Հ6
ԱՌԱՋ »
ԲՈԼՇեհԻԿՆԵ ՐԸ ԵՒ՝ ա Տ Ե Ր Ը
Պ">րւոուսէծ
Թո՚֊րքի՚՚՚ն
Բ"էԺ՚՜է՚հէ
՚ ^ ^ է
աԼսալ
իր վ,ր1չութիւ.նր
:
կ՚՚՚լմից
ե -
բիաասարղ
Թ ՚ ՚ ՚ ֊ ր ք ե ր Ա՝
Թ ՚ ՚ ՚ լ է ա թ
,
^"Լք, բ
եէ-ա ԱՔ
,
մ
իւս
1լողմ իղ
քԼ
մ՛ա
լւս կանՆ ե բր
աերա
1լւսսչե ր
֊,1" ս
սւասւե ղ ին
բո էշե ւ.ի1լնե ր ի
Հեա ի գին Թուբքիա
յի անձե ո.նմ խե լի
,,լ
-
թեան , մ
իլս
կոզմ իղ ա բղի
լե լու.
նո բուղասւ
Հա յասաանի
ղօբ ե ղաղ ումբ ե ւ .քնղլա լնու. -
մ բ
կասլբ
րո լշե ւիկնե բի ե ւ ՚Բեմալի
մի–
շել.
մ ասնաւ ոբասլկ
։ւ
ղօբ եղա ցաւ
1^1 Ս
թ ՚ ^
երբ
Աամ սոնի
մ էք յատուկ
Համ աձա
յնու -
թեան եկան, երկուսաեք
իբար
օղնելու
:
Եբկնքիւյ
լնկաե
մէկ բարիք
կ, Թուբ
-
քերի
Համաբ
րո լշեւիկների
օղնոլթիՀնր
ւման
-
ւման
ՊարաուաքՒ
Թուրքիան
բ՛
սլիաի
լինէր յաղթական
է՚աշնակիղնեբի
միքեւ,
եթէ
բոլշեւիկնեբբ
օղնութեան
չՀասնէին
Թսւբքիա
յին
: Ի՞նշ էին սլա -
Հ՛ան քում
բո լշե ւիէլնե րբ Թուրքե
րիղ ,
՚իաշ֊
՜նակիղնեբի
գէմ : Թուրքե
բր լհ՜ուահ–
էին
աբղէն
այղ աչխա աանքին
Թ՚՚՚-րքիան
զեբձ՜ սլաՀելու
րամանումիղ
, նւ>բ րան չու
նէին
անելիք
ի նպասա
բո լշեւիկների
,
յւ
ւս կա
յն Թուրքե
ր բ մեձ՜ շաՀեր
ունե
ղան
րոլշեւիկների
Հեա ղաչնակղելուի
; Թոլբ -
քերր ստացան առատ
ղէնք
, ղրամ եւ գի–
լանա ղիտա կան օմանդա
կութիւն
Բ" Լշե -
՚՜Է^Օ՚^րԻէք
Ի
նպաստ
իրենց
շաՀեր
ի սլա շա~
պան
ո ւթե
ան ; Թո՚֊րքե
րր առիթ
ունեցտն
կասլո ւելռ
լ
օրինական
ճամ րանե րով
մաՀ–
մ ե՛տ ական
եւ թ ո ւրան ա կան
մողո վո ւրդնե–
րի Հետ
,
•ապրող Իիուստստանում
յ
Նրանք
ցանկացան
վե րացնե
լ Հայաստանր,
որ ղտ–
նբւում
էր իրենց
միաղման
ՃանապարՀի
վբա
ք • Բռլշեւիկնեբր
ղէմ չեղան
դրան ,
րնղՀակառակն
նսլասաեցին
:
Հայաստանի
դէմ կռուող
թրքական
բտ–
նակի
Հրամանատար
վ՚եաւլիմ
Գաբապէքի~
ՐՐ
մի նամակռւմ
ւլրում է.
