2
Յ Ա Ռ Ա Ջ
ԻՆՋՊԷՍ ԿՍԶՍ՜ՈՒԵՑՍՒ
(Գ– են վերջին լք աս)
Պէ՚՚՚է
աՆցՆԷ ժամաՆա1լ
մըՆ ալ, ու. սլէ––
աէ
ց^էդէ՚ն Ս ա֊էմ անաղ րութե ան
էլեւյւլէնե -
րու ա րձաւլանւլնե
ր ր , սլէաէ արէէնւէ՜ աւլ—
գէն
՝էուլէն։
Հայկական
աԼթաաաւոր
ւլա -
ւաոլւ կր սլոռայ
ցաւկն եւ
^ 1^Ղ՚ԼՂ
1՛ *
Հայոց
աշթարՀր կր լեցուէ
աննման
դէլ–
ցաւլնե րւլութ եամր մր, որ սակայն
յուսա—
Հա աութ
էւն կր սլաաճառէ
տառապանքէն
ե րկա րաձւլում
ուԼ :
ԱնՀրաժեԼա էր երէլել այդ աառապան
—
քր
1
ւսնմաՀացնել
զայն,
եւ. Հէն օրերու ,
•է
եթանոսա
կան , ասպետական
փառքերու
ոգեկոչումով
փարատել
յուսաՀատու
-
թէւնր, — կանչել
ցեղին ռգին :
Պոլսոյ
մէշ Հայ ղրական
Հրասլարակր
լռահ– է, սմքած։
«.Աղղ»ր րարոյական
Հա–
դած է ,
Արփէար եւ րնկերներր բար -
քերու
ոստէկանութէւն
մր կր փորձեն ,
է րապա չաութեան
Հ անդանակով
անէւնա
յ
կր
Հ ա ր ո ւահեն
աղղա
յէն
կեանքէն
տէւուր
երեւո յթներր : էֆէնտէ
դասակարղէն
զէմ կր պանծացնեն
էանա
րՀ դա սա կար -
դր , Հարուստէն
դէմ աղքաար
, անբարո–
յականէն
դէմ՝
առաքէնէն
: Հակադրու
—
թ Լ ա՛է։ այս
դ՚զբոցր,
սակայն
, է
վեբշոյ
պէտէ
ձեւաղեղծ
րնէր
«աղղ»ր
, վերա -
ծելով պատուելէական
Հալաքականռլ
-
թեան
մը, որ էտէալ
չունէ։
Առաշէն
ան
դամ
Լեւոն
Լ^աչալեանն է որ վաԼսկոտ ա–
ղազակ
մր կ՝արձակէ էր
Տեղին ձայնո վ ,
րսելու
Համար թէ Հայութէւնր
չէ՜ մեռ -
նէր, թէ Հայր էր ՚^արէւնէն
մէշ
ունէ
պէտքր
ղէպէ
էմացականութէւնր
,
ղէսլէ
գէտոլթէլնր
, դէպէ
յառաշղէմութէւնր
,
դէպէ
յաղթանակր
» :
Արեան
թօսքր
, ցեղէն
Հ ողե բնա խօսա -
կան
թաքու5ւ
ումերոլն
ակնարկր
առաշԼւն
անղամ կր կատարէ ք^աչալեան,
առանց
սակա
յն էր մէ աքէ
Հորէղոնր
աւելէ
լա
յն
բանա
լու ,
՛բուրեանէ մէկ ռւրէչ
յոր -
դորր եւ ուրէչ
ոչէնչ : Գուրեան եւս
լ11յ–
սալ
կր Հաւատար
փրկել
ա ց ցը ,
էոկ ք՛ա-
պէտէ
ղայ ցեղէս
արեան
Հոդերնախօսա–
կան
ուժէն : Ա յս մտքէն
ղարւլացումր աե–
զէ չունեցաւ
ղժրաէւտարար
,
որովՀետեւ
Հորէղոնր
ՀեաղՀետէ
խաւարեցալ : Յեաա–
Դ"*յէն,
Ցայգալոյս//;,
մէշէն,
ուրեմն րռ–
նապետական
խաւարէն
մէշէն
,
քհռւրէն
Զարղարեան
էւօսեցալ
այղ ցեղէն
մասէն,
թաքուն ու ղողունէ
, էսկ Արա՛
Յարու -
թէւն եան
ղ ա ւառա կան
ղ րական
ութ
եան
Հանղանակով
պաչտպանեց
Հայրենէ
րը -
նաչխարՀէն
ուժը, որ մեծ դեր խաղա -
ցտծ էր ցեղէն
կազմութեան
մէշ՛.
