Յ Ա Ռ Ա Ջ
Պ—ւոմաւչրքին
մկ^ շէէւա քէչ ՚ոեղ
աուահ
կի
ւԱ։ա1լան
ղ ր ո ւահ
քնե
ր ու
,
եւ յաակա -
"(էո
մ ա անան շահ էի թէ ա յգ
թնարուահ
1չաոք։նԼրբ
Տարօնի
շուրջ րանմր
կ
՝րսեն
,
բան մր կր գունաւորեն
:
Ալ
կորիւն
Մ կբ–
տիշեանէն
գրուահք
մր աոահ
շէի , էնշ ՜
"քէ" որ առահ չէէ նաՀաաակուահ
ՄոՎ -
"է
II
՛իրդ • Տէր ԱաՀակեանէն
,
պաարիարք
Նարոյեանէն
, Հ. ԱաՀակ Տէր Մ"ւ(սէ" ~
եանէն։
Նշան Պէշիկթաշլեան
այսղիաո -
գոլթիւնր
ա րճանագրե
լոէէ
Հ Աւյ |ւ1յ ք1|ւք
օրա—
թեբթին
մէջ՝
րարի եգահ էր մաանանշե~–
լու որ իմ գրական
սաեւլհ
աւլ ո րհ ութ
իւե —
ներէն ալ տաաուահ
մր կամ գ րուահք
մր
ա քգ մասին
մէջ գեաեգահ
շէի ՜՛ Պ"՚աճա~
ռա րանութ
իւն քւ ւլրական
տաւոուահի
քւս —
ոաջաբանի
մէջ ա րւք էն րսահ եմե լ աաով
աչ թնգիրր
ինհի Համար փակուահ է
Ս ակու քն Ս՝ • Պարսամ եան
յա յան
ու
թիւն
մ ր
կ՝
րնէ ր , լա քաւսրարելաի
որ
կորիւն
Լքկրտիշեանի
բանասաեգհութեանգ
ամ —
բո՚լջութիւնր
իր ձեռքին
աակն է ե լ ինձ—
մէ կր սքաՀանջէր որ «Յաոաջ»ի
մէջ մա–
մ անա կին Պ ա լա քե ան
ս բ բա ւլան ին
Հ րա սլա
բա
կալ
աուահ
թոսաում
ս
իրա կանա գր -
նեմ : Պ՛սլաքԼան
սրրագանր
մամանակին
ինհի սլատասիսան
մր շաոլալ :
կորիւն
Մ կրաիչեանի
ձեոագիրնե
բր իր քոէէ ր
մ բ–
նագին , ու ՝>իմա
կ
՝իմանսւմ որ
քիկրաիչ
Պ՛" րս՚սմ եան ին փոթանգոլահ
են :
(Լնշուշա
Պաբսամեան
ու լս սլարաւլաներր
գիաէր եւ
սակա
քն ինհի
րէսն մր գ բահ
չէբ-ւ երբ ես
Հ ր ա
ա ա
ր ա կե ց ի
Գա լուսա
(Լնգ րէ ասեանի
ամբոգջական
գորհր
, ինհի
շգրեգ
՚".ք"
աիերջին
շորս աա րինե բու
րնթացքին երր
մամոլլոէի
յայաներ էէ թէ եսկրթմ
րաւլ բեմ
Տարօնի
սլաամ
ութ էւնր
Հ
Ու Հէմա
ինձմէ
կր սլաՀանջէ որ
եր1ւԱՈւն տարի
աոաջ ր -
րահ
իսոսաումս
կաաարեմ
:
Զարմանալէ
ուշագում
մր
Հ
Ուրեմն
, եթէ Գրագէտնեբու
Ոաբեկամ–
ներու
Մ էութիւնր
, ոբուն
կաբհեմ թէ Մ *
Պաբսամեան
կր
նաթաւլաՀԷ
,
էի
կրնար
ա լգ փոքբիկ
Հաաորր
ասլել
իր Հրաաա -
րակահ
գրքերու
շարքին
մէջ, ուեթէ կո—
բիլն
Մկրաիշեանի
գուա բանասաեգհա
-
կան
սաեւլհ
աւլ որհ
ութ ի՛ննե
ր ր
( թարգմ ա–
նութ իլննե
րր նկաաի
չունիմ
, կա րեւո
րր
բանասաեգհի
իսկական
գրուահքնեբու
Հ րաաա րակութ
իւեն է\ , ամ րալջո ւթեամ
ր
ղրկէ
ինհի.