« Մեր֊, Ա(քր -
թէյջանի հւ բոլշեւիկԸերի լքիջհւ
կը6 -
քուած պայԱ՚ա1ւնհրի հիման վբայ ,
լքեծ
թ-իւ մեր սպաների , բժիշկների եւ պաշ -
աօնեաների գնացել ե1ւ Ացրբէյջան։ Րոլշհ>–
ւիկքւերր մեզ աո-այարկեցիՐւ անյապաղ
պասլերայղմական գոբծողուրիւններ սկսել
հայկական սահմաննեբի վրայ,
Հայերի
դէմ.
կիլիկիայի սայւմանԸերում՛ Ֆրան -
սայւիների դ էմ : Տաւղոաանռւմ կադւքուած
կանաչ բանակբ՛ էնվէրի, Նուրիի եւ Խա–
լիլի ղեկավարււլթեամբ՛ պէ՛աք է Ապրիլի
սկիցբնհրին աշխատէ մանել Րաղու: Աղր–
րէյջանեան զօրքերր պէտք է ցոյց
տան
կեդծ - խարուսիկ դիւքադբութիւն , որպէս
ղի կարողանան իրենց արդարացնել դաշ -
նակիցնեբի հանդէպ։ Միանալու^ կանաչ
րանակին՛ աղրբէյջանեան ղօրքերր պէտք
է սսւիթ– որոնեն ընդհալաւելու Հայաստա
նի հետ եւ Անատոլիա1յում գտնուող Թիւրք
ղօրքերի հետ միասին անցնեն Հայաստանի
ււահմաններն ու սկսին դինուորակա,ն դոր–
ծսղութ֊իւննեբ Հայոց Հանբապետութեան
դ է մ »
(Ս • Վրացեան
, «Հայասաանի
Հան
րապետռւթիւն»
, էք
402)։
Պատմական
ղէպքերր
ցոյց տուին, ռր ճիչգ էին ՚Բեա ֊
ղիմ
՚իաբւոպէքիրի
իսօսքերր :
Բոլշեւիւր՚ե–
՚րր ամէն
միքոցի
դիմեցին
օղնելու
Թո՚֊բ
~
քերին
եւ վեբացնելոլ
Հայաստանի
անկա
խութիւնր
ու արգիլելու
ԹբքաՀա յաստան ի
Ս՜ԵԾԱՐԱՆՔ
ԱձՍՐՈՆ ՏԱՏՈհՐԷԱՆԻ
•
. Փօլ Ֆարալիքի
սրաՀին
մէք տեւլի
ունե
ցաւ,
II քքայիսի Շաբաթ
ղիշեր,
բտ -
նաստեղէէ
ԱՀաբոնի
(Տաաոլրեան)
Նննդ -
եան եօթանասնամեակին
առիթով
կաղմա
կերպուահ
մեծարանքի
եբեկոյթբ
, Հովա–
նալորութեամբ
կւսթոդ. պատուիրակ
Աե–
բովբէ
եպիսկ. Մանուկեանի
ել
մասնակ–
ղութետմբ
Գպրոցասէբ
Տիկնանց
ե,.
