Հ6
Ա»
>
ԽՄԲ
Աեարւյն, իլւեՍ (եււիլաւած Աե ֊
ծարանքի հրեկոյիԱ, ժալքանակի
սդու–
թեսւն պսաւճւասւվ, չ կրց ա ւ իր ի օ ս ք ը ր–
՝^1ւ
այլ մի ա յն իր մտա,ծումնե րուն
մէ կ
ռ ւյա ւ ա գ ի ծ յւ կրցաւ տալ ;
ՅայտՔոսած փափաքին վրայ , յա տ կա -
պ է ս գ րի աււաւ յե տ սւ գ այ գլաւթ-իւքւը, ցոր
տրսւէԱ՚ախօսուր–եան ձեւով
տալ
հաէւելի
նկատեց իրեն —
կյւ խ-օսէմ իմ ՛ա
լեհ–աղի1լ
վա սա ա
1լա
է-Ո
ր
բարեկամիս (*) Հեա ու. կյլ Հարցնեմ . .
Վարսչե՚ա, ըսե՞մ ոը բանասաեւլհ՚ոէ^
թեան, այսինքն՝
Օգ ե ւ Անգիկի
Համ.
կ*աըէք է՛^ր անՀանգիսա
Հ5Հ"՚Հ ՚ ՚ ՜
Է^Լ"
վյէգովոլյէը
աս աը
I֊
այս.
= ի՞նչ ըսել
4 :
Բացաաըեմ միտքս , վարսլե՚ա : Ա -
ռանց օգի կեանք կա՞յ այս մեը մոլորակին
վրայ : Մչ, ի Հարկէ : Արգ , իմ րսահ՜ս ա յգ
ՕԳի մասին է, կենսական ազգակր Հս, ֊
մասփիլյլ մեր կեանքին ;
= Ո՜Հ, Հիմա
ք
՛անգրագաոնամ ատոր :
Լ՚^՚^ւ վարսչե՛տ ^ միւս կէար սլար ֊
պհմ
յ
Մենք գիաենք թէ Աստուաէէ աոաքին
էտտեղձ-ագործող մեծ արուեստագէան
է,
ել աստոլածարաններր
կ՝աւելցնեն , ՝էար
ամրող2^ Տիեզերքը Ասաոլծո յ աք ձեոքին
բթամատին վրայ սնգիկի փոքրիկ Հատիկ
^էտ
որ կր ւզարէ անընգՀատ :
™ Տէ՛ր իմ , Տէ՛ր , ի՚^չ աղուոր պատկե–
բացում
I
- Ուրեմն, վ արպե՛ա , Հիմա թ"՚զ րոեն
*քարգիկ
...Օդ ե լ սնդիկ • • • հա վ ա ի լ է
6իվ ա
Մոգաւկան գաւագանը
-
- ԳոէՅ/, այմմ, ինծ՜ի ոք.րիչ պատկեր մր
աուր
է
Գուն սովորութիւն
ունիս
գաէւա -
1յ^ան
խորՀրգանչական րանով մր սկսելու :
Ի՜նչ . ..
