2
Յ Ա Ռ Ա Ջ
ՆՈՐ ՊԱՅՔԱՐ 1ԱՅԿԱԿԱՆ ԴԱ ՏԻՆ ԴԷՍ՜
ՍԸ Լ Ո Ւ Ս Ս Բ Ս ւ Ո Ւ Թ Ւ Տ Ս ե Ր
ԱղրբէյիսՆի
խոլւՀրղայնացումուէ
,
1920
Ա"11՚/՚ձ
28
յ
Հ՛" յասաանէ
Համ
ար
սաԼւլ–
ծուԼցալ.
սսչառնաէչաՆ
Նոր
ւԼէճաէլ
մր
հ)որՀրդայէՆ
ք)–ուսասաանր
ՀայասաաՆի
կառաւյ
արութեաՆ
ոււրլուահ
1920
Մ ա
յէ"
մէ1չքւ է1աո.աւլրոէք կր սլաէանշկր
Ղ^արաբա —
՛չի
Լ
I–
Զ՛՛՛Ն
ւլ ե ւլո լրի
շրջաններէն
դուրս
Հանել
Հա յկական
« ՚ լ օ ր ք ե ր ՚ ^ ր
,
ել
^անմի–
^ասլէս
՚լադ րեցնե
լ ռաղմ ական
բ" լոր
դ ո
ր–
Նոդութիւններբ
քՏոբՀբգա
յին
Ադբբէյ^անի
Հեա» :
իրա կան ութե ան
՚քէ^ Հռազմ ական
դ որ–
ձ ո ղո ւթ
ի ւնն ե բ»
ղ ո յութիւն
չունէ
ին
Հա
-
յասաանի
եւ Ադբբէ յ^անի
մի^եւ
:
Խոր
-
Հրգային
քիուսասաանբ
ղիաէբ
այս
էբո—
զոլթիլններբ
: Ա^ն դիաէր
մ իաժամ անակ ,
ոբ ՀԼղրբէ յ^աՆի
կա ռա ւէա ր ո ւ թ ի ւն ր
1լ ու -
գէ ր անպա
յմ ան ՝իւբաղնե
լ
Հա յկական
՛Լա–
րաբադբ,
Հակառակ
բնակչութեան
էիճռա—
կան
լ^դւլիմ
ութեան
Հ Այս բեգգիմ
ո ւ թ իլն
բ
թորաակելու
էամաբ
Ա՚լրբէյ2անի
ամբոդջ
բանակբ՝
քւքալիլ
ւիաչա քի եւ
թրքական
սպաներու
օմանգա կութեամ
բ ղինուորա
—
կան
ւլ որհ-ուլութիւննե
րու բեմ
գարձոլ
—
ցած
էր Ղ,արաբա։լբ
յ
Խ ՚ Ո՚ուսասաանի
էամար
սակայն
,
կա–
բեւորոլթիւն
չունէին
Ա
՛յս
իրոդութիլն
—
ներբ;
Հայկական
^աբաբագի
բնակչու
—
թեան
կամքբ՝
պաչտպանելու
Հայասաանի
այգ պաամական
եւ աբմէքալոր
չրշ՚՚՚Նբ
նկատի
չառնուեցաւ
երբեք։
կաբեւոբբ
այս
պարագային
ալ թուրք
բոլչեւիկեան
միացեալ
չաՀերն
էին : Ղ,արաբագբ
Ադր —
բէ յշանին
մ իացնե լուԼ ա յլեւս
գմուաբ
"լի՛՝
աի
չԲԱ՚"բ
Զ"՚նգեզուբ
- Նա
իւի ^ե
ւանի
վբայ
ուի Համեմատաբար
ապաՀով
կա —
մռլրշ
մ ր ձգել
քիուսասաանի
եւ
Թ ՚ ՚ ւ բ ք ի ո յ
միչեւ
,
Այդ
պէս
ալ եղաւ
գմ բա խտա
բա
ր
=
Աին–
չեւ
1920
Օգոստոս
, թուրք
բոլչեւիկեան
միաՀամուռ
հանքերով
գրալռւեցալ
Ղ^ա -
րաբաղբ
, Զ՚՚՚նգեղուբր
եւ Նախիշեւանբ
;
Թ՛ուրքիա
բաւարաբոլած
չէբ սակայն
,
ի նպաստ
իրեն կատարուած
այս
ղոբծո
–՜
դռւթիւննեբով
;
Աեւբի
դաչնագիրր
, ստոբագբուած
1920՛
Օգոստոս
\ ^ ի ն , Հայաստանի
ան րամ ան \
մասր
կր
յա յտարարէ
բ կարնո
յ
,
Վաս պու– .
