2
Յ Ա Ռ Ա Ջ
(աղԱԾՈՅ
ՆՈԹԵՐ
գաւԱԽՕԱՈԻԹԵԱՆ
ՄԸ
ՀԱՄԱՐ)
ԳաՆիէ
լ Վարուժան
աճած է
Հէաեւեալ
մ իշաւէա յրե րուն մէ^.
Նախ
առնենք
արտաքին միջ ա վ այրերը :
ԲՆՈՒԹԵԱՆ
ՄԷՋ— Ծնած,
1ՏՏ^ին ,
Աերասաիոյ
Բ(՛՛չն է կ
–..իւղր , իր Հողին կէ
լեցուի ագատ
րնութեան
ոլատկե
րնե րաի
եւ գգայուն
մօր մր
երեւակայութեան
շերմ ութեամ
ր : Վարուժան
ինքն կ որ կր
սլատմ է •
«
Մ անկոլթիւնս
աճած կ
ուռենիներուն
տխուր
Հ աէան ինե րուն տակ
երագկոա ,
կամ գեաեգերքնե
րուն
՛Լք՛" ք
բագերուն
քար նետելաի
անառակօրկն
Հ Գեռ
՝էադիւ
ես թիթեռնի1լեեր
որսալու
՝,ասակիս
Հայրս սլանգխտած
է Պսլիս , Է՛՛Կ
մայրս
ձմեռնա
քին էրէկուններր՝
թոնրատոլնր
նստած՝
երեւակայութէւնս
օրօրած է Ե -
նէչկրէներու
ել գայլերու
սլատմ
ութ
էւև -
նե րաի , երբ Մկ քրկգում է
Հ ուիր
կոլգար
րուխերէկէն
մկշ մերթ
ոռնալ եւ
մերթ
գելէ ձագէ մր նման լալ » :
Վարուժան
այս րնութեան
Հետ շփմ
ան
մէշ սլէաէ
մտնէր
անգամ
մ լ ^ ալ Ե՛րո —
ռլայէն փերագարճէն
: Նաիսնական
դէ՛– —
սաէլնե րգութեան
մր տարրերուն
տեգ, -
էի չեցէք
Հո՚իբ "Ր
1
էր մօրր
սլատմ
ու -
թ իւննե
րէն գարՀ ուր ած
մ անուկ
էն
Հ ոգ -
աւ՚յն մէշ, կր կենգ անանա
յ , գեւէ ձագ կր
գառնայ, եւ կր սսլառնայ
բուխերէկներէն
,ներս,
Վարուժան
այս անգամ
սլէաէ
գտնէր
Հա յ
յեղափոխութեան
գ էւա
յէն
ղինուոբր՝
աննման
Մռւրատր
, ել
անոր
Հեա
մեր աղա տա ղրա կան
սլատմ
ութեան
հերոսներուն
յիչատակներր
Հ
ՄհյԻԹԱՐԵԱՆ
ՄԻՋԱՎԱՅՐ -
Վարուժան
կ՝ալարաէ
ղիւղին
դ՚ղրսցր
, 1Տ96^
կռաո–
րածի
օրերուն
, ու Պսէիս
կ^անղնի , կր
յաճախէ
Աաքրղ
Աղաճի եւ լետոյ
Գատր–
#ք * *
Ա ՛ խ ի թ ա ր ե ա ն
փարժարանր
;
Այս
աեղ գեռ
նոյն
միշաւիայրն
է որ կր աի -
րասլետէ : ^Երկար ատեն , կր դրէ Վարու––
ժան, պատանեկութիւնս
երաղած է էնգ -
մէշ
Մսաայի
ծովափէն
եւ Գուրեանէ ոս
կորներուն
տ Արձակուրղներս
րնղՀանրա -
պէս անցած են Հօրս
ք՛՛՛ի , հ)ավեար խա–
նր , Հայ ՚էղանղոլխտներու
Հառաշներուն
ել վէրքերու
տրոփ էւն
էն
ոլնկնղէր»
:
Մ խ է թարեան
բուն
մ էշավա
յրէն
մ էշ
կ^էյնայ
այն ատեն, երբ Գատբքէօյէ
Մր -
խէթաբեաններէն
Հ . Աբէստակէս
Գաս -,
գանաէլեան
,
1902^1< ,
զէնք կր ղրկէ Վե -
նետէկ
, Չբարեւելու
Համար էր տեղբ
Ալէ–
շանէ նուէրական
աճէւնր» : Թերեւս
ալ՝ ՝
նոբ
Ալէ շան է մբ ծնունղ
տալու
եբաղով
է՛։.
