«ԼԱՍՊՈՒՐԱԿԱնհ
ւէՐՈՍԱՄԱՐՏհն
ՏԱՐԵԴԱՐՑԸ ՓԱՐԻԶԻ ՄԷՋ ^
եր
Հերոսամարանձրուն
չա
ղո
յն
դրռ
լյս դներ
էն մէկն է Վսւսսչուրականը
, որ
.սչկաք է արէք-սւնավւսյեէ
կերսլով
յիչասյսւկ–
" ՚ ֊ է Հ սւմէն աեղ ուր Հայութիւն
կայ
, եթէ
֊կ՚՚սւղենք որթավաւահ՜
արիւնր արմէքա
՜
ւսրուի եւհաոա
յէ աւլղա յէն
ոդիի լարա -
էոեսէան
Փա րիղա բնակ
Վասսլոլրականցիներո
՜^՚"յրենակցական
տքիութիւնր կբ
դիաակղի
*"ւ/"
իրականութեան
եւ ա յդ իսկ սլաաճա–
ո-ով ամէն աաբի կբ կաաարէ
իր Հերոսա -
մարաին
աօնակաաաբոլթիւնբ
-
Մայիս
շ^ի Շաբաթ
դիչեր , Հոհ բաղ -
մութիւն
մր ներկայ էբ Աէրքլր
Միլիթէոի
թաաերասրաՀր
, աօնելու
Համար
Հեբո -
**ամաբաի
4ւ2րդ աարեղարձբ :
Զինուորական
նուաղախում
ր մբ ղեկա -
վարոլթեամբ
•Բափիթէն
Վէյեբի,
Հան -
•ղէոր բացաւ
«Մաբսէյէզ»ով
եւ « Բամւի
•ոբոաան^ով •
ԽոբՀրղաւոր
լոութեան
մէ^ Հնչեց
ՀԱ0~
^ Բ լ ՚ ի ո Մոո»բ
որու
յաքոբղեց
Հեբոսնե -
բու
ողեկո չումբ
ղոր յուղում
ով աբտասա–
նեց Պ՛ Գմբէթեան
3
Ասլա նուաղախոլմբբ
կաաարեց
Շովւէնի
.մաՀերդշ
՚,
Վասսլուրականի
Հա յրենակցական
մի -
•ութեան
նաիսաղաՀ
՛Պ • %•
Նեբկարաբեան
•Հանղէսր
բանալով
յայանեց թէ Վասպու
-
րականի
Հեբոսամարտբ
Համաղգային բբ ֊
^"յԹ ևբհրէ որով
միութիւնբ
պաբտք կր
ՂԳ՚՚՚յ
տարին անգամ
մր Հաւաքուիլ,
ներ–
չրնչո՚-ելու
եւ յաւեբմացնելոլ
Համար
Հե–
բոսներոլ
յիչաաակր
, ո բպէսզի
երիտա -
սար գութ իւնր ղիաակցի
իր անցեա
լին
է
Մխիթարական
երեւոյթ
ն/լաաեց որ այս
֊օրուան
Հանգէսբ
կազմ ակե րսլո ւահ էՎաս–
պուրականցի
ե ր իտասա բւլնե րո
ւ քլողմէ :
Խօսք
՛սո
IIIլ
Պ՛ Աաֆրասաեան
(Լոնաո -
նէն)
յայտնելով թէ ամէնէն
ներ^չիչ
ե -
բեւսյթն է ոբ այս տարի
ե րիտասա բգնե
րն
են ռբկր տօնեն , Հակառակ
անոր որ հր -
՜նահ են օաար ափերու
վբայ եւերրեք
չեն
աեսահ
Վասսլուրականբ
•
Ապա
խօսքր
ուգգելով
երիտասաբղոլ
-
թեան
աւելցուց
՚ «ձեզի
Համար
իսկապէս
դժուար է բմրռնել թէ ինչպէս
մի փոք -
բիկ
ազգ , այսքան
մեհ
ղո րհե բ է կատա
բահ
պատմութեան
մէք,
ղժբախտաբար
պէաք
եղահին չափ չէ ղրուահ
մեբ պաա~
մսւթիայ11ր օտաբ
լեգուներով,
որպէսղփ
•կարղալով
զիտակցէիք այդ
