է
0
ս » ս յք >
իսկապէս
բախաաէսր
են Փ ա
լ։ իղաՀայե-
բբ
:
Հակաււսէկ
ամէն
բանէ
, ււբսվՀեաել.
,
Յէրանսա
յէ
մա յբաքայչաքը
էչա
ալ
կբ
մնայ
ւլե բաղանց ապէս
լ " յ " է
Ք
՚"՚է
՚"ՔԸ
•
0՛ չ բաղա քական
՚ԼեբէւԼա
յրումնե
բր , ո՛ չ
նէլթապաշա
սղին
, սբ աղեաարեբ
իսորչւս–
կի մբ պէս
կր փչէ
մեր
Համայն
մոլորա
-
կին
վրա
յ է ն , արղելք
կ՝ 1լԱան սր Աէնի
ա՛
փերուն
շարունակեն
Յաղկիլ
ու
Հասուն
-
նաչ
մարգկային
իմագա
կանո
է
թե
Ա
՛ն
ղե
-
ղեգկաղո
լն պաոււլներր
՚.
Այ"
ճոխութիւն
, այս
ի ՜ ն չ
այլա
~
ղանռլթիւն
; Հմայուահ՜
, չուարահ՝
մարգ
չ ի գիաեբ
ո՛ր
մէկէն
ճաչակէ
;
Ֆրանսական
Հրաչալի
մչակոյթին
կող
-
քին
րեբէլրանքով
սլէաք
է Հասաաաե լ
թէ
կլլ հաղկի
նաեւ
Հա յկականբ
,
մ
անաւանգ
"Ր՛՛չ
"՚րուեստներոլ
մէք։
Բոլոր
Համեմա–
ա ութի
՛ննե
րբ պաՀեչով
Հանղերձ
ի Հար
-
կէ , ու նաեւ
բոլոբ
վերապաՀութիլններլ՛
:
քքրիաասարգներ
են ա՚ւաւելաբար
•
կբ
սկսին
ց գ ք ՚ լ իրենց
Հասակներր,
նոր
անքբ՛
պեաներ
ղրս՚ւելու
Հասաաա
կամքով
;
Աւ
իրենց
յաքողութիւնբ
պա
յմ անաւո
րող
ի ֊
բական
տաղանյլնե
բով
, բարե
բա խաա
բաբ
;
Աէկ
շաբթուան
մ էք ուրախութիւնբ
ու
նեցա
յ ճաշակելու
երեք
աարբե
բ ղ եղար
-
ուեսաական
վայել^էեր
:
Ասւրգիս Պօղսսհանի արտասսւնսւկաքւ
հրեկոքւ
Հայ
ղրականութեան
սէրբ
աբհարհելու
,
րոլոր
մամ անա
էլնե բու
մեբ
ղբական
ղո -
Հարնեբբ
մեղի
ճաչակել
աալու
իր մաա
-
հումին
եւ
ճիղին
մէք,
Աարղս
Պօղոսեանի
աչխաաանքբ
արմանի
է ամէն
ղնաՀաաան–
^ ի
1 Աեր
պայմաններուն
աակ
ապրող
մո–
ղովոլբղի
մր Համար
առաքարկուահ
Հո -
ղեկան
եւ
մ աա
յին
սնունղր
Հաճելի
է ,
դիւրամարս
, օգաակաբ
I
Հայ
եբղին
չ ա փ
խանղավաււիչ
է
Հայե
բէն
քերթուահի
մր արաասանութիւնբ
:
Անմիքապէս
րսենք
թէ
իբ
բնգՀանուր
աոաշագբութեան
մէք,
Ա ՚ Պօւլսսեանր
կա
աարե լապէս
կր յաքոգի
: Երկու
մամ
ղինք
ք՚ւնւ^ւլ
րողյլ
կբ
մ ե կնի
գոՀ
, Հողեպէս
Կբ–
քանիկ;
ՈրովՀեաեւ
կուաայ
անոր
գրական
վայելք
ու յաճախ
իբական
ապրում
ի Հարկէ,
մեղմէ
իւբաքանչիւրբ
իր
մէք
կր բանաձեւէ
զանազան
նկաաողութիւն
-
ներ
, բսա
իբ գրական
կագմութեան
եւ
ճաչակին
:
Ա–>ալասիկ
իմ իննե րս , եղբայբաբար
ըս -
ոլահ,
ղինք
աւելի
կաաարեալ
աեսնելսւ
անկեգհ
փափաքով
միա
յն
:
թող
աոնէ
ղիաողութիւննե
րէ Ա
անոնք
,
որոնք
ճիչգ
կբ ղանէ
, ու իրեն
օղաակ՚սր
;
իսկ
միւսնեբր
նեաէ
մէկգի
, մոոնայ
•
Երկու
մամ
աեւող
իր արաասանական
ե–
բեկոն
միօրինակ
է– Ա իօրինակ
է
իբրեւ
ա բա ա ս անա
կան
արուե
սա
,
միաօբինակ
նաեւ
իբբեւ
ն ի ւ թ ։
իրարու
նմանող
կաոր–
նեբր
չատ
չ ա ա
են
;
Հաւանաբար
մէկբ
միւսին
աբղիւնքն
է ֊.
