« « « 1^ « * >
(Գ. հ ւ վ հ ր յ ի ն մաս)
Հա յասաան
քւ որեւէ
կռիւ
չունէր
աղ ր ~
բէյքանեան
Հողերի
վրայ,
րայց
րոլչեւիկ–
էէերի Համար
կարեւորն
այղ չէր,
կարեւոր
գառր
ղնել
գայլէ
վէճակի
մէք,
ղոՀշ լա
փելու
Համար : ինչո՞ւ
էին
անում
այգ
րոլչեւիկներչչ
, որովՀեաեւ
իրենց
Համար
անՀրաժեչա
էր Հարաբաղի
,
Զանղեղուրէ
եւ Նաիւիչեւանի
վրա յով
միանալ
Թուր -
քէ՚"յէն՚–
/՚ոլչեւիկներր
նաեւ
ղորհնականի
՚ ^ է ք ԷՐ""է " րծե ցին
իրենց
սսլառնալիքր
1920
Թ՛ Յուլիս
օին յարձակուեցին
, ՛Լա -
րաբաղփն աէր գառնալոլց
յեաոյ,
^անղե–
Գրւրէ
ՎյՐ"՚յ
եւ իքան %աիս իչե ւան : Հայկա.
կան րանակբ
սաիպուած՜
եղաւ
նաՀանքել,
կարմիր
բանակը
կապուեցաւ
Արաքսի
միւս ավւին գանուող
թուր քական րանա -
Կէն։
Խալէլ փաչան,
րոլչեւիկների
օղնու–
թեամր
ել ղիաութեամր
, իսլամական
ղօ -
րամասե ր ի ղլուխ անցած՜
Ա՛Ա՛
յէ.՚"^էՑ
անցաւ
(յախիչԼւան
ել ղնաց միացաւ՚քե -
մ աչական
բանակին : 1՝ո լչե ւիկե ան բա -
րէքն՛–րը
սկսեցին
՜էոսել գէպի
Թուրքիա ,
էնչպէս
գրամ , ղէնք , նաեւ
պարենաւո -
րում ; Բո լչե ւիկե ան օժանղակութեան
մա
սին
Թ՚՚ւրքիային
վկայութիւն
կբ աայ նա
եւ կարլ
կաոլցկին
, մարքսիսաների
եբ -
բեմնի
ասաուած՜ը։
« Երբ մ ե ր նաւը պւսհ մբ կաւնգ
ա ւ Ն ս ւ ւ
Տրապիգււնի սւո.ջհւ, մհԸք իսկ ականաւոհս
վկսւ1ւհրբ եղանք, թ ֊ է ի՛նչպէս ռուսական
նա ւ եր է ոափքամթ-եբք կը կուտակէին ծ ո -
վափր : Այս ցամաք ա1հանումյւ սկսած է բ
•մինչեւ մե ր նաւուն մամանումը , որովհե–
աեւ ծո վ ափը մե նք մթ-երուած
տեսանք
հսկայ քանակութ-եամբ ռուսական
ղէն -
քհր։^
(Վ • Նաւասարղեան
«Բոլչեւիղմր
ձւ Գաչնակցութիւնբ»
, էք
181) ,
Հայ
թրր–
քական սլաաե բաղմ ի ժամ անակ
բոչչեւիկ -
ներր պաՀանչ
ղրեցին
Հայասաանի
կաոա
վարութեան
Հրաժաբուել
Աեւրի գաչնա -
գրէց եւթ ք յ լ աալ խորՀրղայէն
ղօրքեբէն
Հայասաանի
վբա յով
մ իանա լու քեմալա -
կան բանակին
: Այղ պաՀանքը
յեաոյ
նը -
րանք իրագործ՛եցին
զինու
ղօրութեամբ
երբ Գեկաեմբեր
2ին
, 1920
ղրաւեցին
Հա,
յասաանր
ւ
Բնո բո չ է բո լչեւիկեան
աեսա - .