Մխի՜
տարեան
Հայրերու
վաբմաբաննեբսւն
:
Ի յտբղանս
բանա ստե
ւլհ՛ին , բեմին
վրայ
աեղ կր ղրաւէին
«Բաիէ
աիւ Աիւտֆի
խմ–
րաղբապետ
Պ • Ժան Պալար եւ
տիկինր
Մարսէլ
Պալար, բանասաեղհ^
Պ–
ԼԻ՚֊Ք
Անարէ
Մարսէլ
եւ Տիկին
Իվ Թեսիէ
:
Կր նախաղաՀԷ
բ Շ • Նաբղռւնի
, որ
կա–
տարեց
երեկոյթի
բացումբ
ել նախաձեռ
--
նող Հայ գրաղէտներու
անռւնով
նեբկայա
ցուց րանտս՚աեղհ–
ԱՀտրոնբ
, կեանքի
ու
գոբհ՜ի
Հիմնական
ղՆերով՛. Շեշտեց,
թէ
Ֆրանսա
միա
յն
. . . Հայ ղսրղ ավաճա
ռնե–
րսվ
չճանչցալ
Հա յութ իւնր
, այլմ
անա
-
ւանգ Հայ ղբադէտնե՚րու
վաստակին
րնդ -
մ էքէն
, մ չակութա
յին եւ
գրական
իր
բւսրձբաղո
յն կա րե լիո
լ թ
ի էննե րո ւն ճամ -
բով ; ԱՀարոն
եղաւ
մէկր
անոնցմէ
, ո–
բոնց
կեանքին
ու ղորձ-ին
մէք
ֆրանսացի
մ տաւո բական
ութ
իւնր կրցաւ
ղտնել
Տ
այ
մաքի
եւ քերթողութեան
Համամարգկա
՚
յին աբմանիքներր
ու անվերապաՀ
Հիա -
ցումով
Հասաաաել
թէ Հայ րանաս՛տեղ
-
հութիւնր
, ձեւի թէ խորքի
իր աոանձնա–
յաակութիւննե
բով , կրնայ
մրցիլ
աբեւ
-
մուաքի
մտալոր
եւ Հողեկան
ստեւլՆա
-
գորՆութիւններուն
Հեա֊. ֆրանս՛ացի
մատ.
ւորականնեբու
ներկայութիւնր
ԱՀաբ՛ոնի
ի պաաիւ
կաղմակերպու
աձ այ^ Հանղի
-
աււ թե տն , փաստ
մրն
է
ա յն
անվերապաՀ
յաբղանքի
մ աոին , ղոր աոսլե ատ կսւն ա յս
մոգովուբգր
կ
՝բնհ^այէ
Հայութեան
, ֊ ֊ ա -
նոր ա րմ անա
ւո բ ղալակներուն
;
Տայտաղբի
Հիմուն վրայ,
Շ–
Ն"՚րղունի
վաբեղ
մեհ՜աբանքի
ալս
Հանղիոոլթիւնր
,
մէք բնղ մէք իսօսք տալով
Կ • Փօլատեանի
,
Տիկին
Պալարի,
Պ– Լիւք Անարէ Աարսէ
.
լի է Պ ՚ Պալարի , Պ՛ Պետրոս
Զաբոյեանի
(ներկայաղռլցիշ
Հայ Գրողներու
Ընկե -
բւսկցսւ թեան)
եւ Տիկին
Հուրի
Իվւէկ -
ե
անի
Արաասանոլթեամբ
, նուաղով
ռ լ
երղով
իրենց մասնակցու
թիւնր
կր բերէին
Օր–
Տոլմտնեան
, Պ • Պ • ՇաՀ՛ան
Ա աբեան
եւ
Արտ
. Գմբէթեան
,
Պ.