Մոգական ցաւագա՞նը :
Գի ֊
աեմ, զիտեմ, չատ Հաճելի է
յ
Ազնի՛լ Հայեր, եկած՜^էք փնտռելու
Մ Ռ –
գ ական Գալաւգանը ,
Ոսկեգարեան մագտ -
ղաթի մը մէք պաՀ ո ւած , Աեւտնայ
էէճի
ափին , նոր ծ՛ագող արեւէն լոյսով պրս ՜
պրզուն է
Ջէք ղաներ զայն Հոն. կ՝էքնէք
վար ,
Հրազգանէ ափը (Զանգոլ գետը) , որ լէ -
ճին կապո յտ Համրո յրր կր աանէ Արաքս
գետին
I
Ջէք գտներ, գարձեալ, Հրաղզա–
նի ափերուն վրայ; Կր չարոլնակէք ճամ -
բան, կ՚երթաք ղէպի Հարաւէ ԱՀա՛ , գետն
է , գե՛տը Հայաստան աչէւարՀէն • • ՚ Արաք–
էւր։ Անոր ափերուն վրայ ալ չէք գաներ
Մո գ ա կ ան Գաւագանը :
Կ՝անցնէք գետր ,
Հեււուն կր տեսնէք թափառաչրքիկ ստուեր
^Ա՛ ուրուակա՞ն մր արղեօք։ Ո՜Հ, կր
ճան^աք . Հայրենավառ
մեծատաղանգ
ֆցաչատոլր Աբովեանն է։ Կը կենաք, չատ
յարզալփց կը րարեւէք, կր Հարցնէք ։ ինք
եւս կ՝րսէ թէ փնտռելու ելած է
Մոգական
Գալա գ անը :
Կ՚երթաք, րնկերանա լով իրեն ՚ կր Հաս~
նէք Մասիս լերան մօտ ; Խ • Արովեան լաւ
կր ճանչնա յ
անոր
քարանձաւներուն
գազանիքր։ կ՝երթաք անձաւէ անձաւ^ Քա՛
րայրէ քարայր
յ
Ոգէ մր կր Հեծէ , քաղցր
երամչտռւթեան
մր վանկերուն
նման.
« ՛ Հ ,
գտաք, գտա՜ք։ Մեր Արտալազգ ար
քան է ՚ ՚ • Հայաստանի խռովայոյզ երազին
մարմնացում շ
Անոր ծունկերուն վրայ կր Հանգչի
\քո–
գս^կան 4՝աւագանր • • .
Հայկական
Ոգիին
իորՀ րգան չան ր •
-
Ո՜Հ ) լ՛սւ– է
1
լա՛լ է Բարունակէ՛ , քեր՛
թող. խօսէ՛
այդ պ է ս :
Անվաւեր Աւետարան —
-. Վարպե՛տ , Հաւատացէ՛ք , ինչ ալ ր -
էւենք արաասաՀմանի մեր Հայ գաղութնե–
(•) Յա կ ոբ Տ է ր - Յակորեան, անուանի
ապա գրիչ ե ւ արժէքա.ւոր գրԱւգէտ, Հա^/»
•որգւոց եւ թոռանց
, որուն ծանօթ֊անալոլ
պ ա տիւն ո ւն ե ց այ 1905ին ,
«Ման<լումէ>
հո.չակաւոր հ ա յ օրաթ-հրթ-ին խմբ ա ց բ ա -
էոունք , ե րբ ես ուսանոդ է ի Գաւտըգիւդի
(Ուոլիս) Վենետիկհան Միիր-արեաններուն
վարժարանին, ե ւ ինք գրական
խմբ ա -)
գ իրը նոյն թ - ե րթին : Ես ի մ գ|ւյ.ղէււ, ()վա–՛
Տ ը գ է ն , քանի մը պգտիկ արձակ
գբո/ւ -
թ-իւններ զր կ ա ծ է ի արդ էն
Մանղումէ\& :
Աւլածին գրոլթ-իւնս է ր
ՀԲնութեւսն
Նոցին
մէի––
աշին։
րուն մէք, մեր րրածր, մեր գրածն ու խօ՛
սածր
Անվաւեր Աւետարանի
մր ապաւո -
րութիւնր կր թողուն, որքան ատեն
որ
մեր
Հա յրենիքր չ՝որզեգրեր վաստակը իր
տարազիր զաւակներուն :
=
Այ՚՚Հ
՚ " ^ " ՛ , ճիչղ է, տնոր կնիքն է
որ պիտի վաւերացնէ Հայ գրական ամէն
արմէք:
Սերունդը —
• Վարպե՛տ , կր խնղրեմ , զի՛ս մի առ
նէք, էրր ^իր՚սխ
է
իրր նպատակակէտ
I
իս պարզ ու Համեստ մէկ ներկա յացու -
ցիչն եմ այն սեբունգին , որ անՀետացաւ,
մեծ մասով, արեան ծովին մէք, ուր թաղ
ուեցաւ , նաեւ , մեր տարարախտ
աղգին
կէսէն աւելին :
Առէ՛ք Աերունղր ամրողք, սերունղր մեր
րսլոր ղբողներոլն
Հ
ռրոնք խորապէս օմ -
տուած՜ էին ցեղա յին ինքնատիպ յատկա -
նիգերով •
Առնելով մէայն վերքին րանաստեղծ՜նե–
րր, ի՜նչ աստեղազարգ երկինք
մր կր
պարզեն անոնք մեք Հա յրենիքին վերեւ :
ԱՀա՛ւասիկ քանի մր անուններ : ՅովՀան -
նէս թ՚ումանեան (քերթողաՀայր) , Աւե -
տիս իսաՀակեան , ՎաՀան Տէրեան, Եղիչէ
Ջարենց, Գանիէլ Վարուժան , Աիամանթօ ք՛.
