3
ատ
Ռ Ա Ջ Ս ՜ԻԿ Ը Ի Պ Ս Տ Ո հ Ի
Հ՚ւրււրաութ
Լան ու(Րձքէարանքի
անմ
ո -
ուսնավւ
օր մր ա պ ր
I,
ւք ա
լ
Հա
յու
թիւնր
անցեալ
կիրակի
, Փարիղի
Հայ
կաթողիկէ
Ա. էՏաշ Եկեղեցւոյ
մէ«։
Անղ ամ մր եւս Հա ք մ ո ղո վո ւր ղ ր յան -
ձինս իր (հաղմիկներուն
եւ կամաւոր
ղին
ուորնե
րոլ
անձնաղոՀ
ութեան եւ թափած
արիլիին
, վւաոալորուե
ղալ , պանծաց ու
եղրայրացալ
ֆրանսացի
ասպետական
մ ո–
ղով
ոլրղին Հետ ՚,
Միջերկրականի
կոմիաէն,
որուն պատ–
" լ ո յ նաթաղաՀն է ^^•ագ
ՊաււտՈԼ
եւ րնգ
Հանուր
նախաղաՀր
ԺօրԺ ՊիտՕ ,
՝Լարղա–
նանց պաւոերաղմի
տարեղարձին
աոթիւ ,
կաղմակե րպած
էր տպաւորիչ
արարողոլ -
թիլն
մր , ի քիչա տակ
Հայ լեղէոնի
ո աղ–
միկներոլ
ել կամաւորնե
րու
,\Տ)\^Տին
Մ ո՛––
սատաղի
ինչպէս
նաեւ
\^\%էն
1922
Կ է
Ժ֊
կիո I եւ Եփրաաի
կո ի լնե
րու
,
նաՀաաակ– .
նե րուն : ՚Լքմանապէս
ֆրանսացի
՛քեց Հա
— 1
զար
մ արտի կնե րուն , Արեւե
լքի Ա • ին /* • , ՚
9՛ •
եւ՛ի . ղօրա րամ
իննե րուն , ինչպէս
նա–^
եւ Արեւե
լքի ծովա
լին
ղօ ր ա րամն
ին
1
Բաղմ
աթիլ
ղօրավարներ
ել րարձրաս
- 1
տիճան
Հրաւիրեալներ
փութացած
կին
ի՛
րենց
քարղանքի
բամինր
բերել
այս աբա
—
բողութեան
;
Եբկար
պիտի բԱար
յիշել
բոլորր,
ղո–
Հանանք տալով
քանի մբ
անուններ •
Զօրավար
Տ|ււՓ|ւէօ
որՀրամանատարր ե–
ղած է Կիլիկէոյ
մէ^, վերոյիչեալ
ումե^–
բուն
։ Զօրավարներ
ՄօնքլաՈ
եւ
Պօլիէօ ,
նախկին վարչապետ
ԺորԺ ՊիտՕ ՚.
Ընղ ունե լութիւնբ կբ կատա րէ ր
կոմ
ի -
տէի փոխ նախաղաՀ
մարքիղ
Փօլ Աւիւ
պետական
ծրաղ րի լանձնամողովի
նա -
խաղաՀ Լ՛ Ա– հյաչատուրեան
( 1 9 5 8
ք ՜
լականի պետական
ծ բաղ
րին մ ասին
) , Ե լ –
մ տական նախաբար
Լ • Ա • Ա տեփանեան
( 1950
եւ
5 7
տարիներու
պիւտճէի
կա -
տարմ
ան եւ
1 9 5 8
թուականի
պե տական
սլիլտէէէին
մասին) , ելաքլն ;
Զեկուցում
կարղացողներէն
ղատ
խօսք
առած
ել ւիիճա րանո
ւթ իւննե բուն
մաս —
նակղած
են , իմի9ի
աքլոց ,
Երեւանի
4ձ՝Բաւլկոմի»
առածին
քարտուղար
ՑովՀ •
Բաղդասաբեան
, ղ բականութեան
ինստի —
տուտի
տնօրէն Գ՛ Յովնան,
Գիլղատնտե–
սութեան
նախարար 3– 3ովէաննիսեան
