€ 8
ռ
ւք՛ Ա Զ >
ձՐ Ս Շ ՔԸ
վքձի
ժամանակներու-ն
մօաէկ
,
Կէօթէն
ԺլԱ սլաաղամէ՝
Ֆաոսստէ
բԼլւնով֊
- ^ Ա՛իայն
նկարաղէր
ես ղղացում՛
բա
ւական
չեն, որպէողի
աղղեր
եբքանիկ
րլ.
յան • անՀրամե
չա է մեռնիլ
ղ իանալ » ;
Հիմա,
Կէօթէէն
այսքան
աարի եաք ,
Հաւանօրէն
ե
՛լ
«
եբքանկութիւնր
» , ե
՚ւ.
4;
մեռնիլ
ղիանալու. » բմբռնումբ
յաբաբե՛
բական
ղարձած
րլլան;
Աակայն
մենք
կր
Հաւա աանք
, աոՀաւական
մեր
Հսանթի ֊
մանթալիղմ»ին
եւ Հռղիին
ճամբով,
որ
այսօբ
ալ կարելիէ
է՜ մաՀով
նէււաճել
մա -
Հբ% կամ անմաՀանալ
իմացեալ,
ղիաակ–
ցոլած
նաՀաէոակութեամր
Այս իմասաով,
պ է ա ք է Հասաաաել
թէ
մենք
էս
՚յն կր մնանք,
ինչ ռր էինք
451/՛*՛
կամ
1918^5՛՛
ինչ ռր եղած ենք,
էսււՀ
բ՛ոկ,
ւլեբղօր
ուժերու
գէմ, երբ ճակ
աագրօրէն
բա խաո
րռ շ
վա
քրկեաններու
գէմ
յանգիման
, ղ աաոէլութենէ
եւ.
թուա–
բանութենէ
վեր ուժով
մր, մաՀուան
նետ–
էււած՜ ենք
ւլայն
ճակաաէն
Հարէււածե
լու
ասա՛
ա -
Համ
է
ճիչգ
ասոր
Համար ալ, ամէնէն"
արիւ -
^ ո ա
բայց
նաեւ
ամէնէն
Հերռսաղարգ
վը.
կայռ
..թի էննե րէն
մէկր կր
մնայ
Հայոց
Պաամոլթիլնր,
աղգերոլ
կեանքին
մէք :
Նաեւ
ամբօրէն
քանգակռւած
ճչմաբաոլ
-
Բիւն մր, թէ սուիններու
եւ բիբա
ուժի
յաղթանակր
կր սրբէ
աւլղեբոլ
թիւն
ու
քանակբ.
կր աիրակալէ
անէէնց
մարմնին
ե լ նիւթական
գոյութեան
վրայ.
սակայն
ձ ի կրնար
չքացնել
կամ թաւլել
ողին, եթէ
վերքին
Հայր՝
ինք՝
ղայն
չսպաննէ
կամ
չ ի ե գ գ է իբ Հոգիին
մէք;
Աաբաբեբական
մեբ կեանքին
կամ
թրշ~
նամի
զօբութիւններու
գբացնռւթեան
մէք ^
մենք
ենթարկուեցանք
ժամանակաւէէբ
ղբ—
^անքի
եւ ս ա րկո ւթե ան . բա քց
թուական։
մեբ
պաբաութիէձն
ու ենթաբկումր
սլաա–
ճառ
չեգան
որ անվերագարձ
կորսուի
նա–
ե լ ազգ մը բլլալու
մեբ ղիաակցոլթիւնր
^
այն՝ զոբ մ ենք ոգի կը կռչենք
առՀո»–
սարակ
;
քքլ
*իաշնակց
ութե ան
երեւում
ք»^
ատոր
պաամական
էիաոան է ;
Աենք
առՀասա
բակ
իբրեւ
քւապաքակաՅէ
կաղմ ա կեր պէւ ւթիւն
մը, ժամանակի
օէ
պայմաններու
Հարկագրանքէն
թելաղըբ
-
ուած « անձինք
նուիրեալ
քներու
փաղանգ
մր կր Հռչակենք
այգ «
կուսակցութիւնը»՝
մ-ամանակակից
Հայ կեանքի
մէք՛ եւ ,
ինչ–
պէս
միչա,
եբեւոլթական
եւ
չօչափելի
այս իրականութեան
եաեւ
չենք
ուղեր
փն–.
