2
Յ Ա Ռ Ա Ջ
Վ-ՍՐՈՒԺԱՆԻ ՅՈԻՇԱՏԱխԿԱԿԻՆ ԱՈ֊ԻԹՈԿ.
Պատիւ ըր է ք վսեմական քերթոպին
ՎԻՐԳԻԼԻՈՍ
ճէչգ
աարի
մր աոա^ այս
էգերուն
արձագանգ
^1 ըլլայինք
Հանդէսի
մր, որ
աԼգի
ունԼւյած էրՊրիւսէլի
մէշ–. Հան ֊
դէսր
նռւիրուած էրԳանիէլ
Վարուժանի
կանի ՛համալսարանի
մէ9
ուսանոգուի^եան
յիսնամեակին
,
կաղմա կե րսլոգնե րն էին
ռւսանողեերր,
որոնք կ^աշիսատին
ղադու–
թին մէ9 վառ սլաՀ ե լ Հայ ող ին ել արե -
ւելքէ
ն իրենց Հեա րե րած
աղղ ա յին
շե րմ
զղացումնե
րր կրշանան
ներարկե
լ
իրենց
Հայրենակարօա
ազգակիցներուն
:
Հակառակ
սովորութեան,
այգ ՚էանգէ–
սին րացառարար
գռւրսէն
բանաիւօս
Հ
Է Ր
Հրաւիրուած
՚ ուսանողներն
էին ա յղ օր -
ուան բանաիսօսներր
ելղե դար ուե ստա
կան
բաժնին
մասնակցոդնե
րբ
, իբենց
մաքին
մէշ կա բծէք այգ օբր յատկացուած
էր
մ ասնա
Լոր
արար
մ եծ բանաստեղծին
ու -
սանողոլթեան
, ^
լուսաւորութեան
,
տառասլանքին
, եբկնոլմի եւ ստեղծաղոբ—
ծոլթեան
ժամ ե բուն : ինչ որ տեղի
կ՝ոլնե–
նար սլարղ ոգեկոչում
մբ չէր ^ այլ
փորձ
մ
բ
թափանցե
լու ուսանող
Վարուժ անի
կեանքին
ել ղեղաբուեստական
ղոբծին,
անոբ մէշ ղտնելոլ
Համար
իրենք
ղիրենք
է
մտածե՜լ
, որ յիսուն
տարի առաշ մեծ եղ~
րայբ
մր անցած է այս եբկրէն,
ապրած
իբ Հայրենիքին
եւ ժողովռլրղին
տառա
—
պանքով
, ունեցած
պաչտամունքը
Հայ
մ չակո յթին եւՀանճարին
, եղած
ղ բօչա–
կիրբ աղաաութեան
եւ , վե րշապէս
, ա յս
բոլորին
ձօնած
իր Հրեղէն
երդերը :
Ամէն
անղ ամ որ խօսք ըԱա
յ Վարուժանի կամ
անոբ
ղոբծին
մասին,
բոլորն ալ յուղոլ -
մ ով խառն
Հպարտութեամբ
մր կ՝ րսեն ,
թէ ան ալ ապրած ու երկնած է մեծ մչա
կոյթի ու անցեալի տէր ա յս երկրին
մ էշ ,
աչակեբտած
անոր լուսաւորութեան
վա -
ոաբաններէն
մէկուն եւ անցուցած
, նիւ -
թական թէ բարոյական
ղժոլարին
օրեր ,
ինչպէս
իրենցմէ
չատեր , մինչեւ
այսօբ
Նոյն այգ Հանդէսի
վերշաւրոլթեան
,
ուսանողնեբր
յայտարարեցին
թէ
որոչած
^են յուչատախտակ
մր զետեղել
կանի մէշ^
ուսանողութեան
չրշանին
Վարուժանի
^^ւակած տան վրայ, որ յետագային
պէտք
ք
1 առեա ր էոեսա կ մր ուխ
ո լ էս տ ա սւ եղի
ուսա—
նողներոլն եւամէն Հայ անՀատի
Համար։
Ամ է ն դբասէր
Հայու
սրտին
խօսող ա յս
չուբր
շերմ օրէն
րնղոլնուեցաւ
նեբկանե
րուն
կողմէ , որոնք այգ օրն իսկ մաս -
նակցեցան
յռւչատախտակի
չինոլթեան
ծախքերուն
:
Տարի
մրն է անցած եւ աՀա
ուսանող֊
ներբ կբՀրաւիրեն
էքլրոպայի