էտմռն
Ֆոռէ
(թալքռւթակ)
^ Օր– Աստղիկ
Աոաքելեան
եւ ֆրանոաղի
երղիշ Պ՛ Իվ Թէսիէ՝
որ եբ–
դեղ
կոմիտասի,
«Հ՛ով աբէք»ն
ու
« ՜Բէլէ
քէլէ՝Տ>ն, Հաբաղատ
եւ անխոցելի
առողա
-
նութեամ
ր ու տոՀմիկ
շունչով
:
Գալն ակով
մենեբղ
ո,լնե բուն կ՝ րնկե բակ–
ցէր
Օր՛ Այաա Մարղաբեան
:
Օրուան
ղլխաւո
ր խօսուլնե
բր
կ . Փօ -
լատեան
եւ Տիկին
Հուրի իփէկեան
, ներ -
կայացուղին
ԱՀաբոնի
կեանքն ՛ու ,լորձ՜ր ։
Կ • Փօլատեան
ղայտուն
գա
րձ,, ւց , նաի։
,
մարդ^՛
ԱՀաբոնի
մէք. ինքնամփռի
, ղրե
թէ
մարգախոյս
, ցոյցերէ
եւ
աղմուկէ
Հեռու,
լուռ աչխատանքի
աիպաբ
մբ , որ
սակա
յն արո ւես,ռաւլ էաի ,
քե ր
թ
ո ,լի
ու
Հա լու իր էութեան
մ
էք
ասլբեցաւ
Հաւա -
սարապէս
իր անՀատական
կեանք1ւ
ու Հայ
մո ղււ վու
բղի
ռգո բումնե
րր , տառապանք
լ,
ել խանգավտռութիլննե
բ բ : Ասլա , հ՜ան -
բանալով
քերթ-ող
ԱՀարոնի
վ,ոստակին
վբայ,
անոր երեք տաւլ ա բտննե
րէ1ւ
Հա -
տլ^ւաիբ
կարղ մր քե բ
թ ռ
ւահնե
բո ւ
բնթեր֊
ցումով
սլաբղեց
րս՛տ
ձեւի
թէ
ի՚ոբքի
միացում՚ր
Հայասաանի
Հանբապեաու
-
թեան
:
Գեռ
1917
թ՛ Նոյեմբեր
շձին
նրանք
յայտարաբում
էին
« Մենք յայ,ոաբա
-
րում ենք , որ ,ղ,ս,ոռուահ
եւ
ոչ^ւչսւցռււոհ
է Տաճկասաանր
թամանելււլ եւ Հայասաա–
նը նրանից խլելու դաշնաղիբը»
(Ա. Աբեղ–
ե,,,ն -
«ՄԼ՚քաղւլային
ղաչնաւլիրներ
Հու ֊
յւսստ,,,նի
մասին»
, «Վէմ»
1938,
ԻԱ • էք
81)
Ն"յն
՛առիթով
բոլշեւիկնեբր
ասում
էին
. «քիո լսա
ս տանիլ
Հան րասլե աութիւն՛բ
սլա
բ աաւո
ր լում է ղօրաց րել եւ բւ, լո ր ո վին
աբձակել
տաճկաՀսլաաակ
եւ լլոլսաՀպսէ
-
տակ
Հայ հբոսախմբեբը ,
որ ւլտնւում
են
ռուս
Հւ*ղյւ վրայ
եւ ղրաւուահ
տաճկական
շրքաներում»
(նոյն
աեւլր)
յ
Հայերի
ղէմ
գաւաղրելոլ
հբադիբներբ
ւլո յութիւն
ու -
նէ ին ղեո Բբեսա
- Լխտսվսկիից
առաք
:
Բբեստից
չատ առ՛աք
Ա աՀմ ե տականնԼ
ր ին
ղիմ ե լով ասում
է ին «ո^չացուահ
է Տաճ–
կաստանբ
բաման
ելու եւ Հայաստանր
նր–
րւսնից
խլելու
ղաչնագիբր
» ; իրօք
րո
լշե–
ւիկնե
ր ր ամէն
ինչ արեցին
ումեղացնելու
Թուրքիան
եւ քա յքա
յելու
Հա յասաանր
,
կր բաւէ
միայն
յ ի չ ե լ «Մայիսեան
Աւղս
՜՜
տամրութիւնր
»
1920
թ •
Հայաս՚տանում
իրրեւ
ցցուն փաստ
րոլչեւիկեան
գաւա֊
գրութեան
Հայերի
գէմ ; Հայաստանի
մէք
Ւ՛՛ւ՛՛բ թարգախ
միքոցների
ղիմեցին
բա -
նակի
մէկ մասր
բմբռսատցնելու
Հայաս
-
տանի
կառավարութեան
դէմ
, միւս
կող -
՚^ԻՅ արաաքին
մ ի քամ տութեամ
ր
Հայա,,
տանի
ւլսրհեբին
նսլասաում
էին Հայ,սս
-
տանի
քայքայումին
ու ի շաՀ
Աղրբէյքտնհ
եւ
Թուրքիս՛
յի
Հղօ ր՛սցմ ան : Այսպէս
Վւո -
րաբաղի
կռիւների
մամանակ
1920
թ–,
երբ
Աղլ՚բէյքանեան
րանակներր
ղինու ,լօ–
րոլթեամր
ուղ,,ւմ
էին տէր
դառնալ
Հա լ–
կական
՛Լա բ՛ա րա ղին
, մեր
պատմական
Արցախին
եւ Հայերր
Հերոսական
գիմա–
դբՈւթիւն
էին ցոյց տալիս
Աղրբէյքանին,
բոլշեւի
կետն
11
^ւ^.