Մխէթարեան
մէշավայրէն
մէք է , "/՚
Վարուժան
կր ստանայ էր իսմոբին
լաւա–
ւլւ.յն թրծումբ
: Զօպանեան
այսպէս
կր
սաՀմանէ
ւ^Ա՚խիթարեան
միշավայրրՖ
•
« Մխիթ՚ռրե՚սն
մէշավայբ
րսելով
կր
Հասկնամ ոչ "ր՚՚շ վա յբկեան մր Մ իսի -
թարեան
կեանքին
, այլ ամբողշ
աւանղա–
կան
մթնոլորտն
այղ
֊, ու ււ աա ա ո ւ թ ե ան :
Վարուժան
տեսած է Հոն՝
անցնի
լէւ իր
Հ ող իին առշեւէ ն
Բա՚լ բաա
ուն ինե բուն ,
Հիւրմիլղնեբուն
,
Պէշէկթաչլեաններուն
ստուերէն
, Ալէչանէ
Լոր նոբ էր մեռած),
Տ
ա ս կցա
ծ է , էակացած
է Օրէնակէն
վբայ
մեծ
Կւախորղ նե բուն , որոնք անցած
են
Մ՚՚ւրատ
Ո՚ափաքէլեան
վարժարանէն
, ու
թեւերր
ղորս
բնութէւնն
էբեն
արղէն
չր —
նոր՚էած էր ուժեւլացած
են այղ
՜՚ղօր
թՐ~
ռէչքևերոէնւ
Հսլանցքէն
:
Աւլնէւ ու ճոխ
Հայերէնր
՚/՚՚Ր կր Դրէ
է
տաւլաչափական
Հմտոլթէւնր
՛Լ՛՛Ր 3 " յ Յ կ"՚աայ,
քսաակ
ու
կուռ
չա րաղ բութեան
, ՝,ամաչավալ
—
թեան ու կարւլի ղասական
յատկութիւն
—
նեբբ՝
ղորս ի յայտ կը բերէ. Մխիթար -
եան
մթնոլորտին
՛ատ րան կր պարտին»
Հ
ՄԱՐԳԿԱՅՆԱԿԱՆ
ՄԻՋԱՎԱՅՐ
Այս
բացատ
բութ եամ ր կր –՚ասկնամ
այն իաէ -
ալական
կեանքր
, որուն
պատկերր
կր
կաղմոլի
բարձբ
մարդոց
Հոդւոլն
մէշ
գգալով
լ^կե րա յին անաբգաբութիւննե
բու
պատճառած
գ առնութիւնբ
,
ցանկութիւնր
ապրելու եւ գատելու,
աճելու ել երկնե—
լու
մաբդկային
պայմաններու
մէշ, քա -
դաքակբթութեան
պողոաանե
բուն
վրայ
է
Աբղ արեւ , Վարուժան
\
905^1»
կ՝ալար–
աէ
Մ ուրատ - Ո՚ափայէլեան
վարժաբանր
ել կ՝անցնի
Պելճիքա
, ուր կանի Համա -
լսարանին
մէշ կ՝ուսանի
քաղաքային
ղի -
տութիւններբ
: Այստեղ է որ կբ՛
ծանօթա
նայ մեծ
ժոգովուրգնեբու
րնկերային
չարժում
ին եւ ա չիւա տաւո րական
"՛րբ
տու նրեր
ուն :
Հիմա
ներկայացնենք
ներքին միջ ա վ այ
ր ե ր ը ։
Բանաստեղծէն
, ինչպէս
ամէն բանաս —
տեղծի,
Հ<.ներքին միշավայբրֆ
կ՛՛աբտա -
յա յտուի
իբ ենթակա յական ու
ցեղա
յին
լարով :
Ի՛՛նչ կր նչանակէ
«ենթակայական
եւ
ցեղային
լար» ;
Ա ովո բութ իւն է բանաստեղծութիւնը ,
~ այս բառով կը Հասկնան
ընդՀանբա
-
պէս
քնարերղ
ութիւնը
,-.