կէաբ, «ով մեղ Հեա չէ , մեգ ղէմ է» է՝
Այսպէս
են վկա
յում
րոլչեւիկների
Թէֆ ՜
լէէէ ներկայացուցիչ
Ատաբկի
խօսքեբր
Հ Մեղ Համար
թանղ
են Հայ
աչխաաաւոբ
զանգուահներէ
չաՀեբբ : թանգ
են եւ
ՊարոԼլասսյանէ
, Հնղ կասաանի ել Թուր ՜
քիա քի աչիւաաալորսւթեան
չաՀեբբ։
Բ"՚յԱ
Գա^ակցութիւնբ
իմպերէալիսանեբէ
կող՛
մրն է անցել եւ Հայասաանբ
ղէնք է ղար–
ձնում
էմպեբիալիսանեբէ
ձեռքին։ Հայ
ժողովուրգր
պէաք է րնարէ
երկուոից
մէ
կր
• ֊ - ցանկանում է լինել
մե՞՛ղ Հեա թէ
չարոէձակել
Հէն քաղաքականութէւնը
» :
(Ա • Վրացեան
Հայասաանէ
Հանբա -
պեաութէւն,
էշ
422 - 26) ,
էնչպէս աես -
նում ենք րոլչեւէքչնեբէ
Համար
կարեւոբբ
ԼԵԶՈՒԱԿԱՆ
ՀԱՐՑԵՐ
ՃՍՅԿԱԿԱՆ Լ ա Տ Ս Կ Ս ն ԿԱՃԱք>,
«.Տառաշ»ի
ԼՕ) Ապբէլէ
թիւին
մէշ
Եւ֊Ր»–
պԱ1ցի1/
Հեաաքրքրական
«Օբր
Օրին» մր
ունէր : կբ չեչաէր
անՀ րաժե չտռւթ
իւնր
կագմ ե լու իսմրաԼ^եբ
, մէկը
Ֆրանսայի ,
միւսը
Ամերիկայի
մէշ, որպէս գի Հայե -
բէնի րաոամթերքը
ճոխացուի
արգիակահ
նոր բառերով
: Այս գաղավւարը
արժանի
կը գաաեմ
ղ ործ՜ի վեբած՜ելու
ե ւ կր կար
ծ՜եմ , թէ անկա րե լի չէ իրարու քով
բերել
կարող
ե լ պաաասխանաասւ
անձեր , այո
նպաաակէն
Համար •
իմ կոգմէ , չեչաելով
այս առաշաղրու
՜
թեան
կա րեւո բութ է ւնը ,
կ՝ առաշար կեմ
կէս ապա
չաօն ական
Հանգ ամ անք աաչ ա յգ
մաբմիններուն
, ղանոնք
կո չելով
«Հայկա
կան Լեղուական
կաճառ» : Ամէն պեաու -
թիւն
ունի իր լեղուական
կա ճառնեբը ,
ա յս կամ ա յն անունին
աա
կ։ Մենք ալ ,
թէեւ ագգի մը Հայրենաղուբկ
մէկ մասր ,
կրնանք
Ոէնենալ
մեր կաճառնեբը,
որոնք
թէեւ
Հ րամ անաղի րնեբ չեն կրնար
Հանել ,
րա քց կրնան
ուգգութէւն
աալ
լեղուական
իսնղիբներոլ
մէշ։ Ա էայն , պէաէ ըսէի՝
որ
ա քղ կաճառնեբուն
անղամնե՜րը
չըլլան
մէայն
ղրաբաբագէա
եւ
աչխարՀաբարա–
ղէա բանաստեղհներ
, վիպագիրներ
, էւբմ–
բաղէրներ
, ուսուց է ^եբ եւ վարղասլԼւա -
նեբ, այլ, անոնց
կողքէն
ղորհի
լհուին
նաեւ
բժէչկնեբ
, բնագէտներ
,
ղէնոլոբա–
կաններ եւ ճարաարագէտնեբ
, որպէս
ղէ
մէակողմանէ
չձեւալորուէն
եւ
չընարուէն
րառերր։
Ցարղ,
բժչկական
մարգփն մէշ
ունէնք բաւական ճոխ բառամթե
բք
մք ,
էսկ քճա ղէաական եւ ճաբա արա
ղէաական
մարգերուն
մէշ խգճաչէ է Հայկական բա -
ռամ թերքր–
Ասոր պաաճառն ալայն է , ոբ
գարերէ
ի վեր չենք գաահ
լեղուական աե
