է
6
ԱՌԱԶ»
ԸՆԹԵ Ր Ց ՈՂԻՆ ՅՈԻՇ Ա Տ Ե Տ ՐԸ
^;^;•:•:;V•1:;:•^X.:^1•:•:֊««»»•«^ւ•::հ5>ՏՏ6>*
«ձ Ա ճԸՆԻ ՈՒԹԱԱ՚ՍծԱՏ
ԴԻՒ8ԱՋՆԱՍ"ԱՐՏԸ»
Տարի
չաՆւքնվւր որ չուչքոսեենք
փ՚դր
ա -
աւիակսւն
քաղաքներէն
որեւէ
մէկուն
նր ՜
ւիրուած
Հաաոր
մ ր : Շարքր
երթալով
կԳրկարի
, հիմա
արղէն
ունինք
Պաաւ1՚11Լ–
թիլ(1 կեսարխւյ Հայոց, 2
հաաոր,
Ատ
հն
Ակնցիք , Ուրֆաւյի դիւցաՀքնաւքարաը , «1,աԱ
ՎասպուրայկսւՍի իԱքՍապաշտպաքանթիւ -
6ը , Ծոցկասւի հեր.ոսալքաշւտ|ւ, Խայւբհրդի
գիրքը , Երգնկա :
Պատրաոաուելու
վր"՛
յ
են^կսղւ^Աը
, Տրապի<լո(1ը, Սհբաւավււսքւ ,
Նիկոյմիդիան ,
եւ ուրիչներ,
արգէն
լ ո յ ս
ա ե ս ա ծ ու սչատրասաուելու
վիճակի՚Լ
մէք,
որոնղ
անուններր
մեղի
անծանօթ
կր մր–
նան
աօ. ա յ մ մ
:
Այո
Հաաորներր
Հեաեւողականօրէն
մէ
կր
միւսին
կր յաքորգեն
• էյլ սակայն
ամէն
մէկուն
Հեղինակը
աէւձԹաւկան
հայեղողու
-
թեամբ
աշվսաաանքի
չծուած
է ,
աոանղ
Հիմնական
յաաակաղծի
մր , ոբ կ՝ենթա
-
ղրէ
ծրաղրուած
եւ մեթոաիկ
նկաբագիր
մ ր ։ Շաա
քիչերր,
Լր"եԼու
Համար
բ՚՚յ՚՚ւ՚Ր
^
կր
Հեաաս^ղեն
նսլաաակ
մր, որ չվւ ՚^աշ -
աուիր
բանասիրական,
պատմ ական
ու
մչակութա
յին
արմէքնե
բր , վիճակաղ
բ՛" -
կան
աեղեկութիւններր
, վաւե րական
աղ ՝
բիւրներէ
քաղուած
րԱալու
Հաւատարմու
թեան
Հեա։
Նկաաի
առնելով
մեղի
ծանօթ
Հաաորներր
, անոնղ
Հեղինակներչ՛
ժամ սւ •
նակալորբ
տալու
իրենղ
Հ
ետապնղումին
մէք,
գիւբին
աչխատանք
, կր պարտաւոր
-
աււին մոռաղռւթեան
տալու
կամ անաեսե
-
չու
կարելոբր,
տնՀրաժեշտբ
, եւ
փրկելու
բէէլոբ այն նիւթերր,
որոնք
կոբսուելու
գա ա ա պա
բ ա ու ահ են ; Ի՛՛՛նչ
աննպատակ
•աչփւատտնք,
երր մէկր
միւսին
ետեւէն
անծանօթներու
լուսանկարներով
կր խր -
ճողուին
Հատոբներբ,
այն պատճառով
որ
ենթականերր
վերապրուլներու
թիլին
մաո
կր
կաղմեն
եւ Համաքաղաքաղի
են :
Յաճախ
կբ Հանգիպինք
նաեւ
իրրեւ
թէ
պատմական
վկա
յութ
իւննե
րու
, ոբոնք կչլ
պատմուին
ղանաղան
անձերու
կողմէ
, եւ
ււակայն
ն ո յ ն գէպքեբուն
տարրեր
մեկնա
֊
բտնռւթիւն^ր
կր ներկայացնեն
, առանց
կա.