մեհութիւննե
րուն է Կր յանձնարարեմ
ձեզ րչլալ
Հր -
պարա , ոբովՀետեւ
ղուք մեհ աղղի մր
գաւակներն էք» :
Օրուան
բանախօսն էրՀ՛ Աամուէլ, ո -
բուն
խօսքերր
Հետեւեալ
կերպով
կարելի
•է ամփոփել
։
« Մեհ Հրճուանք
զգացի,
երբ յայանե -
ցին
ինձ թէ այս օրուան
Հանղէսր
կաղմա–
՚կեբպողնեբր
ե ր իատսա րղնե րն
են , վաս -
•պուրականցի
մեբ Հայրենակիցներու
զա -
ւաէլնեբր
1
4;
Ուրախալի
երեւոյթ
եւ մեհապէս
սրբ~
աապնղիչմեղի՝
երէցներուս
Համար։ Ե ՚
րենց աչքերբ
րացահ ոէ Հայրենիքի
մէք եւ
•՝սչ ալ Հայ ղսլրոց տեսահ
, անոնց
Հողինե–
ՐՐ սաէլայն կք վաոին
Հայրենասիրական
կբաէլով է
« Աւանգո
ւթիւնբ կբ չաբունակուի
ու -
րք,մն , նորերբ կբ Հետաքբքրուին
էբենց
Հայրերու
սլա տմ ո լ թ իլննե
ր ով եւ
Հերոսու—
թիւններով
•
« Հայուն
ապրելու եւ տոկալու
կամքին
պերճախօս
ապացո
յցն է Վա ս սլ,, լր ա էլանի
Հեբոսամարտբ։
Ո՞ բ Հայուն
սրտին՛ չի խօ–
"իր Վասպուրական
անոլնբ,
որ
սեբաօրէն
կապուահ է մեր աղգային
պատմութեան
,
Հին
Հին գարերէ
ւքինչեւ
մեր օբերր ։
« Վ՚"պուբաէլանր
, վաղեմի
Ուրարաուն
,
երկիր
՚եայիբի
, Հայ ժողովուրդին
ագատ
ել անկախ
Հայրենիք
,քբ ապաՀովելէ
վերք
գարեր
չարունակ
իր հոցին
մէք
սնուցահ
է ւլայն։
Իբ զուտ Հայաբնակ
դիւզերով
եւ
աւաններով
Վասպուրական
աչիսաբՀր ե ֊
գահ է Հայէլական
նաՀանգներու
ամէնէն
էայաչատ
չրքանբ,
որու սլտամական
վան
քերն ու է.էլեղեցինեբբ
մեր աղղային
մչա
կոյթին եւքաղաքա
էլբ թութ եան մէկ մէկ
էլոթողներն
էին ։
« 1915/՛^՛ ,
մեր գաՀիճբ
վճռահ
է բ մի
անղամ
րնգ միչա թաղել
Հայէլական
դատր
բնա^քելով
Հայ
ժողովուբղր։
Առածին
Հաբուահբ
ուղեց տա
լ Վա ււ պո
ւ բ ա կւսն
ին
դիտնալով
որ Հայութեան
մի^աբերգն
էր
ան
« Վանր
ղուտ
Հա յկական
զ իմ ագ էե՜ով
փուչ
մլ^ էր թուրք
կառավարութեան
աչ
քին : ՀամաչխարՀային
առաքին պատե -
բաղմր
չսււաւլոյն
առիթբ
րնհա
յեց
իրեն
եւ
իր
թիկունքք ապա Հ ո վե լո
լ
պատբոլաէլին
տակ
ոււլեց
լ&աշնքել
Վասպուբականի
Հա
յութիւնբ :
« 1915/՛
ղաբնան
Հրամանատար
ճէվաէթ
կր յաքորղէբ
թաՀսին
փաչային;
ճէվ ՝
տէթ՝
ղրկելու
Համար Վանբ
կռուող
ձեռ–
քերէ երեք Հաղաբ
զինուոր