րականի
, ^էթւէ՚՚է
ՆաՀանղնե
բր
եւ Տ
բա–
պիղոնի
մէկ մասբ
եւ կր ճանչնար
Հա - .
յաստանի
իրաւական
ղո յութիւնբ
:
Թուրքիան
որոչած
էր պայքարիլ
ամէն
գնով
«Թուրքիո
ք
Հ անգէպ
կատարուած
անարդ ա ր ո ւթ ե ան»
դէմ
է
Խռբէբգային
քհոլսաստանր
Թուրքիոյ
Հեա
էբ՝ ^կապիտալիստական
աչխարէին
Հովանա
լո
ր ո լած»
Հա յասաանի
գէմ
:
Ժ՚սմանակբ
եկած
էր միացեալ
ումե —
բով
վե րշՆա կանապէ ս իսորաա կե լ ո ւ
Հա —
յաստանբ
,
ե լ ատով
, ղոբծնապէս
անկա —
ր ե լ ի
ղ ա րձնե
լու
Աելրի
ղաչնաղրի
դոր
-
ծաղ բութիւնբ
;
Հայասաանի
՛իրա յ թրքական
յաբձա
-
կումբ՝
նե րղ ա թակուած
թուրք
Բ ՚ ՚ է է ե
՜
ւիկնեբու
քաղաքական
շաՀեբուն
, ի՚՚որ
՜
աաքլեղ Հայաստանի
անկա խութ ի ւն ր :
ք՚ոլշեւիկներր
ամէն
մի9ոց
ի դործ
ղբ՛՜
րին ապաՀ ովե
լու «յեղափոխական»
Թ ՚ ՚ ւ ր –
յա՚լթանակր
:
կւսղմալուծելռւ
Համար
Հայասաանի
բանակր
եւ շփոթ
յառաշ
բեբԼլու
Հայ
մո–
ղովուրդ
ի
մ էք
,
անոնք
առանձին
կոչերով
ել թռուցիկնեբով
կր յայտարարէին
. -
^
« Հ ա յ բաՕուոլւ, հ ա յ գիՆդացի ու հ ա յ
ցինո ւ ո ր •
« ՚ք^եմալական յհղափոխական բանակը՝
թուլւք բանուորը , աշխատաւոր գիւղացին
ու յե գ ափոխա կ ան ասկեարը . պարցած
խ ո րհր դ ային կարմիր դրօշր , կուգան փր
կելու քեգի քո դահիններու ծ ե ոքէն
ե ւ
տապալելու
քո արիւՆբ
ծնող Գաչնակնե
-
րոլ
անաբղ
լուծր։
( Ընղղծումներր
իմս
են Ա. Տ–
Թ-)։
« Չկրակես, հ ա յ աշխատաւոր գինուոր,
եղբայրա կ ան թ ո ւ ր ք բանակի վ րայ ,
ան
քեգի կը բ ե ր է
ոչ թէ ստրկութիւն
,
այլ
աղաւոութիւն
, ան կուգայ
քեղի
օղնելռլ
քո
սբբաղան
պայքարի
մ է շ ։
Երբ տեսնես
կարլքիր դրօշը,
առ
զէնքերդ
եւ
միացիր
ե՚լբայրական
թուրք
բանակին
րն դ դ է մ քո
ոխե րիմ թշն ամինե ր ո ւ ,
րնղղէմ
անաբղ
Գաչնակնեբուֆ
:
(Վ՛
\,աւասարղեան
.