սակէաով կապ մ բ՝ գիտական
աչխարՀին
Հեա, իբր Հեաեւանք
մեբ Հայրենիքի քա
ղաքական
անկայուն
վփճակէն
՚ 3""՜ ՚՛
սէրտ պէաք է Հասաաաենք
, թէ
րացի
բժչկականէն
, Հայկական
գիաական
գրա
կանութիւն
գոյութիւն
չունի։
Հայկական
գիաական
բառեր
1լեբաելու
մեբ շանասիրոլթեան
մէշ, սակայն
, սլէաք
չէ ամէն
սաՀման
անցնիլ
,
ւէքու^եաեւ
մարգ
կրնայ
գիւրութեամբ
անաեղի աղ -
ղա յնամ ո լո ւթեան
մէշ իյնալ
հիհաղելի
իրենց Հեա լին ելն է սկղբո ւնքները
«բուր–
ժուական
մոլորանքներ»
են :
« Պ է աք չէ
խ ո չբնգո
սէ
Հ անգէ
ս
անալ
բանուոր
ղասակարղէ
էրաւուեքէն
, իր
գէկտատուբան
իրաղոբհելու»
( Աաալին
) ։
կամ
լինե
լ րո լչեւիկեան
բա րեկամ
կաԺ
թչնամ է, ուրէչ
ճամբայ
չկայ :
Ուբէչ փաստերէ
մասէն մէկ ուրէչ
ան
գամ :
.
գաոնաչոլ
ասաէճան
, ե՜լ կամ սխալ մեկ -
նարանել
Հէնէն
աւանգուահ
րառ մբ ու
փոբձուէլ
անոր արղէական
իմասա մր
տալ ;
Այսպէս է օրինակ
«ատոէք»
եւ
« հի ւ լ է »
բառերուն
պարաղան
, սրուն
մասէն
ղրահ
էէ «8առաշ»է
Ապրիլ վեցէ
թէւէն
մէշ ։
Թերեւս
աւելոբղ
չըԱայ
անղամ մըն ալ
անղրաղառնալ
այս կէտէն
, Հանղամ անօ -
րէն
լուս արան
ահ ՐԱ՛"
լու
Համաբ
երկու
բառե բուն
էմ ասաին աարբե բութէւնր
ել
ապացուցանելու՝
«աաոմ»
բառին
գորհա–
հութեան
անպա
քմանագրականութիւնր
«Ատոմ»բ
արղէ
բնաղէաութեան
մէշ
սաՀմանուահ
որոչ իմաստ
մբ ունի։
Աոյն
փիլիսովւայ
Գեմոէլրիտոսն
էր այգ բառը
կերաողր
, ՝Բրիստոսէ
460
տարի աոաշ ,
բացաաբե
լու Համ աբ երկբի
կազմ ութ իւ նբ
« անբաժանելի
», « անՀատանելի
» (*)
մասնիԼ
^երէ : Տասնեւիննե
բո րգ
գարուն
ոկէզրր այգ Հին ,ղբեթէ
մոռցուահ
«ատո–
մական
բմբոնումբ»
նոր թռիչք
սաացուլ
ել անցեալ
գարու եւմեբ օրեբռւ
աաբբա–
րանութեան
մ է՜շ կատարուահ
մեհ նուա -
ճումներբ
տարբեբու
աաոմ ական
բմբռեոՀ^֊
մէն աբգէէնքր
Լլա
րելէ է Համարի
լ ;
Լոթար
Աայեբի եւ Մենզելեյեֆի
աաբ -
բերոլ չարաղրական
ղրութիւնր
անկարելի
պիտէ րլլար առանց
Բերցելէուսի
մբ
ատս–
մական
րմբոնում
ով կատա րահ փորձար -
կութէւներուն
ել ասա^եբոլ
Համեմաաա.
կան հանրութիւնր
որոչող
Հէմնական
փոր–
ձերուն ; Եթէ անցեալ
ղարու
վերշերը
զա–
նուահ
բնական
չողարձակման
եւ
մեր օ–
բերու արուեստական
չողարձակման
, ա–
աոմնեբու
ճեղքումներու,
Շռ^ւռյւռճներու
եւ
պրոտոն1/ձ^ք,է
եւ
իղոստպ1»ձ^ռւ.
ղէւաե.