առել ու ղանել
մարգկային
արժանաւորու
թեան
այն ղգացումր,
ոբ
ժողովուրւլներր
կր վեբածէ
աւլգի ռւ թիւբ
"բակի :
Ջենք
աեսներ
կամ չենք
ուղեր
աեսնել,
թէ Գաչ–
նակցութիւն
եւ գաչնակցականէյլթիւն
1*6
մրն են կեանքի՝
մեր իսկ Հողիի ու
Հալի
անիսառն
իմացումով
ղռյաւէւր
,
Հայու -
թեան
րոլոբ
Հարաղաա
ձւլաոլմներուն
(ն–
էոանի,
անոնց իսկ մզումով
վերածուած–
կրօնքի
կամ գաւանանքի
:
^
Ղ՛ա լնա կցո լթիւնր ՝.բապաբակ
Կ^Ի^՚էբ
մարգկային
Հիմնական
ու անժթտելի
սլա–
Հանքով
մր,
ինքքւարժէք
աղղ. մբ
րլլւէւլոլ
իր
իբալէէէձքր
յարզուած
աեսնե
լու պա -
Հանքով;
Ի ՜ ն չ փոյթ,
թէ այգ
իրաւունքը
լսելի
զէսրձնելոլ
իր ւԼճռակաժ՝ռւթեէսն
մէք
Հայոլթիւնը
էէով
արիւն
թափելու
Հաբ -
կագրանքին
առքեւ
ղտնուէբ
կրկին ;
Ի ՜ ն չ
փսյթ
% որ ճակատաւքարաներ
կորսնցնէինք
գաբձեալ՝
գէպի
յաւլթանակ
, կամ
Օւխաի
ժ եր բոլոր
ճաւէբան
ե ր ո ւն վբա
յ :
Պայքաբր
չաբոլնակուեցաւ
, ու
Ղ՛աչ ֊
նակցութիւնր՝
մեղմէ
ամէն
մէկուն
կու -
սակցական
մկրէոոլթենէն
անկաթ՝
Հա -
ւատք ու կրօն
ղա բձաւ
Հայութեան
մէք ,
\ ա յո լ թ ե ան Համար : Ղ՛ուք
նկաաի
ունե
֊՛
^էքէ
սր
1918
Մայիսին,
երբ Այրա
րատ -
եան գաչտի
մէք մեր անկախութեան
Հ ի -
^^ԲէԼ հբ Գ Բ " ՚ – Է Ի ^ է " ձ ^ԷԿ արամէորանա
-
կան
, քաղաքական
, տնւէէեսական
կ*ոմ
լ ն -
կերա յ ի ն նախաարետլ
ւ լ ք յ ո ւ թ ի ւ ն
քէէնէր
ԱբեւելաՀայաստանի
մէք անկախ
Հս^յ;բե -
նիք
սաեղծե
լէէւ ;
8եւլտւ^խոլթիւնր
ե լ
Ղ՚ալնակղքքւթեան
րէէվանգակ
պայքարր
կր
ձգտէին
Աբե՚ւմտաՀայայւտան^
է1ւղէսաա -
գրումին
, ռբկ^ւն
Համար
նաեւ
միքաէլէլա
-
յին
ւլի լան ագիա
ութ իւնբ « ինքեավարու
-
թետն
ծ
Հարց էր յոլէլած
՚ Հայկ՛
ի՚բա ~
ւունքնե
ր բ ճաձ^ւքւած
էին
Վասպ^ուրակա–
ն ի , Տարօնի
եէ Րարձր
Հայքի
չքքքաննե ՚
բէււՅէ մէք ե լ կբ ւ1նար
գործի
էիե րահե
լ
զա
նոնք,
յաբմաբ
Ժ^սքմ անակին
ու
սլատշւաճ
ձեւակերպումով։
/քչ ոք պատբասս^՜
էր ,
աոարկայօբէն
թէ է^թակայօրէն
,
նիւ -
թական
կաբելփ
ութիւննե
բու թէ Հ
ոէլ&կան
արամագրռլթեանց
տեսակէտով
անկա
խութեան
կռիւ
մ զե լ ռ ւ
էէ
ուսաՀա
յկական
նաՀանղներոլ
մէք , եթէ թրքական
ւլրոՀբ
Հայ
ժողովուրգի
Հռղիին
մէք ոտքի
չէգա–-
Հէբ
գոյութեան
կռիւ
մր մզելու
ղեբաէլւէ.^
ու
վերքին
վճռակամռսթիւնր
:
Ոչ.