Վ՛աՀան Թէքէեան , կոստան Զարեան, 8*^
Օչական . . . որոնց Հաստատած թաղաւո
րութիւնր յաւիաենական է ; Ո՜րքան Հր
- 1
պարտ ենք մենք իրենցմով
ւ
Տ
Արգ
, վարպե՛ա , անոնք առէք • անոնց - ՝
մո՛վ ղրա՜ղինք քանի որ անոնք են մեծերր,
թէ՛ իրենց կեանքով եւ թէ իրենց Հոյա -
կապ գոբծով. Մենք քախքախոլած նալուն
խլեաէ^ ենք, որ կը ծ՜փայ աչխարՀԷ ծո -
վեբոէն բսլքր ափերուն վրայ :
Յովն՛ան Մարգ արէ • . • նտււաբեկեալնե -
րուն նախսւհայրը .
Վարպե՛ տ իսկապէս , մենք կատար -
եալ նալարեկեալներ
ենք։ Եւ այս պարա -
զան
զիս կր յս՚֊գէ զառնապէս :
Յիսո՜ւն
տարի նաւարկել. . . ել Հուսկ ուրեմն
րն–
կղմիլ օտար ծովի մրմէք եւ անգարձ ոն–
Հետանալ։ Վարպե՛տ ,մաՀէն աւելի սար -
սափելի է ասիկա :
«Զամենացն
*1ԻշերԱ
աշխաւլո եղաք ե ւ կալաք ո չինչ » :
Ալա՚՚զ ։
Կ՝ուղէ՚^ք, վարպե՛տ , որ րանոփ
մր
պատկերացնեմ այս վփճ՚ակր
Հին կտակարանէն գիտէք Յովնան մար՛
դարէին գրուագր
յ
Ա՛յ մարգ, կ՝րսեն մօտիկ բարեկամ
ներր իրեն, ի՞նչ նստեր ես
կը խոկաս
գգմենիին չուքին տակ.