բանա կբ Հրամ անատա–
րութեամբ
Կիրովի,
,
Օրքոնիկիձէի
,
Լեւանգո
վ ս կի ի վե րք^ւաղի ր էին ներկա
յա
ցնում՛
Հա յասաան
ի
կառա վար ութե ան ,
նրանք
պաՀան
քում
էին,
«անմիջապէս
դաՅդրեցնել ոացմական րոլոր դործոդու -
թիւններր Խոբհրդային Ադրբէյջանում եւ
իր դօրքերր գուբս հանել նրա
սսւհման–
ներից։ Այս պէտք է արուի ներկայ հեոաւ–
գրի ստւացումից յետոյ 24 ժամսւայ բն -
թ-ացքում :
(Վբացեան
, «
Հայաստանր
բՈլշեւիկեան
մուրճի
եւ թրքական
սալի
միքեւ
»
61) :
(Շաբ.)
Ա՛ Ի–
առանձնա յատկութ
իւննե բբ անոր րտնտս
-
տեղհու
թիւննեբուն
, բնղղհելով
մասնաւո–
րտբար
այն
վլա
,ւար՝
սր ԱՀարոն
խոբա
-
ոո րլ ապրում
ի , իմ ացական
սե ւեռոլ ւՈւե
՚ 4 |
ր։,ւ
, սիրո
յ եւ մ արղ կա լնական անխառն–
^
Հաբւող
՚" ա րար,սի,, ումնե բու
ւէա բղն
է ե -
գահ. ինչ ւ,ր աուահ
է , տուտհ
է Հուլ իէն
,
սբաէն
ու ,1'աքէն՝ ինչպէս
րոլոր
ճշմաբիտ
քեբթողնեբլ
, ոբոնք Հաղորդական
ու թե՛
լաղրական
րլլ՚"լու
իրենց
Հ՚սղուաղ
էպ
կտ
բե լիս լթ իւննե բով արմանի
կր
գաոնանՀհէք
յռբքորքումին
-.
Անղբադաոնտլով
արուեստաղէտ սե -
րունդի
քերթողս՛ կտն
լւաբձրաղոյն
կաբե՛
լիութիւններուն
, Փօլատեան
ԱՀաբոնր
դասեց
յաւիտենութեան
սաՀման
ոլահ
կարւլ մր մեհ քեբթուլնեբու
չարքին
,
Գռւբեան
, Պէ չիկթ ա չլեան
,
Մեհա րենց ,
Վարուման,
Թէքէեան
, Աիամանթօ
, Թու–
մանեան
, Տէրեան
, Ջարենց , եւայլն
: Եզ
րակացուց
, թէ ԱՀարոն
զուսպ
յ՚ււղումին^
ձեւի
բհսւխնւլրռւթեան
եւ խաոլթեան
բա
նաս տեւլհն
է , որուն
ււոազե բ ր
խորունկէն
կ՝առնեն
մեղ իբենց
ալքին մէք ու
աաոփ
ալ մեբ մէք կ՝եբկարաձզուին
իբրեւ
մեր
Հոգիին
, սրաին
ու մաքին
Հարաղաա
,
մտերիմ
ւււ լնաանի
ձայներ
Տիկին
Հուրի
Իւիէկեան
իր
կարղին
,
ԱՀաբոնի
քեբթուահներռւն
ճամբով՝
փլն–
տոեց անոր բանա սաեղհ ութիւննե
բու
ներ–
շնչման
աւլբիլրներր
եւ •*աստատեց
թէ
քիչե բ ա յսքան
Հաւաս,"
ր տաղանղ ով^
ու
նե րզօրո