Աէսյիս
՚ՀՏի
անկրւխութիւնբ
ար՛
գիւնք
կաւՐ Հետեւանք
չէբ ն ո յ ն
այւլ ան -
կախութեան
սււնսւյադյէաԱքռվ
մղուած
կր՛–
ռիլի մր :
Հայ քաղաքական
միտքր չէր կրնար նր–
մ ան
էէ
րեւէ
Հեռանկար
էլո րծի
կաբենապւ
վերածելու
ա պէէէ Հռվութփ
ւնր
ունենալ,
ո -
բովՀետեւ
— ֊ ինչւզէս
րսինք
այգ վրս -
յոտՀոլթեան
Համտր
վճռական
որեւէ
ե– ֊
բաշխիք
ղոյութիւն
չուեէ՜բ :
Հայ
մ ռւլռվուրղի
Հ աւաքա
կան.՛ եւ
միա–֊
ՀամւէԼւլ
ծաէւացոււքի
պսակոււՐն
էր Աա։ —
յիսեան
էսնկախոլթիւնբ
,.. եւ եթէ
Գաչնակք.
ցութիւնր
էլեկավար
ղիրքեբոլ
վրայ
էք
այգ պտբաականութեա^.
կո չուած
էր
նէ^՚՚յն
այգ
ժողովուրգէն:
Հայ
ժողովուրղի
ւլերագոյն
ինքՆաո -
պաշտպանութեան
, գռյոլթեան
գրեթէ ան–
յ ո յ ս ե լ անկարելի
պա՛յքարի
մր յաւլթ^ս
-
նակն էբ Աեւրբ՝
որուն
վրայ
ամր՚օրէն
պատմականացած
է այսօր մեր Ղ՚ատր :
Հայ
ժողովուրղի,
ա րժանա
պւս սֆէքւոլ —
թեան
զգացումին
անզուսպ
ու անս^իմ տ -
գրելփ մէկ ժայթքն.