ուղեց
Հայե -
բէն : Ապրիլ
երեքին Շատաիս
զրկեց
Իչ -
խանր եւ ճամբան
ղալադրտրաբ
սպաննել
տուաւ
ղայն։
Ցաքորգ
օրր ձեբբաէլալուե
–՚–
ցաւ Վռամ եանր Հաէլառաէլ
իր եբեսվւե
խա
նի անձեոնմ խե լիս
ւթ ե ան : Հրո՚չքով
ա -
գատուեցաւ
Աբամ , ոբ մեհ ղեր պիաի կա
աարէր ոչմիայն Վասպուբականի
այչ ամ
բոզք Հայկական
աչխարՀին
մէք։
« Ոաժակր
յոբգեցաւ
երբ
Աոլրիլ
եօթին
Հայ
կնո^
մ ր
օղնութեան
Հասնող
երկւււ
Հայ
զինսւորնեբ
խողխողուեցան
Թուբքե ֊
բու
էլողմէ
«Հեբոսամարար
սկսալ
նոյն օբբ, թբ՝^ ~
գանօթներով
գինուահ
կանոնաւոր
բա
նաէլներու
դէմ,
ութսուն
տմրացեալ
դիր
քերէ
Հայեր բ Հեբոսւսբաբ կբ պաչապան -
ուէին : Աոլրիլ
եօթէն
մինչեւ
Մ այիս
5
տե֊
լոզ
անՀ ա լա
ս ա ր կռիւներէ
յետո
յ ,
թրչ՜
նամ ին ստիպուեցալ
նաւաէլներով
վւախ -
չիլ : Վասպուրաէլանց
ի
Հե բոսնե
ր ր
կր"՚քլի
տուին
անոնց գօբանոցներբ
եւ բերդին
վր–
րա
յ պա րղէէ ցին Հա
քկա
կան
դ ր Օ չ ր ։
« Բանի
մը տարի վերք,
1918
Մայիսին,
նոյն ոգիով եւ նոյն վարիչ
մեհ
Արամի
Հրամանին
տաէլ , նո յնանմ ան
օրՀասական
քլռիւներ
տեղի
սլիաի
ունենային,
Աարւոա֊
րապատի
, ՛Լա րա քի լիստ
յ ի
եւԲաշարասանի
աոքեւ
ու Հիմր պիտի
դրուէր
Հս,յաստանի
անկախութեան
:
4։
թուրքր
չՀասաւ
իր
նպատակին
եւ
Վասպուբականի
քտքերր
մեղի անգամ
մ ք
եւս
ցոյց
տուին թէ սեփական
ուժն է ժո
ղովուբղնե
րոլ
ինքնապա
չտ սլան ութ
եան
ղլխաւոր
զէնքը .
« Այոօր ուան աքւոով , ցո
յց
էլուաանք
թուրքին
ոբթէեւ տաբաղիբ
սակայն վա -
՛Լը. պիո՚ի
ունե նանք մեր
մ իացեալ
Հա յաս
տանը եւ ես վստաՀ
եմ որ Հայաստանի ա–
ռաշին
աւլատաղրուողբ
սլիւոի
ըլլայ Վաս–
պուրաէլանր » :
Ֆրանսերէն
ճառ մր իսօսեցաւ Պ– Վաբ -
ւլանեան ՀայՆախկին
քիազմիէլնե
բու ա–
նունով
ողշունե
լէ յեաո
յ Վա ս պո
ւր ա կան ի
Հեբոսամ արտի աարեղ արձբ աւելցուց
թէ
,
ուրախալի
ե րեւո
յթէ որ այս
Հանղէսբ
կաղմակեբպուլները
եւլահ են
եբիտասարղ–
ներբ , ոբոնք
ներչեչոլտհ
են իրենց նա -
խաՀայրեբոլ
Հերոսութիւններէն
,
անոնք
նոյն ոգիով
պիաի հառա
յեն
Ֆրանսայի
որ
ազատութեան
ելՀաւասարութետն
եր -
կիրն է :
թուրքերն
ալ ունէին
Հիւրէյէթ՜ > Աաա. .