Երկու
կլէմաներու
ուժէն
ք ոնվէրԺան–
Ա/՛ ,
արեան եւ Հողէն
ներդործութեան
պա չտամ ունքր , որու տարրեր
անուն
ոլէ–
տի տար
Ա եհե ան՛
աւելէ
ետքր։
Այս
վարձերէն
ետվն է, (րստ ժամանա–
կադրութեան՝
յառաշ քան
Աեհեան^/ ,
ո -
րու մաս կր կաղմէր
Վարուժան
եւս) , որ
կուղա
յ
Ցեղին սիրտը :
ւ՚՞նչ
էմ աստ
ունէ
ցեղր
Վարուժանէ
փէլէսոփա
յութեան
մ էշ : Ասէկա կր դա -
նեմ
բանաձեւուած՝
Հ ա յր ե նի ք ի ոգին
եւ
կարմիր հողը
քերթուածներով
Ըստ
՚Լարուժանէ՝
ցեղբ
Համաղբութէւնն
է
պատմութեան
եւ ւսչխարՀաղբութեան
, ՚
ա քղ Հ ամ աղ րութե ան մէշ՝
տէրապետող
տարր կբ Հանդիսանա
յ պաամ ութԼււնբ ,
ցեղա
յին
ուժերու
արաա
յա յաութ իւնր ,
արեան
մտալոբական
բոցր :
Այդ վարդասլետ
ութ
ենէն մեկնելով
, ան
կր բանաձեւէ
առողշ կենսապա չաութ
իւն
մր ,
Վարուժան
լաւատես է , կր Հա -
Լու ւո IIIյ թէ սլատմ ութեան
ե ւ ա չխա րՀա -
ղ բութեան
պատուաստ
բ յաշող է կատար–՛
ուած
մեր
Հ ողեկան
ժառանղ
ութ իւննե -
բուն
մէշ։ Կբ Հաւատայ թէ Հայր ասլա -
դայ
ունի , պիտի
ղայ եբշանիկ
օրերու
վաբձատրութիւնբ՝
իմացական
նոբ ծաղ -
կ ում ռւէ :
Ամբալ^ացնե
լու Համար
մեր ա յս ք^դ -
Հանուր
աէլնարկր
, քանէւ մր խօսք եւս իր
ստեղծաղ
որձ ութեանց
ճ ա ր տա ր ա սլ ե տ ո լ —
թեան
մասին :
Վարուժան
ղասական
պատմ ռւճան
մր ունի ել իբապաչա
մ ուր–
մ էւն
մ ր ,
ղա ս ա կան ո ւթ ի ւն բ
կուղ այ
Ա խիթարեան
տունէն
, իսկ իրապաչտոլ
-
թիւնը՝
իր
մ տաւոբական
առողշ
կազ ՜~
մ ութենէն եւ բնութեան
ճանա չում է ն :
՚իասականութիւնբ
ել
ի րապա չաութ
իւնր
իրար
ղրկած են Վարուժանի
մէշ : Իր
իրապաչտութիլնր
վեՀապանծ
բան մը ու
նի , որ ոչինչ կը զոՀԷ
թրիվիալիգմ/ւ^ ւ
Բայց ե այնպէս
իր վսեմ
լեզուին
մէշ
եր–
բեմն կր սպրղին
ռամկռւնակ
բառեր։ Այգ
լեղուն
ունի
ուբի
չ թեր ութ էււն
մ րն ալ,
ղոր Վարուժանի
գիաել առւած է
առաշին
անղամ
քիուրէն
Զարղարեան
: կր ղործա—
ձ֊ձ. ....Ն...Լ..1. ^
. = ^Տ,»
^եոեաեո. ^
թիէն
մբ չեն բերեր
երբեք ,
ՈՕշնա -
կան, խրա|ս
Դարձեալ
Զարգարեանն
է որ քննաղատած
է իր մէշ այն «չափա -
ղանց իրապաչտութիլնր
» , ղռբ
ուբի^ւեր
բարոյական
Հարցերու
մէշ կբ տեսնեն
ու
կր քննէսղէստեն
, աւելի
ճիչղ է բսել՝
մի
այն ռէսմկո ւնա կութե ան
մէշ։
Այժմ
, տեւլն
է յայտարարելու
թէ ղղուանք կր պաա -
ճառէ Շէրվանղաղէէ
ապուչ
քննաղ ատու–
թիւնբ
, կատարուած՝
բարո լւսկան տեսա
կէտով
,
Շիրվանղաղէի
ճաչակբ
չի կր
նար
չաւիանէւչ
ղառնալ
արուեստաղ
է աէւն :
Շիրվանղաղ
է աբուեստաղէտ