«ք՝ոլչեւիզմր
ել
Օ՚աշնակցոլթիւնր»
էշ
70 - 71) :
Հայաստանբ
ել Հայ մողովուբղբ
«ա
-
ղատաղ րուեցան»
իրենց
«ոխերիմ
թշնա–
մ իներու»
լուծէն
տ Գարապէքիր
փաչան՝
« եղբայրական
թուրք բանակի»
յաղթա
-
կան
Հրամ անատար ր յաշո
ղե ցա
լ
իր կամ
քբ
պա րտադրե
լ պա րտուած
Հա յաստա
-
նին : Ատորագբուեցաւ
Ագեքսանգրապոլի
ղաչինքր
:
Երեւանի
մէշ,
միեւնոյն
օրր,
Խ • Ռու
սաստանի
ել
Հ . Հանրապեաութեան
կա
ռավարութեան
լիազօր
ներկա յացուց
ի
չ–
ներր ստորաղրեցին
1 9 2 0
Գեկտեմբեր
՝2ի
Համ աձա
յնաղ իբբ Հա յաստանի
խոբՀրր
-
դաքնացման
մասին։
Թուրք
- բոլչեւիկեան
յաղթանակր
կա–
տարեալ
էբ :
Ա յս յաղթանակէն
գոՀ
էին Հաւասա
րա
պէ
ս Թուբքերբ
եւ բոլչե
լի ւրւերբ
:
Գեռ
նոր խո րէ րգա յնացած
Հայասաանի
անդրանիկ
Տեղկոմր
Թուրքիոյ
ուղղած
իբ
ողշո
քնին
մէշ կբ
քա յտնէ ր
-
« Կը հաւատանք , որ աշխարհակալ լ ո ւ
ծէն ագատագրող հասարակական Թուր -
քիան . իրեն հետ մեգ եւս Սեւրի դաշնա–
դրի հակաոակորդ համարելով, մեգ եղ -
բայ րական ձեոք պիտի երկարէ ,
ե րբ
մենք , մեր թշնամի
դաշնակցականները
տապալելով, Թ ո ւ ր ք ի ո յ
հետ
միասին
պ այքարի կը լ ծ ո ւ ինք ըն դ դ է մ Անտանտա–
յ ի գիշատիչներուն» :
(Բորեան,
Հ. բ.
ԷԼ.
( Պ Ա ՏՄՈ ՒԹԻԻ՚ ե ՏԱՐՕ՚սւ՛
ԱՇԽԱ ՐՀԻ ԱՌԸ-նՉՈԻԹԵԱՄԻ)
Բարե կամ
ս Ա կրաիչ
վարսամ եան
յօ՚է
-
ուած
մր նուիրած
էր
1|ատմութիւն Տա
-
րօնի Աշխարհի
Հատորին
, ուր քանի
մր
Հարցումներ
կ՝ոլդդէբ
ինծի ^Տառաշ»ի
է–
շերէն
: Տարօնի
պաամագբքի
է
ութեան
թէեւ
կապ
չունէ
ին այգ
Հա րց ումնե
րբ
,
սակայն
լուսաբանութեան
կր կարօտէիՆ
:
Աէա
ա յգ
լուսա բան ո ւթ իւննե ր բ ,
քանի
մր ամիս
ուչացոլմով
: Ա
. Պատմաղ
րքին
մէշ
յայտնած
էի թէ ՚լրական
ել աղղա
-
գրական
բազմաթիւ
նիւթեր
կան
ձեռքիս
տակ,
բայց
գիրքի սուգ էշերբ
թ ո յ լ
չեն
տար
ղանոնք
օղտաւլո րծե
լու
:
Մ • Պարսամ եանր
իր
յօգուածիՆ
մ
էշ
մասնաւոր
չեչաով
մր կ՝ենթագրէր
որ այղ
՚էբուածքնե
ր ր Գեղամ
Տէր Կարապետ
եա
-
նին
(՚լլ՚ոլոլ
է ին
, եւ կր փափաքէ ր
որ
աղւլ աղ րական
նիւթե
բուն
յատկացուած
՚էէուխբ
աւելի րնղաբձակուէր
եւ այդ
Նիւ—
թերր տպաղ բուէ
ին
:
Կր յայտարարեմ
թէ
մեբ
ակնարկած
գբակաՆ
եւ աղղադրական
նիւթե ր ր Գեւլա–
մի
ձեռաղիբնեբր