լէթ, Մասավաթ^,
սակայն
անոնց
ի -
մ աստն
է ր ք"՚բդ , աւեր եւ բռնաբարոլ -
թիւն
։
« Վասպուրականցի
երիտասաբղներ
,
չորս
Հազար
տարիներ առաք
ձեր նախա -
Հա յբերբ
վեՀանձնութեան
ապացո
յց բ ար–
լին
իրենց
եբկիբներուն
մէք, վստաՀ եմ
ռր դուք
եւս
ձեզի ասպնքականութիւն
տը–
լոզ
երկրին
, Ֆրանսայի
մէք ցոյց
պիտի
տաք
նո
յն վեՀանձնութիւնր
» :
Զինուորական
նուագախումբը
մէք
ընգ
մէք
նուաղեց
Հայկական եւ
եւրոպական
կաորներ :
Գերասան Ա– Գմբէթեան
արտասանեց
« Վանայ
հովուն»բ եւ«Ես իմ անուչր»
:
Վասպուրաէլանի
Երիա
. Մ իութեան
քլող
մէ , ֆրանսերէն
սւղերձներ
կարդացին
Օր •
Ա, Պասմաճեան եւՊ • Ա • ԽեբՈյեան
:
Պ՛Ա–
Բիւփէլեան
անղսւմ
մր եւս խան
ղա վառեց
Հասաբակութիւնբ
իր աչուղա -
կան
մենէւրղնեբռվ
ղոր յաճախ
ստիւդուե
-
ցաւ
էլրկնել :
Օր՛
ՀայէլուՀի
Գանիէլեան
ճ/լուն կեր ~
պով
սլաբեց
էնգէլին եւնագպարը
հափեր
խլելով
նե րկանե
րէն :
Տիկին Խանտանեան
րացատրութիւններ
տուաւ
ցուց աղբ ուե լի ք ֆիլմ եբու
մասին :
Նե րկաները
մեհ Հեաաքրքբութեամ
բ գի
տեցին
գ,ււնաւ,ւ բ ֆիլմերուն
տ ե ս ա բ աննե–
ՐՐ Վ՚"^Ի * Ազթամաբի
, Աիփանի,
ԲԼր ~
գի
1
Աւանցի
, Վ^անայ , Խօչտսլի
,
Վարաղի
ել Բաբթողոմէոս
Վանքի
, ոբոնք
ամայի
եւ աւերուահ
վիճակի
մէք են ;
Հանդէսի
գեղարուեստական
բաժինբ
վերքացահ է յայտարարեց
խօսնաէլ
Պ–
Տէլէմաք
Գավէզեան եւՀրաւիրեց
ներէլա–
նեբ բ բարձրանալ
վերի
սրաՀները :
յ
Աէրքլր
Սիւիթէո-ի
ընդարձակ
սրաՀնե -(
րՈւ
սեղաններր
դրաւուահ
էին ՝ հ՜այրէ
հայր,
եւ էրիք Մաղէն նուագախումբր
բս–,
աեգհահ
խանգավառ
մթնոլորտ
մր։ Եւբ"–
պական պարերը
եւ խրա խճանութիւննն
բ ը
•տեւեցին
մինչեւ
լոյս :
Պ. ՊԱՐԹԵՒ
ԹՈՒՐ՝ԲԻՈ8
մէք երէլրաչաբժի
նոր
ցրն–
ցումներ
տեղի
ունեցան։
Ցնցումներբ
ա ֊
մէնէն
աւելի
գղալի
եւլան
Պոլոոյ
Հարաւ. -
արեւելեան եւ Անատոլուի
Հիւսիսա
յին
չրշաններուն
մէշ։ Ցաբգ
40
Հոգի
մեռահ
եւ
70
^"դի ալ վիբաւո
րուահ
են -
սակայն
այս
թիւեբք
թերի
էլր նէլատուին
։
ի. ՊԱՏԻՒ
Պ. Պ. Ա–
ՀԱՄԲԱՐՋՈՒՄԵԱՆԻ
ԵՒ
կ.
ՅԱԿՈՐԵԱՆԻ
Փաբիգի
Հայոց
կբօնսւկան
Ընկերակցոլ^
թիւնը
լնգւււնելութիւն
մբ սաբքահ
էբ
ւսնցեալ
ուրբաթ
օբ ժան
կուժոնի
սրաՀ -
ներուն
մէք ի պատիւ
Պ • Պ–
Արմենւսկ
Համբարձումեանի
եւ կարապետ
Տակոր -
եանի,
որոնք
Ամենայն
Հայոց
կաթողիկո
սին
կուլմէ Ա. Գրիղոր
Լուսաւորիչի
Ա.