,
Հա լաստանի
Գեբաղոյն
ԽորՀուրղի
նա —
իւ III
11
ու Հ Շ– Աոուչւսնեան,
Լուլով
բղական
տնտեսութեան
խորէուրղի
(Ժ՚ողանտ -
ԼսորՀ
) նէոխաղաՀ Ա • Աովսիսեան
, Շինա -
բարութեան
նախարար Ա . Աարուխան
—
եան,
Հա քասաանի
Գրողներու
Աիութեան
պատասխանատու
քարտուղար
էղ • Թ՚ոփ–
չեան ,
Գիտութիւններու
Ակաղեմ իա
յի
նախաղաՀ
</ - Համ բա րձոլմ եան , Լուսա -
ւորութեան
նախարաբ
Շ՛ Աիմոնեան ,
նախարարներու
իսորՀուրղի
նախաղաՀ Ա՛
Բոչինեան
, եւայլն :
Վէւ11–
րնկե րա կց ութ եամ
ր
Հ ա ք ռաղմ
իկ –~
ներու
միութեան
նախաղաՀ Պ՝ Վ • Պար–
կիրճեանի եւ Ա - Խաչի
Հ ող ա րա րձութ
եան
անղամ՝ Պ– Կ– Մ– ԱլէմչաՀի :
Գասին
մէ շ տեղ ղ բաւած
է ին
Ան
քիա -
լի՛սի
ար,ր . Գերապայծառ
Րիւ||ւէ|1
. 9 ՛ ^ -
րապա յծառ
Պլ՚եսօլ
, Տօմինիկեան
Հա քր մր
եւ յ^օրթոքեան
քարանան :
Հայկական
Լեղէոնի եւ
ֆրանսական
412/"^
ղօբաբաժնի
սլանծալի
ւլրօչներր,
ո–
րոնք
ԿԼ՚ւիկԼ՚ո
ք պատե րաղմ ի գ ա չտե
րուն
վրաք
արիւնուի
եղրաքբացած
էին, ա լսօբ
պատմական,
ԷԸւ|ալ|ւաէ՜(ւ
ղուրս
ելած կր—
կին
կուղ այԼւն եղբա
յ բանա
լ Հալ ե կեղեց -
ւո
ք խաւլաղոլթեան
Ա • ԽոբանԼւն
առշեւ ,
յաւե րմացնե
լու էամար
յԼւչատակր պատ—
մ ական
ք աղ
թ անա կնե բու :
Հա
ք քիաղմ ի կնե բու
Ա՝ իութեան
եոաղո
յ–
նր
, չրշաւղաւոուած
բաղմաթԼւլ
ուրի*
մ ի–
ութիւննե
բու
ղ բօթերով կր ծածանէ
ր ե -
կեղեցիէն
ներս
լաղթապանծ
Գուբսբ
ղ րան առշեւ,
օղանաւորղնե
—
րոլ , ծ ով ա քԼւննե ր ու եւ սրաՀԼւներու ^ռ-
կաաներ , պատիւներ
կ՝րնծա
քէ ին
եկող
Հիլրերուն :
Զետեղուած
էբ բարձրախօս
մր
փողոցր
ղտնուող
բաղմութեան
լսելի
գաբձնե
լոլ
Համար
ա րա րոգո
ւթ
իւն
բ :
Պատարագ իչն էր Գերաիա քծառ Ամա—
տունի
որուն կբ սսլասարկէին
երեք
վար–֊
ղապետներ :
Ե րղ եցռղութ
իւննե
ր ր
տեղԼւ
ունեցան
բաղմ աձայն
ղե կավա բութ եամ
ր Պ • Տէվէ -
ճեանի
՚Բարողր
խօսեցաւ
Գեբապա քծառ
ՊրեսՕլ
որ պատմ ականր
բրաւ
կռիւնե րան եւ յի՜
չԼց թէ Հա քե ր ր Խ ա չա կիրնե
բու
մամ անա–
կէն
միչտ
եղած
են
իրենց
քբիստռնեայ
եղ ք՛ա քբնե
բուն
կողքին :
Պատարաղ
է ն