լ
թեամ բ կբցահ
են
անՀ,ոտապաչա
՛ոլ
մալւէէկա
յնա կան
ՐԷԼ՛"լ միամաձ՚անակ
։
ԱՀարոն
փնտռահ
է նոյնիսկ
անշունչ
իրե
րու
ալին
, Հողին , ու յաքողւսհ
է մքքնո -
լոբա
սաեղհել,
ապրում
ու
րարախում
աալ
ր՚՚լոբ
այն ,սրաաքին
իրականոլթիւն–
նե բուն
որոնք
՛լինք ու իր կեանքբ
էլամ -
Բ՚՚ղքացնեն
: Լեղռւական
անոր առանձնա
-
լ՛ս տկո
ւթի ւննե բբ եւ ինքնաապութիւննե
րր
նկաաեց
քերթողին
Հարուստ տնՀատակա
-
նութեան
, ա բ ուե
ս տաղէ աի ու
ղբաղէտի
խ
ա
ոն ո ւահ քին
չօչս՚վ՚ե
լի արտա
յա յտու
-
թիւնր
ել պտնհաղոլց
անո ր
ւսմ րողք ական
վասաակր,
իբրեւ
Հայ դբականութեան
ա– \
՛քէնէն
չքեղ
իրազորհումներէն
մէկր
:
Պ– Լիւք Անտրէ Մաբսէէ,
Տիկին Պալար ^
ել Պ՛ Ժան Պալար,
իբ^^Ց
Հիացումր
\
յայտնե ցին մ
ա
սնա ւո րւս բա բ ԱՀ՚ռրոնի
քեր՛
յ
թուլութեան
զղա ցական
ել
իմացական
տարբերոլն
, ու րնգՀանբապէս
Հայ բա -
նասաեղհութեան
արժ ան ի^ե
բ
ո
ւ^ւ
մասին,
եզր ակա
ցնե
լով
ոբ Հա լութիւն
ր
Հպարտ
կրնայ
րլլալ իբ մաքի եւ Հոգիի
ստեւլհա ֊
ւլոբ հութի
ւնե րով ՚՛
Երեկոյթի
վե րքաւո բութեան
, խօսք ա -
՛լալ
ԱՀարոն , յայանեց
թէ
ոչինչ
րրահ
է
ինք
, ել թէ , առՀասաբտկ
, բանասաեղհ
-
ներր չեն կրնար
,սրդէն
է՛լբ^է "՚ չստեզ ֊
հաղորհե
լ ֊ ԱաՀմանոլահ
են երգե լու
եւ
կ՝երղ.են ; Եղբակացուց
, թէ «անտրգաբ
»
բանեբ
բսռւեցան
իբ մասին,
իր վաստակր
«ղեբա,լնա Հաաո ւեցա
լ »
ու իրենց
ղեղռլ
-
մին մէք «չափազանցեցին»
խօսուլներր
:—-
« Պ ի՛ոի
ոլզէի , րսաւ
, որ
Համ
ակրական
բոլոր
այո ա րաա
յա յտո
ւթիւննե
բբ
, ղնա —
Հատանքի
ել Հիացմ՚ս՚ն
բոլոբ խօսքեքր
եր
թային
ա յն սերունղին՝
որուն
ես խաոնե–
ղի իմ տկար
ձայնս , եւ մռղովուրդին՝
ո —
րռւն
Հողին
է
Որ
կր ցոլայ
Հայ քերթո
-
ԻՄԱԱՏՈԻԹԵԱՆՑ ՈԻՎԻՈՎ,
,
ԿԵԱՆ^քԻ ԻՄԱՍՏԸ ՚
(Հէքեաթ-ներ եւ աւանդոլթ-իւններ)
Շաւաւբշ Միսաքեանի
անմոււանալի յիշատակիՕ
Անաիոք
գ., արքայ
Անտիռքի
,
Հան -
գարտաբարոյ