էԱայիս
2Տր ,. ոբ անց՜
՚
եալ ու ժամանաէխակից
մեր
մարսաիբոսա–
Ա Ր Տ ԱհՍԶԴ ձԱ6Ո8
« Անձեւ
քաոսի եւ աւեբակների
կսյաից»
ԼՎ^ աք աէլն ունի)
ծնունւլ
առաւ
1918
թ ՚ Ա ա–
յ ի ս
՚շՏին
ՀայաԱէոանի
Հանբապեաւււթիլ
-
նր :
Գոռ
փոթռբիկներ
էին անցել
Հալաս -
տանի
վբայով։
Հայէէլթեան
աբեւմտեան
Հաաէէւածր,
թրքական
անօրինակ
գաւերի
^էէ
բ Հ ի լ առաքնորղուե
լ էր ս սլանղան
ո ց ։
Ոիւբրիւրեբր
մեռել
էին՜աբարական
տնսւ–
պատնեբէէւմ
; Եբկիբր
գարձել
էր աւերակ :
իքլե ա կնե րն
անճի տուած
ժողովուրղի
ապասէոան
էին էլտ ե լ Հա
յ՚էղ
լեռնե
բուէք
կամ
Արեւելեան
Հայաստանում
;
Աոլւլի
տարիներ
էին ; Հայոց
ԱշխաբՀր
զ**Հ էր թ ր քական
եէոթտղանին
:
\քՐ ոլեղնտծ
ամրոխր
սրբազան
պաաե՛
բաղմ էբ յայաարարել
ողք Հայութեան
:
Շ ՚ ՚ ^ բ ք ձ"Բ" Հազար
տարի իր
Հայբենի
Հսղի
վբայ
ապրող
Հայութիւնբ
ոչնչանա
լու
վէ^անէլի տակ էր։ Գերմաբղկային
ճի–
ղեբ
էին՛ պէտք
թ^ամին
սանձելու
ու տէր
մնալու
վայրենի
աշխարՀին
:
Հայասս»անի
ամէն
մ ի լեռ ու ձոր, ա -
մէն մէկ գիւէլ ու քաղաք
ղարձել
էբ որո -
գայթ
թշնամու
Համար։
Ամէն մէկ Հայ ,
Լայն
ժամաէ՚ակ
տակաւին
չէ րտա
բածո
է1ած
թունաւոր
մանրէն՝՝
բոլչեւիղմր)
,
Հայող
երկրւէոմ
, զէն՛ ի ձեռին
կռւում
էբ գաբտ–
1.11ր ոսոխի
գէմ :
Գիւցաղնա՛կան
մարտ էր
Գաւիթի
եւ
Գողիաթի
:
Որաեղից
որ անցնում
էր Ր՝ուրքբ
,
րեղ–
Հանուր
էր ղաոն՚ւ*տ.մ
կոաորածր
, բռնռւ -
թիւնր.
Ակումբ։
Հայութեան
Համաբ
էլի–
մաղբելոլց
զսէա
ուբիչ
ճամբայ
Հ.Կ**՚1՛
՚
.ւլրութիւններր
նռւիրագործեց
եռազոյ
-
նով
յ
միացեալ
եւ անխառն
Հտյռւթեամր
,
սեփական
Հողով ու երկինքով
:
Այո,
հր,աշք
մրն է Մայիս
2Տր։
էղ.
,ման.
« Մ եռնիլ
ւլիէոնա
լու »
փաստ
մլն– է ;
Անղայտացող
, ցնգո՚էլ ու կոբսուող
խօսք
շէ : Պաաբանք
կաւք ին
.^քա
իսա բութ ի ւ ն չէ ՝•
Զէ^ք
անգբագառնար
,., որ այգ «Հբաշ -
.ք՝»ին սկսահ
Հաւատալ
նոյնիոկ
անոնք
ո^֊
րոնք
Հա
յասէոանետյց՜
մսէեռւկ
Հանբապե
-
• աութիւնր
խեզգեղին
Թ ՚ ՚ ւ ր ք ի ն Հետ , յա -
մին
1921
֊ • •
Մեր
երկրի
պատմագէէոնեՐՐ
կր
գրեն
Հ իմ ա , թէ
Հա
յասէոանի
էսնկախութիւնր
,
1918
Մայիսին,
...
Համա
յնավարներու
շնոբՀբ
եղաւ՝* ^այ ժողովուրգին
:
Իրե^նք
.վարե ցին,
իրե՜նք
կռուեցան
, իրե՜նք
յաղ–
թեղին"..