ներկայացնել
խորՀ րղ ան չան ով
մը։ Ա յղ խորՀ
բդանչա–
նբ նոլաղաբան
մրն է, որովՀետեւ
Հին ա–
տեն
րանաստեղծութիւնբ
րնթերցանոլ
-^
թեան
նիւթ
չէ ր , այլ
երղ , պար ունբ–.
I
աղ
Հ
Ա յսպէ ս է որ քնարով
մ բ կբ խոր -
՜՚Ր՚լանչոլի
բանա
ս տ ե ւլծո ւթ ի ւն ր : Այդ քբ—
նա ր ե րւլ ո ւթ իլն ր
է1՚է կ նիւթ
ունէր նախա—
սլէս, սակայն
՝էետղ՝\ետէ
բանասաեղծոլ
—
թիւնր
դարղացալ
, իրեն
նիւ թ
առնելով
՝• ող ե կան կեանքի
ղանաղան
արաա
յա
յ -
աութ իւննե ր :
Այժմ
ր ա եա ս ա ե ղծ ո ւթ ի լն ր
րաղմ ա լա
ր
նուագարան
մրն է ,
՚"յ՛է
լ՛որերէն՝ այս
անղ սւմ պիտի ներկա յացնեմ
ենթակա
յա -
կանբ եւ ցեղաքինր :
Առանց ակաղ
եմ ական
ութ
իւն
փորձելու
,
՝,ասկնսյլի եւ կարճ
ձեւով մր սա՚էմա -
^յենք այս բաոեբր :
Ենթակա քական կբ կոչենք
ի՚^Լ "Ր նեբ–
անձնական է
, Հ
ոգե կան
նե րքին ապրում
ի
մր ա րտա
յա յտո
ւթ ի ւնբ , մարղ կային
\ւ\ւին
նկա բաղ րութիւնը
:
Գժուար է քանի
մը րաո ի է մէշ
սեղմել
Նսին ՝էողերանական
վերլուհումր։
Հողե—
րաններբ
եսին կուաան
երկու
երես
Գոյական եսբ
( մոնա) ,
այն որ կր ներկա–
լացնէ,
անձին
ղ իտա կց ութ
ի ։ն բ , եւ րա -
քա կան եսբ
( Ժը ) ,
որ ղա րղ աղ ու մն է այդ
ղիտակցոլթեան
; Եբր
աա ր բա
լուծենք
^՜Օ֊բ , կբ գտնենք
երեք եսեր •
1
՚Նիւ֊թական ես
Ասիկա կր նեբ
կա յացնէ
ֆիղիքական
ղ իտա կց ութ
իւնբ՝
մեբ
ներքին
ղ ործա րաննե բուն խողովա -
կով : Աղիքներուն
, ստամոքսին
, թոքե -
բուն,
երիկամներուն
եւ այլ ղործարան
—
ներու
Հիւանգ կամ առողշ
Ր1էալէն կա -
խում
ունի
մեր ֆիղիքական
եսբ Հ ԱյԳ
եսն է որ մեղ կր մղէ
֊ • ո ղ աանելոլ
մեր
՚՚աղուստին
, մեբ բնակաբանին
: ի լրու—
մրն՝
Հայբենի
օշախին կամ
բնտանիքին
"էրր
արտայայտութիւնն
է նիւթական
ե–
սին :
2– Ընկերային ե ս —
Ասիկա կբ ներ-
կայացնէ աքն ղիաակցութիւնր
, ղոբ ու —
նինք
ընկերութեան
մէշ
մեղի
տրուած
արժէքին
մասին : Այղ եսր կ՚աճի՝
քանի
ղարղանան
մեբ րնկերային
յարաբերու
-
թիւններբ
, մաբդ կր փափաքի ոբ պա
տիւներու,
ղովեստներոլ
աբժ անանա
յ :
ԱՀա ա յ դ եսն է որ կը սաե ՛լծէ
սէ բր ,
փառամոլութիւնը
, նախանձր
, րնկեբա -
սիրդւթիւնր
, լ^տանեկան
եւ
ցեղային
պարծանքր : ի լրումն՝
աչխաաանք ի չաՀ
իր
ց^զին
դեբաղանցութեան
,
ղո՚*աբեբռւ–
թիւն կամ անձնուիրութիւն
իր աղղին
մե
ծութեան
Համար :
3– Հո գ ե կ ան ես
Ասիկա կր նեբկա -
յացնէ
տենչը,
ղոր կ՝արաայայտենք
ի-
մացական եւ բարոյական
դիրքերու Հա —
մար : Այդ եսն է ոբ կը ստեղծէ
մ տաւո
.—
րական
ղերաղանցութեան
ղղ ացումը
մեր
(Շար.)
