2
3 Ա Ռ Ա ^
Մ Ե Ծ Ա Ր Ա Ն Ք
Վ Ա Ր Օ Ի Ժ Ա Ն Ի
Գե
շսւնր , որ ծննդեան
թուա կան կր
տրուէ
Յիսոլսի : Այդ թուականէն
կէո ւլարոէէ ա–
ռաշ եա. կէ" դարով
ետքր , աւելէ
քան
Հարէւր տարէ՝
Հոն ուր ՚1քեդոսէ
քադաքա–
կրթոլթէւնր
կր էւոշտա
^՚ւ^
՚
Կււ "՚անչէ ,
կր Հալածէ Եփրատէ ել Տէդրէ"է
քաղա -
քակր թութ
էւնր , Հոն ուր ^ե ր ո վղ է սն ե -
րռլն
մ եծ ր , տաղանդաւոր
երէտասարդ
ա
յլ վա յրադ , կր փորճէ
կա յսրոլթէլն
մ ր
աաեղծե
լ ՝ պաամ ութեան
մ էշ
Աղեքսան -
դրէոյ
տեղր
^որՀելով
էյրռւսաղէմէ
,
էնչպէս
Բիւղանդէոն
դրաւեց
Հռոմէ տե -
ղր աւելէ ետքր,
աՀա այղ
չրշանէն՝
Հսկայ
չուկա
յ մրն էր քաղաքր,
որու ա -
նունր կր թարղմ անո ւէ
,
ր ս ա
ոմ անց ,
<լոստան թաղաղութեան
» :
Ե՜նչ
էւաղաղութէւն
, սակայն; Ա էշ^ե -
ղա յէն դե րա կչռո ւթ եան
սլա յքա րնե րուն
կր յաշորդէ ր ապստամ
րոլթ էւն մր Հռով
մէական
էշխանոլթեան
ղէմ , ապստամ -
րոլթեան
կր յս՚շորդէր
աս պատա կութ
էւն
մր արեւելեան
երկու
ղեաերն է վար դէպ
է Հարաւ - արեւմուտք
, ասպատակու
-
թեան կր յաշորդէ
ր ստամրա կութ էլ՚Ա
մ ր
արեւմտեան
կուսակցութեանց
ներշնչու—
մով , րա յց ամէնէն
աւելէ
աղմ ուկ կր յա–
րուց ան է էն կրօնական
վէճաբանութ
էւն -
ներր :
Աստռւածաբանութէւնր
էշած էր փողոց
I
Մեծ
չոլկան
, որ կր րացուէր
տաճարէն
արեւմտեան
կողմր , դա րձած էր էրական
էւառնարան
մ ր ,
ա յստեղ
մարդէկ
կր
խօսէ էն երրա յերէն , արամ ա յերէն , յ " * – ~
նարէն , լաաէներէն
, եղէպտերէն
, ասռրե–
բէն , պարսկերէն
եւ ա յլ անծանօթ բար -
բառնե ր : Այստեղ
կռւդայէն
վաճառական
ներ ր
ծախելռւ
էբենց
Հնդ կական
սրն -
ղուսր , պարսկական
ապաբանշանր
, Ե -
դէպտոսէ
սխտոբր
, Աթէնքէ
ներկուած
րղռւղնեբբ
, էնչպէս
դէլղացէնեբր՝
էրենց
չռբ
թուղը , կաթն ու մեղրր , աղած
ձէ -
թապտուդր
, Հօբալ ու ճերմակ
աղալնէ -
նեբ
ուռ է է ոստերով
Հ էւսուած
վան -
գակնեբոլ
մէշ
է
Ու մ էնչ մարղկա
յէն
Հեղեղբ
Վերէն
Ե—
բուսաղէմ
էն ղէպէ տաճար կը Հ ոսէր Հե–
րովդէսէ
աղեղնաձեւ
կամ ուր շէն
վր"՚յով
մանաւանդ
տօնական
օրերուն
,
առտուն
կանուխ
Աստուծո
յ տանբ
ղաւէթր
լեց -
ուած
կ՛՛Բէյաբ արդէն
մատաղցու
ոչխար -
ներու
մայէւնով
ու սպտուբէն
էոտռվ ,
^ Ր է Ք ՚ ՚ ՚ Լ Ւ
բր՚՚է-աներոլն
թակո լէ^երով ,