Այսպէս
են բոլսբ
չքեզ եւ
անռւրանալի
խիղախո
լմներր :
Ջեն մոուցէէւիբ
. չեն
սրբուիր
. չեն կորոուիբ
:
ԸեգՀակաոակն
, կր մեծնան
^ կր պայ–
ծ-առանան
, կ*անՀունանան
> <•
Մ– Թ–
19աին
իր միամտութեան
շնորՀիլ
մեծա -
պէս
տուժեց ; Յետաղւսյ
աարինեբին
, նա
նորից չէր կուբող
Հաւատալ
էլալէսղիբ
թչ-
նամուն;
ԱասՈւնցին
ռւ մչեցին
, չատաիս -
ցին եւ վանեցին
, էէւլաչ1լեբացին
եւ ՛լար -
սեցին
, երեւանցին
ու ղւսրարաւլցին
, չ ի -
բակեցին
ե. սիլնեցին
անօրինէէւկ
Համեբւսշ–
խութեամբ
ծառա
ցան
թ^ամ
ու ղէմ
յ
Հա
յ էլփնուո րւս կան ութի
էնր՝
«Ո՚ուռա -
Հայ » թէ «թ՛րքաՀայ
» Լիոնիղիսետն
ան -
վախութեամբ
ու խիղա
խռւթեւսմր
մ արաի
գուբս
եկաւ
վէէէյրաէէ
Թ՛ուրքի
գէմ : Նրղ -
թա յուած
Աբտաւաէլգն
էբ զարթնել
եւիր
սոլբր
Հանել
բռնակալի
գէմ ;
Հէքյոց
ԱչփւարՀր
ՀրգեՀի
մէք էբ
I
Կրակ
ամէն
կողմ ռւ մաՀ չորս
՛էին :
Հայէէցք Արտաւազգն
էբ աբթքքա։ց–եչ։ Թն–
գում էր լեո ու ձոր նրա
ւլրէԺխնզրու
-
թիւնից
:
ՄաՀու
ու կենաց
խնգիր
էր։ Արաա -
ւազղն էր ոտքի
է
Աասանել
էինբոլ՜ոբ
վա–
սակներր : Վ ա ր գ ա ն Մամիկոնեանի
եւ %ե -
ւոնգ
Երէցի
մոլեգնած
ոգիներն
էին սա ֊
ւառնում
Հայոց
երկնակամտբում
; Նսր
Աւաբա
յրնեբ էէն կերտւում
Ատրգարապա՛–
տում
, Բաշ Աբարանոլմ
եւ Վաբաքիլփսս,
-
յ ո ւ մ ; Նոբ Վաբգաններ՝
զօրավաբ
Նա -
զաբբէկեան
, Աիլիկեան
, Գբօ , Անգրանիկ. ,.
Ամբատ,
ԱեպուՀ
- Մուբատ
(վերքիններր՝
Բագու)
, ղնգապետ
Գ^ Փիբումետն
, Տէր
Աովսէսեան
, ՆմգեՀ
առաքնորգում
էին
Հայռւթիւ^ւբ
գէպի
յաղթանակ.