բեւոր
չաՀեկանութեան
մր
Այս
քանի մր խոբՀ րգածութ
իւննե
բր
ի ն ֊
ծ^ի կը թելագրէ
՚^Հաճրնի
ութամսեայ
գիւ–
ց ա ^ ա մ ա ր տ ր »
Հատորր,
որոլն
Բ՛ տպո՛ -
գրութիւնր
լ ո յ ս բնծայած^
է Աոկրատ
3–
թէրղեան
Պուէնոս
Այրէսի
մէք
1956^1՛:
Առաշին
ակնարկով
քանի մր տողերու
կր
Հանգիպինք,
որոնք՝
կր խոբՀինք
,
տեղ
օւնենալու
չէին
նման
Հաաորի
մը մէք :
Վեղ
Հաղար
նաՀատակնեբու
յիշատակին
Նուիրուած
այս Հատորին
մէք պ է ա ք
կա՞՛ր
գրքքլու
թէ
՚մԼոանց
վիրաւորելու
որեւէ
մէկր
է
ըսենք
Հետեւեալը,
որ այս պաա
-
մութիւնբ
եստսէրնեբու
եւ
վաչիառու
ցանկութիւններու
թատերաբեմ
չէ
եր -
բե՛ք,
որ կարենանք
վեբապբող
ողշ . ան -
Հատ
Հերոսներու
նկաբնեբով
ղարգաբեչ
՚ոնոր
էշեբը
Ֆ :
Նմանապէս
անՀատական
վէճեբուն
աչէ ֊
ձագանգներն
ալ անտեսուելու
էին , ինչ -
պէս պ ա ր ա գ ա ն է Մ • Տամատեանինր
, որ
իր քով պաՀած
է պաշտօնական
բ ՚ ՚ լ ո ր
թ է լ ֊
թակղութիլններր
, որոնք
աեղփ
ունեցած՜
են
Կիլիկիոյ
ֆրանսական
Հակակշռի
սլե -
աին
Հետ։
Այն Տս՚մատեանի
, ռբ
ԳԲքԻ^
Հեւլփնակին
կողմէ
կ՚որակուի
^յաւա1^ոտ
,
ամբոխավար
, գորչ
մաբղու
մը
սխբաղոր–
ծութիւններբ
» :
Այս
Հատո
րը իր բռվանգակո
ւթեամ բ ա–
ւելի
վաւերական
պիտի
րլլար
ու պատմա
կան փաս տա թուղթեր
պիտի
պտրոէնա
-
կէր
, եթէ Հեււատեսներ
գտնուէին
:
Հաճր–
ն ի ինքնապտ
շտպանութ
եան փոխ
Հրամ ա–
նատար
Արամ
կայծակի
վկայութիւնը
բա
ւական
է արգէն.
ՀտԱեղմէ ոշ մէկր
կր -
ղալ
բե րել Հաճ լ ն ի կեգբ •
Հ րամ անաաա
-
րութեան
մօտ գիղռւած՜
եւ օբր օրին աբ ՜
ձանա՚լբռլած
բաղմաթիւ
փաստաթռւղթե
-
բէն
եւ
վաւերաթուղթերէն
կտո
ր
մ
ր
թուղթ
» ;
Այս
վկա
յութ
ենէն ետք
չնոբՀակալ
ըլ -
լալու
ենք Հեղինակին
, որ կարելին
բրած
է, կաբգ մը աւելորգ
նիւթերու
կարգին
,
կորուստէ
փրկել
նաեւ
կարեւոր
նիւթեր
,
երբ
գրքփն
Բ . տպագրութեան
կը
ձեռնար
կուի
, ոբովՀեաեւ՝
առաշին
տ պ ա գ ր ռ ւ ՜
թիւնբ
(1937)
անխնամ
եղած
է ։
ինչսլէս
որ ծանօթ
է , Հաճբնի
ութամ
-
սեայ
Հեբոսամաբտր
տե՚լփ
ունեցաւ
1920
թուին
, Աարտ
- Հոկտեմբեր
ամիսներուն
,
երր
Համաձա
յնական
րանակնե
բու յաղ -
թութիւնէն
ետք. Հայ ժողովուրղր
սկսած՛
էր իր փէ րքե Բր կապել
, ու լաւատես
ղա՛ւ–
նալ.
