4
Հայ
ձւ. օաար
Հասւսրակոէ-թիւն
մր Ա՛ւ"–
յիս 24իՆ փութացահ
էր ՝Րարթիէ
Լաթկնէ
Հնագիտավան
սրաՀր
, ուր աեղի
կ՝ունե -
նար Օր . էք արղարիտ
Բարա յեանի
սանե -
րան
ոէնկնգրութիէնր
Ժաք
Տ րրսնե ր
եւ
մանալանղ
Տիկին
էշէն
Լաժէն,
մէկ հայրէն
միւսր
մաանուաե
էին
սկսնակի
ս ր ա ա ղո
զին
(թրաք)։
ԳնաՀաաելի
էր Ժիզէլ
Լըկ"ֆրի
ճիղր
, բա
յղ անալամրոզքսվին
ազաա
չէբ
իր մեկնաբանութեան
մէք; Մարսէք
Հավէ
իսղճամիա
աչփւաաանք
աարահ էր Ֆ ՚ ՚ ր է ի
սիբերղին եւ ԺԶ • ղարէն
Հասահ–
եբղին
մէք։
Օբ. Գաղանճեան
ել Աաբինէ Տէր ֊
թոմաեան
յաշող
էին ԺԸ • ղարու երա -
միշանեբէն
Տեփորթի
յօրինահ
զուգերգին
մէշ..
Նոյնբ
կարելի է ,աել Տիկին
Կիքմէթ
Լասրի
մասին , որ երգեգ
Մ որիս
քհավելի
ՀձՇանսօն
Ֆբանսէղ^ր :
Նորերէն
օմաուահ է Տիկին
Ալսլէրիժին
Ֆերրէն։
Անն Աաոի
կալին աարուէ
աարի
յառաշղիմութիւն
կ՝արձանագրէ ;
Տա9ոո
էր Անարէ
Ժոլիփէի
սիրերգներուն
եւ ժ–
%ինի
«Կրանաաինա՚ձին
մէշ–,
քԼշակեբաուՀ
ինե
րէն Աաոի
Տէրթոմ ա -
եան կոմիսէւասի
^Հո>ի "՚բէք^Բ եւ
Հենաելի
Հճ Տուլիոս
կեսաբ»ի
եղանակլ, մեկնարա -
նեգ խղճմաութեամբ
: Վարղի
՚Բէոսէեան
,
օմաուահ
ճկուն
ձայնով
մր ,
սլաաուոփ
դուրս
եկաւ Աոցարթի
«Օրերղ^էն եւ Ֆո
բէ ի «Թիթեոնիկն
սւ հազիկը^էն։
Օր •
.Լուսիկ Աճեմեան
նուրբ եւ զգա յուն էր
Աաթեանի
«Գիաե՛՛ս
ինչոլ^ին
ել
Աասէի
« թոչունբ կր ճաթրէֆին
մէշ ;
Օր– Աննի Պեքեր
, որ երգեւչ
Զայքովս -
բիէն եւ ԺԵ • գաբէն
սիրերգ
մբ,
ինչսլէս
անցեալ
աարի ,այս անղամ
եւս իբ ղա^ ոլ
=սրաագրալ
ձա յնով
ի՛որ
ասլաւորուԹիւն
թ"ղուց
ներկաներուն
վբայ
Օր
՚ Աչիէքմ Պայար
՚Բալաարայի
«Ար -
բիէթա^ն ել Ֆորէի
«Զկնորսին
երղր »
գո՚յլայլեց
խորթախհութեամբ
:
Տիկին
֊Ժոզէթ
Նո բաման
մ ասնաւորաբար
աիա յէե–
ց ս ՚ ւ Լէոն Աէկազիի
Տ
ե ւլփն ա կահ
Հ րէական
մէկ
4էՖանթէզի»ին
մէշ :
Օբ > Ալպեր
թին
Համեր
օրույսն
յայանոա.–
թիւնբ
եզալ. Նախ եբղեց
Պեր - Կէօբկն
^անի
մր կաորներ
(^ՀեզվւնակուՀիին
րնկե՛
բակցութեամբ)
, յեաոյ
Աոցարթէն
, եւ
Շուպերթէն
ռւ վերշապէս
«ք՚ոնթ
ա՝Օֆ ֊
մանի»
գռլգերղր
,
բնկերակցութեամբ
Մարսէլ
Հավէի
.
