2
Յ Ա Ռ Ա Ջ
ՅՈՒՇԵՐՈԻՍ ԱԾՈԻԷՆ
1 (
«ԵՐԳԵՐ ՈԻ ՎԷՐ՚ք^ԵՐ»ՈԻ
ՀԵՂԻՆԱԿԻ ՅԻՇԱՏԱԿԻՆ
կսսրծեմ
՛Լ"՛ քե էքէ
ճամ բո րդո ւթ է
լ.Ն
մբ
կաաա բե
էոլ
նպատակուէ կբ
,
որ
1 9 1 4 ^
ամ–
բան
իոաՀակեան
եւ բնաաՆիքբ
եկան
Հհբ–
նեւ , ուրեւ Հարկագրուած՜
մնաց ին ամ -
Ւ"Ղ^ "Լ՛" ա ե բ ա գմէ
րնթացքէն
;
ւԼգեաալի՜ տա
ր ինե
ր
,
որոնք տնտեսա -
Աքէէ
աէ շատ դժնդակ
եգան քաղաքէ
Հայ
ուսանողնե
րուե էամար : Անշ՚՚ւշա
,
ա
յս
նե ղո ւթ ի ւն բ
ալե
լի խիսա եկաւ
իսաՀ ակ–
եանին , որ բնտանիքի
Հուէ
ալ
ունկր ,
բա յց ա՛ յնքան
իսորոլն/լ
փիլիոովւա
յ , որ -
քան
գգայուն
բանաստեղծ՜
, Հ՛՛՛յ
—
Գոլ —
II ւ։ւ
՛ե ր ստոյիկաբար
տարաւ
տագնապը
,
առանց
երբեք
ղա յն ղգա
ցնե
լու իր ընկե -
բական
յա բա բե ր ութեանց մէչ;
Ժլնել
իր ժամանումի
առաչին
օրէն
իսկ, ք՚սաՀակեան
փնտււեց
Հայ
ուսանող–
նեբբ ե լ ամէնուբեք
անվերապաՀ
լ^ղու.–
նե լութ
իւն։ բրաւ
անւ։նց
;
1՝յ աոնո
լած՜քո։է
կենսասէր ել ղոլարթախոՀ
, իր ե րեւում
ը
ամ էնէն
ախ րամ ահ՜ Հաւաքս
յթնե
բու
մ
րթ–
ն ոլոր տին
մ է^ անգամ սփոփաբաբ
թե
թե–
լացում
մը կը յառաշացնէր
:
Այս րնաւո -
բութեան
բերումուին էր
անշուշտ,
որ
ւրշօբէն
1լա։լգուէր
Հայ տղոց քաշուահ ու
նկուն
վիճակէն եւ երբեմն
, կէս - կա ՝-•
տակ կէս - շիտակ
, կր յանդիմանէ
բ .
Ա՜յ
խե՚լճեր
, դուք
ինչ չաՀել էք ,
ես չաՀել
նբան կ^ասեմ
, որ չաբթուայ ե–
րեք
օբր ոստիկանատունն
է անցկացնում
:
Եւ իր յայտարարոլթիւնբ
ստոլղելոլ
Համար,
Ք ՚ ՚ փ ր նստահ
ուսանողին
բաղու—
կբ ցնցելով , Հարց կուաա
ր •
Գու
ոստիկանատան
ճամ բան իմա -
նո՛՛՛ւմ ես
յ
Եւ երբ աղան
ամօթահար
կր խոստո -
վանէր , թէ ոչ , ԻսաՀակեան
զա
յն եա կր
մղէր
սաստելով»
Գէ՜
յ ՞Հ՛
էդ՚դէ" է
1
Կ՛՛րէր
առթւիցս
,
էլ աչքիս
չեբեւաս
մինչեւ որ Յւէնդ էն —
տեղից
ոսաիկանատնից
չլսեմ :
Ծա քրայեղօրէն
պաբղ էր իր կենցազա -
կան
յա րա բե րռւթեանց
մէչ : Բուէ
յքբրի
մը անՀ ոդութեամ
բ առա
չին
Հանգիպահ
մաբգուն Հետ եղակիուէ կը խօսէ բ եւ ա -
լագանի
անունով կբ կանչէ