- ղրող
մբ
չէ * այլ պարզապէս
ղրող
մրն է ։ Շիբ ֊
՚Լ՚՚՚^՚Լ՚՚՚ՂԷՒ
նման՝
Վարուժանի
մասին
նոյն
ասլուչային
ղիառղոլթիլնր
բրած
է
Ա ուրիւաթյ.ան : Բննաղատր
չի
կրնար
կանղ
առնել
նման
Հ րասլա րսէ կախօսոլ -
թեանց
վրայ,
ղե ղեցկաղիտական
աբ ֊
՚քէքէ
զս՚^բկ •
^Լարուժանէւ
տաղաչափութիւնր
եւս ,
որքան ալ
սավան
տաղաչավաւթիւն
բլ -
լայ, կր տուժէ աեղ տեղ,
Բ"՚յց դե -
ղեցէկ է էր ճէղբ
էնքղէնք
մ չակե լու եւ
քարգարելու
։ Օրէ՛նակ
Աղօրիք
քերթուա
ծէն
մչակումբ
, թէ էնչք՚սն
ձեւ փո -
էւած է այդ քերթուածր
, տեսնել
Աէրոլ–
նէէ
՚ 1 ւ ա ւ ա ս ա ր դ / ւ յ *
մէշ–՛
Վարուժան կր սէրէ պատկերներր
, ո -
բոնք
՚՚լերճ
են , ղսւնեղ եւ րնութենէն առ
նուած : ինքն է որ կբ էսոստովանէ
.
« Երկու
մ էշավա
յբեր
ագգած են
վ րաս ,
Վենեաէկր էր Թէցէանո
յով
ե ւ
Ֆլանտրր էր Վանա իքնե ր աէ :
Առաշինին
ղ։1 լներբ եւ վերշնոյն
բարբարոս
իբապաչ–
ւ՛ւ ութ էէ ւնբ
յօր ինած
են ւէրձինս ՝ ղոր սնա–
վւէսո ու թիւնն
ունէ/էք թաթիսած
Րէէալու
մ էւմէւա քն Հայ
րեն էէ
՝»
ող էւն որղ ան կարմի -
բին
մէ շ եւ իբ ծուէածուփ աբե անբ
% ;
Վ^արուժան
նկաբիչ - րանւ-ւստեղծի
նր -
պաստ
մ ր եւս ունի
էւբ
բնա չվսա րՀ էն X
Վե րշապէս
արձանագրենք
թէՎաբուժան
ւոաղանէլ
ն ունէր
բարեչրշուելու
, մէկ
աարէւէն
մ իւսր կբ կատա բե լադո
բծ ռւէ բ
է
իր ղործե
բուն մէկ րնթերցումռվ
իսկ կա
րելի է նչմարել թէ մեծ
բանաստեղծին
բարեչրշումբ
չէբ վերշացած
տակաւին
,
"՛յլ
բնդՀակառակն
նռբ էր սկսած
Հ
Եթէ
քյպբէր
, անակնկալ
յաւլթանա1լներ
պիաի
է։ւար մեր բանաստեղծութեան
: Աեր նոբ
ղ րալնե րէն չատե ր մէկ գոբծով կը Հաա–
նէւն , Վարուժան
անսպառ էբ , ինչպէս կր
Հաստատէ
իր լարին
բաղմաղանութիւնն
իսկ :
Երբ
1913^1՛,
Պոլսոյ
մէշ, «ղրական ա ֊
սուլիս»
մր կբ սաբքուէր ի պատիլ Վա -
բուժանի
է/ործերոլն,
Խաժակ
, յիչելով
Ա—
ղա յեանի
էսօսքբ , կ՝բսէր
Վարուժանի ՚
Ա անո ՚՚նկ , մանուկ, ինձ չխաբես ,
Միշտ կաց այդ պ է ս լոնսաւ֊որ :
կարելի է Վարուժանէւ
կողմէ պատաս -
խւսնել թէ
Հեթանո ս երդերՀ
»է1*
բանաս -
աեոծէ/ չԼստբեց
Հս՚յ
այւոլեսէոը,
չէսաբեց
իր ցեւլբ,
անոր տուաւ
գանձ
մր՝, թան
կաղին
Հարստութիւն
մ բ ։ յ՛բ գէմքր կբ
մնայ
միչտ
լուսաւոր
, փառքի
լուսապսա
կէ մբ մէշ, ու մէչտ
մանուկ, աքն ար -
է՚այայտոլթեամր
, որ եթէ ՚էերշ
չտրոլէր
րլ. կեանքէն
, այգ լոյսբ պէտէ
ճառաղայ–
թէր
նաեւ եւրոպական
ղրականութենէն
ներս : իսկ
Հացին երդը
ոչ թէ
իսոսաում
մրն էր այղ յաղթանակին
Համար,
այլեւ
ապացոյց
մբ՛.