ԳաշնակաՀար
ժան ժաք Փենչօ ,
Լէոն
•Աէկազի ու վերշապէս
երիաասաբգ արաա–
սանող Աաբգիս
Պօղոսեան
իբենց
մասնակ՛
էութիւնը
բերին այս յիչատակելի
երե -
կոյթին
է Վասաակաւոր
երամչտագիտու
-
Հին արժանացաւ
ժոզովուրգին
շերմ
ւլնա–
Հ աաանքին
յ
ԱՐԱՄ
ՊԵՏՐՈԱԵԱՆ
ԿԱՐԳԱՑԷ՛Բ ԵՒ ՏԱՐՍյ(^ԵՑԷ^Բ
« Յ Ա Ո ՚ Օ յ ձ » ^
Մհ Տ Ք ԵՒ ԱՐՈՒԵՍՏ
1ւ»*%»>»%%%1%»»*11>1է<1111–
–ւ
ՆՒԲՈԱ ԲԱԶԱՆԾԱ-ԲՒՒ ՆՈՐ ՎԷՊԸ
Աոյն վիպասան
Նիքոս
Բազանհաքի
ո -
րուն
«՚Բրիսաոս
վեբախաչեալ
»
վէպր ,
ինչպէս
գրահ
էինք,վեբշերս
շարժանկարի
վերահուեցալ
«Այն , որ պէաք է
մեոնի»
անունին աակ,
այժմ
Հանղէս
կուգայ
նոր
գր՚լխ
գոբհոցով
մբ -
«Ասիզայի
Թրչ -
ոլառրֆ :
Գրքին
Հերոսը
Ասիգայի
Աբ. Ֆբանոա
ան
է, որանւ կեանքէ ու սուրբ վաբքր կր նկա–
բագ
բուին
իբ անբաժանելի
րնկեբոշ՝
Հայր
Լէոնի
րերնով
՚Բազանհաքիի
՛Այս նոր գիրրր
Կ՚"րելի է
անվարան
նկաաել՛
գլուխ
գոբհոց
, որով
Հեաեւ
նիւթին
գեղեցկութեան
միացու -
ցահ է բնական
բայց
նոյնքան
րանասաեղ
-
հական
արաայայաութեան
մը Հմայքր :
« Բոլոր աերեւներբ
զուարթ կր խնղ աս ,
որովՀեաեւ
Ասաուահ
անձբեւի
վերահ -
ոլահ,
աչխարՀի
վբայ
կը աեգայ.
Ւ՜նչ ա–
նուչութիւն
, աէ՛բ Ասաուահ
, ի՜նչ
երշան
կութիւն :
Ւնչքան
Հաճելփ է երբ անձբեւն
ու Հողը ,
հառեբուն
ու. Հողին
Հոսյ\ը կը նո քնանան
մարգու. սրաին
Հեա : Ւ բականին
մէք ,
մարղ
Հողէ չինուահ է՛ աՀա թէ
ինչու.
Հողին
նմ ան
, այնքան
1լ ուրախանա
յ եբբ
իր վրայ կր զգայ
ղա րնանա
քին այս Հան -
ԱԼԵԲԱ ՄՆԱԿԵԱՆՒ
ՆՈՒԱԳԱՀԱՆԳԷԱԸ
ՄՒԼԱՆ — Ալեքս
Մնակեանի
նուագա -
Հանգէսին
յ՚՚՚քողութիւնբ
մեզի
Համաբ
անակնկալ
չէր, քանի որ իտալական
ձայ–
նասփիւռից
լսում
էինք իր նուագր,
որով
երաժչաանոցի
չորրորգ
ղասա րանի
քք՛ն -
նութեանց
մասնակցողների
մէշ կըստա -
նաբ
յաշողաղռյն
աչակե բտի
մ րցանակը
՝.