Հեբբոնէ
լերան
ձէթենէէ
փայտէ
չփնուած
բաղմ աստեւլն ա չտանաէ^ե րով , կում
մ բ
ել ղաւա թ մր է ձեռէն՝ պաղ շուբ
ծախող
լաճերով
, մ անաւանղ
աստոլածաբանոլ
-
թեան տնաբո
յս վաբդապետնեբ
ով ,
որոնք
ճամբոբդնեբու
եւ անցորդնեբոլ
բերնէն
լսուած
ղաղափաբնեբր
կ՝ ոսկեղօծ է էն , եւ
փրփուր է բեբան՝
Հմայքէ
առուտուր
կ՝բ–
նէէն
էրենց
անմ ուր ճամ ա
բտակռւթէւննե–
բով, է խնդէր տաղանդէ
, - առաշէննե -
րր ոսկի տաղանդ կբ վաստկէ
էն
էբենց
ապբանքնեբոլն
փոխարէն
,
Վերշէններր
մտքէ տաղանդ՝
էրենց
բոբբոքոլն
ու
տենդավառ
Հ ող էով ։
Պատմութեան
մէշ ոչ մէկ չրշան տե -
սած է այսքան
. ռամկացում
էմացական
արմէ^^ե
բու :
Ամէն մարդ կր խօսէր
Ասառւծոյ
մա
սէն , Հողէէ
մասէն , յարութեան
մասէն ,
ել ա յլ փէլէսոփա
յական ու
կրօնական
աեսութեանց
մասէն , էնչպէս վաճառա -
կանր չուկա
յէն վրա
յ փռած իբ
սխտորէն
մասէն : Փչրուած
էբ կապանքր
, ղոբ Հն–
գամատեանբ
ղրած էր Աստուծոյ
ել այլ
սբբոլթեանց
անունը
աբաասանելռւ
ա - ՚
զատութեան
վրայ,
Մ"վ"էոէ
խիսա օ - ՚
րէնքբ , որ արղար է ամէն,
ամէ՛ն
մամա–՛,
նակ՝ պաչտպանեչու
Համար
մաածման \
վեՀ ա բ ան ին մ աքր ութ իւնը
»
Մաածման
վեՀութիւնը
երբեք
կոր -
աոլած չէբ այս աստէճան
Զկա՚՚բ
այն փաոքբ,
ղոբ ծերռւնէ
էմաս–
աոլններբ կբ չէնէէն
էրենց ապրած
տա–
բէներռւն
չափ երկար
խոկումներով
թր–
զենիներու
շուքէն
տակ ,
դպրոցնեբռւ
կարդա սլաՀ ութ եամ բ՝ Հին մ
ատեաններու
ընթերցումով
եւ յարգելով
րաբձբարմէք
ել խոբէմասա
աւանդութեանց
նպաստր
Ամէն գաղափար
թափուած
էբ
չռւկայ ,
ռամ կտցած
, Հազար
անղամ
ծամ ուած ,
այլեւս
անչաՀ եւ
անսնունդ
Մանաւանգ
կայէն
երկու
ղաղափար -
ներ , ծագումով
ագնուական
, որոնք
ծայ–
րա յեղօրէ
ն լլկուած
էէն , բռնաբար
ուած ,
տանշռւած
, անճանաչելէ
դարձած
նո
յն–
էսկ
էրրեւ բառ ;
Ատոնք էէն թագաւորութեան
ղաղա -
փաբր եւ Հողէէ
ղազափարը։
Թաղալոբոլթեան
մասէն, թէ է՛նչ կը
մտածէ
էն
Հ էներր,
է՛նչ դէտէէն
ե լ
է՛նչ
ձեւով կր պատկե րացնէ էն ,
Ո
չէն չ
դէտենք
այսօր , ոչէ՛նչ : Գպրոցական
աչակեբաէ
ծանօթոլթէւնր
, թէ թագաւորր
այն է որ
թագ կր կրէ, ոչ մէկ աղերս
ունէ
բառէն
սկզբնական
ն
չանակութեան
Հետ, ու ղաբ
մանալի չէ եթէ ստուգաբանութեան
մե -
ծաղոյն