բ զայն,
ա -
ռանց
Հաչուի
առնե լու խօսակիցին
ղիրքն
ու Հանգամանքը,
բանմը որ
գիմացինին
Համար բացա
յա
յտ
արտօնութիւն
մ
Հ
»5ք
էր
նո քն լ^ւաանութեամր
վարուելու
նաեւ ի —
րեն՝ իսաՀակեանի
Հեա եւ ղայն
սլարղօ -
րէն
«Աւօ»
կոչելու :
Աիչանկեալ
բսեմ , որ մեղաւորս
երրեք
չՀամա
բմէա կե ցա
յ
նոյն
աղատութեամ
բ
վարուիլ
իրեն Հեա : Ես ղինք
բանաստեղհ՝
կբ
կոչէի
ել
տպաւորութիւնս
այն էբ , որ
Հաք - Գոլսանբ
գմէլււՀ չէրայգ կոչակա
նէն :
Աշիոյժ
մտքի տէր՝
1
՚սաՀակեան
ղիտ–՛
ցաւ
օղւոաղորհել
ժրնեւի մէչ իր բռնա–
ղատեալ
բնակութիւնբ,
մւստենագարան
-
ներու
մ էչ պր պտո
ւմն
եր կաաա րելով եւ
Համալսարանի
մէչալ
Հրապարակային
ղ ասա խօս ութեանց
Հետեւե
լով : Գիտու -
թեան
Համար
իր Հետաքբքբութ
իլ
՛եր
այն
քան
անղուսսլ էր, որ յաճախ
ամ՚ենաՀէԱ–
մեստ
ուսանոդէն
անգամ
տեղեկութիւն
-
նեբ
1լուղէբ
ղինք ղբաղեցնոգ
որեւէ
Հար–
ցի
մ ասին :
՝Լ,ո յն աաեն,
սակայն
, խիստ
ղիւբա -
ղղահ էր գէպի
իր անունն ու Համբաւը )
այս
զղա
յուն կէտէն
իսոցուահ՝
անղամ
մբ,
ժողովի
մը մէչ , ուժգին
սաստով
ցուց ուսանողներս
, որոնցմէ
մէկ -*
երկուքը՝
ինչպէս
կ՚երեւէր
, իրեն գէմե–
ղահ
րամ բասանքի մբ մ ասնակիղ
եղ՚սհ
էին :
Գուք,
բսաւ
վիրաւոր
առիւհի
մբ
մ ռնչիւնով
, գ ուք՝
որոնց
պաակե
րնե
րբ
՚լարղարում
են ձեր սիրահ
սպասուՀիների
սենեակներբ
, իսկ իմ պատկերներր
դար–
ղարում ենայնդասաղրքեբր
,
որոնցից
դուք
Տ ա
յերէ ն էք սովորել
։
Ակնարկոլահ
ուսանողներու.
Հ եա ա -
մէնքո ալ կախ երեսով
ցրուեցանք այդ
ի՜
րիկուն : Բա
յց իսաՀակեանի
ղա յրո
յթր
խոտի
բոցի պէս էր , որ կր չվ՚չի
առանց
ետեւբ
կրակ
ձգելոլ : Տաչորդ
օրն իսկ )
սրճարանի
սրաՀին
՛քէչ,
ղինք չրչապա -
աալներուն
մէչ տեսանք
նաեւ ալն աղա—
քբ , որոնք օրմբ առաչ
իր
յանդիմանու–
թեանց
թիրախ
եղահ
էին ;
իրեն
ամէնէն
աւելի
մօաիկ էբ
Օննիկ
Ա՝ աճսւռեանր
–.Օննիկ մեր խում
բին
մէ9 ա ֊
մէնէն
Համ արձակն էբ տարեցներ
ուն Հետ
իր
յա րա բե բ ութեանց մէչ, յաճախ դի^Ք
կբ տեսնէինք