Անցեալ
երեկոյ
,սակայն ,երբՄնակեան
մե
զի ներկայացաւ
Հայ Տան մէշ,
այնպիսի
ին^ավստաՀ
եւ Հասո էն
աբո
ւես տաղէ աի
թռիչքով,
մեզի
Համար իսկապէս
անրս ՚
պասելի էբ եւ ոգեւորիչ
:
Հազիւ
19
տարեկան
Լիբանանի
Հայ
՚լա–
ղոլթէն այո պատուական
երիաասարգը
Հազոլաղիւա
եղանակ
ունի
նուաւլա
հոլ ֊
թեան՛
Ֆիզարմօնիքան
իր
մատնեբոէն
տակ կըփոխուի
երբեմն
խորՀբղաւռբ եւ
ագերսռգ
օրկի եւ երբեմն ալ
փաղաքչող
շութակի
. Պիաի չմոռանամ
երբեք պատա
նի արուեստագէտին
Հււ յակապ
ւյւրէ՜լ|ւճ. -
«ւիօ1/ (Ատամօ Վօլփի) ;
կաբհում
եմ որ
աւելի
լալ կարեԱւ չէր մեկնաբանել
՚ " յ Դ
գժուա
րին նուագը՛,
Աքանչելի էբ նաեւ Ա՛
1Ս ա չաաբեանի
Համրալաւոբ
Գա յանէ Պա -
լէթը,
ինչպէս
նաեւ անզուղական
Ա պեն -
գիաըեանի
էնզելին
1
Ունկնզփրնեբի
ոգեւորութիւնը
չատ աչ
քառու
էր , եըկաբատեւ
հափաՀա
բո
ւթէւն-
ներր կրկնակի
րեմ էին Հրաւիրում
նբան
խնղրե
լով
կրկնել
ւ
Անակեանք
մեր կար -
հիքով
հնեալ տազանգ է եւ Հետեւա
բու ր
իր ապաւլան
վստտՀօրէն
փայլուն
Լիյ-սի Սեււււմեան ԱրգռւմանեաՈ
2.ԱՅԱ Ս Տ ԱՆ
« ՈԳԻԱԱԿԱՆ
Վ
Սրեսանի մէջ աււային աՍգամ ըլլալով ,
ժոզովււդական. .արու-եստագէա Սու.րէքլ ՝Ր>ո.
չսւրհան ալւուեոտասէր հսաարակոՆթ-հան
Սերկայացած է Հոմեւասի «Ոդսական»ին
ըԸթհլւցոսմով: Այս աոթ-իւ,
Երեւանի
« Սււվեաակաքւ Գրականութ֊ի-լԱ » ամսա -
գիրր ապսւծ է իյումբ մր սուս բաքւասէր -
ներու հւ համալսարանի փւաֆէսէօրներու
կարծիքր Սուրէն փոչարեսւնի նհրկայա -
ցոլցած «Ոդիոականէին մասին :
Աոլբէն
՛Բո չա րեան ր մեզի
ցոյց
աուաւ
գրական
իր նոբ յօրինոլմր՝
Հոմերոսի
« Ոգիսական»ը։
Անայգ ղոբհին
մօտեցահ
է
Համ աչխաբՀա
յին գասական
գլուխ -
ղորհոցներու
վրայ կատաբահ
փորձերով
Հարսաացահ
, ինչսլէս՝
«ՇեՀերւսգատ
» ,
« Աասոլնցի
Գաւիթ»
,
«Տեքամեբոն»
,
հՏ, Ընձենաւռր » , նաեւ
^էյք"ՓԻրի
եւԹո -
լըսթոյի
երկեբր։
Այս բոլոր
Հեզինակու -
թիւնները
Հետամուտ
են նոյն
խնգրին
ղարա ու չոյող
անձրեւբ » • . • ;
Բւսնաստեզհական
Հեւքով
թրթռացող
է–
շերբ կր յաշոբղեն
իրարու,
բայց
այնքան
իբական
, այնքան
աննենգ, որ րնթերցո -
գին սիրտն ալ կաբհէք
կը նոյնանայ