վարպեաներր
անթափանցե
լէ կր
Համարէն
ոչ մէայն
Հայերէն
արքայ բա
ռէն , այլեւ
լաաէներէն
ել յունարէն
Հա -
մապւստասխան
բառե բուն արմատական է–
մաստր։ Աս պէաէ
չփորձեմ աալ բացա -
տբութէլն
մբ
աՆե
լէ
չտարածելու
Համար
նէլթս
, րայց
մէայն կը մ ատնան չեմ որ
քաղաքակրթութեան
կախարդական
մա -
ռանգութեանց
(լքաԺի )
թանգարանէն
մ էշ
կր գտնուէ բանա լէն :
Գալով
Հոգէէն
, է՛նչ գաղափար
կրնա -
յէն տալ քր էս տոնէ ո ւթեան
առաշէն քա -
րոզէչները
, որոնք խեղճ էէն մէտքով ,
երբ անղէն
կ՝ անճ ր կէ էն նո յնէսկ
Աթէնքէ ,
Հ^ռոմէ , Աղեքսանղրէոյ
փէլէսովւայական
ղպբո ցնե րուն
մ եծաղո
յն
ուսուց է
չ ն ե
րբ
սաՀմ անե լու Համար
Հողէն
՚. Եւ ղարմա -
նալէ չէ , եթէ Պօղոս , ամէնէն
ղաբգացա–
ծբ , ա րՀ ամ ա րՀանքով
ղ էմ աւո րուե ցաւ՝
երբ , ոլնէ^ղէբ
մւնտռելու
չփոթութեան
մ
ր
մէշ , յանդդնոլթէւնր
ունեցաւ
մ տնե–
լու Աթէնքէ
փ է լիսոփանե
բու աբէսպա
—
գոսէն
ներս ու խօսեցաւ
կարծր
նէւթերռւ
մ ասին :
Հին Կ աա կա բ ան էն եկած տարտամ բառ
մբն էբ Հոգին,
ղոր ռամիկ
փէլէսոփայու–
թէւնր
նմանցոլցած
էբ Հովէ ,
չունչէ ,
ձեռքէ , նո յնէսկ • • • լեղուէ :
Արդարեւ,
Պենտէկոսաէէն
( * )
*՚ՐՐ
(Գււրծք ,
Բ •) , երբ Պեարոս ել բնկերնե -
բր, ^բագմութէւն
էրրեւ
Հարեւր ել քսա–
նէց» (Ա՛
15),
Հաւաքուած
էէն տան.^^ մր
մէշ, Վեգել յանկարծակէ
Հնչէլն
յերկնէց՝
եկեալ
էրրեւ սասաէկ
Հողմոյ , եւ ••• ե—
րեւեցան
նոցա բամանեալ
լեղոլք
էրրեւ
է Հրոյ, եւ նստալ
էւրաքանչէւր
է
վերայ
նոցա , և
ւցան աւէենեքեան ՀոգւովՍյւբււվ ,
ել սկսան
խօսել
յա
յլ
լեղոլս
ոբպէս
եւ
Հողէն
տայբ բարբառել
նոցա » :
Պարղ
խօսքով՝
երբ Աոլբր
Հողէն կր
Հանգչէ
Պեաբոսէ եւ բնկերներուն
վրայ,
ամէն
մ է կը կր սկսէ խօս է լ լեղուով
մ
ր ՝
մէկր
մէլսէն
տարրեր : Ա • Օգոսաէնոս
կը կար
ծէ թէ էւբաքանչէւրբ
ամէ՛ն
լեգու կբ խօ
սէր
է
ՅովՀան
Ոսկեբերան
կբ պնգէ
թէ
էւբաքանչէւրբ
մէ՛կ
նոր լեղու
մէայն կր
խօսէր, էսկ Հեղէնակ
մըն ալ կը րացաա–
րէ թէ
120
Հ ոգէնոց այգ բազմութեան
մէշ
էւբաքանչէւրր
15
լեղու կբ խօսէր , այն
վկայութեամբ
թէ
15
ազգեբու
նեբկայա–
ցոլցէչներ
կայէն «է վերնատան» : Ոմանք
ալ կր գրեն թէ ամէնքբ
մէամամանակ
կր
խօսէէն,
ուրեմն
բնական է որ
էրար
չՀասկնայէն