անմ իրապէս ետք ,
տեղի
ունեցաւ
ՀողեՀանղստեան
աբաբողու
—
թիւն , փողաէաբր
Հնչեցոլց«,ԱաՀակոչր»
,
գրօչներբ
խոնարՀեցան ու
խոբՀրղաւոբ
լռութեան
քաշոբղեց «Ե վերին
Եբուսա —
ղէմ»ր:
Յաւարտ
պատարագի
Գ1։ րապա լծառ
Ա՛–
մատոլնԼւ
կարղաց
քարող
մր վեր էանե —
լով
ֆրանսացի մեծ մողո վուրղ ին , մար -
ղասիրական
եւ աղատասէբ
յատկութիւն
-
նեբր, շատաղովեց
Հայ եւ
ֆրանսական
եղբայբակցութիլնր
որ ղարերէ
ի վեր գո–
ք ութ
իւն
ունի
,^ո
րՀ ակա
լութ
իւն
քա յտնե
ց
Հա քութեան
Հանղէպ
ցոյց տրուած
տաք,
վե բա բե
բմ ունքին
Համար
Գեբապա քծա—
որ կարղաց
նաեւ կարտինալ
(Լւլաշանեանի
Հեռաղիրր
, ղոր «Յառաշ»
էրատարակեց
առշի օր ։
կրօնական
ա րա բողոլթենէն
քետոք թա–
փօրր
ոււլղուեցալ
ղէպի
վւուլոց :
Պ՚՚՚՚ոուԼւ—
րա կութ
Լւ ւննե ր բ աեղ ղրաւեղին
Հալ եւ
ֆրանսական
սլա տուռ
լ ղրօ "նե րուն
կ՚՚՚լ -
քին :
Եկեղեցւո
ք ղ բան
առշեւ
՝>ա լբ Ամատու
նի ղղեստալորեալ
օրՀնեց
երկու
ղրՕչնե -
ք։/,
նո քնր
րրալ
նաեւ Գերապայծառ
Ոի—
Պ • Տ՝որմ Պիաօ որ չրշապաւոուած
էբ
ԽԱԼ՝
— ՍտորհՆ կը հրատարակենք
կոմս Տը Փիրէնի
նամակը
ուղղոնած
յանձնա1սումբի նաիյագահ Պ– էաի է մի ր –
((եանի : Ինչպէս գրած էինք կոմսր նաՕչ–
ցած էր Վ արուժանր , անոր ոէսանողու -
թե ան ժամանակ :
Րնա
"ւնե կան
սլա էոճաոնե բութ
կիրակի
օր կանա
ներկայ
սլիտԼէ չկարենամ
ՐԱալ
,
ձեղի է ետ աօնե լու Համար
քիչա աակր Հայ
մեծ
բանասաեւլծ
Գանիէլ
Վարումանի
Տ
Շ՚ոտ կր ցաւ.իմ , որովՀեաեւ
բա Լս աբ
ունե ղած է Լւ անձնա պ է ս ճանչնալու Գա -
ն Լւէ լ ՛Լա ր ո ւմ անր
։ կանտի
Համ ալսարա -
^1 ին
Լւ ր ոլսանուլոլթեան
չրշանին
, սեբա–
օրէն կապուած
է ր եղբօրս՝
ՀանրԼւ—էտ -
ւււարԼւ էետ , որ քեաաղային
իմաստասի—
բութեան
ղասախօս
եղաւ
նո
յն
Հ ամ ալսա–
րանին
մէշ–. Այղ միշոցին
երկրորղական
ուսում
ս նոր կ՝ աւարտ է ի եւ Համ ա լսա
րան
կր
մտնէի՝ երբ Գանիէլ
Վարռւման
կր
մ ե կնէ ր կանտէ
ն ; Ո ՛բեմն՝
4 8
աարի ա - ՝•
ոաշ էր : ԱյսուՀանղ
ե րձ , լալ կր յիչեմ
^
որ բաղմաթիւ
առիթներով
Հանղիպած
էի |
իրեն,
մեր տանբ
մէշ֊. Արղարեւ,
երբեմն
\