ղրքէն
բխող
բանաստեղհութեան
Հեւո :
ՇԱՐԺԱՆԿԱՐՒ
ՏԱԱՆԸՀՒՆԳՕՐԵԱԿԸ
ՖՐԱՆԱԱՅՒ
ՄԷՋ
Տունիս
՜)ին պիտի
սկսի
ֆրանսական
չարժանկարի
տասնըՀինզօբեակը
,
որուն
նպատակն
է
ղարկ տալ ֆրանսական
չար
ժանկարի
ճա րտա րա րո ւե ստին ; Հաչիւ ե–
ղահ
է,
որՀտկառակ
աբտաքին
երեւոյթ–
ներոէն , չա րժ ան կա ր ի ճա րտա բա
րուեստր
մեհ
վաանղի
մատնուահ
է
Ֆրանսայի
մէշ,
քանի որ յէնղՀանոէբ
բնակչութեան
միա
յն տասը առ Հարիւբ
ր կք
յաճա
խէ
չա րժանկա
րի սբաՀներր
. մ ինչ Եւրոպա
յի
էէնացեալ
բոլոբ
երկիրներուն
մէշ այւլ
Հա–
մեմաաութիւնը
չատ աւելի
բարձր
է :
Երբ «.չարժանկար»
կ՚րոուի
,
ժողովուբ֊
գին չատ մբ իսաւերր կր մաահեն
միայն
ղերա սանուՀիներու
ա րտա
ռռց ո ւթեանց ,
զգայացունց
գայթակգութեանց
ել ասոնց
Հետ կապուած
Ր
՛՛Ի
՜
ըսաւներու
մասին %
Մինչգեռ
Հագարալոբ
մարղիկ կան, որոնք
մ ութին
մ
էշ
մնացահ
, կ՝ ւս սլր ին չարժա -
նկա րին
մ ակա
րլլա կը բարձրացնելու
Հա -
մար ել չարժանկաբին
չնոբՀիւ։
Այո տն ֊
ձերն են աՀա ոբ նախաձեռնահ
են ^չաբ -
ժանկարի
տասնըՀինգօրեակին»
, որուն բն
թացքին
պիտի կագմ ակերպուին
ցուցա -
Հանգէսներ
, ցուցափեղկերու
մրցումներ ,
եւա
յին։ Շարժանկարի
սրաՀներն ալ այս
ւսռթիւ
պիտի
ցուցագրեն
իրենց ցանկէ ֊
րո՛ն
՛իրա լ նախատեսուահ
չարժապատ
-
կերներէն
լաւաղոյններր
: ՏասնրՀինգօր -
եակր այս ձեւով
պիտի
վերահուի
տեսակ
մ ր փառատօնի ;
՚լովերգել
մաբղբ^
ժոէլովուրւլը,
անոր Լ–
րաւի^էերն ու բաբի
կաւքքր. Հզօրութիւնն
ու
վեՀոլթիւնը
, անոր
ձէլտումը
գէսլի
բաբին
ել ատելութիւնը
չարէ Հանղէպ; Պատա -
Հական չէ անչուչա, որ
ՀամաչխարՀային
մչակոյթի
գանձա բանին
մէշ որպէ ս աս -
թառամ
կոթող կըփայլին
այն ստեէլհա -
գո րհութիւննե
րր
, ոբոնց
մէշ ժողովրգա -
կան Հանճարը
ամէնէն
աւելի վառ
էլերպով
ղրսեւորահ
է ինքն
իրեն •
Հելլէններու
գիւցաղնե բգական
ստեւլհա–
զորհութիւններբ
, որոնք Եւրոպայի մէշ
ամէնէն
Հինեբն
են ոլ կբ վերաղրուին
Հո֊
մերոսին
«Ւլիական»ն ու
«Ոգիսականֆբ
— երեք
Հազաբէ
աւելի
տարիներէ ի վեք
անրնգՀատ
Հիացմունք
պատճառահ
են
ժո–.
ղովուրգներուն
իրենց
կատարելու ֊
թեամր.