, ոչ խօսողբ գէտէբ թէ
է՛նչ
կ՝բսէբ , ոչ ալ լսողր թէ է՛նչ
կ՝բսուէր
:
ԱՀա թէ էնչո՛ւ
ներկանեբր
, անոնք
որ
Աուրբ
Հոգէն
րնգունած
չէէն , կ՝բսեն թէ
«քաղցուալէց
էցեն» , այսէնքն՝
խմած
են ։
Այս
նէւթէն
մասէն, որ ծանօթ է
լեղ–
ուախօսու
թէւն
( կլՈէ1Ոլալ|ւ)
տարազէն
տակ , Հրատարակուած
ենբմչկադէտա
-
կան
ոլսումնասէրութէւններ
, -
զանց
կ՚առնեմ՝
թէեւ չատ Հետաքրքրական
:
Պետրոս կր պատասխանէ թէ գէնով
չեն
էր բնկերներբ
, որովՀետեւ
իսրայէլէ
մո -
գովուբգբ
սովոբութէւն
չունէր
խմելու
նստելու՝
օրուան ա յգ մամ ուն
։
Այսաեղ
վկա
յութէւն
մր կը բերէ Յովէ լէն. Յեա
այսռրէկ
Հեդէց
յՈգւոյ
էմմէ է վերայ ա–
մենայն
մարմնոյ
, և մարգաբէասցեն
ուս–
տերք ձեր եւ գստերք
ձեր ...ել
եգէցէ
ամենայն ոբ կաբգասցէ
գանուն
Տեառն
կեցցէ»
(բաղդատել
Յովէլ ,
28 - 31 յ
Գոր ծ ք ,
17- 21) :
ԱքնուՀետեւ
՛ՐԲ
Պե.
՛ ա ւ ա
Լ—
նակէ էբ առաքելութէլնբ
, ամէն
անգամ
ոբ Աուրբ
Հոգէն
կ՝էշնէ՝
ենթականերբ
« խօսէէն
լեղուս եւ մարգարէանա
յէն » •
3 է չատակեց է
արգէն թէ Աաւուղ
ելս
մարգարէացաւ՝
երբ Աուրբ
Հողէն
^ ^ " ՚ * ՜
ԽՄԲ
Ստորեւ կը հրատարակենք մե ր
աշխատակից՝ Կ–
Փօլատեանի ճաոը ,
արտասանուած կանտի մէջ , Փեարուար
9ին : Մեր յա ջ որ դ թի ւ ո վ կը հրատարա
կենք Վ երա տ եսուչին նամակը
ցրու ա ծ
հանդ է ս էն ետք , որով կը փակենք այս
հրա տ արա կ ութե անց շարքը :
Պւսրաղանեբր
ռլղեցէն
, որ ես
Րէէամ
Հայ դ րաղէ տնե բու նե բկա յացուց է չր ա յս
արարողութեանց
: Ամենափո"քրր
, որ կր
խօսէ
անոնցմէ
ամէնէն
մեծերէն
մէկուն
մասին : Որեւէ տարբեր
արմէք չեմ կրր–
նաբ վերաղրել
ուստէ ես էնծէ , րացէ սէ
րէն , զոր կր տածեմ
Վ^արումանէ Հան -
դէսր եւ այս՝ էմ մէակ
արղարացումս
է;
Այսօրռւան
նպատակբ
արգէն
ուսում -
նասէրել չէ դրական
գործ
մր, այլ ոդե–
կոչել յէչատակբ
մարղու
մր, որ թանկա–
ղէն է մեղէ ամէնէն
աւելէ,
որովՀետեւ
ան էր անձէն մէշ կր բէւրեղացնէ
մեր մո–
դովուրդէն
ամէնէն
անեղծ
դեղեցկոլ
-
թէւննեբր : Այն ասաէճանէ
, որ էբ ղրա -
կան
մ առանղ
ութէւնբ
, մեր երկար պան -
ղրխաոլթեան
րնթացքէն
, դարձած
է Ո–
գեւլէն հա յր ե նիք
մբ մեղէ Համար •
Բանաստեղծէն
ա յս ղով քր , կր
ղղենու
մ եղէ Համ ա ր խոբաղո
յն էմ աստ :
Որքան բարեդէպ,
նոյնքան
