Յ Ա Ռ Ա Ջ
րել, թէ I) ՚ կջմիահՆսւյ
կաթողի1լււսու
-
թէւնր
միչա ձւէտահ է Կիչիկիոյ
Կաթողի–
կոսութիւնր
իջԼլու,
«րոցնԼլոլ
եւ. Հա -
չսւ ծ֊ ելո
լ»
: Ոչ ոք
այս
թ՜Նդրոյ
աոթիւ.
կարհիք պէաք է յայանէ,
նաթ
քան
րն -
թերւյոլ
մ ր
Հ ուք Լ լո յս Բաբւլ է ն Աթոո
ակիւյ
կաթողիկոսի
Կիլիկիււյ
կայաղիկոսոն -
թհաՐւ պատւքութիւնը
ղորհին ;
Հ
— ՛Սոյն կոնդակին մէջ , պատմական
•նշմաըտութիւննեըու անտեսումով , Ա՝ •
Նահանդնհրու կարդ մը ե կ եղե ցին ե ըը«յ ա –
փշտակհլու» երկրորդ վ ե ր ա ցրո ւմ մը գո
յ ո ւ թ ի ւ ն ունի : 1ւրնա՚°ք մեգ
լուսաբանել
ձեր կ ողմէ ա յ դ եկեղեցիներուն րն ծ ա յ -
ւււած հո վ անա ւորութե ան մասին :
Պ
Կր ցաւինք
թորասլէս
,
կոնղակէ
մէ9
ղորհաՆոլահ
«յավւչաակու֊թի՛ւն»
րա–
էւի
մասին , որ երբեք
չի սլաաչաճիր
մեր
եկեղեղասիբական
1ւ քրիսաոնէական
քւսյ–
չին : Հարիւր
Հաղարաւոր
Լա յե ր անղ
լութ
եւ
անՀոէիիլ
մնաղահ
էին,
ղատապար -
աուահ՝
կորուսաի : Այ" մասին կր
՚1Կ
"՚յէ
նոյնինքն
Հողելոյս
Գէորղ. Զ– կաթողի -
կոս , որ , իր կոնղակներէն
մէկուն մէչ
կր ղրէր, թէ «անչաաեալնե
րին
սպասում
է կորսաեան
անփառունակ
ճակաաաղէ
—
/՚/՛» : Հակառակ
ա յգ
րաղմ ո
լթ
է ւենե ր ո ւ
բաղմաթիւ
դէմ ումնե բուն
,կչմ էահ
էն , ոչ–
ե կե ղե ղ ա կան նկաաոլմնե
րուէ , չուղեց
^ "~՝
դելոբ
սնունդ
Հ ա յթա
յթել
ա յգ
Հաւաաա–
ւոբ
Հօաին , ոբ
25
աարիէ
ի վեր
անգլուխ
մնացահ
է բ ելկորսաեան
դաաապաբ -
աուահ
: Այղ. բաղմ ութիւննե
րր , աՀաւա -
՛՛իկ, առինք բարոյական
եւ Հոդեւոբ
մեր
պա չապանութեան
ներքեւ ;
Հ – — Վեհափա՛ռ, Ս • է ջմի ա ծնայ կա -
թողիկ ո սր իր կոնդակին մէջ կր ձգաի ըս –
տեղծել ա յն տ պ ա ւորութիւնր , թ է կարե
լի պիտի րլլար ա յ դ բ ա գ մո ւթիւնն ե րը վե–
յւադարձնել դարձեալ իր հովանիին , ե ւ
թ է «հասունցած էին դ է պ ք ե ր ր » ՝ ա յ դ ո ւղ–
դ ո ւ թ ե ա մ բ : Մինչ մենք գիտենք, թ է ոչ
ւ ՚ է կ նպաստաւոր վ եր ա բ երում ց ո յ ց աըր–
ուա ծ է է ջմիա ծնի կ ողմ է , բացի ցգացա–
կան իյօսքերէ : Կրնա՞ք մեգ լուսաբանել
այս մասին :
Պ՛
էչմիահնալ
կաթողիկոսր
դմբախ
~
աարար
բա ղա բձակապէս
անաեղեակ
է
արաասաՀմանի
Հայութեան
աղղային -
եկեղեցական
կեանքին : Ն • ՎեՀափառոլ -
թիւնր կր կարհէ , թէ Ա . էշմիահինր
շէ -
նաբար
դորհ կբ կաաաբէ աբաասաՀման
—
ե ան Հայ ղաղութներու
մէչ֊.