Այժմ
երկու
խօսք
իբրեւ
«խաղաւլեցո՝^
,
Հնօբեայ
ձեւով
, ոբպէսղի
իսաղաղի Վա ֊
բուժանի
Հողին :
«իմ
բաղձանքս է, կբ գրէ
Վարուժան,
էսպաղային
մարղոց
նուիրել
Հղօբ
եբգ
մբ, որ Հայրենիքս
ինծի պէս արարէսծ
մր
ծնած
րլլալուն
չ՚լ՚լշ՚սյ»
:
ՋԱՐԵ2. ԿԱԹՈՂ-ԻԿՈՍհ
ՊԱՏԱՍխԱՆՆԵՐԸ
ԷՋմՒԱԾՆՕՅ ԿԱԹՈՂ-ԻԿՈՍհՆ
ԿՈՆԴևԿՒՆ
ԽԱԲ
Պ է յ ր ո ւ թի
«Ազդակ»,
Գ ահիր էի
«Յուսաբեր»
,
Պոստընի
«Հայրենիք»
,
Փարիգի
«Յառաշ»
եւ Հալէ պի
«Արեւելք »
թ ե ր թ ե ր ո ւ ն կ ողմէ , Մինաս
Թէ օլէ օլե ան
31
Յունուարին
տ ե ս ա կ ցութիւն
մը.
ունեցած է Մե ծ ի Տանն Կիլիկիոյ Կաթո–
ղիկիոս
Զարեհ
Ա-ի հե տ , որ
հ ա ն ո ւթիւնը ունեց ա ծ է իրեն ներկա -
յա ց ո ւ ա ծ կարգ մը հարցումներուն պա -
տասխանեւու գրաւոր :
Ստորեւ ն ո յն ո ւ թ ե ա մբ կուտանք մ ե բ
նե ր կ այա ց ո ւց չի հարցումները , ե ւ անոնց
պատասիանները •
X
Հ . — է ջմի ա ծնայ Հայրապետին , Վագ -
գէն Ա-ի ս տ որա դրութե ամբ
հանրային
սեփականութիւն դ արձուա ծ կոնդ ա կի մ բ
մէջ
կ ՚ ր ս ո ւ ի ,թ է Կիլիկեան Կաթողիկո -
ս ո ւթի ւ նը կը ձդտի «հալածել ե ւ լացնել »
է ջմի ա ծնայ Աթո ււը : Այս կարգի վերա -
գ բ ո ւմ մը հիմ ունի՛՞, երբ մանաւանդ
Հայրա պե տ մըն է որ կ ՚ բ ն է ա յ դ վերա -
գ բ ո ւմբ •
Պ
^ՒւէԿէ՚՚յ
կաթողիկոսոլթիւնր
եբր
ել է ձղտած չէ , ոչ ալ աչխատած
, «Հա
լածել եւ լացնել»
Ա. էշմիածնայ
Աթոռր։
ԸնէէՀակառակն
, ինչպէս
մ եր
նախոբւլնե–
բր,
նոյնպէս եւ մենք
ուղած
ենք
տեսնել
Ա. էշմիածինր մեծ եղբօր
գերին եւ դիբ–՜
քին
մէշ։ Ոչ թէ «լացնելու եւ Հալածե -
լու» Հետամուտ
եղած
ենք, այլ
բաղձան–
քբ ունեցած
ենք անոբ
վեբելքին եւ
Հեղի
նակութեան
բա րձրացմ
