Յ Ա Ռ Ա Ջ
ԻՆՋՊԷՍ ԿՍԶՍ՜ՈՒԵՑՍՒ
Դ Ա ՚ ե Ի է
Ո
0.1
բ.
Ո՛ք ք՚եք այս երեք բաժ ա՛ն ո ւմն ե րր 1լր
կաաարեն
աարրեր
ձեւով
մր–
Ներկայ ես (մուա փրէզան ) ,
ղոր մեր մէշ
կր սաեղծեն
ներքէն եւ աբաաքէն
ղղայա—
բանքնեբր
։
ք^ացակայ ես(մոնա փասէ) ,7"/՛
՚ ^ ^ Ր
՚ ^ է ^
կր սաեղհ-են
յիշատակներր :
Եթէ մեր եսր
բաւլկանար
մէաքն
ներկայ
եսէն ,
սլէաէ
սւնենայէնք
յաբափոփոէւ
ես մր,
բայց
յէԼողութէւնր
մեղ կր կասլէ անցեալէն եւ
մեր սլաամութեան։
Ուրեմն եթէ
«նեբկայ
եսր» կր սաեղծ՛ուէ
ղղա յարանքնե
բով ,
« բացակա
լ եսր» կր սաեղծ՜ուէ
յ է չաա ակ
նե բուէ :
Ապագայ ես (մուա ֆ ի ւ թ ի ւ ր ) ,
այսէնքն
այն մարղր
ղոր կ՝ոլղենք
դառնալ
,
"՛ՅԷ
խօսքով՝
է րական
ութ ենէն վե ր
^"՜է^ Լ"՛՜
աենչր կամ էաէալէ
մր Հասնելու
ճէդր ,
որ երբեմն
մարղր կր ՚Ա՚կէ
է րական ու -
թեան
ղւլ ա յութ ենէն , եւ
ան է րական
էն
աենչութ կր սաեղծէ աթաաբանական
վէ–
ճակ
մր (Պ՚՚՚էարէդմ)
: Բանէ
թօսքն ան -
ցաւ աթաաբանական
վէճակէն
,
ՅԷԼ^^Ք
նաեւ
եսէն
^եղքուէլր
, կրկնուէլր
(աէ -
տուպլրման)
եւայլն
։ Այսքանր՝
Հասաա -
տելոլ
Համաբ թէ բա՛բդ է եսէն կամ ներ–
անձնական
կեանքէն
Հոդե բանութ
էւնր :
Աակ՛
ա յսքան
րացաարութէւն
կր
բաւէ առ այժմ
։ Բէչ ետք, այդ
երեւոյթ–
ներր ւղէտէ փնտռենք
Գանէէլ
Վարուժանէ
ստեդծաղո
րծութէւննե
բուն մէշ :
Ա յժմ , երկու
թօսք
եւս ՝ ցեղէ
մ ասէն %
Բէչ աոաշ
րսէնք թէ
րՍկերա
յէն
ե ս ե ր ն
են սր կր ղարղացնեն
ցեղայէն
ղէտակ -
ցութէւնր
, ցեղա
յէն
դե րաղանց
ութեան
զղացում
մր՝ օրէնակ
։ Այս ձեւով , ցեղա
յէն տարրր կր գառնայ
ենթակայական
տարր
։ Աակայն
ցեդր
ունէ նաեւ կենսա -
բանական
, Հ ոգե բնա թօսա կան
(փսիքօ -
ՓիգիօլօԺիք) ,
նո յնէսկ
փսիքօշիմիք
րա -
ցաարութէւն
մր ,
այսինքն թէ
արինԹի
կլ|ւմայ^1ք
աբտա յա յաութէւնն
է
$եղր ՚–
Այսօր "րոչ է թէ արեան
քիմիական բա -
փոփոթութիլններ
Հողեկան
զանազան վի–
ճաէլեեր կր ստեզծեն : Երր ներծոր
դե՛ր–
ձերր կամ կարղ
մր
Հ իլանգութ
իւննե բ ր
կ ր
փսխեն
«ներքէն
կլիմաԿւ» , կր փոխ -
ուին
նաեւ մեր ա րտա
յա յտոլթ
իւննե ր ր
X
Այնսլէս ալ ցեղեբր
կենսա բանական - քէ՜
մէական
աարափւեբ
են , որոնց կրած փո–
փոիսութիլնր
կ^անգրագառնայ
իրենց
Հ ո–
դեկան արատ յա յտութեանց
՛իրա յ :
Հա յ
Յ^ՂՇ^ *>րինակ, րտրգ աաբագ
մրն
( ֆ ռր–
միւլ) ,
Հէն քազաքակրթութեանց
եւ Ժա—
աւանդութեանց
Համադրութիւն
մր , իր
մէշ՝
իւրացնելու
(ասիմիրսսիօն)
անսաՀ
ման կարողոլթեամբ
մր օժաուած
՚.