րր փռփոխեցէն
աԴՈՈմ^
ղասական
բա -
ցատբութիւնբ
, թէ «աաոմ»բ
«անրաժանե–
լէ»ն , «անՀաաանելի»ն
է, ներուժերու
սո– ,
վոբական
մաբղին
մէշ սակայն կր սլաՀԷ;,
«աաոմ»բ
իբ նտէւկէն
էմասար
:
1
Գիաական
Հսկայ
չէնք մր
կառուցուահ
է «ատոմ»ական
րմբռնումին
վրայ. էոկ
«Հէւլէ»
րառր, որ անհանօթ
չէր
երբե՜ք
աչխարՀիւ
բնաղէաներուն
Հէնէն
է
վեր
(.Հյէ՚ւլէ»,
ազփւս , չէնանէւթ)
, չնոբՀա -
ղուբքլ եղաւ,
որովՀեաեւ
աչխարՀԷ կագ -
մութեան
«հիլլ է ա կ ան »
աեսակէաը պար -
աուեցաւ
ել
«աասմական
ըմբ ո ն ո ւմը »
յաղթանակեց
:
Հիմա , եթէ մենք շաբունակենք
ղորհ ա–
ծ՚ել
«Հիւլէ»
բաո ր աաոմէ
աեղ,
կողմնա -
կէց եղահ պէտէ
ՐԱանք
Հէւլէական
լբք ՜
ուահ
բմբռնումէն
եւ ժխտահ
պէաէ
րլ -
լանք ատոմական
բմբոնումբ
, որ Հէմ
Լլր
հաոայէ
արղէ
աա բ
բա բանութեան
եւ
լ^ա–
ղէտո
ւթեան
ել ոբուն
ճչղութեան
ապա -
ցոյցնեբր
ամէն օր կ՚աւելնան :
Այս բացաարոլթիւններէն
կք տեսնուէ
թէ
«Հէւլէ»ն ել«աաոմ»բ
Հոմանէ^եր
չեն՛ այլ, իրարմէ աարրեր
բաներ
Լլբ
նբ–
չանակեն
, թէեւ
երկուքն ալ
ՐԱան
փոքր
մասնիկներ եւերկուքն ալրլլան
^ելլե -
(*) Աթէնքի
Ազաա
Օ/՚բ կբ գործածէ
նաաա բեկ
բսար:
հ*.
1քհՈ1՝^եՍ1Ն ՏՆՏեՍԱԿԱՆ ^
(ԱՊԱԿԵԴՐՈ՚ՍԱՑՄԱ՚Ն ՕՐԻ՛ՆԱԳԻԾԸ։
ինչպէս
հանօթ է, խ - Մէութեան
Գե -
րաղոյն
ԽորՀուրգէ
նէսա
Հրաւիբուահ
էր
՚/^Րք^՚Ր"
քննելու
Համաբ անտեսական
ու
ճար տարա բուե ստա կան
ա պա կեգր ոնա ց -
ման իսբու չչե ւեան
հրաղիբր
.
տ բուահ րլ
լալով
օրակարղին
արտակարգ
կաբեւորու–
թիււնբ (քագաքական
ու տնտեսական տե -
սակէաոՎ)
, կարելի էբ աԼլնկա լե լ որ
նըս–
տա չրշանը բաւական
պէտի եբկարէ , Հաբ
ցբ մտնրտմասնօրէն
սլէտէ
քննուէ
եւ
վերշնական
ոբոչումներ
պէտէ
տ բուէն
է
Աակայն
ժողովը
Հաղփւ մէկ քանի օր տե
ւեց , իոկ Հարցին
լուհումբ
վսաաՀուե՜ցաւ
Խրուչչեւէ
իսկ նախա ղաՀ ութեան
տակ
գրուահ
յանձնա խ ո լմրի մր :
Այս առթէւ
, «Լր
Մոնա»է
է՚"Ր^Բղ
՚
Հարցեբու
մ ասնա ղէտ
ա չխատակիցր
,
Անարէ Փիէր, չաՀեկան
յօգուահ
մը սառ–
բաղրահ է , որուն
զլիսաւոբ
մասերր
1լամփովւենք
ստո րեւ •
Կր սպասուէր
որ ք11 ՚ Մէութեան
Գերա -
նական բնապաչտական
փիլիսովւայական
գպրոց ի խոբՀ բգահութ
իւննե րոլ
հնունգ
է
ինչո՞ւ
չէ , «Հիւլէ»
բառր
կարելի է գոր
հահել
գեգեցիկ
ղրականութեան
մէշ
յ
փոքր մասնիկի
մր իմասաով
, քանի