անուանի եւ Համբաւի տէր
մեբ
մ՜եհ ղեկավարներուն
Հետ դէմ առ
դէմ
նստահ
, կաբհիք
փոխանակելու
վր -
բա
յ
Հ
իր տեղբ՝
մենք նորեկներս
ամօթէն
Հալ ումաչ կ՝Րէէայինք, երբ
կ՝իմանա^ինք
իր
ձայնբ, որ առանց
նեղուելոլ
էլրսէր
« րնկեր Վ^արանգեան
, լ^կեր
քիոստոմ ,
բնկեբ ԱՀարոնեան»
եւայլն :
ԱպաՀով
եմ , ոբ Օնն իկին
ցոլցմ ոլնքո՛ վ
զիս բնտրեց
իրեն
օգնելու
ֆրանսերէնի
րնթերցանութեան
մէչ :
Այս
օրերս , րսաւ
ինհի , մի վէպ եմ
կարգում
, ռւրախ կբ շինեմ , եթէ իրի ֊ -
կուննեբր մէկ մէկ ինձ
Հանդիպես իմ
չՀասկացահ
բառե
րն ու ղարձուահքնե
բր
ինձ
բացատբելւ
Ու կ֊
Ս՚ԵԾՍՐԱՆՔ Վ-ԱՐՈՒԺ-ԱՆԻ
դար^
ւռլ
Համա։
իմ
ղանիսաւ
շքմեղացնել
ալ
անբաւականութիւնս
.
Գէ
^ նեղուելու
կարիք
չկայ,
եթէ
պաաւսՀի
, ոբ խնդրոյ
առարկայ
բառբ
քեզ էլ անհանօթ
լինի : Ո^վ
կարող
է
պարհիլ, թէ իմանում է իր մայրենի
լեղ—
ուի
րոլոր բառե
բ ր , թող թէ մի
օտար
լեղուի :
ինչսլէս
սսլասելի էր , այս
չքմեղանքր
աւելի եւս խթանեց
իմ ա րժ
անասլատուու—
թիւնս ու ես , լ^ւտբոլահ
ւէէսլին
անունր
ստուգելէ ետք , վւութացի
անկէ
օրինակ
մբ
ճարել եւ իւղճմտօբէն
ւււս ումնաս է բե լ
ԽՄԲ
Ստորեւ կը հրատարակենք
կրթա կ ան Նւււխարարոլթեան
ներկայա -
ց ո ւ ցի չ ՝ Պ– Պօտաււի քւաււը , արտասան -
ուա ծ Կանտի մէ ջ Փետրուար 9ին :
Այսօր կը տօնենք
յիչատակր
բանաս -
տեղհի
մր^ ոբ կր խորՀրդանչէ
մողո -
վուբդի
մր Հողին որիր
ղգայնոլթեամր
ա յնքան մօա է մեր
Հ ոգիին :
Հայ
ժողովուրգբ,
մեղի պէս , բաղմա
թիւ
ղմրախտութիւններ
ունեցաւ : Եւ
միչտ՝ ճակատր
բաբձր , դիմաղրաւեց
գա
նոնք : Տ՚սճախ
, կր թուի թէ իր ճակա -
աադիրր
խորտակիչ
եղահ է , բայց "՛յս
ժողովուրգբ
երբեք խորտակուահ
չի բղ -
ղաբ
ինքղինք : Ինչպէս
չեչտեց
Լիւք Անտ
րէ Աարսէլ,
ոչի՛նչ
այնքան մօա է իր
սրտին , որքան՝
ձախողոլթեան
մատնել
ճակատագիրր ւ
Ա քս
դէմագրոլթիէնր
ճակատագրի
Հա ր ոլահնե
բուն գէմ , երեւոյթ
մլ^ է որ
Հասէ^ւա
լի է մ եր
ե րկրէն
մէչ , մ ասնաւո
րապէս՝
Աբգեվելտէ
\պարա
քաղաքէն
մէչ՛.