չէին , այլ ուրիչ
Հեդի
նակնե բէ եւ աղբիւրնեբէ
Հաւաքուած
էին :
Գեդամ
ի ձեռագի
րնե րբ մեբ
տրամ ա
-
գրութեան
տաէլն
էին եւ մինչեւ
այսօրն
ալ պաՀ
կր մնան ինձ մօտ , սակայն
անոնց
մէշ
կա
յ Ա չո
յ բարբառի
բառարան
մր,
մօտ
500
մեծաղիր
էշեբռվ,
որ
մեծածախս
Հրատարակութեան
մր կր կա րօա
ի : Անկէ
մասնակի
բան
մր Հրաաարակելր
անի —
մաստ պիտի
րլլար : Տարօնի
երդերու
Հա
ւաքածոյ
չկայ
Գեղամի
ձեռագ իրնե
բուն
մէշ
: Վանքերու
պատմութեան
ստուար
տետ
բակ
մ բ կր
մնայ
աՆՀ ր ա տ ա ր ա կե
լի
,
որուն
բեկորներէն
Հայր
Աս կեան
Տ՛"
րօնի
վանքերուն
ւէրայ
՛լիրք
՛ք Ր կ ՚ ս ՚ լ մ ե ց
ե լ Հր -
բակեց
Տ՛"րօն
- Տ
ուրոլբեբանէւ
։։ ւս աա
Ր
ա
^ Հ " ՚ յ Ր ՛ Միութեան
ծաիսքով
; Այս
իսկ
պատճառաւ
Տ՚՚՚րօնի
պատմաղ
էւ րքէւՆ
մ է
մենք
վանքերուն
րնգ արձակ
ղլուէս
մ ր
չյատկացուցինք
:
Այս
տռիթէ
Ն օ։լտ ուե լուէ
Հ րապա րակա
լ
յա յտնենք
որ Գեղամէւ
ձեո աղ է։ բնե րու
մէկ
կարեւոր
մասր ՀարստաՀարռւթեանց
ցոլ–.
ցակներն
ու րուլ ոքաւլ
ի րնե րն են ,
որոնք
մ անրամ ասն ցուցակնե
բով
եւ ան ո ւննե ր ո վ
իր
օրերու
աղէ ար
կր սլարւլեն : Այս ամ
-
րո՚լշ՚՚ւթ
իւնբ կրնա
յ երկու սաուա ր Հա
-
տոր
կազմել
Գիւան Հ ա յ ո ց պա տմութե ան,
ինչպէս
մամւսնակիՆ
բրաւ
Գ • քՀնյ • Ա
-
ղանեանցր
իր ԺԳ • էատորներուէ
:
Գեղամ
ունի ձեռաղիրներոլ
յիչատակա–
բաննեբոլ
Հաւաքածոյ
մր։
1929/՛^
երբ
Ա—
մ երիկա
յէն
այգ
ձեռագիրներ
ր
Փարիղ
ղրկեցին,
երեք տետբակներ
ղոլութէււն
ունէին
: Զոբբորղբ
կորսուած
էբ կամ
կր
մնար
Վիէննա
: Այմմ
կայ
մէկ տեարակ
, ^
միւս
երկու տետբակներր
կր մնան
Պոս —-
տոն , Հ • Տ • Գ • ղիւսւնա թոււլթե
բուն
մէշ ; ՜
Բարեբախաաբար
Հա լր Ակէւնեանբ
մամա–
նակին
այղ տեւոբակներր
լ^ղօրինակած
է , որով
Վիէննան
ունի
ա յղ
յիչատակւս–
բաննե բ ր :
ԸնդՀանրապէս
Գեւլամի
բանասիրական
ա չխատան^ւե
ր ր դիտական
Հ րատարա
կու
թեան
ել ծաէսսի
կր կարօտին
: Ապառուե–
ԼՒք ԴՒՐՔ^Ր
չեն , սակայն
է՛"յ
մչակոյթին
անՀ րամե չտ
դ անձե րն
են , որոնք մեծա
-
սիրտ
ել բանիմաց
մեկենասի
կր սպասեն
:
Բ • Հարցում
ր կապ
ունի
վաղամ
եռիկ
կորիւն
Մ կ ր տ էւ չե ան ի բանա ստեղծ
ութ
իւն–
ներու Հրատարակութեան
Հետ
:
151) :
Արղ արեւ
չա բ ո ւնա կե ց ին