Աինչղեռ ,
ղմբաիսա
իրողութիւնր
ճիչգ
Հակառակր
կր վւասաէ : Երեւի,
՛է աղղէն
Ա.
կաթսղի–
կոս
Ամերիկայի
Հայ՛
եկեղեցիի
կացու -
թեան եւապաւլայի
մասին
աեղեկութիւն–
ներ չէ առահ
այն մարղոցմէ
, ոբոնք Ամե
բիկա
յի մէչ պառակաոլմ
սաեգհ
եցին եւ
պիաի չաբունակեն
ՀբաՀրել
" ՛ յ դ պաուսկ–
աոլմր, եթէ կարենան
անչուչա : Այլ՛" -
պէս,
դէպքերու
Հասունցահ
ՐԱալու֊
մա
սին անճէ չդ իր աբաա
յա յաութիւնր
պիաէ
չունենար ;
1957
Փետրուարէն
մինչեւ
Աեպտեմբեբ
,
մենք ուսումնասիրութեան
, իսո րՀ բղահ
ու
թեան եւ քննութեան
նիւթ
ղարձնե
լէ
եաք
մեղի կատա րուահ
՛լ իմ ում
լւ ,
Է՚Դ^Է
Հ անդա րտութեամ
բ չնհա
յեց
ինք
մեր
տ /» -
վանին
, Համ ողուե լէ ետք նաեւ , որ մ եր
առահ
քայլր
քբիստոնէական
է , արգար է
ել չ ի ձդտիր
որեւէ «յափչտակութեան»
\
Հ
Կը հ ա ն ի ՚ ՚ ք , պաշտօնական
կոն -
դակի մը հրապարակումէն ետք,
անգ ամ
մը եւս լուսաբանել հանրային կարծիքը
իբր ե ւ թ է Ս • է ջմի ա ծ ն այ
կաթողիկոսին
կ ողմէ կատարուած «գիջումներու» մա -
ս ի ն ։ Զիջումներ եդա՛՛ծ են, ե ւ ե թ է եղա ծ
են ո՞րքան հաշտարար էին անոնք •
Պ
1956
Փեարուար
20^
մեր
րնտրու–
թենէն
ասղին , Հակառակ
անոր որ ոչ մէկ
իրաւասութիւն
ունէր
մ եր ներքին դ"ր ~
հ ե բուն
թառն ուե լու
,
էչմիահնա
լ կաթո -
՚լիկոսութ
իւնր մեղ գրահ է ՛ԼԷ Ր""–" Ր է չ եւ֊
անրնդունելէ
պաՀանչնեբու
տակ : Մեր
եղրա յրա կան եւ Համ ե րա չիսական
Ր՛՛Լ՛՛Ր
արաա
յտ յա ո ւթ ի ւննե ր ր լսնարձաղանգ
մ բ~
նաց ին • եւ, ի սլտտասթանի
, մեղմէ պա–
Հանչոլե ցան
մեր Աթոռի պատմ ական ի -
րտ
լաս
ութե անց եւ
ա րժ անա սլա տ ո ւո ւ -
թեան
տն յարիր
ղիչումնե
ր ;
էչմիահինր
ոչ մէկ
ղիչում
րրահ է, մե–
գի Հետ իր յաբարեբութեանց
րնթացքին
՚,
Եւ. եթէ կ՝ուղէք
, ՀՀղիչումիֆ
որեւէ
Հարց
դո յութիլն
չէ ր կրնար
ունենալ
արդէն ,
մեր թէ էչմիահնա
յ կոգմ է ,
որովՀետեւ
երկու
Աթոռնե
բու
յա բարե բութ
իւններր
Սաորադասութեան
եւ
գ երա դ ա սութե ան
հիբին
մէչ չեն իյնար
։
Ակղրունքով
Հղիչոլմ»ի
մասին
խօսէչ
իրալականօբէն
եւ պատմականօբէ
ն ան -
աեղի
ղտնելով
Հանդերձ
, մենք պաամու -
թեան
Համ ար պիտի
Հ րատա րակենք
իր -
բել թէ
մ ի^ո րդնե բու ,
Գարեւլ