միաժամանակ
գաբձահ
են այն
անսպառ
աղբիլբր
, էյրմէ առատօրէն օգ ֊
աուահ
են Արեւմուտքի
մչակոյթն
ու ար
ուեստբ :
Բելինսկին
կ՝բսէր՝
«Ոգիոուկանբ
, յ ո ւ -
նական
աղղային
ստեզհագոըհութիւն
րլ ֊-
լալով
Հանղերձ
, էլը պատկանի
բովանղակ
մա րգկո ւթեան»
, իսկ Գոգոլ
կ՝բոէբ
«Ոդի
սականդ
պիտի
ղառնայ
Համաժուլովբղա
֊
կան
լնթե
բ ցանութեան
նիւթ » :
Վե րշին տ.արիներուն
ռուսերէն
լեզուով
լոյս տեսան
«Ոզի"աէլտն»ի
մի քանի Հրա ֊
աարա կո ւթիւննե
բ եւ կատարուեցան
երէլու
նոր
թաըղմանութիւններ
: Աաէլայն
Հոմե–
րոսի
ղիւցաէլներգութիւնբ
ւոարահ-ելու
,ժո.
ղովրգակէսնացնե
լու գո րհ ին մէշ մեհ խո -
^բղոտ է անոր հաւա
լր, որյաճախ կը
վախցնէ
պարւլ
րնթերցուլը
:
Գժուաբոլ
-
թիէն է նաեւ
երկին ինքեատիպ
ոճր , ղոբ–
հող
անձեբուն
մեհ թիւբ,
գորհողութեան
երկու
ղ^ի Վէ""յ
աստուահային
եւ
մաբղկային
Գ՛" ԲՂ՛" Ս "՚՜՛^ էԼ ՚> եւն՛։
ԱչխարՀի
բոլոր
լեղուներով
թարգման–
ուահ «Ողիսական»ր
աւելվւ մատչելփ
ղար
ձնելու նպատակով
յաճախ
Հբատա րտէլ -
ուահ է որպէս
արձաէլ
վե րապա տում :
Բայց աՀա մեր աո֊շեւ է Աուրէն
՚Բոչաբ–
եանի
վեբհանռւմր
: Անբոլորովին
նոր ձե
ւով մօտեցահ է այս
խիստ
գժուարին
խնգրին
լուհման֊Համ
աչխաբՀա
յին ղրտ -
էլանութեան այս ղմայլելի
էլոթողին
ամէ
նէն
Հիմնականն ու էականբ տալ , ոչ թէ
Հատուահնե
բով կամ առանձին
երգերով ,
այլ միասնական
ու Համեմատաբար
ամ -
բողշական
ղասաւորումով,
պսւՀելոՎ
Հո -
մերոսի
ինքնատիպ
լեգուն
, պատկե
բնե -
բու,
Համեմտտութիւններու
ամրողշ ճո -
խո ւթիւնը :
Աուրէն
՛Բոչարեանր
իր
աչխատանքին
մէշ Հետեւահ է
ոափսոդ/
[որՀին
յունա
րէնի մէշ կը նչանակէ
«երգ
չաբաՀիլսոզ»)
մեթոտին : քիափսողր
այն անձն էր , որ
տօնաՀանղէսներու
մէշ երղեր կր
յօրինէր
այս կամ այն ղէպքին
մասին՝
չեչտր
գնե
լով
իբ կաբհիքով
ամէնէն
աւելի
կարեւոր
նչանակութիւն
ունեցող
գրուագներուն
վէ–
րայ։
Այս ձեւով,
Ա. ՚Բոչաբեան
յաշողահ
է առէսւելաղո
յն
ի րապա չտո ւթեամբ
ներ -
կայացնել
Հոմերոսի
անմաՀ
երկր :
^ՑԱՌԱՋ»
ՒԹԵՐԹՕՆԸ
(55)
եՐԿՈԻՆ՝8
ԳԼՈՒհէ ԺԱ–
•
ԽՈՒԹԵՑԻ ԶՕՐԱՎԱՐԸ ԵՒ ՀԱՅՈՑ
ՊԱՏՐԻԱՐՔԸ
Երբ
իմացուցին
իրեն թէ Բոլզա
ւէե ր -
$ուց բանակը
ել ելաւ ի խլաթայ
երթալու
ձմեոելոլ
Գուին,
ինքն է լ պատրասաւււ -
թիւն տեսաւ
իրեն
Հեաեւելու ել
երթալու\
Խլաթ իր առաշաղբռւթիւնը
ի
ղլուխՀանե–^
չու :
Խլաթ այն ժամանակ
Վասպուրականի
գեգեցիկ մէկ քազաքն
էր.