ի՛՛նչ ունիս՛ ին -
չո՞ւ բան մր չես գրեր, ռրպէսզի քու ա -
նուձգ ալ գրենք Աստուածաչոլնչվն մէք ,
երէց կամ կրտսեր մարգարէներուն կար -
գէն վրայ : Գրէ՛ բան մր. • • մե՛ծ Յով -
նան :
Ա՛յնքան կր ձանձրացնեն մարգշ, որ,
օր մր, կ՝բսէ անոնց. Եղրայրնե՛ր ,
թ՚՚՚յէ
տուէք որ եբեք օբ բացակա յիմ , Հեռա -
նամ
ձեղմէ։ կ՚երթայ
զաղփաղւիուն նա -
լակ
մր կր գանէք կր նստի կՂրթայ գէպի
Ովկիանոս : Երթաս բարեա՛՛ւ, մեծգ 3<՚վ–
նան ։ Եւ , աՀա փ՚՚թ"րիկր
• • • նաւակր կր
խորտակուի եւ Յովնան ինքղինք կր գս,նէ
Կէտ - ձուկին
փորին մէք։ Անաս րռր -
եա՜լ , ո՜վ Նինռւէ ել Ասորա - րարելական
կայսրութիւն
ւ
Բայց, մեր Յովնան
մարգ արէն
չի յու ~
սաՀատիր ՚ ՚ ՚ երեք օր , երեք ղիչեբ կըղբէ
ու կր գրէ ։ Ձորբորգ օրր , ՚այգուն , գուբս
կր նետոլի կէտ - ձուկին փորէն . . . վաբ
գաղոյն մագաղաթը ձեռքին։ Եւ Հէքեաթդ
կր պատմէ թէ , այգ մաղաղա^թր
ալելի
գեգեցիէլ ՛էբ , քան թէ այղէն վերք
եկող
արչալոյսր , ոբովՀետեւ ՛անիկա իր էքին
վրս^յ ունէր աչխարՀի գեղեցկագոյն քեր -
թուածնեբէն
մէկր։ Վարպե՛տ, աՀա՛,
ի՛նչ է Հէքեաթը Յովնան մարղաբէին
...
որ նախաՀայրն է աչխաբՀի րռլոր երա -
զատես նաւաբեկեալներռւն
= Եղբա՛յր, ի՜նչ լաւ է այգ պաակե -
բացումր։ Շարունակէ՛ , շարունակէ՛ :
«Զհ ա յր ե ն ե ա ց ասա՛ մ ե ^ բան, ո՛ ՚քէհր. -
թ-ող . . • »
-— Վարպե՛տ, գիտես,
Խորէն
արք,
Նարպէյի նշանաւոր տաւն է։
Նաբպէյ
վարպետ արուեստագէտ է, Հայկաբան եւ
մեծ Հայբենասէր
։ Ի նչ ոլատասխան սւ՚սմ
մարգոց... քանի որ
- Մի՛ վախնար, րսէ՛ որ Հայերր,
Հոն,
Հայրենիք կը կառուցանեն լալով խնգա -
լով
, խնգալռվ լալով • Հոն խաբոյկ կր վա–
ռեն արուեստներու
ել ղիտութեանց :
Մենք կր սքանչանանք՛.՛ եւ , ան կաս կած ,
չ ուշանա ր ,
պիտի ե րթա նք հարսանեկան
թափօրո.վ :
Դպրոցասէրը • • • իմ
ք երթռւա1ծնհրւււ.ս
օբօրանը —
•
••»՝է.՝.*՚րյւ^7
— Վարպե՛ տ , ի՛՛նէ րսեմ Գպբոցասէրի
մասին ^ որուն յստակ ու պայծառ քոլրե -
բուն վբա յ նաւարկեցի ամբոՎք տասնել -
Հինղուկէս տարի • . . ել որ ինծի
տուաւ
նե ր շն չմ ան Հազար ծորտկներով աղբիւրր է
« Ըն դ վ արդենեաց հովանեալ • • • » ;
~ Լա՛լ րսիր , ՚^երթո՛ղ : Գպբոցասէրր
ոսկեղարգ վրանն էր , որուն
Հովանիին
տակ
ծնան , 1լ^րսես , քերթուածներէգ շա–
աերր • Երանի՜ քեղի :
Անիկա իր
վեշտսսսան՚ամեայ
Հայ չքնաղ^
աղքփկնեբով վառ պաՀեց, անշուշտ , Հայ՝
լնտանիքին Հանգէպ ունեցած
անՀուն
սէրղ ել մա յրռւթեան Հանգէպ
Լսոբին
պաչտամունքգ։ կ՝րսես, Աասիսի ձիւնե -
բուն պէս մաքուբ Հոգիներ ,
էքմիածնի
գմբէթին վրայ չողացոգ
ճառազայթին
պէս պայծառ աչքեր՛.. եւ
Զ՚՚ւաբթնոցի՛
ղանղակնեբուն պէս ղօւլտնքող կուսական
նռւագտլոր սիրաեր
ւ
՚ Եւ ի՜նչ իմասաուն աչքեր, ի՜նչ բո
ցավաո ակնարկնեբ գէպէ մեր
Հեռաւոր
Հա
յրենիքր, ա՛յ սիրելի վարպե՛ ա ւ
Վարպե՛տ , ուրեմն ի՞նչ ըսեմ, երբ
՝/ձ ԺՅՈՏ էօՈ բ8^Տ...^»ձ–1ք :
= Գնա՛...