Հասարակաց
երկրորգ ղէծ մ լ ն ալ կայ
Հայ
ժողովուրդէն
եւմեբ մէչեւ :
Գժ բա խտութեան
վա րժ ո ւ թ է ւն ր չկա բո—
ղացաւ ցաւագար
ժողովուբղ
մր լ ^ ե լ Հա
յր ւԸնգՀակառակն
–.ԳԺբախտ
ութ
էւն
ր
զայն
վերահեց
ժողովուրդէ
մր
եբչանկոլթեան
սէրաՀար
, կեանքէն
սէրաՀար ,
Աէրոյն
սէրաՀաբ
, Գոբհէն
սէրաՀար :
Լէւք Անտրէ
Մարսէլ կըյէչեցնէ
Հայ -
կական խբատ
մը՛
—
Մի երազեր Հն դ -
կաստանի եւ մեր կ գերիներու մասին , որ
անոյշ կր բ ո ւ ր ե ն ՛ աղիւսներ ա՛ո եւ պատ
մր հ ի ւ ս է :
Ասէկա
մեղէ ալ կրնար պատչաճ
էլ :
Այս՚ղէս կր խօսէ Վարուժան : ՎերՀա -
ռրն՝
նոյն եղանակով ; Երկուքն ալ ուժ–
ղալէք
ղասէ
էշերբ
մօտաւոր
թէւով :
Ընթեբցռւմէն
ետք, թէյը կր Հասնէր եւ
.^սէնյւ-բ ^սլգքքրարքյր դ ոլորՀ^իէ^՛
–^ետ. կյչ
բացուէ
ին իսա՛Հակեանի
Համեղ
մանրա —
վ էպերն ու ղրո յցնեբ
ր իբ ան ցահ
քազաք–
ներէն , Հանգիպահ
անձնա
լո
ր ո ւթ ի ւնն ե -
րէն ել կարղացահ
գիրքերէն
:
Եւ կրնաք
երեւակայել,
թէ՛յ որքան
էւոխ
էին
անոնք։ Աքդ իրիկուններու
րնթացքին
էբ, որ ինհի կարգացահ
էր վեբամ չակ —
ուահ
Աբոլ էալա ՄահաբիՏ/,
ուրիչ չաա
քերթուահնեբ
ու կտակը , իբ ղաւկին
ուղ—
ղուած՜ , ղոբ նոր ղբահ էբ : Այնպէս
որ
՚էերչին
Հ աչուով մեր այս Հ
անգիպումնե–
րէն ես , անարժան
ուսուցիչս
, աւելի օգ–
տուեցայ քան իմ մեհանուն
աչա1լերտս
:
ԵԳՈԻԱՐԳ
ՏԱՐՕՆԵԱՆ
(Մնացեալը յա ջ որ դ ո վ )
ղնօրէն
մղահ
են իրենց ժամանակին
պայ
քարը։
Աղաաութեան
պայքարը։
Պ՚՚՚յքար՝
մեհաղոյն
երչանկութեան
գումար ,
մարղկա
քին
րն կե ր ո ւթ ե ան
մ ր Հաստատ -
ման
Համար:
Եբրորգ
նմանութիւն
.
Մէկ
կողմէ՝
միստիքւսկանութիւն
, միւս
կողմէ՝
աղատ
ոլ
զուարթ
զղա
յնութիւն
մր։
ՎեռՀառն
«Ֆ լ՛սմ աննե ր»ը
ղբելէ
՚իեբչ
,
կր ՛լրէ «Վանականներ»ր
%
Վար
ում ան
ղբահ է սիրա
յին բանաս -
տե ղհ ութ
իւննե
բ ,ո րոնք կբ դասուին
ամէ
նէն
շքեղներու
կաբղին
, որ
երրեւիցէ
մէկր
ղբահ
ՐԱայ :
Մեր խարդախ
բնկե բութիւննե
բուն
մէչ,
սէրը
դարձահ է քօդարկոլահ
ասաուահ՜
մր , անհանօթ
աստուահ
մր :
Վարուժանի
րանաստեղհ
ութ եա՛ք։
մ
էչ
ւքանել , կր նշանակէ
մտնել
երկիր
մ ր՝ ուր
մ արդ կր Հ անգիպ
ի դարձեալ այգ Աս -
արհոյն
, ամէն
անկիլնադարձի
վրայ :
(Լաւ