աննախա .-
տեսելէ
դէպքերու
զուգադէպութեամ
ր ,
ա յնպէ ս պատաէեցալ
, որ Պելմէան
խ ա —
դա
յ վճռական դեր մր , Վա ր ո լմանէ
քե բ–
թոգական
կաղմաւորման
մէշ ;
Արդարեւ
, էբ մէշնակարդ
ուսում ր րս–
աանա լէ ետք Վենետէկ
, ան եկաւ
կանտէ
Համալսարանր,
վկայուելոլ
Համար
անկէ
երեք տարէ յետո ք , Բագաքական
Գէտոլ–
թեանց
բամնէն : Այս կր պատաՀ էբ
1906–
էն երբ Վարոլմանբ
քսան եւ երկու աաբե
կան էր : Վենետէկէն
ան էր Հետ կբ
բերէր
քերթուածներու
աոաշէն
Հատոր
մր՝
« Ա ա րսուռնեբքքր
, ոբ աբղէն
ուչադրու
-
թեան
առա րկա
յ եղած էր մեր
դրական
չբ շանա ւ^ւեր ո ւն մէշ , ա յնքան բացա յա յա
էբ, էւրաքանչէւր
տողէ է ետէն, երէաա -
սարդ բանաստեղծ
էն էնքնա տպո
ւթ էւն ր
Հ
ԵԼ այս Հակառակ
այն տուրքէն
, ղռբ ան
կբ վճաբէր
,
էչէ՚սզ
ղեղեցկաղէաական
ղասական
բմ րոնումնե
րուն
կանտէ մէշ էր , որ ան պէտէ աղաաա–
գրէր
Ւ^ՔՂՒ^ՔՐ
՚ " յ գ
բ ՚ ՚ ւ " ր է ^ եւ
ւէ"՚ԼՒ^
պէտէ արդարացնէր
էբ
վրայ
ղրուած
յոյսերր :
Ջափելոլ
Համ ար կանտէ
մ էշ
անցուցած
երեք տարէներուն
կա րեւո ր ո ւթ է ւն ր , կր
բաւէ Հաստատել թէ , Վարումանէ
ղործր ,
"Ր կր բաղկանա
յ մէ մ էա
յն չորս
մ ատ -
եաններէ,
ողբե բդա կանօրէն
րեդմէշոլե–
ցաւ
1915^^՛ =
Այղ երեք տարէներբ
ուրեմն կը կաղ -
մ են րանասաեղծէն
ստեղծագործական
կեանքէն մէկ երրորղր
ղրեթէ :
Ա յստեղ , կանտէ
մ էշ է որ ան կր ղ տնէ
էնքղէնքբ,
կբ դրէ էր դեղեցկադոյն
քեր
թուածներէն
չատերբ : Այստեղ , կանտէ
մէշ է , որ ան կր խորՀԷ ու
կ՚ուրուաղծէ
էր ապաղայ
ղոբծերբ
նաեւ :
Երաւ է ոբ ան երբեք
չձերբազատուե
-
վրան %
ԱՀա
ասոնք էէն, Աուրբ
Հոգէն
ընգու–
նած , (ուրեմն
^լեզուախօսութեան»
կամ
մ ա րղա րէ ո ւթ եան
չնոբՀ ստացած) մաբ —
դէկ էէն, ռր
քրիստոնեայ
կոչուեցան
ա -
ւշին
ասււա
մ :
( * ) Կը փոխարինէր հեթանոսական հին
տօն մր , նկ ա ր ա գ րո ւթիւնը այստեղ աւե
լոր դ , իր ք րիստոնէացած ձեւով ե ւ սմւ -
ո ւ ամբ ՝ Հո գ ե գ ալուս տ :
Այմմ Հաստատենք
մեբ տեսակէտր բա —
ռին իմաստա բանա կան քննոլթեամբ
;
& . ՆԱՐԳՈՒՆԻ
3– Գ
— Անհամրեր ընթերցուլԶերուն ի
գ ի տ ո ւթիւն ՛ հարկ կը համարիմ
կրկնել
թ է վինարանական աշխա տ ութիւն մը չ է
որ կը ներ կ այա ցնեմ, այլ ակադեմական