խն
Պատրիարքի
եւ Պ– Ալեք Ա՚անուկեանի
նա–
մակնեբր,
ոբոնք կր ցոլացնեն
էչմիահնա
յ
միչտ
անղի9ող
ողին , եւ կր կրկնեն
անի–
բաւ եւանտեղի
սլաՀանչներր
յ
Հ •
— Կ ՚ ո ւզ է ի ՞ ք պատաս|սանել հա րց ո ւ
մի մ ը , որ մին չ ե ւ այսօր ո ւղղո ւ ա ծ պէ տք
է րլլար արդ էն ձեղի , ե ւ որուն պատաս–
իյանը կշւնայ լ ո յ ո սփռել բ ազմ ա թի ւ անո
րոշ խնդիրներու վ ր այ : — Ձեր կարծի -
քով , ին չ ո ՞ ւ է ջմիա ծ ին . դարաւոր աւան–
դ ո ւթի ւնն ե րը ոտնակոյսելռվ . ուղղակի ե ւ
կ աթողիկ ոսի անձով այս
մի ջ ա մ տ ո ւթիւ
նը գ ործ ե ց Կիլիկեան Աթո ռի
կ աթող •
ընտ րութե ան, եւ մին չ ե ւ այսօր
չուղեր
հրաժարիլ իր կարգ մը յ ա ւ ա կ ն ո ւթի ւնն ե –
րէն , որոնք ռչ օր էնքի , ոչ կանոնագրու -
թիւնն ե ր ո ւ եւ ոչ ալ երկու
Աթո ոնե րո ւ
վարչական անկ աիո ւթե ան հետ կը հաշ–
տուին ;
Պ
Գաղտնիք
չէ , թէ էչմիահին
մին -
չեւ
1914
կբ ձղտէր
ջնշել կամ իբեն
են -
թարկել
Կ է լ է կ է ՚ ՚ յ
ել Աղթամարւսյ
կա թ ո–
դիկոսսւթէւններբ
:
1920Հ5#
ասղին,
էչ -
միահնի
ւլեկր իրենց
ձեոքերուն
մէչ առ -
ՄԱՆՈԻԿՆԵՐՈԻ
ՕՐԸ
ՏԷԱԻՆ,
(Յառաջ)
& .
կ ապ
•
հյաչի
մասնաճիլղեբուն
դո բհ ո ւնէ ութեան ան -
բաման մէկ մասր կր կաղմէ Մտնուկնե -
բու. Օրուան
տօնակտտարութիւնր
:
ԸնգՀանրապէս
դպրոցական
Հանգէ
ս -
ներու կր կապուի այդ
«ՕրՖր,
" Ր ՚ Դ Է " Ղ Է
մեր
տղաքր
խայտան ու ճռուողեն
մայ -
րենի
լեղուի
տնղաստանին
մէչ
Հ
Տունուար
2(^ի կիբակի
կէոօրէ
ետքր
մողովուրդր
Հաւտքուահ
էբ Գա^ակցու -
թեան
սբաՀր
յ
Ե րախտնեբր
Համ աչափ ու
ներդաշնակ
կԳրղեն
ք^ամ Փորոտանք,
որ կ՝ունկնգ -
բու՛ի յոանկայս
։ Օրուան
խօսնակն էբ ա–
շտկե բտուՀ
ինե
րէն Օր՛ ԳեղուՀի
Մանուկ
եան :
Հանդէսին
բացում ր կատաբեց
3> •
Կ՛
Խաչի
տեղւո
յս
մ ասնաճիւղի
աաենա պե -
տուՀի
Տիկին
թ՚աղուՀի
ԱբրաՀամեան
, որ
բուէանդա
կա լից
րտռեբով
մատնանշեց
նորաՀաս
սերունդին
սպառնացող
վտանդր
եւ դսլրոց
ին կենսական
դերր
անոր Հա —
րաղատ
դիմադիհր
պաՀպանելոլ
աեսա —
կէտէն
% թելադրեց
հնողքնեբոլն
անտա ր—
բեր
չրլլ՛" լ էրենց
ե րա խանե բուն
մ ա
յբենէ
նյ՚դ
էշխանութէւննեբր
նաեւ քւսդաքական
ծ ա ւ ա լո ւմի
մէչոց
ուղեցէն
դարձնել
ղայն՛.