բանա1սօսը կարդաց « Ով լալա -
գ է » ի ՓՐ"^՚^"^րէն թ ա ր գ մ ա ն ո ւթիւնր ) :
Պս։տմա։լէտներբ
կ՚բսեն
, թէ
Գանիէլ
Վարուժան
մեռաւ
1 9 1 5 / ՛ ^ ։
Ե" կր կար -
հեմ թէ՝ շեռրՀիւ
ձեղի , ան ծնելու
վրայ
է ա յսօր : ՈրովՀետեւ
, բանասաե
ղծնե բ ր
ամ էն բանէ առաչ
կ՚ապրին
մ արդ ոց
սիր–
տեբուն մէչ
տ
Յանուն
կ ր թա կան ՛նախարարին
, ինչ -
"՛էս
նաեւ
բոլոր
այն մւսրդոց
որ բա —
նս։ սաե գծ ութի
ւնր կը սիրեն , կ՛ ողչո
լնեմ
Տիկին
Վաբում
անր : կ՝ո։լչունեմ
եւ կր
շնորՀաւորեմ
կանաի
Համալսարանին
վե–
րաաեսոլչբ
, որ կր յիչէ Վարուժանի
ու -
ւ։անողութիւնբ
ա յս
Համ ալսաբանին
մ էչ :
կ՚ողչունեմ
Վարուժանի
Հայ բարեկամ -
նեբր, որներկայ
են այստեղ : Եւ
՚էերչա–
ցնե
լու Համար,
յարգանքի
խօսքս
քլոլլլ -
ղեմ
Գանիէլ
Վարուժանի
ֆրանսացի բա–
րեկամներռւն
• Փրոֆ
՚ Ֆէ /աի , (իան Պա–
լար,
Լի՛ւք Անտրէ Աարսէլ, որ
փաիէ տիւ
ՍիւտՀ»
մ իչե բկրա կանեան
աչխարՀին
կեն–
ւչանի , մեծ պարբերականը
դար^ռւցին :
Պելմ բանաստեղծ
մր , 0 • Ժ ՚ Փերիէ
,
րսած է •
Ով որ երգ ս կը լ ս է ,
Զիս մահէն ղե ր ծ կը պահէ :
•յք– ՚
Ա իրելի
բարեկամներ
,
Վա ր ո լժ ան ին երգր
լսենք՝
մաՀ էն
ղե
րծ
է
՚էաՀելոլ
ՀամաՌ..տաւնւ .–^.^
^..^.–յ.... :....^
՛Ր Դայւ
ԱՏԱՑԱՆԲ
ՆԱՒԱԱԱՐԳ
ՕՐԱՑՈՅՑ,
Ալ՚մանթինի
Հ
Մ՛Ը–
Մ ՛ի, կողմէ պատրասաուած
:
ՐԱՖՖԻ
ՕՐԱՑՈՅՑ ժկ ֊ տարի, ԹեՀ -
բան
, : Պատրաստուած
Տ՚՚՚^՚՚՚՚ո
Պօղու։եա–
նի կողմէ ։
ՕՏԱՐ ԷՋԵՐ
է ւ
յետոյ,
րսէք
խնղրեմ
, կապիտան ,
երբ
կանգնած էր Հոն, Հանդաբտ
, ու ֊
դիդ
1
եւ երբ պարր պիտի սկսէր ,
ինչպէս
էբ
չռւնը
այս նոյն
Ո՚ասքը որ Հոսէ
երբ
Հասկցաւ թէ ինչ ընել
կ՝ուղէինք ա ֊
նոր , ցատկեց
կոկորդիս
. • .
ԸնդՀանրապէս
, Թ՛աղէ ,
բնդՀատեց
կապիտանբ, երբ պատմութեանդ
այս կէ—
աէն կըՀասնէս
, մէչտ ալ չես մոռցած
չո—
յել Ո՚ասքր • տես , էնչպէս կընայէ քեղէ :
Ա՛՛Հ , որովՀետեւ
՚ • • կր տեսնէ՛^ք ,
կապէտան
, սլառաւ Աալակրէտան
էնծէ
ըսաւ որձախ ձեռքով
չոյելր
ղժբախաու–
թեան
դուռ կր բանա
յ :
ինչո՛՝՛։. ռչ աչուի, Հաբցուց
Տելմաբ ,
յան կա րծա կէ է եկած
՚ ՚ •
Եւ առաչէն
անղամ ՐԱալով տեսաւ Թա
գէ էն
ձեռքր
փա թթուած
վերարկուէն
մէչ եւ նչմաբեց
անոբ
ւլէմքին
վրայ աս։—
։աՇ
ուտէ.