Զայն
աւելի
կր
հանրացնեն
րացատբու
-
թիւններբ
ԱնՀբամեչա
է անմիքապէո
ւիոիսել
այս
ձեւր։
Ե ր կ ՚ ՚ ւ
ւո՚սրբեր
անձեբ
պ է ա ք է ո -
նեն
ա յգ
եբկսւ
՚լորհեբբ
• Ա աբգիս
Պօ՚լոս–
ե՚ոնր արաասանէ
եւ
՛՛ւրիչ
՛քր,
իգական
ձայն
մր պէսպիսէ
Հանզէսբ
:
Եթէ
ղմուար
է
զանել
ուրիչ
մբ , ար
-
աասանուլ
Ա • Պօգոսեանբ
պէտք
է աար
-
բեր
ը լ լ ա յ բացատրողէն։
Տասնեակ
մբ
կաորներ
կան,
որոնք
ղրեթէ
ն ո յ ն
նիւթին
չուրք
կր ղաոնան
: կանոնք
արատսանողր
ստիպուահ
է պ՚սՀել
ն ո յ ն ձայնր
, ն ո յ ն
չեչ
տր
, ն ո յ ն թափր–
Ասկէ
միօբինակութիւ–
նշ
: Պարգասլէս
^քել
անոնց
կէսր
՚՛
Մա–
նաւանղ
որ անոնցմէ
չատեբբ,
իբբեւ
քեր
թուահ
թերեւս
, չատ
աբմէքաւոբ
, ան
-
յարմար
են արտասանութեան
; Ամէն
քեբ
-
թուահ
չարտասանոլիբ
•
Արտասանութեան
հաւքաւլւ
պէտք
է րնտրել
զանոնք
, եւ
ոչ
թէ
անպայման
այգ
Հեղինակն
ալ
ունե
-
նալու
• ՚ 1 , ո յ ն ի ս կ պէտք
չէ յաճախ
նկատի
աոնել
կտորին
ղ բական
աբմէքր
՚.
՛Օրինակ
՚էյարեկացիէն
րնտրուահ
կտորր
չ ա ա
անյաջող
է ; կք
մեռցնէ
՚Եարե
կացին
եւ
ղա լն
արտս՚սանու
"ԼԸ ՝•
Այս չավւ
կաո
րնե բու
բնարութեան
մա
-
սին
: Գալով
արտասանութեան
արուեստի
իսնգիբնեբսւն՝
Աաբգիս
Պօզոսեանի
ղլխա
ւոր
թե րութիւնբ
իբ վարգապետական
եւ
լալկան
չեչտն
է,
որ
կբ
յամենայ
նո
լնիսկ
իբ
տուահ
րացատրոլթիլններուն
մէք։
Ան պէտք
է ՐԱայ
աւելի
աոոյղ
, մում
-
կալ
իբ արտայայտութեան
մէք • Ա
իանղամ
Բ
^ւգ
միչա
ձեբբազաաոլի
այւլ. երկարաձգ
-
ուոզ
չեչտէն
; Ու տարօրինակ
է որ
՚ "
քԳ
մեհ
թե րութիւնբ
ամ ենաղո
յ ւ ^
չավւ
ով
գո յութիւն
չունի
իր ֆրանսերէն
աբտա
-
սանոլթիւններուն
մ էք
ւ
Անոնք
կատաբեալ
են : Ուրեմ1ւ
կարելի
է րսել
թէ
ինք
չէ
յանցաւորր։
Հայերէն
որոչ
կտորնեբ
սխալ
սորվեցուցս՚հ
է իբեն
իր
ուսուցիչբ
, ա
նոնք
կբ
վեբաբեբին
մասնաւոբաբար
ա
-
րեւեմտաՀայ
րարբառին
է
Ո րովՀետեւ
չատ
աւեչի
յաքոզ
են արե
-
ւելաՀայ
գբականութենէն
սւռնոլահնեբբ