ան
Ա. էշմիածնայ
Հանղէպ
մեր
մտածում–
նեբր եւ զգացումները
մենք
յայտնեց
ինք
պաչտօնապէս
եւ յայանի
ժողռվոյ,
Մեծի
Տանն
Կիլիկիոյ
կաթող
ւթեէ
Պատկ
՚ Պատգ • թողուէ ի առաշին
ի՛՛կ
նիս
տին մէշ : Մեր անկեէլծ
մտածումնեբը
եւ
յա յտա բա բութիւննե
ր բ լսելի
էին
ՎեՀ՛
^Վաղղէն Ա. Կաթոգի/լոսէւն
, որ տեղ կր
ղրաւէբ
, այգ վայբկեանին
,
ՎեՀարանի
գւսՀ լէւճին
կից սենեակի
մր մ էշ ։
Կ ա թ ո էլէէ կ ո ս ա կան
բն տ բ ո ւթ ե ան
լաշոր–
ղ ող մեր
ուլշէ։ յնի առաշէւն
էսօսքբ
ուղղե -
ցինք Ա. էշմիածնայ
Աթոռին։
Անրնդռլ -
նելի
ղ արձէսլ , սակա
քն , մեբ
ողշոյնր :
յԱֆվաբան եւ մեկէէն կրնանք յայտաբա -
Դ՛ուք , սիրելի
րնթերցալներ
, դուք ալ
ինծի •էեա ,կր կարծեմ թէ սլւսէոբաստ էք
՝քսւբուժանի
պսւ տաս էսանե լո ւ.
Հայ
Հայ—
Բ^՚նիքր
չի
Ղ՚Լւ՚՚՚Ս
՚ "՚ ւ/Հ
^ԼւԼ ՝՝ "Լա րտանա
յ
ծնած
րլլալուն
•էամար
քեղ, "՛՛վ
ս՚լեէսօ–
՛՛իկ բանաստեղծ
Հայոց,
ուրախ
լեր :
Շ .
ՆԱՐԳՈԻՆԻ
Ս Տ Ա Լ Ի Ն Ի
Մ Ա Հ Ը
Ծ անօթ է ո բ Խ– Մի ո ւթե ա ն ներքին կա–
ււավարական խնդիրները միշտ պատուած
կը մնան յս որհր դ ա ւ որո ւթե ան
մշո ւշո վ
մ ը ։ Ի՞նչ պայմաններու մէջ Խրո ւշչ ե ւ իր
ձեոքն առաւ երկբին ղեկր : Ո՞ր պահուն
սկսաւ վւայ լիլ իր աստղը : ինչ ալ ըլլան
այս հարցերուն ներքին ծալքերը , որոշ է
թ է ծնունդ առին Ստալինի մա ե էն վերջ :
Վիկտոր Ալեքսանտրով, «
Ուկրայնացի
Խբուչչեւբ»
գր^՚ին հեղինակը , կը ջանայ
նկարագրել Ստալինի մահուան պարագա
ները՝ արաասահ1քան հասած հա գ ուա գիւտ
տ եղե կ ո ւթիւննե ր ո ւ լ ո յ ս ին տակ :
^
1952/՛
Յունիսին,
Ատալին
ձեռնարկած
էր Հաւք ա յնաւիար
կուսակցութեան
Համ ա–
ռուսական
՜1^բղ.