ո ւ ս ո ւմն ա սիր ո ւթիւն մր ՝ նորագոյն պըր -
պրտումներու լ ո յ ս ո վ : Շուտ ո վ այս ու -
ս ո ւմն ա սիր ո ւթիւնը կը կապուի
օրուան
մեր վ էնե ր ո ւն, ե րբ քննութեան
պիտի
ա ռնեմ է ջմի ա ծ ն այ կաթողիկոսին վերջին
կոնդակր , — արեւելեան եւ
արեւմտեան
կ աթողիկ ո ս ո ւթե անց եին պ այքարին վեր–
լ ո ւ ծմա ն ժամանակ՝ հրատարակելով նաԼւ
ցարական կ առա վ արութե ան մէ կ վաւե -
ր ա թ ո ւ ղթը , որով Ռուսիա ղի ր ք կը բ ռ ն է
կ իլի կ ի ո յ Հ ա յ ո ց կ աթո դիկ ո ս ութե ան դ է մ ՝
ի նպաստ է ջմի ա ծ ն ա յ
կ աթողիկ ո ս ու -
թե ան , պատհաոը բանիմաց ընթ ե ր ց ողին
համար թափանցիկ :
ցաւ Վենետէկէ
Հմայքէն,
չմոռցաւ
եր ֊ -
բեք Վենեաէկր
, ոչ աչ Արեւելքը
, էր մո–
զով ուրդ ր մ անաւանղ :
^3
եղ էն
սէրւոր »
ղրեթէ
ամբող^յլլթեամր
ղրուած է կանտի
մէշ–
Այս
բոլորր
Հաս1լնալէ է է Հարկէ՜ է
Իր կրած
բոլոր աղգ ե ց ութ է ւնն երուն մէշ
սակաքն,
ղօրալորաղոյնն
ու ամէնէն ան -
շնշելէն՝
ֆլաման
նկարէչներունն
է : Ա—
նոնք է որ ղաորնեցէն
֊•զօրասլէս
, Վա —
րոլմանի
արուեստր
։ Հայքեբթողր
ա -
նոնցմէ
սորվեցաւ
ղէտելոլ
մասնայատուկ
եղանակբ
, թէքնէք
գաղտնէքներ
, նոր ա չ–
խա րՀնե բ
վե րա կե րւոե լու
արուեստր
%
Ո ւս ումնաս է րեց այդ վարպետներուն
ղռյ—
նե բուն
էւաղր , անոնց նկա ր չա կան նե րքէն
ն ր բ ո ւթ է ւնն ե ր ր , եւ այն չքեղ վւարթա -
մ ո ւթ է լն ր մ անաւանգ
, ոբ կր պոռթկա
յ
անոնց
նկարներէն
,տալով
իր ա կ անո ւթիւ–
նր, գեղեցկագոյն
ել այնքան
կենդանի
ա ւ։ ուէ։ սա ո
ինչ որ ալ դրէ Վարուման
, էր մէշ
էա—
մագրելու
Համար արեւմտեան
եւ արեւել—
եաե
ղե ղե ց կա դ է տա կան աարրեր ա լան —
դոլթէւններն
ու րմրոնումներր
Հա—
մ ադրութէւն
ղոր ղլուխ պէտէ
Հանէ ր ե–
ղակէ վ ա րպետութ
եամբ
, ւ "Ր "՛Լ
ղրէբ անկէ
յետոյ
, այղ պէտէ
րլլար այդ
Հռչակաւոր
նկարներու
լոյԱ
^Տ»
աղգե
ցու
թեան տակ
Հ
Շատ
գէւբութեամբ
կրնանք
Հաստատել
այս էբողութէւնը,
կարդալռվ էբ ղլուխ -
գոբծոցը
^Հեթանոս
երգեր»ր
, ուր Վա -
բուման կը նկարէ
Արեւելքը
ճէչգ Ռէւ -
պէնսէ մրպէս, տեսողական
նոյն
յափչ–
տակութեամբ
, եւ վրձէնէ
նոյն աղատոլ -
թեամբ :
Եւ չկարծէք թէ եղած ր սնամ էշ նմ ա -
նութէւն
մ լն է , տափակ
քէէչէ մր : Վա -
բումանէ
