1
Յ Ա Ռ Ա Ջ
ո֊ելի
թիւ֊ մը չէ այս,
սրու֊ն
Հեսյեւանքով
արդէն
սչսւկսսւծ
է ժասլալէններու.
սքատ -
րսւսսւութէան
քանակր
եւ երեք
Հազսէրէ
աւելի
սրաՀնե
ր փակած
են իրենց
դռնե–
ՐԸ՛՛ Անգործութեան
մաանոլած
են րադ
-
մ աթիւ
դերասաններ
: Աւելցնենք
սա –~
կա
քն , որ շարժանկարի
աագնասլր–
ունի
նաեւ
ս*յլ ւդաաճաոներ
: Կայ
մանաւանդ
յառածդ
իմ
ութ եան սաեղծած
անորոշ
վի —
ճակը,
նոյնքան
մաա\ոդիչ
:
Շարժանկարի
սրաՀներուն
աէրերը
կը
դանգաաին
կաաարուած
բարեփոիսումնե
-
բէն,
ցուցադրութեան
դործիքներուն
ել
պաստառին
յաճաթակի
փոփ ո
թութիւննե–
բը
նիւթական
ծանր
զոՀ ոդո
ւթ իւննե
ր ո ւ
դուռ
կբ բանան :
Բանի
մը աասնեակ
տաբինեբու
ընթաց
քին
, ինչպէս
բոլոր
ճա րտա բա բուեսսւնե
-
րբ
չարժանկարն
ալ Հսկայաքայլ
ոս —
տումնեբ կատաբեց
: Համր
մ ապաւէննե
-
^ոլն
յա^^ո
րդե ցին
թօսուն
ժասլաւէննեբր
:
Ցեաոյ՝
դունաւոր
: ՚Լ,երկայիս՝՝
ծաւալուն
պաստաոնե
բ
Համ
ա յնա պաա
կեր մր կ՝
(նդ֊
ւլբկեն
ել իրերուն
կուտան
ցցուն
երե–
Շ արժան կարի առա^ն
ւլ ործիքբ՝
ֆ օ -
թ ո ֆ ո նը ,
Հնարուեցաւ
1891^1՛
Տեմրնիի
կոդմէ։
ա2ին
էաիսրնի
քինէթՈսքոՓը
կ՝օդտադործէր
ժապաւէնր
:
Գարձեալ
3892^1՛
Մսւբէյի
քրոնռֆււթոկրաֆը
^(՚մր
Հանդիսացաւ
արդի
չարժանկաբին
:
Եսկ
ճա րսքա րա րուեսաական
իրագործում
ր
կր
պաբաինք
Լուի եւ Օկի՚-ոս՛
Լի՚-միէռ
եգ -
բայրնեբոէնւ
(1895) : փրոնոֆււթոկրաֆը ,
"Ր
1896^1»
օգաագո բծուեցաւ
Լէ ոն
Կռ -
մոնի կոգմ է , վաթսուն
մ իլիմեթր
ր" յն -
քով
ժապաւէններ
ունէր : Լիւմիէռ
եդ
-
րա
յրնե բուն օգաադործած
ժապաւէննեբր
ունէին
միայն
35
մ իլիմեթր
լայնք։
Այս
վեբ^իննեբն
են
որ
րնգՀանրացան
,
ա -
մէն տեսակէտով
նպասաաւոր
ԲԷԼ՚^Լ՚՚՚Լ
՚
\քաւալուն
պասաառի
վրաք
թոչոբւլուած
պաակե
բնե
բու
ց
ո
լցադ
րո
ւթ
ի ւն ր
իրագոր^
ծուեցալ
դարձեալ
Լիւմիէռ
ե
դրա ք
բնե
-
բուն կոգմ է
1900^
Փսւրիգի
մ ի9ագգա
յին
ցուցաՀանգէսին
րնթացքին
:
ք/Այն
թուա
կանին
քք՚աուլ ֊ կրիմոլան
— Աանսոն
ժա–
պալէններր
,
70
միէիմեթր
լայնքով
, րն–
դարձակ
Համայնապատկեր
մր կր պար —
դեւէին։
Աակայն
չրնդՀանրացաւ
եւ չու-ւ–– .