կո՚րզի
աղամւսնդտկուռ
,էսկեաք
չքաչանին
արժանացահ
էին ;
Գսլրաց
գասին
կուլմէ
«էքմիահինն
ի
ՀօրէՖ եւ «Ուրախ
չեր Աուբբ. Եէլեւլեցի»
չա֊
րականներոլ
երգեցողոլթենէն
վեբք, կա
թողիկոսական
Պատուիբակր
կարղաց
Վաղւլէն Ա՛ի այս աոթիւ
ղբւոհ
Հ Հ"կ ՜
տեմբեր
1956
թուակիր
երկու
կոնղակնե -
րր։
Տեաոյ
ւէբոլատական
խօսքեբով վեբ Հա
նեց
աբժանիքներր
Պ՛ Ա՛ Համբարձում -
եանի , որ Հանրահանօթ
է յիսուն
տարիէ
Ի ՛լեբ ԻԲՐ^՛– ազղա
յին բարերար եւկբ յի
չեցնէ մեր Հին ամիբանեբք,
Հասնելով
ազ
դին եւ եկեւլեցիին
ամ էն անղ ամ որ ղի -
մում
քլատարւււի
իբեն։
Բազմաթիւ
Հիմ -
նա րկութիլննե
բ օւլտո ւահ
են իր առատա–
ձեոնութենէն
ել մինչեւ
այսօր
ալ,
Հակսւ–
ռակ
իր տսւրիքին
, կըչարունակէ
օգնել
բոլորին
։
Նո յնպէս
խօսեցաւ
արժանիքներուն
մա
սին Պ՛ Կ– Տակոբեանի
, որիրրեւ գագ -
թաէլան
վբա
յի ՀաւլսւստոՎ
մ իա յն
Հասահ
է բ այս
եբէլիրր , սակա
յն չնորՀիւ
իր Հա
յ ո ւ անխախտ
էլամ քին եւ չա բատեւ աչխա–
ւոանքին
յւսքոզահ է առաքնաէլարգ
լլիբք
մբ գրաւել
Փաբիգի
առեւտրական
Հբապւս՛
բակին
վրայ
։ ^անօթ է իր րաբերարոլ -
թեամր,
մասնաւորապէս
Լիոնի
եկեգէք -
ցի ին րրահ
իր կալ եւոր
նուիբատւ.
՚^ւււ. •
թեամբ
,
կաթո,լիկոս
՚ Պատուիրաէլր
Պ • Պ •
Համբարձումեանի
եւ Տակոբեանի
քամբա–
էլին անցուց
չքան չանն երբ եւ կոնղակնե
րր
լանձնեց
իրենց:
Գերապա
յհառ
Հ– Կ՛
\ք • ՎրՂ • Ամա -
տունի
Հայ կաթողիկէ
Համայնքին
Հաւոբութիւննե
րբ նեբկա յացուց
չքանչա–
նակիրնեբուն
:
Պ՛ Արմենակ
Համ բա րձում ե սւն չն՚՚ր՚էա -
ե աչս ւթիւն
լա յան ելով
նե րկանե քուն բ -
սալ թէ իր կեանքին
ամ էնէն
ե րքանիկ օ -
Բր կ՚ապրի
: Հայատառ
չքանչանր
Լլյւսւս -
՚ոբիչի
անունով՝
աչխաբՀի
ամենամեհ
պատ
ուան չաննե
րէն
աւելի
բարձր
ու սիրե
լի է իբեն
Համաբ։
«Ամբողշ
Հսւյաստանր
կր էլրեմ
էլուրհքիս
վըայ»;
Պ - Կ ՚ Տակոբեան՝
յուղուահ՝
նո
յնպէս
^ո բՀաէլա լութեան
խօսքեր
բրաւ , խո ստա
նալով
կ,սրելին
լ ^ ե լ
Լիոնի
եէլեղեցիին
եւ
ագգային
ւււրիչ
Հ իմնա բկոլթե
անց
Համար։
Նե րկաները
Հի ւբա սիրո ւեց ան
Հ
•յւնդէսի
պաչտօնական
մասի աւարտումէն
վեբք
ւ
Պ– Նուպար
ՏովՀաննէսեան
այս
աոթիւ
յիչեցուց
Լիոնի
եէլեղեցիին
օժանգաէլելու
անՀրաժեչտոլթիլնր
• Ներէլաներր
մաս -
նա կցեցան
Հ անւլանւս
կ ո ւթ ե ան
.