Դ Ս Նհ է Լ Վ Ա ՐՈՒԺԱՆ
Վ.Ս.Դ.ՈՒԱՆ ՅՈք^ԵԼԵԱՆՆեՐԸ
ՆԱՐԳՈՒՆԻ
ՌԱՆԻԷ1. ՎԱՐՈՒԺԱ՛ՆԻ բանա1սօսսււ>իլ–
նը՛
Գրոյյ գինաի 1.՜)00ամեսւյ ե ւ Հ ա յ սւը–
պ ա գ րութե ան 400աւ1՚եայ փաո.ատօնին օ -
րր,
Պոլսոյ մ է ջ , 1913ին:
Մուրա տ - Ռափայէլեան ՚լւա|սկին Ա -
շակերտագ Միոնթիւն , «Ամսօրեայ Տ եղե
կատու» , թ ի լ 28 - 1913 :
Կ Ր
մ օտենա
յ թուականբ
ա լն
կր1լնակ
յոբելեաններուն՝
ղոր մեղի
կբսլարտաղրեն
տօնելու
տառերու
ղիւտն ու ասլաւլրոլ ֊
թեան
մուտքր
Հայերուս
մ է շ ։ Եթէ
Ա՛կ -
նարկ մբ նետենք
"՛յ՛ք
երկու
երեւոյթնե
րուն ՛էրա յ
ան կարե լի է որ
կարենանք
մեր
Հիացումր
ղսպել Հալողիին
մեծու
—
թեան
վ րա
ք
որ միչտ
ի քԱէ քտ
եկահ
է
իր
յամ առ ութ եան եւ Փ
իլսիկի
յաբաճուն
թելաւորումին
մ է շ ։
Տառե՛՛ր
որոնք
ծնունղ
առին
Աոլբրի
մբ
սրտին
արիւնին
մ՛էշ եւ
չա ր ո ւնա կե ց ին
միչտ
իրենց յարափոփոխ
ձեւե րռվ
ձուլ -
ռւիլ
արիւնի
, ՀրդեՀի եւ անպատում
տա–
րած
ութ եանց խորբ
Տ
Ո՛՛՛Ի պիտի
կրնայ
դբել այդ տառերուն
պատմոլթիլնր
, ա -
նոնք
Հ րա չէ
կ
ղամ ե բու
նմ ան
Ցեղին ղո -
յութ
իւնը Հաստատեցին
մ ադաւլա
թնե
բու.
յաւե րժական
Հասաատութեանց
վ բա
յ X
Աստուածա
յին «Ա»էն
սկսեալ
, ոբ աղօթո—
ղի մբ նման բաղուկներբ
վեր կարկառած
,
ղարերոլ
րնթացքին
մէշ , եբկինքր Հաս -
տատ
բռնեց
Հայութեան
դլխուն
վբայ ^
մինչեւ
ինքնամփոփ
«Ֆ»ն՝ ոբ յոյսի
քղա–
մ իղ ին փա
թ թ ուած , սիրտբ
մ իչա
Բ՚"3 *
քալե՜ց,
քալե՜ց
դէպի
Արչալոյսներբ
ղա–
լիք օրերուն, այդ բոլոբ տառերր՝,
կ
՝բ"եմ
կարաւան առ կարաւան
առաշնոբղեցին
մեր
գո յութիւնբ
, մեր Հայա կանութ
էւնը
մ էնչեւ
ներկա
յ գարուն
սեմէն
վրայ :
Փա՜ռք
Հայ տառերուն
, որոնք
անէմա—
նալէ
խնամ էոլթեամ
բ , մ ո գական
դրէչ , ՜
ներու տակ Հաւաքուած՝
Եղէշէէն
լեղուն
ոսկէ րրէն , Բաղ րատոլնէէնր՝
աղամ
անդ
եւ Ալէչանէնն ու Հայրէկէնբ
մեւլր
քաղց—
րաՀոս : Հայ
լեղուն
"՚
ք
՚1 աառերու
սան–
ղխտամաաերուն
՚իրայ ոտն առ ոտն բար–.