մարգ,
մոգովբգանոլէ
ր
թագակիր
, ՀեղաՀտմբո
յբ ամուսին
,
եւ
•լնտանեսէբ
Հայր,
երբ իր ՚իոքբիկ
երկրին
խագաղոլթիւնշ
ապաՀովեց
, պալատ
Հրա
ւիրեց
մայրաքաղաքի
մեհամեհներն
ու ր–
էւալ
անոնց ՚
Ուսերուս
՚Լրայ տասնամեակնեբր
կբ
ճնչեն
աբգէն
, եւ զանկս
օբ օրի կ՝ալելռ
-
րի : ԳաՀամառանգ
իչխանր
Հասահ
է
աա–
րիքԻ մր, երբ Հարկ է ւլնտբել
ս՚սլազայ
գաՀակցուՀին
իր , ոբպէս
զի
Անտիռքի
դաՀր թափուր
չւէնայ : ԳաՀամաււան,լ
իշ .
խանր
դեղանի
է ու զեղաՀասակ
; իմաս -
էոուն ել յանդուգն
: Պեբճաբարբաո
եւ ա–
աւաքինի : կոբ"վի
ու րաբեսէր
յ
ԱնՀրա -
մեշտ
է , որ ապագայ
թագուՀին
եւս օմ ՚
էոոլահ
ՐԱայ
մարմնական
, Հոգեկան
հւ
մ տաւո
բ
նո յն արմանիքեե
բով
՝.
-
Այսի՞նքն,
տէր
արքայ,
Համար
–\
ձակեցալ
լ ^ ՚ է մ իքե
լ նե բկանե
րէն մին :
Ըք/"՛•/ միանգամայն
ղեղանի , ուշիմ
,
առաքինի
, կորովի
, անձնուէր
, յանգոլղն
,
գեզաՀասակ
, ել կրէ արքայական
կամ իչ–
խանա կան
արիւն
= Գմուտր
թէ մեր երկրին
մէք
կամ
մ եր
երկրին
մերձ
կարելի
րԱա յ
գանել
էակ
մբ , որ օմտուահ
բԱա
յ րոլոբ
ա
յգ
առաւելութիւներով
,
յարեց
ուրիչ
մրէ
Այղ պարադային
, կ՝որոնենք
Հեռա -
կայ
երկիրներու
մ էք
,
յա
յաաբարեց
հերունի
մրւ
-
Այ՛՛ ,
ձայնակցեցան
չատեր
ւ
-
Արեւելք
թէ արեւմուտք
, Հիւսիս
թէ
Հարաւ՝
Հեռակայ
ինն աչխարՀնեբ
կ
՝ոլ -
գաբկենք
սուրՀանգակներ
, ու կ*ապաՀո
֊
վենք թաղոլՀի
մբ արմանի
մեբ ղաՀին
ու
մեր
աոլաղա
յ
ղաՀ ակա
լին
, -^
Ա՚"՚3"՚–ց
ին
"ւրիչ
մողովականներ
:
Եւ կուտանք
ինն ամիս եւ ինն օր մի
քոց
սուրՀանգակներռւն
,
վճռեց
ար -
քան՝ գոՀ ու Հպարտ
ւ
Եւ–՝ինր
Հեհեալնեբ
, ինր
ճապկամարմին
ու սաՀազնաց
նմռ յդներու
՛Լրա յ , աբշա -
ւեցին
ղէպի ինր Հեռակայ
երկիրներ
ւ
*
ծէ
ինն ամիս եւ ինն օր վերք,
անոնցմէ
ա յն , որ
առա
քինն
է բ
վե բտդարձահ
,
ներկայացաւ
պալատական
մողովին,
ու
րսաւ •
Տէր արքայ,
ես եղայ
այն երկիրբ
,
ուր
կո չուահ