Հոս Պէյբս՚-թի
մէջ այղ
ղիր
քր ապել աալու
յանձնառու
կ՚՚րլլամ
, էնչ
պէս "ր լանձնառու
եղահ էէ եբե""ւն
աա
րի աոա9, եւ սակայն
Պս՚լաքեան
սրրա —
ղանր ղանոնք
՛՛՛իմ արամ ագ րութեան
աակ
չղրաւ ՚.
Փակելոփ ալս Հարցր,
1լ ուղեմ Հրապա -
րակա
քին ճչգում
մր րնել Գեղամ
Տէր
կարապեաեանի
ձեռաղրին ու փո թաղ
րու—
թեան
մասին։
ՊաաէքոՆթիՆն Տ՚սրօԸի Աշ -
իյարհի
գիրքին
մէջ
ղլութ
մր լաւոկաց —
ուահ է
Հա յրենակցական
Ա՛
իութեան
պաամութեան
: Այ՛լ Հաաուահր
ղրահ
է
Հայրենակից
Ե՚լիչէ
Աելիքեանր
, կեղ րո -
նական
ւիար չութեան
փե րանա յում ոփ
%
՜\ 925 - 1926^
աեարակներն
ու աբձանա -
գ բութիւննե
րր սլակսահ
են : Այգ սլ՚սա —
ՐքՎ. է ՐՍ.ՊԸՐԹ Ս՚ԸՐՖԻ
ՀԱ8ՐԵՆԱԱԷՐ
ՀԱՅ
ՏԻԿԻՆՆԵՐՈՒ
ՄՏԱՀՈԳՈՒԹԻՒՆԸ
ինչպէս
ղ բահ
է ինք ՚ Մ իացեալ
ՆաՀանղ֊~
ներու
կողմէ
Ո ապրրթ
Մ րրֆի
նշանակ -
ուեցաւ
իրրել
միջնսրղ
ֆբանքե
ւթոլ -
նոլղեան
աա րա կա բհ ո
ւթ
ի ւն ր
լո ւհ ե լո
լ
Համաբ։
Թի՛ւ մէկ այս միջնոբղր կէս ճամ–
բան չէ մնացահ
երբեք ելղրեթէ
մ իչա
Հասահ է իւր նպաաա կին , ինչպէս
ղ իաել1
կուաա
լ աեղական
մամուլր։
\
՚(մաւլոլմուի իբլանտացի՝
կ՚՚՚թո՚լիկէ
եւ ՝
՚ս՚լքաա
լ^աանիքի
մր ղաւակ
, փոքր տա–
բէքէն
Րասլբբթ
սբոչսւհ էր արգէն
«մէկր
Բլլալ ել չաա ճամբոբգել»։
13
աարեկան
էբ , երբ կրթաթոչակր
չկարենալով
վճա
րել
սաիպսւեցալ
ղպրոցէն
տեռանալ :
Այգ
միջոցին կր չինուէր Աէն - ֆոլի
ե բ ֊
կաթոլղին
, ուր սկսաւ աչթաաիլ :
Տարի
մրվերջ,
չատահ
ղբամէն
որոչ
ղումար
մր իւնա լահ վերաղաբձալ
իր
հննղսւվայրր
, Մ իլու՚՚քի
, արձանաղ
բուե
լու տամար
3 իսո
ւս
եան
Հա յբերու
՛էար -
ժարանր։
իր ամբողջ
կեանքի
րնթացքին
երբեք
պիաի
չմոռնար
իր առաջին
ուսոլ–
ցիներուն
ղասերբ :
^Լկայականներ
սաանալէ եաք մաաւ Պե–
ասւ1լան
սսլա ս սւ ր կո
ւթ
ե ան
մէջ։
1916^^
է
երբ
22
աարեկան էր, նամակաաան
պաշ -
աօնեա
յ եղաւ,
յաջոբգ
աարին
սակայն
ձաոով
սթալ
աբձանաղբութիւն
մր
4""/
սլաամաղրքին
մէջ, որ իրր թէ
1914/'Տ՛
Գեղամ ա լղ ձեո աղ իբնե րր
յանձնահ
է
Հաքր Անաոն
ճնաո ք եանին Աւբոպա փաթ—
ցնե
լու. Համար : Մ էն չ՛ւ եռ , Գեղամ ի
մաՀէն
յետոլ
1922^^
լանձնուահ ենՀաքր
Աբսէն
ճնաո լեանին ոբ փոթաղբահ
է Վիէննա
1
քԼյս ւքասին
1922/՛
Տարօնի
Հա քրենակցա -
կան
Միութեան
վարչական
անգամներէն
Պեարոս
Վաբղանեան
ինհի