կրօնական - վարչական էր
ամբողչական
անկա խութ էւնր
պաՀող
Կիլիկեան
Աթոռէ
դո յութէւնր
, արտասաՀմանէ
մէչ
,խոչրն–
դոտ էր ա յս հրագրէ
դո բհագրութեան
է
Այս է"կ պաաճառալ
, էչմէահէն
երբեւէ
Հաչտ աչքով չգէտեց
Կէլէկէոյ
կաթողի -
կոսական
յաչորդական
րնարութէւննեբր
։
Զեն ք ուգեր
մ անրամ ասն ել , մ տսնտւո -
րարար
վերչթն
երեսուն
տարուան
եկեղե
ցական
կեանքի
վերիվայրումներր
:
Նո
յն քտ ղաքա կան ո ւթե ան
ականատես
եղանք
նաեւ
այս անգամ
, \աին , երբ
էչմ իահնի
կաթողիկոսր
եկաւ
անձամր
մասնակցելու
կաթող
• լնտրոլթեան
եւ
նաթագաՀելու
օհմտն
՚ սակայն
իրողոլ -
թեան
մէչ դմրախաարաբ
ք անդ ո ւմի
վեբ–
չին եւ ՜գերադոյն
փորձր կաաարեց
ու
չյաչոգեցաւ
բարեբախտաբաբ
:
Մնացեալր
բաց տտր
ութ եան
չի կարօ -
տիր ։
Հ
կ ՚ ո ւ գ է ի ՞ ք խօսիլ նաեւ հրապարա
կի վ ր այ շրջող ծ անօթ կոնդ ա կի այլ կէ–
տ երու մասին •
Պ •
Մ ենք
եւս ստացանք
օրինտ/լ
մ ր
այդ կոնդակէն
, ղրկուահ
էջմիահինէն
։
Տետ
բնթերցման
ե լ քննութեան
, նկատե–
ցինք որ դէպքերու
րնթացքր,
էութիւնր
եւ
եղրակացոլթիւննեբր
Համ ասլատաս -
խան
չ ե ն իրսղութեանց
: Այս
պատճառալ
իսկ
կոնղակի
մասին
անգրագաբձոլմ
մր
աւելորգ կր նկտտենք :
Մ՛ Ւ–
լեղուի
ուսոլցման
նկատմամբ է ^ -.
Տետոյ
սկսան
ա րտասանու^էւ^նե
ր ր •
Փոքրերր՝
իրենց
քնքշութեամր :
Աւելի
մեհեբր
լուրչ ու թոսամնալից : Ոմանք
երկչոա
։ Ո՚֊րիչներ՝
Համարձակ :
Մէչ
բնդ մէչ երդուեցան՝
«Ով մեհա -
սքանչր»
, «իմ Հեոաւոբ
Հտյբենիքր »,
«Գարուն
Երեւանր»
, «Արաղի
ափէնր»
,
«Ելլեմ
ման դամր»
, որոնք
մեղ
ողեւորե
ցին
ու ղնաՀատուեցտն
:
Երդչաթռւմրին
ղեկտվար
նչտնակոլահ
էր
աչակեբտուՀի—
ներէն
Օր • Անմէլ
կարաււթւտեան
, որ յա–
չսղութեամ
բ վարեց
իր պա չաօն ր ։
Գեղչկական
պարերն ալ իրենց
իւբա -
յատուկ
ե րանղնե րով
եկան
ղեղեցիկ
փունչ
մր կաղմելու
, Հայրենի
բնաղ
ա 11
ա -
ւառէն քաղուահ ; Նաիս պարեցին Ր ՚ դա
սարանի
աչակեբտնեբէն
փոքբի1^ե
ր Աէէ"
Պօտոլբեան
, Ր՛աւլ ուՀի Աալլապաչեան
, Ն •
Գալուստեան
, Տ • Պաբտաքճեան
եւ Ա՛
Պողոլքլեան : իսկԳ՚ դասարանի
աչա -
կերանեբէն՝
ԳեղուՀի