Այժմ
նե րքին եւ արաաքին
մ իշավա
յ -
րերու ա յս տեսութիւնր
վարձենք
սլաա -
իտէալներոլն՝
աչթ ատաւորասա կան
լնա–
լ
որում ով, ու կր մ արզէ իբ
«ապառնէ
եսր»
1
հյուսափելով
այլեւս
նոր բաժանումնե ֊
է՛է* կ՝ուզեմ
նիւթեբր
ներկայացնել
յա-
տակագիծէ
ձեւով %
ՄԱՏԵՆԱԳՐԱԿԱՆ
ԲԱԺԱՆՈՒՄ
. ֊ Ֆը -
րանսացի
է ս է յ ի ս թ յ ՛ ^ ,
Պովէ ,
քնարերգու–
թիւնր կր Համարի
պատանեկան
սեռ ,
դէլցազնե
րգութ
իւնր
եբիտասաբղ
ական
սեռ,
պօ է ման՝ չափաՀասութեան
սեռ :
Աակայն
Վարուժան
այնքան
բազմալար է
եւ վաղաՀաս
, ոբ քնաբեբզութենէն
յան —
կա րծ
կ՝ անցնի
ղիւցտւ^ե
րգութեան
, եւ
դի ւցազնե րղո ւթենէն՝
պօէմային
, առանց
կանգ առնելու
Հանղրուաններուն
վբայ ։
Սարսուո.1ւերՀ»
(տպուած
1906^5»,
Վենե–
աէկ) առաւելապէս
քնարերդութէւն
է
1
Ցեղին սիրտը (1910,
Պոլի) եւ
Հ ե թ ա –
Հա
լ քնաբե
րւլ ութեան
կտիսարզ ական
զ է մքե րէն մէ կն է ր ՛Լար ուժ ան , որ կարճ
ատենէն
, մեր ւլբականութեան
պատմոլ
—
թեան
՛է էշ րարձր
՛լիրք մր գրաւեց
։
Մեր
ւլ րական
Հ ո րիղոնին
վր՛ս
յ , Վա
րուժան
իրա կան
լա յտնութիւն
մր եղաւ :
Աժտուած
րանասաեղծի
խառնուածքուէ
ել
ւս
՚ա աու ր տաղանդով
, իր քնարի
լաբեբր
օծուած
էին ՜՛այ բնաչխարՀի
ցօղերով եւ
մ ա բդկութեան
ե բաւ^ե բով ու աառտպան–
քուի։ Գասաէլան
լեւլոլի տաբուստ
չաքլա -
թէն
յ
էն չե լ ա րղ իական
պա ր ղո լթ ի ւն , իր
սաեդծադործ
ութ իւննե բուն
մ՛էշ դրաւ
ւս–
ռինքեալ
, ղիլթա1լսւն ել առնական
չո՚-նչ
մր։ իր փոթորկայոյզ
ներտչիսարՀր,
վա–
բակիչ
զղացոլմներն
ու
մարմաբակեբտ
սլատկերներր,
է՚որքէ եւ ձեւի կատարե —
լութիւն
մր բերին։
Վաբուժանր ^երմ
հայրենապաշտ
մրն էբ։ Հայ Հողի
թս՚ի -
չութ իւնն
ունէր
իր կոլրծքին տակ Ի
՚լս՚֊ր չէ ,որ իր բարեկամներէն
մէկին
ուղղած
նամակի
մր մէշ, կր գրէր՝
« . • . Հայրենիքր
ղմեզ մեր անձէն
թիստ
Հեռացուցած
է ; Պէաք է մեր սրտին
նրչ–
թաբնեբր
՝ որոնք երեք
միլիոն
ժոզովուր–
գէն
մէշ բաժնուած
են , Հաւաքել, կեդ —