պա յքաբր
1
Այս
պա յքաբր սակա
յն , ո ւզղո ւե ց ա
լ
Հ ա
յ–
կական
Հարցին
գէմ , Աեւբի
գ ա ^ ա դ բ ի
գէմ;
1921
Մարտ
\դն
Մոսկուայի
մէշ սաո–
բագրուեցաւ
ռուս
եւ թուրք
ծանօթ
ղաչ–
նագիբր։
Այս
նոբ
Համաձա
յնութեամ
ր
Թուրքիան
Խ • Ռուսաստանէն
ստացաւ
Ա—
դեքսանդ րապո
լի ղա^ադրուէ
ստացածէն
աւելին
I
Մ ի չա Հա յաստանի
Հաչուին
Թուրքիո յ
կր
ձղ ուէբ կարսի
ել ԱրտաՀանի
գաւառ–
յ
նեբր
ել ամ բողշ
Ա ոլրմ ալուն
:
Նախիշեւանի
չբշանր
կտրելով
Հա լաս —՝:
տանին
իբրեւ
^ինքնա վա բ
Հ ողամ աս»
կր
յանձնուէ
ր Աղբ բէ յշան
ին
է
Հանդիսաւո րապէ
ս չեղեալ
կբ նկատ
—
ուէ բ Աեւբի
գաչնաղ
իբր
, որով
կր թաղ
-
ուէբ
ԹրքաՀ ա յաստանի
Հարցր
:
Մ ոսկուայի
դաչնադիբր
՚էեբշինր
չէբ
•
Թուրքիան
կր պաՀանշէ ր նոր խորՀբդա
-
մողով,
մասնակցութեամ՛
բ նաեւ
Անդ ր —
կով կաս եան երեք
Հ ան ր ա պ ե ա ո ւթ ի ւնն ե ր ո
լ
վաւերացնելու
Համար
Ա ոսկուայի
Ա
աբա
10^
ղաչնաղ
իբր
է
.յ
քց . Ռուսաստանր
րնթացք
տուաւ
նաեւ,
Թուրքիո
յ ա յս նոր պաՀանշին
:
1921
Հոկտեմ բեր
\^ին
ստռբադբուեցալ
կարսի
գաչնաղիրր
:
« կարսի
դաչնագիրբ
, կբ ղրէ Ա • Վր
-
բացեան,
որ կոչուած
էբ վե
բաւականապէս
կարղալոբելոլ
Թ՚՚ւբքիայի
ել Հայաստա—
նի փոխ
— յա բարե բութ իւննե ր ր , ոչ
մէւայն
ոչ
մի խօսք
չի անում
ԹրքաՀայոց
Հողե–
րի եւ իրաւունքնեբի
մ ասին , այլ ել , ա -
ռանց առարկութեան
, Թուրքե
րին
է
թողնռւմ
ԱրտաՀանի
, Օլթիէ՛ ,
կարսի
,
կաղղուանի
եւ Ա ուրմալուէւ
չրշաններր
,
ա յսինքն՝
ամբողշ
Հա յաստանբ՝
ա
յսինքն
Ախ ո ւրե անից
եւ Արաքսից
դէպի
Հարաւ
է
Բացի
այդ. , Հայասաանի
սրտոլմ
ղտնոլոգ
Հ^արոլբ
- ՆաիսիշԼլաՆր
խլւում
է
Հայաս–
տանից
եւ աբւում
ԱղրբէյանիՆ
, փոխա
-
նակ
Վար աբա
լլբ յանձնե
լու
Հա յաստա
-
նէւն»։
(Ա • Վրացեան
, «Հայաստանբ
Բոլ —
չեւիկեան
Մուրճի
ել թրքական
սալի մի -
շեւ»
էշ
180 -
181):
Ա– ՏԷՐ
ԹՈՎՄԱԱԵԱՆ
ՕՏԱՐ ԷՋԵՐ
Պ Ո Ի " Ժ Ա Ր Կ Ա Լ
Հօրեղբօբս
բնակոլթիլնր
Հաստատուած
էր
Բալիֆէի
զօբանոցին
կից եւ իր րն -
ղարձակ
Հողաչերտերր՝
որոնց
վրայ
ան
Համ ար տնկարաններ
է ին Հաստատուած
,
կբ տաբածռլէին
մինչեւ
Աքիւլի գաչտա
-
վայբեբր։
Այս դմբախտ
ղիբքր,
որուն
մանբամասՆութիէննեբր
անչռւչտ
ձեղի
Համար
կարեւոր
չեն