կուղ ար թէ ք մր առնել
մեր մօա , ել
Տ
" ՛ յ –
ՐՐ" , Հանրի
Փիրէն,
ինչպէս
մենք,
Հմայ
ուած իր անձով
, մեծապէս
էաէւոյք էչառ—
նէր
իրեն էետ հ՚օսակցելէ :
Գալով
ինծի , Լսորապէս
տպալոբուած
էի այն Հմայքէն
, որ կր բխէր
իր
անձէն։
3)ր՚"նսե րէնով
մբ , որու կր տԼւ րապե
աէր
կաաարելապէս
դիտէր
արտայայտուիլ
ա—
մէնէն
նուրբ
եբանղներով,
ելիբ
ղաղա–
վւաբր , յաճախ
, երբ Հարկ
րլլար
խօսիլ
անմ իշական
իրա կանո
ւթե ան մասին , կր
թուէր թէ բանաստեղծութեան
մր
լուսա–
պսակր կբ կրէր
՝• Իր նուրբ քաղաքավա -
բութիւնբ
, ինքնատպութիւնր
, վե րապա -
Հ ութ
իւնբ եւ ղաբմ անալփ անկեղծ
ռւթիւ -
նր , ոբով
Հարցերր կբ մեկնաբանէր
, ցոյց
կու տա
քին
թ է չատ
Հ ին քաղաքա
կրթ
ու -
թեան
մբ ներկայացուցիչն
էր ,
գօրավարնե
բով^ եւ բարձրաստիճան
Հիւ —
րերով,
բարձրախօսի
առշեւ,
քանուն Մի—
շե ր կրա կւսնե ան կոմիտէին
չնոբէ ակալոլ
—
թԼււն լա քտնեց ներկայ
անձնաւռրութեանց
որոնք եկած
էին իրենց
քարղանքի
աուրքբ
մատուցանելու
Հալ եւ ֆբանսացԼւ նաէա—
աակներոլն
, ա քս Համ եստ
բա յց յաղթա -
պանծ
եկեղեցիին
մէշ ներկա
լ
ղտնոլելով
Հանգիսաւոր
պատարաղին
եւ ՀողեՀան -
գԼւստին
Հ
Խնղրեց ոբ մողռվուրդր
էետեւի
ղրօչ
—
ներու պաչտօնական
տողանցքին
ղօրավար
Տ իւֆիէօի
առաշնորղ
ութեամ
բ •
՚քյերկաներր
ե բկիււլածութեամբ
Հեաե —
լեցան
մինչեւ
Փլաս տ՚էսթրավւատ
, ուր
տ սլա
ւո ր ի չ մթնոլորտի
մ էշ վերշ
գտան
Հ անգ Լւսութ իւննե
րր :
Պ– ՊԱՐԹԵՒ
ՇԱՒԱՐՇ
ՄԻԱԱք-ԵԱՆՒ
մաՀուան
Ա–
աաբե լԼւցԼւն աոիթով Պէքլ՛ութ ի
Հ ՚
8 • Գ ՚
Տի՚էր՚սն
\քամՀուր
կոմ Լւտէ ութ ե ան նորա -
կաղմ
«Շ՚սւարչ
ՄԼ՚ս՚սքեան»
խումրին
նա–
իւաձե ոնո
է
թե ամ լ։ , Փետրուար
\(\ին Հո -
ղ եՀանղ սւոե ւսն պա չտօն կատարուած
է
Գարանթինայի
Ա. Ե բ բորդութ Լււն եկե -
ղեցիին
մէշ :
ՎԱՐԳԱՆԱՆՑԸ
մեծ չուքով
տօնուած է
Պէյրութի
մէշ–. Փետր. ։1Տին փակ մնա -
ցած
են էա յկական
ոլաչտօնակտն
Հասաա—
տ ութ
իւննե
րն ու վ ա րմ ա րաննե
ր բ , ինչ -
պէս նաեւ
է՛ս յկական
բոլոբ
Լսանութնեբր
:
ք.ւլԼղեցԼւնեբռւն
մէշ Հողեպաբար
աբա -
բողութ
իւննե
ր եղած