ղ րահ է նա -
մակ
մբ ել ճշղ րիա պաամ
ութ իւնր րրահ է
թէ
ի՞նչպէս
կբցահ են փրկել ա լղ ձե -
ռաղիրներր : Պեարոս
Վարղանեանի վկա—
յութ
իւնր
ւիաւե րական է :
1921^
ա ^ան
երբ արղէն
Պոլիսր կր գրաւուէր
՛Րեմա —
լականներէն,
ՊաաուՀասեան
վարգա -
պեար , Արամ
Տարօնացին
(որդին նչա —
նաւո
ր Ա աբկաւագ
3 ա կո ր ին )
ե ւ Պետրոս
Վաբղանեանր
ալդ ձեռաղիբներր
Միու -
թեան
ղբասենեակէն
կր փաթցնեն
Աբսէն
՛իրդ՛ ճնաո լեանի քով , որ ճամբալ
պիաէ
^ւլէր
Դէ"(է Վէէննա : Եւ այղպէս ալ կ՛՛րլ
լա
ք : Միութիւնր
Գեւլամի ա քբիին , ող
բացեալ
Կիւլիղաբին
աուահ է
150
ք^ԲՔ՛
ոսկի , որ այն աաեն
150
աոլաբ
աբժէբ :
Ասկէ ետք Մ իութ իւնր քանի
մ ր անղամ
ով
ղրամ
ղրկահ է Գեւլամի ա քբիին եւ պաա—
մաղբքին մէջ աբձանաղրուահ
է
ամբողջ
ղ ումար
ր վեց Հաբիւբ
տոլար :
Պատմաղիրքր
ունեցողներր
աքս ճչդու—
մր կրնան
արձանաղրել
կամ կցել
ալն է–
ջէն , ուր Գեղամ է ձեռաղ էրներու
փո
թա
ւլ րութէւնբ
նկարադրոլահ
է :
Կ– ԱԱԱՈՒՆԻ
Փեարուար
շէն, կիրակէ
օր
Առնուվիլի
Վ^արաղայ Ա . ի) ա չ եկեղեցւոյ
թորՀբղա -
րանին
մէջ թաղիսաիկիննեբուն
փավլաքով
տեւլի ունեցաւ
տալւսքոյթ
մր, որուն
նր —
ւ
/լսւաա1լ
^է
էբ սատարել եւ լլօբավիղ
Հան —
ղիսա^ւսւլ տ ուլ ա բա բձութեան
, որուն առա—
ջին
ղ որհր պիաի
ԲԼԷ՚՚՚Բ
կաղմ ակե րսլե
լ
թաղիս
տիկիններր ելղարկ տալ եկեւլե —
ցիին :
Ուրաթ
ենք քա քէոնելու թէ ,
^""/եքքէ
տիկիններր
սիրով պատաս թանեց
ին
եւլահ
կոչին։ Ա իբալիր
մթնոլորտի
մր մէջ Հո -
ւլաբաբձոլթեան
կուլքին
1լաղմուեցալ
«Ե՜
կե ղ ե ւլ ա ս ի րա ղ Տիկնանց
Մի"՚–թիւ–ն»
մբ ,
որուն
ղորհր
պիաի
րլլալ
օժանդակել
ե —
կեւլեպիին
մատակարարութեան
ել բարե–
ղարղման։
Միեւնոքն
ատեն
քաբղելի տի
կիններր
սիրով
յանձն աո ին
եկեղեցւոյ
էէնդբաղ
էբ մր ներկա յացուց՝
Աբաաքէն
նտ խա րա բութեան մէջ մ տնե լու Համար
է
Այնոք տետել
իբ ճամ բո րղութ
իլննե
ր բ րս -
կրսան ;
1917 - 1919
կր վարէ Միացեալ
Նտ -
Հանղնե
բու
Պերնի
ղ եսպանատտն
ղիւանա–
պետութիւնր
: կաբճ
ժ ամ անակ
մբ Ե լմաա–
կան նաիսա րա րութեան
մէջ մնալէ
եաք՝
1921^^
Ցիւրիիսի փոխ Հիւպատոս կր ն շա
նա կու ի եւ նո քն տարուան
վ ե բջա
ւո ր ո
լ -
թեան՝
Միւ-նիթի փոխ - Հիւպատոս :
Ա կիդբէն իսկ կր Հետաքրքբուի
Նացի–
նե բու իսլբղային
ա չխատանքնե
րով եւ.