Մանուկեան,
Աաբէ
ՕՀանեան
, Մարղարիտ
Զաքաբեան
, Շան– |
թտլ կարապեաեան
, Տ"՚ԷՀտննէս
ել Գէոբգ ]
Պառաւեան
;
Ապա
ներկայացուեցաւ
« Արա Գեղեցէ–
,
կլն
ու Հքամիբտմր » , որունւ
աւանդութիւն
նր կաբգաց
Օր • Մ աալէն
Առաքե լեան :
քւքւսղին դլթաւոր
ղ ե րակաաարնե
րն էէն
ԳեղուՀ ի Մ անուկեան
, Մարի
0՛՝
անեան ,
Մ արղարիտ
Զաքաբեան
, Տ՛ • Պաբաաք -
ճեան , կ . Տէր Պօղոսեան
,
ՏովՀ • եւ
Գէոբգ
Պառաւեաններ
, ԱաՀակ Տէր Աա -
Հակեան
, Տակոբ
Պողեան
։ Րոլորն ալ լաւ
սոբվահ
էին իրենց դերեբբ
ել կրցան
ան–
սթալ,
սաՀուն
առողանութեամր
ներկա -
յացնե լ թաղին
ա ի պա
րն ե ր ր :
Մի^աբաբին
հաիսոլեցան
վիճակախա -
ղի պատասխաններ
՚, Րոլոր
նուէ րնե
բր
Հա–
ւաքուահ
էին անՀտաներէ եւ առեւաբա -
կաննե րէ , որոնց ^որՀակա
լութիւն
յա յա
նուեցաւ
՚. Հանդէսի
վեբչաւորութեան
րո–
լոր երախաներուն
անիստիր ,
բաժնուեցան
միրգերու
հբարներ ;
Մեր գպրոցին
այս աարուան
ուսուցիչն
է րնկեբ
Աղգին
Մ արտիրոսեան
, որ չանք
շի խնա
յեբ
իր հանր պա չտօն ր ա բգիւնա -
ւո բե լու
Համար : ՚ԼստաՀ
ենք որ աչա -
կերտներր
պիաի
օդաուին
իրմէ ;
Հ • 6 ՚ Գ • Ն"Ր Ա ե րունդի
անդամներն
ալ
չա րա թ ր մէկ օր կր Հ ետե
լին
լնկեր
Ա՛լ՛/ էն է կաղմակերպահ
Հայերէնի
յատուկ
դտսրնթացքնեբոլն
;
Գ՚ Պ ՚
ԱՐՈԻԵԱՏԻ
ԼՐԱՏՈՒ
Հայկական
մողուէրդական
ֆ՚՚ԼՔԼ՚՚բէԿ
երգե բու
նոր սկաւառակ
մ ր
Հ րասլա
րակ
Կ՝ե ւլէ մօտ օրէն , մ ենե րդի
կաաարում
ով
Օր • Իրիս
Պի՚ւսլիւլեանի
։
Կր պարունակէ
Հայաստանեան
եւ ա -
չուղակւսն տասբ կաոբնեբ է
Նուաղ ախում
բի բամէնր՝ Աբա Պար -
թեւեանի
կողմէ : Պաարաստութեամբ
Վօկ
լ^կեբութեան
, գեղարուեստական
ՀՔ^՚Լ
կալքո՚ի
մ ր :
«ՅԱՌԱՋԷԻ
ԹԵՐԹՕՆԸ
( 1 2 0 )
-
Կ Ա 8 ՝0՝ Ե "
52
ԼԳ–
ԿՐԿԻՆ
ՀԱՆԳԻՊՈՒՄՆ
ինչ
սլէտ^ը է ւսսի ,
սլաաասխանեց
Ա ո՛ւլ իմա ւլր
հ իհ ա ւլե լուի :
կր բռն է ա -
կանչներիցր
, ձիգ կբ տայ ու կ՝ասէ՝
Յէ՚սրՀատ
, ի՛նչու
վւախւսր ւիարմ արանից :
Ն՛" չէ կաբ"ւլ,
՝–աիմա ես նրա
ականչ–
ներից
ձիդ կր տամ , սլ աաա ս խանե ցի ե ս ;
Վտյ
, մեղք
չէ"՛ , ախար նա տէրտէր
է ••
Յէս՚բ՜՚աար
տանտք է անւււմ , խօսեց