թուիր
,
ղլխաւոբ
պատճառնեբէն
մ ին է եղած
իմ րնաանի
-
քիս
ամ բողշական
սնանկութեան
%
Ութ
Հարիւբ
Ա եւամ որթեր
կր
մ չակէ
ին
մօրեւլբօրս
րնդաբձակ
Հողեբր
%
Պիտի
խոստովանիմ
որ ա յս
ղմ բախտ
գերինե
-
բուն վիճակր
աւելի
կբ ծանրանար
մա —
նաւանգ
իբենց
տիրոշ
անղղայութեան
պատճառաւ
, որուն սիրտբ քարացած
էբ
եբկար
մամանակի
մբ րնթացքին
էւ դործ
գ րուած
տի րակա
լու թեան
մր Հետեւան
-
քով՛ Աոաշին
իսկ Հրամանին
պէտք
էբ
ոբ
Հնաղանդէին
իրեն
եւ ամենաչնչին
վարա
նում մր , գերիներուն
կողմ է
զ. ործ ուած
փոքրիկ
սխալ
մր կբ պատմուէր
խիսա
կերպով,
եւ յաճախ
որեւէ
միշամաոլ
-
թիւնն
իր զաւակներուն
կողմէ
աւելի
կր
դրղ՚^էր
մօրեղբօբս
բարկութիւնբ
:
Այս
պատճառաւ
ի"կ , յաճախ ստիպուած
էինք
՚լաղտնի
կեբպով
մեղմացնել
այս
Գրմ ՜
բախտնեբուն
ցաւեբր
;
Այս
թչուառներու
ամբոխին
մէ9
, ուր
յաճախ
1լանցլ^էի
ես ամբողշ
օրեր,
նրշ–
մ արած
էի երիտասարդ
սեւամ
որթ
մ ր ,
որուն
Հանղէպ
իր բախտակիցնեբբ
կար
ծես
կր տածէին
խոր
յաբղանք
մ ր ։ Հա
-
կառակ
որ իրենց
նմ ան
ին քն
ալ
ստրուկ
մրն
էր , սակայն
իր կռղմէ
փոքրիկ
ակ
-
նարկ
մր բաւական
կ՝ՐԱաբ
որ Հնաղան
-
ղէին
իրեն
յ
Այո
երիտասաբղր
յաղթանդամ
էբ : Եր
դէմքբ,
որուն
վրայ
սեւ ցեղր
յաականչռղ
դիծերր
նուաղ
ղղա
լի էին քան
միւսներր,
կր
յա յանաբերէր
չա րքա
չո
ւթ ե ան ել
վե–
Հութեան
այնպիսի
խառնռւրդ
մր
որուն
մասին
դմուար
էր յստակ գաղափար
մր
կաղմ ե լ ;
Անոր
մ կաննե
րբ
ղօրաւոր
է ին եւ
ուսե
րուն
լայնութիլնր՝
որուն
կ՝ լ^ւկե բանա ր \
աբտակարղ. ճկունութիւն
մբ չարմումնե
–՞
բու
, կր մատնէին
բացաո
իկ
ոլմի
մր
ներկա
յութիւնբ
:
Տաճախ
կբ սլատաՀէր
ոբ, երբ իր
Հ>1* -
կե րնե
րէն
ոմ անք
յողնած
ու
պարտասած
ՐԱա լով ղանց
կ՛՚առնէ
ին իբենց
աչխա
-
տանքէւն
լրիւ կատարում
բ եւ
այղպիսով
ին քզին քնին
կ՝ ենթարկէին
անէսուսափե
լի
պատիմ
ի մը, անիկա
իսկոյն
գոբծի
կր
լծուէր
եւ մինակր
ութ
կամ տասբ
Հոգիի
գործբ
մէկ օրուան
մէշ կատաբելով
,
կբ
փրկէր
իր ղ<^բախտ
րնկերներր
անխոլսա–
իսելի պատ
իմ էն ;
Սիրուած
էբ ու յարդուած
բոլորէն
% Ա—
նոր
Հանդէպ աածռւած
սիրոյ
ու
յաբդան–
քի
ղդացումր
յաճախ
կր Հասնէր
նո
յնիսկ
պա չտամ ունքի
եւ ես կբ խոբՀէի
թէ
ա
-
աոբ
Համար