աե
ղե կագ ի րն ե ր կբ պատրաստէ « վաան -
դ աւոր»
չաբժում
ին
մ ասէն
է
Շատ
չանցահ
^է^ էէ Ր է
թելագրու
-
թեամբ
ամենօրեայ
պայքար
մր հայր աբ–
ւաւ Մբբֆիէ
ղէմ : Գերմանէոյ
Արտաքին
նաթա րա ր ութ իւն ր կր ստիպուի
դիմ ե է
Ո՛ ոչինկթ
րն՝ ոբ ետ կան չէ իր ե րիտա -
սարդ
դիլանաղ էտր :
1930^^՛
կր նչանակուի
Փարիզի
Հէլպա–
տոս եւ չուտով կր գրաւէ
բոլորէն Հա -
մակրանքր։
կր սորվի
ֆբանսեբէնր
եւ
կ՝ա յցելէ Ֆրանսա
յի բոլոր
չրջաններր :
Երր
Ուէլեբմ
Պրլիթ
դեսսլան
նշանակ -
ւ.է
եցաւ , Արտաքին
նա թա րա ր ութ
ենէն
խնդրեց որ ՄԲբֆէն
իբ մօա տշիսատի
յ
1939^1՛
գեսպանին
խորՀրդականր
կր կաբ
ւլ ուի , Պ բլիթի «տջ ձեռքր»
դառնալով
:
իր անունր կապոլահ է Հիւս
՚
Ավւբիկէէ
մէ9 տմերիկեան
րանակր
ղօբա ցնե
լու
հր–
րաղբին : Արդարեւ
, առաջին
անդամ
Մբրֆէ տեսաւ
«Առանցք»ին
վտանդր
ել
իր կառավարութեան
թե լագրեց որ ամ ե–
րիկեան
ղիրքր
ղօ րանայ
Ափրէկէէ մէջ ,
որպէսղէ է Հարկին
ւիճռական
ԲԷԼտբ ա -^
մ ե րիկեան
մ ասնակց
ութ
իւնր պաաե րաղ–
մին :
1943
Նոյեմբեր
22էն Րապբբթ
Մրբֆէ
ն ծանակուեցաւ
մէջղ աշնակցա
յէն
Հսկո -
ղութեան
յանձնախումբի
անդամ
յ
Մաս–
յարակից
սբաՀի
մր կառուցման
Համաբ
ղ սրհ
ի լհու իւլ եւ ղլուխ
Հ տնե
լ հրաղ իրր >
որ արգէն
երկու տարիէ ի ՚էեբ
սեղանէ
՛էրայ էր եւ այգ նպատակով ալ Հաւաք -
ուահ
՚էեց Հարէւր
Հաղաբ
ֆրանքի
մօտ
ւլումաբ
մր
Հաւաքո
յ թ ի
րնթացքին
լնւտբուեցաւ
տասբ
Հ ոդինոց
ղ իւան
մ ր ել դորհի
ձեռ–
նարկեց : Փետրուար
^ին , կիրտկի
Օ ր
տի
կիններ
ղարձեալ
շա ր ռ ւնա կե ց ին
իբենց
բարենպատակ
խռրՀ րզակցութիւնր
ել
կազմեցին
էրենց յառաջփկա
լ
ղորհունէու–
թեան
ուղեղիհր
: Աիրով
յանձն
առին
Օ–
ժւսնղակել
եկեղեցիին :
Եկեղեցիին
Կ՚՚ԴՔԻ^
՚բարձրա -
նալիք
շէնքր պիտի հառա
լ է մեհերուն եւ
փ՚՚քրերուն
միաժամանակ
: Նռ լն
յարկին
տտկ տեղէ պիաէ
ունենան
գա սա թօս
ու–
թ էւննե
ր
բոլորէն
Համ տր առՀասարակ ,