բոլոր Հա -
յեբր
անիստի ր ներկա
յ րլլա լու
բացմ ան
Հա^ւդիսութիւննեբուն
: Աակայն,
այժմ
"լզաիկ
արձանագրութիւն
մ ր չէ ոբ կը
դրուի
ցած
լի կ եւ մ օտաւոբ
ապադ ա
յին
փլչեէՈէ– վտանգին
ենթակայ տան մբ վր—
րա I , ա ւլ փառաւոր
յուչատախտակ
մ բ ,
Վարուժանի
մեծադիր
ղիմանկարով
եւ ե–
րեքլեղոլեան
ա բձանադ
բութ եամ բ , ոբ
դռրծն է ֆրանսացի մեծ
քանդակագործ
Րոժէ Պառոնի
։
Այնքան մեծ նչանակութիւն
ստացաւ
ա յս ձեռնաբկր
, որ Հ ամ ալսա րանի տես -
չութիւնբ
Համ աձա
յն գ ան ուե ցաւ
Հ աստա–
տութեան
կեղրոնական
մատեգարանին
մէշ լարմար տեզմբ յատկացնել
անոր ;
Ի՞նչպէս
, սակա
յն , սկսաւ ա յս դործբ ,
որ այսօր ստացած է Համագգային
բնոյթ,
կանխապէս
ծրագրուած
յայտադրի
մբ
արդի՞ւնք, թէ Հետեւանք
երիտասաբղա -
կան խանդա վառ ութեան եւ
«անՀեռատե–
սռւթեան»
, ինչպէս
ուղեցին
որակել
կարդ մր սկեպտիկ
անձեր; Ո՛չ մէկբ, եւ
ռչ միւսը։
ԱնՀատական եւՀանրային չաա •
մր դործեբու
նման , Հոս ալմեծ դեր խա– \
ղացին
դէպքերու
առած
բնթացքր
, ձեռ -
նարկին գտած
յաշողոլթ
իւնբ եւ քաշա
լե–
րութիւնբ
, ստեղծուած
խանղավառոլ -
թիւնր,
մանաւանդ
Պելժիոյ եւ Ֆրանսա
յի
Հայ մտալոբականութեան
մէշ։
Տարդ աչխատանքր կբ տարուէր
լռել —
եան • բացի
սեղմ չբշանակէ
մր , ոչ ոք
տեղեակ էր մ անրամ ասնոլթեանց ։
Այսօր , երբ ամէն
ինչ իբ ամենա
յետին
կէ տե րով ծրաղ րուած ու
կանխատեսուած
է , եւ քանի մբ օրէն
տեղի
կ՚ունենան
բացմ ան Հանդէ սն ուՀայ մ չակո յթին
նը–
լի
րուած
եբեկոներբ
,Հաբկ կր
զգանք
ներկայացնել
յոլչատախտակին
«պաա -
մութիւնբ»
:
Առաշին
աչխաբՀամաբան
ու
թրքական
դառաՆոլ
թիւններբ
Պրի ւսէլ են նետած
,
"է
֊րիչ չատ մր Հայերու
կարգին
,
մաբդ
մր,որուն
սիրտը րաց ԷՀայկ
.ամէն
արժէ
քի ՝- Պ– Խաչիկ կարապետեան՝
ոբ բաիս–
աբն ու եբշանկութիւնն
է ունեցած
Պոլ -
սոյ մէշ ա չակերտելու
Գանիէլ
Վաբոլժաս–
նի , սնելոլ
անոբ
բոցեղէն
չունչով,
մաս
նաւոր
սիրով կր Հետաքրքրոլի
այն
ամէն
բաներով, որմօտաւոր կամ
Հեռաւոր
կապ
մ բ ունին իր նաՀաաակ
ուսուց
չին
Հետ է Տարինեբու
րնթացքին,
տաէ^ուվր—
րայ է բրած կան քագաքբ
, անոր
ձղած
Հետքերր
ղտնելռւ
Համար , ժբաշան
պբբ–
պրտումնե
րով գտած է տա՜րա բախտ
րա—
նաստեղծին
բնակած
տունը,
ծանօթա -
ցած չատ մր անձերոլ
Հեա,
որոնք
ճանչցած
են Վարուժանբ
,
Համալսարանի
գաս լ^կե րնե րէն
մ ինչեւ
սրճարանի
մէշ ի–
րեն գարեշուբ
բերող սպասեակր
. ՚ .