Հակառակ
1915/՛
տարագրռւթեան
ու
իր
սարսափներուն
:
Հատորր
կբ սլաբունակէ
րաղմաթիւ
նիւ
թեր.–
Աղգային
, քաէլաքական
ու սլատ -
մական
տե
՛լե կութիւններ
, յուշեր
,
1915 -
1918^
ղէպքերր,
նեբգաղթր,
Հաճբնի
ինք–
նա պաշտպանութե
ան նախապատրաստա
-
կան աշխտտան^^եբր
, ականատեսի
վկա ՜
յութիւններ
, պաշտօնական
տեգեկաւլիբ
-
նեբ,
Հաճբնի
անկոլմր
եւ նաՀանշբ
գէպի
Ատանա
: Եւ այս Բ"Լ՛՛ՐՐ կր ՚որուին
,
700
էշերէ
բաղկացած՜
, խտացած
Հատորի
մր
մէշ
:
8աւաչփ
է րսել, թէ Հեղինակը
շաա մե^
կարեւորութիւն
րնծայած
է անՀաանեբու
,
րոճախ
կասկածե՜լի
, մտայնութեան
ու
վկայութեան
: Ա ասնաւո
րա բա
ր պատմա
-
կան մասբ,
աւելի
լուրշ
պբպտումի
կը կա–
րօ՚ոէր
: ՚Բննագատական
ոգին պակաս
է
րնգՀանբապէս
:
Այս
ամփոփ
տեսութիւնր
պիաի
փակենք
Ե՚չիչէ
Գուրեան
Պատրիարքի
երկու
վկա -
յութիւննեբռվ,
որոնց
Համաձայն՝
Հաճբ
ն ի Հերոստմարաբ
20րգ
գարու
Նոր հ.^աբ–
գանանց
նաՀատակոլթիւնն
է ,
երկրորգ
« Ծալլեցէք
Եղփչէի
գԻբՔԲ
Հ ՚ " ճ բ ^ Ի
գիլգաղնամաբտր
գրէք
անոր
աեղր » :
ՄԿՐՏԻՋ
ՊԱՐԱԱՄԵԱՆ
Մ ա յ ի ս
"՛մ սռւան
չաբաթ
ե րեկո
յ
մ բ
,
՚լեղեցիկ
սրաՀի
մբ մէշ , ամբողշապէս
լե
ցուն
, ո ղե ւո
ր ո լ թ եան պատճառ
մր եւ մր–
խիթտրոլթիւն
մրն էր տեսնել
բեմին
վբ֊
բ՛ս
լ
"՛լք, 1 առողք
ե լ ա ղ ա ա
բանաստեղծ
մբ,
որ կր մեծաւռբուէր
;
Այղ
երեւոյթն
էր որ մեղի
տրուեցաւ
տեսնել՝
բանա ս ա ե ղծ ԱՀ աբ ոնռվ
ւ
Ղ՚իտենք
ախուր
յռբելեաններր
,
որոնք
այլեւս
ւղէաք է ղոնէ
անուն
վէոխեն
;
Եւ, աւա^ղ,
յետ
մաՀու
կւ
,կեբ -
պուած
յանկարծ՚սկան
սիրոյ
եւ ղովաբա
-
նութեան
Հանգէսնե
րր , որոնք
պէտք
է որ
վերածուին
միայն՝
երաժչտոլթեան
եւ ա–
ղօթքի
:
՝^^^Ր2. Է ՚ Լ ե ր շ ո յ , ի՚^նչ
կրնան
րսել մար -
գոց
մաՀուան
առշեւ։
Կ՚րսեն
թէ ան՝
է՛ր. է
Բայց
եբբ
է՛ր,
ռ ՚ ^ ւ բ էիք գուք,
ո՛՛վ
ուշա
ցած
սէրեր
• • •
Ի՚^նչու
|ւրե՚ն
է1Լ"Ւք "V " ՚ յ դ " լ է "
է ՛ ՛ ՛
Տալ
ու կոծի
արժանացած
մ եռե
ալի
մ
ր
մէկ
բարեկամին
Հարցուցի
•
« Ողք
ե՛լած
ատենը
աբգեօք
գիտէր
որ տ յնքան
սիր
ուած
էր ...՝»:
//չ ,
րնղՀակւառակն
կը կարծէր
թէ
միայն
թշնամիներէ
շբշապատռւած
էր–՛՛
ի^նչ
վՀատեցուցիչ
խօսք :
Պէաք է այլեւս
գիտնալ
սիրել՛
ողք մաբ–
ղերր : Անոնց
ի ՚ ս բ Հ ի լ
Լաալ
, իրենց
կեան
քի
ամբողշ
տեւողոլթեսձ
, թէ
իրենց
տաղանգր
ե լ քանքեբր
կը տեսնուին
թէեւ
,
րա
յց թէ խնամքով
գաղտնի
կր
պաՀուին
իւրաքանչիւր