Հէո
յ քա -
ւլաքա կտն միտքր
Աբամի
ւլե կավա
բու -
•թեէսմր
Հայաստանի
անկա
խււ ւթե ան Հիմ -
քրն էր գնում
է
« Տիկնայք
վւափկասունք
Հայոց
Աշխաբ
Հ ի » պատնէշի
վրայ– ։
Աայիս
ամիսն էբ , տարուայ
ւսմէնագճ
-
զեցիկ
ամիսբ
, երբ ծառ ու ծ՜աղիկ
նոր
կեանք են բերում
, եբր բՍութիէնր
գեղանի
Հարսի պէս •պտղաբերւում
է, Հայոց
եր -
կիրր
ծ՜առացել
է Զարի գէմ, յանուն
ա -
զատութեան
, տնկւաւխութեան
:
Հայոց
Արտաւազգն
է արթնացել,
՚ ի չ բ ե լ
գաբաւոր
շւլթաներր
ու վաՀաղնե՜ան
ո– -
՛լիով
վիչա՚ղաքաղ
է սկսե
Լ ՛
Հա
յոց
Արտալազւլն
է արթնաղել
եւ ա–
Հաղանւլ. է Հնչեցնում՝
մաՀ կամ
տղաւոու–
թիւն :
Հ
՚՚՚յսց
Ղ՚ալիթն
է Գոգփաթի
գէմ :
Զ՚սբբ
պարտւում
է , բաբին
յաղթանա
-
կում : Հայա ստանն
աղատ է եւ անկախ
:
Արտաւազգն
է անղել
Հայոց
ԱշխարՀո՚ի։–
ՀԱՑԱԱՏԱՆՏԻ
ՖՐԱՆԱԱՑԻ
սսլա
յ մբ, որ րառ մբ գեր
մաներէն
չէբ ղիաեր
, Պեբլինի
ֆբանսա
-
կան
գօտիի
ճաչա բաննե
բէն^
մ է կուն
մ էք՝
պիտի
ճաշէր
- Ապասարկող
ղեբմանռք^Հի/ն
Հաւոլ
տոտիկ
մբ տաբալ
անոր :
Րայց–
սպան
Հալուն
կուբծքբ
կ^ռւզէր : Գերմա -
նոլՀ
իին
ուղածբ
Հասկցնելու
Համաբ
բաճկոնր
բացաւ
եւ ձեռքե
րր
կռ-ւրծ՚քին^
գրաւ :
Աղքիկր
ժպտելով
մՏկնեցաւ
եւ քիչ Վերք^
վեբագարձաւ
եբկոէձ բամակ
կաթոփ :•
ՍԻՐՏ - ՍՐՏԻ
Բայց ա յ ժ մ
էլ ապրէի
տաւլնապ
մբ, որ
ծնունգ
առած
էր կաատբելապէս
Հակա -
մ արտ
ե լ սակա
յն
նմ անապէս
անվիճե
լի
ճշմա րտութիւննե րէ
•
ԵԱ ինձ
Կ*"՚–Գ՚ԼԷԻ
Հարցումներ
, այլեւս
չատ, որոչ
՛ււ յրս ՜
տակ,
առանց
երբեք
անոնց մէկ
ղոՀաղու–
ցիչ պատասխանր
էէտնելու
• կար
անսս՚Հ -
ման եւ անղնգախոր
ցաւ մ ր ։ Զկար զար -
մ ան
ինչպէս
կՂրեւի
, ղեռ չէի ւլիաեբ՝
թէ
ծնողքիս
զո յգ գէբքեբր
այնքան
ալ Հակա
մարտ
չեն՝
որքան
որ ՐԱալ կը թուին
:
թ՛է անոնք
պիտի
ՐԱային
Հակամարտ
, ե–
^ է
յեզափո
իսո ւթեան
Հակագրոլէբ
Հակա–
յեղափռխութիւնբ
: Մ ինչգեռ
մայրս
կ՝ ր– ՝
"էր
րմբոստութիւն
: Այս տարբեր բան
է : Ջէի գիտեր
, թէ յեզափոխոլթիէնր
կր
կաղմակերպռւի
Համաձայն
կանխորռչ
հ՜ր–
բազրի
մը եւ տեսոլթեանց
, ռրոնց իրտ -
գոբծումբ
չատ
չանցնիր
աղղային
ուժ1ւրոլ
էոտրողռւթենէն
անգին
, եւ որ 1լապբի լա
ւ ա գ ո յն