ձրացաւ
ամէն
դա
րու ճակատէն
վբայ
Հ ոն փորագրե
լու Համար
ԱնմաՀ
ութ
էւնը
Ցեղէն :
Եւ տպաղ բութ էւնր , մեր մէշ, այդ կը
նչանակէ
Հայ մտքէն
լուսացէբ
սփռումը
չորս
ծտղն ա չվսա բՀ է ուր Հա յ մը Կ՛"^
պանղ խտացած,
ծարաւ՝
Մեսրռպեան
լե–
ղուէն
քաղցրաՀոս
բարբառէն
: Հայ մա–
Վ Ա Ր Օ Ի Ժ Ա Ն Ի Հ Ե Տ
Սիրելի հ ա յ ուսանողներուն
Այս
Կէրս՚կէ
է
^ելժէոյ
Հէւբբնկալ
ու
բաբէ
Հողէն
վբայ, կանտէն
մէնչեւ
Պրէւ
սէլ,
Հայ ուխտաւորներու
բաղմութէւն
մը
պիաի խառնուէ
պելժ
աալնէլ ժոգովոլբ
-
ղէն։
Թափօր պէտէ
կաղմեն
անոնք, եր -
թալ
մեծարելու
Համար
Հայ
բանաստեղծ
ներուն
ամէնէն
սէբելփն՝
Գանէէլ
Վարու
ժան
ր
Հեռու
, մօաէկ
երկէ րներ է եկած
ա յ դ
ուխտաւոր
ներուն
մէշ պէտէ ըԱամ
նաեւ,
ես : Ջեմդէտեր թէ է՛նչ պիտի
րնեն ա -
նոնք : Ի՞նչ
գղացռւմներ
պիտի
ծնին ա -
նոնց մէշ, ինչ մաածոլմներ
պիտի պաչա—ւ
րեն
անոնց
ուղեղնեբր
:
ք
Ես Հիմակուրնէ
ղիտեմ թէ ինչպէս պէ– <
տի
անցնի
իմ այգ օրս։
Զ ՛ " յ ն
կ՝ապբիմ
ամիսներէ ի վեբ, այն վայրկեանէն
, երբ
Հայ
ուսանողնեբր
րացին
իրենց սէրաը ու
երկարօրէն
իսօսեցան
ինծի
իրենց
փա
յ -
փայած
երաղին
մասին : Աղուոր
իրիկուն
մրն էր , Պրիւսէլի
Համալսարանական
ոս
տանին
մէշ ; Տրաում
աչքեր
ունէին ա -
նոնք,
Հայու
արու եւ տխուր
աչքեր ;
Յաշոբղ
առաւօտ ա յցի
՚/ ացինք կան ,
՛Լա բուժանի
Հ եաքերբ
փնտռելու
է
Ու աՀա, քանի
մր ամիսներ
յեաՈյ ,
այգ տխռւբ
բա յց արու աչքերով
Հա
յոբ–
ղ իներբ
կ՝ իրականացնեն
իրենց
ե բագբ ,
Վարուժանբ
մեծարելու
կոչուած
ա յս
Հանղ իսութեանց
տալով
չքեղագոյն
ձեւ
ու
չքե ղա գոյն իմաստ
I
Այո, գիտեմ որ Հրաչալի
Հանդիպում
մր պիտի
րլլա
յ այս , Հայ գ րաղ է տնե
բու
,
Պելժ
մտաւոբա
կաննե բու , ֆրանսա -
ցի բարեկամներու
միշեւ ,
Վարուժանի
չուրշ–. Հայ քերթողին
չուրշ
Հաւաքուած
նաեւ
դպրոցականներ
,
ուսանողներ ,
Հայ
ամէն
կարղի
մարղիկ :
Ուրաիս պիտի
բլլան
բոլոբբ