աով
արգիլուեցաւ
աաոր ցուցադ
ր ութ
իւ -
նր,
քանի
մր
վտանգաւոր
Հրդե՛հներու
պաաճառ
գարձած
րլլալով
,
Փա
ր իւլի
մէշ։
Արդի շարժապատկերր
օժտուած
է րնա—
կան
գոյներով։
Խօսուն
է ։ Տ"՚շողած
է
նաեւ
«Երրոբդ
ծաւալրֆ
, այսինքն
թո -
րութիւնր,
որ պատկերներու
ցցուն պատ—
րանքր
կ՝ րնծա
յէ տեսոգութեան
:
Ֆրէա
Վ՚ոչլրրի
սիՕէււալքան
թէեւ
պաաեբագմի
րնթացքին
օգտագործ
ուեցաւ
Ամ
երիկեան
լ ունակին
կոդմէ , սակայն
շրնդՀանրա
-
ցաւ,
գոբծնակւսն
գժ ո ւա ր ո ւթ ե ան ց պատ—
ճառաւ
: Օրինակ
, ատոր
ցոլցագրութիւնր
կր էգաՀանշէր
20
մեթր
երկայնքով
պաս
տառներ՛
շատ
յ^իչ սբա-^նեբ
կրնային
լր—
բացնել
այգ
սլայմանր
:
«Ֆօքս»
րնկերոլթիլնն
՚ էր որ
աոաշին
անգամ օգտագործեց
Փրօֆ
. Հանրի
Բրէ֊
թիէնի
Հնարած
սինէԱ՚ւԱսքոփը ,
ռր
ինչպէս
դիաենք
, չայն պաստառի
վրայ
կր ցու -
ցաց բուի ել րնդ արձակ Համայնապատկե
-
րով
մր աւելի
խորութիւն
կ՝րնծայէ
աե–
սարաննեբուն
: « Վաբնէր
Պրոս^
րնկեբու^–
թիւնր
եւս Հեաեւեցաւ
«Ֆօքս^ի
,
սինեւքա–
սքոփի
գրութիւնր
րնգոլնելռվ
:
Անչուչա
այս
ալ ունի իր
թ ե բութ իւննե
ր բ : Պատ
-
կերներր
անՀամ եմատօբէն
թո չորնալով
,
յառաշ
կր բերեն
լո յսին
թոտորումնե
ր ,
պգաոբելով
պատկերներր
պաստառ ին եր
—
կու
կոգերռւն
վրա
յ : Այս թերութ
իւննե
րր
նկաաի
ունենալով
կարդ
մ ր
Հնարիչներ
թորՀեցան
պատկե
րնե բր
լուսանկարել
յ ապաւէնին
երկա յնքին
: էէճճ» Հ ավ(ւլ1թավ|ւ–
(լլւ1ւ1ւ
անունով
Հ րապա բակ
ե լաւ
նոբ
ժա–
պաւէննե
բ , որոն ք թէեւ
կր
ցուց աղ
բէին
պայծառ
պատկերներ
, սակայն,
ատոնց
լուսարձակում
ր (փբոժէքսիոն)
կր կա
-
տարուէ
ր
Հ ո բիղոն ական
ղ իր քով , վւռթա–
նակ ուղդաՀայեացի՝
ինչպէս
սռւէոբռւ
—
թիւն
է : Ֆրանսա
լի մէշ միայն
«Փարա
-
մաունթ»
րնկերութեան
Փարիղի
սրաՀր
կր ցուցադ րէ
իրական
վ իսթա վ իղիոնհ
ժապաւէննեբր։
Նոյն
անուան
տտկ
"՚յԼ
սրաՀնե
րոլ
մէշ ցուցադրուածները
ընդօ -
բ ինա
կ ուած ժապալէ
ններ են :
Այժմ «Թոտ
- Ա. 0-»
միացեալ
րնկե
-
րութիւնր
կբ նաթատեսէ
պատրաստել
Օէ>
միլիմեթրի
լա յնքով
ժապաւէններ
:
Եսկ
ցռւցագ րութեան
Համաբ
ժապաւէնին
լայնքր
պիտի
րլլայ