աւլւլային
կեանքր
շօշաւիալ
տարցել՚ռւ
չուբջ՝
Վերջապէս
յարմարութիւն
մր ր"–
աեզհել
Հտ քութեան
ճրագր վառ պաՀ
ե–
լու
Համ ար
ն սրահ
իլ սե րոլնգին
մ էջ :
Այս
եկեղեցին
25
աաբիներու
լնւթացքին
բաւականին
աշխաաահ եւ
յաջռղտհ
է
Հասցնել
Հա լ աղաք եւ աղջիք^եբ
,
ոբոնք
իրենց
տոգինեբոլն
մէջ Հայութեան
ողին
կր կրեն՝ հաոա քե լով
եկեղեցիին :
Մեհ՜
դպիրներու
կողքին
ունինք
նաեւ
փ"Ք ՜
բի/լներ
,
( - 15
տարեկան
, որոնք
կ^երղեն
ներդաշնակ
ել ւլոՀտցոլմ
կուտան
ազւլա -
յիննեբու՛
չատեբ
Հեռոլներէն
կուդան
լւստ/լասլէս
ունկնղրելու
Համաբ ալս փոք
բիկ
եբզիչնեբբ :
Եկեղեցասէր
տիկիններր
ոբոչահ
են յա–
ո աջիկա
յ
Մ արտ
Տին , Շաբաթ
իրիկուն
ղինեձօն
մր տալ բոլոբ
անոնց , ոբոնք կր
Հեաաքբքբոլին
Հայ եկեղեցական
կեան–
քուի . ա յգ աոթէւ
պիտի ջանան
լուսարա–
նել միտքեբբ,
մղում
տալու
Համար ա –\
ո աջադրուահ
նպատակէն
:
Ա իրենք եւ պաՀ ենք մեր փոքբիէ^ե
րր
ք
ս է րենք եւ գուրզ ոլբանք
մեբ
սրբազան
Հաքրեբուն
կեբաահ
եկեգեցէն եւ՝ վերջա
պէս
սէբենք
մեբ ազգր
ել մեբ
նախտՀայ–
բերէն
աւանդ
մնացահ
սբբութէւններր
:
ԱԳԳԷ -ՐՀՆՅ.
ՓԱՅԼԱԿԵԱՆ
ՉՀՐԱՏԱՐԱԿՈԻԱԾ ՋԵՌԱԳԻՐէւԵՐԸ ՁԵՆ
ՎԵՐԱՌԱՐԶՈԻԻՐ :
նտկցահ էր Զէնտգագաբի
բանակցու -
թեանց
, անզամ
մր եւս կարեւոր դեր մր
իւաղալու
տամար այս անղամ՝
Թբիէսթէի
թնճուկր
լուհելոլ
Հտմար
% իր աազանգր
երեւան
ելաւ
նաեւ
Աուէղի
տաղնապին
մէջ , Ե՚լի՚զ՚ոաց
ինե բուն
ւԼստտՀութիւն
նեբչեչելու
Համար :
Մ ասնաղ էտ՝
ափ րիկեան
Հարցերուն
,
Րապբբթ
Մ բրֆէ
" ՛ յ " անգամ
ե/լահ է
լու
հե լու ֆբանքե
Լափ
րէկեան աա րակա
բհ
ու
թէ լննե բ ր :
Թ– Ա– Թ^
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(129)
/^ւ
փ^ փճ^
»ճճ *ճձ փճյլ
^ \
^ \ |X«
Ք^*
փճճ
Լէ
ԳԻՄԱԿԸ ՊԱՏՌՒՈԻՄ է
Հիողոփոլբգր
ոտքէ է կտնդնում
, սկսր—
սում է րնղզ էմանալ
քուրդ
է չթա
նին I
Րտ լց է՞նչ
կարուլ է անել մէ
անզլոլխ
ժուլովուբդ