ր ոնա ցնե լ մէկ կուրծքէ աակ եւ զգալ էր
սեփական
կեանքր , ղոնէ , նուաղ
ժամա -
նտկուան
մր Համար է սէր արռւեսաէն ,
է սէր կեանքի
երդին
4 , .» :
Աբգաբեւ
, Վարուժան
, թոր Հաւատքով
եւ «եղեգնեա
յ ղրՀով՝
երդեց
Հա
յութեան
փառքն ու մեծութէւնր
, առանց
մեղան -
չելոլ արուեստէ եւ կեանքէ
պաՀանշնե -
բուն
Հ
Սարսուււներ^ւ»
Ցեղին Սիրտը , Հ ե թ ա
նոս երգերՀ5*
մէնչեւ
Հացին երցր ,
Վա -
բուժանէ
քերթուածնեբր
վեՀութեան
ել
կատա րե լութեան
աաբաղ
մր ունէն : Ան
ղիտէր, կր զգար, ոբէբ թռովայոյզ
Հո -
գէն , մ էա
յն կատա րե լութ էւննե ր
պէտէ
ճանչնար : ինքնավստաՀ
էբ : իր րազմե -
րանգ քնարէ
լարերը
, սրաէ արէւնով
էէն
ներկուած
Հ
Տակաւին
ուսանող,
3
Տունուար
1908 -
ին , կանէն կր գրէր
Գեղարուեստէ
թմբա–
՛ւէբ գ՛
. ճ ^ * – " ^ ՛ ^ " ՛ ^ / ՛ ՚ * • • •
Գեռ ա/սօ/է
կր վխտան
Հնավաճառ
րտնասաեղծներ
,
որոնց ապբանքներր
ոչ
տաղաչափութեան
ել
Հայեբէն
լեղուի
փառքր
ունին, ոչ ալ
դեդաբոլեսաի
չնորՀքր
։ Անոնք, ես կր
կարծեմ
, կր ստեզծեն
առանց
էրենց ա -
րիւնին
, մինչղեռ
ճչմարիտ
րանաստեզ -
ծ ութ է ւնր մ արտի րոս ութ իւն մբն է , ամէն
րաոի
մէշ սրտին
կաթիլ - կաթիլ
արիւ -
նումն է սաեղծե
լր : ... Ո՚-ստի , կլւ
թնդ–
բեմ իմ րոլոր
լՐւթեբցու^եբէս
, ոբդեռ իմ
ա րւ աո աշին
քայլե բուս
մէշ , իմ անկա -
րուլութիւնր
ինծի
անդբտզտբձնեն
, եւ
ե՛ւ ինծի տաւտաաբիմ
պիտի
րլլամ
՚ ժ ա յ ո ի ն ցարնել քնարր . երր ւսն մե ծ չէ» :
կաաարե
լութ եան
ղղ ացոլմր
մտասեւե
—
ռում
դարձած
,
Վհուկր
խորաղրով
քեր
թուածին
մէշ, ղարձեալ
կ՝ անւլ բա ղ առնա
յ
իր առաքելութեան
: ՎՀուկ
մր, իր ափր
րռնած
, երեք
ճամ բա
լ կր ղ ու չակէ : Ա–
ո աշին ե լ երկրորգ
ճամրան
սլէ տք է քքեէ
եւ րնտբել
ե ր ր ո բգ ճամրան
, կ՝բսէ
Երրորդ. ճամրան է երկնքէն ,
Պարղ է, թ ո ի չ ք ներդ սեփական
Մինչ ե ւ աստղերր սիրտըդ այր ե ն ՛
Շարունակէ՛ դուն ա յ դ •նամբան :
Եւ^ ղարձեալ,
ուրիշ նամակի մրմէշ ,
րագձանք
մր կր
յա քանէ ,
րսելով
.