70
մ իլիմեթր
,
որուն
՛է
ինդր՝
ձա յնագբոլ
թեան
Համաբ
: Պիտի
ունենա
յ երեսուն
նկաբի
ա րտդո
ւթ
իւն
ե բկվա յբկեանի
մէշ :
Նռ
յն րնկե բութ
իւնր
դաած
է նաեւ
128
անկիւնային
աստիճանի
տեսռդական
յտտկոլթեամր
օժտուած
լու—
սանկաբչական
ապակի
մր։
Եսկ
«Ֆիլիփո^
րնկերռւթիւնր
իրադոբ–
ծած
է ցուցադ րութեան
դոբծիք
մր ,
ոբ
կր յարմ արի որեւէ
լայնքի
ժա պաւէննե
-
բու
լուսարձակման
: Պտակերներռւ
արա —
դութիւնն
ալ փոփոխե
լի է
յ
Այս
բոլոր
նորութ
իւնէնե բունւ վրայ
ծան
րանալ
Հնարաւոր
չէ այս
սիլնակներէււ
մէշ
: Աքս քանն իսկ
ղ աւլափաբ
մ ր
կուտայ
չարժանկաբի
ձղտումներուն
մասին ,
որ
ստիպուած
է լ^ղլաքնել
իր Հոբիդռնր
, ե–
թ է չի ցանկար
կ լան
ուի
լ
Հեռատեսիլէն
ԳՈԻՐԳԼ-Ն
ՊՕՅԱՃԵԱՆ
Ս.Լ Ե ՔՍԷՅ Տ Ո Լ Ս Տ Ո Յ Ի
Ծ Ն ւ Դ ե Ս Ն 75 ԱւքէԱԿԸ
ԱՏԱՑԱՆԲ
ՀԱՆԳկԱ ԱՄՍՕՐԵԱՅ
Օղռստ
. - Հոկտ
.
թիլ
8 - 10
1957,
Վիէննայի
Մխիթար
-
եան Միաբանութեան
պաչտօնաթերթ
ր ,
բանասիրական
ճոխ բովանդակռւթեամբ
:
Տարեկան
րաժնեւլին
վեց տոլար,
բոէոր
երկիրներու
•^ամար :
ՀԱՅՐԵՆԻԲ
ամսագիր,
1957
Գեկտ
.ի
թ ի ՚ ֊ Ր դրա կան յօդուածներով
եւ ուսում
-
նաս
ի
րո
լթ
ի
ւննե ր ուի : Տօրգ աարի , Հրատ՛
«Հայրենիք»
Հ րատա բա կչա կան
ի
,
Պոս —
թրն
: Բաժնեգին
՚իեց տոլար %
Այս
տարի
կր լրանայ
խոբՀրգային
ան
ուանի
ղբուլ
Ալեքսէյ
Տոլսաոյի
ծննդեան
"էամեակբ։
կասկածէ
վեր է, որ խորՀր
-
գային
ղբականութեան
ապրող
դէմքերէն
աոաշին
ղծի վբայ
կուգայ
տն՝
Իլիա
կՀ֊
բէնպուրկի
եւ կաբւլ մր ռւբիշնեբու
Հեա։
Անոր Հոշակր աաբածուած
է ոշ
միայն
Խ • Մ իութեան
սսէՀմաննեբէն
նեբս
,
այլ
նաեւ , բաղմաթիւ
թա
րդմ
անութիւննե
ր ո լ
շնորՀիւ
արաասաՀմանի
մէշ :
Սակայն
դաղտնիք
չէ , ոբ Ալեքսէյ
Տո–
լստոյ ,
բոլչեւիկեան
յե ղա փ ո թ
ութ ե ան
սկղբնական
տարիներուն
,
քիուսաստանի
մէշ
կաաարւււած
յեղաչրշոլմր
նկատեց
«սուբսափելի
աբՀաւիրք»
եւ
բաղմաթիւ
այլ
Ո՚ռւսերոլ
Հետ
ւլաղթեց
արաասաՀ
-
ման,
ուր մնաց
մինչեւ
1923
Յուլիս
ա -
միսր։
Բայց չկրնալով
դիմանալ
Հայրենի
քի
կարօաին
, ու
ղւլ ալով
որ իբ
ղո
յու
- ,
թիւնր
ան իմ աստ
է առանց
իբ
ժ ո ղո վո
ւբ~ ՚.