մէշ, ստե դծաղո րծա կան նռբ
ինքն ա Ժ ա յթք ո ւմ
մրն է տեղէ ունեցածր ,
արուեստի
ուրէչ
ղործէ
մր աղդե ց
ութեան
տակ , անոր չփոլմով :
Ասով Վարուժան
կր ճոխացնէ
մեր լե ~
գուն, անոր ա րտա
յա յտ չական
կարելէռւ—
թէւններբ
Հ
Ան 1լ լ^ւդարձակէ
նաեւ մեբ
քերթութեան
սաՀմանները,
այնքան
լայ—
նածաւալ
արդէն
Հ
Բացէ ասկէ , Վարուժանէ
բարեկամու
-
թէւնր
ՎերՀառնէ եւ Աեթէրլէնկէ
Հետ,
թարգմանած
է այս վեբշէնէն մէկ թատե
րական
ղ ործ ր
զփն^^ամ ուար » ,
որոչ
ազդեցոլթէւն
դործեց էր վբայ :
Բայց գրաղէտներուն
այս
ազղեցութէւ–
նբ նուաղ տեսանելէ է եւ
ն կա ր է չնե ր ունն
է , որ կը մնայ աւելէ խորապէս
ԴՐ"ձ ~
մ ուած :
Վարումանէ
քե ր թողութ
է ւնր
էապէս
նկարչական
է
, տեսուլական :
Այն ասաէ
ճանէ , որ ան կա բծէ ք նկարէչէ էր
Հզօբ
ձեռքերր կը
ներմղէ (րրՓուլէ) ,
դու -
նագեղելու
Համար էր քեբթուածներր
այդ
նոյն կա բողութ է ւննեբով : Ինչ ոբ չէ կբ՜՜
նար արտայայտել
վրձէնով, կր փոխան—
3 է գրիչի ՝•
Պե լժ էո յ ագգեցոլթէլնը
սակա
յն Հոս ալ
կանդ չառներ :
Ընկերվարական
մեծ զաղափարնեբը
,
ո րոնց ամ էնէն
յանդուգն
պա
չտպաննեբը
Պելժէացէներն
էէն , խոր անդրադար
-
ձումներ
ունեցան
Վարուժանէ
աչխաբՀա–
Հայեացքէն
վրայ :
Ան չէր մօտեցած
ա/ս Հարցերուն
այն
քան սերաօբէն
, որքան
Պելժէոյ
մէշ
տ
Այստեդ է որ ան կ՛՛բմբռնէբ
գո բծա ւո բա
կս^ գատր , ուսումնաս
է բե լով մարգկա -
յէն բնկե րռւթեանց
կագմ ութէւնր
,
էչխոդ
ղրութ
էւնր , անոր
յեգաչրշում
ը :
Վարուժան
պէտէ
պա չտ պան է ր
բնկեբ–
վա բութէւնբ,
այն թափով եւ այն ամ -
բողշական
Հաւատքով
, որոնք յատուկ է–
էն էր խառնուածքէն։
Եւ այս բանաս —
տեղծէ
րնկեբվարոլթէւնր
, չատ
գեղեցէկ
գործադբելէ
րլլալու
Համար , եւ որ կր
մեղանչէ
ղուցէ էր կատարելութեան
պա–
Հանշով
մէայն,
էոեն
ներչնչեց չատ գե -
ղեցէկ
քերթուածներ
, որոնք
էրենց
եղա–
կէ ուժով,
զեբծ կր մնան այդ
մարղէն
մէշ գրուած
ուրէչնեբոլ
տափակութէւն
-
ներէն ։
Պաբղ պատաՀմունք
մր չէ ,
ուրեմն ,
որ այս յուչարձանր
ա յսօր
Հ ոս կր ղե -
տեղոլէ , չնոբՀէլ
կանտէ
Համալսարանէ
բարեացակամութեան
։ Ընծայուած
" ՛ յ ս
պատէւէն
արմանէ է Վարոլմանբ
, Հաւա–
աացէք ; Ինչ ոբ կրնա
յ քօղարկել
անոբ
կարեւորութէւնր
յաչս
Արեւմուտքէն
, կր