հաէւախիւո
պաբտէգներէ
չրշապատեալ
, իւր սլտուգ -
ները միչա
անուչաՀամ
, միչտ
ղէէէլեցիէլ ,
Հռչակաւոր
էր բո լո ր
Հայասաան
• Ի՚-բ
դիբքը Վանայ
հովուն
վրայ էբ տարահէէալ
Վերուստ ի վայր,
իւր ամոլբ
բեբէլբ, աչ–
աարակօք
ամրացեալ,
եկեզեցինեբռլն
ղմ–
բէիժները
բալւձբաբերձ
,
վաճառանռղներն
Հարուստ ,ղարձեալ
նոյն
վայբէլենին
երբ
ամբոգշ
Հա յաււտան
ոտնակոխ կր քին է ր ,
^ա
միայն
նիւթաէլան
կորուստ
չւււնենսւ ֊
չով, բացի
մայր
եկեղեցւո յն որ մ զէլքւթ էր
գարձեբ
, չէն եւ փարթամ
կերպարանք
ու
նէր. Տաճիկբ
Տարօնոյ եւ
Վասպուրականի
ասլաբր
Հոն էր չցոլցեր
, եւ
աոելտոէ.րբ
րսւ
էիիճակչ, մէշ էր։ Ուստի
I
երբ բանէէէ–
Կբ վերցուց
Բուղւս
Գուին
երթալու ,
բն՚սկիչքբ
չ՚"տ ղո֊, չեղան
, ոչ միայն որ
մեհ
րոնաւորին
ել զօբաց Հեռանա
լով ա -
ռեւտուրր
պիտի պակսէր
^ այլ
մանա -
լանղ
Որ
նորա
Հեռանալով
անՀ
յսմար
փոքրիկ
րռնաւորք
մէշտեղ
՛գիաի
ելնէին
,
ինչպէս
միչտ
սովորութիւն
է, ել
" * յ "
փոբձով
գիաէին
Խլաթեցիք,
ուստի քա
նի ոբ ղօրաց
թիլը կը պակսէր
, Վ՚սճա -
ռական
մ տրգն
է լ իւբ կրպաէլր
՚կ^անուխ
կր գոցէ ր ել իր պաբաէւ^ե
բու
մ
էշ
հահ–
էլոլահ
տունբ կըՀեռանար
:
Ւնչսլէս
սովորութիւն
եղահ է մ իչտ
սւ–
բեւե լքի մէշ, թաղաւոր կամ զօրավաբ
է՛բբ
ք^ելնէ ՃանապաբՀ
, նչան է ե րթա
լու ա -
մ էնուն
, այնպէս եւ
Բուղա
յի
ե լնե
լէն
վեբշ
, գիւանապեաբ
նաեւ իւբ
թ գթե
ր ր
կաչեայ
պարկերու
մէշ կըգետեղէբ
եւ
կը պատրաստուէ
ր իւբ տիրոշ եաեւէն
ե լ––
նելու
երկրորղ
օրը : Ւնք Խլաթ
քաղաքէն
ղուրս
պարաէ՚^երոլ
մ էշ ամ ա րանոց
մը
կբ բնակէ
ր , հակաբան
իչխանազուն
Հա
յ ո ւ ^ որ պատեբաղմի
իրաւունք
իրեն վի֊
ճակեցոլցեր
էր , ուստի
ղիւանապեար
ո -
րուն
Միրզա
Հասան
անուն
կուտային
,
իւր
բոլոր պաարաստոլթիւնքր
տեսահ ա–
ռա՛շին
քաղցր
քունր
էլը քնէր ,
իմացաւ
որ մէկը
զինքը
կը գրգէր
զզուչութեամբ
.
կարհելով թէ հառան
գինք
կ^արթնցնէ՝
սկ սաւ սաստ
Ղ "Ր
Հե.