դին՛ Հեա ամենօրեայ
չփման
մէշ մնալու
, *
բռնեց
վերադարձի
ուղին
եւ իբ մեծ աա–
\
դանգին
չնորէիւ
ներման
արժանացաւ
ու՛
դարձաւ
թոբՀրդային
գրականութեան
մեծագոյն
դէմքերէն
մին ։
«15
- 16
տարեկանէս
սկսեալ
կր
վեբ քիչէ ան,
ոտանաւորներ
կր դրէի
•
1905
թուականին
, յեղափոխութեան
ժա -
մանակ,
ղբեցի
յեդափոթական
չունչով
ոտանաւորներ
, րայց
ոչ այնքան
լալ
է
Այն
ժամ անակ
դեռ
չէի
մ տածեր
գ րական
գո րծունէ ութեան
մ ասին » ;
Ա կզբնական
չրշանի
իր ոտանա ւորնե
րր
ամփոփուած
են երկու
ժոդռվածուներոլ
մէշ՝
«Լիրիկա»
( 1 9 0 7 )
եւ «կապոյտ
դե -
աերոէ ետին»
(1911) :
Աակայն
ռուսական
դրականութեան
մէշ
Ա– Տոլսաոյ
սկսաւ
անուն
չաՀ իլ ոչ թէ իր
բանաստեղծռւթիւննե
րով , ա յլ երղ իծա
-
կան պատմ ուածքնե բով
եւ «կաղ
րարինբ»
ու
«Իյենթերբ»
վէպերով
,
«Տարօրինակ
մարդր»
եւ այլ ւէիսլակներով
:
ք՛բ
վէպերուն
մէշ մասնտլռրաբաբ
, Ա–
Տ ոլսա^
ք , ^^րդ դա
րու
ռուս մեծ գ ր ողներ
Պու չկինի , Գողոլի
, Ջեխովի
օրինակով
,
կբ նկարաւլրէր
«աղնուական
րոյներ
»ու
անիմաստ
ու պորտաբո
քծ կեանքր
, րա
-
րււ յական
սկղբո ւնքնե բու քա
յքա
յումր
աղ
նուական
չր շանա
կն ե ր է նեբս ։
Աոաշին
աչխտբՀամ
արտի
առաշին
տւս–
բինեբուն
Ա՛ Տսլստոյ
բաղմաթիւ
անղամ–
ներ
կ՝այցելէ
ռաղմաճակատ
,
որսլէս
«Ռռւսակի
յէ
Վեդոմ ոստ»ի
աւլատտկան
թեբթի
թղթակից
:
իսկ
լեղափոխութենէն
անմ
իշապէս
վերշ , ինչսլէս
րսինք , սպիտակ
Ա՚ուսեբռւ
Հետ
կր
։լ աղթէ արտասաՀմ
ան , բա
լա
կտն
ատեն
կ՝տսլրի
Փտբիղ
:
իյ . Միռւթիւն
վերաւլառնալէն
՚Լ^բէ. •
Ա,
Տոլսաոյ
իր կեանքին
այդ
տարիներր
(մինչեւ
1923
Յուլիս)
կր կոչէ իր
«ամե–
նադժուաբին
ատբինեբբ»։
էէ,
ինչպէս
ը– ^
սինք
, չդիմանալով
իբ Հայրենիքին
ՈԼ՝
ժողովուրդին
կարօտին
, թերեւս
նաեւ
նաիսատեսելով
թէ ռուս ատրաղրի
մր
Համ
աբ արտասաՀմ
անի
րնծա
յած
կարե
-
լի ո ւթ
ի ւննե բ ր չատ
աւելի
սաՀմ անա
փակ
են,
քան
թոբՀրդային
կաոավա
բ
ութեան
Հովանալս
բութ իլեր
վայելոգ
«Աադթա
-
գինէ»ի
մր փայլուն
ապաղան
, կր վերա–
ղառնայ
Խ– Միոլթիւն
:
Նիւ֊թական
մտաՀոդոլթիլններէ
ղերծ
,
Ա. Տոլսաոյ
տմրոէլշուիյւն
կր
նուիբուի
դրական
ստեղծագործութեան
, որուն
տ -
ռաշին
արտագրութիւնը
էլ րլլա
յ
«Պետրոս
Ա .» պատմական
վէպր
,
Ղ"Բ
Աաքսիմ
Գորկի
կր կոչէ
բ «գերա ղանց
պաամա
-
վէպ»։
Ապա
լոյս
կ՚լնծայէ
«Տառապանքի
ուղիներով»
թրիլոԺիւ» ,
րաղկացած
« 1 8
Թիլ»,
«Հաց»
ել «Մռայլ
առաւօտ» վէպե~.