են : Անթիլիասի կա
թող
ի կոսա բանԼւ Մայր
Տաճարին
մէշ պա–
ւ՚՚էսբաղած է Տ՛ Աբսէն
աբեղայ եւ Վե՚-՚ա—
վւառ ԶարեՀ Ա . խօսած է
աղղայնաչունԼ
քարող մր
Հ
Պ՚սաարաղէն
ետք
կատարուած
է
Հ ող եՀանղ իստ՝
Հ ամ ա յն
ննշեցելոց
է ող ւո լն Համար
յ
Ե՚լբօրս
վւիլիսոփայական
միտքր յա -
Հւախ իրեն կբ քա չէբ
ղինք եւ կր
սկսէին
իսօսիլ մեծ Հարցերու
մասին
։ Ես չատ ե–
րիտասարդ
էի մասնակցելու
Համար
խօ -
սակցութեան
ա քգ երկու
մ արղ
ոց , նո
յն -
քսւն տարուած
բացարձակապէս
ան չա -
էախնգիբ
իտէալով
մր, որ կր
թրթռար
գերաղանցապէս
իմացական
մթնոլորտի
մր մէշ :
Բա
քց մեծ Հետաքրքրութեամբ
մտիկ
կ՝րնէի
ղիրենք , մէկն ու միւսր, ել կր
գգայի
որ մաքիս
Հռրիղոնր կր րացուէր
1
Գանիէլ
Վարռւման
, Հակառակ
բանաս–
տեգծ
ի՛ր կեցուածքին
, Հակառակ
նիւթա
կան աչխարՀէն
Հեռու
ապրելուն
, կաաա– ^
գի
Հա յբենասէ ր մր կր մնար ; Հայ Հայ -• |
րենիքր
իրեն Համար
կենդանի
իրականու^\
թիլն
մ
1
էր ^ մ իչա
նե բկա
յ * իր
մ եծա– ^
՛լոքն չաՀախնդրութիւններն
անղամ
, ղին—
քր
չէին
կրնար
բամնել
իր Աղղէն ,
որուն
կապուած էր սերտօրէն
՚ ՚ ՚ այն
Աղղ Ր , "—
բուն
ղոՀեց իբ կեանքր ե որուն
որո չուած
է՛.,
մտածուէէէծ
խանդաւԼառութեամբ
մր կր
էւյատրաստ
՚ւլէ
ր
սպասարկել
է
կբ խոնարՀ իմ իբ
յի չա տա կ ին առշեւ :
ԵԼ պատիլ կբ ղղամ՝
մ ա սնա կ ց ե լո վ ար -
դար
այս մեծարանքին
։ Լաւ է, որ յ ո ւ -
չէստախտակբ
մեղ յիչեցնէ ալսմաքուր
եւ
աղնռւական
անձին
ռւսանողութիւնր՝
կանաի
Համէս
լսա
րանին
մէշ՝. Հպարտ
ենք,
մ ւոէււծե լով թէ ա րուե ստի ելմ աքի մեբ
Հին
երկրին
մէշ իր
ներկայռւթիւնր
,
թերեւս
աղղ եցէւ ւթիւն
մ ր
ղ ործած
ՐԱ՛"
յ
՚1Ր"՚յ եւթերեւս՝
եբշանկոլթեան
քա
նի
մ բ
մամ
եր պարգեւած
ըԱա
յ իրեն :
Եւ կբ խնդրեմ
, Պ՛ նախագաՀ,
բնդու–
^ իլ ղնաՀատութեանս
Հաւաստիքր
,
ինչ–
՛ղէս եւայն անկեղծ
մաւլթանքր,
ղոբ կր
կատարեմ
ձեր Հայրենիքին
Համար , որ
նո յնպէս
էա յրենիքն է Վարումանի
:
ԿքէՄԱ ԺԱԳ ՏԸ
ՓՒՐԷՆ
«ՅԱ1հԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(127)
§ 5 5 2 5 2 5 2
52525252
Լէ–
ԳԻՄԱԿԸ ՊԱՏՌՒՈՒՄ է