կեանքի
մր
Հեռապատկեբով
•
քքինչ
րմբոստանա
լ ^ առանց
այս բո լորին
,
Հ լաւագո
յն
կեանքին
որոնումն
իոկ
Հ ոն
Նույսղ տեղ ունի
, քան թէ վատէն
ձեբբա–
ղաաուելոլ
պաՀանքքը)
, կր նչանակէ
ընգ
էսռաք
երթալ
անձնասպանութեան
է
Ջէի
գիտեր
I
թէ անձնասպանութիւն
ր
լուհ՜ում–
Դ,եբուն
լաւագոյնն
է, այսինքն
միակ
լու -
ծումն է , երբ անՀատին
կեա%քր
եղած
է
անտանելի
: Բայց
սոսկ
անՀաաի
մբ Հա– -
մար
միայն–
Մինչ
մենք
աաս^ովին է ոբ
կ՚երթայինք
գէպի
անձն՛ասպանութիւն
,
քանի "Ր ձերբաւլատումր
մեր
ուժերէն
անՀամ
եմա տօ րէն վեր էբ ւ
Այս ճակատագրական
գաՀավիժոլմին
մէք ոչ մէկ ապաստան
ա յնքան
ապա
Հււ -
վութիւն
կրնար
ներչնչել
ինձ, որքան կր
ներշնչէր
րնտանիքս
: ԱչխարՀ
խախաած֊
էր : Րայց
ծնողքս
կաբուլ
էին ինձ ներ -
չրնչել
ապաՀովութեան
մր
զգացումը
,
քանի ռր մէկուն
արի Հասաատակամու
-
թիւնր
կբ Հաւասարակչռուէր
միւսին
ճր -
կուն
մտածելակերպով։
«Իլ է պօն ,
կկսէ
՝Լ°Վբ^՚"Րհ
է
Ււ
է
սւ՚էթ-ււը
ֆէբւք
փաււ թ–ա,մվւ1քլւ"1ւքա(ւ է Փլ1՚քս1՚պա փ՛""^
րէֆլէքսիօն»։
Բայց
պէտք
կա՞յ
ըսել—ա.
սոնց
էԼբայ չէի խոբՀեբ
Հ Հյատ
Հեռու այս
մտածումէն
, որով
նաեւ
ենթագբեալ
ա -
պաՀովոլթիլնէն
, ես ղրաւռւած
էի ապ ՚
չեց ո լ ց ի չ
յա յտնութիւննե
րով
է
Տեղն է որ
վեբքապէս
խօսիմ
անոնց
մասին
:
Նախ քան մօրս
•րնգմիքումր,
Հայբ,, իր
մենախօսութեան
րնթացքին
ըսած էր թէ՝
մենք լալ բան մր չէինք
բրած մեր
եկեզե
ցին
^փողռց
իքեցնելով»
ԳիբերՈլ
Գիւտին
առթիլ.
Թէ՝
մինչեւ
այգ օբր, Հայոց ե -
կեգեցիներբ
րարձր պաաե բու ետեւ բան -
տաբկուտծ
էին , Անոնք
ՐԱալով
պիղ^
Հասաատոլթիւններ
յաչս
Թուրքին
,
օրէն
քը կը պաՀանքէր
որ մնան կատարե
լապէս
Անտեսանելի
• Թէ՝ լալ բաձ մր չէինք բ -
րած երբ լքած՜
էինք
Հարթ -
տափարակ
աապանաքարեբու
սովոր»լթիւնր
,
անւնց
փոխաբէն
կանւլնե
լու Համաբ
արձաններ
մեր
ղեբեղմանտաան
մէք, մինչ
գիտէինք
թէ
ղուբսէն
տեսանելի
ա յգ
աբձաններր
միա
յն վիրաւորանք
կրնա
յին
բլլա
լ մաՀ -
մետականին
Համար
, ոբռւն
կբօնքր կը գտ–
տապարտէ
մարգկային
կերպարանքին
ներկա
յացումր
:
Այս
բսլ"ԲՐ մեծ , այլանգակ
ե լ ապշե -
ցուցիչ
յա յտնո ւթի ւննեբ
եղած
էին
ինծի