րէն
. ա յս երեք
գո բծե
րէն
ամ էնէն
արժէ–
քալորր
, անկասկած
, «Հաց»ն
է ,
որուն
մ էշ կր վե րա կենգանա ց ո լին
քաւլաքա
-
ցիա կան
կոիւնե բուն
ղանաղան
դբուագ
-
^ եբը : Ա՛ Տոլստոյ
աւելի
քան քսան
տարի
ա չթատած
է «Տառապանքի
ռւդինե րով
»
թ–րիլռԺի^1ւ
վրայ
զոբ աւարտած
է
1941
Յունիսին։
Ալս աաբինեբոլն
լնթացքին
Հեղինակած
է նաեւ «կապոյա
քաղաք
-
ներ» , « Նեւղոբովի
արկածներր»
, «Տա
-
րադիբներր»
, «Իվան
ԱՀեդ»
թատերական
վիպակր,
«իւիան
Աոլդաբեւի
պատ
—
մոլածքնեբ»
չարքր,
Հ րապա բա կա թօսա —
կան
բաղմաթիւ
յօգուածներ
, եւայլն
յ
իր
տաղանդին
, ժոդովուրդին
մօտ
դր՜
տած
լա
յն րնդունե
լութեան
ու
անձնական
յա բարե բութիւննե
բուն
ՆոբՀիւ
,
Ալեքսէյ
Աոլստոյ
թոբՀրդային
ժամանակակից
դր–
րականռլթեան
«չփացած
ղաւակ»ներէն
մէկն
է, ռբ սանձարձակ
ելոյթներ
կ՝ու -
նենա
յ դրական
Համագումարներու
մէշ ,
կ՝ռւղէ իր աեսակէտնեբր
պտբտագբել
,
ել նուազագո
քն չափով
ենթարկուիլ
վե
բէն
տրուած
Հ րաՀանգնե
բուն
:
Վերշա
ցնե
լու
Համար՝
մէշբե րում
մր
իրմէ •
« Գբողր
կ՝աճի
ղարաչրշանին
. Հետ
. անոր
իլրաքանչիլր
նոբ դռրծը
թէ՛
իբ
Համալսարանն
է , եւ թէ՛ իբեն աճռւ
-
մին
արդիւնքը
միաժամանակ
% :
X
ԵԲԵԻԱՆԻ
Տայնասվւիւռը
Յունուար
17–
ին արտասա-էմանի
ունկնդի
բնե
բուն
Հա —
մ ւսր
քսան
վա յբկեան
տեւող
Հաղոբղում
մ ր կաաա րած
է ՝ Ա իամ անթո
յի
ծննդեան
ութսռէնամեակին
առիթով
:
Խօսնակր
ներկայացուցած
է
մեծ
րանաստեւլծին
կեանքն
ու ղէւրծբ , որմէ ետք
Հ • Տինան—
եան կարէէացած
է « Ափ
մր մոթիր
Հայ—
րենի տուն»
քերթուածն
ու Հատուած
մբ
«կովկաս»էն
: Ա/նուՀեաեւ
ձայնասփռռւած
են կոմիտասի
ու ԱլէմչաՀի
դործեբը
:
1957
ՏԱՐՈՒԱՆ
ընթացքին
Հայաստան
այցելած
սլտտո
ւի
բա կութ իւննե
բու
, զրօ—
սաչրշիկներու
եւ մարղական
թումբերու
թիւ֊ր
կր Հասնի
յ2ի :
Չ Հ Ր Ա Տ Ա Ր Ա Կ Ո Ի Ա Ծ Ձ Ե Ռ Ա Գ Ի Ր ՚ Ն Ե Ր Ը
ՉԵ՛Ն
Վ Ե Ր Ա Դ Ա Ր Ց Ո Ի Ի Ր :
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(116)
»/՚<
՚^ք*
Հ ^ ՛ ՝ V
^^ւ՛
ՀՀՀ
՚^*. ^՜\^ ^ճ*.