ԱՀԱՐՈ՛Ն ՏԱՏՈԻՐԵԱՆ
Ս՚ե ԾՍՐՍՆՔ
ՍձՍՐՈՆհ
« Պ Ա ՏԻԻ Ը Ր Է ՚ ք ՎՍԵՄԱԿԱ՚ն ՓԵՐԹՈՂԻ՛Ն»
Աեծաբանքր, որ կ՝րնծայոլի այսօր Ա՛-
Հաբոնին , ուբախռւթեամր կր լեցնէ սիր–
տրս : Ոչ միայն անոր Համաբ միայն ոբ
ան արմանի է ամ էն մ եծա բանքի , այլ ա՛
նոր Համաբ, մանաւանգ , որ ան չփնտռեց
երբ եւ իցէ որեւէ փառք ։
Ան Հեռու մնաց մեբ տօնավաճառներէն ,
արՀամարՀեց , Հաստատապէս մերժ՜եց ա -
մէն ծափ ու խնկարկում :
Այս աղմկարաբ ու ցուցարաբական
գա
րուն , ուր ամէն ինչ վաճառքի
Հանուած՜
է , նո յնիսկ տաղանգր
յ
ԱՀաբոնր
մնաց
լուռ. եւ ին^^ամփոփ , ինքղինք գատապաբ.
աելով
Ո ւղո լած
, սիրուած՜ մ եկուսացումի
Ան մերժեց նաեւ ամէն աչխարՀ^կ Հա -
ճո յք ել ուրախութիւն
, նո ւի բ ո ւե լո լ Հա -
մաբ ամրռւլ^ովին , Հոգիով ել մարմնով ,
տ չխատանքի մր, ղ"Ր ան նկատեց • իբ
կեանքին միակ եւ գերագո յն նպատակը ^
գերագոյն իմասաբ
իր բանասաեղծու ֊
Ու մենք ունէնք այսօր, յիսուն աոայւ -
ուան լնթացքին , տքնաքան ել աներեւա -
կայելիօրէն րծախնգիբ
արուեոտագէտի
մր կողմ է կառուցուած քերթողական ա յս
կոթողր ։
կաբգանք այգ կոթողն ի վեր,
Մագ՚ա .
զա թն ե ր , Պոհեմականք, Սօսեաց անտաո :
ԱՀա,
ան կր րարձրանայ
այսօր նոր
մատեանով մրն ալ՝
Երկնէր եր կիր • • • :
Ուրիչներ , պատրաստ , պիտի
աւե^ան
չուտով, մեր Հիացիկ ակնարկներուն րն -
ծա յելով ՛ամէնէն գեղեցիկ տեսարաններէն
մէկր, Հայ գրականութեան :
ք^՚"յց ո՞վ է ԱՀարոնր .