Ատեբիմ
խօսակցոլթեան
մր բնթաց —
քին , օր մր , Պ. կարապետեան
յա
յտնեց
որ ուսանողները
ղ ովե լի դործ
մբ կատա
րած պիտի
րլլա յին , եթէ Վարուժանի
բը–
նակած տան վրայ ա րձանա ղրութ
լին մր
ձղէին ։
Գաղափա
րբ սեփա կան ութ իւնբ
դարձաւ
ուսանողեբուն
, որոնք
ձեռնարկեցին
անոր
իրաղործման
%
կանի մէշ Վարուժան
բնակած է
եբկյար
կանի տան մր մէշ, ոբ կը դտնուի երկ -
ր որղ ական
նեղ փոդոցի
մը վրա
յ . այս
աննչան
տունը
կրնայ
քանի մր
տարիէն
քանդուիլ եւ փոխարինուիլ
նոր
չէնքով
մբ . տ յնպէ ս որան իմ աստ էր
յուչատախ
տակ
մր գետ
եղել ա
յնաեղ
Տանգուղն
որոչումով
մբ,
ուսանողնեբր
դիմեցին
ուղղակի
Համալսարանի տես -
չութեան
, որպէսդի
Հ աս տատ ո ւթ իւն բ ,
ուր
1905 - 1909
տարիներուն
Վարուժան
Հետեւած է քաղաքական
ել
րնկեբային
•
դիտոլթեանց
եւ վկա յուած
նոյն
ճիւղէն ,
յարմաբ տեղ մր յատկացնէ
Հայ մե -
ծաղ ո յն բանաս տե գծնե րէն
մ էկռւն
յիչա -
տակին
նուի րուած այս
յուչարձւսնին
1
^վերատեսուչին
գրական
պատասխանր ,
որ
"ԿէզբԸ
անՀաւանական
կր
թուէր,
անպատմ ե լի ուրա խութ
իւն
պա աճառեց
։
Այգ օբուբնէ
սկսեալ,
ձեռնաբկր կր ստա
նար աւելփ մեծ ծաւալ եւնչանակութիւն
,
արդարեւ
ծիծաղելի
պիտի
բլլաբ
այլեւս
ղոՀանալ
պւլտիկ
մ՚ետաղյեաք
տախտակի
մր ղետեղոլմով։
Աիւս
կողմէ , անսա լով
ֆրանսաՀա
յ
ղ րողներու,
մասնաւորապէս
փօլատեանի եւԹօփալեանի
խո ր
՛է
ուրդնե—
բուն , որոչուեցաւ
կանղնե
լ մնա յուն
ե ւ
գեղարուեսաական
արժէք
ներկայացնող
յուչաբձան
մր :
ԱՀա
այսպէս է որ դաճէ
կաղապարը
պատրաստուեցաւ
Փարիղի
մէշ,
յայտնի
արուեստազէտ
Ո՚ոժէ Պառոնի
կողմէ , իսկ
րբոնղէ
ձոլլոլմր՝
Պրիւսէլի
մէշ . չափերն
են
82 X 56 ,
Վարուժանի
մեծադիր գի ~
մանկարով եւ երեք
լեզոլեան
արձանա —
գ բու յիւններով
(Հա յեբէն
,
ֆ բանս ե բէն ,
ֆլամաներէն)
Հ
Գլխաւոր
դժուարութիւնն
էր
անչոլչտ՝
ապաՀովել