տեսնուլին
մէք, երրեմն
ա -
Հաւոբ
ցաւի
պոռթկումներ
ունենալու
Հա
մտր,
միայն
անոնց
մաՀէն
անմիշապէս
վերշ :
ինչ
ո լ ապրիլ
եթէ ա յսպէս
պիտի
բլլա
յ ;
Եթէ
մաՀր
միայն
սլիտի
ՐԱՍ՚յ կեանքի
մր
աբժէքբ
եւ պաաճառած–
սէրր
մայթքե
•
ցնողր
է
Երեւոյթր
ղարմանալի
է ։ Րայց
եւ սո -
վո րական
գաբձած
% Ոչ մէկ
արժէքաւոր
ապրող
ղբաղէտ
այլեւս
մեր մէշ
կր
սպասէ իր արժէքին
իբ
լռութեան
մէշ
յա յտնուելուն
:
Բանաստեղծ
ԱՀարոն,
իր մենակեաղի
,
ղրեթէ
անՀետացածի
կեանքով
է որ շա -
Հեցաւ,
անցեալ
իրիկուն
, ալղ
Աեծաբան–
քի
երեկոն
։
ինչպէս
մեռեալները
յակնարծ
մեծ աղ -
մուկով
մէքտեղ
կր Հանուին
, ա յնպէս
աչ
մէշաեղ
բեբուեցաւ
, խորապէս
մ ե
կուսա՛
ցած,
գրեթէ
անՀետացած՝
մեծ՝ բանաս
-
տեղծ
մր:
Գրեթէ
վերստին
ծնունգ
մը :
Եթէ
ԱՀարոն
, ուրիշ
միամիտ՛
բանաս
-
տեղհ՜նեբոլ
նման,
խառնուած
Րլլար
մար
գերուն
, իբ փրկութիւն
բ
միա
յն
մ
աՀուան
մէշ
կրնար
գտնել ; Րայց
, յիսուն
աարիէ
է ՛Ս՛Ր ^ իք Ի՛՛Կ Կա՛մքով,
թաղուած
մրն
էր,
ղէթ անշարժացտծ՜
մը ;
Ուրեմն
արգէն
կրած
Հբ
մոոացոլթեան
խա
յ թ ր իր վրա
յ : Եւ ՛ա յ՛լ.
սլ՚՚՚տճառալ
էբ
որ ա յնքան
վէ՛ս յ լ ո ւ ն կե ր՛գով
,
կրՅ՚՚՚ւ
1
բախտին
մէկ ՚էեղեցիկ
Հարուածովդ
՛ղրր ՜
^ ի լ պատաՀած
րնղՀանուր
աղէտէն
, եւ
աակաւին
" ՛ լ շ ,
՚սռո/լշ
եւ աւլաա
, ինք ֊
՚ լ ի ն ք բ պար ատ
ղրել՝
ոգեւորուած
եւ ղար–
մացած
Հասարակութեան
մ ր ։
*
կր
յամառիմ՝
խոբՀիլ,
որ նեբկայաց
-
ուած
գրական
ցանկեբր
կը կաղմուին
, ղա
նաղան
պատրռւակնեբով
: Րայց
երբեք
րստ
արժէքներու
:
Որքան
գիտեմ,
ատոր
կենղանի
ապա
-
ցոյցն
է՝ բանաստեղծ
ԱՀարոնր
Երբ եւ իցէ օր մր , տեսնուա՞ծ՜
էբ
անոր
անունբ
ցանկի
մը ՚ ի բ ա յ :
Բաւական
պատճառ
մր չէ րսել թէ ա ֊
նիկտ
մեկուսացած
մրն էբ : Թերեւս
Հբա–
ժարած
մր
իբ ՚լործերր
մէշտեղն
է–
ի ն :
Պէտք
եղտլ
վերշապէս
այս
Մեծարանքի
Երեկոյին,
որպէս
ղի անիկա
մեր
աաս -
նեբբորգ
մեծ բանաստեէլծ ր Հռչակուէր
:
Եւ
ինքն ալ, ԱՀաբռնը,
իր
խօսքերուն
մէշ,
մէշաեղ
բերաւ
անունը
կոստան
Զար–
եանին,
ուրիչ
վաաբեալ
մր ցանկերէն
յ
X
Բայց
^Մեծարանքի
Երեկոն՛»
սքան
չելի
էր ։
ԱՀաբոնին
բարձր
չսւնչով
բանասաեղ
-
հ՚ոլթիլնները
կբ սաւառնէին
խռ չոր սրա ֊
Հ ի ն ելեկտրականացած
մթնոլորտին
վր ֊
բայ
:
Ի ր վեռՀառնետն
փանթէիսթական
ո -
ղփսվ
գրուած
Հ^առերբ՝»
կր ղարմացնէին
,
ե լ թէ՛ ղէւգի
ետ
նայիլ
կուտա յ ի ն , եւ թէ
գէսլի
առաշ
. . .