որ
այգ բաոր Ե՛ ղարէն է վեր քազաքացէա
-
կան էրաւունք
ստացահ է մեր գ րականու—
թեան
մէ՜շ, րայց անտեւլփ եւ սխալ է գոր
հահել
գայն արգիական
«ատոմ»ի
իմաս -
սէոՎ է
Ի վերշոյ,
ինչո՛՛ւ
չառնենք
մեր բառա -
մթերքին
մէշ միշագգային
ղիտական ել
արղէն
րնգՀանբտցահ
«աաոմ՝» բառբ , քա
նի որ «Հիւլէ»ն ալ ինքնին
յունարէն բառ
մբն է : Այստեղ
երկու
Հոմ անիչ բառե
բու
մի՛շեւ նախասիբսւթեան
էլամ
նախամեհա–
րոլթեան
Հարց չկայ՛
այստե՚լ կայ երկու
տարրեր
բաոերու
ղորհահութեան
Հարցր ^
որոնք տարբեր
ըմբռնումներ
կը բնորոչեն
%
***
Եթէ
այո
յօղռւահին
վեբնաղիբ
քնտրե–
ցփ
«Հայկ ա կ ան Լեգուական կանաս»,
եա–
ե ի ւ լ է ^
ու
ատոմ^
չ " ՚ – բ ք բացատրութիւն
-
նեբ տուի , նպատակս էբ չե չտե
լ անՀրա -
ժե չտո ւթի ւնբ
նմ ան
Հ ա ս տ ա տ ո ւթ ի ւն մբ
սաեգհելու;
Այնքան ալ ղժուար
չէ , **բէ ՜
նակ , Փաբէղի
մէշ, կազմել
կեղրոնական
մաբմին
մբ՝
6 ՜ 10
անղամ^ւերէ , որ
էլբնայ
թղթ՛" Կէց անղտմներ
ունենա
լ
աչխարՀի
ամէն
էլռղմր ; Լեղուական
էլաճառբ պար -
բեբական
Հբատարակութիւններով
Հան -
րութեան կր հանօթա ցնէ իր կողմ է բնո ՜՛
րո չուահ բառեբը
, անՀ րաժե չտ
բացատրոլ,՛
թիւներով
Այս էլերպով
կարեւոր
քայլ մր
աոնուահ
կ^Րլայ
՚ լ ֊ է պ ի արգիացում
եւ
ճոէսացում
Հայերէն
լեղուի
%
ՏՕ-ԲԹ՛ Տ.
ՖՐՈԻՆՃԵԱՆ
ԻՄԱԱՏՈԻԹԵԱՆՑ
ՈԻՀԻՈՎ
ԿԵԱՆ-ք^Ի ԻՄԱՍՏԸ
( Հ է ք ե ա թնհր ե ւ ա ւ անդ ո ւթիւննե ր)
Շաւարշ Միսաքեանի
անմոռանալի յիշաաակին
ժողովուրգ
մը
միշաՀասակ
, Ր"յ^
կուրհքեբով
ու ցցուն
կզաէլներ՚՚վ
: Անոնք
կբ պաչտեն
աբեւր
, որ կր կիզէ գէբենք ,
եւ կր նուազեցնէ
Հսսանքր
իրենց
զ՚՚յգ գե–
աերուն,
.որոնք գոլգաՀեռարաբ
կ՝լն -
թանան
, - եւ միանզամայն
կը պտղաւո
-
րէ իրենց
ա ւաղա խառն
Հ ողբ :
Այբերր
պատերազմիկներ
են ամեՀի ,ու իրենց
Ա՛ր
չա
I ան քն Լ ր ո ւն էլռրհանիչ
Հեաքեբբ
կր տա–
բահուին
մինչեւ
Հեռաւոր
, Հեռաւո ր եբ -
կիրնեբբ
արեւելքի
I
Կիներր
տղեղ
են է
Թէեւ՝
մսեղ։ ԵԼ՝ պէրկ
"՚– 33"՛^
կուրծ– •
քերով,
Հբարորբ
աչքեբով,
այլեւ անա -
աակ կամ անվարժ՝
ընտանեկան
կեանքէ :
Բիրտ
են : ԱնՀնաղանգ
• ինքնասէր եւ կա
մակոր– Այգ պաաճառալ
ալ, ես նախընա–
բեցէ Անտէռքի
ասլաղայ
գաՀակալը
ղեբհ
պաՀել
անարժան
ղաՀակցռւՀԷԷ
մր։
Ու ներկայացաւ
այն, որեբրորղ
վեբա–
գարձողն
էբ , եւ բսաւ.