ԼԳ
ԲՈՂՈՔ՛ ՎԱաԿԱէ, ՍՐԲՈԻԹեԱՆ ԳԷՄ
Ի՞նչ պէտք
է օրՀնած
աղբ ,
Հարցրի
ես :
կարծես
, Հայ - քրիստոնեայի
աղայ
չլինի , պատասթանեց
պառաւր
կծու
կեր
պոէէ.
այս
քանն
է է չէ իմանում
,
Ր՛" 43
Հինդ տարի վարժատռւն
է գնացել,
ղիրք
է կարգացել
.
. • I
Մարօն ասաց՝
թէ օրՀնած
աղյը
նրա
Համաբ
է , ռբ ուտացնռւմ
են
մաաազին
նախ
քան
նրան
զոՀելր
:
Վեբշապէս
յայտնուեցաւ
վարդապեար
։
Նա
այնքան
ղբաղած
էր ,
որ
Հազիւ
ժ ամ անակ
ունեցաւ
առնել
իր ափի
մէշ
՚^Ւ
՚"՚ւէ
փՀԲ"՚նք,
"ԲՐ մօտեցրուց
իր
րե րանին , անլսելի
ձայնով
փբփրթաց
նր~
րա վրա
յ մի քանի
թօսքեր
ի Հարկէ
աղօթք պէտք
է լինէբ
եւ տպա
տուեց
աղր պառաւ
Խաթունին
: Պառաւր
առեց
սւղր , վարդապետի
աշր
Հ ամ բուրելով
, եւ
միեւնոյն
ժամանակ
կոխեց
նրա ափի
մէշ
մէւ
բան։ Վաբգապետր
չնորՀակալութիւն
յայտնեց,
օրՀնեց
եւ Հեռացւսւ,
ասելով
«րնդունելի
մաաաղ
լինի,
սուրբ
Ասա
-
ուածածնի
օրՀնռւթիւնր
ձեդանից անպա—
կաս
լէնի»
եւ այլն
:
Ազն
ոլւոէսցբինք
ռ չխա
րին
, խեւլճ տնա–
սռլնր
այնպէս
սէխորժանօք
կերալ,
ամե
—
նելին
չմ տածե
լով
, թէ
ա
յնուՀ եաեւ
որ -
պիսէւ դառն վիճակ
էբ սպասում
նրան
:
Թէեւ
ես եբկար
թափառեցի
ոլխաա
֊
լորների
րանակի
մէշ, րայց տակաւին
իմ
նպատակին
Հասած
չէէ՛ սալմասաեցինե
-
ՐՒՅ
"է ՚^ԷԿէ^
չտեսայ։
Վանքի
մղդսին
յայտնեց
թէ նրանց քարաւանր
իշեւանել
է րլուրի
միւս
կողմում,
որովՀետեւ
Աալմաստեցիք,
ուխտաւորնեբի
վերշին–
ներր
լինելով,
վանքի
մօտակայքոլմ
աեգ
չղտան
: Երբ ես տուեցի
նբան երկու
ղու–
րոլչնոցր,
նա յանձն առաւ տանել
ինձ եւ
ղո
յց տալ
նրանց տեզր
:
Եւ իրաւ,
իւրաքանչիւր
երկրի
ուխտա
ւորնեբի
քարտլանր
իշեւանել
էր մի ա -
ո անձին
աեզում
: Ամբռղշ
կէս
ժամ
մենք
անց էինք կենում
այն լ^դաբձակ
ել
խու–
որն
բանակի
միշով,
դեռ
վերշ
էԿ՚"Բ
•
Բայց մգդսի
Թռրռսր
այսպէս
էր
իմ
առա^որդի
անունր
դեռ դռՀ չէր վան–
քէէ այն տարուայ
«Հունձքով»՝
նա
դտնում
էբ
ռւխտաւռրնեբի
թիւր
չաա
պակաս
,
անցեալի
Հետ Համեմատելով
:
Վատացան
ժամ
անա
քլնե րը , աղտ
յ ,
տսում
է ր նա խորին կերպով
Հ ոգւոց
Հա–
նելռւէ։
Առաշ լալ էին աարիներր.