ՇՐՋՈՒՆ
ԹէԹԱԿԻՑ \
ԿԱՐԳԱՑԷԲ ԵՒ ՏԱՐԱԾԵՑԷԲ
«ՅԱՌԱՋ»^
«8ԱՈ–ԱՋ»Ւ
ԹԵՐԹՕՆԸ
(54)
ԳԼՈՒԽ ԺԱ–
•
1ս1էԻԹԵ8Ի ԶՕՐԱՎԱՐԸ ԵԻ ՀԱՑՈՑ
ՊԱՏՐԻԱՐ֊է^Ը
իսկ
Տովնան
յայտնեց թէ իրեն "՛յգ
.եբկբին
մ էք երկա
յն էլենալ անկարե
լի էր
մ անաւանգ
երբ
բուն
երէլրին
բնակի
չք ոչ \
յոյս , ոչ էլարոզսլթիւն
եւ ոչ գլոլխ
լլլ -
նէին
դ իմ աղ րե լու , է, լ Ժիբաէլ
Ո ՛՛տանի
բերդին
առքե ւ ե րկա
յն չէ ր կրնա ր
կենալ
.եւ անտաբակոյ^
Խութեցի
ղոլնղին
ե աե–
ւէն պիտի աբչալէբ
, վրէժխնդիր
լինելու
յոյն չաբեաց
,յր Հասռլցեր
էին իւր ՚լօրաց
,
ուստի
իրեն պարաք էր դառնալ Ա ասոլն
ձ ւ մտս՚հել թէ ինչ պէտք էր րնել
֊ – ի՛՛նչչափ
է,ն քու ղօրքերդ
,
Հարցուց
խոսրով
Գրեթէ
Հարիւբ
Հողի :
Ո՚րեմն
, մեբ նաւերր
զձեզ կրնան
առ
նուլ եւ տանիլ
ուր որ կ՚ոլլլէք
յ
-» Լալ^
ուրեմն,
այո գիչեր
ճամբայ
կ՚ելնենք, եւ երբ քամին
յաքող
է,էլբ
Հասնինք
՚ւ
՚ատվան : Եթէ
դուք
յանձն
կ՚առնուք
մեզի
Հի՛ւբ
լինիլ Աասուն
մինչէ՚ւ
որ
այս պատուՀասբ
անցնի , մենք չատ
գոՀ կը
լփն ինք
:.,
-
Արղէն
մենք տաբաղիբ
փախսաաէլան
մարդիկ
ենք, ասլտՀովոլթիւն
ուր որ ,լա–
նենք Հոն էկ դիմենք
։
Նաւավարներն
բերել
տուին եւՀաբղին •
նոքա ապաՀովե
ցին թէ էլէս
լլիչեբւււան
Հանւլ ա րտ
քամի
մբ ոբ էլելնէր
սովււբա -
բաբ,
գիրենք առաւօտուն
կանուխ
Գ՚սա -
վան
կրնար
Հանել ; Նս յնպէս նաւավար -
ներոլ
րսահ իստղաղո ւթեամ
ր ել
Հանւլիսա
Գաավան
Հասան Աովնան
ու Խոսրով
եւ
նոցա
բնկերքր
՚ կանանց
Համաբ
ղբ -
րասւոներ
ել Արաբազի
նժոյւլնէւր
նւսէալ էլը
ճարէին
մեր Աասնցիք եւ էլ՚ելնէին
իրենց
լեոներբ ոբ արդէն
փա խստականնե
բո վ լե
ցուն
է ին եւ. որ չրքաէլա
յից
մ իմ իա յն ա -
պւսՀովութիւն
մնացեր
էին։
Բտ
յց Տովնանու
սիրար Հանդիստ
չէր ,
գիչեր
զերեէլ
ղինքր
խորՀուրղ
մ բ կր
տանշէր,
ճանապաբՀաց
կիրճերը
նստահ
քանի մբ Հողւով եւչարունակ
տեղափոխ–
ուե
լ ով Հարուահ
Հարուահի
վ րա
լ կրրե -
րէր
թչնամեաց
եւ զարմանալփ
Հետաքրր -
քրո
լ թէւ
ւս մբ էլը ,ոե ղեէլւսնար թէ ինչ
էլընէ
թ^ամեաց
ղօրավարը
, թէ որո՛ինք են որ
միչա իւր քով կբ ղտնուին, թէ ի՛նչ
կը ֊
նէ Ամբաա Ապարասլեա, թէ թնչ
կ՝է^նէ