Եւ աեսա
յ ռր , երբ միշնարարին
, րա -
նաստեղծր
գուբս
կ՚ելլէր
սրաՀէն
,
Ի՛՛՛Ր
ժպիտով
մր, անոնցմէ
որոնք
կուգան
թե
ւածել
գէմքերուն
վրայ՝
Հրաչքի
մր առ
շեւ,
ե ր ի ա ա ս ա ր գ
աղշիկնեբ
կբ
թրվուային
անոր
շուրշր,
յ " յ ս ^^Բ^է^Ս՚Վ
բանաս
-
տեղծնեբուն
եւ բանաստեղծութեան
:
ՄԱՆՆԻԿ
ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ
ՅԱԿՈԲ
կ՝րսէ
Յովսէփին
.
–Բտնի
մր գիշեբ
է , կինս
քունէն
մէք կր
պոռայ
<էոչ, Յովսէփ,
ոչ».՛.
—
Բանի
որ Հոչ»
կՀրսէ՝
մտաՀռգուելու
պատճառ
չունիս
, կր պաաասխանէ
0*»վ -
սէփ :
ԵՐԿՈԻ
րաբեկտմներռւ
միշեւ
.
Վերշերս
, կինս
րնալ
ախորժակ
չու–
նի,
կ՚րսէ
մէկր։
ԸնգՀակառակն
, իմ կնոշս
ախռբժա
-
կբ շատ լալ է ։ Ամսուան
առաքին
ութ օր
ուան
րնթացքին
ամբուլշ
ամսականս
կ^ու–
՚"էէ
կբ
յ ՚ " ր է երկր"բդր
•
ՍԻՐՏ - ՍՐՏԻ
Հայուն
բաց վէբքՐէ
որուն
այնքան
շաա
խօսքր
կ՚րնենք
մենք,
անշուշտ
էիոխաբե
-
բարտր
գործածուած
ասոլթիւն
մ լ ն է ։
Բայց
պիտի
՛լար
Օր,
եբբ բաց վէրք
մր
պիտի
կրէի
՛ ՛ չ միայն
Հողեկան
- իմացա
-
կան
կեանքիս
մէք, այլ նաեւ
բուն
էոկ
մարմնիս
վբայ,
եւ այն ատեն
պէտի
ղիտ–
^այի
թէ միայն
երկու
՚էիրք
կրնամ
բոնել
անոր
Հանէէէւղ
- ըմբոստս՚ցոլմ
կամ
Հս՚մա–
կերսլում
• Փսի՚ն
ի փոխ՝
այգ մչտաՀոս
,
այգ րաց վէրքր
պիտի
րլլար
առարկան
իմ
ամէնէն
ռւչագիր
խնամքի"
եւ
ծ՚էւ յրա
յե՛լ
Հաճոյակատարութեանս
Լինչ
ողբալի
թ-է– ^
էքէ^նահյ՚ձր) ,
յեաոյ
բնգՀակառակն
պիտի
բերուէի
՛լայն
ճւլմ ե լ
ոււլել
կատաղօրէն
ոլ.