Առաքին տեսակցութեամր իսկ կր Հաս
տատէք թէ կր գտնուիք տարօրինակ մար
գռւ մր գիմաց , րոլորովյւն տարրեր ^^ք^
տեսածներէն •
Փարատօքս
մրն է ան
I
Աբտակեզրոն , ինքնատիպ , անՀ ունօրէն
Համակրելի : Խորապէս մարգկային
^ Բ՛՛՛յ9
կարծէք մեր ապրած երկրին րնակիչր ԷԲլ–
լաբ : Ուրիշ մոլորակէ մր ինկած՜, ասաե ~
գային ուբիչ աաբբ մր, որ կ՚ապրի տար -
րեր կեանք մր, ունի իբ ներքին իւրայա–
տռւկ լո յսերր, ունի տարրեր
ղոյնեբ ^
տարրեր ճառագայթում
:
^
ԱՀարոն խսրՀէլ կուտայ նաեւ ու մանտ.–
լտնգ , Հին գաբերու այն ուժեղ ճգնաւոր -
ներէն մէկուն, ռւժեղ
գլ
"1
–է
">վէ
ումեղ
մարմնով, րմբէչի պէս կառուցուած՜ այն
մարգերէն մէկուն, որուն մէք կեանքբ կր
յոբգէր : կենսատու աւիչր կ*ուռէր ,
կր
Հսսէր անզուսպ կոՀակներով։ Եւ
որոնց
գէմ ան կր կանգնէր սրբութեան
թում -
րեր, կր քաչուէր լեոնամրարձ մե՚եասաան
մբ, ինքեախաբաղանումի իր աՀեղ Հար–
ուածներէն ժայթքեցնելու Համար
չրյսր^
եւ անմաՀ նուագներր Հոգիին : ինչպէէ
նաեւ խորՀիլ կուտայ մեր բանաստեղծին
անունր կրող աստուածա^չական մարղա
բէին , որ կր զարնէր Գաւազանր
կարծր
ժայռին ու Հողին, ժայթքեցնելու
Համար
ԻՄԱԱՏՈԻԹԵԱՆՑ ՈԻՎԻՈՎ
(Հ է ք ե ա թն ե ր հ ւ ալւո6^Նթիւ1ւներ)
ԻՕ՚ԱՍՏԸ
^Լնվեբք Հալածեալ ու չաբչարեալ , եւ
անվերք վերականզնեալ. Աֆնկուն է գո -
յութեան իր ճիգին , ու անվՀատ՝ իր ձգ–
տումներուն մէք։ Լնկերային - լնտանե -
կան րարքերոլ եւ օրէնքներու առաքփն
բոնորոշՈգբ ել առաքին րանաձեւուլը ,
օրէնսգբոլթիւն
մը, որուն ղլխաւոր սկգ -
բունքներր Հիմքր պիտի կազմեն ապաղա յ
մարգկոլթեան
լնտանեկան - րնկեբային
կառոյցին : ԱւշԼ՚մ , իմաստուե՝
նոյնիսկ։
Եւ , Լւր տառապանքին մէք^ էսկ
Վ^Բ՛" ՜
սլաց
յ
Ո՛չ յաղթամարմին
, ել ո՛չ ալ ա -
ռանձնապէս գեղեցէկ : Անպատսպար՝ իր
փ"ՔԲէԿ ^րԿրէ^ ՚^էշ.* Բ՚՚՚յՏ պատսպարեալ
իր գալանանքով եւ աւանգութիւններով ,
իր տրիւնր եւս կր քանայ պաՀել անիսառն ։
ճարպիկ է
լ
յանգուգն իր ձեոնարկներուն
մէշ, ու անձնասէր, կը սիրէ կեանքր, եւ
գիաէ ղայն ապրիլ լաւագոյնս ։ Րայց , չի
փոխարիներ իր ծ՜ագումր՝ նոյնիսկ
գա -
Հով՝ եթէ օաար է ...