՝•
Եօսք
մբն
ալ
չաբմ
ումնե
բուն
եւ
՛էէմքի
արտայայտութեան
մասին։
Հոս
ալ չափա–
զանցո
ւթիւններ
կան։
Ա եհապէս
պէտէ՛
չաՀէր
եբէւտասաբգ
աբուեստաղէաբ
եթէ
•րլլար
աւելի
ժում
կալ
ա յս
մ արգէն
մէք
եւս : Երբեմն
միՍ՚իքի
սխալ^ւեր
կ՝րնէ
,
ա–
ռանց
ուզելոլ
; կր մպտի
, եբր
Հարկ
էր
տխուր
ղէմք
մր առնել
;
Այս
բոլորր
երկբոբզական
են , կք
կրկ՜
նենք։
Շ՚ս/ա
ղիւրաւ
սրբաղբելի։
Կայ
էւր
մէշ
կաբեւոբր,
սէր
իր րնտրահ
ղորհին
Համ ար
, Հոգի
, արաայա
յաութեան
գիւ
՜
րութիւն
,
Հաղորգականութիւն
Այս
բոլորր
մեղք
է նսեմացնել
աննչան
,
փոքր
թե րութիւննե
բով
;
Ես վստաՀ
եմ որ եթէ
՛իոքբ
^ ի ղ մբն
աչ
ԸՆԿ. Ս. Վ.ՐԱ8եԱՆ
ՃՈՐՃ մՍՐՏհԿեՍՆ
ՀԱՐԱԻԱՅՒԴ ԱՄԵՐԻԿԱՅԻ Մէ^.
իլԱԲ
—
ԻՍչպէս գրած էինք ընկեր լ).
Վյաւցեան եւ Պ– ճորճ Մա|բաիկեա՚ն վեր -
ջերս այցելած են Հարաւային Ամերիկայի
գաղութները :
Այս ստ-թիս Պուէնոս Այրէսի մեր պաշ -
տօնակիցը
«Արմենիա»
հետեւեալ մանրա–
մաւսնութ իլ ններր կ^ը հրատայաւկէ •
Հ ի ն ՚ լ չ ՚ ս ր թ ի
,
25
Աոլրիլ,
սլտամական
օր
մը
եղահ
է Արմանթինի
Հայութեան
Հա
-
մաբ,
որովՀեաեւ
այղ
օրն
է որ
ան՚։նք
րնղունուահ
են Աքմանթինի
Հանքապե
-
աութեան
նախաղաՀ՝
Զօր՛
Փ՛
է՛
Աբամ–
պուրո
յի
կողմ է , կառավարական
տան
մէք։
Տեղական
մամուլր,
ձայնասփիււլի
ու
Հեռապատկերի
ցանցերը
արձաղանղ
եղահ
են
ա յս
,յ^գռ ւնե լութեան
, լա յնօբէն
հա
-
նօթացնե
լով
օրուան
Լիւրերը
:
Նոյն
օրը, առաւօտեան՝
չ ք ե ՚ լ հաղկե
-
պըսակ
մը գրահ
են,Զօր՛
Աան
Աաբթինի
արձանին
վբայ,
մսղովբղական
մեհ
բաղ
-
մութեան
մր ներկայութեան։
Այս
աոթէււ
րնկեր
Վրացեան
ըսահ
է ողքոյնի
խօսք
ե ւ –
ներկանեբր
եըգահ
են Աբմանթէւնի
ա ղ գ ա -
յին
եր՚չր
ու յետոյ
«Աեր
Հայրենիք»ը։
Ժամը
10*30/5՛,
Փլասա
պանզոկի
սրաՀ
ներուն
մէք
տեղի
ունեցահ
է
՜էանղիպոլմ՝
մ ամ ուլի
ներկա
յաց
ուց
իչն
երուն
Հետ
,
ի
նեբկա
յութ
եան
ա՚լզա
յին
հանօթ
՚լէմքե
-
բու,
Պ–
Պ՛
Արմէն
Պեբկամալիի