ճանկերովս
խլել - Հանել,
վեբքապէս
< սպաննել
^ ղայն
էսուանց
այլեւայլի
, Հոգ
չէ թէ կեանքս
ալ վրայ
տայի
՛լայն
գտչու–
նաՀաբելով։
ԱնՀալաա
չունին
Հետ,
որ
կեանքս
կք, թունաւորէր
, պ.իտի
վարուէի
հրբեմն
Հօրս պէս, ե լ եբրեէքն
ալ
Նման
մայրիկիս։
ճիշգ
է թէ ամէն
վէրք,
նոյն–
փսկ
Հայուն
վէբքբ,
կը ճան
չնա
յ մեզմա
-
ցումի
ե լ սփոփանքի
շբքաններ
, բայց մի
թէ
անոնք
ժամանակաւոր
չե՚^ն :
Պատանին
քէր էէ, պիտ.ի ճանչնար,
այէլպիսի
ժամա
-
նակաւոբ
սփոփանք
մր, Զինագագարի
շր
ջանին
է
Գժբախ
էոարաբ
Հեոու
էր աակալին
Զ ի ~
նագագտրր,
անվերշանալի
էին
ամիսներն
ո լ
թաւալող
եղանակներր
,
եւ
մենք
կ՚ապրէինք
յոյսովր
խաղաղութեան՝
թե -
րտՀաւատելով
Հանգերձ
ւ Այս չ ի նչանա
-
կեր, թէ
Թուրքին
գէմ մեր գիմաղրոլ
-
թիէնր
թուլցած
էբ
յ
ԸնգՀակառակն
: Այգ
գիմագրութեան
մէք գ ր ա ծ
էինք
նոյնիսկ
«աէՓ|ւ»
մր, որով
նաեւ
անխոՀեմութիւն–
ներ՝
ոբոնք
յանգած
էին մատնութեան
եւ
խո
ւղա
րկո
ւթի լնն երու ;
Աարսափս
մ եծ՝
^լՐԱար
երբ Թուբքր
մեր տունը
կբ
կոխէր
ցեբեկ
օրով։
ՎոտաՀ
էի թէ
գիչեբային
խուղարկութեանց
.րնթացքին
, գոնէ
մեղ
իբբ
ղինա կից պիտի
ունենանք
խաւար
ր է
Րայց
ինչքան
տպաւորիչ
բան է
մութին
մէք
տեսնել.
Հոգ չէ թէ ակնթարթի
մը
լնթացքին
, սաբսափաՀար
եւ
մաՀատէպ
գէմք
մր , ւոր կր փորձէ
փաիսուստէ
ճամ -
բայ
մր գտնել
; Գտաւ
ղայն։
Ննքասենեա–
կէ պատուՀ ան էն ցա ա կե ց մեր ածխանո
-
ցին
վբայ։
կոտրեց
մէ/լ ~ երկու
կղմինտր
ո լ կոբսուեցալ
պարտէզէ
պարտէզ՝
աՀ ու
սարսափ
սփոելով
Հաւնոցի
մր մէք։
Ես
Ոբ
մարւքնակրթանքին
օգուտներբ
ճանչ -
նալով
Հանգերձ
, քէչ մբ
չափազանցուած՝
ե լ
աւելորգ
կբ նկատէ
է
մաբղէկներուն
ծ՝ա
յրա
յ ե ղ
ճէգերր,
առաքին
անգամ
ր լ -
լալով
Հաստատեցի
թէ մարզանքը
բանի
մբ
կրնայ
ծառայել։
Փա
յլակ
վազքի
ախո
յեան
էր ւ կեգրո
-
նականցի
այս երիտասարգր,
որ
բնէկ
Տրապիղոնցի
էբ , ե լ որուն
ամբողք
ը ն -
էոանիքբ
կոբսէււած
էբ, ղիչերայէն
էբ մղ–
ճաւա
նշներուն
մէշ կ՝ ազտղակէր
ւէւ կու
1
լար
I
Արչալոյսբ
չծաղած
վեբագտրձաւ
ան,
րսելով
թէ գիշեբբ
անցուցած
էր ղե– \
բեղմանաաան
մէշ, չկարենալով
երթէէ՚լ՛՝^
նախապէս
պատրաստուած
թաքստողբ
յ ]
Ըսաւ
նաեւ, թէ Հոն, գամբաններռւն
ետեւ \
կծկաած
, կորսնցուցած
էբ իբ ատրճանա–
|
կր։
«Աւելէ
ազէկ^,