:
տ խոլբ պիտի
րլլամ
միա
յն ես :
Պիտի
քալեմ
անոնց
կողքին
, մէկ ձեռ–
քրս
գրպանիս
, միւսբ՝
ծալած
կուրծ
քիս :
Տարօրինակ
աչքե րով պիտի
նա յիմ փո -
ղոցներ
ւնց
քն ե ր I
լներ՛
Նոյն տարօրինակ
, տխուր
նայուածքս^^
պիտի
երթայ
ղիս չրշապատող
դէմքե
-1
բուն, Հարաղատ թէ օտար։
Երեւոյթր՜
պիտի
ունենամ
խեղճ
մարղու
մը,
րբ
բան մբկը փնտռէ ու չի դտնեբ
Ի՚՝նչ
ունիս,
ի՛նչ կը փնտռես մա -
նա ւանղ , ինծի պիտի
մօտենա
յ վեբշ ի
՚էերշոյ
սիրելի
Յակորը,
իմ
նեղոլթենէս
ինքը
նեղսրտած
- –Վարուժա՚՚նր
կբ փնտռեմ • . .
-
Վարուժա՜նբ
. • .
Այո
, ո՞՛ւր է Վաբոլժանր
. . •
Շուարած
ինծի պիտի
նայի խեղճ
ուսա–
նողբ,
չՀասկնալով
միտքս, այս
անղամ
իրապէս
նեղսրտած
, առնուաղն
անտեղի
ղտնելով
Հարցումս,
այդ վայբկեանին
եւ
այդ
վայրին
մէշ :
Այո
, սէրելէ
եղբա
յբ , Վարուժանն
է
որ կբ փնտռեմ ես , Վարուժա՜նը
,
էնչո՞ւ
կը ղարմանաս
• • • : Այն
Հանճարեղ
, ու -
սանողր կը փնտռեմ որ Հոս էր, այս քա
՛լաքէն
մէշ, ճէչդ
յէսռւն տարէ առաշ ,
1908^1՛։
Հոս էր, մէայնակ
, աղքատ ,
աստուած
այէն տխբութեամր
մը օծուն էբ
բաբէ աչքերով,
երկնելով
տաղեր , րղք ~
են
տելով էր ազաղուն
մ արմ էնը ու
անկէ
ժայթքեցնելով
անմաՀական
եըղր
ցեղին :
Երկնելով
Սիրտը ցեղին :
Ո՚^ւր է ան , ո՛՛ւր մնաց , է՛՛նչ
եղաւ
I
ք^էւաղբ
ղա յն խլեց
մ եղմ է էբ երե -
սուն եւ մէկ գարուններուն
• • •
— Այո՜, էսկ անկէ է վե՜ր
•..II
էբ աճ էւննե
րը , ո՝ ւր է էր գ ե րեղմ անը
. : ՝^
Աճէւն
չունեցաւ
, քանղէ
անօթէ ագ– Հ
ռալնեբն ու չուներբ
կերան
անոր
մէսե - :
րը
... ղ ե րեղմ ան չունեցա՜
լ
, քանղէ՜ • • •
Ուրէչներ ալ , չատե՜ր
. • .
իսկ
մնացողնե՛^րր
, էնչ րրէն մնա -
ցողները
, քառասուն
եւ երեք
տար էէ է
վեր , է՞նչ
րրալ
Վարուժանէ
ժողովոլր
-
ղր , մեռա"
լ
, մ եռա"՛
լ
անոր Հետ , էր ժո -
ղովո
լրդն ալ . . .
~
Աքսորական՝
ցրուե ցաւ
աչխարՀ
է
չորս ծադերուն
. . .