, Արտա
-
չէո
Աէֆէրեանի,
փբօֆ՛
Պինայեանի,
Ար–
մենիա
Մչակութային
րնկե րակց ութե
ան
անղամներուն
:
Նաիս էսօսահ
է Պ ՚ Մաբտիկեան
, սր չբ -
նոբՀակալութիւն
յայտնահ
է
Աբմանթէւնի
մս՚լովուրղփն
ու կառավարութեան
, Հա
-
յ ե լ ւ ո ւ
Հանղէսլ
ց"յց
տրուահ
ասպնքակա
-
նութեան
Համար։
« Շատ
մբ ղաղութնեբ
այցելեցինք
,
եւ
կրնանք
բոել
թէ
Արմանթի
-
ն ի
Հայ
Համայնքբ
մեր
ամէնէն
յառաքա
-
ղէմնեբէն
է, ՐԱ"՚լ"Վ
Համերաչէս
, աչէսա
-
աունակ
ե լ
աւանղապաչտ»
; Պ • Մ ա րտէւկ–
եան
խօսահ
է նաեւ
իր «Ամերիկայի
Եր
՜
գ ր »
ղորհին
մասին,
աւելցնելով
թէ
ն ո յ ն
իրիկունն
իսկ
պիտի
Վ ս յ ց ե լ է բ
3
Հարիւբ
տաբաղիբնեբու
, որոնք
Աբմանթինի
կա
-
ռավարութեան
րա բեացակամ
՚է
ւթեամ
ր ,
Հոն ապաստան
ղտահ
են
;
Տեաոյ
ներէլտյացուցահ
է
Փալանճեան
ճեմարանի
անօրէն՝
բնկեր
Աիմոն
Վ ր ա ց -
եանր,
որ իր կարղին
գովահ
է
Աբմանթի
ն ի
Հայ
Համայնքբ,
ռր
կր
յաոաքղիմէ
Պ–
բնէ
մարսիլաՀայ
մեր բարեկամբ,
պիաի
ունենանք
չատ
աբմէքաւոբ
ւարուեստսւ
-
ղէտ
մը :
Կ՛
ՓՕԼԱՏԵԱՆ
(Մնյւայեալը յաջորդով)
Արմ է ն Պե րկամ
ալիի
զե կո՛վ՛ս
բութե
ամ ր :
ինչպէս
իբ
՛քին
՚մՅ^Լ՛
թեան
, քսան
տարի
առաք
,
այսօբ
ալ
բաբզաւաճ
վփճակի
մէք
ւլտահ
է
Հ ս ՚ յ ս լ
-
թիւնբ;
Այս
աոթիւ
եբաիստաղիտութիւն
յայտնահ
է Աբմանթինի
մողովուրղին
եւ
կա ո ա վ ա ր ո ւթ ե ան
:
Պ՚՚՚աասխտնելով
լրագրուլնեբու
Հար
-
ցումներուն
, տե ւլեկո ւթի ւննե ր ա՛ււահ
է
Հայութեան
թիւին,
Հայասաանի,
Աայիս
28/
Հաստատման
, ան կա
իւ ո ւթ ե ՛սն
կորուս
տի , եւ Հայ
մչակոյթի
մասին։
Տեաոյ
, նախապէս
առնուահ
մամաղբու–
թեամբ
մը, ընկեր
Վրացեան
եւ Պ՛
Մաբ
տիկեան,
բնկերակցութեամբ
տեղւոյն
աղ
գա յ ի ն պաչտօնա
կան
անձե րուն
, ա յցե
լահ
են
Աբժանթինի
նախագաՀ
զօր՛
Փ՛
է–
Ա՜
րամպոլբոլի
եւ
կէս
ժամու
տեսակցռւ
-
թիւն
մշ ունեցահ
են
յ
Ի^կե բ Վբա
ցեան
ե բ աիւ աաղ
իտութիւն
յայտնահ
է նախաղաՀին
, Հայերու
Հան
-
գէ՛զ