նիւթականր
, մեծմտաՀոգոլ -
թիւն
Ուս՛ Ա իութեան
Համար որմաս-
նաւոր պիւտճէ
չունէր
, ոբպէս գի աւելի
քան
300 "000
ֆբ • ֆրանք յատկացնէր
այս
ձեռնաբկին : Շուտով
Պելժիոյ եւ Ֆրան -
սայի
մէշ կագմռւեցան
յանձնա խում բեր ,
եւ ի պատիլ
մեր ժոդովուրղին
, պէտք է
ըսել որչատ չանցած
սկսան
ղում ա
բնեբբ
Հասնիլ,
ՀետղՀետէ
բալարաբելով
պա -
Հանշնե բր
Հ
Վարուժանի
անունր սկսած էր
արդէն
չրշան
րնել ոչմիա քն Հայկական,
այլեւ
օտաբ չրշանակնեբու
մէշ. նոյնիսկ տեդա
կան
մ ամ ուլիւն
մ էշ յօգուածնե
ր
երեւցան
Հայ գրականութեան
եւ Գանիէլ
Վարու -
ժանի
մասին : Այսպէս է որ Հետքր
դ տ–
նոլեցալ
իր ուսանողական
չրշանի
րնկեր–
ներէն
մէկուն,
Պ. Փիէռ
Մաղի, Ասթան -
ղէն ։
Պաբոնբ , որուն Հետ անմիշապէս քա -
րարերութիւն
Հաստատուեցաւ
, եդած է
չաա
մ աեր իմ րարե կամ Վարուժանի
եւ ,
յետագային,
Ա.Զօսլանեանի
,
երկուքէն
ալ
ունի , Հեաարքբական
նամակներ եւ
յուչեր, իբ միշոցալ
գտնուեցան
"՚՜րէէ.
ծանօթներ ալ, որոնք
բոլորն ալ Հիացու -
Անուրանալի է չա րժ ան կա ր ին
ղ աստիա—
րակիչ
ղերր արդի
քադաքա
կր թո ւթ եան
մէշ՛. Անմիայն
ժամանցի կամ
Հաճոյքի
միշոց մրչէ , այլ նաեւ
ժողովուրդին
դաբդացման
սատաբոզ
աղղակ
մբ եւ ՚(ի~~\
տութեան
թանկադին
աշակից
մբ :
|
Անչռւչտ՛
ոմանց
֊էամար ալ չարժանկա—Հ
րբ մարդկային
րարքերբ
ապականող
ու |
բարո յական
րմրոնումնե
րր
խաթարող
՚
գոբհ իք մրն է , ցուցադրուած
կարգ մր
ժապաւէններու
ղ այթակղեցուցիչ
Հանղ ա—
մանքին պատճառաւ
:
Միա
յն դ իտական
մ արզին
մէշ շարժա—
նկարին
բերած նպաստբ
անդնա~։ատելի է :
Անոր
մ իշոցաւ
կ՚ուսումնասիրուին
չա բժ—
ման բոլոր
ձեւերն ուա րադո ւթ իւննե ր բ :
Օրինակ,
եբկվայբկեանր
Հարիւբ
՚էադար
պատկերի
լուսանկարում
ով կարե լի է
ցուցադրել
ղէնքի
մ ր գնդակին
անցքբ ,
կամ միշաէոներու
թեւերու արագ թափա
—
•փարում բ ՝.