, ոբ աոա^ւորգող
չունէ : Աէ
քանի
ամբողջ
չաբաթներ
Աասունը
եւԱո–
կաց
եբկիրր
գտրձել
էին արեան
կոտոբա–
հի ասպարէզ : Մէէէքբ
վէբալոբուահ
ա -
ռիւհի
նման,
Հեռուից
մոնչում էբ , րտյց
ոչնչով չէր կարող
օղ նել : ՝Րրզ է
սուրն
անխնայ
կոտորում էբ, եւ նոյն
սուբէն
ուժ եւ զօրոլթէւն
աուոզնեբն
էի՛ն
նոյն -
պէ ս Հա յեբ , չար ել եղեռնագորհ
եկե -
ղեցականներ
• • • :
քէո՚լովուբզ
ր վերջապէս
նուաճւոլմ
է
օաաբի
լհի աակ
. . . քուրդ
իչխանր աէ -
րում է
... I
ԱյնուՀետեւ
Հազարաւոր
մարգէկ որո -
նում
էին Մէլիքէն,
որովՀետեւ
նրա
զ իակր ամրոցի
կոտորահի
մէջ չգտնուե -
ցաւ։
Րայց նա Մր՚^էէ
Հսկայական
ոլսերի
վբայ
, անմատչելի
լեոներից եւ
ձորեբից
անցնելով,
արգէն
փոխագբուել
էբ Պարս–
կտստան
՝Րեո ի Պետրոսի պատմ
ութ
իւնր էնձ վը~
րա յ սաբսափե
լէ տպաւորութիւն
զորհեց .
ես րոլոր
մարմնով
դողում էէ \ ել մանա
ւանղ
աւելէ
եղաւ
իմ բաբկութիւնր
, երբ
աէրաէրն
այս բոլորր
լսելուց
յեաոյ՝ ա–
սաց առահ է
ձեւով
« Զաբր մէչա չարով կր սասանուի»
է
^Արէ
՚^ետ թազացողր
մէչտ
սբով կր՝
մեռնէ»
. եւ
աւե լաց րուց
Այսպիսի
մ աբդիւ^ ոչ մ իա յն իրանց
անձի
կո րսա–
եան պաաճառ են դառնում
, ա յլ
ժողովր–
ղ ին է լ արեան եւ կրակի
մէջ են ղցոլմ
Րոլորովէն
ուղիղ է ձեր
խօսքր ,
աէր
Հայր, ասաց
քեռի
Պետրոսր : -
Մէքիքր Պարսկաստան
դալոլց
յետոյ, նա
երկտր
ժամանակ
իր գաղտնի նպատակ -
ներով
կարողացաւ
թաղն ուահ
մնալ որ-
սորղի
անուան աակ , բայց երբ որնկա -
տեց, թէ այնտեզ եւս պէտք է
մերկաց
ուի
ինքր , եա թ սղեց Ա ալմ աստր եւ ան -
ցաւ
Հաղ բակ : Տ՛ողով
ուրղն
այնտեղ ոա–
միկ էր եւ կիսավայրենի,
իսկ մի այսպէ
սէ ժոզովուբդ
պէաք էր նրան : Նա չու -
աով
կարողացաւ
ղրաւել
ռամ
կին ելբո -
լորի
Հաւանո ւթեամ բ նո յն գաւառէ «Մ էր՛^
րնտրուեցաւ
։ ԱյնուՀ ետեւ
թռովոլթ
էւնր
այս
եբկրէց պակաս չէ :
Հասպէսաանու
կռէլր էր յաջո ղութեամր
խրախո լս տր -
լեց
նրան.