« կ՝ուզեմ
, ապագային
, մայրերուն
նուէ–
րել
Հղօր երգ մր, որ Հայրենէքբ
ինծի պէս
աբարած
մ ր ծնած
րլլա լուն
ղ ոնէ
չ՚էրղ -
շայ» :
Արզ եօ՞ք կտրելի է յաւակնութեան
վե -
բաղբել ալս ա բաա
յա յտութ
իւննե
լ,ր : Բր—
նա՛ւ
երբեք։
ՈրովՀետեւ
աստուածատուր
աաղանդներր
, ոլնկնղիբ
իրենց
ներքին
ձա յնին , յաւակնոլթիւն
նկաաոլածնե
բ ր
կր վե բած
են
իրականութեան
Եզերարաթտ
Ե • Ջարենց
,
1919^^ ,
թօ–
սակցոլթեան
մր լնթացքին
, գրեթէ
,
նոյ–
նիմասա աբտա յա յտութիւն
ունեցաւ իր
ապագայ
ստեղծաղո
րծ ութեանց
մասին :
Իրաւ եւ վաւերական
բանասաեդծնեբու
նախազզացոլմ
, որ գիտեն
էրենց
ՂԲէէԲ
ՀրդեՀի
վերածել
X
Վարուժանէ
Հացին երդր
անկէլնա -
ղարձ
մ ր եղաւ ։Ւ բ մ էլս ե րկեբր , մ ասնա–
յ
ւորապէս
ՀեթանոՍ երց երր ,
մաաւորա
պատկան
էէն։
Մէնչզեռ
Հացին ե ր ց ր * ՚
ժոՀ1Ու/րդաւ^՚"՚^Կ՜"^
՚
Վարու՚/աՆ
քէ՚-դէ
զաւակ էբ , էնչպէս շատ մրմաաւորա -
կաննեբ : \քնած Աերասաէոյ
Բրզնէկ
գէւ–~
ղր, ապրած
Աքէսէ օրօրներով ել րաժնած
––այ դեզշուկի
ճակաաազիբր
: իրր
նոյն
եբկրամասի
զաւակ, տակաւին
աչքեբոլս
առշեւն են Ալիսի
Հովտի
թութ ոլթիկ
– յ
չաճեցնել
Վարուժանի
սաեզծագոբծոլ
- կան
թեանց
վրայ
Ա) Վարուժան
բնութեան
դրկին
մէշ կր
մարզէ իր զղա յա րանա կան Հ ոգե բնա թօ -
սոլթիլնր
,
ֆիղիքական
եսր , ղոր կ՛՛տն–
ռլանէինք
«նեբկայ
եսր»,
այն ոբ ենթա–
Հոդե է նեբտձնտկանութեան
։
Բ ) Մ թի թար եան
մթնո լոր աին
մէշ կր
Հաղորդուի
Հ ա յրենի
անցեալին
,
Հա
յոց
մչակոյթին
անցեալ
փառքերուն
,
ցեղային
Հեթանոսական
Հին կեանքին Հետ , – ու
րեմն կր մարզէ էր «անցեալ
ես՝»րւ
Գ^Ե՚-րո՚դական
միշավա
լրին մէշ կրծա
նօթանայ
մ արգկա յնական
Հ
ի ւ մ ա նիթ է բ )
նոս երդերձ՛ (1913,
Պոլէս),
գիւցազնեբ -
գութ
ԷւՆ :
Հացին երդր (1921,
Պոլէս)
պօէմա
։
Հայկական
նոբ
Մշակականք
մր։
Այստեդ
մ եր Վի րգ իլի ո սն է ան , ինչպէ ս րսուած է
յաճախ
։
Վարուժանի
ստեղծտդոբծութեան
մ էշ
գոյութիւն
ունին նաեւ երկու ենթակա
յա–
ւմնե,
Սահմանադրութեան նոր