ցո յց տրուահ
Հ ո ղատա
րութե
ան
Հա
-
մաբ։
ՆախագաՀբ
պաաասէստնահ
է
թէ
Հայերու
ունեցահ
յաքողութեան
մեհ
մIII-
Որ
կը պարտին
իրենց
ձեռներէց
ոգիին
եւ
աչխատասիբութեան
: Ընկ ՚ Վրացեան
խօ
սահ
է նաեւ
Հա
յոց
աղա
տա
սիբութեան
եւ
բռնակալութեան
գէմ
անոնց
մ ղահ
պա
յ–
Ք
"՚բէ՛
մասին։
ՆախագաՀբ
յայտնահ
է
թէ
հանօթ
է Հայերուն
ե լ անոնց
նման
աղա
աաաենչ
ժողովուրգ
մբ չէբ
կրնար
երկաբ
ատեն
գերի
մնալ
:
Տետոյ
խօսք
առահ
է Պ՛
ճորճ
Մաբ
-
տ իկեան
, որ
իր ուրա խութ իէնր
յայտնե
-
լով , րսահ
է թէ
Հայերր
Աբժանթինի
մէք
կ՛ապբ
էւն
իրբեւ
Հարազատներ՝
արժան
-
թինեսւն
անզիւ
ժողովուրղին
Հետ
;
Պ ՚
Արմէն
Պերկամալի
չնոբՀակալոլթէւն
յայտնահ
է նախաղաՀին
, Հայ
Համայնքին
անունով
, չեչտելով
տ ա բ ա գ ի բ
Հայերու
Հանգէպ
ցոյց
տրուահ
Հ իլբ,լնկալոլթիլ
-
ն ը ֊ Հաւաստահ
է թէ
Հայերը
պիաի
րլ -
լան
միչտ
Հտւաաարիմ
ու պարկեչա
քա
-
զաքացինե
ր ՛֊
Ընկեր
^Լրացեան
յիչեցոլցահ
է
նախա–
գաՀին,
թէ
Արժանթին
մէկը
եղահ
է ա
յն
երկէւբներէն
, սըոնք
ճանչցահ
էին
Հայաս
տանի
Հանբապե
աութիւնր,
յ ո յ ս յայանե
-
լով
որ մօա
ապաղային
Աբժանթինի
Հան
-
րապեաութեան
նախագաՀին
ձեռքը
պիտի
թօթուէր
ագատ
ու անկախ
Հայասսքանի
գեսպանբ
•
ՆախագաՀ
Արամ պուր
ու
մ օտալուտ
ա
-
զատութեան
մազթտնքնեբ
լնելէ
ետք
,
ԷՈւ–
սանկարսւահ
է օրուան
Հիւբերուն
Հետ
։
ԾԻԾԱՂ
ՏԻԿԻՆ
Փառանձեմ
ուգեց
խօսիլ
ուսուց–
չուՀիին
Հետ
:
ԱգքԻԿ" պատժեր
էք , օբիորգ
ւ
Այո
, իրեն
Հարցուցի
, ոբ
ով
էր ՝Բա–
քրն
Վսւրգտն
, բերանաբաց
մնաց
յ
Բնականաբտբ
. ՚ ՚ զաբմացահ
է ,
"ր
գուք
չէք
ղիտեր
եւ իրեն
կը Հարցնէք
. ֊ • :
ՍԻՐՏ - ՍՐՏԻ
Մաովխ
էլ արտասանէի
իր տապանագի
-
ՐՐ , որ
սիրելի
էբ
ինհի
, ապաՀովաբար
իր
անմեղունակ
չեչտին
Համաբ
՚
Աստ հանգչի մարմին Պետրոս Գուրեան
Որ քսանամեայ էջ ՛ի գերհգմէան
Երկսւր-ագործի սա ծնաւ որդի
Րանաստեդծ բ-ոեալ ՛ի կենաց աստի
՛Ի տարաւժամոլ Յունուար քսանի
Օրն էր ...