Յետո ք , անմեղ կբ ծանօթացնէ
անտե —
սանե լի մանրէներու
ւլ ո բծ ունէութեան եւ
կեանքի
այլ
մ անրամ ասնութիւննե
բուն :
Կբ ցո՚֊ցագրէ
ովկիանոսնեբու
ղաղտնիքբ
^
բնական
ղանաղան
երեւոյթները
, ժողո —
վոլրդնեբոլ
րարքերբ
,
վիրաբուժական
դո րծ ոդոլթիւննե
ր բ , բնութեան
դե ղե ց կու—
թիւններբ
, երկիրներն ու քադաքնեբր ;
Ան չուչտ
կարելի չէ մի առ մի
թուել
չա բժան կարին
բոլոր
յա տ կութ իւննե բր ։
Այնքան այլաղան
են անոնք ու անՀաչիլ ;
Տարդ,
չաբժանկարր
ան յաղթաՀ ա րե լի
կբ նկատռւէբ
,
մրցակիցի
մը չդոյոլ -
թեան պատճառաւ
, .— եւ կըրարղ աւա -
ճէբ : ՀԱսադեբ»բ
առասպելական
ղոլ -
մարներ կբ չա-էէին. Հաղարաւոբ
անձե —
բու ապրուստի
միշոցն էր այղ ճաբտա —
րարոլեստր : Աակայն,
յանկարծ
վաան -
դա լոր
մ րցակից
մր ցցուեցաւ
: Հեռատե—
սիլր , որսկսած է արղէն
լ՚"–րշ
՜քարուած
մբ տալ չա բժան կա ր ին : Ամերիկեան մեծ
րնկեբոլթիւննեբ
մաաՀ ոդոլթեան
մատ -
նուած են եւ միշոցներ կր խորՀին Հա -
կաղղ ե լու Համ ար
Հ ե ռա տ ե ս իլին
ստացած
թափին : Մինչեւ
1 9 5 4
Ամերիկայի մէշ
ծախուած
են Հ եռա տես
իլի
2 8
մ իլիոն
կաղմածներ : Ուրեմն
2 Տ
միլիոն լ^տա -
նիքներու մեծ մասր
ներկայիս կբ բացա–
կ՛ոյի չարժանկարի
սրաՀներէն : Զանցա -
մով կ*արտայայտոլին
Վարուժանի մա —
սին, որուն տաղանգբ
ծանօթ է եղած բո—
լորին :
կ՛՛արժէ որառանձին
անչխատանքով
մր
սլրպաումներ
1լաաարոլին
մեծանուն բա —
նասաեւլհին
Պելժիա
բնակութեան
եւ ու—
ս ան ո ղո ւթ ե ան շուրշ , ա յս կե բպով չատ
մր աղօտ մնացած
կէտեր
կրնան
լուսաբա
նութիւն
գտնել .,
(Եաբ.)
ԵՐՈԻԱՆԳ
ԲԱՄՊՈԻք-ԵԱՆ
Խ ՐԻՄ Ե Ա Ն
Հ Ա 8 Ր Ի Կ Ը
•
Բայց
ամէնից չատ կր սիրեմ Խորենա -
ցռլ
ողբր , անոբ
Համար ես մի
եղանակ
եմ
շինել ու կԳրղեմ։
ինծի կըթ ուա ք ,
թէ այդ ողբր Հայ աղղի ճակաաագիրն է
ու ա մէն դարոլ
ողբր , ինծի ա յնպէս
կ՝ե–
րեւայ , թէ ԲեբթողաՀայրն
Ա ովսէս այս
օրերին
Համար է ղրել
. . .