V^ք/^
արքայ.
Հոն ուր
Հրամայուահ
էբ ինձ ՐԱալ, ես գտայ
մռայլ ու
նկուն
երկէն ք– Իսկ ներքեւը
երկնասլաց
, խիտ
ու սեւ անաառներ , աչփւաբՀր , ուր կը
քնակէն այգ երկրէն
բնակէչները։
Աբե՜ւր
յաճախ
էսւնտեսանելէ է անոնց , ու չանթը ,
որ կը նախոբգէ
յաճախակէ
փոթորէկներն
ու տեղատաբափնե
ր
ր , միացահ
որոտին,
երէլբա
յէն գմոխքէ
մը կըվերահէ
ա
յղ
մթին անաառներուն
խորր։
Բնակէչները
րարձրաՀասակ
են
։ կաչմբուռն
ու
վ՛"յ ~
րաղ
; Գեռ մորթէներով
կէսահած կ , եւ
ղազանայէն
բարքերով–
Խօսքն է մէայն ,
՝"Ր Դէբենք
կ՝անշատէ
անասուններէն
։ Մ է–
ականէ, մէշաՀասակ
եւ ամեՀԷ պետէ մր
՛Առաշնորգութեամբ
անոնք
էլարչտւհն ,
մութ
գէչերէն,
մ թ է ն արՀաւէրքէ
մը նր–
ման,
ղուրս գալով
էբենց
անտառներէն ,
ե՛լան կի ւնա ձեւ ուխէտ չարքեբով
, բռն -
կո՛՛ւն
ճիւղեբ
րէւնահ
օգին մէշ, եւ էբենց
Վ՚"յբէ
գոռումներուն
Հետ
բոցաբհարհ
լոյսեբու
ընղմէշէն
ցոլացնելով
նայ -
ոլահ^^երն
էրենց՝ տպա
Լոր
էււթիւնր կը
թողուն
անգրաչխաբՀա
յէն
աՀալոբ
ուժէ՛,
մր, որ յանկարհ
ղուրս է ժայթքահ
երկ–՝
րէ րնգեբքնեբէն
,ոլ կր տէրակալէ տաբա–
հութէւննեբր
: Անոնք իրենցմէ
Հեռու եւ
իրենց
թէկոէնքը
ունե՜նալով
հովր,
լաճախ
կ՚աբչաւեն
ղէպէ
«կա,էլո յտ ու մ եհ գե -
•տր»՝
անոր
մէւս ափր ղանոլալ
հաղկեալ
եբկէրնեբու,
րայց
մանաւանգ
եօթը
րր -
լոլրնեբոլն
վրայ
ՀէւԲնուահ
քազաքէն
Հաբստութէւններր
յափչտակելոլ
անսանձ
տենչանքով
; կէնեբը
աւելի
ուժեղ
են ,
քան՝
այբերբ։
Մաբղկային
մէսր կր լա -
վէեն ա յնքան
դիւրին՝
որքան
կենղանակա–
նբ– Ձ,ուգաէլցոլթիլնշ
տռէիանք է լոկ, եւ
ոչ թէ պարտաղբութիւն
կամ
նախրնարու–
թիւն : իսէլ
բեէլմնալո
բում ը՝
պատաՀ -
մոլնք : կամ՝ բնաէլգական
կոյբ
պաՀանշի
տրգիւնք
; ԱՀա թէ ինչու ես կամովին
Հը–
րաժարեցայ
լնտբելէ
Անտէոքէ
գաՀին
Համար
կոյս մը ։
-
Ու այն, որ չոբբէէբէլն էր արչաւէւէլնե -
րէն, խոնարՀելով,
իր կարւլին , ըսաւ .
