚իտնքի
սրբութիւննեբր
Համբուրել ;
Վերջապէս
նրան եւսպէաք էր
որսորդէ
փակուահ
թրճիթից
դուրս դալել արձակ
աշխտբՀ
տեսնել : Մ արօն կապր
կտրած
Հ որթի
նմ ան , ուր որասես , գնում էր ,
բա
յց
ինքր պէաք է տտնից
դուրս չգար ,
նրա Համար որ ,Մտրօն դեռ աղ^ի/լ էր ,
իսկ
էնքր
Հարս • . . ; Երեւէ , այսպէս էր
մտահում
Մարգաբէտր,
երեւէ,
այսպէս
էր
բոզոքում
նրա լռութեան
զաաապաբ -
աուահ
լեզուն էր սրտի խորքում
։
Եւ– էրալ^
^"՚յ քնաանէքէ մէ^ էսէստ
աարրեր էրՀարսի եւ գեռ
չամուսնացած
՚ " Դ է Կ ՚ " յ ՎԷ^՚"ԿՐ–
Ադ1ԷԿը
վայելում
էբ
բաւականէն
ազատութիւն
: Նա , ում Հեա
ուզում էր , խօսոլմ էր . նա կարող էբ ոտ–
ՔՐ չաա Հեռու
դուրս
դնել
Հօր աան շէմ–
ՔԷՑ
»
ղնալ զբացիներէ
տներր , գնալ աբ -
՛որ, գաչտբ, ուր ոբ ուզում էրման դ՚"էէ
է Հարկէ, պաՀպտնելով
Համեսաութեան
բոլոր պաաշաճր
յ
ՐԱՖՖԻ