Յանկա րծ
յի չեց Նա բե կացուն եւ ոդե -
ւոբուած
խօսեց
Նա բեկի
վանքի ,
Վանայ
ծովի
գեղեցկութեան
մասին , անդիր ա -
սաց Նարեկացու
ադօթքեերից
,
պատմեց
նրա տեսիլը, նրա մասին
եղած
ժողովբ
—
գական
աւանգութ
իւննե րր :
Նարեկացու
կոյս
Հոգին
միայն
կրցալ
Հասկանալ
Բրիստոսին եւ տուեց
քբիստռ—
նէութեան
բանաստեգծութիւնր
: Այսպէս
ամփոփեց
Հայրիկն
իր խօսքբ ։
X
Յաշորգ
երեկո
յ Հա յրիկը չաա
ուրախ
աբամադրութեան
մէշ էր , պայծառ
դէմ
քով , ծալապատիկ
նստած
բաղմ ոցի վր~
րա յ ղիրք էր կարգում եւիր "իրելի
մ եծ
4ԼՎանիկ1^ կատուն նրա
կողքին
անուչ
մռմոռւմ էր ։
-
Ն"աիր , աղաս , խօսինք
, գիչեբն
եր
կայն է% Մի փոքրէկ
գաւաթով
սուրճ
խմելուց
յեաոյ
ոլորեց
մի Հասա պապի -
րոս եւ սկսեց
ծխել ու ղուարթագէմ
խօ–
սել ..
Գուն ալ կր ծխես, տեսել
եմ , սուր
ճին Հետչատ Համեղ
կ՝ ՐԱ՛"
յ
ծխելբ ,
Բ՚"յՅ
դէ՚"ՑԻ՚Ր՝
Հայրիկին
մօա
շբլլար
ծխել,
միաբան
մր կր նկատէ եւ աչխաբ–
Հով մէկ չաւ կ՝րնէ , թէ Հայոց
կաթողի -
կոսբ
թո
յլ կուտա յ տղանեբոլն
իբ մօա
ծխել ,
ա յստեղ
Հա յրիկր
երկար եւ.
բաբի
ծիծաղեց
, ատոր
Համար
քեզ՛
մուչտուկ
մբ կր նուիբեմ,
իմին
մռւչ -
տուկնեբից
, դուրս բ
ծխի՚լ՛
Ապա վեբցրեց
էքբ ո լսա ւլ էմ ից
ոււլաբ -
կուած
ձիթենու
ճի՚֊ղից
չինած
մի մուչ -
լ.ուկ եւ նուիբեց
ինձ :
Գրանից
յետո
յ Հա յրի^լն
սկսեց պատ–
մ ութիւններ
անել , փոքբ
ծիծաղելի ղէպ -
քեր , անցեալի
վերյիչումներ
;
Որքան նբա յիչողութիւնր
թարմ էբ \
նոյնքան էլնա թռիչ^ւեբով
էբ խօսում •
մէկ պատմ ում էբԱ ուլթան
Համ իաի
մա–
սին , մէկ Մ ուչի մի
ղիլղի
մասին
մէկ
նկար աղբ ում է ր
բանաստեղծա -
կան գո յներ ով մի լեռ Վաս պուր ակա -
նում, մէկ խօսում էր Լոնտոնի
մոլգէյ -
նեբի կամՓարիղի
մասին;
է լ ինչ որ
պատմում էր, բոլորն
է լ
Հետաքրքրական
եւ ղեղեցիկ ,թէ ձեւի տեսակէաից
,թէ
նիւթի։
Իր բաղմաբովանղակ
եւ նչանա -
կալից
անցեալից
, ինչպէս
մի առասպե -
լական
Հարուստ
դանձաբանից
,
Հանում
էբ թանկաղին
գոՀարներ
յուչեր եւ.