թողւ
Հանգիսա
քնել։
Րայց տեսնելով ոբ աղա–
տում
չկայ
, աչքերր
բացաւ ել
ղաբմսւն–
քով
նայեցաւ որ հաոային տեղ
միշաՀա–
սակ , լա յնա լանշ
, մեհաղլոլխ
մ աբղ մր
ղլխուն
վե բեւբ
կեցեր
էր , որուն սեւ ել
փայլուն
մազերը
ուսը կր Հասնէին
, եւ
երէլու աչք ունէր
սլաքի
նման, եւ որուն
ժպիար
Հեղնութեան
էլեբպարսւնք
ունէր
քան թէ հիհազիւ
. այս օտաբ
մարղբ
երբ
գլխուն վրտ ք աեսաւ
Միրզա
Հասան
, սոս
՛կալով
ձեոքը
երէ^ցուց
ղէպի
գաչո
յնր
ոբ
բարձին
քուին էբ , որպէսգի
ինքղինյ^
պաչապանէ
՚ իսէլ մարգը
քսոանց խօսե
լու
ձեռքր
նոբա գասաակին
վր՛ս յ գրաւ եւ
ա յնպէ ս սեգմ
էւց որ ոչ միա
յն
ձեռքբ
կ ա ր էլ ամ ե ցա
լ , այլ
ցւսլի%
չղ իմ անա լուէ
սկսալ
աղաղակե
լ : իր
անհանօթ բ իւր
լւս յն ձեռքբ
բե րնին
վբայ
ղնելով
կամ աց՛
եւ Հանգարտ
ձայնով՛
Ամ օթ է , Մ իբղա
Հասան
,
քե՚էի
այգպէս
տղոլ
նման կանչուըռտել,
ըսաւ՛
գռւ
ղբագէտ ել ուսումնական
մաբգ ես ,
թնչ
կ՚ըսեն քուհառանեբգ
^ երբ պատ -
մես թէ ձեոքգ
փոքր մր սղմելուն
չղիմա–
նա չուն ա յգպէս
ողորմ
ուկ
ձա
յն կր Հա-
նես :
իսկ
Միրղա
Հասան
տեսնելով
թէ
մարղն
անուչ
կե րպով կըխօսի ել
ի՚֊Ր
հառաներոլև
խօսքը
կ*րնէ , որ
գուբսն
են , սկսալ
ձա
յնր
բարձրացնել
.
ԱնՀալա՛տ
չուն , որ ալաղակ
Հայու
մր էլբ նմանիս , չե՛՛՛ս Վախեր որ ետքր
ի՚^նչ
ԿէԼ
ԼԻ^Ի
Ք"^ վի^ո՚կգ
, գոլ չե^ս
մտահեր
թէ ես ո՞վ եմ , թէ իմ տէրս
Բուղա
ի՜նչ
մարգ է ։
Նա խ՝ պէտք է գիտնւո
ս որ նախա -
տական բառ պէտք չէ գորհ ահ ես եւ թէ
քու հառանեբէգ
նոքա
միայն
էլենւլանի
են
Որ
խելօք վարուեցան
եւ անձնատուր
ե—
գան
, ուստի գոլ է լ պէտք է խելօք
լինիս
,
եբկբորգ՝՛
պէտք է գիտնաս թէ Հա
յ աւա–
գակ
միչտ
քիչ Հւանղիպսւհ է
աչխարՀքիս
վրայ
քան թէ իքեն գբացի ւսգգաց մէք,
երրորգ՝ թէ ես կենացս
մէշ եբ էլէւ ււչ բս -
ոլահ
րանբ չեմ ղիտեր թէ էւ՜նչ է ել
նոյն
քու
Բուղայէգ
նաեւ
չեմ վախել :
Ր՚"յՅ
Ի
՚՚^ւ
Կ՝ուղես գոլ ինձմէ, գթս
է լ սպաննել
էլ՛ ուզես
հա ո ան ե բ ո ւս ՛գէս :
Ա՛է եբբեք, ես անգէղ, մարգ չեմ
սպաններ ;
Ոոէլէ՛՛" կ՝ռւգես , աՀա՛ , րսալ եւ րաբ–
ձին տակէն
քսակ
մբ
Հանեց
երկնցուց
Միրզա
Հասան
ձեոքերը
գոգալով։
Ոչ ոսկի ելոչ ալ արհաթ,
իմ ու -
ղահս
ուրիչ
քէան է ։
ԾԵՐԵՆՑ
Fonds A.R.A.M