դալուկբ ;
Ջեր
թոյլտուութեամբ
, պարոն , այն
ռր . ՚ . արդէն
կո՛ղ
չուն մր ոլնիք ել չատ
կր լիաիսնա՚^ք ռրյեա այսու
ունենաք
նա—
ել
Հ ա չմ անղ ամ տ ասնա սլեա
մ ր :
Տերմար
նստած
տեղէն վեր ցատկեց
I
-
Ւ՛՛նչպէս , ի՞նչ
րսիր , իմ
սիրելի
Թաղէս
Հաչմանղա՞մ
. • . Տեսնեմ
թեւղ :
Հաչմանղա՜մ
. . • Աստուած
իմ :
Տելմաբ կր դողար : Տասնապեար
դան՚փ–
դաւլօրէն
բացաւ
էէեբարկուին
ծալքերբ եւ
էբ
տիրոչ
աչքերուն
առչեւ
պարղուեցաւ
աասնաւղետին
թեւր՝
արիւնլուայ
թաչ -
կինակի
մր մէչ փաթթուած
:
Աաաանան
տանի,
մբմնչեց
Տելմաբ
^–
գգոլչոլթեամբ
թաչկինակր
՚էերցնելով :
Ըսէ սակա
յն , րսէ իմ բարեկամ
ս
՚ • ՚
Ո^Հ , պարոն , Հարցբ խիստ պարզ է :
Ըսի
ձեղի որնչմարած էիձեր վիչաբ
այն
օրէն ի ՚էեր , երբ սա անիծեալ
Անդլէա -
ցէներր
գողցան
ձեր սէրուն
չունր , խեղճ
Ռասքր , Պու - Ժաբկալէն
• ՚ ՚ վեբչապէս
,
կարճ րսելաէ,
այսօբ
որոչեցէ
, է ղէն սւ՜
մէն բանէ,
զայն
ղտնել ու բերել,
որպէ՛՛
ղէ կարենայ
է ախորժակաի
ճաչել : Աաոր
Համար , ձեր Համաւլղեստբ
լալ մր խոզա
նակելէ ետք , քանէ ռր ՚քաղր ճակատա -
մարտէ օր մրն է, կամացուկ
մր
է ՚ ո յ "
տուի րանակատե։լէէն
, վրաս
առնե լոէի
մէայն
սուրս , ել կարճ ճամբայ
մբ բնա –~
րելով,
ոլղեցէ
կաբելէ
եղածէն
չաւէ
չուա
Հասնել
Անղլէացէնե
բուն
բան
ս։ կա տ ե ։լին
I
Տակաւին
չէիի
Հասած
անոնց
առաչէն
ղ էծերուն
, երբ,մէչտ
ձեր
թոյլտոլու
-
թեամ
բ , ճամ բուն
ձախէն
գտնռւող ան -
աառակէ
մր մէչ նչմաբեցէ
Համախրմ -
բուած
կարմբաղղեստ
ղինուորներ։
Յա -
ոաչացայ
, չաւ մը Հասկնալու
Համար թէ
ինչ
կ՚անցնէր կր գառնար Հոտ, եւ ոբով–
էետել
ուչաղրութիւն
ղարձնալ
չկաբ իմ
՚ԼՐ"՛" ՝ տեսայ որ Ռասքր
ծառի
մբն էին
կապած,
մինչդեռ
երկու
միլոբղնեբ ,
Հեթանոսներու
նման
մերկ ,
իրար կր
՛է ա ր ռ ւած է ին
րռունւցքնե
ր ո։է ել
որոնց
Հարուածները
այնքան
աղմուկ կր
Հանէին
որքան
%1րղ վաչտին մեծ թմրուկբ : Եր–֊
կու
Անդլիացինեբուն
պայք։սրին
կռուա -
իսնձորբ
ձեր չունէն էբ։ ճիչ՚լ այգ պա -
Հ ուն , քիասք ղիս տեսաւ եւ ա յնպէս մը