Համադէււմարի
պատ -
րաստոլթեանց
: Իր ղէւրքբ
ճչղուած էր
կբ ծբ՚սւլրէր
լուծել
Պ՚՚լէ՚՚՚՚բէ՚ւրօն
, որ Լե–
նինի մամանակնեբէն
վաիսանցու ած էսլ՚մ
—
րական կառաէէա բութեան
վերշէ՛ն
Հ աս -
տատութիւնն
էր :
Պաչւոօն
յանձնեց
իքրու շչելի
, որ կաւլմէ
ու իս՚քրաղբէ
կոէ սա կց ութ եան
նոր ծրա ֊
ղիր ֊ կանոնաղ
իր բ :
՚Նի՚՚իք^ա
ղործի
լծուեցաւ։
Ինքր , որ
1917՛՝՛
եուսակցոլթեան
անղամ իսկ չէբ–,
ծրա ՚
կանռնաղիր
պաարաստելու
պաչտօն ստացած
էր : Ի՜նչ պատիլ. եւ
Ատալինէէ կողմէ
էւրեն Հանղէպ
ցոյց
աբր–
ուած
է՛՛՛նչ բադարձէսկ
ւէստաՀ ութ էււն :
կարւլ
մր փոփո խո ւթ էւ ւն^էե ր չատ կւս —
րեւոբ
էէ՛ն : Ոչ մ իա յն Պ ո լի ա բի ւրօն
պիտի
էէե րէսցոլէ ր , այլ նաեւ
կուսա
կղ ւււ թ ե՛սն
մ ա 1լանէւ ւէսնււ ւմ ին մէշ Ատալէւն
կ՝ուղէր
շնշել
«բոլչեւիկ»
բառը. կր փափաքէ ր որ
կուսակղութիւնր
այսուՀեաեւ
կոչ՚Հւի
«Խ •
Մ է"" թեան
Համ էէւյնաւէար
կուսակցոլ
-
թէււն»
ւիոխանակ
նաէււկին
«Հէէւմառուէէ
—
բոլչեւիկեան
Համալնավար
կուսակցոլ -
թէ՛ւն»
մականուանմէոն
:
«Բ ՛՛լչե ւէւ կն ե րբ» էսնոնք է էէն , որէւնք
Լե–
նինի
կողքին պայքարած
էին
ցաբականու–
թեան
՛լէմ : Բոլորն
ալ , բաղի
Լենէւնէն ,
դնդակաՀ տրուած
է է՛ն էնքաւէէտէ
ի
նկուղ
ներուն
մէշ : \,աէսկէ։ն եւ նե րկա
յ կուսակ–
ղոլթեան
մ իշեւ
չա լա ւնւււ կսէ 1լւսնոլթ
եան
էէ՛էւա կ ՛ո՛ւ՛լ "՛կբ
Ա՚ոէէէլէէնի
անձն
էր : Բ՛՛լ -
չե ւէւ կեան
«Հ ին
սլ ա Հէ" կա խում բ»էն կեն-
գանի
մնացած
մէւակ
անձնա
լ որու թէւ
ւնն
Այլեւս չէր ուղեբ որ «բոլչեւիկ»
րաո ր
գործածուի
• չէբ ուղեբ ենթակա
յ
/՚//՛"/.
ա քն ծր՚ռղիբ - կ՚՚էնոնաղբին
, որուն
Հե -
էլինակներր
անիսնայ ղնղակաՀաբել
տո՛ "՛ծ
է բ , ոբպէս
«լււլրծ ուն օձ»
Հ րա ււլա բա
կ՚՚ւ յ է՛ն
անպատուութեան
մատնել
տալէ
՚Լեբշ
Յս՚մի
տեառն
1952/՚1/ ,
Ատալին
,
աբղէն
է՛՛կ
1լորէւճար
Համ ա չէսա րՀա յին
նււբ սլա -
տե րաղմ ի մբ
^բա՚լիրր
Համա
յնաւիար
դաբձած
Չէ՚նաստէսնէւ
մ ասնակց ու -
թեամբ
(*) :
կբեմլէւնի
տէրր կր պա ա րա ստ ո ւէ ր\)^հՀէ^—
նական պ ա յք ա րին։
Զէր ուղեբ որ ա քս
պա քքէսրր աեւլի
ոլնենէէէյ
«Լենինէւ
բոլչե–
ւէւկեան
ւլրօչ»ին
ներքեւ,
ո ր ւէւէ՝• ե տ ե ւ ,
քսէէլթ անակի
սլա րաւլ ա քէ՛ն , «մ իւսնե րն ալ»
/՚/՛
՚լ"՝՝^՚բբ
պէւէոի
ւէւէէէռարանոլէին
պատմութեան