այժմ նա էր նպատակէն
մա -
ւ։ամր Հասել
է,
եւ կամենում
է
Հաղբա -
կա
յ(*
՝\ լեռների
վ բա
յ ա յն խաղր խաղալ ,
ինչ որ խաղում էր մէ ժամանակ
Աասնոյ\
մէջ։
\
-
Այսպէսէ
մարդէկր
ժանտախտ
են ,
ուր եւ գնում
են , էրանց Հետ աանում
են
մաՀ եւ կոտորահ
, ասաց
տէբտէբր
Եթէ
հերունէ
որսորդէ
միտքն այն
է , պատասթանեց
ի ես ,
որ Հա յր ա -
զատուահ
էէնէ օտարի
էհից , որ նա էր
տունր , էբ եբկէրր
էնքր կաոավաբէ
, -
ղբա մէջ ես մէ վատ բան չեմ տեսնում
է
Ե
Լ
ես էնքս կր լէնեմ աոաջինր
, ոբ կր նր–
ւիրեմ
իմ արէւնր
նրա նպատակէն
%
զու
ինքդ կր լփնես առաջին խե -
լադարր
՚ • • լսելէ
եղաւ մէ նոր ձայն
յ
(*) Մե ր յիշատա1յարանի ւքէջ րաղմիցս
Յիշոնած Հաղրակր ՎասպոՆրտկանի Փոքր
Հաղբ ա կ կ ո չ ո ւ ա ծ ցաւա ոը
հասկանալու
է. ո րն ա յ ժ մ ե ա ն Վ անայ փաշալիկի ցա -
ւ ա ո ն ե ր ի ց մ է կ ն է ։ Փ ո քր Հաղրակր ի ր
լ ե ո ն ա յ ի ն ղ ր ա թե ամր
կ աղմո ւմ է մ ի
ր ա ր ձ ր ա ւ ա ն դ ա կ ո Ն թ ի ւ ն , ո ր սաոը կ լիմա –
յ ի պատ՛նաոով աւելի յ ա ր մ ա ր չ է ե ր կ -
ր ա ց ո ր ծ ո ն թ ե ա ն համար , ր ա յ ց ո ւ ն ի
՜նոխ
արօտամարղեր , ռ ր շա տ նպաստաւոր հն
իւաշնարածներին :
Ե"
մ էնչ
ա
յն աստէճան
իսռովո
ւթեան
մէջ
էի, որ ամենեւին
չէէ
կարողացել
նկատել, ոբ մէ վարդապետ
ներս էր մ բ–
տահ
քեոէ Պեարոսէ
վրանոլմ ել ականջ
էբ գնում
մեր խօսակցութեանր
է
Գա մէ
ել
նոյն աբեդտն էր, որէն ցեբեկո՚է աե -
սահ էէ «կաթնաղբէւբէ»
ձորում
: Նա ե -
կալ
նստեց : Բեռէ Պետրոսի ել տէր Թօ
դիկի
րնգո ւնւելութեան
ցո յցեբէց
երեւաց
,
ոբ չափադանց
յա րգանք
ունէէն
գէ՚ղէ
Հայր
սուրբր
:
ճ բագէ
լուսով ես
աւելէ
լալ
կարողացա
յ զննել
նբան : Նա
մ է
մարղ էբ ալեթառն
մօբուքռվ եւ
նոյնպէս
գեռ
նոբ ճերմակահ
երկայն
մաղեբով :
Հագոլսար
խէստ
տնչուք
էր , ա յնպէս
Հագնւում են մէայն անապատական
ճրդ–
նաւոբնեբբ : ինչ որ նչանաւոր
էր նրա
կեբսլա րանքի
մէջ , գոքա էէնկենգանէ եւ
կբակոա ա չքե
բն , որոնք իրանց
առոյզու—
թեամր
մի լայտնի
բացառութիւն
էին
կադմ ում նրա զառամ եալ Հասակի
մ էջ :
Նա առանց
ինձ ՛իրա լ
ո ւչա գբ ութ
իւն
դարձնելու
, սկսեց
թօսել
քեռէ
Պետրոսէ
ել տէ րաէ բէ Հետ : ՛Րանի րոպէ ից
յետոյ
ես ինձ բոլորովին
աւե
լո բդ ղդացի
նրանց
Հասա րակութեան
մէջ , մանաւանդ
երբ
նչմարեցի
, ոբ իմ ներկա
յութիւնր
նբանց
Հաճո
յ չէր • ուստի
բաբի
ղէչեր
ասելով ,
Հեռացայ
Հ
ՐԱՖՖԻ
(Շաթ.)