Ոէ. այնգ որ աբչտւողներէն վեր քէնն էր %
ըսաւ •
Տէ՛ր արքայ, այն եբկիրր, ուր ես ե–
ղայ, կիսով անապատ է, ու կիսով ր ե ր -
րի Հոզամաս ; Կիզփէ ամառ ունի , ել կան
վայրեր, ուր ցուրար կը սառեցնէ
մարգոց
ոսկո րնե բբ : Որթաաունկեբր խնկագո յն ու
կուռ ողկոյղներ է^՚լնծայեն իբենց, ու գի
նին կր Հոսի կոչունքի սեղաննեբուն վրայ\
Տիրակալելոլ կիրքբ–, միացած՝ անօրինակ
ընչաքաղցութեան
, կողոպտելու
տենչին
եւ իսոզխոզելոլ վարժութեան կամ
պա ~
Հանքին , իբենց յարաչարժ բանակները կը
մղեն երկրէ երկիր ու սաՀմանէ սաՀման ։
Այգ երկիրր կր պարծենա յ անփառունակ
փառքով մբ ,
աչխարՀի առաքին աչ -
խարՀակալով ։ կինեբր, իրենց
գինիին
նման , եռուն են : Աեւակն են եւ սեւաՀեր
է
Ու նաեւ՝ թխտգէմ ։
ՎարգաստաՆներր
բռնկած մայրամուտներ են , ու բոյբը ի ՛֊
րենց ՚ անօբինակօրէն զգլխիչ
յ
Ա՛արգիկ
աչխատոէնակ չեն, ա յբ րԱան թէ կին ։
Անփոյթ են , անխնամ , եւ զուրկ՝ վերա -
սլաց որեւէ ձգտումէ • Որով ե ւ անար -
ժան՝ մեր գաՀին
է
Եւ երբ ինր սուրՀանգակներր իրենց այ–
ցելութեանց աբգիւնքներր Հաղորգեցին ^
ներկաներէն ծերունի
մր, որ
այգ
բորբր
լսեր էր ղսպուած Հեգնանքի
արտա
յ ա յ
.
աութիւն մր գէմքին վբայ՛
- Տէ՛ր
արքայ,
րսալ
գողգոքոէՏւ
ձայնով
մր, — մենք
ի զուր
օաար
երկէբ–
նեբ կը վւնտռենք այն , որ կր գանուի մեր
եբկբին մէք , մեր շուրք եւ մեր միքեւ
... է
Հեռաւորը
Հեռաւորին , իսկ մեր Հարա -
ղատբ մեղփ . • •
- Արժանաւոր գաՀակցոլ,Հի՞ մր գտՀա–
ժառանգին . • .
՚ ՚
Այո՛
յ
տէ՛ր արքայ՛ . . ես իմ պապէն
լսեր եմ աւանգութիւն մր, որուն Համա -
ձա յն գո յոլթիւն
ունի կո յս մր , որ իբ
վբայ կր կեգրոնացնէ րոլոր այն ^որՀնե–
րբ , ռրոնք զԼ՚նքր արժանի կը
գարձնեն
մեր գաՀին; կոյս մր, որ նրբամարմին է,
սլաՀասակ , գեղանի , առաքինի , րայց ո -
րոշ կայք չունի : Անիկա ամէն աեղ է , ր^*^
աւանգո ւթեան ;
,
1^։
Բայց , գուն կր խօսիս պապերէգ ա–
ւանգուածի մասին, իսկ մեղ Հարկաւոր է
կոյս մր, որ երիաասարգ րԱայ ու թար -
մաաի
I
Նսյն աւանգոլթիլնր էլրսէ, աէ՛ր ա ր -
Ք՚"յ
< Բէ այգ կոյսը յարատեւ կերպով կր
վերտնոբոգուի
• • .
=: Ու կարելի՞ է զայն գանել ,
փա -
փաքեցալ ստուգել արքան \
Այո, աէբ արքայ, միայն թէ ինքբ
գաՀաժառանզբ անձամր պէտք է գտնէ
զայն՝ շրքելով գաշտ ու Հովիտ , լեռ ու
ձոր
I
կ. ՄԷՀԵԱե
(4
Եար.)
Fonds A.R.A.M