Անում
է Լ՛ն
, պաաասԼսանեց
նա ; –
Բա քց
ՀսէքԼէե
Լ՛ ն չ կր վայելէ
աւագակ
ՔՐ՚ււ՚Յ
օրինակ
առնել :
Ես մաարեբեցի
" ՛ յ ն խբաար,
որ լսել է Լւ
ծերունԼէ
որսէւրէլից • եւ
սլատասԼսանեցի
նո
քն
ուէ ով •
ԱւէսւլակԼւ էեա ՛ղէ տք է աւսէւլակ
լԼ՛
նե
լ • էսւէսւլա կի էեա չէ կարե լի
ձղնաւււրԼւ
պէս
վարուել։ Երբ որ քուրդն
իր սբուԼ եւ
նիղւէւկսւի
ւլիմէէւմ է մեւլ էիրայ, երբ որ նա
ղ
՚էէլիէէ
է մեր տունբ
քւսնղելու,
մեր
կ՛"յ–
քր
յավւչէոէսկելու
, մեր լ^ւա՚սնիքբ
ան-
պատուելու
, մեէլ պէ աք չէ ի " " չ " ՚ Լ եւ "՚–
ւե
սէէէէ
րանուԼ
ղ ուրս
ւլ աւ նրա էէէոաշբ , այլ
՛էեւլ պէտք է նոյնպէս
սրաԼ
պաչապանել
•/ եր էէլատիւբ :
՝Լարակուել է թչուառականր
• . . ա–
"՛՛՛քք
քք՚՚՚Լ՛
Պեէոբոսր
ղլէէէԼսբ չարմ ելով :
Այսպէս
կարող է խօսել
միա
յն
ծերունի
որսոբղի
յառաշաղէմ
աչակերտբ ;
քւ՚-՚լԼ՚՚լ է , ես էսռաշ այսւղէս
չէի մբ–
տածում , ես կա
րծ
ում
էի , թէ Աստուած
Հա
քին
ստեւլծելու
մամանակ նբա ճակա
տին
՚լբել է , որնա միչտ
խեղճ
լի՛նի, Օ–
ւոարի
ձեոքի տակ
ւլ ե ր Լւ լԼ՚նԼ՛ , Լ՚նքն "՛չ—
Լսատէ եւ ուրիչին
ուասւցնէ , ւլլխին ծե —
ծեն
/ուռ կենայ,
եբեսին
թքեն՝
լուռ կե
նայ,
մի Լսօսքով
աչԼսարէի
բոլոր
ան —
սլւոտէււոլթ
Լէւննե բ Լ։ն պէտք է
Համ բե
ր է
նա : Բայց
Հիմա ես Հասկանում
եմ , որ
Աէէտոլած չէ ցանկանում
, որ
Հա
յբ
թ բչ -
ոլէսո.
լինի , ելեթէ նա թ չուառ է ,
ինքն
է սլատճառր • • • ;
ԳՈԼ
վարակոլել
ես . . • Լսեէլճ տ։լա
ք ,
Ոք ա տ ա
էէ
Լս
էէէն
ե ց քեռԼւ Պետրոսր
ցւէւլւէւ
կղա -
կան եղանակէււԼ :
Գրանք աքն
երեւելԼւ
ալաղէէէ
կասլե տի
( ծերունԼւ
էէ
րս
ւէ
ր։լ Լւ ) Լսօս–
քե բն են ,
էւ
ր դուրս
են թ ավււում քո բե —
րանից : Գրանք այն «Հին
գայլի»
խօսքերն
են , "րի Հէսմէսր աղէսւքորդու
կեւսնքր
մի
ճանճի
կեանք է , որն
Լւ ր
գլԼ՚՚Լ՛
մ աէլերԼւ
Համրէսնքէւվ
մարղիկ է կոտո
բե լ , որբ
Հա–
ղւսրաւոր
տուներ է քանդել
, որի
սԼւրտր
ւլութ եւ ի՚Լ՚ղ^
կոչուած
բաներԼւ Հետ եր
բեք
ծանօթ չէ եէլել :
ՎերշԼւն
իսօսքերն
աւելի
զայրացուցԼւն
ինձ , նրանք Լսիստ կեւլառա
ՀայՀոյանք է– ՝.