Մ աբիամր •
Աօնան ւլիտէ՛" , ոբ այստեւլ
եմ , Հաբ~
9 է՛ր է ^" =
Նտ չէ էմանում
, նա ա լսօր առա —
ւօտեան
ինձ ասում
է բ՝ «էրնէ
էլ , 3)աբՀա~
ալն
այստեղ
լինէբ»
ւ
Նա չատ
ոււլսւմ
էր քեղ տեսնել։
ինչււ՚՚՚լ էբ ուղում
,
Ֆ"՚լ՚~
Հտտ
, Հարցրուց
Մաբիամր
։
Զեմ
իմանում
• • • : Րայց
ս՞բաեդ
են
ւքեր ե էլե լ նբանք
ւ
Զտեսա^ր դու,նրանց չագրր ր էլպահ՜
էր
մերին
•, Նբանք
էլ քեղ չտեսան
, չեմ
իմանոէմ
, ուր էէն գնացել,
այնտեղ
Հէէն,
ասաց Մարի ամր :
՛Րո յրէւբս պաամ եցին
մ եր քաղա
քից
մ ի
քանի
նո բութ իւննե բ , որոց
թուում
յայտ–
նեցին եւ ւիարմասլետիս
էլնոչ^
ողորմ ելի
Գիւլ - ԶՀանի
մաՀր; Ե" մի կողմից
ու -
բաիսացայ
, ոբ խեդճ
կինր
աղատուեցաւ
իր տանչանքնե
լ՛ից , որով
չա ր չա ր լո լմ՛ էբ
նա տ յնքան չատ տարիներ
, իսիստ
Հ աղիւ
բամւսնուելով
Հիւանդութեան
մւսՀճից է
Րայց
ինձ վ բւս լ խիստ ախուբ
տսլւսւորու–
թ ի լ ն դորհեց
, երբ Մաւլթաղր
ասաց թէ
մեր
քաղաքում
այնպէս
լ՚՚՚֊ր էր տարահ
–՜
ւ՛ւ ել , իրր թէ տէ րաէ րաէլնոչ
մաՀ ուան
ւյատճառն
եղել է տէր Հօր ստստիէլ
հեհր,
ոբին աբմանացբել
էր քաՀանան
իր
էլնոչր
նրա
մաՀոլանից
մի քանի
օր առաչ
% Ե"
ւսռւսնց
երէլրա լութ քաւն Հաւատաց
ի , մր -
տա բե րե լով
, իմէ որսլէս
բա ր բ ա բ ո՛ւ ա բս՛ ր
հ եհում
է ր նա ինձ ել իմ
րնէլե րնե
րին
՚.
Ե՛. մ ի ա յսսլիսի
մ աբղր , որսլէ ս վաբմա–
պետ ել քաՀանայ
, առա
չնորղում էբ մ ի
ամրողչ
քաղաքի / ուխտաւորներէն
դէ՚դէ
Նստուհոյ
Մօր տաճարէ
երկբպտդու -
թէւնր
.՝..:
Ոբպէ"
իմ աղայ
քո յբերիցս
, տէր
Թօ՛–
ղ ի էլր բացի Ա օնա լիղ բե րել
է ր իլ՛ Հեա եւ
իր
"Ր՛ւ ի Աաետիանին : քցեղճ տւլ՚ս
յի
ի՚՚ե -
լացնորութիւնր
, ՚իերչվւն
օրերում
աւէ^լի՛
սուստկացահ
լինելով,
Հայրր
բերել
էր
նրան
սուրբ
Ասաուահահնի
վանքր
ա
յն
մաքով,
Հ՛ր թալնէ
Ատեփանին
•
մնալու
վանքի
«խեղճերի»
մէչ, այնտեղ
բժչկուե–
լու
Համար , նա այմմ
տամարում
էբ
Ա տեվւան
ի^ • իսե լա ցն ո ր ո ւթ ի էն ր Տիբամ
օր
պատիմներից
մէէլր։
Որքան
ճիչգ էբ այդ
կտբհիքր, ես չ՚լիտէի
, բայց ես
դիտէի
ւքի բան , թէ ոբպէս Ա աեէիանի
Հա յրր չա–
բէսչաբ