ուրիչ
աւելի
կարեւոր պաա
ճառ
մ ր ունէ ին անոնք : ինչ որ զիս ամ է–
նէն
աւելի
կբ ղաբմացնէբ
, այն էբ որ
ան
միչտ
ալ խոնաբՀ
ու
Հ եղ էբ անոնց
Հան
ղէպ
որոնք փառք
մր կբ Համարէին
իրեն
Հնաղանդիլ
, եւ արՀամաբՀոտ
ու Հր -
պարտ
էր անոնց Հանդէպ
որոնք
կր Հը–
բամայէին
իրեն։
ԱյսուՀանդեբձ
անոբ
Հրամայողներէն
ոչ ոք երբեւիցէ
չէբ Համարձակեբ
նուաս–
տացուղիչ
աչխաաանք
մբ կատարել
տալ
իրեն : Եթէ պատաՀէր
որ ղինք
պատմէին
որեւէ
յանցանքի
Համար
, քսան սեւամ
ոբ–
թեր
իսկո
քն
քանձն
կ՝առնէին
անոր
սաՀ–
մանուած
պատիժ բ իրենց վբայ
առնել,
ել
այդ
սլա բադ ա յին անիկա
անա
յլա
յլ կեր
-
պո՚է կր ղիաէբ
պատիժին
գործաղ
բու
-
թիէ
-նր , այնսլէս
անվրղով,
կարծես
թէ
խեգճերբ
իրենց պարտականութիւնն
էբ
որ կր կատարէին
:
Այս արտակաբղ
մ աբղբ
ճանչցուած
էբ
Փիէրօ
անունով
:
^էաք
է
ղ իտնաք
պարոննեբ
որ ես
եր–
կար
ժամ անակ
յատկացուցած
եմ
Աանչ–
նալոլ
Համար
այս մարգուն
իսկական
նր–
կաբաղիրր
եւ մինչեւ
այսօր
ալ, Հակա
-
ռակ
որ տասնր
Հինգ աարիներ
են
անցած
ա յղ օրերէն
, կր խ ո ս տ ո վան
իմ
որ տակա
ւին մարդոց
մէշ չեմ Հանդիպած
անձի
մր
ոբ նեբկա յացնէր
ա յղքան
ազնուութիւն
,
վեՀ ութիւն
եւ քաշս ւթիւն
:
Արղիլուած
էր ինծէւ որեւէ
յաբաբեբու–
թիւն
ունենալ
Փիէբոյի
Հետ
։
Տասնբեօթբ
տա ոեկան
էի երբ
աո աշին
անղ ամ
խօսե
ցայ
անոբ
Հետ
:
Օր մր , մօրեզբօբս
Հ եա
կր չրշագա
յէէ
իբ լ^գաբձակ
Հոգերուն
վրայ
:
Գեբինեբր
կր դոդային
մօրեղբօբս
նեբկա քութեան
ել
կբ կրկնա պաակէին
էւրենց
ա չխտտան քին
թափր։
Բնաւոբոլթեամր
դիլրաղրզիռ
,
մ օրե ղրա յրս
մ ի չտ
ալ Հակամէտ
է ր բաբ–
կանալու
առանց
որեւէ պատճաոի
է
Այդ
՚^ԲՐ 1 մեր չբշաղայութեան
րն -
թացքին
, մօբեգբա
յրս յանկա
րծ
նչմաբեց
որ , յողնած
ու պարտասած
սեւամորթ
մր , ա չխաաանքր
դ ադրեցուցած
, կր
մ ր–
րափէ
արմ աւենիի
մ ր չուքին
աակ
:
Վա
զեց
անոր
մ օտ , բիրտ
ցնցում ով
մբ աբ
-
թրնցուց
ղա յն եւ
Հ րամ ա յեց
որ
իսկո
յն
վերսկսէր
իբ աչխատանքին
:
Աարսափած
սեւամորթբ
երբ ոտքի
կանդնեցաւ
, մօ -
րեղբա քրս նչմաբեց
որ անիկա պառկած
էր
նոբ
ան կուած
տունկի
մբ վ րայ
, որ մօ -
ր եղբօրս
մ ասնաւոբ
էսնամքին
առարկան
էբ : Տունկը փճացած
էբ :
ՎԻԲԹՈՐ
ՀԻՒԿՕ
(4 Շար–)