Օրն
էբ Համակ
կուսութեան
,
վճիտ
երկնակապոյտի
մր տակ։
կոյսբ
ղետեզե
-
ցին
ձիւնախառն
Հողակռ
յաի
մր
վրա
յ ,
րովփկը
իր վւոսին
որ սեվւ
֊ սեւ
կը թբ
-
ւէր
է
Ցո յներուն
գերեզմ
անա
տունր
մերի
-
նին
կեգրոնական
բաժինը
կբ կազմէ,
ե՜լ
Հայկական
ղո
յգ
րաժ իննե բէն
Հվերի
եւ
Վարի
թաղ)
անքատուահ
է Ժ իմիա
յն
պղ
աիկ
թուփերու
զոյգ
չարքով
մ ը ։ Այղ
թե՜
թեւ
ցանկապատն
ալ էլանՀետանայ
ձմրան
եղանակին
իբբեւ
Հետեւանք
թուփերու
4էւերեւաթափին
•
•. Հ
Ծէոբ
հանօթ
էր
ի ն հ ի ։ Ատոր
Համար
ւ
ք ոբ սրտաղող
էի։
Երբ
եկալ
պաՀր,
ուր
մարգիկ
Հակելով
բաց
ղաղաղին
վբայ
ակսան
Զ ո յ ի ն Հանուեցնել,
իսկոյն
ղլուիսս
անզ
ի ն
գարձսւցի
: Գեռ
կար
ուրիչ
արա
-
բոզութիւն
մր,
ոբ նմանապէս
անՀան
-
դուրմեչփ
էբ
ինհի
I
Գոլիվա
ուտել
,
Երբեք
.պիաի
քպ/էի
ուս՛ել
Զոյիէ^
^^ւՒՎ™՛՛՛ *
Ջանա
լով
ուչագբութեան
առա
րկա
յ չ ր լ ՜՜
լալ
, սկսա
յ կամ
աց
կամ
աց
Հեռանալ
վ՚ո–
սէն
ե լ ոպրգիլ
մեէ^ւիլ
: Գանգաղո
ւթեամ
բ
ե լ
ղլէոիկոբ
կր գաոնա
յի
Հոզակո
յտեբուն
չուրք,
կր
Հեռանայի
երեք
քայլ,
երէլու
քայլ
կը մօտենայի
, ի վերքո
յ
արագւսցնե–
լով փախուստս
;
Բայց
իմ չուբքանակի
եյ֊
գարձգարձիկ
գնացքս
, էւնչպէս
նաեւ
ձիւնը
որ քնքահ
էբ
ոլզփներր
, սլատճառ
եղահ
էէն
ռր
կորսրն–
ցնեմ
ուղղութիւնս
ե լ
անզիտակցւսբ՚սր
՝.
անցնէւմ
թուփերու
չաբքէն
անգին։
Տայտ–
,
նութիւնր
մեսրոպեան
տառերուն՝
ՂԻ՛*
սթափեցուց
; Բազգատմամբ
աղանղի
մր |
որ
իր ա գ ք ա ա ի կ
Հողայկոտերր
էչբ ղ՛որ
՜
ղարէ
ու
կր պճնէ
որպէս
թէ
անոնք
բ լ -
1
լային
կա բ կանգ ա կնե ր , գէմս
կբ
ցցուէր
Հայկական
վեՀափառութիւնբ
, հանրա
-
խոՀ
, լայնանիստ
եւ քիչ
մըն ալ խոժոռ
•
Ոչ
միայն
չրրի
յետագարձ
չարժում
,
այլ
աւելի
եւս
մխրճուեցայ
մեր
գերեղ
-
մանատան
մէք՝
որ իր բացարձակ
ամա
՜
յութեամ
ր ինձ թուեցաւ
անսաՀման
ւ
Կր
զգայի,
թէ
րրահս
այնքան
անւոեղի
բան
է որքան
անպատչաճ
յ
Բնազգաբար
ունե
՜
ցա
յ գազափարը
, որպէս
արղարացոլմ
իմ
անՀեթեթ
առաքելութեանս
, երթալ
փրն՜
տռել
Փայլակին
ատրճանակբ
յ
\քի^*ոգեչփ
ինքնա
ր գ ա րաց
ում , քանի
որ
ինչ
որ
էէր
գանուահ
ազատ
գերեղմանատան
մէք
%
բնաւ
Հաւանականութիւն
չկար
որ
ղո* -
նուէր
այսքան
ամիսներ
Վերք,
երր
թարմ
ձիւնը
էլը պատէր
ամէն
ինչ
:
Յանէլարհ
վաիսցայ
• Մէկը
՛լիս
կը
լրտե–
ոէր
՚՛ Նախ
քան
ռր էլաբենամ
իմ
աբաղոտն
գնացքս
ղանգաղեցնել