կը
տեսնէ
իր , ա յսաեդ
սար , ձոբ , դա չտ , ա–
սեէէ գցելոլ
տեդ
չկար , ամէնը
րռնած
կր
լինէբ
ութտւսւորներով
: Հիմա
նրա կէ"Ը »
հ^"Ի
կէ"բ
էկ"՚յ՛
հւ ք^ք՚Լ
"ւէ"՚ք
է
" " V ՜
րես : Տասներկու
գլուխ
քռւլֆաթ
կտ
յ իմ
տանր , ամէնից
պսաիկր
Հինդ
տարեկան
է : Հաց
կ՝ոլզեն
, Հտլաւ
կ ռւզեն , ո բաե—
զից
բերես
: ինչ է լ որ
ութտաւորներից
ձեռքգ
է գալիս , մեծ
բաժինը
մեր
Հայր
սուրբներր
խլում
են . թէ չտաս • վանքի
՝
ղիւ֊ղիՅ
դուրս
1լանեն
: Ի՛՛նշ սլէտք
է ա -
նես
նրանից
յետո
յ . • •
Մ
ի քանի րոպէ տիսուբ
լռութ
իւնից
յե
աոյ
մղդսին
չարունակեց
•
իմ
աղե
րքր
իմ բաիստից
բոլորն
է լ
մարմնով
ողշ դուրս
եկան , դոնեա
մէէ^
էլ «թեղճ»
չեղաւ,
ոբ Հօր դարգէն
գար–
ման
տնէր
• • • :
Ես սարսափեցայ
, լսելով
Հօր մի այս -
պիսի անգութ
ցանկռլթիւնր,
որով
կա
-
մենռւմ
էր, ռր իր
ղաւակներից
մէկը
«թեղճ»
լթնէր , այսինքն
սուբր Ասաուա
-
ծածի
Հբէչաւոր
ախաաւորնեբից
մէկր
լի
նէբ,
մարմնով
այլանդակուած
, որ կարո–
ղանար
«Հօր
զարդին
դարման
անել.
. .՚^ X
ԳՈԼ
կ՝ուղէի՚՚ր
, որ մէկը
«խեզճ»
լինէբ , կտրեցի
ես մդգսու
խօսքը
:
Ի՞նչպէս
չուզես
, տգայ : «Խեդճին
»
ամէն անգամ
զանաղան
եբկրնեբ պատա
-
ցնելիս , կր տար
ինձ աւելի
քտն
Հինգ
Հա
րիւր
ղռւրուչ
, դա բաւական
էր իմ տանը
մի աարոլայ
Համար;
Հիմա
ի՛՛նչ բանի են
պէաք
մէկէլներբ,
որ ողշ են , ոբ
ձեռք
ել
ոտք
ունեն : Նրանցից
խէբ
Լօղուտ)
չկայ
...:
ի՚^նչու
ես դու ցանկանոլմ
,
ոբ«խեդ–
ճր» անպատճառ
քո ոբդիներից
մէկր լի -
նէր.
այս վանքոլմ
խօ չա՞ա
կայ,
ոբին
ոււլենաս , կարող
ես տանել,
ման ածել
եւ
փող
Հաւաքել
:
կարոզ
եմ
յ
Բայց
դու կտրծում
ե՞ս,
որ
մեր Հայր
սուրբերն
իրանց
Հօր
Հռդռւ
Համար
կր աա՞ն
ինձ «խեդճին»
մ ան ա -
.ծելու
Հ
Ջէ , եզրա
յր : Գբա
Համ
աբ
նբանք
կր վեր առնեն
աւելի
քան թէ ես կր
Հա
ւաքէի
: ինձ կր էէնտբ իմ չարչարանքր
1
Օրինակ
քեզ , մ զզսի Տտկօն
ա յս
տարի
տարաւ
«թեզճերից»
մ է կին Վանա
յ երկ—
րում ման ածելու՛
նա րեբեց
Հազար
զու–
բուչից
աւելթ
. բա
յց
Հաբիւբ
ղռւրուչ
չմնաց
իր՛*՛ ձեռքում
: Բայց
երբ
«խեզճն^
իմ
մսից եւ արիւնից
կր
լինի , այն ժա -
մանակ վարդապետները
չեն կարոզ պար–
ոլել իմ քսակր
. . . :
ՐԱՖՖԻ