էլերււլով
վւսրւում էր նրա տետ •
որսլէս
նրա
ե րեթա յութեան
մամ անակ ,
իբրեւ
պատ
իմ , էլա խ էբ տուել
խեղճ տր–
՚է՚՚՚յէ՛՛՛
նւ՚՜՚՚՚քէ
մէչ, նա մնացել էր այն -
է
-ւեղ կէս մամ , եւ այնուտետեւ
Ատեփտնի
խելքր
տեէլր չեկաւ՛ նտ միչտ
ցնսրլոլմ
էր , երբ
չ՚՚ւր
էլամ Հոր էբ տեսնում
• • • :
Այս ես ւլիտէի
• . . :
Ես չատ ուբաիս
էի, "բ ՚էնալով
մօրս
մօտ,
քեռի Պետրոսի
վրանր,
չՀանղիսլե—
ց՚սյ էէաբմապեաիս : ինձ իսիստ
անտանելի
1^ր միւս անւլամ
տեսնել
այն մաբդոլ
երե—
սր, "ՐԲ այնքան
գառն
ցաւերէ
պաաճառ
էբ եղել ինձ ;
Հա սն 1^լուի մեր վրանր , ղտանք
պառաւ
Խաթունին եւ Մարդարիտին
քնահ • Մ ա–
րօն
ա ր թ ան նսաահ
սպասում էր ինձ %
Ես չեմ էլաբող
ն1լարտղբ1ձլ
այն ուրա —
իսութիէնւր
, որով
Մ արօն
Հանդիպեց
իր
եբե իսա յութեան
երկու
լ^ւկե րուՀ ինե լ՛ին •
նբանց
միմ՛եանց Հետ փաթաթուելյչ,
նր -
րանց պարդ
ու անմեւլ
ս բաե
բի աբտաՀե
—
է
ութիւնր
, նրանց անկե էլհ
չրթունքնեբի
մ բմ ունչր
բարձր է ՚Լրձէ
դօրութէւնից
՚
ա յգ
մ իա
յն պէտք է տեսնել եւ
՚լ՚լս՚Լ
Հայէլաէլան
աւլչկայ
սրտի
մէչ մի րան
,
էրսէոա րեա լ Հ բե չատէլա
լին , որ մնում
է
միչտ
անՀաս/լանալի
Հասաբակ
մաՀէլա–
նացունեբի
Համաբ : Նա այնպէս
մաքուր
ել սրբէսղան է , ոբպէս
մի անարատ աստ–
ուահութիւն
• նա արաափայլում
է էր
չերմ
լուսով
, նտ բուրոլմ է իբ
անուչ
Հոաալէտութեամր
, րայց
մէչտ
մնում է
անշօշավւելի
• • • յ ՚
ԼԵ–
«ւ^ՈԻՐԴԸ –քՐԻՍՏՈ՚եէԱԿԱ՚Ն
ՍՐէ^ԱՐԱ՚ՆԻ ՄԷՋ
Ասաուհո
ք ԼՈ յսր րացուեցաւ
: Օրր կէ՛–՜՜
րաէլի
է ր : Առաւօտեան
մ տ յրս
եէլաւ
մ եղ
մօա , ել մենք
բոլորս
մ իասին
ղնա
ցինք
՚էանքր
մամ : Մեր
ւիրանումր
մնաց
միայն
պառաւ
Խաթունր
, մ ատաւլն
ե ւիե լ՛ււ Հա -
մար :
Ու իսաալորների
բանսւէլր
ւլտնւում
է ր իբ
չերմ եռանդ - բարեպաշտական
՛ք Բ՚ք "՛ի ~
մունքի
մէ9 : Ամէն
տեւլ երեւում էր շ " ՚ ր –
մոէլութիւն
, ամէն
տեւլ եւի էրդալիս
բոբ–
բոքուահ
Հաւատքբ
, էբ Բ*՚Լ"Բ
ասաուա–
հա յին
կա րողութեամր
: Րագմ
ութ
իւնւր
շտապում էր գէպի
ւիւսնքր
պատարագ
ս.Լսնելոլ եւ սուրբ
Տիրամօր
ղերեէլմանր
Համ
բուրելու :
ք՚ւՈհՖԻ
(Շար •)