րսալ
մայրս։
Խնղիրր
՚
այսպէս
փակուեցաւ
ի մեծ էլոՀոլնակու
-
թիւն
քիչ մր բոլորիս
, ռբ մեր տան մէք
ատրճանակէ
մր գո յութիւնր
կբ նկատէ
ինք
աւելորղ
ե լմաՀարոյբ
վտանգ
մը
(աւելի
^ԻԼԳ1Լ
Կր վախնայինք
որ տղան
անձնաս
պան
կ*Րլլայ՝)
իրաւ աչ մաՀ մր զի՛ս
պիտի
առաքնորգէր
ղ է ՚ ղ ի ատրճանակր
•
Բայց ոչ անմիշապէս
; Կրկին
պիտի
անց
նէին
չարաթներ
, պիտի
թաւալէին
եբկաբ
ամիսներ
եւ անՀամեմտտօբէն
պիտի
մեծ
նար
թիւր
մեռեալներուն
, առաքին
էսկ
տերեւաթափին
՚.Այգ
մաՀացուլներէն
պիաի
յիչեմ
միայն
տյն՝ որ կապ
՚ս-ւնի
պատմու
թեանս
Հետ •
Ա՚աՀացուլէլ
է՜ր շատ
գեգտնի
յոյն
աւլ -
քիկ
մր, որ ճիշգ
քբոքս
տաբիքբ
ունէր
,
տասնբվեց
տարեկան
, եւ ոբ մեռաւ
թռ -
քախտէ
, այլ մանաւանգ
սնռւնգի
պակա
-
սէ
Հ
Կբ
յիշեմ
իբ անունր,
Զ ո յ ի :
Մեր
ճիշգ
մօտիկր
կր բնակէր
եւ կարելի
է ր -
ոել,
թէ մեղ Հետ մեծցած^
էր : Վերի
սեն
եակի
|օԺիաէճ
(շանիշփր)
նայելով
յ ո լ -
ղաբկաւոբութեան
աղքատիկ
թափօրին
«
մայրս
աւազեց
.
-
Զավա"Ար
աղքիկ
, աս տարիքին
եր -
թալ
ցւէւրտ
Հողեբբ
՚Լբկել
• • •
Բոյբս
, ռբ իբ քովիկը
կծկաած
էբ |
ձեռքր
րերնին
վբայ
սեղմած
, մեղմիկ
լալ
սկսաւ,
մինշ ես չէի ուղեր
Հեռանալ
սեն
եակին
խորէն
, մերժե լռվ նայիլ
բաց ղա -
գաղին
վրայ։
Յանկարծ
, քոյրս
գագբե
-
ցուց իբ լացը ե լ ինծի
գ ա ո ն ա
լով
ըսաւ
, |
քիի մր ապչաՀար
չեշտով
.
Օ՜Հ,
կրնաս
՛լալ
նայիլ՛
՚ .
Հէ՜
չ մեր ;
Զո
յին չէ քի • • • անճանաչելի
եղեր
է • • • ^
՛Բանի որ մեբ Զ ս յ ի ն չէր
1
այլեւս պատ– ;
ճառ
չկաբ որ չընկերտնայի
պզտիկ
թափօ
րին
Կը յառա քանա
յ ի ն ք
՚էանգաղոլ
-
թեամբ
, չտապալելու
Համաբ
սա
լա
յատա
կի
խոչո
բ քարե
բուն
վրա
յ , ուր
ճղմ
ուած՝
ճիւնր
եէլած էր սաՀուն
• Ամէն ոք վեբ ա–
ո ւսծ
է ր իր վերարկուին
օձիքը
եւ կաս -
կարմիր
ֆէս մր աաբօրինակ
Հակագրու
-
թիւն մր կր կազմէր
ձիւեասսլիտակ
շբքա -
պատին
Հետ ; Հակառակ
վւափտքէս
,
կբ
նշմարէէ
Զ " յ է ն էր ղաւլաղէն
մէք,
ամէն
փողողէ
անկիւնազտրձին
: Աղքիկր
Հ ա գ -
ուեցռւցած
էին Հարսի
սլէս եւ իր
փոքբիկ
սեւ
էսքարբէ՚1Տ./ք^^
կր ճաճանչէին
է
Կր
մտածէի
ուրիչ
եբիտասարգ
եւ
րնչաղոլբկ
թոքախտաւորի
մր. Պետրոս
Գուրեանի
էէրայ,
որուն
կ"թողին
կբ մօտենայինք
ա–
մէն
մէկ քայլի
,
ՇԱՀԱՆ
ՇԱՀՆՔՒՐ
(6
Շաբ.)
Fonds A.R.A.M