կուլմէ : Այղ
ւղա րա
ւլ ասյ ին ,
ո"՛ ։է ւլիաէ , ւլուցէ
ւէ ե րաքննոլթեան
են —
թսէր1լուէէւն
«Մ ""կոլայի
ղատաւի ա բու —
թ էււններր» ու երեւան
Հանուէէւն
Եէժովի
եւ
՚ԼԷ՚չէ՚ն՚՚կէ՚է՛
Կ՚՚՚էմէ
սլա տ
րաստոլած
կեէլծ վէՍէսաաթ ոււլթ ե բ ր , էւրոնք Ա ւոէէւլին ի
կռ՚լմէ
ապս՚ղբռւած
է ին :
<;; Հանճարեղ
էւլետ»բ
կ՝ աւլէ ր սլատմ
1էլ -
թեէսն
էէւնւլնիլ իր անձնական
«գբօչակով»
,
«1Ա . Մէաւթեէսն
Համայնավար
կուսակ-
ցոէ թ իլն» , «Ատէսլէւնի
կուսակցութիւն
» :
կւււսակցութեան
նււբ ծրաւլէւրր պատ —
բաստելէէլ
ւղաչտօնբ
Խրուչչեւին
յանձնեց
,
Հնաղանէլ
պաչտօնեայ
մր , որ
առանց
ղժէււարէււթեան
կրնար
ւլրժել
«բոլչեւ
իկ »
բառբ , որէւվՀեաեւ
ղղ ացական
որեւէ կապ
չունէր
այ՛լ
բ՛սո էւն Հեա։
Այս դերէւն Հա–
մար Խ բ՚՚՚֊չչեւր
լ^ւո րած
ժամ անակ , Ատա–.
լ էւն չէր կրնա ր ն ա էս ՛ս տեէէե լ էւբ աո ահ քա
յ–
լեն
կարեւոբ
Հետե լանքնե ր ր : Խրէււշչեւր
՚
կուսակցական
պիւրոքբասի//^ , ապպա -
րատչիքի>՚ձ/ք"է1՛
՚քլ՚՚՚֊է՚՚Բ
զետեղելով
Ատալին
ձեւուի մբ էւրոչած
եւլաւ թէ էւբ
մս/Հէն
՚իերշ
"՞՛է սլիտի
անցնի
իր աեղր :
X
1952/՛
Հսկ՚ոեմբեր
ամսուն Ա
ոսկուայի
՛ՀԷ շ կ՛" յո՛յլ""–
՝>ամա յնա վար -
բոլչեւիկ
կուս ակց
ութ եան
Համ առւււսական
1Տ)ք ^
տ
ամ աւլ ում •"լ՛ր , ուր
ճնչող եւ Հ
եղձուցիչ
մ թնո լորտ
մբ կբ տիբէր : Պ"լէ՛ ա ք՛է՛ ւր"
յէ՛
ան գամն ե ր բ սկսած
էէն
րմ բռնել թէ
րնղ–
Հանուր
քարաոււլաբբ
աքս էբ
Ա՚ոալէւնի
տիէողոսր
Խ՛Մ
իութեան
արաաքէւն ու
նե րքին
քւէէղոէքւոկանութեան
Համար չա -
ւէււէ1էլանց կւււրեւոր ~,արուած
մր
ււլաաբաս–
էոելոլ
էիրայ է :
1 9/"/
Հա էէ՛աւլ ում արին
մէշ Ա աալին
իսօսք չառաւ
կեդրոնական
կոմէւտէէւն քա -
ւլա քական
ղե կո լցո
ւմն
լզելու
Համ ար : Ա–
ոաշէւն ա^ււլամն էր որ կր ՛էբէսժաբէբ այդ
պսւրտականութենէն
: Իբ լռւէւթէււնր բս —
պաոնալիքէւերով
յղէ՛ թուեցաւ
բո լորին :
Իր վ՚էւէսարէն
Ասէլենկաէ
կարւլաց այղ
՚լեկու
ցէււ էքր : Խ րուչչեւ
՚լեկէււցում
կս՚բ ~
դաց
կուէէէսկցական
չարքեբու
կաղմ ակե
բ–
"լութեան
եւ Կ ո ւսւէւկց ութ եան
նււբ ծրա —
՚ւրէւն մասին :
Մոլոաաէ
, կարճ եւ սուիէէրականին
նման
անչոլք
ճառուի
մր աբագ կեբպով
անցաւ
արտաքին
քա ւլա քա կան ո ւթ ե ան
Հարցին
՛քբ այէն X
(*) Ըստ պատմաբան է ի կ ո լ ա յ ե ւ ս ք իի : Շար.)