ին մի մարւլու
ղէմ, որն այնքան
բարե -
սիրտ էր եւ մեծաղոՀի
, որբ
թչուառի
Հա
յր էր եւ կարօտեալի
բարերար : Ե"
պատրաստ էի իսկո
յն
՛Լե բ թոչել
,
բռնել
քեռուս
կոկ՚՚րդէց
ե՛– է՚՚եգգել
նրան,
բայց
մի
անկարծ ակի
այցելութիւն
՚"Ր՚ւէլեց
։ս էո ւս
ք11։
ւ
թեւ
իմ կ
ԱՂԼ."՝
Լ՚՚^Լ1՛ ե՛լաւ մեր եաեւից եւ
էիրանի մէշ յայտնուեցաւ
իմ ւիարմասլե —
տբ
աէր Թօղիկր :
« Անառակ
որւլԼւն» երեւաց
,
ասաց
նա ինձ տեսնելով։
Բայց արդեօք
ղըղ–
շացե՞լ է նրա սիրտբ :
-
ՐնւլՀակառակն
, աւելի խստա ցե լ է ,
էէլաւոասխանեց
, քեոԼւ Պեարոսր :
Ես
լուռ
էի:
Տ է ր՛ոէ բր եկաւ նստե ց :
Բեռի
Պետրոսր
մասնաւորասլէս
պատ -
մեղ
նրան այն վիճաբէսնէււթիւնր,
որ ան—
ցել
է ր մեր մէշ, եւ
իւիւէւո
սեւ դո յներ
էէ
վ
նկարաղ րեց Լւմ յ՛՛՛մ
սէո
ութիւնբ եւ մ
ւէ
լո -
րութ իւնր :
Տէբաէբբ
իր յւսէոոլկ
կրօնական
փԼ՚լի -
սովւա քէււթեէսմ
ր սկսեց կչտամրե
լ Լւմ ց
ր–
նոբքներր
, ասելով .
-
Մեր , Տիրոշ
մեղ աւոր ծառաներԼւս
,
ձեէէ քու մր ոչԼ՚նչ
չկայ–
մենք
ոչինչ
չենք
կաբէէւլ անել -. Ամէն
Լւն չ , որ
լինլււմ է ,
Ասէոուծոյ
կամքովն է լինում
.
առանց
Նրա կամ
քին
տերեւն
անղէսմ
ծ՚սռիւլ
ղած
չէ
ւլալիս : Աստուած է էէէոեղծել
րէւլէէր
արարածնեբին
եւ Ն"՛ է նչանակել
բոլորի
վիճակներր : Օրինակ , եղին ստեղծե
լ է ,
որ
մարէլոլ
՚Լ՚սրբ
•քարէ , ոչխարին րս-
տեղծել է , որ մ աբղ
ուն կաթ ,
կերակուր
ել Հադոլսա տա յ . ձիուն ստեղծե
լ է , որ
մարղու
ծանրոլթիւՍնեբր
տանէ
.
ա
յս–
սլէս , ամէն
մ է 1լին մի բանի էամար է րս
—
տեւլծե
լ Աստուած
:
Բա
յց մաբդր
դա
յլից
չէ կարող կաթ եւ բուրգ ստանա
լ . առիւ
ծին չէ կաբոգ ստիպել, ոբ իբ վ՛" ր ր ՛Լա—
րէ , եւարշին
կ"՚ր"գ չէ Հրամայել,
որ իր
ծանբութիւննեբր
տանէ : Գրանք
ղաւլան -
ներ
են • դբանց
միւս
անասունների
Հա —
մար
որպէ" պատիմ
ստեղծել է Աստ -
ուած
:
Գրանք
սլէտյջ է յափչտակեն
, կե
ղեքեն , մ իւսնե
րի
մսոէի եւ արիւնով կե -
րակրուեն
է
Ես դարձայ
գէպի վարմապետս
, ոչ
աշակերտի
երկչոտութեամր
, այլ Հա —
մ ա րձակ
կե րպոէԼ
Հ արցրի •
Ւ՛՛ն չ է ամ եմ աւո ո ւթ
իլհ
կայ ձեր ա —
սէսծների եւ մ ա րւլու մէշ :
Համ
եմ ատո
ւթ
իւն
ր
նոյն է , սլատաս—
խանեց տէրտէրբ :
Մ՚"ՐՂԷԿ
էլ
"՛յնպէս
են ստեղծուած՛
մէկբ
Ո չ խ ա ր ա յ ի ն
բնոլ -
թիւն
ունի,
միւսր
գագանային :
Մենք,
Հայերս
, ո՛^բ մէկիցն
ենք
1
Մենք Աստուծոյ
ղառնոլկներն
ենք ,
պատասխանեց
նա , ա ւե լէսցնե լուԼ աւետա
րանական
Լսօսքր՝
«արածեա
ղոչխարս
իմ»,
ասաց
Տէրն
մեր ՅԼ՛՛՛՛՛ւ"
ԲրԼւոտոս
Պետրոս
աէւա
քեալին
. գ րանից
եբեւււէ մ է ,
էւր
մենք
ղաղւսն
Բրգերի
նման պէտք չէ
լինենք :
Ր Ա ՖՖԻ
(Շ"1Բ •)