բ ա բ ե ւ մ ՚ ա լ
տանք • • • : •
Ալ– ա նմիշապէ
ս
Կեցցէ՛ , կեցցէ՛ , կ եցց է միշտ
Ացդ ու Ս ահմանա դրութիւն :
ի՜նչ կր խոսաանայ
այս ԱաՀմանա -
գրութիւնր
մեղէ
Գո՛լ
ալ, Հայաստան, սիրուն հայրենիք,՛,
Ալ այս ուհե տ ե ւ մի սրգար լրոիկ ,
Զի ա՛լ քու ո ր դ իք նոր ո դւո վ բերկրե ալ ՛
Զք ե ց հարս կ ՚ ո ւ ց ե ն տեսնել ցարդարեալ :
Ալ մի՛ լար .մայրի կ , լացդ ի պար փոխէ,
Ե
Լ ձայնով քաղցրիկ որ դ ւ ո ց դ եր դ է
Կեցցէ՛. կ եցցէ ՛ , կ եցցէ ՛ միշտ
Ացդ ու Ս ահմա ն ա դ ր ո ւթիւն։
թ՛է էնչ ձեւով
կ՛՛ուզէն
Հա
յասաանր
տեսնել
«Հարս
զարդաբեալ
»
ղարձեալ
կր մնայ տարտամ : ՊաՀմր միշոցր
կր
լեցուի
«ազգ» ել «միութիւն»
աղաղակնե
րով, - բա յց ոչ մէկ բանաձեւ
ազզա
յին
իաէալի
մր Համար
, ցեղային
յարութեան
մ ր Համ
լ
՛բ :
Կ՝ակնարկեմ
պատմական միջավայրին :
Վարուժանի
կեանքր
կ՝ իյնա
յ ա
յնպիսէ
չրշանէ
մր մէշ, զոբ կարելի է
անուանել
փոթանցման
չրշան ,
Հայկական
եռուն
հեանք մր կր ստեղծուի
յանկարծ՝
Ասմ .
Ա աՀմանաղ
բու թեան
Հռչակում
ով ,
մ ինչ
ւ՚՚ատլորականի
իր նեբաչթաբՀր
կր
լեցուի
Համամա
րզ կա յին աղա
ղ ա է լ Ա ե
բով : ՛Հայ -
կական
կեան քր
եւ
Հ ամ ամաբդկա
յին
կեանքր
րռնած ենիբ քղանցքէն
, մին աշ
կոզմէն
, միւսը ձաթ կոզմէն։
Տեղային
աաոապանքր
կր Հրամ ա յէ երգե
լ
զին,ք
միայն,
մինչ
ա
չթատաւո րական
տ ա ռ ա
-
պանքր կր Հ բամայէ
երղել
մէա՛
յն դէնք ՚
Վարուժան
, կատարեալ
տազանգով
, կր
Հաշտեցնէ
երկու
բելեռնեբբ
:
Հետաքրքրական
է Հետեւեալ
պատկերը
,
որու
մասին
զբտծ
են չաաեր :
Մ ինչեւ
^ք)ական
թ ո լտ կաննե բ ր , մեր
մտաւորա
կաններր
չ ե ն
զիաեբ թէ ի նչ
կ^ոլզեն
իբրեւ
Հայ։
Աբովեան
կամ
Մ թէ–
թաբեան
, (պէտք է ղիտնալ թէ Աբովեան,
ա յ ն
ռրկր կազմէ
նա
թ ա
գ ո ր բադեան
խա—
է
֊ր , կր կրէ Մխիթարեաններռւն
ազգեցու–
թիւնր)
, Հայկ ու Տ իզրան
կ՛՝ե րազեն , -
թաղը կամ արքայական
Համեսա
զաՀը
նուիրական
իտէալ
մրն է անոնց Համաբ ։
0
ա ե ա ն ն ե
բու Ա աՀմ անաղ բութ իւնր
կ՝ե ր–
՛լէ « ազդ », « սիրուն