Տէ՛ր
"՚րքայ, ես եզայ քաւլաք մը, ոբ
բարձունքներուն
վրայ է
կառուցուահ
:
Շքեւլ է անիբ տեսքով,
ու բոլորովին
այ
լազան՝
իր կեանքով
։
Օրէնսգրութիւնը
Հիմքն է ու կոչոլմր
անէէբ, ուաիրակա -
լռլթիւնը՝
նպաաակր
իբ կե անքին : Հան -
գիսութիւններ
: Եւ լեգէոններ
վաՀան
-
եսքլ , սւսւլաւարտաէլիբ
ու նիզաէլակիր ; իր
ներքին
կեանքին
Համար
օրէնսգիր
ու օրէ–
նապաՀ քտղաքը,
էբմէ
ղուրսի
աչխարՀէն
^
ու զանոնք
աիրս՚էլալելռւ
Համար
օրէնքը
կը նկատէ էրնէզակէն
հայրը
սուր
.»է^
՚Բազաք
մր է՚րոիսա էր խօսքով
ւււ պաա -
գամներով։
քաւլաք
մը, ռր
երկէբներու
կ՝էչխէ
է
եւ. որ աչիսաբՀ
մլւն է, ու
կոչուահ
է մարղկութեան
ապա
ւլա յ
օր էնս գրա
կան
էլառոյցէն
Հէմը
էլագմելու
։ ինքնասէր է
Ոէ.
.առաւել եւս այլամերժ : Եւ գոռո^ղ
ւ
Նախամարգր,
էնչպէս
ել աւելէ
յետազայ
ղաբեբր
րնգմէչտ
Հեռացահ
են անոր ոչ
մէայն
պալատնեբէն
ու
պողոտաներէն
,
այլեւ
ղէնքր էբ աէ բաէլա լութեանց մէա -
ցնող ամրակերա
ճանապարՀներէն
ո լ
կա–
մուրկերէն։
Եւ է սաէլայն, էբ
կեանքով
նրբացեալ,
մտովին
մչաէլեալ,
ոլ արտաք
նապէս
գուն աղե գօր էն ւղա րեգօտեալ կամ
պատմ ուճանեա
լ բնա կչո ւթ է ւն ր , էբ քա -
ղաքին
իոկ կեղբոնր
, նստահ
լայնատտ -
բահ ամփէթատբոնէ
մր մէշ, էբ
Հողիին
իսորը գեռ իսլբտացող
ղագանբ
էլը ղուար —
ճացնէ
.սւ էլը յաղեցնէ՝
էլրկէսին
վ բ ՚ " յ
ղուպարէ
մղելով
մարգն ու առէւհր , ու
Հրճռւելով
Հոսող արեան
տեսքէն
՚ • ՚ ։ Կէ–
նեքը սլաՀասաէլ
են , Հեգաճկուն
, սպիաա–
կամււբթ
, մետաքսավարս
: Բայց պճնա -
"էր \ քմայքոա,
մեհամիտ
, արբեցող : Ա–
ւելի Հաճոյասէր
, յւան
պարտաէլատաբ
I
Անէաէալ՝
թէեւ
ըմբռնելու
եւ մեկնաբա–^
նե լու ատակ ֊ Օրէնքէն
^որՀները
վայե -
լուլ, բայց
ապօրէն
էրենց
սեռային
կեանքէն
մէշ։
Անընտել ու անարամա -
գէր
արղիւնաբեր
աչխատանքի
ւ Աւ մաս–
նակից
ներքին
վէււխագարձ
գաւերուն
ու
պայքարներուն։
Պերճաէլիճր է պատուէ է
Հոն
էնչպէս պատուաէէնգէր
տանտէրու
~
Հէն մեր մօտ։
Ուրեմն եւ անարժան՝ ա -
նոնցմէ
որեւէ
մէէլբ
Անտէոքէ
գաՀէն :
Ու այն , որ արչաւՈւլներէն
Հինղերոբգն
էբ , եւոբ անցահ էբ հով ու ցամաք՝
էնչ
պէս էր նախորգր
, ըսաւ .
Տէր արքայ, ես տեսայ
Հողամաս
մր,
որուն
եգրեբբ
մեղմօրէն
կը գգուէ
հովր^
ել ատամնաւոր
խրահ է անոր
հոցք ։
Կ– ՄԵՀԵԱՆ
(2
Շար.)
Fonds A.R.A.M