Համար։
Ոչ միայն
անոնք
զիս ապչեղու
-
ցած
էին, այլ նաեւ
խորապէս
վիբաւո
-
րած։
Եւ միթէ
կարելի՞
բան էր էվիր՚ս -
ւոբուիչ,
լսելով
թէ եկե՚լեղիին
նման ա -
ռաւելապէս
նուիրական
եւ սրբազան
բան
մբ կր նկաաուի
սլէլծութիւն
պղծութեանց
,
ու մեղ պարտք
կր գրուի
որ մեբ
ձեռքուին
իսկ
՛լա յն ծածկենք
: Ան ալ Պոլսո
յ ս/է"
ազտոտ
քաւլաքի
մը մէք, ուր
կոյռւզինեբն
իսկ
եբրեէքն
անծածկ
էին : կարելի՞
էր մի~
թէ
չունենալ
ամօթի
եւ
ստորագասռլ
- ^
թեան
զգացում
մր, խոբՀելով
ռր ոչ իսկ
1
մէկ
անգամ
ռւչագբռւթիւն
է.էէ րբած՜ ՚
պատին
բարձրութեան,
պատ՝
որուն ւոբ~\
գեղութիւնը
ակնբախ
էր սակայն։
Օիչե –;
ցի
Հ ի ն տաւղանաքաբերբ
, ղ եբձակի
ւէկ - ՚
բատր
, չորս
սիրաերր
յ
Գպբող
չտեսած՜
ծ՜նոզքս
աւելփ
ղիտուն
էր քան թէ ես՝ ոբ
ուսումնական
էի ; Այլեւս
աւելորգ
թուե–
ցաւ
ինձ
երթալ
կեգբոնականցինեբոլն
մօտ եւ զանոնք–
Հա՚րցուփո
բձե
լ , ի ն չպէււ ոբէ
կ՝րնէի երր ինձմէ
աւելի
ուսեւսլ
մէ՜կռւէււ
օղնութեան
պէտքբ
զգայի
: Ոչ
՚^ի՚՚՚յԻ*՝
Պէբպէրեանր,
այլմեզ քամ բաւած
ուոռւ
–՛
մբ իբ ամբուբ^լթեամբ
ինձԼ թուեցա^..
ան,–^
ժամանակ
ե լ օգային։
Կր ճանչնայի
Հւ».–ով.
մէական
կայսրեբր,
բայց
ոչինչ չէի ղի
աեբ
սուլթ՚սաններոլ
պատմութիւնէն
: կր
ճանբայի
կււլը
իր սպիւաակաղէէեա»
ԱV^—.
նիտնւելւււվ
րայց չէի ղիտեր
թէ
ի ^ ՚ չ ^ * .
աբձտնր
մեբ Հոճային
աչքին
փուշն
է Հ
Հակառակ
անոր որ մեբ չուբքր
ֆրանաէ
-
ցիին
սէէէուեբն իսկ չելար, ես կրնայի
ֆր .
րանսեբէնր
կարգալ
ոբպէս
թէ ան
բլլար
Հայերէն,
բայց չէի Հասկնար
մեր գ ր ա ՝.
ցինձրռւն
լեզու\
որ յունարէն
էբ ։
Գիչ^ՐՐ
այէէ է եւ
՚ւիչերր
կ՝անց%ի
:
Րայց
էլան
արձաղանղներ
, ոբ
ամբողք
կեանք
մ բ կրնան
էոպաւո
բե
լ , Րլլաք՚՚վ
խո– ւ
րասո
յղ ե լ երկաբաձիւէ։
Տ եսոլթիէննե
բն ՚.
ու մտածումնե
բ ր վեբքն է որ
կուգան
ք |
լաւաւլոյն
է րսել
Հասուն
տարիքին
մի
այն
անոնք
արժէք
մր կր նե րկա
յացնեն
\
Մինչ
թանձրացեալ
եւ չօչափելի
բան մր ,
որպիսին
էին տապանաքարն
ու պատբ ^
պատանին
պիտի
տպաւոբէին
իմ մէքս
գ
անոր
առքեւ
բանա
լով անծանօթ
աշխէսբՀ -
ներ։
Անոնք
պիտի
իոցէին
մանաւանգ
զիս ։
(5
Շար.)
էԱՀԱՆ աՀԱՒք
Fonds A.R.A.M