Հայրենիք»
, «Հա -
յաստան»
,
ս ա կ ա
յն գ եո
չ ա տ
տարտամ
են
տլսւնկութիւննեբր
,
Արիք, Հ ա յ կ ա դ ո ՚ ւ ն ք , յ ա ո ա յ ընթանանք , (Մնացեալը յա ջ որ դ ո վ )
Գուրեան
կարծես կր վաթնայ սբ «ադ–
դ»ր յանկա րծ կր բոցավառ
ի
ցեղա
յէն
կէրքով
մր, պատմական
թանդավառոլ
—
թեամբ
մր, ուկր յորդորէ •
Հարկ չեն մեցի նիցակ , ե ւ ո ա ր ո ւ վա–
ոօդ •
Իր ա ւ ո ւնքի , սիրոյ . լ ո ւ ս ո յ ենք կարօտ–
Ե ղբ ա յր ո ւթ ե ա նՀ ա յն կըյ ե ն ո ւ , ոչ թա դի,
Բոնէ ձեոքէն որ շունչ աոնէ հ ւ հ ո դ ի ։
Գուրեան գէմ է թադալորութեան
եւ ա–
ղաաաղբական
կռիւներուն
: Ան կր գոՀա—
նայ լոյսով եւմչակոյթի
ագատութեամբ
:
Շ– ՆԱՐյ-ՕՒՆԻ
Ձ Օ Ն
Եղէ դնե այ ց ը ր չ " վ եր4՚՚91՝ փաոքեր ,
— փեցի ըն ծ ա ՜ յ . իմ հայր ենիք ֊
Սօսեաց անտաււէն էիցայն կրաբեր • • •
— ՚ք^եցի ր ն ծ ա ՜ յ , հին հայր ենիք—
Եղէ ցնե այ ցրր չ ո վ ե րց ե ցի քուրմեր ,
Ընդ հղեգան վաղ լ » ՚ յ ս ելանէր :
Եղէքյնեայ ցըրչ ո վ երց ե ցի կարօտ,
— Զեցի ը նձ ա ՜ յ . հ ա յ սրսնդուխտներ —
Ան աարաշխարհիկ բ ոյս ի մ՛էր ծըղօտ • • •
— Աեցի ըն ծ ա ՜ յ , հէ դ պանդուխտներ —
Եղէ ցնե այ ցըր չ ո վ ե բ դ ե ցի հարսեր ,
Ըն դ եղեցան վաղ ո՜ղբ ելանէր :
Եղէ դնե այ գըրչով ե րց ե ցի արիւն ,
— Ցեցի ըն ծ ա ՜ յ , սուրի ցոհեր —
Ան ծլա ծ էրմոխրի մէջ իբր ե ւ կրնիւն. • -
— Զհ((ի ր ն ծ ա ՜ յ , կրակի ցոհեր—
Եղէ ցնե այ դրրչով եբ դ եցի վ է րք ե ր ,
Ընդ եղեդան փող
" ՚ ՚ ւ լ բ ելանէր :
Եղէ ցնե այ ցրրչ ո վ որբ տ անս երդ ե ցի ,
— ՝Ր՝եցի ըն ծ ա ՜ յ . հայր ալեհեր —
Ցամքա ծ աղբիւր էն մեր ցայն յօ տ ե ցի ,
— ՚ք^եցի ըն ծ ա ՜ յ , մ ա յր կարե վ էր—
Եղէ ցնե այ ցրրչ ո վ օճախս ե րց ե ցի ,
Ընդ եղեդան փող ծուխ ելանէր :
Ու պ այք ա ՜ր, պ այք ա ՜ր, պ այք ա ՜ր երդեցխ
— Ձեցի ըն ծ ա ՜ յ .հայ մարտիկներ —
Գրիչս եղաւ անթրո ց սրտերու հնոցի ,
— Ձեղի ր ն ծ ա ՜ յ , քաջ մարտիկներ —
Եղէ ցնե այ ցրրչ ո վ վ ըր է ժ ե բ դ ե ցի ,
Ընդ եղեդան փողբոց ելանէր :
Գ՛ ՎԱՐՈՒԺԱՆ