, մանչ
մբ
ղուրս
ե–
լահ
էր
ղամ բանի
մբ ետեւէն։
Կբ
ճանչ
-
^ " ՚ յ ի
ղ ո ՛ յ ն ։ Անունն
էբ
Միքէ
՚՛ Բ՛"յց
ղ ՛ ո յ ն
կբ
կոչէին
օփիչիճ
Միքէ։
Աէմէրճեան
ճե
-
մաբան
- նախտ
կբթա
րանին
մ էք
ինձմէ
մէկ
կարգ
վար
էր , եւ կը պատկանէր
այն
գաս
ակա
րգի
տղոց
գոբ
մ ենք
կը կո
չենք
«փողոցի
տղայ»։
Ակնթարթի
մը մէք
կչոեցի
կացութիլ
-
ն ր ։
Հոս եկահ
էբ
ան,
անչուչա
ցահ
պա
-
աէն
ցատ
էլե լով
, ղա ղանա
րաբ
թռ
չնո րս
ու
թիւն
լնելու
Համար։
Երբեմն
մեբ
տան
առքեւէն
կ՚անցնէր
վ ա ն գ ա կ
մը ի
ձեռին,
բա
յց
չէի
կասէլահեր
որ ,ան
էլ՛եբթա
լ
մեր
գերեղմանատան
մէք
ղորհել
իր
չաՀտտա–
կութիւններր
: Պ՚ոՀ
մը իրարու
նայեցանք՝
անչաբժ
: Յետո
յ րսի ՚
Աղո ւո՛՛բ
բան
մրն է
ըրահգ
գիտեր
քի
արղիլուահ
ք • • • :
Պան
մը չկայ,
ըսաւ
է
քՍուչ
բռնել
կ՚ուզես
նէ՝
գնա
• • • Հոն աեղ
չ ի պակսիր
* *
Պան
մը չկայ,
րսաւ
\
՚Գ՚տնգրաՀեր
տղան
ա
յնքան
վարահ
էր , որքան
Համակրելի։
Գէմքին
վրայ
կբ հփաբ
նուրբ
ժպիտ
մր որ
կրնար
կարեկցոա
եւ
նոյնիսկ
Հեւլնախառն
րլէ՚Ոէ,
քանի
որ
կ՚ուղզուէբ
օրէնք
եւ
պաաչա
-
ճութիէն
յարղող
ինհի
նմասն
աղու
մր.
գաչ,
, ե ր ր
Հանահ
-
Բ"՚յՑ
՞ ճ ՛
՚^յդպէ"
էէր–
Աէ
րոլորովփն
ւ
Տեսնելով
որ
չեմ
մեէ^իր
ե լ
թչնամու
—
թեան
ոեւէ
նչան
ցոյց
չեմ
տար,
ին^
մատնանիչ
բրաւ
իր թակարղները
գոբ
ղե–
աեղահ
էր
Հոս
ու
Հ ո ն ։ Զէի
նչմարահ
զա
նոնք։
Միայն
տեսահ
էի
ոբ
մօտի
քարին
Վբ՛"
յ է ն վանահ
է
ձիւնը
եւ վրան
բան
մ բ
ցանահ
։ Բանէւ
մը քայլով
անոր
մօաը
Հա
սանք
եւ ղաանք
պղտիկ
վանղակ
մբ,
ուր
յաբաչտրժ
թռչռւն
մը կը թուէր
անձկու
թեան
մէշ
րլլալ։
Այգ
քաքին
վբայ
կիսով
մը նստահ
, սկսալ
խօսիլ
ցահ
ձայնով
,
թուելով
թռչունի
աեսակներ
, անոնց
ոո
-
վորութիւնները
եւ այս
կարղի
բաներ
է
Բնաւ
ցուրտ
չէր
(^եր
: Բոլորովին
մոռ
-
ցահ
էի Փտյլակին
ատբճանակր
, երբ
տր–
ղուն
ձեռքին
մէշ
փայլուն
բան
մը նչմա
-
րեցէւ
: Հարցուցի
անմիշապէս
*
- Աա
ի՛՛նչ է :
—
ՀԻ 1
1
Ր"՛*"– •
-
Զեռքինգ
թնչ
է :
3
—
Հի է« ^"""^
• պ՚ոն
մր չէ քի
".
Բացաւ
սակայն
իր ափր,
աւելցնելով
•
Հիչ էէի՛՛Ր աեսահ
• • - ասաեղէն
Հա
-
նեցի
:
Ոչ,
չէի աեսահ։
Զէի
ալ
խորՀահ
որ
սրաին
մէշ
Հաւաքուահ
շուրբ
կր ոառր
,
եւ
յետոյ
իր կաղապարէն
կ՚անքատուի
ա–
բեւին
ագղեցութեան
տակ
,
լ ո զ
աալու
Համաբ,
պուտ
մբ քուրէ
մէք
յ
ԵԱՀԱՆ
աՀՆՈԻՐ
(7
Հյպւ.)
^
Fonds A.R.A.M