-
ի՚^նչպէս , էնչպէ՛՛ս
, չունեցա՛"
լ
կան
գուն
մր Հող, Հասաբակ քար մբ
դնելու
չափ
Հողէ չեբտ
մը , եւ զրելոլ
վրան
տԱստ Հանգչէ
Վարուժանբ
. . •»
Ոչ մէկ գպրո՛՛ց, ոչ մէկ վա՛՜՜նք, ոչ մէկ
Հա յկական
ս ե փ ա կան ո ւթ է ւն չկա՛՛յ , կան
գուն մրՀող նուէբելու
նաՀատակ
քեր -
թ ողէն . • . էնչէ՛^ կր ծառա
յեն ա յն
ատեն
Երուսաղէմը
, Անթէլէասբ
, Վենետէկր ,
է՚^նչէ կր ծառայէ
Եբեւանր
, էշմէածէ
-
յր...
-
Մ են ք է՞՛նչ յանցանք
ունէնք
բա՜
յր , խռովեա՜
լ
եղբայր
եո -
մ են թ ուսա -
նուքեր
ենք այս օտաբ
Հողէն
վբայ : Վա–
րուժանր
եղած էբ Հոս, երեք տարէ, ու -
ղեցէնք էբ յէշատակր
տեւականացնել
այս
աղնէլ
ժողովուրդէն
մեծ
Համալսարանէն
մէշ էր պատկերր
դնելովդ
- Գէտեմ
, գէտեմ
, խռովքս
ձեղէ Հա -
մար չէ , րնգՀակառակն
, աղնէլ
Հայոբ -
դէներ
, բայց կը Հասկնա՛նք
ղէս , կը Հաս–
կրնա՞ք
, դուք որ ժառանգորգներն
էք
Վարուժանէն
, ա յսպէ՜
ս պէտք է
վարուէր
Հա յ ժողովոլբդր
էր Հանճարեղ
ղաւկէՆ
Հետ :
Հո՝ ս , այս օաա"՛ր Համալսարանէն
մէշ^
օտա՛՛ ր արուեստ աղէտ
մ ր պէտէ
յօբէնէբ
էր արձանը , օտա"՛ բ դրաղէ տնե բ դամ -
բանական
պիտի խօսէ ին անոր դերեղմա
-
նէն
վ րա յ :
Ու վեբշ է վեբշոյ
Հ ո՞ ս , կա՞ն
պէտէ
ղա յ Հայ ժողովռւրղր
աղօթելոլ
, էր նա
Հաաակ
ղաւկէն
ղեր
եղմ ան էն վրա
յ :
-
աղաղէ՛ , խաղաւլէ՛
, խո ով եա
լ եղ–
րայբ, պէաէ գայ Օբբ, երբ բոլոբր
, բո -
լորբ պէաէ
երթան
Հանդչէլ
Հա
յկական
պան
թ է ոն էն մէշ , ու Վարուժանբ
, պէ -
տէ ունենայ
ամէնէն
բարձր
վայրը,
ամէ
նէն
փառալո
ր
պատուանգանր
• .
•
Հաւա
տա
մեղէ , եղբայր
, Հաւատա
եբէտա -
սաբղ ութեան : Ան պէտէ կանդնէ
էբական
արձանը
Վարուժանէն
, բոլոբ
Վարու
—
ժաններուն
, պէտէ
կանղնէ
այն
Հողէն
վրայ , որուն
Հ րա չած
էն
ծնունղ են ա -
նոնք , անոր փառքբ : -
Ա յժմ
երթանք
ողշունե
լ մեր
^ է՚-բե ԲՐ »^
աւելէ
^էշղր
1
երթանք
չնո րՀ ա կա լութ էւն
յա յտնե
լ տան տէրոշ , ոբ մ եղ
բնդունած
է էբ երկրէն
մէշ, ու մեղ Հեա նաեւ
մեր
նաՀատակ
քեբթողր,
թ ո յ լ տուած որղր—
նենք իր նկարր ,
արձանաղրենք
նաեւ
Մեսրոպեան
տառերով
ղեբագոյն
պատ —
ղամբ
մեր
ցեղէն՝
« Ի՜նչ փ ո յ թ կեանքը մեոնող՛
Երբոր երագը կ ՚ ա պրի ,
Երրոր երագն անմահ է » ;
—
Ո՚ձՒ^ձ
կորսուած
է , ոչէ՚նչ
, երբ
կ՝ապբէ այդ երազր,
հ ա յ ո ւ թ ե ա ն ե ր ա գ ը։
կ. ՓՕԼԱՏԵԱՆ