էի
ո բոնե
լ եւ լնտրել
աք -
ժանի
գաՀակցուՀին
Անտ
ի ոքի
ղաՀաժա
-
ռան
գին է Բաբձբաբեբձ
լե՚ւներ
, եւ
Կ՛՛ք
ռւ իսիտ անտառներ
; Աւ ղետեբ՝
ա րաղա -
վ՛ո՛ւ : Ջիւն՚սպատ
կատարներ
, եւ
թաւշա
նման գալտբիք։
Աբգասարեր
Հող՛ Ու
Հա–
րրստութի՚՚ւն
, Հարստոլթի"ւն
,
մաբղա–
րիտներ
ու գոՀտր , ոսկի ու ղանակ : Եւ "՚–
գօթատե՚լիներ՝
աւաններու
մէք, թէ
ժայ
ռերու
կուշտին
,
փարթամ
, խոր,
լա
յ–
նահալտլ
կամ վիթթաբի
:
իլ
քան՚լակներ՝
ղմ
ա
յլե լի աբուե սաով
մ ր : իսկ
ամ
էն
մէկ
աղօթ ս՛տե ղիի վեբեւ
գա ւանե ա լ ասաուա–
հրն
իրենղ՝
լբքագէմ
, պիրկ
շբթներով
,
կերա ուահ
իրենց
իոկ ղէմքերուն
աի -
պով;
Կիներր,
ինչպէս
ել
"՛յրերր,
պ՚լն -
ձաղՈվն
են
, սեւաՀեր
, նրբամարմին
եւ
սօսեՀասա՚կ։
Ոչ ՚էեղեցիկ
, այլ առինք
-
նո՛ւ
ԻՐ^^9 եբկաբաձիգ
պարեգօտին
մէք
մանաւանգ։
Հեղ
են
, առաքինի
, անձնր
-
ւ է ր ։
Ոչ նենղ,
եւ ոչ խորամանկ
։ Բարե -
միտ
, նռ յնիսկ ; Եւ՝ գիւբաՀաւան
; Բա յց ,
արթնամիտ
եւ ուշիմ ; Ներչնչուահ
են
անգրա շիւա բՀ ային
•տեսլականով
մբ ,
արգիւնք
իրենց
դաւանանքին
,
• եւ Հե -
տեւարար
, կ՛ս մո վին
Հբաժարահ
աշիւար–
Հիկ
կեանքէն
: Շ՚սա
մր վայբեբռւ
մէք ,
անոնք
կ՝ ասլ
րին
՛լ աղաննե
բու
մերձ , ան -
տառնեբէ
նեբս,
բայց
Հակագբօլւէն
մարգ
կային
են իրենց
խտռնռւահքով
; Ու
կր
բնակին
իսրճիթնեբու
մէք, զորս կր
ղերա–
էլասեն սլալաաական
չքեղանքին
:
ԱյԳ
պատճառաւ
ալ , տէր արքա
յ , ես
չկաբո–
ղացայ
րնաբել
կոյս մր. Համեստ
հաղու
-
մէ
բլլայ
թէ իշխանական,
որ յաբմար
րլ
լար գաՀակցեէոլ
մեբ ապագայ
արքային։
Եւ այն որ եբկրոբգ
վերագարձողն
էբ
եզահ , յ՛" բ՛էա լիր իսոնա րՀեցալ
արքա
յին
առքեւ,
ել րսաւ .
Տէր արքայ,
ես եղայ
երկիր
մր, որ
գետի
ափին
շքեւլ պալատներ
եւ
առկախ
պարաէղներ
ունի , որոնք
կամուրքներով
միացահ
են մ՛ո յրաքաղաքին
:
ինչպէս
նաեւ՝
մթին
ու նկուն
խրճիթներ
։
կ.
ՄԵՀԵԱՆ
(Շար.
1 )
Fonds A.R.A.M