ի։ ր ոբղին Աչոտ,
ի՛՛նչ
էլ լնեն ել ո՞ւր են
մատնիչ
նա խա բա
րք եւ աղատք որ Աբհ
ք -
րունեաց
Տէրր
մաանեցին՛ եւ այս ամէն
նիւթերսւն
վրայ
լաւ,
^ Ի չ՛է եւ մանրամա–
սլն տէ,զե քլութիլններ
էլ առնուր ; Աէրսնա -
աես
վքլս՚նե բէ
էլ՝ իմ անա
ր թէ Ամբաա սաս
տիէլ ղառնացելւ
էլւ Աչււտոյ
մատնութէւան
՚ / ր ա յ եւ Հաճոյանալով
Բուղայի
, Վաս -
պուբականի
բոլոր
ւլ է.րիքն , բացի
մ ե հա -
մեհւսց , յաքուլեբ էբ աղաւոել
եւ իւ.րա.լւան~
չիւբ՜ր
իր աեզը գարձնել
• Եւ թէ
՚ " յ ս
Հայրենասիրական
գ որհոգոլթիւնն
ամ
/է -
նա յն ^չ՛/ ութեամ
բ էլատա րելու
Հսկ Լր էը
յ
Եւ թէ նոբա
ռբգին Աչոտ
միչտ կբ քանար
թչնամւոյն
նե րէլա յո լթ ենէն
Հեռու
կենալ։
Մ իւս
կողմէն
էլ՝իմ անաբ թէ Ա ուշեղ Վա -
Հեւունի եւմիւԱ երէլու մատնիչ
ՎաՀրամ–
նեբ
Բուղայի
բանակին
մէք իրրեւ
բաբե–
զոբհք եւ Հալաաարիմք
բաբձրավվւզ էքբ
պաաէին
Իր աբչաւանքնեբը
անՀանգիսա
Րրին
վերշապէս
Տաճ կաց
ղօրավաբ ր. եւ խիսա
պաՀ պանս ւթիւն
Հրամայեց
րնե Լ
խոյ^փ^
լեռնե
բուն
վրայ,
բայց
Տովնան
ն՚սեւ կր
փոխէր
իւր պատե րաղմ ի կերպր
Լւ չաա
անղամ
էլք տԼււնոլէբ
Արարացի
Հաղուսա՜
ներով,
եււցա ղլւօչակով
կոտոբահ
Հս՛" ՜
ցնելու
Համար
նոցա
վ րա
յ •
Բայց
ինչ էբ Տովնանու
շանքը
եղս՛^
ասլականոլթեան
Հետ բաղղատեաւ
- զ"յ՛^
կը Հասնէբ
գարձեալ թէ
Գոլ րղէն Աբ ՜
հրունի՝
եղրայր
Աչոտայ
մեհ
իչխանին,
թէպէա
մեհ յաւլթութիւն
էլան.լնեւով րնդ՜
գէմ
Բուղայի
զօրավարաց
Որսերանք
ղ՛"
լառին
մէշ ել Հազար
ութ Հարիւբ
^"Գք՛
քտրդելով իթ^ամեւսց
, խարուԼր՚վ
յԻ
մարաբար
անձնաաուբ
Լ՚լեբ էր
յու""՛^՛"՜
տելով եւ Հաւտալով
նոբա
Լբզմանցք
եղբօրր
տեէլ կբ խոստանար
ղինքն
իէԻ՛"՝
էլ աց ոլցա
ն ե լ Վ ա ս ,ղ ո լրա էլ անի
։
՚Բաքոլթիլն,
վատութիւն,
մատնութք"՛^
ել
յիմւսր վստաՀութին
այնպիսի
/.՚՛^"*՛"՛ ՜
չփոթ
տղղեցոթիւն
էլ՚բնէին
խե՚լճ
^"՚€
դուն
ղլխուն, որՀայ նա իսա բս՛ րե "՛ն ը "՜ք
ՀամաբՀել
իրեն
սովորութիւն
բբ՚ո^՛–
Բ"՚.ա Ի՛Ր "՚նխօս
բնու թիէնբ
էլ՚օւՐ՚էր ԻՐ^^
եւ մուլովրզեան
աոքեւ
չէր ո՚դեր
յ"՛.է
իւր
մտահութիւնբ
, ուստի կր
Համրեւ՚էր–
ԾԵՐեՆՑ
(Տար–;
Fonds A.R.A.M