ցնցեց իբ վիղր , ոբ ղինքր կապտող պա -
րանր փբթաւ եւ ակնթաբթի
մր մ էչ րս–
կսաւ
ղէպի
իմ կողմս
վազել : Այս տես -
նելով , միւսնե
ր բ սկսան
Հետապնւլե
լՈ՚աս–
ՔԲ՛, մինչ ես անտառէն
խռրերբ
քառաչա -
ցայ ա րաւլա էէւսւլ , քիասքն ալ
ետեւէս
Բաղմ աթէւ
Հ րացանէ
դնդա1լնե
բ
բգգացէն
ականներուս
շուրչբ : Ռասքր սկսած էր
Հաչել,
–սակայն
բա րե բա խտա րււ։ ր
անոր
Հաչոցներր
անլսելի կր մնայէն
, ։էասն գէ
մ եղ Հալածողնեբր
բաբձբաղադակ
սկսած
էէն պոռալ,
«ֆրանսական
շո" ւ^ւր , ֆրան—
սական
չո՜ւնր
. . .» ; Յանկա
րծ
ղէնուոբ–
ներէն
երկուքր
Հասան
էնծէ ,։։ակայն
սու–
րէ Հարուածուի
մբ անոնցմէ
մէկբ
ճամբե
ցի
անղիի
աչխարՀ եւ եբր կր պատ -
րաստուէի
միւսն ալ ճամբել,
իր աարւ\ա–
նակէն արձակուած
գնդակ
մբ
չախչախեց
աչ
թեւս
՚ • • Մչէ^չ^
«Ֆր՚սնսական
չունր»
յարձակեցաւ
մաբդռւկէն
։իրայ,
խածաւ
անոր կոկորգէն
, եւ կր վսաաՀեցնեմ
ձեզ
թէ իր Հաստապինտ
երաիսբ
որեւէ սա
-1
կսւրկոլթեան
չի մտաւ
իլ։ ։լործր
՚թրչա -
ցնելէ
։լ
՝>ամաբ :
Վերչասլէս
, աէ աւասիկ
Հոս եմ ,
Ո՚ասքն
"՛լ էեաս : Միակ
բանը որ անՀուն
՛ԼԷշ^
կը պատճառէ
ինծի , ա յն է որ Աստուած
չոլգեց ոբ
Ա
՛յս դէպքՐ
ինծի
սլատաՀէբ
վա ւլո լան կռիւին
լ^թացքին
:
Եւ ծերունի
տասնապետին
ղէմքր աժ -
զունեցաւ
բոլորոէիին :
Թաղէ , ղոչեց
կապիտանր
թեթեւ
յսւնդիմ անական
չե չտ
մ ր
ղնե լուի իր խօս
քին մէչ, եւ ապա, աւելի փափկռւթեամր
,
աւելցուց
.
–
իմ բարեկամս
, ինչպէ"ս
կրցար
լ ^ ե լ
ա յս րանր , ա յն ալ չան մ բ էամար ...
Շան մր ՛էամար չէր "բ ՐՐ է ) Կա —
ււլիտան , այլ Ռասքէն
~,ամ։սր
. • .
Տե լմ "՛րէ
ղէմքր
բոլոբ
ուի էն
մեւլմ աբ -
տայա յտութ
էւն մրստացաւ
, մ էն չ աաս–
նաւղեաբ կբ չաբունակէր ՚
-
Ռասքէն
Համար • • • Պ"ւ -
Հք՚արկալէն
չո՛՛ւնր
. . .
Հ^ՐԻՔ
ք ՚
՚^^ՐէՔ է՝ Թադէ , բացա ֊
ոանչեց
կա։։լէ։ոանր
, ձեռքր
աչքերոէն
՛էը–
բայ
ղնելռ,լ :
Ե
լ
կարճ լո ութենէ
մր ետք , աւելցուց
•
-
Օ՛ն , կոթնէ
էնծէ եւ երթսւնք
մէա
սէն դարմանատուն
:
ՎԻԲԹՈՐ
ՀԻՒԿՕ
սար–