ա յ դ յուչերով
ոդելո բւում
է բ , թաբմ ա -
նում առոյգանում
: Ն՛ո ապրում էբիր
անցեալով
: Այդ յ " ՚ – չ ե ր ր մ եբ
ժողովուրդի
\9բդ
զարէ
ամ բողշ
պատմութիւնն
էին,
՚ ^ է ԼՔ^՚Լ Ոդիսական
, որի ստեգծալն ու
չատ
անցքեբի
ականատեսր
բռնած քեղ
Հայրական
ձեռքով
աանում է Հա քաստա–
նի խորչերբ
) վանքե րն ու ա լե բա 1լնեբ ր եւ
եւրոպական
պալատներն
ռւ վե-^աժողով
—
ներբ : Հսկայական
կալէյղոսկոպի
մէշ
գեռ դու աեսնում ես Մասիս ու Մռն -
Պլան, Բփէունէեաց ծով եւ Բոսֆոր
, Հայ
ա չխա տ աւոր
ղեղշուկին
ել
աւադակ
քիւրտ
րէկին.
Հայ ղո րծ ի չնե բ ին՝
Գրէ–
գոր Օաեանին ու Րաֆֆիին ել
վայբագ
փաչաներին
, Աուլթանին եւ
Պիսմարկին
եւա
յլն եւա
յլն :
Զարմանում
էինրա Հրաչալի
յիշռղոլ -
թեան
վբայ , մանրամասն եւ
դեղաբուես–
տօբէն
նկարաղրում էրբնութեան
գտնա
֊ •
յլան տեսարաններ
ր ել այցելած
քաղաք -
ներն ուշքեղ
շէնքերր :
Յիշում
էբ ,
օրինակի
Համար , ՚^Օական
թուականների
մարղկանց
խօսքեր
ը ելանցքեբի
օրերը •
նոյնիսկ,
կարծես,
ոչինչ չէբ մոռացել
: –|
Երբ գուբս
եկայ
ՎեՀարանից
, մաա - |
ծում էիինքս իմ մէշ, մեծ մարղիկ
չեն
I
հ ե րանում :
Հ
X
միչտ
Հետաքրքրւում
է ր դիտական
1
ղ ր -
րական
, քաղաքական
նո ր ո ւթ իւննե րով ։
Մի երեկոյ ասաց
ինձ.
Գոլն լսած կա՞ս ան գերման
գիտռւ—
նի մասին
, Հեկէլ
կ՝բսեն
։
Ա յո , Վե֊,ափառ
Հա յրիկ
, նա Տար–
վինի մեծ աչակերան է ներկայոլմս ;
Անցած
օբր ճեմարանի
ուսուցի^ե -
բէն մէկր պատմեց
ինձ անոր մասին , ան
աարվ ինա կան ութ իւնբ
նոր ել
ղօրա
լոր
փասաերով կբ Հաստատէ
, ոբ Աստուա -
ծաչունչի
պատմածր
մարղու
մասին~
ա—
ոասպել է սոսկ, այլ ճչմաբիտն
այն է ,
որ մարդն
անասնական
ծադում
ունի : Ե"
ալ կր կարծեմ
, որ այդպէս է ,
քանզի
մարղու
մէշ չատ անասնական րան կայ ։
Բրիստոս
ատոր Հետ կռուելու էր եկել՛
ան կ^ուղէր
մարգուն
, ոբ անասունի որ -
դի է, աստծու
որդի
դարձնել։
ճիչդ է
Յիսուս
, ատոր պիաի
ձգտինք
մենք աս —
արծ ուն որդ եղ րուե
լ
յ
X
Մէկ - մէկ պատմիչ
Հայրիկի
իմաս -
տուն
ղբո յդնեբբ
, սբամիտ
խօսքե րն ու
կատակներ
ր եւ յուչե բր
մ եծ
դրութեան
նիւթ է –՚
ԱՒԵՏԻԲ
ԻԱԱՀԱԿԵԱՆ
Հայրիկր
նոյնպէս չատ Հարցասէր էբ
է (3 Շար–)