,
նեզ
Հայութեան
սրաապարաբ
բաղմ ու -
թիւններր
, իբենց
այլազան
յատկութիւն–
նւ րով :
Տակաւին
, պատանի
, քէւ՚քէ
ււերմակ
ճտմբանեբուն
վրայ ցանած էրէք՛ երազ -
ներն ու թռովքր։
Խոբապէս
զրսչմոլած
են իր մտքին
մէշ Հայրենի
գեզագալաբ
է^ա էաերն ու անզաստաննեբր
, պարտէզ -
ներն ու այզինեբր,
կալն ու կուտր , քբտ–
նաթոր
մշակներն ու վար ուցանր :
Գիւ -
դական աշխատանքի ե ւ հայր ենի դաշաե–
րու քրմական խորհո ւր դն է ,
որկր բերէր
ան
։ ԱՀա Հայ զեղշուկր
, որուն « րբղոտ
կուրծ քին աակ
Հ ողին սիբտր կր բաբա -
խէ% , աՀա սեյմնացտնր
, որուն
խորունկ
զողնոցր
լի է «աստւլատատ
ցորեններ"՛ի»
,
տՀա
Հնձուորներր
, թեղանիքներր
սօթ-
տած , իրենց
զեբտնղ
ինե բով
«ցոբեննե -
բուն
մէշ կ՝րնկզմին
»
ու կր Հնձեն : Եւ–
կ՝ ե րգեն .
Հ ո ւ նձ ք կր ժ ող վ ե մ մանգ աղո վ
— Լուսնակր եարս է,
Ակօս ակօս ման գալով ,
— Սիրածս հարս է :
Ապա , կ՝երղէ
խոփն ումաճր , կամն ու
՚աափանր
, Հովուի
սբինզն ու
սայլերու
ճոինչր
, կալերն ու դէ ղերր ,
մարազներն
ոլ շբազացներր
, աղբիլրներն
ու ամ բաբ–
ներր , երանն ու ՀացաՀատիկի
րուրգերր
է
Գիւզացին
, Հոսելին
ձեոքր , կուրծքն
ալ
տուած
Հովերուն
, կ՝եբւլէ անզագաբ •
Ցորենին հետ , հատիկ հատիկ ,
Կը թափի ցօղն իրիկուան գ էջ ,
Ու կ ՚ ը ղձ ա յ երգն երանութեան ,
֊ Երնէ՛ էրան . երնէ՛ էրան
Յա ր դը քեցի , մեղի ցորեան :
Անոնք , որ ապրած ու տեսած են ղէւ֊––
՛լական այգ երանութեան
սլաՀերր,
սար–
սուռով
պիաի
յիչեն այդ նկարչտզեդ աե–
սարաններր
, որ Վ-սրուժան կր պաակե -
րացնէ վարպետի
ղ րչով
տ
Բառասունե
րեք տարի է անցած ա յն օ–
քէէն , երբիր քնարր
լոած է րնգ մ իչտ ։
Աակայն,
լաբեբր կբ Հեկեկան ղեռ ժա —
մանակէ
աարածութեան
մէշ եւ մեր սէր—
աե րէն կր թափանցեն
ներս :
ԶոլսաՀատութեան
մթին
նոպայի
մր
պաՀուն
, Հաչաութեան
եզր կը փնտռէ ր
մաՀ ուան .աե ս ի լքին Հետ ելկ^աղազակէր
՚
Յո ւ ս ահա տ ո ւթիւնն օրէ օբ ղիս մահուան
հետ
Կ՚ընտելացնէ • թ է կ ՚ ե ր թ ա մ ի՜նչ ճ ամբա
յ ո վ
